บ้าน
แผ่นหลังขาวนวลเนียนถูกประดับประดาไปด้วยลายสักมังกรดำที่เลื้อยสง่างามอย่างน่าเกรงขาม ร่างสูงเหลือบมองด้วยความพึงพอใจขณะที่เธอกำลังสวมใส่เสื้อผ้า ฝ่ามือหนาลูบจับร่างขาวผุดผ่องด้วยความทะนุถนอม ริมฝีปากหนาแย้มยิ้มและเอ่ยปลอบใจร่างเล็ก
"เจ็บไหม...อีกไม่นานแผลจะตกสะเก็ด ไม่ต้องกังวลว่าจะมีแผลเป็น" เสียงทุ้มกล่าวกับคนตัวเล็กด้วยความห่วงใย
"ตอนลงเข็มเจ็บนิดหน่อย แต่พอเห็นสีหน้านาย ฉันก็ไม่เจ็บแล้ว" เธอขำเบาๆเมื่อนึกถึงร่างสูง ใบหน้าคมดูใส่ใจกับร่างกายของเธอมากเกินกว่าปกติ
"เพราะห่วงเธอไงยัยบ้า ฉันจะช่วยดูแลแผลให้เอง ดูแลไม่ดีอาจจะติดเชื้อ" เขาเขกศรีษะเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู ทั้งสองยิ้มหัวเราะให้กันอย่างสุขใจเมื่อก้าวเดินออกมาจากตำหนักรับสักลาย
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบางเดินเคียงข้างพร้อมกับร่างสูงเพื่อตรงเข้าคฤหาสน์สีขาวขนาดใหญ่ ลูกสมุนโค้งคำนับอย่างนอบน้อมเมื่อเห็นบุคคลทั้งสอง เพื่อนตัวเล็กใบหน้าหล่อเหลาส่งสัญญาณเพื่อขอคุยธุระส่วนตัวกับมังกรสายฟ้า ธุระเกี่ยวกับการจัดงานวันสถาปนาสิ้นเดือนนี้
"ดูเหมือนว่าเราจะพบกับปัญหาใหญ่" โอเซฮุนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
ภายในห้องรับแขก ควันบุหรี่สีขาวลอยฟุ้งในอากาศ ริมฝีปากหนาดึงดูดปลายมวนและพ่นออกช้าๆเมื่อได้ฟังข้อความจากเพื่อนรัก
"ปิงปิงลูกสาวของแก็งค์พันธมิตรของเราไม่พอใจมาก ที่มึงจะสถาปนาผู้หญิงของมังกรสายฟ้า"
"ปิงปิง..?" ใบหน้าคมขบคิดเมื่อนึกถึงชื่อที่คุ้นเคยนั้นได้ลางๆ
"ปิงปิง คือคนที่มึงพามานอนที่ถ้ำมังกรดำเมื่อต้นปีที่แล้ว คนที่.."
"กูจำได้ละ คนที่ขู่จะฆ่าตัวตายแล้วก็สร้างความวุ่นวายให้แก็งค์ของเราอยู่พักนึง" ปลายจมูกโด่งพรูลมหายใจออกมาเบาๆ
"เธอและพ่อของเธอไม่เห็นด้วยกับการสถาปนาครั้งนี้ กูเกรงว่าแก็งค์พันธมิตรจะผันตัวเป็นปรปักษ์กับเราแทน" สีหน้าจริงจังของโอเซฮุนทำให้มังกรสายฟ้าขมวดคิ้วเข้มเพื่อใช้ความคิด
ร่างสูงลุกขึ้นเดินวนเวียนไปมา การเสียแก็งค์พันธมิตรไปไม่ใช่เรื่องดี สิ่งที่เขาจะต้องทำคือสร้างความพึงพอใจและได้รับการยอมรับจากแก็งค์อื่นๆในกรุงปักกิ่ง ปิงปิงคือผู้หญิงที่เคยหลงรักคริสมังกรสายฟ้าจนหมดหัวใจ ร่างสูงพลาดพลั้งเมื่อเผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอ เรื่องราวของเธอและเขาเคยสร้างความเดือดร้อนให้กับแก็งค์มังกรดำ เนื่องจากครั้งนั้นแก็งค์อินทรีย์ทองต้องการให้คริสแต่งงานกับเธอเพื่อความเป็นปึกแผ่น แต่ร่างสูงใช้ความฉลาดหลักแหลมในการท้าแข่งรถกับพี่ชายของปิงปิงจนชนะ เรื่องราวครั้งนั้นจึงจบลงด้วยดี หากแต่ครั้งนี้ปิงปิงไม่พอใจที่มังกรสายฟ้าจะรับผู้หญิงคนใหม่เข้ามาเปิดตัวอย่างออกหน้าออกตา ทั้งที่ปฎิเสธเธออย่างไร้เยื่อใย...
