บ้าน
Part 3
หลังจากไอ้พวกบ้าสองตัวพวกนั้นไป(โดยไม่ลืมที่จะปล่อยระเบิดทิ้งไว้ให้ผม) ผมก็เอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าทำอะไร โหย จะให้ผมทำไรได้เล่า โดนสารภาพรักไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แล้วก็เจอระเบิดของไอ้ดำกับเผือกอีก งานนี้ก็ไปต่อไม่ถูกสิครับ ให้ตายเถอะ ทำไมนะ บอกว่าพ่อแม่ไม่อยู่ก็ว่าแย่แล้ว นี่ยังมาชี้โพรงให้กระรอกอีก
ทีแรกผมคิดว่าพี่คริสต้องทำอะไรอย่างนั้นแน่ แต่ผิดครับ พี่คริสแค่นั่งคุย ดูทีวี กินข้าวกับผม แล้วก็ส่งผมเข้านอนแค่นั้นเอง ส่วนตัวพี่เขาก็ลงไปนอนข้างล่าง เขาบอกว่าวันนี้ไม่กล้ากลับบ้าน เพราะผมต้องอยู่คนเดียว กลัวว่าถ้ามีโจรมา คงอันตรายมาก ซึ่งนั่นก็จริง คือผมไม่ได้บอบบางอะไรขนาดนั้นนะครับ แต่ก็.....มีคนอยู่ช่วยสู้ก็ดี ดีกว่าฉายเดียว บังเอิญว่าไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ ลำพังแค่เป็นตัวของตัวเองทุกวันนี้ก็ลำบากมากพอละครับ
วันรุ่งขึ้น กว่าผมจะตื่นก็ปาไปเกือบเก้าโมงแล้ว ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่าง มาดูพี่เขา แต่สุดท้ายโซฟาห้องรับแขกก็เหลือแต่..... ความว่างเปล่า และกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่ง
//พี่ต้องไปทำงานก่อนนะ แล้วเจอกัน ยอลริส// ผมถือกระดาษไว้ในมือ ใจหนึ่งก็ดีใจที่พี่เขาก็แอบแคร์เรา แต่อีกใจก็......
“มีแฟนเป็นดารา มันก็แย่งี้ล่ะ ปาร์คชานยอลลลลลลลลล” ผมทิ้งตัวนั่งลงกับโซฟาอย่างแรง พร้อมกับนั่งอ่านโน้ตของพี่เขาหลายๆรอบ ระหว่างที่กำลังนั่งเซ็งอยู่จู่ๆไอ้เพื่อนสองตัวมันก็เดินเข้ามา
“โย่ววว เป็นไงบ้างกับคืนเปิดซิง”
“เปิดซิงบ้าไรวะ”ผมหันไปด่าไอ้ไค คือวันๆมันสนใจแต่เรื่องอย่างว่า?
“พี่เขาไม่ทำหรือนายไม่ยอมวะ” เซฮุนยื่นหน้ามาถาม
“ทั้งสอง!!! คนเพิ่งรู้จักกันนะเว้ย”
“รักนวลสงวนตัวววว”
“กวนประสาท”
“แล้วนี่พี่เขาไปไหนอะ” ไคถามเมื่อไม่เห็นวี่แววของพี่คริสเลย อย่าถามได้มั้ยคนมันเฟลๆ ผมยื่นโน้ตให้ไอ้ไคแทนคำตอบ
“ว้าวววว ทำงาน ว่าละ เห็นดูเหี่ยวๆ ทีแท้ก็แฟนหาย”
“ทำงานหรอ.......รู้ละ ไปตามพี่เขากัน”เซฮุนตาเป็นประกาย ไอ้นี่ตื่นเต้นทีไร ไม่น่าไว้ใจทุกที
“ตามได้รึไงละ”ผมหันไปถาม
“ระดับโอเซฮุนนะครับ คุณปาร์คชานยอล แค่นี้ จิ๊บๆครับ”
“ไปกันมา!!”
“เอ้อออ งั้นอาบน้ำแปบ”ผมยิ้มออก ก่อนจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็รีบลงมาข้างล่าง ออกไปตามพี่คริสกับพวกมัน
และสุดท้ายไอ้คุณตระกูลโอก็ลากพวกเราสามคนเข้ามาสตูดิโอชื่อดังแห่งหนึ่ง คือไม่อยากจะบอกอาครับว่า แฟนคลับเยอะมาก นี่ไม่คิดจะไปชอบวงอื่นกันรึไงนะ โห่วววว ให้ตายเถอะ แล้วอย่างนี้เมื่อไรจะได้เห็นละ ระหว่างที่ผมกำลังคิดนู่นคิดนี่อยู่จู่ๆเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
“แมงสาปมาหรอ!!!” ผมถามไปอัติโตโนมัติ เพราะถ้ามันมาจะได้ชิ่งหนี ไม่ถูกจริงๆกับพวกแมลง
“จะบ้าหรอ นั่นๆ พี่คริสสสส โอป้า เกอเก้อ”
“ห๊ะ ไหน!!!”ผมรีบชะเง้อมองแต่ผลที่ได้.............
