บ้าน
คืนเดือนมืดไร้ซึ่งดวงดาวบนท้องฟ้า แสงจากพระจันทร์สาดส่องลงมาเพียงรำไรเท่านั้น ท่ามกลางสายฝนโปรยปรายที่ตกลงมาผิดฤดูกาลในหน้าหนาว ชายร่างสูงสวมใส่เสื้อโค้ทดำทรงยาว แว่นดำช่วยปกปิดอำพรางแววตาสีแดงวาวโรจน์ ขายาวก้าวอย่างกระฉับกระเฉงคล้ารีบร้อนอะไรบางอย่าง มือหนากำแน่นและถูเข้าหากันเมื่ออากาศเริ่มหนาวเหน็บ ควันสีขาวจากไอร้อนของร่างกายถูกปล่อยออกทางโพรงจมูกเมื่อเขาหายใจแผ่วเบา..
ผู้คนแถวนั้นบางตาเนื่องจากเป็นช่วงเวลาดึก หญิงสาวแต่งตัวล่อตาล่อใจเดินเข้ามาชักจูงเขาให้ไปร่วมหลับนอน โสเภณีข้างทางกอดแขนแกร่งพร้อมเดินตามชายหนุ่มผู้หล่อเหลาราวเทพบุตร ดวงตาคมเหลือบมองด้วยความชั่งใจ วันนี้เป็นอีกวันที่เขาหาเหยื่อไม่ได้ หญิงร่างเล็กสวมใส่ชุดแซคเข้ารูปสีแดงหน้าตาใช้ได้ถูกซื้อบริการจากร่างสูง แขนแกร่งโอบกอดเอวบางเพื่อมุ่งตรงสู่โรงแรมที่ใกล้เคียงโดยไวที่สุด...
"ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ร่างเล็กเอ่ยกับชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่า ใบหน้าหวานส่งสายตาเย้ายวนอารมณ์
"ไม่ต้อง ฉันรีบ" แขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว ฝ่ามือหนาลูบไล้ต้นคอขาวเนียนด้วยความพิศมัย
ผมยาวสลวยสีทองพริ้วไหวไปตามแรงปัด ร่างสูงเกลี่ยผมนุ่มมือที่ประบ่าให้พ้นทาง ริมฝีปากหนากดจูบสอดสิ้นเข้าโพรงปากหญิงสาวด้วยความหื่นกระหาย ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอหอมละมุน เรียวลิ้นเลียตามลำคอขาวเนียน ร่างบางเอียงหลบเพื่อเปิดช่องทางให้ชายหนุ่มเล้าโลมหล่อนได้ง่ายขึ้น เสียงครางอื้ออึงดังในลำคอของทั้งสองเมื่ออารมณ์เริ่มคุกรุ่น
ปลายลิ้นสากเลียตามลำคอยาวสวย ดวงตาหวานปรือปรอยด้วยความเสียวซ่าน ริมฝีปากหนายกขึ้นขบเบาๆเมื่อได้จังหวะ แค่เพียงไม่นาน ฟันซี่เล็กของชายหนุ่มก็แปลงสภาพเป็นเขี้ยวยาวคม ดวงตาสีนิลเปลี่ยนเป็นแดงเพลิงลุกวาวดั่งลูกไฟ ปลายเขี้ยวฝังจมในลำคอลึกจนหล่อนสะดุ้งเฮือก ดวงตาหวานเหลือกโตขึ้นด้วยความเจ็บปวด แขนเรียวยกขึ้นทุบตีร่างสูงอย่างแรง ลิ้นยาวค่อยๆแลบเลียโลหิตสีแดงและดูดจนร่างบางขาวซีดลงทีละนิด..
"อีกเดี๋ยวเธอก็ไม่เจ็บแล้ว...สาวน้อย"
เวลาผ่านไปไม่กี่นาที แขนขาของหล่อนก็อ่อนแรง ดวงตากลมหลับสนิท ร่างบางในอ้อมกอดไร้ซึ่งลมหายใจ คริสปล่อยร่างเธอให้ร่วงหล่นลงไปนอนกองกับพื้น หลังมือปาดหยดเลือดที่ซึมตามซอกฟันจนเลอะเทอะริมฝีปาก ร่างสูงสบถออกมาเบาๆด้วยความหงุดหงิดใจ
"พวกเลือดสกปรก!"