"กูจะไปคุยกับเธอเอง" แผ่นหลังกว้างเดินจากไป เขากำลังใช้ความคิดอย่างหนักที่จะโน้มน้าวให้เธอเห็นด้วย
ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาในห้องนอนด้วยความเหนื่อยใจ ร่างบางก้าวเดินออกมาจากในห้องน้ำ ผ้าขนหนูสีขาวปกปิดร่างกายที่ขาวเนียนผุดผ่อง เขากวักมือเรียกหญิงสาวที่รักเข้ามาหาใกล้ๆ ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกฝ่ามือหนายกขึ้นมาซับแผ่นหลังสวยที่ประดับประดาลายสักมังกรดำ
"ฉันจะลงน้ำมันให้ เป็นการเคลือบแผลไม้ให้ตึงเกินไปช่วยให้ตกสะเก็ดได้ง่ายขึ้น" เสียงเข้มกำชับพร้อมกับหยิบน้ำมันสีเหลืองด้านข้างมาชโลมฝ่ามือ
ร่างสูงปลดผ้าขนหนูที่พันร่างเล็กออก แม้จะเขินอายจนใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อแต่เธอก็ไม่ขัดขืน ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียน เขาใช้น้ำมันลูบไล้แผ่นหลังเล็กอย่างเบามือ ดวงตาคมจับจ้องร่างบางไม่ลดละ รอยสักมังกรดำเมื่ออยู่บนร่างของคนที่พึงพอใจช่างดูงดงาม สวยสง่า ท้าทายสายตาของมังกรสายฟ้าจนชวนให้หลงใหล
รอยสักถูกชโลมไปด้วยน้ำมันมะกอกกลิ่นหอมรัญจวน ริมฝีปากหนาค่อยๆโน้มจรดลงบนไหล่เล็กแผ่วเบา ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมละมุนนั้นไว้ด้วยความคนึงสุดหัวใจ ฝ่ามือหนาใหญ่ลูบคลึงร่างบางไปจนถึงรอยสักบริเวณสะโพก เขาเคล้นคลึงมันจนเกือบลืมว่าเธออาจจะเจ็บจากการสักในครั้งนี้
"กลิ่นน้ำมันหอมมาก แต่กลิ่นกายของเธอกลับหอมกว่า" ปลายจมูกโด่งซุกตรงซอกคอขาวนวลเนียน ดวงตาคมปรือปรอยลงด้วยแรงเสน่หา
ฝ่ามือหนาลูบไล้ร่างบางเรื่อยไปจนถึงด้านหน้า เนินอกเต่งตึงถูกเคล้นคลึงเมื่ออารมณ์ความต้องการของชายหนุ่มพลุ่งพล่าน ลิ้นยาวไล้เลียติ่งหูเล็กพร้อมขบเม้มเบาๆ เขาพลิกร่างบางให้หันหน้าเข้าหา ริมฝีปากหนาโน้มเข้าดูดกลีบปากอิ่ม ลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าไปในโพรงปากและดูดดุนลิ้นเล็กไว้ เสียงครางอื้ออึงในลำคอกำลังบ่งบอกว่าเขาสุดจะทนกับภาพยั่วยวนตรงหน้า
"ผมต้องการคุณจะแย่แล้วสาวน้อย..." น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบลงข้างใบหู
ใบหน้าคมโน้มลงซุกไซร้ก้อนกลมเต่งตึงเล่นอย่างเพลิดเพลิน ลิ้นยาวตวัดเลียยอดอกสีชมพูอ่อนที่แข็งชูชันสู้มือ เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อถูกรุกเร้าจนความต้องการพลุ่งพล่าน ฝ่ามือหนาบีบเคล้นสะโพกขาวเนียน นิ้วยาวเตรียมจะชอนไชเข้าไปในร่องรักแสนสวย ส่วนแข็งขืนโป่งนูนจนคับกางเกงยีนส์เข้ารูปของร่างสูง เธอต้องพยายามฝืนใจไม่ปล่อยอารมณ์และร่างกายไปตามธรรมชาติ เนื่องจากผลกระทบจากการแท้งลูกทำให้อวัยวะภายในยังไม่เข้าที่หรือแข็งแรงดีนัก
"คริสคะ...ฉันยังไม่พร้อม.." ฝ่ามือเล็กหยั่งแผงอกแกร่งไว้เมื่อเขาโน้มตัวเข้าหา
ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากร่างเล็ก เขาได้สติช้าๆเมื่อรับรู้ว่ากำลังรุกล้ำร่างบางที่อ่อนแอ...