หัวผู้หญิงคนอื่นลอยอยู่เต็มหน้า
เฮ้อออออ ถ้าเปลี่ยนผู้หญิงพวกนั้นเป็นกองจดหมายซะ ผมยังจะดีใจกว่า เซฮุนกับไคก็เขย่งกันสุดตัว คือพวกมันไม่ได้บ้าดาราหรอกครับ มันแค่จะบอกว่าพี่เขาอยู่ตรงไหน อะไรยังไง แต่บางทีพวกมันก็ลืมไปว่า ในบรรดาพวกเราทั้งหมด ผมน่ะสูงสุดแล้ว ถ้าผมยังไม่เห็น พวกมันนี่ไม่ต้องคิดอะ
“เลิกเขย่งเหอะว่ะ” ผมหันไปบอกมัน มันหัวเราะกลบเกลื่อนเหมือนว่า ลืมไปว่าตัวเองเตี้ยกว่า
“เหอะน่า ครั้งนี้ถือว่ามาดูลาดเลา”
“ลาดเลาบ้าไรล่ะ คนเยอะจะตายอยู่แล่ว เห็นก็ไม่ได้เห็น รู้งี้ไม่น่าโดดส่งจดหมายของลุงมาเลย”
“โหย พูดแล้วห่อเหี่ยว กองจดหมายมีเท่าภูเขา”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดด เธอดูสิ พี่คริสยิ้ม อ๊ายยยย พี่คริสพูด อ๊ากกกกกกกกกกก หล่อจังเลย” แล้วเสียงผู้หญิงข้างๆก็ตะโกนแทรกขึ้นมา
“พี่ไม่น่าเกิดมาหล่อเลยจริงๆ”ผมบ่น
“ว่าไงนะ!!”ผู้หญิงคนนั้นตะโกนใส่ผม
“เอ่อ......พี่ไม่น่าหล่อมากขนาดนี้เลยยยยย น้องสาวผมคลั่งจะตายอยู่แล้ววววว วู้วววว คริสสส คริสสส พี่สุดยอดมาก”
“ดีมากๆ เราต้องสนับสนุนพี่เขานะ”เธอพูดจากนั้นก็หันไปกรี๊ดต่อ
“ฮ่าๆ ไอ้พี่ชานยอลครับ คือมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อกี้นี้ล่ะ แม่เพิ่งคลอดมา เฮ้ออออ กลับกันเหอะ”
“เห็นด้วย เพราะตอนนี้ หูจะแตกแล้ว” ไคพยักหน้า เราสามคนก็เลยเดินออกมา และตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันเลย
ผมเดินทำหน้าเป็นหมาง๋อยกลับเข้าออฟฟิส ทุกคนต่างมองผมงงๆ แหงล่ะ ปกติเคยทำหน้างี้ที่ไหนล่ะ
“เป็นไรไป ชานยอล”
“ผมไปส่งจดหมายก่อนนะครับ” ผมทำตัวเหี่ยวๆไปหยิบถุงจดหมาย แล้วเดินออกไป ก่อนจะบึ่งฟีโน่ไปส่งจดหมายต่อ ตลอดทางก็คิดถึงเรื่องพี่คริส ไอ้เขาชอบเรานี่มันก็ดีนะ แต่ไอ้เขาเป็นดาราไม่มีเวลานี้........จะว่าไม่ดีก็ไม่ได้ ก็งานเขา แต่จะว่าดีนี่ก็ยิ่งโกหกตัวเองเข้าไปใหญ่
“ทำไมต้องเป็นงี้ด้วยเนี่ย” ผมตะโกนขณะที่รถกำลังติดำฟแดงอยู่ มอไซด์คันข้างๆถึงกับหันมามองผม
“ไม่เคยเห็นคนหงุดหงิดรึไง”
แล้วไปก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว ผมใช้เวลาในการส่งจดหมายเร็วกว่าปกติ อาจเพราะชินกับถนนหนทางแล้วล่ะมั้ง หลังจากส่งเสร็จผมก็กลับเข้าออฟฟิส อยู่รอคุณลุงทำงานเสร็จก็กลับบ้านกัน
คืนนั้นผมไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งเขียนจดหมายที่ยาวเป็นหางว่าวให้พี่คริส รู้ว่าไม่ต้องเขียนแล้ว แต่มันช่วยไม่ได้นี่ มันชินไปแล้วนี่นา พอเขียนเสร็จผมก็เข้านอน
ตอนเช้าตื่นมาผมก็ไปออฟฟิส ส่งจดหมาย กลับบ้านนอน หลังจากนั้นวันสองวัน พี่คริสก็ส่งจดหมายกลับมา พร้อมกับให้เบอร์มาด้วยยยยยย นี่แหละเจ๋ง
เราเริ่มติดต่อกันทางจดหมายน้อยลง และเปลี่ยนมาใช้โทรศัพท์หากันแทน แต่ก็มีบ้างเวลาที่ผมคิดถึงพี่เขาหรืออยากเจอมากๆผมก็จะเขียนไปให้พี่เขา พี่คริสตอบจดหมายผมทุกฉบับ เขาบอกว่าไม่อยากให้ผมเหงา หรือรู้สึกไม่ดี ผมก็ดีใจนะ ที่พี่เขาใส่ใจผม พี่เขาชอบส่งข้อความ ไม่ก็ถ่ายรูปน่ารักๆมาให้ผมดู อย่างพวกหมา แมว ต้นมงต้นไม้ แม้แต่สิ่งของพี่เขาก็ยังถ่าย
เห็นตู้จดหมาย แล้วคิดถึง...
