บ้าน
สนามบินช่วงดึกคราคร่ำไปด้วยผู้คน แต่ลูกค้าสนามบินก็ไม่หนาตามากเท่ากับไฟล์ทเช้าหรือไฟล์ทเย็นเท่าใดนัก ร่างสูงโปร่งดูสมาร์ทของชายคนหนึ่งสวมชุดสูทยาวสีเขียวขี้ม้าเป็นเครื่องแบบของนาวิกโยธินประเทศแคนาดา หลังจากที่เขาได้รับคำสั่งให้มาช่วยดูงานและประจำการที่เกาหลีใต้....เขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลอง....ทุกอย่างถูกจัดเตรียมอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว
แผ่นกระดาษสีขาวเขียนชื่อนาวิกโยธิน Kris Wu ตัวใหญ่โดยมีใครคนหนึ่งยืนชูป้ายอยู่อีกฝั่งตรงข้ามกับช่องทางที่เขาเดินออกมา.... หนุ่มน้อยหน้าหวานใส...ดวงตากลมโตมีใบหน้าเบื่อหน่อยนิดๆที่ต้องรับหน้าที่มารับท่านนาวิกจากแคนาดา เขาชะเง้อคอมองหาท่านคริส วู ว่าจะดูน่าเกรงขามแค่ไหน คงแก่แล้วสิถึงตำแหน่งใหญ่โตขนาดนี้....ริมฝีปากบางเบ้ออกเล็กน้อยเมื่อเวลาผ่านไปเป็นชม.และขาของเขาก็เริ่มแข็งเนื่องจากการยืนติดต่อกันหลายชม.
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินตรงเข้าไปหาหนุ่มน้อยหน้าใสพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉย...มือหนายื่นกระเป๋าใบเขื่องให้เด็กน้อยหน้าใสถือพร้อมกับเอ่ยถาม
"มารับฉันใช่ไหมพลทหาร" เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆ....
ใบหน้าที่หล่อเหลาของนาวิกคริสทำให้ชานยอลตกตะลึง อายุอานามของคริสไม่น่าจะห่างจากชานยอลมากนัก.....ท่าทางรูปร่างที่ดูสมาร์ท เท่ห์ หน้าตาที่ดูดีหมดจด...ทำให้ชานยอลยืนมองเขาพร้อมดวงตาที่เบิกกว้าง...
"อะ เอ่อ ฮะ" ชานยอลพยักหน้ารับช้าๆก่อนที่จะช่วยนาวิกคริสถือกระเป๋าออกไปจากสนามบิน...
"อายุยังไม่เยอะนี่ เป็นพลทหารแล้วเหรอเรา" มือหนาจับขาแว่นกันแดดขยับลงเพื่อจับจ้องใบหน้าของชานยอลชัดๆ....แม้แว่นดำที่เขาสวมใส่จะดูเท่ห์เพียงใด แต่ยามที่เขาถอดแว่นก็ดูดีไม่แพ้กัน...
"อ่อ...ผะ ผม เป็นนักเรียนเตรียมทหารฮะ....ยังไม่ได้เป็นพลทหาร" ชานยอลตอบคำถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับจัดกระเป๋าบริเวณหลังรถ...
ความจริงแล้วชานยอลเป็นแค่เด็กเตรียมทหาร เขายังไม่ได้รับการปฎิบัติฝึกฝนให้เป็นอย่างชายชาติทหารด้วยซ้ำ เขาเพียงแต่เรียนทางด้านทฤษฎีในการใช้อาวุธแต่ได้รับมอบหมายให้มาดูแลนาวิกคริสเพราะพลทหารอีกคนที่รับหน้าที่นี้
ป่วยกระทันหัน...และก็เป็นคำสั่งของอาจารย์เตรียมทหารที่รู้จักกับชานยอล
ชานยอลเหลือบมองนาวิกคริสอีกครั้ง....ถามอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่อายุเยอะอย่างนั้น เผลอๆจะเป็นพี่เขาแค่ไม่กี่ปี....เรียนเก่งสิท่า หรือรบเก่ง ถึงได้มาประจำที่นี่เพื่อเป็นคนฝึกสอนและได้มาดูงาน
ไม่นานนักรถยนต์ที่ชานยอลขับก็เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าบ้านพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้คริส......ชานยอลต้องมาพักที่นี่กับคริสเป็นเดือนเพื่อคอยปรนนิบัตินาวิกโยธินตามคำสั่ง....มือบางหิ้วกระเป๋าตัวเอียงถือเข้าบ้านโดยไม่รับรู้เลยว่าคริส
เองก็แอบมองเขาพร้อมกับอมยิ้มในความอ้อนแอ้น....นักเรียนเตรียมทหาร...ท่าทางแบบนี้อ่ะนะจะเป็นทหาร....จะไปรบกับใครเขาได้ จับอาวุธเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้....
"เอ่อ คุณคริสฮะ.....กระเป๋านี่จะให้วางที่ไหนดีฮะ..."
