บ้าน
เสียงซุบซิบนินทาระหว่างกลุ่มนักศึกษากลุ่มหนึ่งดังแว่วมาเป็นระยะๆ เสียงหัวเราะคิกคักในการพูดถึงบุคคลที่สามทำให้ชานยอลต้องร่วมวงสนทนาด้วยความสนุกสนาน....ทั้งที่ความจริงเขานิ่งฟังพวกเพื่อนสาวพูดคุยมาสักระยะแล้ว
"พี่เขาไม่เคยจริงๆนะแก ฉันไม่ได้พูดตลกๆ" เพื่อนในกลุ่มมีสีหน้าจริงจังเมื่อกำลังพูดถึงใครคนหนึ่ง
"ฉันไม่เชื่อ....แกบ้าหรือเปล่า หล่อเทพระดับนั้นอ่ะนะไม่เคยเสียความบริสุทธิ์ ไม่เคยซั่มใคร เป็นไปได้ยังไง" เพื่อนสาวในกลุ่มของชานยอลยังคงวิพากษ์วิจารณ์ต่อด้วยความมันส์ปาก
"ฉันบอกว่าจริงก็จริงสิ! ฉันไปนอนกับเพื่อนพี่คริสมา เพื่อนเขาเป็นคนเล่าให้ฉันฟังเอง พี่คริสเขาถือคติว่าคนที่เขาจะยอมมีอะไรด้วยต้องเกิดจากความรักเท่านั้นเว้ยแกกก โรแมนติคเนอะ"
"เพ้อฝันสิไม่ว่า.....ในโลกนี้ยังมีคนแบบนี้อยู่อีกเหรอ" เสียงของชานยอลพูดโพล่งขึ้นมาในวงสนทนา สีหน้าของชานยอลดูเหยียดนิดๆในความหัวโบราณของคริส
"สมัยนี้ต้องถูกใจ ให้เลย...อย่างพี่คริสดูหล่อก็จริงแต่ท่าทางจะไม่มีรสชาด เหมือนแกงจืดที่อุ่นแล้วค้างมาสามคืน" หลังสิ้นประโยคของชานยอล กลุ่มเพื่อนทั้งชายไม่จริงหญิงแท้ก็หัวเราะขบขันส่งเสียงดังและชอบใจในคำพูดของชานยอล
....ไม่มีใครคิดว่าคติพจน์ของคริสเป็นสิ่งที่ดูดี เลอค่า แต่กลับมองว่าผู้ชายแบบคริสคือผู้ชายหัวโบราณ หลงยุค หลงสมัย.....ผู้ชายแบดๆห่ามๆคือสิ่งที่ท้าทายและน่าดึงดูดใจมากกว่าหลายเท่านัก......
ท้องฟ้าในช่วงเย็นมืดครึ้ม ลมพัดโชยแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนฝนกำลังจะตกหนัก วันนี้มีข่าวพยากรณ์อากาศรายงานว่าจะมีฝนตกทั่วทั้งโซล....และพายุเข้าจนถึงรุ่งเช้าพรุ่งนี้
ชานยอลยืนสบถด้วยความอารมณ์เสียหน้าอาคารเรียน....เขานัดจื่อเทาแบดบอยของมหาลัยไว้แต่จื่อเทาก็ผิดสัญญา ชานยอลจึงไม่ได้พกร่มมาเพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้าน.......ข้างนอกฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ .....ร่างบางเขยิบหนีฝนที่กำลังสาดเข้ามาจนชนเข้ากับแผ่นอกกว้างของใครคนหนึ่ง......
"อ๊ะ...ขอโทษฮะ/ขอโทษครับ" เสียงเอ่ยพร้อมกันของทั้งชานยอลและคริส.... คริสโค้งศรีษะลงเล็กน้อยด้วยความนอบน้อมเพื่อเป็นการขอโทษร่างบางที่ดูสวยสง่าตรงหน้า.....
"อุ๊ย...พี่คริส....ติดฝนเหรอฮะ" ชานยอลเอ่ยทักหนุ่มหล่อตรงหน้าก่อน พร้อมกับวาดรอยยิ้มหวานที่สามารถสะกดใจคนมองได้ รวมทั้งคริส...
"เปล่าครับ พี่กำลังจะกลับห้อง วันนี้พี่เอาร่มมา" คริสหยิบร่มสีฟ้าในกระเป๋าสะพายออกมากางออกช้าๆ ดวงตาคมเหลือบมองชานยอลที่ยืนกอดอกหลวมๆด้วยความหนาวเย็นเพราะละอองฝนและเอ่ยถามตามมารยาท
"ชานยอลไม่มีร่มเหรอครับ เอ่อ...ไปกับพี่ไหม เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่ป้ายรถประจำทาง ....ชานยอลจะได้ไม่เปียกฝน..."
"ถึงพี่คริสไม่ชวน....ผมก็จะขออาศัยร่มพี่ไปอยู่แล้วล่ะฮะ... คิ~" ริมฝีปากบางแย้มยิ้ม ดวงตากลมโตที่สวยงามเป็นประกายเมื่อจับจ้องหนุ่มหล่ออย่างคริส...
ปาร์คชานยอลคนตรงหน้าคริสดูสวยใสเหมือนนางฟ้า รอยยิ้มบางนั้นทำให้คริสหวั่นไหวไม่น้อย....ในมหาลัยแห่งนี้ไม่มีใครไม่รู้จักปาร์คชานยอล คนดังของคณะนิเทศ คนเก่งรอบด้านและเป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน ไม่แปลกที่ชานยอลจะเปลี่ยนคนคบหาดูใจไปเรื่อย เพราะเขามีสิทธิที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตนเอง....
