บ้าน
"เห้ย ไอ้คริส! กลับมาก็น่าจะบอกกันก่อน จะเซอร์ไพรส์ฉันเหรอวะ" น้ำเสียงจื่อเทาดีอกดีใจเมื่อเห็นเพื่อนรักยืนอยู่หน้าห้องพักของคอนโด
คริสเพิ่งกลับจากเมืองนอกหลังจากไปเรียนต่อหลายปี ทั้งคริสและเทาเป็นเพื่อนรักกันสมัยเรียนที่จีน แต่ปัจจุบันเทามาอาศัยอยู่ที่โซลเนื่องจากเพิ่งเรียนจบและกำลังมองหาธุรกิจที่น่าสนใจในเกาหลี.....
จื่อเทารีบกุลีกุจอช่วยเพื่อนขนกระเป๋าเข้ามาที่ห้องโดยลืมไปว่าคืนนี้เขามีนัดกับคนรักช่วงหัวค่ำ....
"ฉันไม่ได้กะเซอร์ไพร์สแกหรอก วันนี้มันวันอะไรไม่รู้ ร.ร.แถวนี้เต็มหมดเลยว่ะ เลยจะขออาศัยซักคืนสองคืน" คริสก้าวเดินช้าๆเข้าไปในห้องพักของจื่อเทา ดวงตาคมเหลือบไปเห็นกรอบรูปบานใหญ่หลังชั้นวางหนังสือ....
"คนนี้เหรอวะ แฟนแกที่เล่าให้ฟัง" คริสชี้มือไปยังกรอบรูปที่วางไว้พร้อมกับยิ้มออกมาน้อยๆ
"เออนี่ละ ชานยอล น่ารักใช่ไหมละ ฮ่าๆ" จื่อเทาหัวเราะออกมาเบาๆในขณะที่เพื่อนรักอย่างคริสกำลังเดินดูรอบๆห้อง....
"อืม...ก็น่ารักดี" คริสเอ่ยตอบไปส่งๆทั้งๆที่ในใจของเขานั้นเต้นผิดจังหวะเมื่อเห็นรูปของชานยอล ไม่ใช่น่ารักธรรมดาแต่โคตรน่ารัก หน้าตาแบบนี้ที่เขาตามหามานาน ดวงตากลมโต ขนตายาวเป็นแพ รวมถึงความขาวใสที่น่าดึงดูดใจ.....
"ตายห่ ฉันนึกขึ้นได้ว่ามีนัดกับชานยอล.....เอาไงดีวะ....งั้นเปลี่ยนแผนมานั่งสังสรรค์ที่ห้องฉันแทนดีกว่า"
จื่อเทาไม่รอช้า เขารีบกดโทรศัพท์หาคนรักที่เพิ่งคบหาดูใจได้ไม่นาน ปลายสายดูจะเง้างอนซักเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของจื่อเทา ที่จะหว่านล้อมชานยอลได้
โต๊ะอาหารตัวยาวถูกจัดวางด้วยอาหารชั้นดี คริสเป็นคนลงมือสั่งจากโรงแรมชั้นนำเจ้าประจำ....เวลาที่เขาเดินทางมาโซลเขามักจะเข้าพักที่โรงแรมนี้ แต่วันนี้ห้องกลับเต็มซะอย่างนั้น
เสียงกริ่งหน้าห้องพักดังย้ำหลายๆครั้ง.....จื่อเทาที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนเสียงดังให้คริสเดินไปเปิดประตูรับหน้าแทนเขา...
ประตูหน้าห้องถูกเปิดออกช้าๆ ร่างบางของชานยอลยืนรอที่หน้าห้องพัก....ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ชายแปลกหน้าที่เดินมาเปิดประตูให้เขา.....นายคนนี้เป็นใคร...หรือจะเป็นเพื่อนที่จื่อเทาเล่าให้ฟัง...ในจินตนาการของชานยอลไม่เคยคิดว่าจื่อเทาจะมีเพื่อนหน้าตาหล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ เครื่องหน้าทุกอย่างของคริสดูสมบูรณ์แบบ นี่ถ้าเพื่อนในกลุ่มของชานยอลเห็นคริสคงต้องกรีดร้องกันระงมแน่นอน....