"ฉัน..ขอโทษ" มังกรสายฟ้าผงะออกจากหญิงสาว ความต้องการทางร่างกายทำให้เขาหน้ามืดตามัวจนลืมนึกไปว่าสาวสวยน่ารักคนนี้เพิ่งรับเคราะห์หนักมา ร่างกายของเธอต้องการพักฟื้น และใช้ระยะเวลาไม่น้อยในการบำรุงรักษา
ใบหน้าสวยใสแย้มยิ้มบางเมื่อเห็นชายหนุ่มมีทีท่าสำนึกผิด ฝ่ามือเล็กวางลงบนโคนขาแกร่ง เธอลูบจับเบาๆแสร้งหยอกเย้าชายคนรัก
"อยากให้ฉันช่วยไหมคะ" ดวงตากลมซุกซนขี้เล่นจนร่างสูงหลุดหัวเราะ
"ไม่ดีกว่า ฉันเป็นสุภาพบุรุษพอ ไม่อยากจะเอาเปรียบเธอ" รอยยิ้มร้ายวาดขึ้นที่มุมปาก แค่เพียงมองตาก็รับรู้ดีว่าทั้งสองกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
ฝ่ามือหนาเอื้อมไปลูบจับแก้มใส ใบหน้าคมโน้มลงสัมผัสกลีบปากนิ่มหยุ่นแผ่วเบาอย่างเอาใจ
"เดี๋ยวฉันกลับมา ถ้าหิวก็หาอะไรทานไปก่อนนะ ไม่ต้องรอ"
"นายจะไปไหน"
"จัดการธุระงานวันสถาปนาครับคุณ" ร่างสูงลุกขึ้นยืน เขาคว้าเสื้อแจ็คเก็ตเพื่อสวมใส่ ปิงปิงคือปัญหาใหญ่ที่มังกรสายฟ้าจะต้องรีบจัดการให้เสร็จสิ้นก่อนวันงาน
เสียงสตาร์ทรถมัสแตงสีดำดังกระหึ่ม เครื่องยนต์ถูกขับเคลื่อนออกไปจากโรงรถด้วยความรวดเร็ว ดวงตากลมเหลือบมองร่างสูงที่หน้าต่างห้องนอน รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าสวยใส จนถึงปัจจุบันเธอก็ยังไม่รับรู้ว่าเหตุใดคริสจึงดูตื่นเต้นกับงานครั้งนี้นัก มังกรสายฟ้าต้องการให้ทุกคนปกปิดเป็นความลับเพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับผู้หญิงของเขา...
ถ้ำอินทรีย์ทองให้การต้อนรับร่างสูงอย่างดี น้ำชาถูกยกมาวางตามหน้าที่ของคนรับใช้ หญิงสูงวัยเดินตรงเข้าไปรายงานหัวหน้าแก็งค์ด้วยท่าทีร้อนรน ร่างสูงไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะมาเยี่ยมเยือนแก็งค์พันธมิตรในวันนี้
"ใครมา" เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเดินสวนกับลูกสมุนร่างกายกำยำ
"คริสมังกรสายฟ้าครับ" ชายหนุ่มโค้งคำนับให้หญิงสาวอย่างนอบน้อม
"คงจะมาเรื่องงานสถาปนาสินะ คุณพ่อยุ่งอยู่ ฉันจะออกไปรับหน้าเอง" ร่างบางในชุดลำลองเย้ายวนย่างก้าวไปยังห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงหย่อนกายลงบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นชาขาวหอมละมุน ฝ่ามือหนายกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบตามมารยาท ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางสง่างามที่กำลังเดินตรงเข้ามาทักทาย...