วันนี้ไปไปรษณีย์มา แต่ไม่เห็นนายเลย....
แต่บางทีพี่เขาก็จะถ่ายรูปตัวเองมาให้ผมดู ไม่ว่าจะตอนหลับ ตอนกินข้าว ตอนทำงาน แล้วก็จะมีข้อความสั้นๆบรรยายใต้ภาพ อย่าง....
ขอโทษที่ต้องกอดน้อง มันเป็นสคริปๆ
ของแฟนคลับให้ ที่ติดมันเพราะหน้าเหมือนนายดี
แล้วตลอดเวลาอาหารสามมื้อ พี่เขาก็จะส่งข้อความมาหาผมตลอด บอกให้กินข้าว ไม่ก็ชวนไปกินด้วยกัน คือไม่ได้ชวนไปกินจริงๆหรอกนะครับ แค่วิธีการไล่ให้ผมไปกินข้าวนั้นแหละ จะว่าไปพี่เขาน่ารักมากๆๆๆๆๆเลยนะ น่ารักจริงๆ แต่จะว่ายังไงดีล่ะ คือมันก็ดีนะที่พี่เขาทำ ดีมากเลย ผมชอบมาก แต่ว่า.......ผมก็อยากเจอพี่เขามั่งนี่นา นี่เราไม่ได้เจอกันมาก็หลายเดือนแล้ว จะมีได้เจอหน้ากันบ้างก็ตอนไปส่งจดหมาย แต่ก็แค่แปบเดียว อยู่คุยต่อนานก็ไม่ได้ คือ.....บางทีก็คิดถึงนะ บางทีก็อยากเจอ อยากคุยมั่ง เฮ้อออออ เมื่อไรพี่คริสจะว่างสักทีนะ.....
ระหว่างที่ผมกำลังนอนคิดเรื่องพี่คริสอยู่ จู่ๆเสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น
ติ๊งต่อง
ผมหันไปมองที่หน้าบ้านตัวเอง ดึกเอาปานนี้ใครมากดเรียกเนี่ย แล้วนี่ ก็ไม่มีใครอยู่ด้วย เหลือแต่ผมที่ต้องมาเฝ้าบ้าน เกิดเป็นโจรขึ้นมานี่ซวยนะ แต่เอ่อ โจรที่ไหนจะกดออดเรียกเจ้าของบ้าน คงไม่ใช่ล่ะมั้ง ลงไปดูดีกว่า
ติ๊งต่อง
“มาแล้วครับๆ มาแล้วววว”
ติ๊งต่อง
“มีจดหมายมาส่งครับ”
“ห๊ะ ตอนนี้เนี่ยนะ” ผมเกาหัว บ้าไปแล้วจดหมายมาส่งตอนเกือบเที่ยงคืนเนี่ยนะ ไปรษณีย์ทำงานตอนกลางคืนรึไงวะ ไม่น่าไว้ใจละๆ ผมหยิบเอาร่มของมาออกมา ก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้าน
“พี่คริส!!!”