"น้องชานยอล....หรือเปล่าครับ" ดวงตาคมปราดมองใบหน้าสวยใสของชานยอลอย่างตกตะลึงไม่แพ้กัน
"ใช่ฮะ....พี่คงเป็น...พี่คริส" ริมฝีปากแดงฉ่ำเผยออ้าเล็กน้อยยามที่ชานยอลแสร้งทำหน้าขบคิด มันดูเย้ายวนชะมัด...
"ครับ พี่คริสครับ" มือหนาเอื้อมไปจับมือบางเพื่อทำความรู้จัก ชานยอลยื่นมือของเขาออกมาจับมือคริสช้าๆ....สองฝ่ายต่างจ้องมองซึ่งกันและกันเหมือนตกอยู่ในภวังค์
"ชานยอลมาแล้วเหรอ" จื่อเทาเอ่ยทักขึ้นหลังออกมาจากห้องน้ำ มือที่จับกันระหว่างคริสและชานยอลค่อยๆผละออกจากกันช้าๆอย่างรู้งาน
อาหารค่ำของวันนี้มีไวน์ชั้นดีจากร.ร.มาช่วยแต่งเติมความสนุก ทั้งสามคุยกันอย่างออกอรรถรสที่โต๊ะอาหาร ทั้งคริสและชานยอลแอบลอบมองกันอย่างเงียบๆ...โดยที่จื่อเทาไม่ทันได้สังเกตเห็น.....
"อ๊ะ น้ำแข็งหมดแล้ว เดี๋ยวผมไปเอามาเพิ่มนะฮะ" ชานยอลเอ่ยปากขอตัวเดินเข้ามาในครัวเพื่อเตรียมของ...คริสเผลอมองตามร่างบางนั้นอย่างลืมตัว
"ไอ้คริส!แกไปช่วยชานยอลดิวะ ไอ้นี่นิ เอาสลัดผักในตู้เย็นมาเพิ่มด้วย" จื่อเทาต่อว่าเพื่อนด้วยความเมามาย....นานแล้วที่ทั้งคริสและเทาไม่ได้สังสรรค์กันอย่างนี้....
ร่างสูงโปร่งลุกขึ้นยืนช้าๆมือหนาคว้าแก้วไวน์ถือเข้าไปในครัวพร้อมจิบบางๆ ชานยอลที่กำลังยืนหันหลังให้คริสก้มหยิบของในตู้เย็นโดยไม่เห็นว่าคริสยืนที่ด้านหลัง....ร่างบางเหลียวกลับมาแต่ก็ไม่ทัน...ชานยอลชนเข้ากับหน้าอกแกร่งของคริสอย่างจังจนแก้วไวน์กระฉอกเลอะเสื้อสีขาวของคริสเป็นวง.....
"อ๊ะ...พี่คริส ผมขอโทษฮะ" มือบางรีบหยิบกระดาษทิชชู่ซับไปตามแผงอกแกร่ง ดวงตากลมเชื่อมหวานขึ้นเมื่อเขาอยู่ใกล้คริสมากขนาดนี้ ชานยอลเผลอลูบไล้ไปตามสาบเสื้อสีขาวอย่างเบามือ....ดวงหน้าหวานแสร้งมองดวงตาคมอย่างไม่ลดละสายตา
"ไม่เป็นไรครับ" คริสจับมือบางมากุมไว้ก่อนที่จะยกขึ้นมาชนกับปลายจมูกเพื่อแกล้งจะดอมดม
"พี่ไม่เคยรู้ว่าไวน์ของร.ร.นี้หอมหวาน ถ้าได้ลองแบบนี้พี่คงติดใจ" ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างมีเลศนัย ชานยอลอมยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย....แต่เพียงไม่นานนักทั้งสองก็เดินออกมาที่โต๊ะอาหารพร้อมๆกัน...
เรื่องวัยเด็กของทั้งคริสและจื่อเทาเป็นหัวข้อสนทนาบนโต๊ะอาหาร ทั้งสามหัวเราะร่วนด้วยความสนุกสนาน จากนาทีผ่านไปเป็นชั่วโมง....แอลกอฮอล์เริ่มทำปฎิกิริยากับคนทั้งสามจนในที่สุด ดวงตากลมของชานยอลก็เริ่มปรือลง....จื่อเทาเองก็ขอตัวไปนอนพักผ่อน เหลือเพียงคริสที่นั่งจิบไวน์เงียบๆและกำลังจะเข้านอนในไม่ช้า.....
