บ้าน
ใบหน้าหวานใสเขินอายเมื่อถูกอาจารย์เควินแสร้งถาม แก้มเปล่งปลั่งขับสีแดงระเรื่อ ฝ่ามือบางฟาดเข้าไปที่แขนแกร่งหลายครั้ง ร่างโปร่งเตรียมขยับเพื่อจะลงจากตัวร่างสูง
"อื้ม..อย่าเพิ่งสิครับ" แขนแกร่งยังคงโอบรอบแผ่นหลังบางไว้แนบลำตัว
"อยู่บนนี้อีกพักนึงนะ" คริสกระซิบเสียงแผ่วข้างใบหู ริมฝีปากและปลายจมูกโด่งคลอเคลียบริเวณต้นคอขาวเนียน เขาไม่อยากผละไปจากร่างโปร่งแม้เพียงเสี้ยววินาที
"ผมเหนื่อยแล้ว..." ใบหน้าหวานเอียงหลบการรุกล้ำที่เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"อาจารย์ยังสอนไม่ครบหลักสูตรเลยนะครับ" เมื่อสิ้นประโยคสนทนา ...ลิ้นร้อนก็ถูกสอดเข้ามาอีกครั้ง ริมฝีปากบางถูกขบจูบอย่างดูดดื่ม อาจารย์เควินเป็นคุณครูชั้นดีในเรื่องอย่างว่า
ร่างโปร่งขยับเขยื้อนช้าๆอยู่บนร่างสูง กิจกรรมระเริงรักที่แสนเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นเป็นครั้งที่สอง แม้ชานยอลจะไม่เคยกับเรื่องพรรค์นี้ แต่เขาก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ารสสวาทที่คริสปรนเปรอให้เขามันช่างหอมหวาน น่าลิ้มลอง จนไม่สามารถที่จะห้ามได้ทั้งกายใจ ร่างโปร่งปล่อยให้ธรรมชาติของร่างกายทำหน้าที่ของมัน ความต้องการที่ถูกเก็บกดไว้มานานถูกปลดปล่อยด้วยฝีมือของรุ่นพี่สุดหล่อ อาจารย์ที่สอนให้เขาได้รู้จักถึงสวรรค์ชั้นฟ้าและเรียนรู้ที่จะรักไปพร้อมๆกัน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ค่ำของวันนั้นผ่านพ้นไปด้วยความสุข ภายในห้องเรียนถูกจัดแจงให้คืนสภาพดังเดิม คริสตัดสินใจไปส่งชานยอลที่บ้านด้วยความเป็นห่วง ทั้งสองเดินทางขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินมาร่วมกัน รถไฟฟ้าใต้ดินในช่วงเวลาสองทุ่มค่อนข้างแออัดยัดเยียดไปด้วยผู้คน ร่างโปร่งถูกเบียดและยืนโซซัดโซเซไปมาเมื่อตำแหน่งที่เขายืนไม่มีห่วงจับเพื่อยึดเหนี่ยวตัวไว้ ทันใดนั้นมือหนาของใครคนหนึ่งก็คว้าเอวบางเข้ามาสวมกอดหลวมๆ ร่างสูงยืนจับห่วงสีเหลืองที่ห้อยลงมาไม่ห่างจากศรีษะ แขนแกร่งอีกข้างโอบรอบตัวนักศึกษาที่เขาห่วงใยไว้ รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่ใบหน้าคม ชานยอลรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก รอยยิ้มจริงใจที่เขาไม่เคยสังเกตเห็นจากใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนี้
"ยืนแบบนี้แหละ เดี๋ยวรถไฟออกตัวเราก็ซุ่มซ่ามอีก" เสียงเข้มก้มลงกระซิบที่ปลายหูคนด้านหน้า
"อื้อ" ร่างโปร่งได้แต่พยักหน้าช้าๆอย่างเด็กว่านอนสอนง่าย
ใช้เวลาสักพักก็เดินทางมาถึงบ้านของชานยอล หน้าบ้านหลังใหญ่มีไฟโคมดวงเล็กๆให้แสงสว่างแก่ทางยามมืดมิด ทั้งสองยืนร่ำลากัน ร่างโปร่งเตรียมจะหันหลังกลับเข้าบ้านแต่ก็ถูกมือหนารั้งไว้ คริสสวมกอดร่างบางตรงหน้า ใบหน้าคมซบลงตรงไหล่เล็กสักพักก่อนผละขึ้นมาจับจ้องแววตากลมโตใสซื่อนั้น
"ให้ฉันเป็นคนดูแลนายนะ...ชานยอล" นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมตรงหน้าผากออกและจูบสัมผัสลงไปเบาๆ
ความอ่อนหวานหอมละมุนที่คริสมอบให้สร้างความสุขใจให้กับชานยอลเป็นอย่างมาก รอยยิ้มปรากฎที่ใบหน้าหวานใส ร่างโปร่งพยักหน้าเบาๆตอบรับกับคำพูด ทั้งสองผละจากกันด้วยความรู้สึกเสียดายในใจ
เช้าวันรุ่งขึ้นที่มหาวิทยาลัย ร่างสูงเดินหอบเอกสารมาเพื่อประกอบการเรียนการสอน นักศึกษาหลายคนโค้งคำนับให้กับอาจารย์เควินด้วยความเคารพ ใบหน้าคมยิ้มรับพร้อมโค้งกลับตามมารยาท สองเท้ายาวก้าวเข้าห้องเรียนในขณะที่มีนักศึกษาหลายคนนั่งรออยู่ในห้องเรียน...
ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้บริเวณหน้าห้อง ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายย้อนกลับมาในสมองอีกครั้ง อาจารย์เควินพยายามสลัดภาพพวกนั้นออกจากความคิด เขาเผลออมยิ้มออกมาเมื่อเหลือบมองไปยังกระดานไวท์บอร์ดและโต๊ะหน้าห้อง
นักศึกษาเข้ามาเกือบเต็มห้อง มือหนาหยิบโทรศัพท์ S5 ขึ้นมาเพื่อเตรียมส่งข้อความหาชานยอล ขณะที่นิ้วเรียวพิมพ์ข้อความ ร่างโปร่งก็เดินตรงเข้ามาในห้องเรียนด้วยท่าทางกระหืดกระหอบเช่นเคย
"นายมาสายนะปาร์คชานยอล นอนไม่พอหรือเปล่า ดูหน้าเพลียๆ" ร่างสูงเอ่ยทักทายนักศึกษา ความขี้แกล้งของเขายังคงอยู่ เพียงแต่เพิ่มความอ่อนโยนและห่วงใยให้กับคนรักเพิ่มขึ้น
"หมาที่บ้านมันกวนน่ะฮะอาจารย์ ชอบทำให้ผมเหนื่อยจนนอนไม่หลับ" ความกวนประสาทของร่างโปร่งก็ไม่ลดลงเช่นกัน เขายกยิ้มบางๆก่อนจะก้าวไปนั่งที่ของตน
ตลอดระยะเวลาของการเรียนการสอน คริสไม่มีสมาธิกับบทเรียนเท่าไรนัก หลายครั้งที่เขาสอนข้ามวรรคข้ามย่อหน้า ดวงตาคมเหลือบมองร่างโปร่งที่นั่งเรียนด้วยจิตใจจดจ่อ ทั้งสองแอบลอบมองกันเป็นระยะๆ
"อาจารย์เควินคะ ย่อหน้าที่ 5 ของบทที่ 3 อาจารย์ยังไม่ได้อธิบายเลยค่ะ อาจารย์ข้ามไปอีกหน้าเลย" เสียงทัดทานของนักศึกษาในห้องเรียนเรียกสติของอาจารย์สอนพิเศษกลับคืนมา เขายิ้มแก้เก้อน้อยๆก่อนที่จะลงมืออธิบายข้อความพวกนั้นต่อไป
ผ่านไปกว่าชั่วโมงสำหรับการเรียนการสอน เมื่อใกล้เลิกคาบเรียน ร่างสูงยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา เช้านี้เขามีประชุมกับอาจารย์ในคณะนิเทศศาสตร์ เขาเหลือบมองร่างโปร่งที่กำลังตั้งใจในการจดเลคเชอร์ของวิชาการพัฒนาบุคลิกภาพ เวลาตั้งใจทำอะไรก็ดูน่ารักไปอีกแบบ เขาคิดเพียงลำพังในใจก่อนที่จะปล่อยให้นักศึกษาในห้องออกไปพักเบรค
"นักศึกษาปาร์คชานยอล คุณรอพบผมหลังจากเลิกเรียนด้วยนะ ส่วนนักศึกษาคนอื่นๆหลังจากจดข้อมูลของบทนี้จบเรียบร้อย ออกไปพักแล้วเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไปได้เลยนะครับ" ร่างสูงโค้งคำนับเล็กน้อยตามมารยาทและเดินออกจากห้องไปในไม่ช้า
ใช้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมงการประชุมก็เสร็จสิ้น ร่างโปร่งนั่งรออาจารย์เควินตามคำสั่งบริเวณหน้าห้องเรียน ชายหนุ่มรูปร่างสูงก้าวเดินกลับมาด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน เขาหย่อนกายลงนั่งข้างๆคนรักพร้อมกับเอาแขนพาดไปบนตักนิ่ม
"นวดให้พี่หน่อยสิ ไอ้เด็กหูกาง" ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยท่าทีล้าๆแต่ก็ยังคงแฝงความกวนตามสไตล์ของเขา
"อาจารย์ก็นวดเองสิฮะ" มือบางผลักแขนอาจารย์เควินออกไปจากตักของตนเอง
"เฮ้ นายเป็นตัวการทำให้ฉันปวดแขนนะ เมื่อวานซ่อมเครื่องฉายโปรเจคเตอร์เป็นชั่วโมง แถมต้องมาอุ้มหมูที่ไหนก็ไม่รู้อีก" น้ำเสียงหยอกล้อสร้างความโมโหให้ร่างโปร่ง กำปั้นเล็กๆทุบไปที่ไหล่กว้างหลายครั้งพร้อมคำสบถ
"ไอ้อาจารย์บ้า กวนประสาทฉันไม่เลิกนะ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนเป็นแฟน ฉันไม่น่าหลวมตัวเลย!"
"หืม นี่ฉันเป็นแฟนนายแล้วเหรอ" มือหนาแตะคางคนตัวเล็กกว่าเล่นและยังคงกลั่นแกล้งเขาต่อไป
"งั้นก็ไม่ต้องเป็น!" ร่างโปร่งลุกพรึ่บขึ้นจากที่นั่งหน้าห้อง คริสหลุดขำเมื่อเหลือบมองคนรักเดินงอนห่างออกไป แม้ทั้งสองจะมีความรักให้กันแล้ว แต่คริสเองก็ยอมรับว่าการแกล้งชานยอลคือสีสันในชีวิตของเขาที่ขาดมันไปไม่ได้เช่นกัน
ช่วงเย็นวันนั้น ร่างสูงเตรียมเอกสารแผ่นใสและสไลด์ของการเรียนการสอนนำไปเก็บไว้ที่ห้องพักอาจารย์ อาคารเรียนเงียบสนิทเหมือนเช่นเคย คริสชอบที่จะทำงานโดยปราศจากผู้คนในเวลาหัวค่ำ มันทำให้เขาเกิดสมาธิมากกว่าการทำงานในช่วงเวลาที่มีคนพลุกพล่าน ข้อมูลใหม่ๆที่เขาค้นหาในอินเตอร์เนทเป็นส่วนประกอบชั้นดีในการสอนนักศึกษาที่เป็นวัยรุ่น เขาพยายามคิดค้นวิธีการสอนที่ไม่น่าเบื่อและจูงใจผู้ฟังได้อย่างเหลือเชื่อ มือหนาเคาะนิ้วเรียวไปกับโต๊ะเมื่อใช้สมองครุ่นคิดเรื่องเครียดในการทำงาน
โทรศัพท์ซัมซุง S5 วางอยู่ข้างกายไม่ห่างนัก เขาหยิบมันมากดดูภาพวอลเปเปอร์หน้าจอ เด็กผู้ชายหน้าตาสวยหวานกับท่าชูสองนิ้วกำลังแย้มยิ้ม ใบหน้าของเขาดูน่ารักกว่าเด็กผู้หญิงทั่วไปเสียด้วยซ้ำ ริมฝีปากหนาเผลอยิ้มตามเมื่อนึกถึงคนรักปากจัดที่ป่านนี้คงง่วนกับการทำงานพิเศษ เมื่อนึกดังนั้นเขาจึงกดส่งข้อความไปหาชานยอล...