ร่างบางเดินเคียงข้างกับร่างสูงโปร่งของคริสภายใต้ร่มสีฟ้า ร่มคันเล็กทำหน้าที่คุ้มกันสายฝนที่โปรยปรายลงมา.....เสื้อนักศึกษาสีขาวของทั้งสองคนเปียกชื้นจากละอองฝน.....ดวงตาคมเผลอเหลือบมองไปที่หน้าอกของชานยอล....สีชมพูระเรื่อของยอดอกโผล่พ้นเสื้อนักศึกษาของเขาเนื่องจากเปียกฝน...คริสหลุบตามองไปทางอื่นเมื่อเขารู้สึกตัวว่าแอบมองชานยอลมากเกินไป เขากางร่มไปทางชานยอลให้มากขึ้นเพราะเห็นว่าเสื้อของชานยอลเริ่มชื้นเพราะฝนตกหนัก....
ทุกอิริยาบถของคริสอยู่ในสายตาชานยอล.....ริมฝีปากบางแย้มยิ้มด้วยความขัน คนหัวโบราณที่ทำเป็นเชื่อมั่นในความรักก็มีความต้องการเหมือนคนธรรมดาหรือมนุษย์ปุถุชนที่ตกอยู่ใต้ตัณหาทั่วไป....ชานยอลนึกสนุกถึงเรื่องที่เขาคุยกับเพื่อนเมื่อกลางวัน....หากเพื่อนๆในกลุ่มรู้ว่าเขาสามารถทำให้คริสตบะแตกได้ ชานยอลคงจะได้รับการยกย่องจากกลุ่มเพื่อนไม่น้อย คงสนุกดีพิลึกที่เขาสามารถทำให้คนๆหนึ่งทนไม่ไหวจนต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเอง.....
"พี่คริสฮะ......คอนโดพี่คริสไม่ไกลจากมหาลัย.....ผมขอแวะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นั่นได้ไหม...เสื้อผมเปียกฝนหมดแล้ว" มือบางแสร้งจับเสื้อแนบลำตัวให้เห็นสัดส่วน ชานยอลออกอุบายด้วยแผนการณ์ที่ต้องการพิสูจน์ว่าคริสไม่เคยมีอะไรกับใครจริงๆ...และเขาจะได้รับการยกย่องจากกลุ่มเพื่อนว่าเขาคือคนแรกของคริส
คริสตอบตกลงด้วยความลังเล การที่จะปฎิเสธคนที่กำลังขอความช่วยเหลือก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย....
ใช้เวลาเดินทางจากมหาลัยไม่นาน ทั้งสองก็ก้าวเดินเข้ามาในคอนโดของคริส......คอนโดที่ดูไม่ใหญ่มากนักแต่ก็แลดูอบอุ่น....คริสวางร่มสีฟ้าไว้ตรงประตูและเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า....ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกยื่นให้กับชานยอล....เสื้อเชิ๊ตแขนยาวของคริสถูกเลือกออกมาจากตู้เพื่อให้ชานยอลยืมใส่กลับบ้านเช่นกัน
"รบกวนหน่อยนะฮะ" ชานยอลโค้งศรีษะให้คริสพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนจะเยื้องย่างเข้าไปในห้องน้ำ....
....คริสยิ้มตอบรับชานยอลไปด้วยแรงเต้นของหัวใจที่ผิดจังหวะ...ปาร์คชานยอลคนดังของมหาลัยกำลังอยู่ในห้องน้ำคอนโดผมหรือนี่...
หลังจากชานยอลอาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จ.....ร่างบางก็หย่อนกายลงนั่งข้างๆคริส...กลิ่นหอมจากสบู่อ่อนๆทำให้คริสเกิดความประหม่า...เสื้อนักศึกษาตัวบางของคริสที่เปียกชื้นกำลังถูกมือบางของชานยอลเอื้อมมาจับช้าๆ...
"ถอดเสื้อออกสิฮะ นั่งใส่ไว้แบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" มือบางเลื่อนไปที่กระดุมเม็ดบนสุดและแกะมันออกช้าๆ
"มะ ไม่ต้องครับชาน....ดะ...เดี๋ยวพี่ถอดเอง" มือหนาจับมือบางไว้พร้อมเสียงของหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเสียงพูดติดๆขัดๆยิ่งทำให้ชานยอลนึกขำ
"พี่คริสกลัวอะไรหรือฮะ......หรือ...พี่คริสรังเกียจผม" ใบหน้าสวยหวานตีหน้าเศร้าลงด้วยมารยา มือบางแสร้างวางไว้ตรงโคนขาของคริส....คริสใจเสียเมื่อเห็นท่าทีของชานยอล...ที่เขาเป็นต้นเหตุให้ชานยอลน้อยใจ
"เปล่าครับ....ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ" คริสกระอักกระอ่วนใจที่ต้องพูดออกไปว่าเขาไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนและเขาตั้งใจจะมอบมันให้กับคนที่เขารักเท่านั้น....
"ผมรู้ว่าพี่จะเก็บมันไว้ให้คนอื่น.....ให้คนที่พี่รักใช่ไหม....ผมอิจฉาคนๆนั้นจัง...พี่จะรักผมได้บ้างไหมนะ" .....คำพูดเสแสร้งของชานยอลเป็นแค่คำลวงที่นึกสนุก...เขาต้องการได้รับคำยกย่องในหมู่เพื่อนว่าเขาคือผู้ชนะ...ความคิดเด็กๆที่ลืมนึกไปว่าเขากำลังเล่นกับความรู้สึกของใครคนนึงอยู่
"ชะ ชานยอล แต่พี่ไม่เคยเรื่องแบบนั้น...พี่ไม่รู้ว่าต้องทำ....ยัง..งะ"
"งั้นพี่คริสก็ไม่ต้องทำฮะ เดี๋ยวน้องยอลทำเอง" ชานยอลไม่ปล่อยให้คริสพูดจบประโยค
มือบางผลักร่างของคริสเบาๆให้เอนลงไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่ ชานยอลปลดกระดุมเสื้อนศ.ของคริสออกช้าๆ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดตามร่างกายและรอยสักแมงป่องที่ไม่เคยมีใครเห็นมันมาก่อน....ชานยอลคือคนแรกที่ได้เห็น....