ห้องทั้งห้องเงียบสนิทเมื่อจื่อเทาและชานยอลขอตัวไปพัก เข็มนาฬิกาเดินล่วงเลยมาจนถึงเวลาตีหนึ่ง.......ร่างสูงโปร่งของคริสลุกเดินไปดูดาวและสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ริมระเบียงก่อนที่จะตัดสินใจเข้าห้องนอน....
ลมที่ระเบียงพัดเอื่อยๆหอบเอาความเย็นมาบางเบา.....ดวงตาคมทอดมองไปยังท้องฟ้าและปลดปล่อยอารมณ์ไปกับสายลม....ขณะที่ร่างสูงยืนหันหลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็มีมือบางสอดแทรกเข้ามาโอบกอดรอบเอวของคริสไว้ จนเจ้าตัวต้องหันหลังเพื่อเหลียวมอง......
"ยังไม่นอนเหรอครับน้องชานยอล" คริสเอ่ยถามเบาๆกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเพื่อน เขาไม่มีท่าทีประหลาดใจสักนิด เพราะคืนนี้คริสอ่านเกมส์ทั้งหมดไว้แล้ว....
"ก็ว่าจะนอนแล้วฮะ.....แต่ผมขอนอนพร้อมพี่คริสนะ" ชานยอลซุกใบหน้าขาวใสอิงแอบบริเวณแผ่นหลังกว้าง....ตอนนี้เขาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่ดูยั่วยวนให้เพื่อนเจ้าของอยากจะฟัด...
"ระเบียงที่นี่สูงจังนะครับ......นี่ก็ตั้งชั้น 57 ถ้าใครทำอะไรกัน คงไม่มีคนเห็น" ร่างสูงยกยิ้มพร้อมกับหันหน้าเข้าหาชานยอล มือหนารั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว จนปลายจมูกของเขาทั้งสองชนกัน....
คริสรู้ทักษะในการทำให้ชานยอลคลั่ง มือหนาเลื่อนต่ำไปลูบไล้บริเวณสะโพกกลม.....ปลายจมูกโด่งของคริสแสร้งเขี่ยเบาๆที่ปลายจมูกของชานยอลและเลื่อนตำแหน่งมาที่ซอกคอขาวช้าๆ
"มันจะผิดไหมฮะ" ชานยอลเอียงคอหลบหลีกคริสช้าๆพร้อมกับเอ่ยถาม
"ถ้าคิดจะกลัวแล้วมายั่วพี่ทำไมครับ" คริสผละจากซอกคอขาวเนียนและมองไปยังใบหน้าสวยหวาน....เขารู้ดีว่าชานยอลไม่ได้กลัวแต่แสร้งถามเพื่อไว้เชิงเขามากกว่า....
ริมฝีปากบางแย้มยิ้มน้อยๆ......มือบางจับปกเสื้อคริสทั้งสองข้างดึงเข้ามาหาและแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม....ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนและดูดดุนด้วยความเมามันส์....มือหนาลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางเพื่อเคล้นคลึงเนินอก แผ่นหลังของชานยอลพิงกับซี่รั้วระเบียงทำให้ร่างบางสั่นสะท้านจากความเย็นและความเสียวซ่าน.....
"พี่คริส...เราจะทำตรงนี้เลยเหรอฮะ" เสียงของชานยอลเบาแผ่วขณะที่คริสกำลังสนุกอยู่บริเวณหน้าอกที่แข็งชูชัน...
"น้องชานกลัวไอ้เทามาเห็นหรือกลัวหนาวครับ" ริมฝีปากหนาผละจากเนินอกที่ดึงดูด มากระซิบข้างหูพร้อมทั้งขบเม้มติ่งหูเบาๆ
"ผมไม่หนาวฮะ...แต่ถ้าจื่อเทา...."
"ตรงนี้ก็ตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอ" คริสพูดสวนขึ้นมาก่อนที่ชานยอลจะพูดจบ.....
ใบหน้าหวานพยักช้าๆเพื่อใช้เป็นคำตอบ....ในตอนนี้คริสปลดกระดุมเสื้อชานยอลออกจนหมด.....มือหนาลูบไล้ไปตามผิวกายเนียนขาวที่ท้าทายสายตา....และชานยอลเองก็เอื้อมมือลงไปใต้ขอบกางเกงของคริส....มือบางไขว่คว้าหาสิ่งที่ต้องการ เขากำและรูดมันขึ้นลงช้าๆจนขนาดของคริสแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ
ร่างบางคุกเข่าลงและถอดกางเกงของคริสมากองไว้ที่ปลายเท้า.....ชานยอลโน้มใบหน้าลงมาเพื่อกลืนกินส่วนหวงแหนของคริสจนหมด.....ริมฝีปากบางอมและรูดเข้าออกช้าๆจนคริสถึงกับครางเสียงต่ำในลำคอ....