"ห้องนอนฉันสิ....ห้องนอนฉันไปทางไหน นายนำฉันไปด้วย" เสียงเข้มพูดเรียบๆเพื่อให้ดูเย็นชา....ความจริงแล้วมันไม่ใช่สไตล์ของคริสเท่าไร แต่กับทหารหรือคนที่มีตำแหน่งน้อยกว่าคริสมักจะวางมาดให้ดูน่าเกรงขามเสมอ
"อ่า..ถึงแล้วฮะ...นี่ห้องนอนใหญ่" มือบางจับกระเป๋าใบเขื่องวางลงในห้องก่อนจะสะบัดมือถี่ๆด้วยความหนัก
"แล้วห้องนอนนายล่ะ อื้อ...ชื่ออะไรนะเรา" ดวงตาคมปราดมองไปทั่วห้องโดยทำทีเป็นไม่สนใจชานยอลเด็กน้อยที่ใบหน้าขาวใสราวหญิงสาว
"ห้องนอนผมก็อยู่ข้างๆนี่ล่ะฮะ ผมชื่อชานยอลฮะ.....ทางผู้พันท่านจัดไว้ให้อยู่ใกล้ๆมีอะไรคุณคริสจะได้เรียกใช้ผมได้"
"เรียกใช้ได้ทั้งคืนเลยหรือเปล่า" คริสแสร้งพูดกระเซ้าชานยอลโดยหันไปจับจ้องใบหน้าขาวใสนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเพื่อให้เขารู้ว่านาวิกคริสกำลังล้อเขาเล่น
รอยยิ้มที่คริสมอบให้กับเด็กเตรียมทหารอย่างชานยอลทำให้หัวใจดวงเล็กๆของชานยอลหวั่นไหวเล็กน้อย.....หน้าตาบึ้งตึง เย็นชาก็ดูหล่อในแบบฉบับของนาวิกที่น่าเกรงขาม...แต่เมื่อเขายิ้มก็แทบจะกระตุกหัวใจของผมไปด้วย...
บ้าจริง นี่หน้าผมแดงหรือเปล่าเนี่ย.....
หลังจากที่คริสหันไปหยอกล้อชานยอลเขาก็แสร้งไม่สนใจ...มือหนาปลดกระดุมเครื่องแบบออกจากร่างกายช้าๆพร้อมกับโยนให้ชานยอลรับไว้และกำชับให้เขาซัก อบ รีดให้ดี.... กลิ่มน้ำหอมจางๆของนาวิกคริสที่ติดอยู่กับเครื่องแบบ
ปะทะใบหน้าของชานยอลเต็มๆ ผู้ชายร่างสูงตรงหน้าสวมใส่แค่เพียงเสื้อกล้ามสีขาวตัวบางและกางเกงสีเขียวขี้ม้า.....มือหนาเตรียมจะปลดกระดุมกางเกงอีกครั้งแต่ชานยอลก็ร้องตะโกนห้ามไว้
"อย่าฮะะะ อย่าเพิ่งถอด....หะ ให้ผมออกไปก่อน" มือบางรีบยกขึ้นเพื่อห้ามคริสไว้.......นาวิกโยธินที่หล่อเหลาราวเทพบุตรจะรู้ไหมว่าผมอายแทนเขา
"จะเป็นชายชาติทหารอยู่แล้ว...แค่นี้นายทนดูไม่ได้เหรอ....เป็นทหารในกองพันนายต้องอาบน้ำรวมกับคนเป็น 100 อย่างนั้นจะทนได้ไหม!!" คริสพูดเสียงดังอย่างนาวิกที่กำลังออกคำสั่ง...แต่ชานยอลหาได้สนใจไม่
ที่ผมอายไม่กล้ามองอาจจะเป็นกับนาวิกคริสคนเดียวก็ได้....ให้คนเป็นร้อยคนอื่นมายืนถอดตรงหน้าผม ผมก็อาจจะไม่อาย
"ผมเอาเครื่องแบบนี้ไปทำความสะอาดก่อนดีกว่า.....ฝันดีนะฮะ นาวิกโยธินคริส" ชานยอลรีบโค้งคำนับและเร่งฝีเท้าพาร่างบางออกจากห้องของคริสโดยเร็วก่อนที่ชานยอลจะเริ่มเขินอายไปมากกว่านี้จนคริสจับพิรุธได้....
วันเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ที่ชานยอลกับคริสต้องอยู่ด้วยกันในบ้านพักของทหารที่ถูกจัดเตรียมไว้.....ทุกเช้าชานยอลจะเป็นคนเตรียมเสื้อผ้าและอาหารสำหรับนาวิกคริสเพื่อให้เขาออกไปสอนงานและสอนยุทธวิธีการรบและทุกเย็นก็ต้องรีบวิ่งมารับเอกสาร กระเป๋าถือ เขามีหน้าที่อย่างแม่บ้านหรือไม่ก็ภรรยาของนายทหารอย่างไรอย่างนั้น.....