โสเภณีที่ผ่านชายมากหน้าหลายตาไม่ใช่เป้าหมายของเขา หากแต่เพียงว่าวันนี้หญิงสาวบริสุทธิ์ที่เขาต้องการกลับหนีหายจากท้องถนนไปหมด ทุกครั้งเหยื่อที่เขาต้องการจะเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ไม่เคยต้องชายมือใด แวมไพร์จะร่วมเสพสมกับหล่อนก่อนจนเธอตายใจ และไม่นานก็จะชิมรสชาดโลหิตที่หอมหวานเพื่อความเป็นอมตะ แต่วันนี้เขาไม่มีทางเลือก หญิงเคราะห์ร้ายรายนี้คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างสูงก้าวเดินจากโรงแรมไปด้วยความรีบร้อน ท้องถนนมืดมิดจนแทบมองไม่เห็นทาง เส้นทางเปล่าเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆจนไร้ผู้คน เขาเลี้ยวขวาเข้าไปในตึกร้างแห่งหนึ่งที่ดูน่าเกรงกลัว...
สถานที่แห่งนี้เรียกว่าถ้ำค้างคาวแห่งความมืดมิด เควินหรือคริสคือแวมไพร์ลูกผสม เขามีสายพันธุ์ของไลแค่นท์มนุษย์หมาป่าร่วมอยู่ด้วย มันคือความอัปยศของการสมสู่ข้ามสายพันธุ์ เมย่ามารดาของเขามีความรักกับชายหนุ่มซึ่งได้ชื่อว่าเป็นบิดาของคริส ทั้งสองตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจนเกิดทายาทตัวน้อย การไล่ล่าของเผ่าพันธุ์แวมไพร์เกิดขึ้นเพราะโกรธแค้นการกระทำของไลแค่นท์ที่พาหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่างามที่สุดในหมู่แวมไพร์ไปสมสู่ บิดาของเขาถูกฆ่าตายอย่างทารุณ ไม่นานเมย่าก็ถูกจับแต่งงานกับบิดาคนปัจจุบันของคริส แม้หล่อนจะผ่านการมีสามีและบุตรมา แต่ประมุขวังค้างคาวก็มิเคยรังเกียจเธอ ภรรยาเก่าของท่านประมุขเสียชีวิตไปหลายปีแล้วเนื่องจากตกเลือดระหว่างคลอดบุตร ประมุขแห่งวังค้างคาวจึงต้องการเมย่ามาเป็นคู่ชีวิตเพื่อดูแลบุตรชายของเขานามว่า"คิมจงอิน"...
ร่างสูงเดินก้าวไปตามทางเดินที่ปูพรมสีแดง บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบวังเวง ฝีเท้าเดินแผ่วเบาแต่ก็มิวายเกิดเสียงสะท้อนของส้น ฉับพลันหูก็ได้ยินเสียงพรายกระซิบดังแว่วมาแต่ไกล..
"นายน้อยครับ... พรุ่งนี้ท่านต้องเข้าประชุมกับท่านประมุข ท่านพ่อมีเรื่องสำคัญจะปรึกษานายน้อยครับ"
"อืม" ฝ่ามือหนายกขึ้นสะบัดไล่พรายกระซิบที่ไม่มีรูปร่าง เป็นเพียงเงามืดดำด้านข้าง ไม่นานควันสีดำก็ลอยฟุ้งในอากาศ กระจายร่างหายไป
"มึงไปหาเลือดกินข้างนอกอีกแล้วสิ ไอ้นอกคอก!" เสียงตวาดดังออกมาจากห้องโถงขนาดใหญ่ คิมจงอินยกยิ้มร้าย ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงได้ตามธรรมชาติของร่างกาย
"พี่ชอบหากินเองมากกว่าที่จะรอใครมาประเคนถึงปาก" ใบหน้าคมยกยิ้มกวนประสาทลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ลงรอยกันเท่าใดนัก
"พวกนอกคอกอย่างมึงก็ไม่ได้รับการปรนนิบัติแบบนี้แหละ! มึงมันก็ชอบหาอะไรสกปรกๆกินเหมือนแม่มึง! ฮ่าๆ" ร่างโปร่งเดินตรงเข้ามาประชิดตัวร่างสูงเพื่อพ่นคำด่าใส่ ทั้งสองเผซิญหน้ากันด้วยท่าทียียวน มองเผินๆคล้ายกับจะก่อเกิดสงครามแวมไพร์ย่อยๆขึ้นในไม่ช้า
ริมฝีปากหนาขบเข้าหากันแน่น คริสไม่ชอบกับการที่มีใครมาดูถูกเผ่าพันธุ์ของเขา คิมจงอินเองมักจะต่อว่ามารดาเขาเสียๆหายๆตลอดเวลา ร่างโปร่งจงเกลียดจงชังคริสรวมถึงแม่ของเขายิ่งกว่าอะไร...