"ใกล้เลิกงานแล้วใช่ไหม แวะเอากาแฟที่ร้านมาให้อาจารย์หน่อยสิครับ คราวที่แล้วเสียไปหมื่นวอนไม่ได้ดื่มซักหยด" -อาจารย์เควิน
มือบางเปิดอ่านข้อความในโทรศัพท์ เขาหัวเราะออกมาเบาๆและแกล้งพิมพ์กลับ
"อยากดื่มก็มาดื่มเอง ผมไม่ใช่พนักงานส่งกาแฟ" -ชานยอล
"พี่ไม่ได้อยากเจอพนักงานส่งกาแฟคนอื่น พี่อยากเจอเรา...กาแฟคือเหตุผลรอง ปาร์คชานยอลคือเหตุผลหลัก เข้าใจตรงกันนะครับ"-อาจารย์เควิน
เมื่ออ่านข้อความจบ ใบหน้าหวานใสอมยิ้มกับคำพูดของคริส ผู้ชายคนนี้มีหลายมุมให้เขาได้ค้นหา ครั้นจะกวนประสาทก็ทำให้เขาโกรธจนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟได้ ครั้นจะหวานก็ทำให้เขาเขินอายจนแทบจะไปไม่เป็น
หลังจากเคลียร์งานและทำงานพิเศษที่ร้านกาแฟโดริโอ้เรียบร้อย ชานยอลเดินถือกาแฟร้อนกลับมายังมหาวิทยาลัย ร่างโปร่งเดินตรงไปยังห้องพักอาจารย์ที่มีแสงไฟสว่างอยู่ สองเท้าก้าวเดินอย่างเงียบๆ ร่างสูงที่ดูดีกำลังเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ขายาวเหยียดตรงในแนวราบ รูปร่างของเขาชวนมองเสียจนดวงตากลมเผลอจับจ้องอยู่นาน ใบหน้าคมคายหลับตาสนิท ขนตายาวหนาเป็นแพรทาบทับลงมาเรียงเป็นเส้น แก้วกาแฟถูกวางบนโต๊ะเบาๆแต่ร่างสูงก็ได้ยินและค่อยๆปรือตาขึ้นมา
"หืม นายมาแล้วเหรอ ฉันรอจนเผลอหลับเลย" คริสยังคงอยู่ในท่าทางแบบเดิม ดวงตาของเขาดูอ่อนล้ากว่าปกติ
"เพิ่งมาถึง....นายดูเหนื่อยๆนะ ไม่พักหน่อยเหรอ"
ร่างสูงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเปรยออกมา
"อยากจะทำงานนี้ให้เสร็จก่อนแล้วพักทีเดียว กลับบ้านก็ต้องทำงานออกแบบภายในให้ลูกค้าอีก..." ปลายจมูกโด่งพรูลมหายใจเบาๆ ต้นคอของเขาขยับไปมาช้าๆเหมือนคนเมื่อยล้ากับชีวิตประจำวัน...
"งั้นฉันนวดให้" ร่างโปร่งเดินไปยืนซ้อนด้านหลัง มือบางนวดเคล้นไปบริเวณไหล่กว้างเพื่อให้คนรักผ่อนคลาย นิ้วเรียวเลื่อนไปนวดขมับพร้อมคลึงเบาๆ ดวงตาคมหลับลงและรู้สึกดีขึ้นมาก ร่างสูงนอนเหยียดยาวให้ร่างโปร่งนวดเคล้น...
"อา..ฝีมือนวดนายดีจัง" มือหนาเอื้อมไปจับมือบางมากอบกุมไว้และจูบสัมผัสแผ่วเบา ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าคนรักที่ยืนอยู่ด้านบน
"มานี่สิ" คริสจูงมือคนรักมายืนด้านข้างลำตัวเขาและเริ่มออกคำสั่งในฐานะที่อาวุโสกว่า
"นวดขมับให้แฟนต้องนวดแบบนี้..." เขารั้งให้ชานยอลคุกเข่าลงด้านข้าง มือบางถูกจับมาวางบนขมับของตน ใบหน้าสวยหวานของชานยอลอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมสบสายตาคมที่กำลังจับจ้องอย่างพิศวาส
ชานยอลลงมือนวดขมับให้คนรักอย่างเบามือ แก้มกลมเนียนใสเปล่งปลั่งจากสีเลือดฝาด เขาเขินอายที่ต้องสบหน้ากันตรงๆ นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มนั้นเล่นเบาๆ คำเยินยอหยอกล้อยิ่งสร้างความเขินอายให้กับร่างโปร่งมากยิ่งขึ้น
"นายรู้ตัวไหมว่านายเหมือนเค้กช็อคโกแลต หน้าตาน่ารัก สวยหวาน น่าลิ้มลอง พอแตะโดนลิ้นของฉันแทบจะละลายหายไปในปาก"
"ฉันชอบทานเค้ก กินเท่าไรก็ไม่เบื่อ...อย่างตอนนี้ ก็อยากจะทานอีกแล้ว..."
มือหนารั้งร่างโปร่งข้างๆขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก ใบหน้าหวานประสานสายตากับใบหน้าคม ริมฝีปากบางถูกเปิดออกด้วยเรียวลิ้นร้อนของคริส อาจารย์เควินผู้ช่ำชองด้านการสอนใช้ลิ้นเลียริมฝีปากอิ่มของนักเรียนบนร่าง เขาสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานภายในและดูดดุนมันไว้ มือหนาล้วงเข้าไปด้านหลังกางเกงนักศึกษาและบีบคลึงก้อนกลมสองข้างที่ยั่วยวน ใบหน้าคมผละจากริมฝีปากบาง หันไปสนุกกับลำคอขาวเนียน คริสซุกไซร้พร้อมขบกัดดูดดุนจนเกิดรอยแดง ลิ้นยาวไล้เลียไปตามลำคอยาวระหงส์จนร่างโปร่งเผลอหลุดครางในลำคอ
"อื้อ..ตอนนี้เลยเหรอ" คนตัวเล็กกว่าเอ่ยทัดทานและหยั่งแผ่นอกแกร่งไว้ แต่เขาก็พ่ายให้กับความต้องการของตนเช่นกันเมื่อถูกเร้าอารมณ์มากขึันเรื่อยๆ...
ฝ่ามือหนาจับมืออันอ่อนบางของชานยอลมาวางบนส่วนแข็งขืนของตน เขาต้องการให้ร่างโปร่งลูบมันเล่นอย่างทนุถนอม นิ้วเรียวหยอกล้อกับแกนกายที่ซุกตัวอยู่ใต้กางเกงสีดำอย่างนึกสนุก
"เป็นเพื่อนเล่นมันหน่อยนะครับ คุณนักเรียน" ใบหน้าคมยกยิ้มในขณะที่ลงมือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา
ลิ้นเรียวตะหวัดยอดอกสีชมพูระเรื่อที่แข็งชูชันต่อหน้าต่อตา เขาขบกัดและดุดดุนอย่างโหยหา คริสทำเหมือนว่าเขาหิวกระหายเค้กช็อคโกแลตชิ้นนั้นเต็มที ทั้งๆที่เขาเพิ่งชิมมันเมื่อวานด้วยซ้ำ....