"วันนี้ฉันเหนื่อยจัง....เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วขึ้นมาหาฉันที่ห้องด้วยนะชานยอล" คริสออกคำสั่งกับชานยอลหลังจากยื่นกระเป๋าถือให้เขา ...มือหนาบีบนวดต้นคอของตนเองเบาๆด้วยความอ่อนล้าเพราะวันนี้เขาต้องสอนนายทหารจับอาวุธ เตรียมอาวุธทั้งวัน
หลังจากชานยอลจัดเตรียมเอกสาร รวมถึงเครื่องแบบในวันรุ่งขึ้นเสร็จ เมื่อเขาอาบน้ำเตรียมจะเข้านอนก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่านาวิกคริสมีคำสั่งให้เขาไปหาที่ห้องนี่นา....ตายแล้ว..ผมเกือบเผลอกระโดดขึ้นเตียงนอนแล้วนะเนี่ย...ร่างบางเดินมาหยุดยืนที่หน้าห้องนอนของคริสพร้อมกับเคาะประตูขออนุญาตท่านนาวิกเบาๆพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปเมื่อเขาได้ยินคำสั่งว่าเปิดเข้ามาได้....
"ทำไมมาช้าจัง....ลืมคำสั่งฉันไปแล้วใช่ไหม.....เด็กเตรียมทหาร!!" เสียงเข้มแสร้งดุชานยอลด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามจนชานยอลใจหายกับความผิดที่เกิดขึ้น
ในการรับใช้บุคคลที่มีอำนาจเหนือกว่า...คำสั่งถือเป็นเรื่องสำคัญที่จะทำให้ขาดตกบกพร่องไม่ได้รวมถึงเขาอาจจะมีความผิด.....ดวงตากลมโตเลิ่กลั่กเมื่อคริสแสร้งดุเขา ชานยอลโค้งศรีษะขอโทษคริสหลายครั้งด้วยความกังวล...
ชานยอลเองคงไม่รู้และไม่ได้สังเกตใบหน้ายกยิ้มของนาวิกคริสที่นอนขำอยู่บนเตียงในท่าทางของชานยอล....
"พอได้ละ" มือหนายกขึ้นมาห้ามปรามให้ชานยอลเลิกโค้งคำนับและกล่าวคำขอโทษเขา
"ต่อไปนี้คือคำสั่ง!!!.....ขึ้นมานั่งบนเตียงฉัน ปฎิบัติ!!" ชานยอลมีท่าทางลังเลเล็กน้อยกับคำสั่งแต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของผู้บังคับบัญชา เขาก็ไม่สามารถขัดมันได้...
ร่างบางของชานยอลนั่งลงบนเตียงช้าๆ....โดยที่มีนาวิกคริสนั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับหันหลังให้เขา.....
"นวดให้ฉันหน่อย ฉันเมื่อยหลัง.....นี่ไม่ใช่คำสั่งแต่เป็นคำขอร้อง" มือหนาของคริสกุมมือชานยอลมาวางไว้บนต้นคอเขา....พร้อมหลับตาลงช้าๆเพื่อรอสัมผัสจากชานยอล
"นวดเป็นใช่ไหม...." คริสเอ่ยถามชานยอลด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน.....ยามที่ชานยอลได้อยู่ใกล้ชิดกับคริสเขาเองก็รู้สึกแปลกๆอยู่แล้ว....ผู้ชายหล่อเหลาราวเทพบุตรตรงหน้ากำลังขอร้องให้เขานวดให้เหรอ.....
"ปะ เป็นฮะ" มือบางเอื้อมไปจับต้นคอของคริสบีบเบาๆให้เขาคลายความตึงเครียด....วันนี้นาวิกคริสคงจะสอนอะไรมาเยอะเพราะทั้งเอกสารและอาวุธประจำกายที่เขาติดไปด้วยนั้นก็หนักเอาการแถมออกไปแต่เช้าและกลับเอาเกือบมืด
ดวงตาคมหลับตาพริ้มพร้อมกับครางเบาๆในลำคอเมื่อรู้สึกสบายกับการนวดเฟ้นของชานยอล....ชานยอลได้แต่เหลือบมองอาการของคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเขินอาย....ทหารบ้าอะไรเซ็กซี่ชะมัดเวลาอยู่ใกล้
"นี่...เด็กเตรียม...นายมีแฟนหรือยัง" คริสเอ่ยถามชานยอลในขณะที่เขากำลังหลับตา
"มะ..ไม่มีฮะ อยู่แต่ในค่ายจะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน" ชานยอลตอบคริสไปส่งๆ
"ไม่มีแฟนเป็นเด็กในค่ายเหรอ" บ้าจริง เป็นผู้บังคับบัญชามีสิทธิมาถามคำถามแล้วไล่ต้อนเขาให้จนมุมขนาดนี้เลยเหรอ
"ไม่มี ผมไม่มี!!" ชานยอลสะบัดเสียงใส่นาวิกคริสที่แสร้งถามเขาถึงเรื่องส่วนตัว
"ฉันก็ไม่มี.....แต่ก็อยากมีแฟนเป็นคนในค่ายเหมือนกัน หาคนที่ถูกใจอยู่" คริสลืมตาขึ้นมาและจับจ้องไปยังใบหน้าของชานยอลที่กำลังเริ่มซับสีทีละนิด
ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง....ชานยอลไม่ชอบนักเวลาที่คริสยิ้ม....เพราะมันดูน่ารัก ไม่เหมือนผู้บังคับบัญชาที่ควรให้ความเคารพ....แต่เหมือนผู้ชายคนนึงที่ดูอ่อนโยนมากต่างหาก....มือหนายกขึ้นมากุมไปที่มือบางของชานยอลให้เขาหยุดนวด....คริสดึงข้อมือบางของชานยอลลงมาจนชานยอลเสียหลักล้มลงบนเตียงนุ่มข้างๆเขา....ใบหน้าคมยังไม่หยุดยิ้ม...มันยิ่งทำให้ชานยอลเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก...