ริมฝีปากบางทาบทับริมฝีปากหนาและดูดดุนลิ้นของคริสไว้ มือบางไล้เขี่ยไปตามเป้ากางเกงนศ.และลูบคลึงบริเวณนั้นจนคริสเริ่มแข็งตัว......ชานยอลค่อยๆรูดซิบกางเกงของคริสออกและกอบกุมสิ่งนั้นไว้ด้วยความช่ำชอง....
"อื้อออ ชานยอล อย่าทำแบบนั้นครับ" คริสร้องห้ามเมื่อชานยอลรูดสิ่งนั้นเล่น และเร่งเร้าขึ้นลงช้าๆ
"พี่คริส....ไม่เคยจริงๆด้วย...ผมจะสอนพี่เอง" ชานยอลกระซิบเสียงแผ่วหลังจากเหลือบมองส่วนนั้นของคริส ลิ้นเล็กไล้เลียที่ติ่งหูของคริสเบาๆเพื่อเป็นการเร้าอารมณ์
ริมฝีปากบางปลุกอารมณ์ความต้องการของคริสให้พลุ่งพล่าน ลิ้นเล็กเลียวนไปตามแผงอกและลูบไล้รอยสักสีเข้มเล่น....คริสยกมือหนาของตนมาเคล้าคลึงสะโพกและหน้าอกของชานยอลด้วยความต้องการที่แล่นเข้าสู่จิตใจ.....เสียงครางของชายหนุ่มรูปงามบ่งบอกให้ชานยอลรับรู้ว่าไม่นานเขากำลังจะเป็นผู้ชนะ....
ริมฝีปากบางไล้เลียจากสะดือคริสลงมาจนถึงส่วนนั้น.....มือของชานยอลกอบกุมมันไว้และรูดขึ้นลงก่อนที่จะใช้ปากโอบอุ้มส่วนแข็งขืนจนคริสร้อนรุ่มไปทั้งตัว....ชานยอลค่อยๆขยับริมฝีปากรูดขึ้นลงจนคริสร้องครางออกมาเสียงดัง...
"อาาา ชานยอลครับ...พี่ไม่ไหวแล้ว..."
น้ำรักอุ่นๆพุ่งเข้าไปในริมฝีปากบาง.....ชานยอลหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขัน...คริสไม่เคยกับเรื่องนั้นจริงๆและเป็นคนแรกที่ไปถึงฝั่งฝันไวกว่าที่เขาคิด.....
"พี่คริส.....อีกรอบนึงไหวนะฮะ คนเก่งของผม" ชานยอลไม่พูดเปล่า มือบางจับสิ่งนั้นรูดขึ้นลงช้าๆอีกครั้ง ชานยอลดูดนิ้วเรียวยาวของตนให้ชุ่มน้ำลาย และสอดนิ้วเข้าไปช่องทางด้านหลังของตนเองช้าๆ....ร่างกายที่เปลือยเปล่าของชานยอลค่อยๆนั่งกดทับส่วนนั้นของคริส.....สะโพกกลมเบียดวนจนคริสเสียวซ่านและร้องครางไม่เป็นภาษา มือหนาของคริสจับสะโพกของชานยอลดึงรั้งไว้เพราะกลัวว่าความสุขตรงหน้าจะหลุดลอยไปจากเขา....การกระทำที่เร่าร้อนของชานยอลทำให้คติประจำใจของคริสถูกลบเลือนออกไปจากจิตใต้สำนึก...
"อ๊าาา พี่คริส....แฮ่ก แฮ่ก ของพี่ดีจังเลยฮะ" ใบหน้าสวยหวานสะบัดไปมา ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันด้วยความเสียวซ่านสุดจะบรรยาย
ภาพตรงหน้าของคริสคือร่างเปลือยเปล่าของชานยอลบนตัวเขา.....ร่างบางขย่มขึ้นลงและตอดรัดคริสจนคริสต้องกัดกรามไว้แน่น คนดังของมหาลัยที่คริสใฝ่ฝันกำลังร่วมรักกับเขา......
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังมีความสุข เสียงบดเบียดร่างกายเข้าหากันและเสียงกระแทกกระทั้นก็ดังระงมทั่วทั้งห้อง.....
ริมฝีปากหนาดูดดุนกลีบปากของชานยอลไว้ แม้เขาจะไม่เคยเรื่องอย่างว่าแต่ธรรมชาติของร่างกายก็สอนเขาว่าต้องทำเช่นไร.....ชานยอลกระซิบที่ข้างหูคริสให้เขาเน้นสะโพกเข้ามาถี่ๆ และชานยอลเองก็นั่งขยับขึ้นลงบนตัวคริส......แค่เพียงไม่กี่ครั้งเสียงครางก็หลุดออกมาจากปากของคริส
"อาาา....นางฟ้าของพี่คริส...น้องชานของพี่เก่งจังเลยครับ อืมม แฮ่ก"
บทเพลงรักจบลงอย่างสวยงาม น้ำรักสีขุ่นพรั่งพรูออกมาเป็นครั้งที่สอง......นางฟ้าที่คริสหลงเรียกชื่อออกไปยิ้มกริ่มในสิ่งที่เขาได้ยิน.......นางฟ้าน้อยๆในคราบซาตานที่ยอมมอบเรือนร่างเพื่อคำสรรเสริญเยินยอจากเพื่อนๆ..... คติพจน์ในใจของคนทั้งสองต่างกันราวสิ้นเชิง คนหนึ่งจะยอมมีอะไรกับคนที่เขารักเท่านั้น ส่วนอีกคนหนึ่งจะยอมมีอะไรกับคนที่เขาแค่พึงพอใจและเป็นเรื่องสนุก.....นางฟ้าของพี่คริส นางฟ้าจะรู้ไหมว่าหลังจากวันนี้พี่คริสจะรักเพียงนางฟ้า.....คริสคนที่เทิดทูนความรักและเชื่อมั่นในความรัก....สำหรับคริส เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นคนแรกของชานยอลหรือไม่ เขาคิดแต่เพียงว่าเขาเองก็แอบชอบน้องนางฟ้า ดาวมหาลัยคนนี้มานานแล้วและวันนี้เขาก็ดีใจที่ได้รับโอกาสเชยชมดอกฟ้าที่โน้มกิ่งมาหาเขาสักที...