"บ้าจริง....เด็กไอ้เทาเร่าร้อนชะมัด" มือหนากุมผมสีน้ำตาลอ่อนของชานยอลไว้ด้วยความเสียวซ่าน ริมฝีปากบางและใบหน้าหวานขยับเข้าออกในจังหวะเชื่องช้าสลับกับการเร่งเร้าตามอารมณ์
คริสประคองชานยอลลุกขึ้นจากพื้นและจับเขาหันหลัง ริมฝีปากหนาซุกซนบริเวณต้นคอด้านหลังของชานยอล.....เมื่อชานยอลเปลือยเปล่าและร่างกายที่เนียนขาวสะท้อนแสงจันทร์...คริสก็ไม่อาจข่มจิตใจให้รอช้าไปกว่านี้ ทั้งสองถูกตัณหาเข้าครอบงำจนลืมนึกถึงจื่อเทาที่นอนหลับอยู่ในห้อง....
ปลายเท้าของชานยอลถูกหน้าขาของคริสดันแยกออก......นิ้วมือเรียวยาวเขี่ยวนกระตุ้นความต้องการของชานยอลทางด้านหลัง....เสียงชานยอลกำลังร้องครวญครางและร้องขอในสิ่งที่เขาต้องการ.....มือบางไขว่คว้าหาส่วนนั้นและจับมันจ่อที่ด้านหลังด้วยตนเอง
ชานยอลยกสะโพกกลมมนขึ้นรับการสอดแทรกเข้ามาของคริส มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัวพร้อมกับค่อยๆถอนออกและย้ำถี่ๆเข้ามาอีกหลายครั้ง...
"อาาา....ชานยอล...บอกฉันสิว่านายสนุกกับฉันมากกว่าจื่อเทา...อืมม" เสียงเข้มครางกระเส่าข้างๆหูชานยอล
"แฮ่ก พี่คริส ผะ ผม...อื้อออ..." สะโพกบางถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาหลายครั้งจนชานยอลรู้สึกเหมือนจะล่องลอย
"บอกฉันสิชานยอล...ว่าชอบแบบนี้มากกว่า ฉันเก่งกว่าจื่อเทาใช่ไหม..." ใบหน้าคมโน้มไปขบกัดต้นคอขาวจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ
"อือออ พี่คริส...อ๊าาา อ่าาา พี่คริสเก่งกว่าฮะ ผมชอบแบบนี้มากกว่า" ชานยอลร้องครางออกมาอย่างลืมตัว
หลังจากสิ้นประโยคชมเชยจากชานยอล ไม่นานคริสก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมา...ร่างบางหอบหายใจถี่....ทั้งสองยืนเปลือยกายกอดกันโดยไม่ทันสังเกตว่ามีร่างของจื่อเทายืนดูทั้งสองอยู่หน้าประตูห้องนอน....
"นี่มันอะไรกัน!....เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะชานยอล.....นายชอบแบบคริส คริสเก่งกว่าฉัน.....งั้นเหรอ" เสียงของจื่อเทาเอ่ยถามด้วยความโมโห ใบหน้าสวยหวานซีดเซียวเมื่อเห็นจื่อเทา....คริสหัวเราะออกมาเบาๆ เขาค่อยๆหยิบกางเกงที่ปลายเท้ามาสวมใส่....
"แกเสียพนันละจื่อเทา.......เด็กแกชอบแบบฉันเว้ย....วันหลังอย่าท้าฉันอีก...เออแต่ไม่เป็นไร ครั้งที่แล้วฉันก็เสียพนันให้แก ถือว่าหายกันนะเพื่อน...ฉันไปนอนละ" ร่างสูงโปร่งของคริสเดินผ่านจื่อเทาไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับจื่อเทาที่หงุดหงิดจากการเสียพนันถึงสองแสนวอน.....
แต่ในตอนนี้คงไม่มีใครสังเกตใบหน้าที่ซีดเซียวของชานยอลที่ริมระเบียง.........
