บ้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างโปร่งบิดขี้เกียจและลุกขึ้นจากเตียงนอนนุ่ม วันนี้เขารู้สึกปวดเนื้อปวดตัวเล็กน้อย คงเนื่องจากที่เขาตากละอองฝนกลับบ้านเมื่อวานนี้ตอนเย็น ร่างกายอ่อนล้าเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวและรีบเดินทางไปยังมหาลัยเพื่อเข้าเรียนตามปกติ
ที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย มีหนุ่มสาวหลายคนยืนมุงดูการคัดเลือกตัวนักกีฬาบาสเกตบอลเพื่อลงแข่งขันในงานประจำปี ร่างสูงที่ดูดีกำลังแสดงท่าทีเคร่งขรึมเพื่อให้ดูน่าเกรงขามต่อหน้ารุ่นน้องที่เข้ามาคัดเลือกตัว ดวงตาคมเหลือบมองร่างโปร่งที่เดินผ่านสนามกีฬาไปด้วยท่าทางอิดโรย ชานยอลกระแอมไอเบาๆ อาการหวัดน่าจะเข้ามาเยือนเขาตามคำเชื้อเชิญที่เขาได้พูดไว้เมื่อวานนี้แล้ว
"น้องๆครับ พี่จะเล่นให้ดูแค่ครั้งเดียวนะครับ ทุกคนต้องชู้สลูกบาสให้ลงแป้น 20 ลูกภายใน 1 นาที แล้วเดี๋ยวเราจะมาคัดความไวการเลี้ยงลูกในสนามกัน" เสียงตะโกนของคริสเรียกความสนใจของชานยอลให้เหลือบมอง ริมฝีปากบางเบ้ลงเล็กน้อย คงโชว์พาวเวอร์ต่อหน้ารุ่นน้องอีกสินะ
ร่างสูงเดินไปช้าๆและยืนตรงข้ามกับแป้นบาส เขาหยิบลูกบาสจากตะกร้าสีขาวชู้สลงแป้นนับครั้งไม่ถ้วน ไม่มีสักลูกที่คริสจะทำพลาด เสียงปรบมือและกรีดร้องดังกึกก้องทั้งสนาม มือบางเดินกอดหนังสือเรียนไว้แนบอกและรีบเดินหนี เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าเขากำลังยืนมองร่างสูงนานเกินไป
หลังจากการคัดตัวสิ้นสุดลง นักศึกษาต่างแยกย้ายกันเข้าเรียน ร่างสูงเดินตรงไปยังอ่างล้างหน้าข้างสนามกีฬาเพื่อทำความสะอาดร่างกายและใบหน้า เขาเอื้อมมือบิดก็อกน้ำ.....น้ำไม่ไหล ไม่มีน้ำออกมาสักหยด มือหนาตบไปที่ก็อกน้ำหลายครั้งเพราะรู้ดีว่าก็อกตัวนี้ไม่ค่อยดีและมักต้องใช้กำลังทุกครั้งเพื่อเปิดมัน
...ฟู่วว...เสียงน้ำพุ่งออกมาเป็นสายเมื่อก็อกแตกจากการออกแรงมากเกินไป เสียงโวยวายของคริสทำให้ร่างโปร่งที่กำลังเดินอยู่หน้าอาคารเรียนรีบวิ่งเข้ามาดู มือหนารีบกดห้ามน้ำจากก็อกที่กำลังฉีดตัวพุ่งกระจายจนเสื้อนักศึกษาสีขาวเปียกชุ่ม
"ชานยอลล ช่วยฉันปิดน้ำหน่อย ตายละ ฉันจะทำยังไงเนี่ย ก็อกมันแตก บ้าเอ้ยย !!" เสียงโหวกเหวกยังคงเปล่งออกมาไม่หยุด คำสบถมากมายที่คริสต่อว่าก็อกน้ำและความโง่เขลาของตนเอง ร่างโปร่งตั้งสติและเดินหาก็อกน้ำตัวใหญ่ที่จ่ายน้ำ เขารีบปิดหัวก็อกใหญ่ใต้อ่างล้างมือด้วยความทุลักทุเล หลังจากน้ำหยุด ชานยอลยืนมองคริสในสภาพที่เปียกน้ำชุ่มทั้งตัว ใบหน้าคมยังมีท่าทีตกใจ ผมสีดำหมาดๆปรกดวงตาคมที่กำลังเบิกกว้าง ไม่นานนักเสียงหัวเราะขบขันก็เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง
"ฮ่าๆ ฉันขำหน้านายชะมัด เมื่อเช้ากัปตันทีมเล่นบาสอย่างเท่ห์ เผลอแป๊บเดียวเป็นคนโก๊ะทำหัวก็อกแตก นายนี่มันกากเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะงอหายจนแทบไม่มีเสียง ด้วยความไม่สบายเสียงหัวเราะผสมกับเสียงไอจนชานยอลเริ่มสำลักในลำคอ
"ขำนักเหรอ ขำมากใช่ไหม" ร่างสูงหยิบชายเสื้อนักศึกษามาโบกสะบัดน้ำที่เปียกชุ่มให้กระเด็นไปโดนชานยอล มือหนาสยายผมดำขลับที่เปียกหมาดให้น้ำกระเซ็นไปโดนเพื่อแกล้งเขา
"เห้ย สกปรกนะ นายเล่นบ้าอะไร! อี๋ แหวะ แหยะ" มือบางละไปตามตัวเพื่อปัดน้ำพวกนั้นออกไป ร่างโปร่งเริ่มวิ่งหนีและคริสก็วิ่งตามคนตัวเล็กกว่าพร้อมเสียงหัวเราะหยอกล้อกัน
"ไอ้หูกางจะหนีไปไหน นายต้องเปียกเป็นเพื่อนฉัน" ขายาววิ่งตามไปติดๆ ด้วยหุ่นที่สูงถึง 187 ซม.ทำให้ดูเก้งก้าง คริสพลาดท่าสะดุดก้อนหินและล้มลง ร่างสูงกลิ้งไม่เป็นท่าและร้องโอดโอยเพื่อเรียกความสนใจจากชานยอล
"นี่นายเป็นกัปตันทีมบาสด้วยการจับฉลากหรือเปล่าเนี่ย" ร่างโปร่งค่อยๆหยุดวิ่งลงและเดินกลับมาดูคนที่นั่งอยู่ตรงพื้น ชานยอลคุกเข่าลงเพื่อดูบาดแผลให้กับคริส แต่กลับถูกแกล้งจับข้อมือบางไว้พร้อมยกยิ้มยียวน
"จับได้แล้ว! เป็นไง วิธีจับนายโดยการล่อนายเข้ามาหาฉันเอง"แรงฉุดกระชากข้อมือทำให้ร่างโปร่งล้มลงนั่งข้างๆ แขนแกร่งแสร้งโอบกอดคนตัวเล็กกว่า
"รังเกียจฉันนักใช่ไหม ว่าฉันสกปรกมากใช่ไหม เมื่อเช้าเหงื่อออกทั้งตัวเลย ฉันจะกอดให้กลิ่นฉันติดตัวนาย ฮ่าๆ" ร่างสูงกอดรัดร่างโปร่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เขาไม่ทันตั้งตัวที่ถูกโอบกอดในระยะกระชั้นชิดแบบนี้
ที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย มีหนุ่มสาวหลายคนยืนมุงดูการคัดเลือกตัวนักกีฬาบาสเกตบอลเพื่อลงแข่งขันในงานประจำปี ร่างสูงที่ดูดีกำลังแสดงท่าทีเคร่งขรึมเพื่อให้ดูน่าเกรงขามต่อหน้ารุ่นน้องที่เข้ามาคัดเลือกตัว ดวงตาคมเหลือบมองร่างโปร่งที่เดินผ่านสนามกีฬาไปด้วยท่าทางอิดโรย ชานยอลกระแอมไอเบาๆ อาการหวัดน่าจะเข้ามาเยือนเขาตามคำเชื้อเชิญที่เขาได้พูดไว้เมื่อวานนี้แล้ว
"น้องๆครับ พี่จะเล่นให้ดูแค่ครั้งเดียวนะครับ ทุกคนต้องชู้สลูกบาสให้ลงแป้น 20 ลูกภายใน 1 นาที แล้วเดี๋ยวเราจะมาคัดความไวการเลี้ยงลูกในสนามกัน" เสียงตะโกนของคริสเรียกความสนใจของชานยอลให้เหลือบมอง ริมฝีปากบางเบ้ลงเล็กน้อย คงโชว์พาวเวอร์ต่อหน้ารุ่นน้องอีกสินะ
ร่างสูงเดินไปช้าๆและยืนตรงข้ามกับแป้นบาส เขาหยิบลูกบาสจากตะกร้าสีขาวชู้สลงแป้นนับครั้งไม่ถ้วน ไม่มีสักลูกที่คริสจะทำพลาด เสียงปรบมือและกรีดร้องดังกึกก้องทั้งสนาม มือบางเดินกอดหนังสือเรียนไว้แนบอกและรีบเดินหนี เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าเขากำลังยืนมองร่างสูงนานเกินไป