หลังจากเหตุการณ์ของวันนั้น.....คริสมักจะไปหาชานยอลที่ห้องเรียนหลังจากตารางเรียนว่าง.....เขาไม่เคยพบร่างบางสักครั้ง....เรื่องระหว่างเขาและชานยอลถูกปิดเป็นความลับ...คริสไม่เคยปริปากเรื่องนี้ให้ใครฟัง....ผิดกับชานยอลที่มองว่ามันคือเรื่องสนุกในหมู่เพื่อน....
"เชื่อเค้าเลยว่ะ ชานยอลแม่งเจ๋งจริงๆ" เสียงเพื่อนในกลุ่มสรรเสริญในความสามารถของชานยอล...พร้อมกับปรบมือให้ในความร้ายกาจ...ใบหน้าสวยหวานหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่เพื่อนชมเชย...เสียงคุยของกลุ่มเพื่อนชานยอลดังเล็ดลอดออกไปเข้าหูใครคนหนึ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะได้ยิน.....
คริสหลบอยู่หลังต้นไม้และแอบฟังเรื่องของเขาเงียบๆ.......เขาคือตัวตลกในหมู่เพื่อนชานยอล....สิ่งที่ชานยอลแสร้งทำวันนั้นเป็นเพียงเรื่องสนุกๆที่ชานยอลอยากจะลองใจคริสเท่านั้น....ผู้ชายอย่างเขาน่าขันมากใช่ไหมที่บูชาความรักและจริงจังกับความรัก........
ร่างสูงโปร่งอดทนฟังเรื่องราวของตัวเองด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ.....คริสเตรียมผละเดินหลบจากใต้ต้นไม้ช้าๆฉับพลันก็ได้ยินเสียงของนางฟ้าที่เขาเผลอเรียกชานยอลในวันนั้นตะโกนออกมาจากในกลุ่ม...
"จื่อเทา!! ทางนี้.......คิดถึงจัง" ชานยอลสวมกอดกับจื่อเทาที่เดินเข้ามาหาและประทับริมฝีปากเข้าหากันอย่างดูดดื่ม
คริสยืนดูภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดใจ....มือหนากำเข้าหากันแน่น...เขาคงเป็นเพียงคนโง่และตัวตลกในสายตาของชานยอลเท่านั้น.....
ร่างสูงโปร่งตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาชานยอลเพื่อจะพูดคุยให้รู้เรื่อง ความกล้าของคริสถูกรวบรวมขึ้นมาอย่างยากลำบาก.....แต่คริสก็เลือกแล้วที่จะทำมันและพูดมันออกไป....
"ชานยอล.....ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย" คริสเดินเข้าไปจูงมือชานยอลออกจากอ้อมกอดของจื่อเทา
"พี่คริส ไม่เห็นเหรอว่าผมคุยกับจื่อเทาอยู่" ชานยอลรั้งแขนของตนเองไว้ ใบหน้าขาวใสบึ้งตึงด้วยความโกรธ
"พี่ขอเวลาแค่นิดเดียว....แล้ว.......จื่อเทากับนายเป็นอะไรกัน" ดวงตาคมจับจ้องไปที่ร่างของจื่อเทาอย่างต้องการคำตอบ
"พี่คริส!!! เรื่องวันนั้นที่เกิดขึ้นไม่ได้หมายความว่าพี่จะมีสิทธิในตัวผมนะ!! อย่ามาใช้คำพูดแบบนี้กับผม!! การมีเซ็กส์กันสมัยนี้ไม่ได้เกิดจากความรักแล้ว ระหว่างผมกับพี่มันก็แค่เรื่องสนุกๆที่พวกผมท้าทายกันเล่นๆเท่านั้น!!" ชานยอลเริ่มเสียงดังและโมโหที่คริสแสดงความเป็นเจ้าของกับเขา....ทั้งๆที่จื่อเทาคนที่มาก่อนคริสยังไม่เคยแสดงอาการแบบนี้
"แล้วถ้าพี่รักเราไปแล้วล่ะชานยอล......เริ่มต้นเราไม่ได้รักกัน แต่ตอนจบเราจะรักกันได้ไหม" น้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าและแววตาที่ดูหมองหม่นของคริสไม่ได้เรียกความสนใจมาจากชานยอลเลย....
"พี่มันโง่จริงๆพี่คริส" ชานยอลเดินหนีคริส....แต่มือหนาก็รั้งข้อมือบางไว้.....ชานยอลสะบัดแขนออกด้วยความรำคาญ รวมถึงจื่อเทาที่กำลังยืนดูเหตุการณ์ก็ตรงเข้ามาทำร้ายคริส จนร่างสูงโปร่งของคริสล้มลง....
ริมฝีปากหนามีเลือดซึมออกมา........คริสใช้หลังมือปาดมันออกช้าๆด้วยความเจ็บปวดใจที่ดูจะมากกว่าทางร่างกาย....ดวงตาคมเหม่อมองไปยังร่างบางที่เดินห่างออกไปเคียงข้างกับจื่อเทา...ชานยอลไม่เหลียวกลับมามองเขาสักนิด....
"คริส....นายมันก็คือคนโง่อย่างที่เขาว่าไว้......คนโง่ที่บูชาความรัก....คนโง่ที่หลงเชื่อคำพูดของใครคนหนึ่งในวันนั้น...คนโง่ที่จะรักแค่ชานยอลคนเดียว"
"คนโง่คนนี้ควรที่จะยอมโง่ต่อไป.....หรือควรตาสว่าง ฉลาดกับความรักโง่ๆซักที....."
END EP1---------------- รบกวนติดแทคในทวิต #MyAngel_KY เลาจะตามอ่านนนน พี่คริสคนโง่ที่ถูกนางฟ้าในคราบซาตานปั่นหัวเล่น......