“ฮ่าๆ ใช่ คิดว่าเป็นโจรรึไงครับ ยอลริส” พี่คริสว่า ผมเปิดประตูให้พี่คริสเข้าบ้าน แต่อย่าเรียกชื่อยอลริสได้มั้ยเนี่ย ทั้งอายทั้งเขินไปหมดแล้ว ย๊า ย๊า ยอลริส ยอลริส
“มาตั้งดึกดื่น แล้วนี่พี่มาได้ยังไง”
“วันนี้เลิกเร็ว แล้วพรุ่งนี้ว่าง เลยมาหา” พี่คริสพูดก่อนจะทรุดนั่งที่โซฟา
“อยากให้เลิกเร็วทุกวันจัง”
“ก็อยากเหมือนกันล่ะ อ๊า คิดถึงจังเลย” พี่คริสดึงผมไปกอดแน่น พร้อมกับหอมแก้มซ้าย แก้มขวาหลายๆครั้ง ย๊า แก้มร้อนแล้ว จะแตกแล้วนะ
“พะ พอแล้ว”
“เขินเลย ชอบจังครับ”แล้วพี่คริสก็หอมผมอีกรอบ ให้ตาย เห็นมั้ยว่าคนมันเขิน คนมันเขิน หอมอยู่นั่นแหละ ดูเหมือนว่าครั้งนี้พี่คริสจะรู้ความคิดผม พี่คริสผละออกมา สบตาผมอย่างมีอะไรแอบแฝง สายตาแบบนั้นมัน.......ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ
แล้วก็เป็นไปตามที่คาด พี่คริสโน้มหน้าเข้ามา ก่อนจะจูบผมเบาๆ ไม่ได้ลุกล้ำอะไร เราจูบกันอยู่อย่างนั้นสักพักสุดท้ายพี่คริสก็ค่อยๆผละออกมา
“วันนี้พ่อแม่ไม่อยู่หรอครับ”
“อื้อ!” ผมก้มหน้าตอบ
“แล้วที่นี่มีห้องว่างมั้ย” ถ้าบอกว่าไม่มี พี่เขาจะกลับมั้ย หรือเขาจะขอนอนห้องเราเลย เฮ้ยยย อย่างนั้นไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด แต่....จะตอบยังไงดีวะเนี่ย อ๊ากกกก อยากจะทึ้งหัวตัวเอง
“ชานยอลครับ....มีมั้ย”
“ห๊ะ หา เอ่อ คือ....มัน” ตอบว่าไงดีวะ ตอบไง!!! ฮือออ อยากจะโหยหวน
“มี หรือ ไม่มี ครับ”พี่คริสยื่นหน้ามาถาม โอ่ยยย อย่ามาแผ่รังสีตอนนี้ หัวใจจะวาย โอ่ย ตอบไงดีๆ
“คือ......พี่ไม่กลับบ้านหรอครับ!!!”ผมตะโกน
“รถที่ขับมา เพื่อนพี่ยืมไปน่ะครับ ตอนนี้ก็......ไม่มีรถให้ขับกลับ” อึ้งยิ่งกว่าสอบผ่าน เหมือนทุกอย่างเป็นใจให้ แต่เดี๋ยว!!!....
“งั้นพี่ก็.....นั่งรถเมล์ BTSไรงี้สิครับ”
“พี่เป็นดารานะครับ ขืนไปนั่ง ก็คงโดนรุมตาย” เออเนอะ ลืมไป โอ่ย รถขับกลับก็ไม่มี นั่งสาธารณะก็ไม่ได้ แต่เฮ้ย เหลือตัวเลือกสุดท้าย
“ผมมีมอไซด์!!!”
“ชาน ไม่อยากให้พี่ค้างด้วยขนาดนั้นเลยหรอครับ ไม่ไว้ใจพี่หรอ คิดว่าพี่เป็นพวกสนแต่ทำเรื่องอย่างว่าหรอครับ” พี่คริสตัดพ้อ
“มะ ไม่ใช่ ผมเปล่านะ”
“งั้นขอค้างคืนนึงได้มั้ย ห้องไหนก็ได้” เล่นมองกันแบบนี้ ใครจะปฎิเสธลง โอ่ย ทำไมพระเจ้าต้องสร้างอาวุธทำลายล้างชิ้นนี้มาด้วย
“ก็ ก็ได้ครับ งั้นพี่นอนห้องผมละกัน” ผมก้มหน้ามองพื้น อย่าให้ต้องเจอสายตานั้นอีกเลย
“พาไปดูห้องยอลริสหน่อยสิครับ” ย๊า ย๊า ยอลริส!! ยอลริส จะทำให้อายไปถึงไหนเนี่ย ผมค่อยๆลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินนำพี่เขาขึ้นห้องไป รู้สึกตัวเองเหมือนติดกับอยู่เลยแหะ เหมือนพาคนเข้าห้องแล้วก็ให้ไปเชือดตัวเอง แต่ทำไงได้ ตอนนี้มันหาทางหนีไม่ได้แล้ว เอาวะ พี่เขาคงไม่ทำไรหรอก ไม่ทำๆ
ผมค่อยๆเดินขึ้นบันใดไป ตลอดทางที่เดินก็เอาแต่ก้มหน้ามาขันบันใดอย่างเดียว รู้สึกอยากจะให้บันใดมีอีกสักร้อยขั้น จะได้ไปถึงห้องตัวเองช้าๆหน่อย แต่สุดท้ายขั้นบันใดก็สิ้นสุดลง เดินไปอีกสองก้าวก็ถึงห้องผม ทำไมพระเจ้าไม่เข้าข้างผมเลย!!