"ถ้าไม่ใช่ธุระเรื่องผู้หญิงนายคงไม่มา" เอ่ยเหน็บแนมชายหล่อเหลาด้วยท่าทางหยิ่งยโส
"อย่าพูดกับผมแบบใช้อคติส่วนตัวสิครับคุณ" ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปาก ท่าทีเฉยเมยยิ่งทำให้หล่อนเกิดแรงโทสะด้วยความหึงหวง
"นายไม่เปลี่ยนไปเลยคริส เย็นชาอย่างไรก็อย่างนั้น"
"ฉันเลือกปฎิบัติเฉพาะกับคนบางคน" เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับเหลือบมองไปทางอื่น เขาไม่สะดวกใจนักที่จะมาเจอเธออีกครั้งและไม่เคยต้องการจะเจอเธออีก
"ไอ้บ้า! ฉันเกลียดนาย! มาเหยียบที่นี่อีกทำไม พ่อกับฉันไม่มีทางยินยอมเข้าร่วมงานสถาปนาบ้าๆนั่นแน่นอน" ฝ่ามือเล็กหยิบถ้วยน้ำชาตั้งท่าจะสาดใส่ร่างสูง เขาเอื้อมคว้าข้อมือเธอมาตรึงไว้ ร่างบางถูกโอบกอดเพื่อยื้อแย่งถ้วยกระเบื้องจนน้ำชาหกเลอะเทอะ
"ผ่านมาเป็นปีแล้วเธอก็ยังไม่มีเหตุผลอย่างเคย" เสียงกระซิบข้างหูแสร้งหยอกให้เธอโกรธ ความกวนประสาทของมังกรสายฟ้าคืออาวุธอย่างหนึ่งที่ทำลายล้างฝั่งตรงข้ามอย่างราบคาบ
"วันนี้ฉันมาดีเพราะต้องการคุยธุระกับพ่อเธอ เรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเธอมันจบลงนานแล้วปิงปิง!" เขาผลักร่างบางให้ออกห่างจากตนเองเบาๆ
คริสนั่งลงที่เดิมโดยไม่สนใจร่างเล็กที่หย่อนกายลงด้านข้างด้วยความโมโห
"มันเป็นใคร!" เสียงหวานตะคอกใส่ร่างสูง แม้จะเจ็บแค้นกับคำปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใยแต่เธอก็ยังคงหลงรักแต่เพียงเขาเท่านั้น
"ช่วยมีมารยาทกับการพูดถึงบุคคลที่สามด้วย" ดวงตาคมเหลือบมองร่างหญิงสาวตรงหน้าด้วยความขุ่นเคือง
กำปั้นเล็กบีบเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธเคือง เธอไม่เคยเอาชนะหัวหน้าแก็งค์มังกรดำได้ แม้กระทั่งหัวใจที่แข็งแกร่งของเขา เธอก็ไม่เคยได้มันมาครอบครอง สาวน้อยยังคงโต้เถียงกับชายหนุ่มเหมือนเด็กๆที่กำลังแย่งของเล่น ไม่นานนักทั้งสองก็ยอมสงบปากสงบคำเมื่อมีคนมาขัดจังหวะ
"เสียงดังอะไรกัน!" เสียงทุ้มสบถดังลั่น ชายสูงวัยเดินตรงออกมาจากห้องทำงานโดยมีลูกสมุนร่างกำยำขนาบข้างมาสองคน
ทั้งหมดโค้งศรีษะตามมารยาทให้กับมังกรสายฟ้า ร่างสูงโค้งศรีษะกลับไปเช่นกันเมื่อพบกับหัวหน้าแก็งค์พันธมิตรที่มากด้วยอายุและประสบการณ์