END---------------ติดแทคในทวิตนะ เลาจะตามอ่าน
คริสเพิ่งกลับจากเมืองนอกหลังจากไปเรียนต่อหลายปี ทั้งคริสและเทาเป็นเพื่อนรักกันสมัยเรียนที่จีน แต่ปัจจุบันเทามาอาศัยอยู่ที่โซลเนื่องจากเพิ่งเรียนจบและกำลังมองหาธุรกิจที่น่าสนใจในเกาหลี.....
จื่อเทารีบกุลีกุจอช่วยเพื่อนขนกระเป๋าเข้ามาที่ห้องโดยลืมไปว่าคืนนี้เขามีนัดกับคนรักช่วงหัวค่ำ....
"ฉันไม่ได้กะเซอร์ไพร์สแกหรอก วันนี้มันวันอะไรไม่รู้ ร.ร.แถวนี้เต็มหมดเลยว่ะ เลยจะขออาศัยซักคืนสองคืน" คริสก้าวเดินช้าๆเข้าไปในห้องพักของจื่อเทา ดวงตาคมเหลือบไปเห็นกรอบรูปบานใหญ่หลังชั้นวางหนังสือ....
"คนนี้เหรอวะ แฟนแกที่เล่าให้ฟัง" คริสชี้มือไปยังกรอบรูปที่วางไว้พร้อมกับยิ้มออกมาน้อยๆ
"เออนี่ละ ชานยอล น่ารักใช่ไหมละ ฮ่าๆ" จื่อเทาหัวเราะออกมาเบาๆในขณะที่เพื่อนรักอย่างคริสกำลังเดินดูรอบๆห้อง....
"อืม...ก็น่ารักดี" คริสเอ่ยตอบไปส่งๆทั้งๆที่ในใจของเขานั้นเต้นผิดจังหวะเมื่อเห็นรูปของชานยอล ไม่ใช่น่ารักธรรมดาแต่โคตรน่ารัก หน้าตาแบบนี้ที่เขาตามหามานาน ดวงตากลมโต ขนตายาวเป็นแพ รวมถึงความขาวใสที่น่าดึงดูดใจ.....
"ตายห่ ฉันนึกขึ้นได้ว่ามีนัดกับชานยอล.....เอาไงดีวะ....งั้นเปลี่ยนแผนมานั่งสังสรรค์ที่ห้องฉันแทนดีกว่า"
จื่อเทาไม่รอช้า เขารีบกดโทรศัพท์หาคนรักที่เพิ่งคบหาดูใจได้ไม่นาน ปลายสายดูจะเง้างอนซักเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของจื่อเทา ที่จะหว่านล้อมชานยอลได้
โต๊ะอาหารตัวยาวถูกจัดวางด้วยอาหารชั้นดี คริสเป็นคนลงมือสั่งจากโรงแรมชั้นนำเจ้าประจำ....เวลาที่เขาเดินทางมาโซลเขามักจะเข้าพักที่โรงแรมนี้ แต่วันนี้ห้องกลับเต็มซะอย่างนั้น
เสียงกริ่งหน้าห้องพักดังย้ำหลายๆครั้ง.....จื่อเทาที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนเสียงดังให้คริสเดินไปเปิดประตูรับหน้าแทนเขา...
ประตูหน้าห้องถูกเปิดออกช้าๆ ร่างบางของชานยอลยืนรอที่หน้าห้องพัก....ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ชายแปลกหน้าที่เดินมาเปิดประตูให้เขา.....นายคนนี้เป็นใคร...หรือจะเป็นเพื่อนที่จื่อเทาเล่าให้ฟัง...ในจินตนาการของชานยอลไม่เคยคิดว่าจื่อเทาจะมีเพื่อนหน้าตาหล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ เครื่องหน้าทุกอย่างของคริสดูสมบูรณ์แบบ นี่ถ้าเพื่อนในกลุ่มของชานยอลเห็นคริสคงต้องกรีดร้องกันระงมแน่นอน....
"น้องชานยอล....หรือเปล่าครับ" ดวงตาคมปราดมองใบหน้าสวยใสของชานยอลอย่างตกตะลึงไม่แพ้กัน
"ใช่ฮะ....พี่คงเป็น...พี่คริส" ริมฝีปากแดงฉ่ำเผยออ้าเล็กน้อยยามที่ชานยอลแสร้งทำหน้าขบคิด มันดูเย้ายวนชะมัด...