"ตั้งแต่ฉันเห็นนายวันแรกก็รู้แล้วว่านายเป็นทหารคงไม่ไหว......แต่ถ้าเป็นแฟนทหารน่ะพอไหวนะ" มือหนาของคริสเกลี่ยไปตามแก้มใสที่นุ่มนวลนั้นช้าๆ....ชานยอลหลับตาปี๋กับสัมผัสนั้นทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น....ตอนนี้เขากำลังจะเจอกับอะไรกันแน่
"ครั้งแรกหรือเปล่า....หืม" คริสกระซิบลงข้างหูของชานยอลอย่างแผ่วเบา
ชานยอลได้แต่พยักหน้าหงึกๆด้วยความกลัว....สรุปนี่ก็ไม่ได้เป็นคำสั่งของนาวิกคริส....ผมขัดขืนได้ใช่ไหม??
"คุณคริสกำลังจะทำอะไร......มันไม่ใช่คำสั่ง...ผมไม่ต้องปฎิบัติก็ได้ใช่ไหม" ปากบางเอ่ยถามด้วยความน่ารักจับใจ....คริสหลุดขำกับคำถามใสซื่อนั้น....นี่ไม่ใช่คำสั่งแต่อาศัยความรู้สึกต่างหาก
"ถ้าฉันบอกว่ามันคือคำสั่งล่ะ ....นายก็ต้องปฎิบัติสินะ....." น้ำเสียงอ่อนละมุนของคริสเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงดุดัน
"ถ้างั้นก็........เด็กเตรียมทหารปาร์คชานยอล หลับตา!! ปฎิบัติ!!"
ดวงตากลมโตผลุบหลับตาลงด้วยความรวดเร็ว....ริมฝีปากร้อนชื้นของคริสก็ก้มสัมผัสลงมาช้าๆที่ริมฝีปากบางของคนบนเตียงนุ่ม.....ปากหนาขบเม้มและดูดดุนกลีบปากนั้นไว้ด้วยความทนุถนอม...ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแทรกเข้าไปที่โพรงปากที่หอมหวานของชานยอลจนชานยอลตกใจเผลอลืมตามองการกระทำของนาวิกคริส....ใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มพร้อมกับใช้ลิ้นยาวเลียริมฝีปากของชานยอลช้าๆ.....ปากบางเผยอรับรสจูบที่ร้อนแรงนั้นโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง....ในหัวสมองคิดแต่เพียงว่ามันเป็นคำสั่งที่เขาต้องขัดขืนหรือไม่...หรือแค่ปล่อยไปตามอารมณ์....ร่างบางของชานยอลค่อยๆถูกปลดเปลื้องอาภรณ์ออกไปจากร่างทีละชิ้นภายใต้แสงไฟสว่างจ้าที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้องให้ปิด....จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอที่หอมละมุนของชานยอล พร้อมกับขบเม้มมันเบาๆจนเกิดรอยแดง
หลังจากที่นาวิกคริสสนุกกับต้นคอขาวนั้นไม่นาน....เขาก็เริ่มบรรเลงบทรักกับชานยอล....มือหนาพลิกร่างให้ชานยอลนอนคว่ำหน้าก่อนที่แทรกความเป็นชายเข้าไปจนชานยอลรู้สึกอึดอัด....ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของคริสที่จะช่วยให้ชานยอลผ่อนคลายได้...ลีลาท่าทางของนาวิกคริสทุกท่วงทำนองถูกบรรจงออกมาด้วยความอ่อนโยน...ไม่มีความป่าเถื่อน ดุดันอย่างที่ทหารควรจะเป็น....ร่างบางตอบรับสัมผัสนั้นพร้อมกับส่ายสะโพกกลมมนขึ้นรับจนลืมความเจ็บปวด.....ไม่นานทั้งเด็กเตรียมทหารและนาวิกคริสก็ถึงฝั่งฝันที่เขาทั้งสองกำลังเห็นรำไร....
ชานยอลมีท่าทางอ่อนเพลียเล็กน้อยในอ้อมกอดของนาวิกคริส....มือหนาของคริสยกขึ้นมาปาดเหงื่อที่ผุดพรายออกมาจากใบหน้าขาวใส....ปากหนาก้มลงพรมจูบสัมผัสที่หน้าผากกว้างของคนใต้ร่าง....ก่อนที่จะกระซิบที่ใบหูของคนใต้บังคับบัญชา
"ต่อไปนี้นายต้องเป็นแฟนของฉัน ปฎิบัติ!!!!"
คริสยกยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับซุกหน้าหาความอบอุ่นจากร่างกายของชานยอลอีกครั้ง......ใบหน้าของชานยอลยิ้มออกมาด้วยความเขินอายก่อนที่ทั้งนาวิกโยธินคริสและเด็กเตรียมทหารปาร์คชานยอลจะผลอยหลับไปด้วยความสุข
END ---------------------------------------------------------------------------------
แผ่นกระดาษสีขาวเขียนชื่อนาวิกโยธิน Kris Wu ตัวใหญ่โดยมีใครคนหนึ่งยืนชูป้ายอยู่อีกฝั่งตรงข้ามกับช่องทางที่เขาเดินออกมา.... หนุ่มน้อยหน้าหวานใส...ดวงตากลมโตมีใบหน้าเบื่อหน่อยนิดๆที่ต้องรับหน้าที่มารับท่านนาวิกจากแคนาดา เขาชะเง้อคอมองหาท่านคริส วู ว่าจะดูน่าเกรงขามแค่ไหน คงแก่แล้วสิถึงตำแหน่งใหญ่โตขนาดนี้....ริมฝีปากบางเบ้ออกเล็กน้อยเมื่อเวลาผ่านไปเป็นชม.และขาของเขาก็เริ่มแข็งเนื่องจากการยืนติดต่อกันหลายชม.
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินตรงเข้าไปหาหนุ่มน้อยหน้าใสพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉย...มือหนายื่นกระเป๋าใบเขื่องให้เด็กน้อยหน้าใสถือพร้อมกับเอ่ยถาม
"มารับฉันใช่ไหมพลทหาร" เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆ....
ใบหน้าที่หล่อเหลาของนาวิกคริสทำให้ชานยอลตกตะลึง อายุอานามของคริสไม่น่าจะห่างจากชานยอลมากนัก.....ท่าทางรูปร่างที่ดูสมาร์ท เท่ห์ หน้าตาที่ดูดีหมดจด...ทำให้ชานยอลยืนมองเขาพร้อมดวงตาที่เบิกกว้าง...
"อะ เอ่อ ฮะ" ชานยอลพยักหน้ารับช้าๆก่อนที่จะช่วยนาวิกคริสถือกระเป๋าออกไปจากสนามบิน...
"อายุยังไม่เยอะนี่ เป็นพลทหารแล้วเหรอเรา" มือหนาจับขาแว่นกันแดดขยับลงเพื่อจับจ้องใบหน้าของชานยอลชัดๆ....แม้แว่นดำที่เขาสวมใส่จะดูเท่ห์เพียงใด แต่ยามที่เขาถอดแว่นก็ดูดีไม่แพ้กัน...
"อ่อ...ผะ ผม เป็นนักเรียนเตรียมทหารฮะ....ยังไม่ได้เป็นพลทหาร" ชานยอลตอบคำถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับจัดกระเป๋าบริเวณหลังรถ...
ความจริงแล้วชานยอลเป็นแค่เด็กเตรียมทหาร เขายังไม่ได้รับการปฎิบัติฝึกฝนให้เป็นอย่างชายชาติทหารด้วยซ้ำ เขาเพียงแต่เรียนทางด้านทฤษฎีในการใช้อาวุธแต่ได้รับมอบหมายให้มาดูแลนาวิกคริสเพราะพลทหารอีกคนที่รับหน้าที่นี้
ป่วยกระทันหัน...และก็เป็นคำสั่งของอาจารย์เตรียมทหารที่รู้จักกับชานยอล
ชานยอลเหลือบมองนาวิกคริสอีกครั้ง....ถามอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่อายุเยอะอย่างนั้น เผลอๆจะเป็นพี่เขาแค่ไม่กี่ปี....เรียนเก่งสิท่า หรือรบเก่ง ถึงได้มาประจำที่นี่เพื่อเป็นคนฝึกสอนและได้มาดูงาน
ไม่นานนักรถยนต์ที่ชานยอลขับก็เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าบ้านพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้คริส......ชานยอลต้องมาพักที่นี่กับคริสเป็นเดือนเพื่อคอยปรนนิบัตินาวิกโยธินตามคำสั่ง....มือบางหิ้วกระเป๋าตัวเอียงถือเข้าบ้านโดยไม่รับรู้เลยว่าคริส
เองก็แอบมองเขาพร้อมกับอมยิ้มในความอ้อนแอ้น....นักเรียนเตรียมทหาร...ท่าทางแบบนี้อ่ะนะจะเป็นทหาร....จะไปรบกับใครเขาได้ จับอาวุธเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้....
"เอ่อ คุณคริสฮะ.....กระเป๋านี่จะให้วางที่ไหนดีฮะ..."