เสียงครางอื้ออึงในลำคอจับไม่ได้ศัพท์ มือหนาลูบไล้และปรนเปรอให้กับคนบนร่างอย่างนุ่นนวล เสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างกายของทั้งสองหลุดกองลงกับพื้นด้านล่าง ร่างโปร่งถูกบีบคลึงจนผิวขาวเนียนเริ่มเกิดรอยแดงช้ำ แขนแกร่งเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นจากในกระเป๋ากางเกงและชโลมลงบนแกนกายของตนเองที่ดูท่าทางจะพร้อมสำหรับการใช้งานนานแล้ว
นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางรักช้าๆเพื่อเปิดทาง จาก 1 นิ้วค่อยๆเพิ่มทีละนิ้ว เขาชักมือเข้าออกพร้อมกับใช้ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วร่างโปร่ง จนชานยอลส่งเสียงหวานนุ่มนวล ปากบางขบเม้มแน่นด้วยความกระสันต์
"อื้อ...คริส อย่าทำอย่างนั้น" มือบางปัดป่ายแขนแกร่งออกจากช่องทางรักด้วยความเสียวสุดจะบรรยาย ใบหน้าหวานส่ายไปมาเพราะแรงตัณหาที่กำลังปะทุ
"อย่าดื้อกับอาจารย์สิครับ เด็กดี" เสียงแผ่วกระซิบข้างใบหู ก่อเกิดอารมณ์ความรู้สึกให้ชานยอลมากขึ้นไปอีก
ร่างโปร่งถูกยกขึ้นมานั่งทาบทับบนร่างสูง ความคับแน่นที่ช่องทางด้านหลังทำให้ใบหน้าสวยใสเปลี่ยนแปลงไป ริมฝีปากบางเผยออ้าออกคล้ายคนขาดอากาศ บ้างสลับยิ้มและครวญครางอย่างสุขสม เอวสอบเด้งรับการกระแทกสวนขึ้นลงหลายครั้ง ส่วนคนบนร่างก็ทิ้งน้ำหนักลงมาและบดขยี้ตามแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุหนัก สะโพกบางส่ายร่อนไปมาตามความต้องการของธรรมชาติ แม้ไม่ประสากับเรื่องอย่างว่าแต่ธรรมชาติก็มักจะสั่งสอนให้มนุษย์ได้รู้จักมัน ในขณะที่ทั้งสองกำลังเล่นรักกันในห้องพักอาจารย์ เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามา...
ดวงตาคมเหลือบดูหน้าประตูและเห็นเงาตะคุ่ม เขารีบคว้าข้อมือบางและเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นวิ่งตรงเข้าตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า ซี่ช่องของตู้เหล็กทำให้มองเห็นร่างของนักศึกษาสาวสวยคนหนึ่ง มือหนาปิดปากของร่างโปร่งที่อยู่ด้านหน้าและกอดเขาไว้หลวมๆ ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นตกใจ
ร่างบางของหญิงสาวหย่อนกายลงนั่งที่เก้าอี้อาจารย์เควิน ใบหน้าสวยเหลียวมองหาอาจารย์สุดหล่อ เธอหยิบกระจกในกระเป๋าสะพายมาส่องตรวจดูความเรียบร้อย กระดุมเม็ดเล็กบนหน้าอกถูกปลดออก เผยให้เห็นร่องอกที่อวบนูน เธอมักจะทำแบบนี้เพื่อเชิญชวนสายตาชายหนุ่มให้จับจ้องมายังร่างกายที่โดดเด่นของเธอ
"ยัยคนนี้อีกแล้ว" เสียงกระซิบเบาๆของอาจารย์เควินพูดที่ข้างใบหูของร่างโปร่ง
"ใคร?" เอ่ยถามคนรักที่อยู่ด้านหลังแผ่วเบาเพราะเกรงว่าเสียงจะเล็ดลอด
"เมื่อเย็นเธอแวะมาหาฉัน พูดจาสองแง่สองง่าม เด็กผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวชะมัด" ใบหน้าคมกระซิบกระซาบเบาๆ เขาเบ้ปากลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นที่นักศึกษาสาวกำลังพรีเซ้นต์ตัวเองให้เขาสนใจ
"ไม่ชอบเหรอ..." นิ้วมือบีบจมูกโด่งของคนด้านหลังส่ายไปมา
"ก็ชอบนะ แต่พอดีพี่มีแฟนแล้ว" เขายิ้มละมุนจนตาหยี เป็นรอยยิ้มที่ชานยอลใจสั่นไหวที่สุด คำพูดเอาใจที่บ่งบอกว่าเขาซื่อสัตย์ต่อคนรักมากเพียงใด
ไม่นานนัก นักศึกษาสาวก็เดินออกไปจากห้องพักอาจารย์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดใจ ร่างโปร่งเตรียมผลักประตูเหล็กของตู้เอกสารออกแต่ถูกมือหนารั้งร่างไว้
"ถ้าหากเธอกลับมาอีกล่ะ" เสียงเข้มเอ่ยทัก
"ในนี้ก็ตื่นเต้นดีนะ ว่าไหม" อาจารย์เควินไม่รอแม้คำตอบ มือบางถูกรวบไว้และร่างโปร่งก็ถูกจับพลิกหันหลัง
ใบหน้าคมเริ่มซุกไซร้ต้นคอขาวเนียนอีกครั้ง แผ่นหลังบางถูกไล้เลียเรื่อยลงมาจนถึงร่องรักด้านหลัง ลิ้นเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปทีละน้อยจนร่างโปร่งกระตุกเบาๆ ช่องทางตอดรัดด้วยความเรียกร้องต้องการ ลิ้นร้อนยังไม่หยุดการรุกเร้า อาจารย์เควินเลียวนรอบร่องเสียวอย่างละเมียดละไม ร่างโปร่งครางกระเส่าและจับผมสีดำขลับขยุ้มไว้ด้วยความสุขสันต์
"ฉันไม่ไหวแล้วคริส รีบเอามันเข้ามาได้แล้ว" ใบหน้าหวานร้องเรียกหาสิ่งที่ต้องการ
แกนกายถูกสอดเข้าไปทีละน้อยและดันจนสุด มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัวและดึงเข้าออกหลายครั้ง ตามเนื้อตัวของชานยอลเกิดร่องรอยนิ้วมือบีบเคล้นสีแดงไปทั่ว ขาเรียวถูกยกขึ้นหนึ่งข้างและกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้ง
"อ่าา...ชานยอล ...พี่โคตรหลงเราเลยว่ะ"
ใบหน้าคมเผลอครางออกมาจากลำคอ คำพูดสรรเสริญเยินยอร่างกายที่แสนบริสุทธิ์ถูกเปล่งออกมาจนร่างโปร่งแถมจะลอยละล่อง ทั้งถูกปรนเปรอด้วยการกระทำและคำพูดยิ่งทำให้ชานยอลคลั่งไคล้คริสมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากบางเผยออ้าและออดอ้อนคนรักที่กำลังเสพสม...
"อื้อ..อ๊าา...พี่คริส ...พี่อย่าทิ้งผมไปไหนนะ" ร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงโน้มตัวไปกอดรัดคนข้างหน้าไว้แนบอกพร้อมกระซิบที่ข้างหู
"อืม ..พี่จะทิ้งเราได้ยังไงล่ะครับ ในเมื่อพี่หลงเราขนาดนี้" จากจังหวะรุกล้ำด้านล่างที่เร่งเร้าถูกเปลี่ยนเป็นเนิบนาบและอ่อนโยนขึ้นตามลำดับของอารมณ์
เสียงเนื้อกระทบเนื้อบดเบียดกันค่อยๆช้าลง ไม่นานทั้งสองก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน ตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ร้อนระอุไปด้วยแรงพิศวาส ทั้งสองมอบความรักและความเร่าร้อนให้แก่กันจนแทบจะสำลักความสุข....