"ครับ พี่คริสครับ" มือหนาเอื้อมไปจับมือบางเพื่อทำความรู้จัก ชานยอลยื่นมือของเขาออกมาจับมือคริสช้าๆ....สองฝ่ายต่างจ้องมองซึ่งกันและกันเหมือนตกอยู่ในภวังค์
"ชานยอลมาแล้วเหรอ" จื่อเทาเอ่ยทักขึ้นหลังออกมาจากห้องน้ำ มือที่จับกันระหว่างคริสและชานยอลค่อยๆผละออกจากกันช้าๆอย่างรู้งาน
อาหารค่ำของวันนี้มีไวน์ชั้นดีจากร.ร.มาช่วยแต่งเติมความสนุก ทั้งสามคุยกันอย่างออกอรรถรสที่โต๊ะอาหาร ทั้งคริสและชานยอลแอบลอบมองกันอย่างเงียบๆ...โดยที่จื่อเทาไม่ทันได้สังเกตเห็น.....
"อ๊ะ น้ำแข็งหมดแล้ว เดี๋ยวผมไปเอามาเพิ่มนะฮะ" ชานยอลเอ่ยปากขอตัวเดินเข้ามาในครัวเพื่อเตรียมของ...คริสเผลอมองตามร่างบางนั้นอย่างลืมตัว
"ไอ้คริส!แกไปช่วยชานยอลดิวะ ไอ้นี่นิ เอาสลัดผักในตู้เย็นมาเพิ่มด้วย" จื่อเทาต่อว่าเพื่อนด้วยความเมามาย....นานแล้วที่ทั้งคริสและเทาไม่ได้สังสรรค์กันอย่างนี้....
ร่างสูงโปร่งลุกขึ้นยืนช้าๆมือหนาคว้าแก้วไวน์ถือเข้าไปในครัวพร้อมจิบบางๆ ชานยอลที่กำลังยืนหันหลังให้คริสก้มหยิบของในตู้เย็นโดยไม่เห็นว่าคริสยืนที่ด้านหลัง....ร่างบางเหลียวกลับมาแต่ก็ไม่ทัน...ชานยอลชนเข้ากับหน้าอกแกร่งของคริสอย่างจังจนแก้วไวน์กระฉอกเลอะเสื้อสีขาวของคริสเป็นวง.....
"อ๊ะ...พี่คริส ผมขอโทษฮะ" มือบางรีบหยิบกระดาษทิชชู่ซับไปตามแผงอกแกร่ง ดวงตากลมเชื่อมหวานขึ้นเมื่อเขาอยู่ใกล้คริสมากขนาดนี้ ชานยอลเผลอลูบไล้ไปตามสาบเสื้อสีขาวอย่างเบามือ....ดวงหน้าหวานแสร้งมองดวงตาคมอย่างไม่ลดละสายตา
"ไม่เป็นไรครับ" คริสจับมือบางมากุมไว้ก่อนที่จะยกขึ้นมาชนกับปลายจมูกเพื่อแกล้งจะดอมดม
"พี่ไม่เคยรู้ว่าไวน์ของร.ร.นี้หอมหวาน ถ้าได้ลองแบบนี้พี่คงติดใจ" ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างมีเลศนัย ชานยอลอมยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย....แต่เพียงไม่นานนักทั้งสองก็เดินออกมาที่โต๊ะอาหารพร้อมๆกัน...
เรื่องวัยเด็กของทั้งคริสและจื่อเทาเป็นหัวข้อสนทนาบนโต๊ะอาหาร ทั้งสามหัวเราะร่วนด้วยความสนุกสนาน จากนาทีผ่านไปเป็นชั่วโมง....แอลกอฮอล์เริ่มทำปฎิกิริยากับคนทั้งสามจนในที่สุด ดวงตากลมของชานยอลก็เริ่มปรือลง....จื่อเทาเองก็ขอตัวไปนอนพักผ่อน เหลือเพียงคริสที่นั่งจิบไวน์เงียบๆและกำลังจะเข้านอนในไม่ช้า.....
ห้องทั้งห้องเงียบสนิทเมื่อจื่อเทาและชานยอลขอตัวไปพัก เข็มนาฬิกาเดินล่วงเลยมาจนถึงเวลาตีหนึ่ง.......ร่างสูงโปร่งของคริสลุกเดินไปดูดาวและสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ริมระเบียงก่อนที่จะตัดสินใจเข้าห้องนอน....