ฝ่ามือหนายกขึ้นกระชากคอเสื้อร่างโปร่ง เขาง้างหมัดขึ้นเหนืออากาศและขู่คำรามคล้ายสัตว์ป่า เขี้ยวยาวสีขาวงอกโผล่พ้นริมฝีปาก ดวงตาคมเปลี่ยนเป็นสีแดงสดคล้ายโลหิตของสัตว์ป่า ร่างสูงโมโหเกรี้ยวกราดจนแทบจะทำร้ายคนที่มีศักดิ์เป็นน้องชาย
"เควิน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"
ฝ่ามือหนายังคงกำคอเสื้อของอีกฝ่ายแน่นโดยไม่สนใจเสียงจากทางด้านหลัง
"เควิน แม่บอกให้หยุด!"
เสียงหวานเอ่ยห้ามปราม แขนแกร่งผลักร่างโปร่งกระเด็นชนกำแพงเสียงดังสนั่น เขาก้าวเข้าห้องนอนหลบหลีกความวุ่นวายน่าหงุดหงิดใจ ประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรงด้วยโทสะที่กำลังก่อตัว
"คิมจงอิน!!!" ร่างสูงสบถเสียงดังเมื่ออยู่เพียงลำพัง ฝ่ามือยกขึ้นเหวี่ยงไปในอากาศด้วยความโมโห ลมพายุเล็กๆที่รุนแรงก่อตัวขึ้นพัดจนกรอบรูปบนชั้นวางของหล่นแตกกระจาย สิ่งรอบตัวถูกลมแรงหมุนวนอยู่สักพัก ไม่นานห้องทั้งห้องก็สงบลง เมื่อร่างสูงค่อยๆหลับตาเพื่อสงบสติอารมณ์..
เรื่องราวของเควิน แวมไพร์ 2 สายพันธุ์ที่ไม่ลงรอยกับลูกพี่ลูกน้องจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม...
END Intro~
รบกวนติดแทค #DarknessVampire เราจะตามอ่าน แต่รอก่อนนะ เรื่องนี้อย่ารีบร้อน 555
ผู้คนแถวนั้นบางตาเนื่องจากเป็นช่วงเวลาดึก หญิงสาวแต่งตัวล่อตาล่อใจเดินเข้ามาชักจูงเขาให้ไปร่วมหลับนอน โสเภณีข้างทางกอดแขนแกร่งพร้อมเดินตามชายหนุ่มผู้หล่อเหลาราวเทพบุตร ดวงตาคมเหลือบมองด้วยความชั่งใจ วันนี้เป็นอีกวันที่เขาหาเหยื่อไม่ได้ หญิงร่างเล็กสวมใส่ชุดแซคเข้ารูปสีแดงหน้าตาใช้ได้ถูกซื้อบริการจากร่างสูง แขนแกร่งโอบกอดเอวบางเพื่อมุ่งตรงสู่โรงแรมที่ใกล้เคียงโดยไวที่สุด...
"ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ร่างเล็กเอ่ยกับชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่า ใบหน้าหวานส่งสายตาเย้ายวนอารมณ์
"ไม่ต้อง ฉันรีบ" แขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว ฝ่ามือหนาลูบไล้ต้นคอขาวเนียนด้วยความพิศมัย
ผมยาวสลวยสีทองพริ้วไหวไปตามแรงปัด ร่างสูงเกลี่ยผมนุ่มมือที่ประบ่าให้พ้นทาง ริมฝีปากหนากดจูบสอดสิ้นเข้าโพรงปากหญิงสาวด้วยความหื่นกระหาย ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอหอมละมุน เรียวลิ้นเลียตามลำคอขาวเนียน ร่างบางเอียงหลบเพื่อเปิดช่องทางให้ชายหนุ่มเล้าโลมหล่อนได้ง่ายขึ้น เสียงครางอื้ออึงดังในลำคอของทั้งสองเมื่ออารมณ์เริ่มคุกรุ่น
ปลายลิ้นสากเลียตามลำคอยาวสวย ดวงตาหวานปรือปรอยด้วยความเสียวซ่าน ริมฝีปากหนายกขึ้นขบเบาๆเมื่อได้จังหวะ แค่เพียงไม่นาน ฟันซี่เล็กของชายหนุ่มก็แปลงสภาพเป็นเขี้ยวยาวคม ดวงตาสีนิลเปลี่ยนเป็นแดงเพลิงลุกวาวดั่งลูกไฟ ปลายเขี้ยวฝังจมในลำคอลึกจนหล่อนสะดุ้งเฮือก ดวงตาหวานเหลือกโตขึ้นด้วยความเจ็บปวด แขนเรียวยกขึ้นทุบตีร่างสูงอย่างแรง ลิ้นยาวค่อยๆแลบเลียโลหิตสีแดงและดูดจนร่างบางขาวซีดลงทีละนิด..
"อีกเดี๋ยวเธอก็ไม่เจ็บแล้ว...สาวน้อย"
เวลาผ่านไปไม่กี่นาที แขนขาของหล่อนก็อ่อนแรง ดวงตากลมหลับสนิท ร่างบางในอ้อมกอดไร้ซึ่งลมหายใจ คริสปล่อยร่างเธอให้ร่วงหล่นลงไปนอนกองกับพื้น หลังมือปาดหยดเลือดที่ซึมตามซอกฟันจนเลอะเทอะริมฝีปาก ร่างสูงสบถออกมาเบาๆด้วยความหงุดหงิดใจ
"พวกเลือดสกปรก!"
โสเภณีที่ผ่านชายมากหน้าหลายตาไม่ใช่เป้าหมายของเขา หากแต่เพียงว่าวันนี้หญิงสาวบริสุทธิ์ที่เขาต้องการกลับหนีหายจากท้องถนนไปหมด ทุกครั้งเหยื่อที่เขาต้องการจะเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ไม่เคยต้องชายมือใด แวมไพร์จะร่วมเสพสมกับหล่อนก่อนจนเธอตายใจ และไม่นานก็จะชิมรสชาดโลหิตที่หอมหวานเพื่อความเป็นอมตะ แต่วันนี้เขาไม่มีทางเลือก หญิงเคราะห์ร้ายรายนี้คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างสูงก้าวเดินจากโรงแรมไปด้วยความรีบร้อน ท้องถนนมืดมิดจนแทบมองไม่เห็นทาง เส้นทางเปล่าเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆจนไร้ผู้คน เขาเลี้ยวขวาเข้าไปในตึกร้างแห่งหนึ่งที่ดูน่าเกรงกลัว...
สถานที่แห่งนี้เรียกว่าถ้ำค้างคาวแห่งความมืดมิด เควินหรือคริสคือแวมไพร์ลูกผสม เขามีสายพันธุ์ของไลแค่นท์มนุษย์หมาป่าร่วมอยู่ด้วย มันคือความอัปยศของการสมสู่ข้ามสายพันธุ์ เมย่ามารดาของเขามีความรักกับชายหนุ่มซึ่งได้ชื่อว่าเป็นบิดาของคริส ทั้งสองตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจนเกิดทายาทตัวน้อย การไล่ล่าของเผ่าพันธุ์แวมไพร์เกิดขึ้นเพราะโกรธแค้นการกระทำของไลแค่นท์ที่พาหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่างามที่สุดในหมู่แวมไพร์ไปสมสู่ บิดาของเขาถูกฆ่าตายอย่างทารุณ ไม่นานเมย่าก็ถูกจับแต่งงานกับบิดาคนปัจจุบันของคริส แม้หล่อนจะผ่านการมีสามีและบุตรมา แต่ประมุขวังค้างคาวก็มิเคยรังเกียจเธอ ภรรยาเก่าของท่านประมุขเสียชีวิตไปหลายปีแล้วเนื่องจากตกเลือดระหว่างคลอดบุตร ประมุขแห่งวังค้างคาวจึงต้องการเมย่ามาเป็นคู่ชีวิตเพื่อดูแลบุตรชายของเขานามว่า"คิมจงอิน"...