"มาถึงที่นี่คงไม่ใช่เรื่องเล็กกระมัง" ชายแก่เปรยขึ้นขณะสูบบุหรี่มวนยาวปล่อยควันสีขาวพุ่งออกมาเป็นสาย
"คุณเข้าใจถูกแล้ว" ร่างสูงเลือกที่จะสุภาพนอบน้อม แม้แก็งค์มังกรดำจะมีอำนาจและพันธมิตรมากมาย แต่ก็ต้องยอมรับว่าแก็งค์อินทรีย์ทองก็ทรงอิทธิพลไม่ใช่น้อย
ร่างบางถูกไล่ให้กลับขึ้นห้อง บิดาของเธอไม่ได้เห็นด้วยกับทุกเรื่องของบุตรสาว หากแต่เรื่องที่คริสเคยข่มเหงน้ำใจเธอคงไม่มีพ่อที่ไหนทานทนได้ ในครั้งนี้การตอบรับหรือปฎิเสธงานเข้าร่วมการสถาปนาผู้หญิงของมังกรสายฟ้า คนตัดสินใจคือเขาผู้เป็นบิดา บุตรสาวของหัวหน้าแก็งค์เพียงแค่มีส่วนร่วมเล็กน้อยเท่านั้น
ทั้งสองสนทนากันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เหตุผลมากมายถูกหยิบยกขึ้นมาเพื่อให้หัวหน้าแก็งค์อินทรีย์ทองเห็นสอดคล้อง กว่าสองชั่วโมงที่ปรึกษาหารือเรื่องงานวันสถาปนา แม้เรื่องระหว่างเขาและปิงปิงจะจบลงเป็นปี แต่ก็ยังคงสร้างแผลใจให้กับเธอรวมทั้งบิดาของเธอเช่นกัน..
ร่างสูงลุกขึ้นโค้งคำนับอย่างนอบน้อมก่อนจะขอตัวกลับ
"ขอบคุณครับที่เข้าใจผม" ใบหน้าคมแย้มยิ้มบาง
"ลูกสาวผมคงไม่มีวาสนาพอที่จะได้เป็นผู้หญิงของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ" ชายแก่เปรยด้วยความเศร้าใจ ในความเป็นจริงหากทั้งสองสามารถรวมอำนาจเข้าด้วยกัน จะสร้างอิทธิพลมหาศาลได้อย่างกว้างขวางมากกว่านี้หลายเท่านัก
"ผมขอโทษครับ" เขาโค้งคำนับอีกครั้งพร้อมกล่าวคำอำลา...
ฝ่ามือเหี่ยวย่นยกขึ้นปราม ชายสูงวัยรับรู้ดีว่าความรักความชอบไม่สามารถหักห้ามใจได้ เขาเองก็เป็นผู้ชายมากด้วยประสบการณ์ นักเลงย่อมเข้าใจนักเลง แม้ครั้งหนึ่งคริสจะเคยทำผิดพลาดกับบุตรสาวของเขาจนสร้างความแค้นเคืองให้ทั้งสองแก็งค์ แต่ครั้งนี้เขาควรต้องยินดีในเรื่องมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้น
หลังจากเสียงรถยนต์มัสแตงสีดำคันใหญ่ลับหายไปจากคฤหาสน์ หญิงสาวร่างเล็กก็เดินลงมาเพื่อสอบถามความคืบหน้ากับบิดา
"พ่อยอมเขาทำไม" เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดใจ
"แล้วแกไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนใหม่ของเขาเหรอ ว่ามีดีอะไรถึงทำให้หล่อนชนะแกได้" ชายสูงวัยตอบด้วยความหลักแหลม
"หนูไม่อยากเห็น"