*ฟิคเรื่องนี้เกิดจากการท้าไฝว้ไรท์เตอร์เมนคริสและเมนชานยอล ฮ่าๆ ชานยอลไม่ใสอ่ะบอกเลย ส่วนพี่คริสคือคนโง่ที่หลงรักแค่ชานยอลคนเดียว....* ไรท์มี่ชอบทำให้พี่คริสในฟิคถูกด่า เลาไม่ยอมมมม
"พี่เขาไม่เคยจริงๆนะแก ฉันไม่ได้พูดตลกๆ" เพื่อนในกลุ่มมีสีหน้าจริงจังเมื่อกำลังพูดถึงใครคนหนึ่ง
"ฉันไม่เชื่อ....แกบ้าหรือเปล่า หล่อเทพระดับนั้นอ่ะนะไม่เคยเสียความบริสุทธิ์ ไม่เคยซั่มใคร เป็นไปได้ยังไง" เพื่อนสาวในกลุ่มของชานยอลยังคงวิพากษ์วิจารณ์ต่อด้วยความมันส์ปาก
"ฉันบอกว่าจริงก็จริงสิ! ฉันไปนอนกับเพื่อนพี่คริสมา เพื่อนเขาเป็นคนเล่าให้ฉันฟังเอง พี่คริสเขาถือคติว่าคนที่เขาจะยอมมีอะไรด้วยต้องเกิดจากความรักเท่านั้นเว้ยแกกก โรแมนติคเนอะ"
"เพ้อฝันสิไม่ว่า.....ในโลกนี้ยังมีคนแบบนี้อยู่อีกเหรอ" เสียงของชานยอลพูดโพล่งขึ้นมาในวงสนทนา สีหน้าของชานยอลดูเหยียดนิดๆในความหัวโบราณของคริส
"สมัยนี้ต้องถูกใจ ให้เลย...อย่างพี่คริสดูหล่อก็จริงแต่ท่าทางจะไม่มีรสชาด เหมือนแกงจืดที่อุ่นแล้วค้างมาสามคืน" หลังสิ้นประโยคของชานยอล กลุ่มเพื่อนทั้งชายไม่จริงหญิงแท้ก็หัวเราะขบขันส่งเสียงดังและชอบใจในคำพูดของชานยอล
....ไม่มีใครคิดว่าคติพจน์ของคริสเป็นสิ่งที่ดูดี เลอค่า แต่กลับมองว่าผู้ชายแบบคริสคือผู้ชายหัวโบราณ หลงยุค หลงสมัย.....ผู้ชายแบดๆห่ามๆคือสิ่งที่ท้าทายและน่าดึงดูดใจมากกว่าหลายเท่านัก......
ท้องฟ้าในช่วงเย็นมืดครึ้ม ลมพัดโชยแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนฝนกำลังจะตกหนัก วันนี้มีข่าวพยากรณ์อากาศรายงานว่าจะมีฝนตกทั่วทั้งโซล....และพายุเข้าจนถึงรุ่งเช้าพรุ่งนี้
ชานยอลยืนสบถด้วยความอารมณ์เสียหน้าอาคารเรียน....เขานัดจื่อเทาแบดบอยของมหาลัยไว้แต่จื่อเทาก็ผิดสัญญา ชานยอลจึงไม่ได้พกร่มมาเพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้าน.......ข้างนอกฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ .....ร่างบางเขยิบหนีฝนที่กำลังสาดเข้ามาจนชนเข้ากับแผ่นอกกว้างของใครคนหนึ่ง......
"อ๊ะ...ขอโทษฮะ/ขอโทษครับ" เสียงเอ่ยพร้อมกันของทั้งชานยอลและคริส.... คริสโค้งศรีษะลงเล็กน้อยด้วยความนอบน้อมเพื่อเป็นการขอโทษร่างบางที่ดูสวยสง่าตรงหน้า.....
"อุ๊ย...พี่คริส....ติดฝนเหรอฮะ" ชานยอลเอ่ยทักหนุ่มหล่อตรงหน้าก่อน พร้อมกับวาดรอยยิ้มหวานที่สามารถสะกดใจคนมองได้ รวมทั้งคริส...
"เปล่าครับ พี่กำลังจะกลับห้อง วันนี้พี่เอาร่มมา" คริสหยิบร่มสีฟ้าในกระเป๋าสะพายออกมากางออกช้าๆ ดวงตาคมเหลือบมองชานยอลที่ยืนกอดอกหลวมๆด้วยความหนาวเย็นเพราะละอองฝนและเอ่ยถามตามมารยาท
"ชานยอลไม่มีร่มเหรอครับ เอ่อ...ไปกับพี่ไหม เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่ป้ายรถประจำทาง ....ชานยอลจะได้ไม่เปียกฝน..."
"ถึงพี่คริสไม่ชวน....ผมก็จะขออาศัยร่มพี่ไปอยู่แล้วล่ะฮะ... คิ~" ริมฝีปากบางแย้มยิ้ม ดวงตากลมโตที่สวยงามเป็นประกายเมื่อจับจ้องหนุ่มหล่ออย่างคริส...
ปาร์คชานยอลคนตรงหน้าคริสดูสวยใสเหมือนนางฟ้า รอยยิ้มบางนั้นทำให้คริสหวั่นไหวไม่น้อย....ในมหาลัยแห่งนี้ไม่มีใครไม่รู้จักปาร์คชานยอล คนดังของคณะนิเทศ คนเก่งรอบด้านและเป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน ไม่แปลกที่ชานยอลจะเปลี่ยนคนคบหาดูใจไปเรื่อย เพราะเขามีสิทธิที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตนเอง....
ร่างบางเดินเคียงข้างกับร่างสูงโปร่งของคริสภายใต้ร่มสีฟ้า ร่มคันเล็กทำหน้าที่คุ้มกันสายฝนที่โปรยปรายลงมา.....เสื้อนักศึกษาสีขาวของทั้งสองคนเปียกชื้นจากละอองฝน.....ดวงตาคมเผลอเหลือบมองไปที่หน้าอกของชานยอล....สีชมพูระเรื่อของยอดอกโผล่พ้นเสื้อนักศึกษาของเขาเนื่องจากเปียกฝน...คริสหลุบตามองไปทางอื่นเมื่อเขารู้สึกตัวว่าแอบมองชานยอลมากเกินไป เขากางร่มไปทางชานยอลให้มากขึ้นเพราะเห็นว่าเสื้อของชานยอลเริ่มชื้นเพราะฝนตกหนัก....