ลมที่ระเบียงพัดเอื่อยๆหอบเอาความเย็นมาบางเบา.....ดวงตาคมทอดมองไปยังท้องฟ้าและปลดปล่อยอารมณ์ไปกับสายลม....ขณะที่ร่างสูงยืนหันหลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็มีมือบางสอดแทรกเข้ามาโอบกอดรอบเอวของคริสไว้ จนเจ้าตัวต้องหันหลังเพื่อเหลียวมอง......
"ยังไม่นอนเหรอครับน้องชานยอล" คริสเอ่ยถามเบาๆกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเพื่อน เขาไม่มีท่าทีประหลาดใจสักนิด เพราะคืนนี้คริสอ่านเกมส์ทั้งหมดไว้แล้ว....
"ก็ว่าจะนอนแล้วฮะ.....แต่ผมขอนอนพร้อมพี่คริสนะ" ชานยอลซุกใบหน้าขาวใสอิงแอบบริเวณแผ่นหลังกว้าง....ตอนนี้เขาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่ดูยั่วยวนให้เพื่อนเจ้าของอยากจะฟัด...
"ระเบียงที่นี่สูงจังนะครับ......นี่ก็ตั้งชั้น 57 ถ้าใครทำอะไรกัน คงไม่มีคนเห็น" ร่างสูงยกยิ้มพร้อมกับหันหน้าเข้าหาชานยอล มือหนารั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว จนปลายจมูกของเขาทั้งสองชนกัน....
คริสรู้ทักษะในการทำให้ชานยอลคลั่ง มือหนาเลื่อนต่ำไปลูบไล้บริเวณสะโพกกลม.....ปลายจมูกโด่งของคริสแสร้งเขี่ยเบาๆที่ปลายจมูกของชานยอลและเลื่อนตำแหน่งมาที่ซอกคอขาวช้าๆ
"มันจะผิดไหมฮะ" ชานยอลเอียงคอหลบหลีกคริสช้าๆพร้อมกับเอ่ยถาม
"ถ้าคิดจะกลัวแล้วมายั่วพี่ทำไมครับ" คริสผละจากซอกคอขาวเนียนและมองไปยังใบหน้าสวยหวาน....เขารู้ดีว่าชานยอลไม่ได้กลัวแต่แสร้งถามเพื่อไว้เชิงเขามากกว่า....
ริมฝีปากบางแย้มยิ้มน้อยๆ......มือบางจับปกเสื้อคริสทั้งสองข้างดึงเข้ามาหาและแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม....ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดลิ้นร้อนและดูดดุนด้วยความเมามันส์....มือหนาลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางเพื่อเคล้นคลึงเนินอก แผ่นหลังของชานยอลพิงกับซี่รั้วระเบียงทำให้ร่างบางสั่นสะท้านจากความเย็นและความเสียวซ่าน.....
"พี่คริส...เราจะทำตรงนี้เลยเหรอฮะ" เสียงของชานยอลเบาแผ่วขณะที่คริสกำลังสนุกอยู่บริเวณหน้าอกที่แข็งชูชัน...
"น้องชานกลัวไอ้เทามาเห็นหรือกลัวหนาวครับ" ริมฝีปากหนาผละจากเนินอกที่ดึงดูด มากระซิบข้างหูพร้อมทั้งขบเม้มติ่งหูเบาๆ
"ผมไม่หนาวฮะ...แต่ถ้าจื่อเทา...."
"ตรงนี้ก็ตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอ" คริสพูดสวนขึ้นมาก่อนที่ชานยอลจะพูดจบ.....
ใบหน้าหวานพยักช้าๆเพื่อใช้เป็นคำตอบ....ในตอนนี้คริสปลดกระดุมเสื้อชานยอลออกจนหมด.....มือหนาลูบไล้ไปตามผิวกายเนียนขาวที่ท้าทายสายตา....และชานยอลเองก็เอื้อมมือลงไปใต้ขอบกางเกงของคริส....มือบางไขว่คว้าหาสิ่งที่ต้องการ เขากำและรูดมันขึ้นลงช้าๆจนขนาดของคริสแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ
ร่างบางคุกเข่าลงและถอดกางเกงของคริสมากองไว้ที่ปลายเท้า.....ชานยอลโน้มใบหน้าลงมาเพื่อกลืนกินส่วนหวงแหนของคริสจนหมด.....ริมฝีปากบางอมและรูดเข้าออกช้าๆจนคริสถึงกับครางเสียงต่ำในลำคอ....