ผมเดินไปเปิดประตูห้องให้พี่เขา แล้วสายตาผมก็สบเข้ากับโปสเตอร์รูปพี่เขาขนาดมหึมาที่ดูน่าจะเป็นวอลเปเปอร์ห้องมากกว่าเข้า เวร เวร ใครเอาไปติด ไอ้ดำกับเผือกชัวร์ โอ่ย ปล่อยระเบิดไว้กี่ลูกเนี่ย ผมรีบวิ่งเอาตัวไปบังเอาไว้
“ห้องยอลริสนี่สวยดีนะ” พี่คริสยืนพิงประตูก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
“ขอบคุณครับ”
“ชื่อยอลริสหรอเรา” ผมได้อ้าปากค้าง ไปหลงกลเขาได้ไงเนี่ย
“แล้วนั่น ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังหรอครับ”
“ห๊ะ หา เฮ้ย เปล่าๆ ไม่ได้ซ่อนๆ” ผมโบกไม้โบกมือ พี่คริสยิ้ม ก่อนจะเดินมาหาผม อ๊ากกกก อยากจะเอานิ้วจิ้มตา ทำไมต้องมากันอย่างนั้น หยุดนะครับ หยุด พระเจ้าครับ ช่วยให้ผมตาบอดสักวันสองวันไม่ได้หรอครับ ขืนมองพี่เขานานๆตัวผมอาจแข็ง หรือไม่ก็อาจละลายตรงนี้ได้ โอ่ย แล้วนั่นจะเขยิบมาใกล้เกินไปแล้วนะ หยุด หยุด เฮ้ อย่าเอาแขนมายันกำแพงแบบนี้ มันเหมือนในหนัง มันเสี่ยง เสี่ยงมากๆ
“ขอหน่อยได้มั้ย” พี่คริสก้มลงมากระซิบข้างหูผม
“ขอ ขอ....ขอดูหรอ” เอาไงดีๆ โอ่ย แล้วนี่อย่ามามองกันแบบนี้ได้มั้ย จะตายแล้ววว แล้วนี่ผมต้องยอมให้พี่เขาเห็นโปสเตอร์นี้หรอ เอาวะ!!! จะอาย ยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอแค่ออกจากสายตา และท่าล่อแหลมนี่เป็นโอเค ผมค่อยๆเขยิบตัวออก แต่ยังไปไหนไม่ได้ไกล พี่เขาก็ดึงผมกลับมาเสียก่อน
“ไม่ใช่ โปสเตอร์นั่นพี่รู้แล้วว่ารูปพี่”
“อะ อ่าว แล้วพี่ ขออะไร”
“ขอ....ชานยอลได้มั้ย” พี่คริสจงใจให้ปากตัวเองโดนหูผม พร้อมกับยื่นมือมาลูบสะโพกผมเบาๆ แล้วถามอย่างนี้คนตอบมันจะตอบยังไง ฮือออออออออ ไม่น่าเลย ไม่น่าพลาดเลยเรา ก็ว่าแล้วว่ามันดูทะแม่งๆยังไงชอบกล
“เอ่อ....คือ”
“ไม่ได้หรอครับ....”พี่คริสมองตาผมด้วยสายตาเศร้า
“คือ....”ทำไง ทำไงดี ทำไงงงงงงง
“แค่จูบ.....ก็ได้” พี่คริสไม่พูดเปล่า แต่ยื่นหน้ามาใกล้จนปลายจมูกเราแตะกัน ปากหนาเม้มริมฝีปากผมเบาๆ มือใหญ่ก็วนเวียนอยู่แต่สะโพกของผม งานนี้ทำยังไงดีๆ ทำยังไง ทำยังไง โอ่ยย หัวจะแตก ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ทำไงล่ะ ทำไง
ดูเหมือนผมจะมัวแต่คิดนู่นนี่มากไป จนเผลอให้พี่คริสทำมากกว่าเดิมได้ ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากของผมซ้ำๆ ก่อนจะค่อยๆสอดเข้ามาข้างใน ผมที่มัวแต่อึ้งทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนเอ๋อเบิกตาโพล่งตกใจ ปล่อยให้ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัด หยอกล้อกับลิ้นผมอยู่อย่างนั้น สัมผัสที่ไม่เคยลิ้มลอง ทำเอาสติของผมกระเจิดกระเจิง สลายหายไปกลางอากาศ ความรู้สึกแปลกใหม่เริ่มเข้ามาทักทาย ไม่อยากจะยอมรับเลยว่ามันรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนตัวผมเป็นช็อคโกแลตที่กำลังหลอมละลาย มันทั้งอุ่นทั้งหอมหวาน รู้สึกเหมือนตัวเราเบาขึ้น มันหวิวๆยังไงบอกไม่ถูก
พี่คริสรั้งตัวผมเข้าไปใกล้มากขึ้น มือใหญ่เชยคางผมขึ้น เพื่อให้ได้องศาที่พอเหมาะ จากนั้นเขาก็กวาดลิ้นไปทั่วโพรงปากของผม ฟันคมขบกัดกลีบปากผมเบาบ้างแรงบ้าง แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ได้รุกรานเสียจนผมตกใจ พี่คริสใช้ลิ้นดุนที่ลิ้นผมเป็นเชิงเร่งเล้าให้ผมตอบสนองเขา แต่ พระเจ้า!!! นี่จูบแรก ผมจะรู้มั้ยว่าต้องทำยังไง สติสตางค์ก็มีอยู่น้อยนิด โอ่ย ทำไงวะ แค่ แค่ แค่ทำตามพี่เขาก็จบล่ะมั้ง มั้ง...