ทุกอิริยาบถของคริสอยู่ในสายตาชานยอล.....ริมฝีปากบางแย้มยิ้มด้วยความขัน คนหัวโบราณที่ทำเป็นเชื่อมั่นในความรักก็มีความต้องการเหมือนคนธรรมดาหรือมนุษย์ปุถุชนที่ตกอยู่ใต้ตัณหาทั่วไป....ชานยอลนึกสนุกถึงเรื่องที่เขาคุยกับเพื่อนเมื่อกลางวัน....หากเพื่อนๆในกลุ่มรู้ว่าเขาสามารถทำให้คริสตบะแตกได้ ชานยอลคงจะได้รับการยกย่องจากกลุ่มเพื่อนไม่น้อย คงสนุกดีพิลึกที่เขาสามารถทำให้คนๆหนึ่งทนไม่ไหวจนต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเอง.....
"พี่คริสฮะ......คอนโดพี่คริสไม่ไกลจากมหาลัย.....ผมขอแวะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นั่นได้ไหม...เสื้อผมเปียกฝนหมดแล้ว" มือบางแสร้งจับเสื้อแนบลำตัวให้เห็นสัดส่วน ชานยอลออกอุบายด้วยแผนการณ์ที่ต้องการพิสูจน์ว่าคริสไม่เคยมีอะไรกับใครจริงๆ...และเขาจะได้รับการยกย่องจากกลุ่มเพื่อนว่าเขาคือคนแรกของคริส
คริสตอบตกลงด้วยความลังเล การที่จะปฎิเสธคนที่กำลังขอความช่วยเหลือก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย....
ใช้เวลาเดินทางจากมหาลัยไม่นาน ทั้งสองก็ก้าวเดินเข้ามาในคอนโดของคริส......คอนโดที่ดูไม่ใหญ่มากนักแต่ก็แลดูอบอุ่น....คริสวางร่มสีฟ้าไว้ตรงประตูและเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า....ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกยื่นให้กับชานยอล....เสื้อเชิ๊ตแขนยาวของคริสถูกเลือกออกมาจากตู้เพื่อให้ชานยอลยืมใส่กลับบ้านเช่นกัน
"รบกวนหน่อยนะฮะ" ชานยอลโค้งศรีษะให้คริสพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนจะเยื้องย่างเข้าไปในห้องน้ำ....
....คริสยิ้มตอบรับชานยอลไปด้วยแรงเต้นของหัวใจที่ผิดจังหวะ...ปาร์คชานยอลคนดังของมหาลัยกำลังอยู่ในห้องน้ำคอนโดผมหรือนี่...
หลังจากชานยอลอาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จ.....ร่างบางก็หย่อนกายลงนั่งข้างๆคริส...กลิ่นหอมจากสบู่อ่อนๆทำให้คริสเกิดความประหม่า...เสื้อนักศึกษาตัวบางของคริสที่เปียกชื้นกำลังถูกมือบางของชานยอลเอื้อมมาจับช้าๆ...
"ถอดเสื้อออกสิฮะ นั่งใส่ไว้แบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" มือบางเลื่อนไปที่กระดุมเม็ดบนสุดและแกะมันออกช้าๆ
"มะ ไม่ต้องครับชาน....ดะ...เดี๋ยวพี่ถอดเอง" มือหนาจับมือบางไว้พร้อมเสียงของหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเสียงพูดติดๆขัดๆยิ่งทำให้ชานยอลนึกขำ
"พี่คริสกลัวอะไรหรือฮะ......หรือ...พี่คริสรังเกียจผม" ใบหน้าสวยหวานตีหน้าเศร้าลงด้วยมารยา มือบางแสร้างวางไว้ตรงโคนขาของคริส....คริสใจเสียเมื่อเห็นท่าทีของชานยอล...ที่เขาเป็นต้นเหตุให้ชานยอลน้อยใจ
"เปล่าครับ....ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ" คริสกระอักกระอ่วนใจที่ต้องพูดออกไปว่าเขาไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนและเขาตั้งใจจะมอบมันให้กับคนที่เขารักเท่านั้น....
"ผมรู้ว่าพี่จะเก็บมันไว้ให้คนอื่น.....ให้คนที่พี่รักใช่ไหม....ผมอิจฉาคนๆนั้นจัง...พี่จะรักผมได้บ้างไหมนะ" .....คำพูดเสแสร้งของชานยอลเป็นแค่คำลวงที่นึกสนุก...เขาต้องการได้รับคำยกย่องในหมู่เพื่อนว่าเขาคือผู้ชนะ...ความคิดเด็กๆที่ลืมนึกไปว่าเขากำลังเล่นกับความรู้สึกของใครคนนึงอยู่
"ชะ ชานยอล แต่พี่ไม่เคยเรื่องแบบนั้น...พี่ไม่รู้ว่าต้องทำ....ยัง..งะ"
"งั้นพี่คริสก็ไม่ต้องทำฮะ เดี๋ยวน้องยอลทำเอง" ชานยอลไม่ปล่อยให้คริสพูดจบประโยค
มือบางผลักร่างของคริสเบาๆให้เอนลงไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่ ชานยอลปลดกระดุมเสื้อนศ.ของคริสออกช้าๆ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดตามร่างกายและรอยสักแมงป่องที่ไม่เคยมีใครเห็นมันมาก่อน....ชานยอลคือคนแรกที่ได้เห็น....
ริมฝีปากบางทาบทับริมฝีปากหนาและดูดดุนลิ้นของคริสไว้ มือบางไล้เขี่ยไปตามเป้ากางเกงนศ.และลูบคลึงบริเวณนั้นจนคริสเริ่มแข็งตัว......ชานยอลค่อยๆรูดซิบกางเกงของคริสออกและกอบกุมสิ่งนั้นไว้ด้วยความช่ำชอง....