"ไปร่วมยินดีกับเขาซะ ถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีจุดอ่อนอะไรแล้วแกสามารถเอาชนะเธอได้ ก็ลองดูอีกสักตั้ง" ฝ่ามือเหี่ยวย่นลูบศรีษะเล็กของบุตรสาว การสั่งสอนแบบนักเลงสมัยเก่า เขาไม่ต้องการให้คนของตนเองยอมแพ้หากมีหนทาง แต่ควรยอมรับกับความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้นต่างหาก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กว่าหลายวันที่การเตรียมงานวันสถานปนาค่อนข้างชุลมุนวุ่นวาย ไม่มีการออกการ์ดเชิญอย่างงานร่วมสมัยทั่วไป แค่เพียงป่าวประกาศว่าจะมีการสถาปนาผู้หญิงของคริสมังกรสายฟ้าต่างก็สร้างความสนใจได้ไม่น้อย ทั้งคิมจงอินและฮวางจื่อเทารับรู้ถึงข่าวคราวนี้ เขาทั้งสองเลือกที่จะอยู่เงียบๆ หากบุกไปร่วมงานคนที่จะเดือดร้อนคงจะเป็นแก็งค์หงษ์ซิ่วมากกว่าบุคคลที่มาร่วมงาน
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามายังห้องนอนใหญ่ ร่างบางถูกแต่งหน้าทำผมด้วยฝีมือของหญิงสาวสามสี่คน ชุดกี่เพ้าสีทองลายมังกรดำถูกแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า ริมฝีปากเล็กขบเม้มลิปสติคสีแดงสด แก้มใสเปล่งปลั่งถูกแต่งแต้มด้วยบลัชออนสีอ่อน ขนตายาวงอนรับกับอายไลเนอร์ที่ถูกกรีดดวงตาหวานให้ดูสวยคม ผิวหน้าเนียนใสถูกปกคลุมด้วยเครื่องสำอางค์ชั้นดีที่ชายหนุ่มมีคำสั่งจัดหามาให้ ผมสีน้ำตาลอ่อนมวยเป็นเกรียวโชว์ต้นคอยาวระหงษ์ ร่างเล็กถูกชโลมผิวกายด้วยครีมกลิ่นหอมรัญจวนใจ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังเบาๆก่อนประตูไม้บานใหญ่จะเปิดอ้าออกช้าๆ
ชานยอลลี่ถูกประทินโฉมเรียบร้อยแล้วเหลือเพียงสวมใส่ชุดกี่เพ้าราคาแพงเท่านั้น...ใบหน้าสวยหวานหันไปแย้มยิ้มให้กับร่างสูงที่เดินตรงเข้ามาบริเวณหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
ฝ่ามือหนาจับบ่าเล็กทั้งสองของหญิงสาวไว้หลวมๆ เธอนั่งมองเขาในกระจก ใบหน้าหล่อเหลาแย้มยิ้มให้กับเธออย่างอ่อนโยน ร่างสูงสวมใส่เสื้อเชิ๊ตขาวแขนยาวร่วมสมัย กางเกงยีนส์เข้ารูปสีดำสนิท เขาเพียงต้องการให้เธอดูสวยสง่าที่สุดในคืนนี้ ชุดกี่เพ้าถูกตัดเย็บด้วยช่างฝีมือดี ด้านหลังถูกเปลือยเพื่อโชว์รอยสักมังกรดำตัวใหญ่ที่ผงาดง้ำอย่างน่าเกรงขาม กี่เพ้าแบบสั้นโชว์เรือนร่างขาวนวลเนียน ชานยอลลี่ของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำจะต้องเป็นผู้หญิงที่สวยสง่าที่สุดในค่ำคืนนี้...