"ห้องนอนฉันสิ....ห้องนอนฉันไปทางไหน นายนำฉันไปด้วย" เสียงเข้มพูดเรียบๆเพื่อให้ดูเย็นชา....ความจริงแล้วมันไม่ใช่สไตล์ของคริสเท่าไร แต่กับทหารหรือคนที่มีตำแหน่งน้อยกว่าคริสมักจะวางมาดให้ดูน่าเกรงขามเสมอ
"อ่า..ถึงแล้วฮะ...นี่ห้องนอนใหญ่" มือบางจับกระเป๋าใบเขื่องวางลงในห้องก่อนจะสะบัดมือถี่ๆด้วยความหนัก
"แล้วห้องนอนนายล่ะ อื้อ...ชื่ออะไรนะเรา" ดวงตาคมปราดมองไปทั่วห้องโดยทำทีเป็นไม่สนใจชานยอลเด็กน้อยที่ใบหน้าขาวใสราวหญิงสาว
"ห้องนอนผมก็อยู่ข้างๆนี่ล่ะฮะ ผมชื่อชานยอลฮะ.....ทางผู้พันท่านจัดไว้ให้อยู่ใกล้ๆมีอะไรคุณคริสจะได้เรียกใช้ผมได้"
"เรียกใช้ได้ทั้งคืนเลยหรือเปล่า" คริสแสร้งพูดกระเซ้าชานยอลโดยหันไปจับจ้องใบหน้าขาวใสนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเพื่อให้เขารู้ว่านาวิกคริสกำลังล้อเขาเล่น
รอยยิ้มที่คริสมอบให้กับเด็กเตรียมทหารอย่างชานยอลทำให้หัวใจดวงเล็กๆของชานยอลหวั่นไหวเล็กน้อย.....หน้าตาบึ้งตึง เย็นชาก็ดูหล่อในแบบฉบับของนาวิกที่น่าเกรงขาม...แต่เมื่อเขายิ้มก็แทบจะกระตุกหัวใจของผมไปด้วย...
บ้าจริง นี่หน้าผมแดงหรือเปล่าเนี่ย.....
หลังจากที่คริสหันไปหยอกล้อชานยอลเขาก็แสร้งไม่สนใจ...มือหนาปลดกระดุมเครื่องแบบออกจากร่างกายช้าๆพร้อมกับโยนให้ชานยอลรับไว้และกำชับให้เขาซัก อบ รีดให้ดี.... กลิ่มน้ำหอมจางๆของนาวิกคริสที่ติดอยู่กับเครื่องแบบ
ปะทะใบหน้าของชานยอลเต็มๆ ผู้ชายร่างสูงตรงหน้าสวมใส่แค่เพียงเสื้อกล้ามสีขาวตัวบางและกางเกงสีเขียวขี้ม้า.....มือหนาเตรียมจะปลดกระดุมกางเกงอีกครั้งแต่ชานยอลก็ร้องตะโกนห้ามไว้
"อย่าฮะะะ อย่าเพิ่งถอด....หะ ให้ผมออกไปก่อน" มือบางรีบยกขึ้นเพื่อห้ามคริสไว้.......นาวิกโยธินที่หล่อเหลาราวเทพบุตรจะรู้ไหมว่าผมอายแทนเขา
"จะเป็นชายชาติทหารอยู่แล้ว...แค่นี้นายทนดูไม่ได้เหรอ....เป็นทหารในกองพันนายต้องอาบน้ำรวมกับคนเป็น 100 อย่างนั้นจะทนได้ไหม!!" คริสพูดเสียงดังอย่างนาวิกที่กำลังออกคำสั่ง...แต่ชานยอลหาได้สนใจไม่
ที่ผมอายไม่กล้ามองอาจจะเป็นกับนาวิกคริสคนเดียวก็ได้....ให้คนเป็นร้อยคนอื่นมายืนถอดตรงหน้าผม ผมก็อาจจะไม่อาย
"ผมเอาเครื่องแบบนี้ไปทำความสะอาดก่อนดีกว่า.....ฝันดีนะฮะ นาวิกโยธินคริส" ชานยอลรีบโค้งคำนับและเร่งฝีเท้าพาร่างบางออกจากห้องของคริสโดยเร็วก่อนที่ชานยอลจะเริ่มเขินอายไปมากกว่านี้จนคริสจับพิรุธได้....
วันเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ที่ชานยอลกับคริสต้องอยู่ด้วยกันในบ้านพักของทหารที่ถูกจัดเตรียมไว้.....ทุกเช้าชานยอลจะเป็นคนเตรียมเสื้อผ้าและอาหารสำหรับนาวิกคริสเพื่อให้เขาออกไปสอนงานและสอนยุทธวิธีการรบและทุกเย็นก็ต้องรีบวิ่งมารับเอกสาร กระเป๋าถือ เขามีหน้าที่อย่างแม่บ้านหรือไม่ก็ภรรยาของนายทหารอย่างไรอย่างนั้น.....
"วันนี้ฉันเหนื่อยจัง....เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วขึ้นมาหาฉันที่ห้องด้วยนะชานยอล" คริสออกคำสั่งกับชานยอลหลังจากยื่นกระเป๋าถือให้เขา ...มือหนาบีบนวดต้นคอของตนเองเบาๆด้วยความอ่อนล้าเพราะวันนี้เขาต้องสอนนายทหารจับอาวุธ เตรียมอาวุธทั้งวัน
หลังจากชานยอลจัดเตรียมเอกสาร รวมถึงเครื่องแบบในวันรุ่งขึ้นเสร็จ เมื่อเขาอาบน้ำเตรียมจะเข้านอนก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่านาวิกคริสมีคำสั่งให้เขาไปหาที่ห้องนี่นา....ตายแล้ว..ผมเกือบเผลอกระโดดขึ้นเตียงนอนแล้วนะเนี่ย...ร่างบางเดินมาหยุดยืนที่หน้าห้องนอนของคริสพร้อมกับเคาะประตูขออนุญาตท่านนาวิกเบาๆพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปเมื่อเขาได้ยินคำสั่งว่าเปิดเข้ามาได้....