"อื้อออ ชานยอล อย่าทำแบบนั้นครับ" คริสร้องห้ามเมื่อชานยอลรูดสิ่งนั้นเล่น และเร่งเร้าขึ้นลงช้าๆ
"พี่คริส....ไม่เคยจริงๆด้วย...ผมจะสอนพี่เอง" ชานยอลกระซิบเสียงแผ่วหลังจากเหลือบมองส่วนนั้นของคริส ลิ้นเล็กไล้เลียที่ติ่งหูของคริสเบาๆเพื่อเป็นการเร้าอารมณ์
ริมฝีปากบางปลุกอารมณ์ความต้องการของคริสให้พลุ่งพล่าน ลิ้นเล็กเลียวนไปตามแผงอกและลูบไล้รอยสักสีเข้มเล่น....คริสยกมือหนาของตนมาเคล้าคลึงสะโพกและหน้าอกของชานยอลด้วยความต้องการที่แล่นเข้าสู่จิตใจ.....เสียงครางของชายหนุ่มรูปงามบ่งบอกให้ชานยอลรับรู้ว่าไม่นานเขากำลังจะเป็นผู้ชนะ....
ริมฝีปากบางไล้เลียจากสะดือคริสลงมาจนถึงส่วนนั้น.....มือของชานยอลกอบกุมมันไว้และรูดขึ้นลงก่อนที่จะใช้ปากโอบอุ้มส่วนแข็งขืนจนคริสร้อนรุ่มไปทั้งตัว....ชานยอลค่อยๆขยับริมฝีปากรูดขึ้นลงจนคริสร้องครางออกมาเสียงดัง...
"อาาา ชานยอลครับ...พี่ไม่ไหวแล้ว..."
น้ำรักอุ่นๆพุ่งเข้าไปในริมฝีปากบาง.....ชานยอลหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขัน...คริสไม่เคยกับเรื่องนั้นจริงๆและเป็นคนแรกที่ไปถึงฝั่งฝันไวกว่าที่เขาคิด.....
"พี่คริส.....อีกรอบนึงไหวนะฮะ คนเก่งของผม" ชานยอลไม่พูดเปล่า มือบางจับสิ่งนั้นรูดขึ้นลงช้าๆอีกครั้ง ชานยอลดูดนิ้วเรียวยาวของตนให้ชุ่มน้ำลาย และสอดนิ้วเข้าไปช่องทางด้านหลังของตนเองช้าๆ....ร่างกายที่เปลือยเปล่าของชานยอลค่อยๆนั่งกดทับส่วนนั้นของคริส.....สะโพกกลมเบียดวนจนคริสเสียวซ่านและร้องครางไม่เป็นภาษา มือหนาของคริสจับสะโพกของชานยอลดึงรั้งไว้เพราะกลัวว่าความสุขตรงหน้าจะหลุดลอยไปจากเขา....การกระทำที่เร่าร้อนของชานยอลทำให้คติประจำใจของคริสถูกลบเลือนออกไปจากจิตใต้สำนึก...
"อ๊าาา พี่คริส....แฮ่ก แฮ่ก ของพี่ดีจังเลยฮะ" ใบหน้าสวยหวานสะบัดไปมา ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันด้วยความเสียวซ่านสุดจะบรรยาย
ภาพตรงหน้าของคริสคือร่างเปลือยเปล่าของชานยอลบนตัวเขา.....ร่างบางขย่มขึ้นลงและตอดรัดคริสจนคริสต้องกัดกรามไว้แน่น คนดังของมหาลัยที่คริสใฝ่ฝันกำลังร่วมรักกับเขา......
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังมีความสุข เสียงบดเบียดร่างกายเข้าหากันและเสียงกระแทกกระทั้นก็ดังระงมทั่วทั้งห้อง.....
ริมฝีปากหนาดูดดุนกลีบปากของชานยอลไว้ แม้เขาจะไม่เคยเรื่องอย่างว่าแต่ธรรมชาติของร่างกายก็สอนเขาว่าต้องทำเช่นไร.....ชานยอลกระซิบที่ข้างหูคริสให้เขาเน้นสะโพกเข้ามาถี่ๆ และชานยอลเองก็นั่งขยับขึ้นลงบนตัวคริส......แค่เพียงไม่กี่ครั้งเสียงครางก็หลุดออกมาจากปากของคริส
"อาาา....นางฟ้าของพี่คริส...น้องชานของพี่เก่งจังเลยครับ อืมม แฮ่ก"
บทเพลงรักจบลงอย่างสวยงาม น้ำรักสีขุ่นพรั่งพรูออกมาเป็นครั้งที่สอง......นางฟ้าที่คริสหลงเรียกชื่อออกไปยิ้มกริ่มในสิ่งที่เขาได้ยิน.......นางฟ้าน้อยๆในคราบซาตานที่ยอมมอบเรือนร่างเพื่อคำสรรเสริญเยินยอจากเพื่อนๆ..... คติพจน์ในใจของคนทั้งสองต่างกันราวสิ้นเชิง คนหนึ่งจะยอมมีอะไรกับคนที่เขารักเท่านั้น ส่วนอีกคนหนึ่งจะยอมมีอะไรกับคนที่เขาแค่พึงพอใจและเป็นเรื่องสนุก.....นางฟ้าของพี่คริส นางฟ้าจะรู้ไหมว่าหลังจากวันนี้พี่คริสจะรักเพียงนางฟ้า.....คริสคนที่เทิดทูนความรักและเชื่อมั่นในความรัก....สำหรับคริส เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นคนแรกของชานยอลหรือไม่ เขาคิดแต่เพียงว่าเขาเองก็แอบชอบน้องนางฟ้า ดาวมหาลัยคนนี้มานานแล้วและวันนี้เขาก็ดีใจที่ได้รับโอกาสเชยชมดอกฟ้าที่โน้มกิ่งมาหาเขาสักที...