"พวกเธอออกไปก่อน" ฝ่ามือหนายกไล่บริวารสาวใช้เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว
"คืนนี้คุณสวยที่สุด.." ร่างสูงย่อลงมานั่งคุกเข่าจับจ้องใบหน้าสวยหวาน เขาลูบไล้ปอยผมที่หล่นมาปรกหน้าปรกตาของหญิงสาวออก
"คืนนี้คุณก็หล่อที่สุด" ฝ่ามือเล็กประคองแก้มสากที่มีไรหนวดเขียวเล่นส่ายไปมา
"ผมหล่อทุกวันอยู่แล้วครับ" ร่างสูงหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ คริสเดินตรงไปหยิบชุดกี่เพ้าสีทองลายมังกรดำมาทาบทับกับร่างเล็ก
ร่างบางระหงษ์ลุกขึ้นยืนอวดโฉม ผ้าขนหนูสีขาวสะอาดตาถูกกระตุกช้าๆด้วยฝ่ามือหนา หญิงสาวเปลือยเปล่า ผิวกายสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้า เขาช่วยเธอแต่งตัวด้วยความปราณีต มือใหญ่ลูบไล้รอยสักหมึกดำด้านหลังเล่นด้วยความทะนุถนอม ปลายจมูกโด่งกดจูบฝังฝากรักที่ต้นคอขาวแผ่วเบาเมื่อเธอสวมใส่ชุดสง่างามเสร็จสมบูรณ์
"ตอนเช้าฉันช่วยเธอใส่กี่เพ้าตัวนี้ ตอนกลางคืนฉันจะช่วยเธอถอดมันออกเอง" เสียงเข้มโน้มลงกระซิบข้างใบหู ร่างเล็กเขินอายจนแก้มขึ้นเลือดฝาด เธอแสร้งตีแขนเขาเบาๆแก้เก้อ
"วันนี้เธอสวยจนน่าหลงใหลมาก ชานยอลลี่" แขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แน่น ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสหน้าผากเล็กอย่างอ่อนโยน
"พร้อมจะไปกับฉันหรือยัง ผู้หญิงของฉัน"
ร่างเล็กพยักหน้าตอบรับเบาๆ ฝ่ามือหนายื่นไปรับแขนเรียวบาง เธอเดินคล้องแขนเขาลงไปด้านล่างของคฤหาสน์หลังใหญ่ บันไดชนิดวนทอดตัวลงสู่พื้น สายตานับร้อยจับจ้องร่างของคนทั้งสองด้วยความตื่นตาตื่นใจ เสียงโห่ร้องของสมาชิกในแก็งค์มังกรดำสร้างรอยยิ้มให้กับคริสมังกรสายฟ้า โอเซฮุนยกยิ้มบางเมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังมีความสุข ชายหนุ่มร่างเล็กพลิกหันกลับเพื่อจะวางแก้วเครื่องดื่ม ฉับพลันก็ชนเข้ากับหญิงสาวแปลกหน้าด้วยความเผลอเรอ
"ขอโทษครับ"
"ขอโทษค่ะ"
ทั้งสองเอ่ยขออภัยพร้อมกัน ร่างบางเลอะเทอะเครื่องดื่มสีสดจนชุดสีขาวของเธอเปรอะเปื้อน ดวงตากลมสวยหวานชวนมองจนโอเซฮุนถึงกับจ้องหล่อนไม่กระพริบ
"ด้านหลังมีห้องน้ำครับ คุณควรทำความสะอาดเสื้อผ้าก่อน" เสียงทุ้มเอ่ยเพื่อรับผิดชอบการกระทำของตนเอง
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันซุ่มซ่ามเป็นประจำอยู่แล้ว" เธอยิ้มขำ ฝ่ามือเล็กปัดน้ำสีสดออกจากร่างกายอย่างลวกๆ
"ขอโทษนะครับ ผมไม่ทราบว่าคุณเป็นสมาชิกของแก็งค์ไหน คือผมไม่เคยพบคุณมาก่อน"
เธอยื่นมือบางออกไปจับทักทายชายหนุ่มก่อน ด้วยความเป็นเด็กจบนอกเธอจึงไม่ถือสากับขนบธรรมเนียมการถือตัวเท่าไรนัก
"ฉันเป็นน้องสาวของหัวหน้าแก็งค์อาชาพยัคฆ์ค่ะ เพิ่งเรียนจบจากอังกฤษ ..'ลู่ฮานนี่'... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
หญิงสาวร่างเล็กแย้มยิ้มด้วยความใสซื่อ เธอดูร่าเริงผิดกับโอเซฮุนที่ดูเงียบขรึม ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มให้กับเธอช้าๆ ความน่ารักของเธอทำให้ชายหนุ่มเผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว...
*เรื่องราววันสถาปนาผู้หญิงของคริสมังกรสายฟ้าจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตามตอนต่อไป...
END EP15
รบกวนติดแทค #Blackdragon_KY เราจะตามอ่าน ช่วยสกรีมหน่อย ให้รู้ว่าของเขาดีจริง 55555555555555555