ผมค่อยๆเกี่ยวลื้นตอบพี่เขาอย่างเก้ๆกังๆ ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ต้องเอียงคอยังไง วางมือตรงไหน ผมไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง มือของผมที่วางข้างตัวเย็นเยียบ ส่วนหน้าผมถ้าพี่เขาไม่จับมันเอียงไปเอียงมา มันก็คงจะหน้าตรง ทำตัวงงๆนั่นแหละ สุดท้ายผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากทำตัวเป็นเด็กโข่งให้พี่เขาจูบ เราจูบกันอยู่อย่างนั้นสักพักหนึ่ง พี่เขาก็ค่อยๆผละออกมา ปากหนาเลื่อนไปคลอเคลียอยู่ที่ข้างหูของผมแทน
“ต่อนะยอลริส” หน้าผมแดงแป๊ด รู้สึกอยากจะแปลงร่างเป็นผู้หญิงเอาซะตอนนี้เลย ถ้าเป็นผมก็อ้างว่าเม็นมาได้ แต่นี้!!! จะว่าอะไร!!! คำตอบ คือไม่มี!!! โอ่ย!! ไหนบอกว่าจะทำแค่จูบไง!!!!
พี่คริสไม่รอให้ผมตอบอะไร แต่กลับดึงผมไปที่เตียง หัวสมองผมว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก สภาพผมตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากหนูที่เจอราชสีห์ พี่คริสค่อยๆดันผมลงนอนกับเตียง ก่อนจะตามมาทามทับร่างผมเอาไว้ เขาจ้องหน้าผมอยู่นาน พร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยไปแก้มของผม หน้าผมทั้งแดงทั้งร้อนเสียจนแทบจะปริแตกออกมา พี่คริสยิ้มให้ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอ
“ไม่ต้องกลัวนะ ทำตัวตามสบาย”
“พะ พี่คริส....”
“ครับ”เขาตอบทั้งๆที่ยังสนใจอยู่กับซอกคอของผมอยู่
“อ๊ะ!!”ผมร้องตกใจ เมื่อสัมผัสร้อนชื้นจากลิ้นของเขาสัมผัสกับคอของผม
“อย่าเกร็งสิ คุณโพสแมน” ไม่ชอบเลยเวลาโดนมองด้วยสายตาแบบนี้ มันจะตายเอา พี่คริสยิ้มให้ผมก่อนจะก้มลงไปทำกิจกรรมเมื่อครู่ต่อ ผมสูดหายใจเข้าออกลึกๆ พยายามทำตัวให้ผ่อนคลายที่สุดเท่าที่จะทำได้ พี่คริสเลื่อนมือไปลูบไล้สะโพกของผม บางครั้งก็แกล้งลูบโคนขาอ่อน บางครั้งก็แกล้งให้โดนตรงนั้น ผมได้แต่นอนอยู่เฉยๆทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้เขาคุมเกมส์ทั้งหมด
มือหนาค่อยๆสอดเข้ามาใต้เสื้อ สัมผัสอุ่นจากฝ่ามือที่สัมผัสกับผิวเนื้อของผม ทำให้สติของผมหลุดได้ไม่ยาก ยิ่งมันวนเวียนอยู่แถวหน้าอกและท้องน้อยของผม มันก็ยิ่งทำให้ผมเสียว เหมือนพี่คริสจะรู้ทัน เขาจงใจแกล้งผมซ้ำๆ จนผมทนไม่ไหว บิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน เขายกยิ้มก่อนจะเลิกเสื้อผมขึ้น
“พี่ พี่คริส.....”
“หืม” เขาครางตอบในคอ เพราะตอนนี้เขากำลังพรมจูบไปทั่วท้องน้อยของผม ไม่อยากจะบอกเลยว่าผมชอบสัมผัสแบบนั้น
“อื้อออ จะ จะ.....ทำจริงๆหรอ” ผมเอ่ยถาม บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมประหม่ามาก
พี่คริสยิ้มตอบกลับมา แล้วก็กลับไปถอดเสื้อผมต่อ มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของผม ตาคมจับจ้องไปที่ยอดอกที่กำลังชูชันท้าสายตาอยู่ ทำไม ร่างกายกับจิตใจผมมันไม่สัมผัสกันเลย!!!