หลังจากเหตุการณ์ของวันนั้น.....คริสมักจะไปหาชานยอลที่ห้องเรียนหลังจากตารางเรียนว่าง.....เขาไม่เคยพบร่างบางสักครั้ง....เรื่องระหว่างเขาและชานยอลถูกปิดเป็นความลับ...คริสไม่เคยปริปากเรื่องนี้ให้ใครฟัง....ผิดกับชานยอลที่มองว่ามันคือเรื่องสนุกในหมู่เพื่อน....
"เชื่อเค้าเลยว่ะ ชานยอลแม่งเจ๋งจริงๆ" เสียงเพื่อนในกลุ่มสรรเสริญในความสามารถของชานยอล...พร้อมกับปรบมือให้ในความร้ายกาจ...ใบหน้าสวยหวานหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่เพื่อนชมเชย...เสียงคุยของกลุ่มเพื่อนชานยอลดังเล็ดลอดออกไปเข้าหูใครคนหนึ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะได้ยิน.....
คริสหลบอยู่หลังต้นไม้และแอบฟังเรื่องของเขาเงียบๆ.......เขาคือตัวตลกในหมู่เพื่อนชานยอล....สิ่งที่ชานยอลแสร้งทำวันนั้นเป็นเพียงเรื่องสนุกๆที่ชานยอลอยากจะลองใจคริสเท่านั้น....ผู้ชายอย่างเขาน่าขันมากใช่ไหมที่บูชาความรักและจริงจังกับความรัก........
ร่างสูงโปร่งอดทนฟังเรื่องราวของตัวเองด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ.....คริสเตรียมผละเดินหลบจากใต้ต้นไม้ช้าๆฉับพลันก็ได้ยินเสียงของนางฟ้าที่เขาเผลอเรียกชานยอลในวันนั้นตะโกนออกมาจากในกลุ่ม...
"จื่อเทา!! ทางนี้.......คิดถึงจัง" ชานยอลสวมกอดกับจื่อเทาที่เดินเข้ามาหาและประทับริมฝีปากเข้าหากันอย่างดูดดื่ม
คริสยืนดูภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดใจ....มือหนากำเข้าหากันแน่น...เขาคงเป็นเพียงคนโง่และตัวตลกในสายตาของชานยอลเท่านั้น.....
ร่างสูงโปร่งตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาชานยอลเพื่อจะพูดคุยให้รู้เรื่อง ความกล้าของคริสถูกรวบรวมขึ้นมาอย่างยากลำบาก.....แต่คริสก็เลือกแล้วที่จะทำมันและพูดมันออกไป....
"ชานยอล.....ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย" คริสเดินเข้าไปจูงมือชานยอลออกจากอ้อมกอดของจื่อเทา
"พี่คริส ไม่เห็นเหรอว่าผมคุยกับจื่อเทาอยู่" ชานยอลรั้งแขนของตนเองไว้ ใบหน้าขาวใสบึ้งตึงด้วยความโกรธ
"พี่ขอเวลาแค่นิดเดียว....แล้ว.......จื่อเทากับนายเป็นอะไรกัน" ดวงตาคมจับจ้องไปที่ร่างของจื่อเทาอย่างต้องการคำตอบ
"พี่คริส!!! เรื่องวันนั้นที่เกิดขึ้นไม่ได้หมายความว่าพี่จะมีสิทธิในตัวผมนะ!! อย่ามาใช้คำพูดแบบนี้กับผม!! การมีเซ็กส์กันสมัยนี้ไม่ได้เกิดจากความรักแล้ว ระหว่างผมกับพี่มันก็แค่เรื่องสนุกๆที่พวกผมท้าทายกันเล่นๆเท่านั้น!!" ชานยอลเริ่มเสียงดังและโมโหที่คริสแสดงความเป็นเจ้าของกับเขา....ทั้งๆที่จื่อเทาคนที่มาก่อนคริสยังไม่เคยแสดงอาการแบบนี้
"แล้วถ้าพี่รักเราไปแล้วล่ะชานยอล......เริ่มต้นเราไม่ได้รักกัน แต่ตอนจบเราจะรักกันได้ไหม" น้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าและแววตาที่ดูหมองหม่นของคริสไม่ได้เรียกความสนใจมาจากชานยอลเลย....
"พี่มันโง่จริงๆพี่คริส" ชานยอลเดินหนีคริส....แต่มือหนาก็รั้งข้อมือบางไว้.....ชานยอลสะบัดแขนออกด้วยความรำคาญ รวมถึงจื่อเทาที่กำลังยืนดูเหตุการณ์ก็ตรงเข้ามาทำร้ายคริส จนร่างสูงโปร่งของคริสล้มลง....
ริมฝีปากหนามีเลือดซึมออกมา........คริสใช้หลังมือปาดมันออกช้าๆด้วยความเจ็บปวดใจที่ดูจะมากกว่าทางร่างกาย....ดวงตาคมเหม่อมองไปยังร่างบางที่เดินห่างออกไปเคียงข้างกับจื่อเทา...ชานยอลไม่เหลียวกลับมามองเขาสักนิด....
"คริส....นายมันก็คือคนโง่อย่างที่เขาว่าไว้......คนโง่ที่บูชาความรัก....คนโง่ที่หลงเชื่อคำพูดของใครคนหนึ่งในวันนั้น...คนโง่ที่จะรักแค่ชานยอลคนเดียว"
"คนโง่คนนี้ควรที่จะยอมโง่ต่อไป.....หรือควรตาสว่าง ฉลาดกับความรักโง่ๆซักที....."
END EP1---------------- รบกวนติดแทคในทวิต #MyAngel_KY เลาจะตามอ่านนนน พี่คริสคนโง่ที่ถูกนางฟ้าในคราบซาตานปั่นหัวเล่น......
*ฟิคเรื่องนี้เกิดจากการท้าไฝว้ไรท์เตอร์เมนคริสและเมนชานยอล ฮ่าๆ ชานยอลไม่ใสอ่ะบอกเลย ส่วนพี่คริสคือคนโง่ที่หลงรักแค่ชานยอลคนเดียว....* ไรท์มี่ชอบทำให้พี่คริสในฟิคถูกด่า เลาไม่ยอมมมม