"ทำไมมาช้าจัง....ลืมคำสั่งฉันไปแล้วใช่ไหม.....เด็กเตรียมทหาร!!" เสียงเข้มแสร้งดุชานยอลด้วยท่าทางที่น่าเกรงขามจนชานยอลใจหายกับความผิดที่เกิดขึ้น
ในการรับใช้บุคคลที่มีอำนาจเหนือกว่า...คำสั่งถือเป็นเรื่องสำคัญที่จะทำให้ขาดตกบกพร่องไม่ได้รวมถึงเขาอาจจะมีความผิด.....ดวงตากลมโตเลิ่กลั่กเมื่อคริสแสร้งดุเขา ชานยอลโค้งศรีษะขอโทษคริสหลายครั้งด้วยความกังวล...
ชานยอลเองคงไม่รู้และไม่ได้สังเกตใบหน้ายกยิ้มของนาวิกคริสที่นอนขำอยู่บนเตียงในท่าทางของชานยอล....
"พอได้ละ" มือหนายกขึ้นมาห้ามปรามให้ชานยอลเลิกโค้งคำนับและกล่าวคำขอโทษเขา
"ต่อไปนี้คือคำสั่ง!!!.....ขึ้นมานั่งบนเตียงฉัน ปฎิบัติ!!" ชานยอลมีท่าทางลังเลเล็กน้อยกับคำสั่งแต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของผู้บังคับบัญชา เขาก็ไม่สามารถขัดมันได้...
ร่างบางของชานยอลนั่งลงบนเตียงช้าๆ....โดยที่มีนาวิกคริสนั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับหันหลังให้เขา.....
"นวดให้ฉันหน่อย ฉันเมื่อยหลัง.....นี่ไม่ใช่คำสั่งแต่เป็นคำขอร้อง" มือหนาของคริสกุมมือชานยอลมาวางไว้บนต้นคอเขา....พร้อมหลับตาลงช้าๆเพื่อรอสัมผัสจากชานยอล
"นวดเป็นใช่ไหม...." คริสเอ่ยถามชานยอลด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน.....ยามที่ชานยอลได้อยู่ใกล้ชิดกับคริสเขาเองก็รู้สึกแปลกๆอยู่แล้ว....ผู้ชายหล่อเหลาราวเทพบุตรตรงหน้ากำลังขอร้องให้เขานวดให้เหรอ.....
"ปะ เป็นฮะ" มือบางเอื้อมไปจับต้นคอของคริสบีบเบาๆให้เขาคลายความตึงเครียด....วันนี้นาวิกคริสคงจะสอนอะไรมาเยอะเพราะทั้งเอกสารและอาวุธประจำกายที่เขาติดไปด้วยนั้นก็หนักเอาการแถมออกไปแต่เช้าและกลับเอาเกือบมืด
ดวงตาคมหลับตาพริ้มพร้อมกับครางเบาๆในลำคอเมื่อรู้สึกสบายกับการนวดเฟ้นของชานยอล....ชานยอลได้แต่เหลือบมองอาการของคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเขินอาย....ทหารบ้าอะไรเซ็กซี่ชะมัดเวลาอยู่ใกล้
"นี่...เด็กเตรียม...นายมีแฟนหรือยัง" คริสเอ่ยถามชานยอลในขณะที่เขากำลังหลับตา
"มะ..ไม่มีฮะ อยู่แต่ในค่ายจะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน" ชานยอลตอบคริสไปส่งๆ
"ไม่มีแฟนเป็นเด็กในค่ายเหรอ" บ้าจริง เป็นผู้บังคับบัญชามีสิทธิมาถามคำถามแล้วไล่ต้อนเขาให้จนมุมขนาดนี้เลยเหรอ
"ไม่มี ผมไม่มี!!" ชานยอลสะบัดเสียงใส่นาวิกคริสที่แสร้งถามเขาถึงเรื่องส่วนตัว
"ฉันก็ไม่มี.....แต่ก็อยากมีแฟนเป็นคนในค่ายเหมือนกัน หาคนที่ถูกใจอยู่" คริสลืมตาขึ้นมาและจับจ้องไปยังใบหน้าของชานยอลที่กำลังเริ่มซับสีทีละนิด
ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง....ชานยอลไม่ชอบนักเวลาที่คริสยิ้ม....เพราะมันดูน่ารัก ไม่เหมือนผู้บังคับบัญชาที่ควรให้ความเคารพ....แต่เหมือนผู้ชายคนนึงที่ดูอ่อนโยนมากต่างหาก....มือหนายกขึ้นมากุมไปที่มือบางของชานยอลให้เขาหยุดนวด....คริสดึงข้อมือบางของชานยอลลงมาจนชานยอลเสียหลักล้มลงบนเตียงนุ่มข้างๆเขา....ใบหน้าคมยังไม่หยุดยิ้ม...มันยิ่งทำให้ชานยอลเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก...