หลังจากการคัดตัวสิ้นสุดลง นักศึกษาต่างแยกย้ายกันเข้าเรียน ร่างสูงเดินตรงไปยังอ่างล้างหน้าข้างสนามกีฬาเพื่อทำความสะอาดร่างกายและใบหน้า เขาเอื้อมมือบิดก็อกน้ำ.....น้ำไม่ไหล ไม่มีน้ำออกมาสักหยด มือหนาตบไปที่ก็อกน้ำหลายครั้งเพราะรู้ดีว่าก็อกตัวนี้ไม่ค่อยดีและมักต้องใช้กำลังทุกครั้งเพื่อเปิดมัน
...ฟู่วว...เสียงน้ำพุ่งออกมาเป็นสายเมื่อก็อกแตกจากการออกแรงมากเกินไป เสียงโวยวายของคริสทำให้ร่างโปร่งที่กำลังเดินอยู่หน้าอาคารเรียนรีบวิ่งเข้ามาดู มือหนารีบกดห้ามน้ำจากก็อกที่กำลังฉีดตัวพุ่งกระจายจนเสื้อนักศึกษาสีขาวเปียกชุ่ม
"ชานยอลล ช่วยฉันปิดน้ำหน่อย ตายละ ฉันจะทำยังไงเนี่ย ก็อกมันแตก บ้าเอ้ยย !!" เสียงโหวกเหวกยังคงเปล่งออกมาไม่หยุด คำสบถมากมายที่คริสต่อว่าก็อกน้ำและความโง่เขลาของตนเอง ร่างโปร่งตั้งสติและเดินหาก็อกน้ำตัวใหญ่ที่จ่ายน้ำ เขารีบปิดหัวก็อกใหญ่ใต้อ่างล้างมือด้วยความทุลักทุเล หลังจากน้ำหยุด ชานยอลยืนมองคริสในสภาพที่เปียกน้ำชุ่มทั้งตัว ใบหน้าคมยังมีท่าทีตกใจ ผมสีดำหมาดๆปรกดวงตาคมที่กำลังเบิกกว้าง ไม่นานนักเสียงหัวเราะขบขันก็เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง
"ฮ่าๆ ฉันขำหน้านายชะมัด เมื่อเช้ากัปตันทีมเล่นบาสอย่างเท่ห์ เผลอแป๊บเดียวเป็นคนโก๊ะทำหัวก็อกแตก นายนี่มันกากเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะงอหายจนแทบไม่มีเสียง ด้วยความไม่สบายเสียงหัวเราะผสมกับเสียงไอจนชานยอลเริ่มสำลักในลำคอ
"ขำนักเหรอ ขำมากใช่ไหม" ร่างสูงหยิบชายเสื้อนักศึกษามาโบกสะบัดน้ำที่เปียกชุ่มให้กระเด็นไปโดนชานยอล มือหนาสยายผมดำขลับที่เปียกหมาดให้น้ำกระเซ็นไปโดนเพื่อแกล้งเขา
"เห้ย สกปรกนะ นายเล่นบ้าอะไร! อี๋ แหวะ แหยะ" มือบางละไปตามตัวเพื่อปัดน้ำพวกนั้นออกไป ร่างโปร่งเริ่มวิ่งหนีและคริสก็วิ่งตามคนตัวเล็กกว่าพร้อมเสียงหัวเราะหยอกล้อกัน
"ไอ้หูกางจะหนีไปไหน นายต้องเปียกเป็นเพื่อนฉัน" ขายาววิ่งตามไปติดๆ ด้วยหุ่นที่สูงถึง 187 ซม.ทำให้ดูเก้งก้าง คริสพลาดท่าสะดุดก้อนหินและล้มลง ร่างสูงกลิ้งไม่เป็นท่าและร้องโอดโอยเพื่อเรียกความสนใจจากชานยอล
"นี่นายเป็นกัปตันทีมบาสด้วยการจับฉลากหรือเปล่าเนี่ย" ร่างโปร่งค่อยๆหยุดวิ่งลงและเดินกลับมาดูคนที่นั่งอยู่ตรงพื้น ชานยอลคุกเข่าลงเพื่อดูบาดแผลให้กับคริส แต่กลับถูกแกล้งจับข้อมือบางไว้พร้อมยกยิ้มยียวน
"จับได้แล้ว! เป็นไง วิธีจับนายโดยการล่อนายเข้ามาหาฉันเอง"แรงฉุดกระชากข้อมือทำให้ร่างโปร่งล้มลงนั่งข้างๆ แขนแกร่งแสร้งโอบกอดคนตัวเล็กกว่า
"รังเกียจฉันนักใช่ไหม ว่าฉันสกปรกมากใช่ไหม เมื่อเช้าเหงื่อออกทั้งตัวเลย ฉันจะกอดให้กลิ่นฉันติดตัวนาย ฮ่าๆ" ร่างสูงกอดรัดร่างโปร่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เขาไม่ทันตั้งตัวที่ถูกโอบกอดในระยะกระชั้นชิดแบบนี้