นิ้วยาวสะกิดยอดอกเร็วๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาลูบวนและเคล้นคลึงจนมันแดงก่ำ จากนั้นพี่คริสก็ก้มลงดูดดึงมันเบาสลับแรง อีกข้างก็ยังสาลวนใช้นิ้วเล่นกับมันอยู่
“อื้ออ อืม”ผมหลุดครางออกมา ตอนนี้มันรู้สึกดีจริงๆ ดียิ่งกว่าตอนที่จูบกันอีก ทำไมพี่เขาถึงได้เก่งอย่างนี้นะ
พี่คริสละใบหน้าออกมา ก่อนจะหันไปทำอย่างเดียวกันกับยอดอกอีกข้าง มือใหญ่ก็เลื่อนไปรูดซิปกางเกงของผม เขาจงใจให้สัมผัสอุ่นๆที่มือโดนส่วนนั้นของผม ผมบิดสะโพก พยายามปัดป่ายคนขี้แกล้งออกไป เขาหัวเราะในลำคออย่างนึกสนุก มือใหญ่ลูบไล้ส่วนนั้นผ่านชั้นในจนผมเริ่มรู้สึกเฉอะแฉะนิดๆ
“อื้อออ พี่คริส อย่า” ผมร้องห้ามเมื่อคนขี้แกล้งกำลังเกี่ยวกางเกงของผมลงมา
“ขอนะ” ผมหน้าแดงซ่าน พี่คริสไม่ได้รอคำตอบ แต่ก้มลงไปจูบซับ พร้อมกับตระหวัดลิ้นร้อนไปตามส่วนนั้น ผมบิดสะโพกไปมาด้วยความรู้สึกดีปนเสียวซ่าน เหมือนร่างกายมันต้องการมากกว่านี้ ผมปัดป่ายมือไปทั่วผ้าปูที่นอน ก่อนจะกำมันเอาไว้แน่น เหมือนแรงอารมณ์กำลังปะทุสูงขึ้นเรื่อยๆ
“อ้า อ๊า อื้ออออ พี่คริส” พี่คริสโลมเลียมันไปพร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปตามร่องกระดูกสะโพก ยิ่งมือใหญ่เคลื่อนที่ต่ำลงมากเท่าไร ความเสียวซ่านก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นมากเท่านั้น พี่คริสเหลือบตาขึ้นมามองผม ผมได้แต่เสหน้ามองไปทางอื่น หน้าผมตอนนี้คงจะน่าเกลียด ไม่น่ามองเท่าไรหรอก
พี่คริสใช้ลิ้นปรนเปรอมันอย่างนั้นสักพัก จนผมใกล้จะถึงฝั่งฝัน ในหัวของผมขาวโพลน โล่งไปหมด ไม่นานนักผมก็มองเห็นประตูสรงสวรรค์ที่เปิดอยู่ จากนั้นผมก็ปลดปล่อยในปากของพี่เขา
“พี่คริส” ผมร้องเรียกเมื่อเห็นพี่เขา กลืนมันทั้งหมดลงคอไป
“รู้สึกดีมั้ย”เขาก้มลงเม้มปากผมเล่นเบาๆ ผมพยักหน้าตอบเขาช้าๆเป็นคำตอบ หน้าผมตอนนี้คงกำลังแดงแป๊ดอยู่แน่เลย ฮือออออออออ จบงานนี้จะไปแทรกหน้าอยู่ที่ไหนดี!!!
“แต่พี่ยังไม่รู้สึกดีเลยชานยอล” คำพูดของพี่คริสเล่นเอาผมใจหาย ไม่รู้สึกดี.....
“ขอโทษ ผมไม่เคย...”
“จุ๊ๆ”พี่คริสวางนิ้วชี้ที่ปากผม พร้อมกับส่งเสียงจุ๊ๆ เป็นเชิงให้ผมหยุดพูด
“นายช่วยพี่ได้”
“อ๊ะ!!” ผมสะดุ้ง เมื่อจู่ๆพี่คริสก็ยื่นมือมาลูบตรงปากทางช่องทางด้านหลังของผม เขายิ้มให้ ก่อนจะแยกขาผมให้กว้างออก จากนั้นก็สอดตัวเข้ามากลางหว่างขาของผม พี่คริสก้มหน้าลงไปจูบปาก
ทางซ้ำๆหลายรอบ จนร่างกายผมเริ่มตอบสนอง ช่องทางภายในกำลังเต้นตุบๆ พี่คริสสอดนิ้วเข้ามาข้างใน แช่ค้างไว้สักพัก
“อ้า”ผมร้องครางเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสของมัน พี่คริสขยับนิ้วช้าๆ เมื่อผมเริ่มชินก็สอดอีกนิ้วตามมา
“อื้อออออ อ๊ะ” พี่คริสค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ พร้อมกับหมุนวนไปมาให้ช่องทางขยายออก ไม่นานนักผมก็เคยชินกับมัน มันรู้สึกดีมากๆ เหมือนลอยอยู่บนปุยหนุน แต่ก็อบอุ่นและหอมหวานเหมือนอยู่ในช็อคโกแลตฟองดู
“อื้มมมม อื้อออ พี่คริส อ๊ะ!”ระหว่างที่ผมกำลังเคลิบเคลิ้ม จู่ๆพี่คริสก็สอดนิ้วที่สามเข้ามา แต่คราวนี้มันเจ็บ เจ็บมาก แล้วมันก็อึดอัดมากๆด้วย เหมือนมีอะไรที่ใหญ่เกินไปเข้ามาอัดอยู่ข้างในตัวผม
“จะ เจ็บ”