อาจารย์เควินหนุ่มหล่อเหลาที่คลั่งไคล้การสอนลีลารักกับนักศึกษาชานยอลจอมดื้อรั้น ต่างหลงใหลในกามารมณ์ซึ่งกันและกัน เรื่องราวของเขาทั้งสองจะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม
รบกวนติดแทค #Hotlinelove_KY ด้วยนะ เราจะตามอ่าน
"อื้ม..อย่าเพิ่งสิครับ" แขนแกร่งยังคงโอบรอบแผ่นหลังบางไว้แนบลำตัว
"อยู่บนนี้อีกพักนึงนะ" คริสกระซิบเสียงแผ่วข้างใบหู ริมฝีปากและปลายจมูกโด่งคลอเคลียบริเวณต้นคอขาวเนียน เขาไม่อยากผละไปจากร่างโปร่งแม้เพียงเสี้ยววินาที
"ผมเหนื่อยแล้ว..." ใบหน้าหวานเอียงหลบการรุกล้ำที่เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"อาจารย์ยังสอนไม่ครบหลักสูตรเลยนะครับ" เมื่อสิ้นประโยคสนทนา ...ลิ้นร้อนก็ถูกสอดเข้ามาอีกครั้ง ริมฝีปากบางถูกขบจูบอย่างดูดดื่ม อาจารย์เควินเป็นคุณครูชั้นดีในเรื่องอย่างว่า
ร่างโปร่งขยับเขยื้อนช้าๆอยู่บนร่างสูง กิจกรรมระเริงรักที่แสนเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นเป็นครั้งที่สอง แม้ชานยอลจะไม่เคยกับเรื่องพรรค์นี้ แต่เขาก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ารสสวาทที่คริสปรนเปรอให้เขามันช่างหอมหวาน น่าลิ้มลอง จนไม่สามารถที่จะห้ามได้ทั้งกายใจ ร่างโปร่งปล่อยให้ธรรมชาติของร่างกายทำหน้าที่ของมัน ความต้องการที่ถูกเก็บกดไว้มานานถูกปลดปล่อยด้วยฝีมือของรุ่นพี่สุดหล่อ อาจารย์ที่สอนให้เขาได้รู้จักถึงสวรรค์ชั้นฟ้าและเรียนรู้ที่จะรักไปพร้อมๆกัน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ค่ำของวันนั้นผ่านพ้นไปด้วยความสุข ภายในห้องเรียนถูกจัดแจงให้คืนสภาพดังเดิม คริสตัดสินใจไปส่งชานยอลที่บ้านด้วยความเป็นห่วง ทั้งสองเดินทางขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินมาร่วมกัน รถไฟฟ้าใต้ดินในช่วงเวลาสองทุ่มค่อนข้างแออัดยัดเยียดไปด้วยผู้คน ร่างโปร่งถูกเบียดและยืนโซซัดโซเซไปมาเมื่อตำแหน่งที่เขายืนไม่มีห่วงจับเพื่อยึดเหนี่ยวตัวไว้ ทันใดนั้นมือหนาของใครคนหนึ่งก็คว้าเอวบางเข้ามาสวมกอดหลวมๆ ร่างสูงยืนจับห่วงสีเหลืองที่ห้อยลงมาไม่ห่างจากศรีษะ แขนแกร่งอีกข้างโอบรอบตัวนักศึกษาที่เขาห่วงใยไว้ รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่ใบหน้าคม ชานยอลรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก รอยยิ้มจริงใจที่เขาไม่เคยสังเกตเห็นจากใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนี้
"ยืนแบบนี้แหละ เดี๋ยวรถไฟออกตัวเราก็ซุ่มซ่ามอีก" เสียงเข้มก้มลงกระซิบที่ปลายหูคนด้านหน้า
"อื้อ" ร่างโปร่งได้แต่พยักหน้าช้าๆอย่างเด็กว่านอนสอนง่าย
ใช้เวลาสักพักก็เดินทางมาถึงบ้านของชานยอล หน้าบ้านหลังใหญ่มีไฟโคมดวงเล็กๆให้แสงสว่างแก่ทางยามมืดมิด ทั้งสองยืนร่ำลากัน ร่างโปร่งเตรียมจะหันหลังกลับเข้าบ้านแต่ก็ถูกมือหนารั้งไว้ คริสสวมกอดร่างบางตรงหน้า ใบหน้าคมซบลงตรงไหล่เล็กสักพักก่อนผละขึ้นมาจับจ้องแววตากลมโตใสซื่อนั้น
"ให้ฉันเป็นคนดูแลนายนะ...ชานยอล" นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมตรงหน้าผากออกและจูบสัมผัสลงไปเบาๆ
ความอ่อนหวานหอมละมุนที่คริสมอบให้สร้างความสุขใจให้กับชานยอลเป็นอย่างมาก รอยยิ้มปรากฎที่ใบหน้าหวานใส ร่างโปร่งพยักหน้าเบาๆตอบรับกับคำพูด ทั้งสองผละจากกันด้วยความรู้สึกเสียดายในใจ
เช้าวันรุ่งขึ้นที่มหาวิทยาลัย ร่างสูงเดินหอบเอกสารมาเพื่อประกอบการเรียนการสอน นักศึกษาหลายคนโค้งคำนับให้กับอาจารย์เควินด้วยความเคารพ ใบหน้าคมยิ้มรับพร้อมโค้งกลับตามมารยาท สองเท้ายาวก้าวเข้าห้องเรียนในขณะที่มีนักศึกษาหลายคนนั่งรออยู่ในห้องเรียน...
ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้บริเวณหน้าห้อง ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายย้อนกลับมาในสมองอีกครั้ง อาจารย์เควินพยายามสลัดภาพพวกนั้นออกจากความคิด เขาเผลออมยิ้มออกมาเมื่อเหลือบมองไปยังกระดานไวท์บอร์ดและโต๊ะหน้าห้อง
นักศึกษาเข้ามาเกือบเต็มห้อง มือหนาหยิบโทรศัพท์ S5 ขึ้นมาเพื่อเตรียมส่งข้อความหาชานยอล ขณะที่นิ้วเรียวพิมพ์ข้อความ ร่างโปร่งก็เดินตรงเข้ามาในห้องเรียนด้วยท่าทางกระหืดกระหอบเช่นเคย
"นายมาสายนะปาร์คชานยอล นอนไม่พอหรือเปล่า ดูหน้าเพลียๆ" ร่างสูงเอ่ยทักทายนักศึกษา ความขี้แกล้งของเขายังคงอยู่ เพียงแต่เพิ่มความอ่อนโยนและห่วงใยให้กับคนรักเพิ่มขึ้น
"หมาที่บ้านมันกวนน่ะฮะอาจารย์ ชอบทำให้ผมเหนื่อยจนนอนไม่หลับ" ความกวนประสาทของร่างโปร่งก็ไม่ลดลงเช่นกัน เขายกยิ้มบางๆก่อนจะก้าวไปนั่งที่ของตน
ตลอดระยะเวลาของการเรียนการสอน คริสไม่มีสมาธิกับบทเรียนเท่าไรนัก หลายครั้งที่เขาสอนข้ามวรรคข้ามย่อหน้า ดวงตาคมเหลือบมองร่างโปร่งที่นั่งเรียนด้วยจิตใจจดจ่อ ทั้งสองแอบลอบมองกันเป็นระยะๆ
"อาจารย์เควินคะ ย่อหน้าที่ 5 ของบทที่ 3 อาจารย์ยังไม่ได้อธิบายเลยค่ะ อาจารย์ข้ามไปอีกหน้าเลย" เสียงทัดทานของนักศึกษาในห้องเรียนเรียกสติของอาจารย์สอนพิเศษกลับคืนมา เขายิ้มแก้เก้อน้อยๆก่อนที่จะลงมืออธิบายข้อความพวกนั้นต่อไป
ผ่านไปกว่าชั่วโมงสำหรับการเรียนการสอน เมื่อใกล้เลิกคาบเรียน ร่างสูงยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา เช้านี้เขามีประชุมกับอาจารย์ในคณะนิเทศศาสตร์ เขาเหลือบมองร่างโปร่งที่กำลังตั้งใจในการจดเลคเชอร์ของวิชาการพัฒนาบุคลิกภาพ เวลาตั้งใจทำอะไรก็ดูน่ารักไปอีกแบบ เขาคิดเพียงลำพังในใจก่อนที่จะปล่อยให้นักศึกษาในห้องออกไปพักเบรค
"นักศึกษาปาร์คชานยอล คุณรอพบผมหลังจากเลิกเรียนด้วยนะ ส่วนนักศึกษาคนอื่นๆหลังจากจดข้อมูลของบทนี้จบเรียบร้อย ออกไปพักแล้วเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไปได้เลยนะครับ" ร่างสูงโค้งคำนับเล็กน้อยตามมารยาทและเดินออกจากห้องไปในไม่ช้า
ใช้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมงการประชุมก็เสร็จสิ้น ร่างโปร่งนั่งรออาจารย์เควินตามคำสั่งบริเวณหน้าห้องเรียน ชายหนุ่มรูปร่างสูงก้าวเดินกลับมาด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน เขาหย่อนกายลงนั่งข้างๆคนรักพร้อมกับเอาแขนพาดไปบนตักนิ่ม
"นวดให้พี่หน่อยสิ ไอ้เด็กหูกาง" ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยท่าทีล้าๆแต่ก็ยังคงแฝงความกวนตามสไตล์ของเขา
"อาจารย์ก็นวดเองสิฮะ" มือบางผลักแขนอาจารย์เควินออกไปจากตักของตนเอง
"เฮ้ นายเป็นตัวการทำให้ฉันปวดแขนนะ เมื่อวานซ่อมเครื่องฉายโปรเจคเตอร์เป็นชั่วโมง แถมต้องมาอุ้มหมูที่ไหนก็ไม่รู้อีก" น้ำเสียงหยอกล้อสร้างความโมโหให้ร่างโปร่ง กำปั้นเล็กๆทุบไปที่ไหล่กว้างหลายครั้งพร้อมคำสบถ
"ไอ้อาจารย์บ้า กวนประสาทฉันไม่เลิกนะ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนเป็นแฟน ฉันไม่น่าหลวมตัวเลย!"
"หืม นี่ฉันเป็นแฟนนายแล้วเหรอ" มือหนาแตะคางคนตัวเล็กกว่าเล่นและยังคงกลั่นแกล้งเขาต่อไป
"งั้นก็ไม่ต้องเป็น!" ร่างโปร่งลุกพรึ่บขึ้นจากที่นั่งหน้าห้อง คริสหลุดขำเมื่อเหลือบมองคนรักเดินงอนห่างออกไป แม้ทั้งสองจะมีความรักให้กันแล้ว แต่คริสเองก็ยอมรับว่าการแกล้งชานยอลคือสีสันในชีวิตของเขาที่ขาดมันไปไม่ได้เช่นกัน
ช่วงเย็นวันนั้น ร่างสูงเตรียมเอกสารแผ่นใสและสไลด์ของการเรียนการสอนนำไปเก็บไว้ที่ห้องพักอาจารย์ อาคารเรียนเงียบสนิทเหมือนเช่นเคย คริสชอบที่จะทำงานโดยปราศจากผู้คนในเวลาหัวค่ำ มันทำให้เขาเกิดสมาธิมากกว่าการทำงานในช่วงเวลาที่มีคนพลุกพล่าน ข้อมูลใหม่ๆที่เขาค้นหาในอินเตอร์เนทเป็นส่วนประกอบชั้นดีในการสอนนักศึกษาที่เป็นวัยรุ่น เขาพยายามคิดค้นวิธีการสอนที่ไม่น่าเบื่อและจูงใจผู้ฟังได้อย่างเหลือเชื่อ มือหนาเคาะนิ้วเรียวไปกับโต๊ะเมื่อใช้สมองครุ่นคิดเรื่องเครียดในการทำงาน
โทรศัพท์ซัมซุง S5 วางอยู่ข้างกายไม่ห่างนัก เขาหยิบมันมากดดูภาพวอลเปเปอร์หน้าจอ เด็กผู้ชายหน้าตาสวยหวานกับท่าชูสองนิ้วกำลังแย้มยิ้ม ใบหน้าของเขาดูน่ารักกว่าเด็กผู้หญิงทั่วไปเสียด้วยซ้ำ ริมฝีปากหนาเผลอยิ้มตามเมื่อนึกถึงคนรักปากจัดที่ป่านนี้คงง่วนกับการทำงานพิเศษ เมื่อนึกดังนั้นเขาจึงกดส่งข้อความไปหาชานยอล...
"ใกล้เลิกงานแล้วใช่ไหม แวะเอากาแฟที่ร้านมาให้อาจารย์หน่อยสิครับ คราวที่แล้วเสียไปหมื่นวอนไม่ได้ดื่มซักหยด" -อาจารย์เควิน
มือบางเปิดอ่านข้อความในโทรศัพท์ เขาหัวเราะออกมาเบาๆและแกล้งพิมพ์กลับ
"อยากดื่มก็มาดื่มเอง ผมไม่ใช่พนักงานส่งกาแฟ" -ชานยอล
"พี่ไม่ได้อยากเจอพนักงานส่งกาแฟคนอื่น พี่อยากเจอเรา...กาแฟคือเหตุผลรอง ปาร์คชานยอลคือเหตุผลหลัก เข้าใจตรงกันนะครับ"-อาจารย์เควิน
เมื่ออ่านข้อความจบ ใบหน้าหวานใสอมยิ้มกับคำพูดของคริส ผู้ชายคนนี้มีหลายมุมให้เขาได้ค้นหา ครั้นจะกวนประสาทก็ทำให้เขาโกรธจนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟได้ ครั้นจะหวานก็ทำให้เขาเขินอายจนแทบจะไปไม่เป็น
หลังจากเคลียร์งานและทำงานพิเศษที่ร้านกาแฟโดริโอ้เรียบร้อย ชานยอลเดินถือกาแฟร้อนกลับมายังมหาวิทยาลัย ร่างโปร่งเดินตรงไปยังห้องพักอาจารย์ที่มีแสงไฟสว่างอยู่ สองเท้าก้าวเดินอย่างเงียบๆ ร่างสูงที่ดูดีกำลังเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ขายาวเหยียดตรงในแนวราบ รูปร่างของเขาชวนมองเสียจนดวงตากลมเผลอจับจ้องอยู่นาน ใบหน้าคมคายหลับตาสนิท ขนตายาวหนาเป็นแพรทาบทับลงมาเรียงเป็นเส้น แก้วกาแฟถูกวางบนโต๊ะเบาๆแต่ร่างสูงก็ได้ยินและค่อยๆปรือตาขึ้นมา
"หืม นายมาแล้วเหรอ ฉันรอจนเผลอหลับเลย" คริสยังคงอยู่ในท่าทางแบบเดิม ดวงตาของเขาดูอ่อนล้ากว่าปกติ
"เพิ่งมาถึง....นายดูเหนื่อยๆนะ ไม่พักหน่อยเหรอ"
ร่างสูงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเปรยออกมา
"อยากจะทำงานนี้ให้เสร็จก่อนแล้วพักทีเดียว กลับบ้านก็ต้องทำงานออกแบบภายในให้ลูกค้าอีก..." ปลายจมูกโด่งพรูลมหายใจเบาๆ ต้นคอของเขาขยับไปมาช้าๆเหมือนคนเมื่อยล้ากับชีวิตประจำวัน...