"บ้าจริง....เด็กไอ้เทาเร่าร้อนชะมัด" มือหนากุมผมสีน้ำตาลอ่อนของชานยอลไว้ด้วยความเสียวซ่าน ริมฝีปากบางและใบหน้าหวานขยับเข้าออกในจังหวะเชื่องช้าสลับกับการเร่งเร้าตามอารมณ์
คริสประคองชานยอลลุกขึ้นจากพื้นและจับเขาหันหลัง ริมฝีปากหนาซุกซนบริเวณต้นคอด้านหลังของชานยอล.....เมื่อชานยอลเปลือยเปล่าและร่างกายที่เนียนขาวสะท้อนแสงจันทร์...คริสก็ไม่อาจข่มจิตใจให้รอช้าไปกว่านี้ ทั้งสองถูกตัณหาเข้าครอบงำจนลืมนึกถึงจื่อเทาที่นอนหลับอยู่ในห้อง....
ปลายเท้าของชานยอลถูกหน้าขาของคริสดันแยกออก......นิ้วมือเรียวยาวเขี่ยวนกระตุ้นความต้องการของชานยอลทางด้านหลัง....เสียงชานยอลกำลังร้องครวญครางและร้องขอในสิ่งที่เขาต้องการ.....มือบางไขว่คว้าหาส่วนนั้นและจับมันจ่อที่ด้านหลังด้วยตนเอง
ชานยอลยกสะโพกกลมมนขึ้นรับการสอดแทรกเข้ามาของคริส มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัวพร้อมกับค่อยๆถอนออกและย้ำถี่ๆเข้ามาอีกหลายครั้ง...
"อาาา....ชานยอล...บอกฉันสิว่านายสนุกกับฉันมากกว่าจื่อเทา...อืมม" เสียงเข้มครางกระเส่าข้างๆหูชานยอล
"แฮ่ก พี่คริส ผะ ผม...อื้อออ..." สะโพกบางถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาหลายครั้งจนชานยอลรู้สึกเหมือนจะล่องลอย
"บอกฉันสิชานยอล...ว่าชอบแบบนี้มากกว่า ฉันเก่งกว่าจื่อเทาใช่ไหม..." ใบหน้าคมโน้มไปขบกัดต้นคอขาวจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ
"อือออ พี่คริส...อ๊าาา อ่าาา พี่คริสเก่งกว่าฮะ ผมชอบแบบนี้มากกว่า" ชานยอลร้องครางออกมาอย่างลืมตัว
หลังจากสิ้นประโยคชมเชยจากชานยอล ไม่นานคริสก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมา...ร่างบางหอบหายใจถี่....ทั้งสองยืนเปลือยกายกอดกันโดยไม่ทันสังเกตว่ามีร่างของจื่อเทายืนดูทั้งสองอยู่หน้าประตูห้องนอน....
"นี่มันอะไรกัน!....เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะชานยอล.....นายชอบแบบคริส คริสเก่งกว่าฉัน.....งั้นเหรอ" เสียงของจื่อเทาเอ่ยถามด้วยความโมโห ใบหน้าสวยหวานซีดเซียวเมื่อเห็นจื่อเทา....คริสหัวเราะออกมาเบาๆ เขาค่อยๆหยิบกางเกงที่ปลายเท้ามาสวมใส่....
"แกเสียพนันละจื่อเทา.......เด็กแกชอบแบบฉันเว้ย....วันหลังอย่าท้าฉันอีก...เออแต่ไม่เป็นไร ครั้งที่แล้วฉันก็เสียพนันให้แก ถือว่าหายกันนะเพื่อน...ฉันไปนอนละ" ร่างสูงโปร่งของคริสเดินผ่านจื่อเทาไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับจื่อเทาที่หงุดหงิดจากการเสียพนันถึงสองแสนวอน.....
แต่ในตอนนี้คงไม่มีใครสังเกตใบหน้าที่ซีดเซียวของชานยอลที่ริมระเบียง.........
END---------------ติดแทคในทวิตนะ เลาจะตามอ่าน