ร่างสูงเดินก้าวไปตามทางเดินที่ปูพรมสีแดง บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบวังเวง ฝีเท้าเดินแผ่วเบาแต่ก็มิวายเกิดเสียงสะท้อนของส้น ฉับพลันหูก็ได้ยินเสียงพรายกระซิบดังแว่วมาแต่ไกล..
"นายน้อยครับ... พรุ่งนี้ท่านต้องเข้าประชุมกับท่านประมุข ท่านพ่อมีเรื่องสำคัญจะปรึกษานายน้อยครับ"
"อืม" ฝ่ามือหนายกขึ้นสะบัดไล่พรายกระซิบที่ไม่มีรูปร่าง เป็นเพียงเงามืดดำด้านข้าง ไม่นานควันสีดำก็ลอยฟุ้งในอากาศ กระจายร่างหายไป
"มึงไปหาเลือดกินข้างนอกอีกแล้วสิ ไอ้นอกคอก!" เสียงตวาดดังออกมาจากห้องโถงขนาดใหญ่ คิมจงอินยกยิ้มร้าย ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงได้ตามธรรมชาติของร่างกาย
"พี่ชอบหากินเองมากกว่าที่จะรอใครมาประเคนถึงปาก" ใบหน้าคมยกยิ้มกวนประสาทลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ลงรอยกันเท่าใดนัก
"พวกนอกคอกอย่างมึงก็ไม่ได้รับการปรนนิบัติแบบนี้แหละ! มึงมันก็ชอบหาอะไรสกปรกๆกินเหมือนแม่มึง! ฮ่าๆ" ร่างโปร่งเดินตรงเข้ามาประชิดตัวร่างสูงเพื่อพ่นคำด่าใส่ ทั้งสองเผซิญหน้ากันด้วยท่าทียียวน มองเผินๆคล้ายกับจะก่อเกิดสงครามแวมไพร์ย่อยๆขึ้นในไม่ช้า
ริมฝีปากหนาขบเข้าหากันแน่น คริสไม่ชอบกับการที่มีใครมาดูถูกเผ่าพันธุ์ของเขา คิมจงอินเองมักจะต่อว่ามารดาเขาเสียๆหายๆตลอดเวลา ร่างโปร่งจงเกลียดจงชังคริสรวมถึงแม่ของเขายิ่งกว่าอะไร...
ฝ่ามือหนายกขึ้นกระชากคอเสื้อร่างโปร่ง เขาง้างหมัดขึ้นเหนืออากาศและขู่คำรามคล้ายสัตว์ป่า เขี้ยวยาวสีขาวงอกโผล่พ้นริมฝีปาก ดวงตาคมเปลี่ยนเป็นสีแดงสดคล้ายโลหิตของสัตว์ป่า ร่างสูงโมโหเกรี้ยวกราดจนแทบจะทำร้ายคนที่มีศักดิ์เป็นน้องชาย
"เควิน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"
ฝ่ามือหนายังคงกำคอเสื้อของอีกฝ่ายแน่นโดยไม่สนใจเสียงจากทางด้านหลัง
"เควิน แม่บอกให้หยุด!"
เสียงหวานเอ่ยห้ามปราม แขนแกร่งผลักร่างโปร่งกระเด็นชนกำแพงเสียงดังสนั่น เขาก้าวเข้าห้องนอนหลบหลีกความวุ่นวายน่าหงุดหงิดใจ ประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรงด้วยโทสะที่กำลังก่อตัว
"คิมจงอิน!!!" ร่างสูงสบถเสียงดังเมื่ออยู่เพียงลำพัง ฝ่ามือยกขึ้นเหวี่ยงไปในอากาศด้วยความโมโห ลมพายุเล็กๆที่รุนแรงก่อตัวขึ้นพัดจนกรอบรูปบนชั้นวางของหล่นแตกกระจาย สิ่งรอบตัวถูกลมแรงหมุนวนอยู่สักพัก ไม่นานห้องทั้งห้องก็สงบลง เมื่อร่างสูงค่อยๆหลับตาเพื่อสงบสติอารมณ์..
เรื่องราวของเควิน แวมไพร์ 2 สายพันธุ์ที่ไม่ลงรอยกับลูกพี่ลูกน้องจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม...
END Intro~
รบกวนติดแทค #DarknessVampire เราจะตามอ่าน แต่รอก่อนนะ เรื่องนี้อย่ารีบร้อน 555