"งั้นฉันนวดให้" ร่างโปร่งเดินไปยืนซ้อนด้านหลัง มือบางนวดเคล้นไปบริเวณไหล่กว้างเพื่อให้คนรักผ่อนคลาย นิ้วเรียวเลื่อนไปนวดขมับพร้อมคลึงเบาๆ ดวงตาคมหลับลงและรู้สึกดีขึ้นมาก ร่างสูงนอนเหยียดยาวให้ร่างโปร่งนวดเคล้น...
"อา..ฝีมือนวดนายดีจัง" มือหนาเอื้อมไปจับมือบางมากอบกุมไว้และจูบสัมผัสแผ่วเบา ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าคนรักที่ยืนอยู่ด้านบน
"มานี่สิ" คริสจูงมือคนรักมายืนด้านข้างลำตัวเขาและเริ่มออกคำสั่งในฐานะที่อาวุโสกว่า
"นวดขมับให้แฟนต้องนวดแบบนี้..." เขารั้งให้ชานยอลคุกเข่าลงด้านข้าง มือบางถูกจับมาวางบนขมับของตน ใบหน้าสวยหวานของชานยอลอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมสบสายตาคมที่กำลังจับจ้องอย่างพิศวาส
ชานยอลลงมือนวดขมับให้คนรักอย่างเบามือ แก้มกลมเนียนใสเปล่งปลั่งจากสีเลือดฝาด เขาเขินอายที่ต้องสบหน้ากันตรงๆ นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มนั้นเล่นเบาๆ คำเยินยอหยอกล้อยิ่งสร้างความเขินอายให้กับร่างโปร่งมากยิ่งขึ้น
"นายรู้ตัวไหมว่านายเหมือนเค้กช็อคโกแลต หน้าตาน่ารัก สวยหวาน น่าลิ้มลอง พอแตะโดนลิ้นของฉันแทบจะละลายหายไปในปาก"
"ฉันชอบทานเค้ก กินเท่าไรก็ไม่เบื่อ...อย่างตอนนี้ ก็อยากจะทานอีกแล้ว..."
มือหนารั้งร่างโปร่งข้างๆขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก ใบหน้าหวานประสานสายตากับใบหน้าคม ริมฝีปากบางถูกเปิดออกด้วยเรียวลิ้นร้อนของคริส อาจารย์เควินผู้ช่ำชองด้านการสอนใช้ลิ้นเลียริมฝีปากอิ่มของนักเรียนบนร่าง เขาสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานภายในและดูดดุนมันไว้ มือหนาล้วงเข้าไปด้านหลังกางเกงนักศึกษาและบีบคลึงก้อนกลมสองข้างที่ยั่วยวน ใบหน้าคมผละจากริมฝีปากบาง หันไปสนุกกับลำคอขาวเนียน คริสซุกไซร้พร้อมขบกัดดูดดุนจนเกิดรอยแดง ลิ้นยาวไล้เลียไปตามลำคอยาวระหงส์จนร่างโปร่งเผลอหลุดครางในลำคอ
"อื้อ..ตอนนี้เลยเหรอ" คนตัวเล็กกว่าเอ่ยทัดทานและหยั่งแผ่นอกแกร่งไว้ แต่เขาก็พ่ายให้กับความต้องการของตนเช่นกันเมื่อถูกเร้าอารมณ์มากขึันเรื่อยๆ...
ฝ่ามือหนาจับมืออันอ่อนบางของชานยอลมาวางบนส่วนแข็งขืนของตน เขาต้องการให้ร่างโปร่งลูบมันเล่นอย่างทนุถนอม นิ้วเรียวหยอกล้อกับแกนกายที่ซุกตัวอยู่ใต้กางเกงสีดำอย่างนึกสนุก
"เป็นเพื่อนเล่นมันหน่อยนะครับ คุณนักเรียน" ใบหน้าคมยกยิ้มในขณะที่ลงมือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา
ลิ้นเรียวตะหวัดยอดอกสีชมพูระเรื่อที่แข็งชูชันต่อหน้าต่อตา เขาขบกัดและดุดดุนอย่างโหยหา คริสทำเหมือนว่าเขาหิวกระหายเค้กช็อคโกแลตชิ้นนั้นเต็มที ทั้งๆที่เขาเพิ่งชิมมันเมื่อวานด้วยซ้ำ....
เสียงครางอื้ออึงในลำคอจับไม่ได้ศัพท์ มือหนาลูบไล้และปรนเปรอให้กับคนบนร่างอย่างนุ่นนวล เสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างกายของทั้งสองหลุดกองลงกับพื้นด้านล่าง ร่างโปร่งถูกบีบคลึงจนผิวขาวเนียนเริ่มเกิดรอยแดงช้ำ แขนแกร่งเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นจากในกระเป๋ากางเกงและชโลมลงบนแกนกายของตนเองที่ดูท่าทางจะพร้อมสำหรับการใช้งานนานแล้ว
นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางรักช้าๆเพื่อเปิดทาง จาก 1 นิ้วค่อยๆเพิ่มทีละนิ้ว เขาชักมือเข้าออกพร้อมกับใช้ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วร่างโปร่ง จนชานยอลส่งเสียงหวานนุ่มนวล ปากบางขบเม้มแน่นด้วยความกระสันต์
"อื้อ...คริส อย่าทำอย่างนั้น" มือบางปัดป่ายแขนแกร่งออกจากช่องทางรักด้วยความเสียวสุดจะบรรยาย ใบหน้าหวานส่ายไปมาเพราะแรงตัณหาที่กำลังปะทุ
"อย่าดื้อกับอาจารย์สิครับ เด็กดี" เสียงแผ่วกระซิบข้างใบหู ก่อเกิดอารมณ์ความรู้สึกให้ชานยอลมากขึ้นไปอีก
ร่างโปร่งถูกยกขึ้นมานั่งทาบทับบนร่างสูง ความคับแน่นที่ช่องทางด้านหลังทำให้ใบหน้าสวยใสเปลี่ยนแปลงไป ริมฝีปากบางเผยออ้าออกคล้ายคนขาดอากาศ บ้างสลับยิ้มและครวญครางอย่างสุขสม เอวสอบเด้งรับการกระแทกสวนขึ้นลงหลายครั้ง ส่วนคนบนร่างก็ทิ้งน้ำหนักลงมาและบดขยี้ตามแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุหนัก สะโพกบางส่ายร่อนไปมาตามความต้องการของธรรมชาติ แม้ไม่ประสากับเรื่องอย่างว่าแต่ธรรมชาติก็มักจะสั่งสอนให้มนุษย์ได้รู้จักมัน ในขณะที่ทั้งสองกำลังเล่นรักกันในห้องพักอาจารย์ เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามา...