“นิดเดียวนะ เดี๋ยวก็ดี ข้างในนี่....อืมมมม”พี่คริสครางเสียงต่ำ ก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วช้าๆ แต่ทุกครั้งที่มันขยับผมกลับยิ่งอึดอัด แล้วก็เจ็บไปหมด อยากให้มันออกไปเร็วๆ พี่คริสสอดนิ้วเข้าออกไปมาอยู่อย่างนั้น จนช่องทางของผมตอดรัดนิ้วของพี่เขามากขึ้น จากนั้นพี่เขาก็ถอนนิ้วออกไป แล้วสอดใส่สิ่งที่ใหญ่โตกว่าเข้ามาแทน
“อ๊ะ อ๊า เจ็บ” พี่คริสไม่ได้สนใจคำค้านของผม แต่กลับสอดใส่เข้ามามากขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงช่องทางที่ขยายออกเสียจนแทบจะปริขาด ผมกำผ้าปูที่นอน และกัดปากตัวเองแน่นจนเลือดไหลซิบๆ พยายามผ่อนลมหายใจช้าๆ ไม่ทำให้ตัวเองเกร็ง แต่ก็ไร้ผล ช่องทางด้านหลังของผมกำลังอึดอัด
“อดทนหน่อย แปบเดียว นะครับนะ”พี่คริสส่งสายตาเว้าวอนมาที่ผม แล้วอย่างนี้จะให้ผมทำยังไง
ผมได้แต่นอนนิ่ง ปล่อยให้พี่คริสสอดใส่เข้ามาทั้งหมด มันคับแน่นและจุกมาถึงท้องน้อย จากนั้นพี่คริสก็ค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ
“อ๋า อ๊า พี่คริส คริส”
“แน่น มาก” พี่คริสกัดปากตัวเอง ความอดทนใกล้จะปะทุเต็มที อีกไม่นานพี่เขาก็คงสอดใส่เข้ามาในจังหวะที่รุนแรงกว่านี้ แล้วก็ใช่ พี่คริสขยับเข้าออกในจังหวะที่คนละชั้นกับเมื่อครู่ ส่วนนั้นกระแทกเข้ากับจุดกระสันของร่างกายซ้ำไปซ้ำมา
“อ๊า อื้อออ คริส คริส อื้ออออ”
“ดี ชานยอล” เราสองคนครางอย่างสุขสม ขณะที่ช่วงล่างกำลังขยับเข้าออก พี่คริสก็โน้มหน้าลงมาประกบปากจูบกับผม ผมปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นไปตามที่ร่างกายตัวเองต้องการ เราสองคนแลกรสจูบพร้อมกับรสสัมผัสกันอยู่อย่างนั้น ตลอดเวลาที่เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง เสียงครางก็ดังสอดประสานกันเป็นระยะๆ
พี่คริสค่อยๆละริมฝีปากออกมา ผมอ้าปากรับเอาอากาศเข้าปอด ก่อนจะเชิดหน้ามองเพดาน แรงอารมณ์ภายในร่างใกล้จะถึงจุดสูงสุดแล้ว
“อืมมมม”พี่คริสครางเสียงต่ำ ก่อนจะกระแทกเข้ามาอีกหลายๆครั้ง
“อ้า คริส” พี่คริสสอดใส่เข้ามาอีกสองสามที ก่อนจะถอนออกมาทั้งหมด แล้วกระแทกกลับเข้าไปทั้งหมด ปลดปล่อยภายในตัวของผม ในขณะที่ผมเองก็ปลดปล่อยเลอะกางเกงพี่เขาเหมือนกัน พี่คริสค่อยๆถอนแก่นกายออกมา ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆผม เขายิ้มให้ผม พร้อมกับจูบจมูกเบาๆ
“พี่คริส.....”
“ครับ”
“ไหนตอนแรกบอกแค่จูบไง”
“ฮ่าๆ ความจริงพี่ก็ไม่ได้โกหกนะ”
“ตรงไหน”
“พี่บอกว่าและอื่นๆด้วยในใจน่ะ”
“ไอ้พี่คริส!!!” ผมกระโจนขึ้นไปนั่งทับบนตัวเขาอย่างลืมตัว ความเจ็บแล่นแปบไปทั่วร่าง
“อย่าขยับเยอะสิ ยอลริส แล้วนี่ไม่เหนื่อยหรอ หรืออยากจะต่ออีก ได้นะครับ” ผมค่อยๆคลานลงมาจากตัวพี่เขา แต่ยังลงมาไม่ถึงที่นอน พี่คริสก็จับตัวผมพลิกลงไปนอนอีกฝั่งหนึ่ง แล้วดึงผมเข้ามากอดเอาไว้
“คุณโพสแมน.....”
“หื้อ”
“รักนะ”
......................................................................
...............................
................
.............................................
..................................
..............................................................
“เหมือนกัน คุณไครส์”
Writer Talk :
หลังจากได้ยินว่ามีคนอยากให้ต่อตอนที่สาม เราก็จัดให้ 55555
เมื่อวานก็เศร้าๆแย่ๆกันไปกับ Bad Valentine วันนี้ก็มาหวานชื่นกับ Postmanแทนละกันนะ
เป็นไงทุกคน ชอบกันมั้ยยยย