"ตั้งแต่ฉันเห็นนายวันแรกก็รู้แล้วว่านายเป็นทหารคงไม่ไหว......แต่ถ้าเป็นแฟนทหารน่ะพอไหวนะ" มือหนาของคริสเกลี่ยไปตามแก้มใสที่นุ่มนวลนั้นช้าๆ....ชานยอลหลับตาปี๋กับสัมผัสนั้นทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น....ตอนนี้เขากำลังจะเจอกับอะไรกันแน่
"ครั้งแรกหรือเปล่า....หืม" คริสกระซิบลงข้างหูของชานยอลอย่างแผ่วเบา
ชานยอลได้แต่พยักหน้าหงึกๆด้วยความกลัว....สรุปนี่ก็ไม่ได้เป็นคำสั่งของนาวิกคริส....ผมขัดขืนได้ใช่ไหม??
"คุณคริสกำลังจะทำอะไร......มันไม่ใช่คำสั่ง...ผมไม่ต้องปฎิบัติก็ได้ใช่ไหม" ปากบางเอ่ยถามด้วยความน่ารักจับใจ....คริสหลุดขำกับคำถามใสซื่อนั้น....นี่ไม่ใช่คำสั่งแต่อาศัยความรู้สึกต่างหาก
"ถ้าฉันบอกว่ามันคือคำสั่งล่ะ ....นายก็ต้องปฎิบัติสินะ....." น้ำเสียงอ่อนละมุนของคริสเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงดุดัน
"ถ้างั้นก็........เด็กเตรียมทหารปาร์คชานยอล หลับตา!! ปฎิบัติ!!"
ดวงตากลมโตผลุบหลับตาลงด้วยความรวดเร็ว....ริมฝีปากร้อนชื้นของคริสก็ก้มสัมผัสลงมาช้าๆที่ริมฝีปากบางของคนบนเตียงนุ่ม.....ปากหนาขบเม้มและดูดดุนกลีบปากนั้นไว้ด้วยความทนุถนอม...ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแทรกเข้าไปที่โพรงปากที่หอมหวานของชานยอลจนชานยอลตกใจเผลอลืมตามองการกระทำของนาวิกคริส....ใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มพร้อมกับใช้ลิ้นยาวเลียริมฝีปากของชานยอลช้าๆ.....ปากบางเผยอรับรสจูบที่ร้อนแรงนั้นโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง....ในหัวสมองคิดแต่เพียงว่ามันเป็นคำสั่งที่เขาต้องขัดขืนหรือไม่...หรือแค่ปล่อยไปตามอารมณ์....ร่างบางของชานยอลค่อยๆถูกปลดเปลื้องอาภรณ์ออกไปจากร่างทีละชิ้นภายใต้แสงไฟสว่างจ้าที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้องให้ปิด....จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอที่หอมละมุนของชานยอล พร้อมกับขบเม้มมันเบาๆจนเกิดรอยแดง
หลังจากที่นาวิกคริสสนุกกับต้นคอขาวนั้นไม่นาน....เขาก็เริ่มบรรเลงบทรักกับชานยอล....มือหนาพลิกร่างให้ชานยอลนอนคว่ำหน้าก่อนที่แทรกความเป็นชายเข้าไปจนชานยอลรู้สึกอึดอัด....ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของคริสที่จะช่วยให้ชานยอลผ่อนคลายได้...ลีลาท่าทางของนาวิกคริสทุกท่วงทำนองถูกบรรจงออกมาด้วยความอ่อนโยน...ไม่มีความป่าเถื่อน ดุดันอย่างที่ทหารควรจะเป็น....ร่างบางตอบรับสัมผัสนั้นพร้อมกับส่ายสะโพกกลมมนขึ้นรับจนลืมความเจ็บปวด.....ไม่นานทั้งเด็กเตรียมทหารและนาวิกคริสก็ถึงฝั่งฝันที่เขาทั้งสองกำลังเห็นรำไร....
ชานยอลมีท่าทางอ่อนเพลียเล็กน้อยในอ้อมกอดของนาวิกคริส....มือหนาของคริสยกขึ้นมาปาดเหงื่อที่ผุดพรายออกมาจากใบหน้าขาวใส....ปากหนาก้มลงพรมจูบสัมผัสที่หน้าผากกว้างของคนใต้ร่าง....ก่อนที่จะกระซิบที่ใบหูของคนใต้บังคับบัญชา
"ต่อไปนี้นายต้องเป็นแฟนของฉัน ปฎิบัติ!!!!"
คริสยกยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับซุกหน้าหาความอบอุ่นจากร่างกายของชานยอลอีกครั้ง......ใบหน้าของชานยอลยิ้มออกมาด้วยความเขินอายก่อนที่ทั้งนาวิกโยธินคริสและเด็กเตรียมทหารปาร์คชานยอลจะผลอยหลับไปด้วยความสุข
END ---------------------------------------------------------------------------------