ดวงตาคมเหลือบดูหน้าประตูและเห็นเงาตะคุ่ม เขารีบคว้าข้อมือบางและเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นวิ่งตรงเข้าตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า ซี่ช่องของตู้เหล็กทำให้มองเห็นร่างของนักศึกษาสาวสวยคนหนึ่ง มือหนาปิดปากของร่างโปร่งที่อยู่ด้านหน้าและกอดเขาไว้หลวมๆ ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นตกใจ
ร่างบางของหญิงสาวหย่อนกายลงนั่งที่เก้าอี้อาจารย์เควิน ใบหน้าสวยเหลียวมองหาอาจารย์สุดหล่อ เธอหยิบกระจกในกระเป๋าสะพายมาส่องตรวจดูความเรียบร้อย กระดุมเม็ดเล็กบนหน้าอกถูกปลดออก เผยให้เห็นร่องอกที่อวบนูน เธอมักจะทำแบบนี้เพื่อเชิญชวนสายตาชายหนุ่มให้จับจ้องมายังร่างกายที่โดดเด่นของเธอ
"ยัยคนนี้อีกแล้ว" เสียงกระซิบเบาๆของอาจารย์เควินพูดที่ข้างใบหูของร่างโปร่ง
"ใคร?" เอ่ยถามคนรักที่อยู่ด้านหลังแผ่วเบาเพราะเกรงว่าเสียงจะเล็ดลอด
"เมื่อเย็นเธอแวะมาหาฉัน พูดจาสองแง่สองง่าม เด็กผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวชะมัด" ใบหน้าคมกระซิบกระซาบเบาๆ เขาเบ้ปากลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นที่นักศึกษาสาวกำลังพรีเซ้นต์ตัวเองให้เขาสนใจ
"ไม่ชอบเหรอ..." นิ้วมือบีบจมูกโด่งของคนด้านหลังส่ายไปมา
"ก็ชอบนะ แต่พอดีพี่มีแฟนแล้ว" เขายิ้มละมุนจนตาหยี เป็นรอยยิ้มที่ชานยอลใจสั่นไหวที่สุด คำพูดเอาใจที่บ่งบอกว่าเขาซื่อสัตย์ต่อคนรักมากเพียงใด
ไม่นานนัก นักศึกษาสาวก็เดินออกไปจากห้องพักอาจารย์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดใจ ร่างโปร่งเตรียมผลักประตูเหล็กของตู้เอกสารออกแต่ถูกมือหนารั้งร่างไว้
"ถ้าหากเธอกลับมาอีกล่ะ" เสียงเข้มเอ่ยทัก
"ในนี้ก็ตื่นเต้นดีนะ ว่าไหม" อาจารย์เควินไม่รอแม้คำตอบ มือบางถูกรวบไว้และร่างโปร่งก็ถูกจับพลิกหันหลัง
ใบหน้าคมเริ่มซุกไซร้ต้นคอขาวเนียนอีกครั้ง แผ่นหลังบางถูกไล้เลียเรื่อยลงมาจนถึงร่องรักด้านหลัง ลิ้นเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปทีละน้อยจนร่างโปร่งกระตุกเบาๆ ช่องทางตอดรัดด้วยความเรียกร้องต้องการ ลิ้นร้อนยังไม่หยุดการรุกเร้า อาจารย์เควินเลียวนรอบร่องเสียวอย่างละเมียดละไม ร่างโปร่งครางกระเส่าและจับผมสีดำขลับขยุ้มไว้ด้วยความสุขสันต์
"ฉันไม่ไหวแล้วคริส รีบเอามันเข้ามาได้แล้ว" ใบหน้าหวานร้องเรียกหาสิ่งที่ต้องการ
แกนกายถูกสอดเข้าไปทีละน้อยและดันจนสุด มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัวและดึงเข้าออกหลายครั้ง ตามเนื้อตัวของชานยอลเกิดร่องรอยนิ้วมือบีบเคล้นสีแดงไปทั่ว ขาเรียวถูกยกขึ้นหนึ่งข้างและกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้ง
"อ่าา...ชานยอล ...พี่โคตรหลงเราเลยว่ะ"
ใบหน้าคมเผลอครางออกมาจากลำคอ คำพูดสรรเสริญเยินยอร่างกายที่แสนบริสุทธิ์ถูกเปล่งออกมาจนร่างโปร่งแถมจะลอยละล่อง ทั้งถูกปรนเปรอด้วยการกระทำและคำพูดยิ่งทำให้ชานยอลคลั่งไคล้คริสมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากบางเผยออ้าและออดอ้อนคนรักที่กำลังเสพสม...
"อื้อ..อ๊าา...พี่คริส ...พี่อย่าทิ้งผมไปไหนนะ" ร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงโน้มตัวไปกอดรัดคนข้างหน้าไว้แนบอกพร้อมกระซิบที่ข้างหู
"อืม ..พี่จะทิ้งเราได้ยังไงล่ะครับ ในเมื่อพี่หลงเราขนาดนี้" จากจังหวะรุกล้ำด้านล่างที่เร่งเร้าถูกเปลี่ยนเป็นเนิบนาบและอ่อนโยนขึ้นตามลำดับของอารมณ์
เสียงเนื้อกระทบเนื้อบดเบียดกันค่อยๆช้าลง ไม่นานทั้งสองก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน ตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ร้อนระอุไปด้วยแรงพิศวาส ทั้งสองมอบความรักและความเร่าร้อนให้แก่กันจนแทบจะสำลักความสุข....
อาจารย์เควินหนุ่มหล่อเหลาที่คลั่งไคล้การสอนลีลารักกับนักศึกษาชานยอลจอมดื้อรั้น ต่างหลงใหลในกามารมณ์ซึ่งกันและกัน เรื่องราวของเขาทั้งสองจะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม
รบกวนติดแทค #Hotlinelove_KY ด้วยนะ เราจะตามอ่าน
