บ้าน
คริสสังหรใจไม่ดี...
อะไรบางอย่างกำลังร่ำร้องบอกเขาถึงเรื่องร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของเขา ร่างสูงรีบรุดขึ้นมาโอลิมปัส เวทมนตร์และอำนาจสกัดกั้นแขกผู้ไม่ได้รับเชิญไม่ให้เข้าถึงพระราชวัง แต่ถึงกระนั้นร่างสูงก็ยังดั้นด้นเข้ามาจนได้
คริสออกเดินตามหาห้องประชุมอย่างเงียบเชียบ ดวงตาคมคอยสอดส่ายหาทหารอย่างระแวดระวัง ทุกครั้งที่มีเสียงผิดปกติเขาต้องรีบหลบเข้าหลังเสา แล้วทหารพวกนั้นก็เดินผ่านไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างสูงรีบเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง ทางเดินที่ทอดตัวยาวอยู่ตรงหน้าต่างจากทางที่ผ่านมา ผนังของมันกรุด้วยกระจกใสที่มองเห็นเมฆพายุและจิตวิญญาณแห่งพายุที่กำลังวิ่งฉวัดเฉวียนอยู่กลางอากาศ บางตัววิ่งกระแทกตัวกับกำแพง เกิดเป็นประกายสายฟ้าแล่นแปลบปลาบไปทั่ว บางตัวก็ส่งเสียงกรีดร้องเป็นเสียงฟ้าผ่า เสียงของพวกมันดังมากจนหูแทบอื้อ แต่ถึงกระนั้นคริสก็ยังได้ยินเสียงที่ต่างออกไป..
"ท่านพ่อจะให้ผมทำอย่างนั้นได้ยังไง!! ผมไม่มีทางทำมันแน่ๆ!!" เสียงคุ้นหูดังแว่วมาจากประตูที่เกือบจะกลืนไปกับผนังที่สุดทางเดิน คริสรีบเรียกหมอกแห่งความตายออกมาอำพรางจากพวกจิตวิญญาณแล้วรีบเดินตรงไปที่นั่น
"เจ้าเป็นลูกข้ารึเปล่า!! เจ้าทำเพื่อพ่อของเจ้าไม่ได้หรือ!!" คริสแน่ใจได้ทันทีว่านั่นคือเสียงของใคร มหาเทพซุส ราชันย์แห่งสรวงสวรรค์
"โดยการให้ผมทำอย่างนั้นน่ะหรอครับ!!" เสียงแรกดังขึ้น ถึงตอนนี้คริสก็รู้แล้วว่าเขาคือใคร ขเว ซีวอน รุ่นพี่ของชานยอลคนนั้น แต่ทำไมกัน ทำไมลูกที่แสนกตัญญูคนนั้นถึงได้ขึ้นเสียงกับพ่อได้ คำขอของซุสคืออะไรกันแน่
เปรี้ยง!!!
เสียงฟ้าผ่าดังมาจากด้านใน ไฟฟ้าหลายหมื่นโวลต์วิ่งรี่ไปตามกำแพงจนคริสต้องผละถอย
"แล้วเจ้าจะยอมให้พวกมันมาสังหารข้าอย่างนั้นรึ ชเว ซีวอน!!!"
"อั่ก!" เสียงเหมือนคนถูกจับกระแทกอย่างแรงดังขึ้น ร่างสูงยิ่งฉงนมากขึ้นไปอีก ซีวอนคือลูกรัก ลูกที่ซุสรักมากยิ่งกว่าคนไหนเสียอีก แล้วทำไมถึงได้ทำร้ายถึงขนาดนี้
"มันก็แค่คำพยากรณ์" ซีวอนพูดต่อด้วยความยากลำบากราวกับคนกำลังขาดอากาศหายใจ ก่อนที่เสียงกระแทกจะเกิดขึ้นอีกครั้ง
"แต่คำพยากรณ์ของเดลฟี่ไม่เคยพลาด!!! พวกมันจะขึ้นมาผงาดเหนือข้า ข้ายอมไม่ได้!!!"
"เดลฟี่..." คริสทวนชื่อด้วยความฉงน เดลฟี่ เดลฟี่พยากรณ์อะไร ใครจะขึ้นมาเหนือซุส
"แล้วท่านพ่อจะให้ผมทำร้ายพวกเขางั้นหรอ ท่านพ่อจะให้ผมหักหลังเพื่อนของผมงั้นหรอ!!!"
"ผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนล้วนต้องเคยฆ่าพวกบริสุทธิ์กันมาแล้วทั้งนั้น!!!" เสียงกระแทกดังขึ้นอีกครั้ง
"แต่ผมไม่ใช่พ่อ!!!" ฟ้าผ่าดังเปรี้ยงจนโถงทางเดินสั่นสะเทือน ความกดอากาศลดฮวบลงจนเกือบติดลบ เสียงของซุสดังขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบดุจน้ำแข็งที่ทิ่มแทงลงไปในจิตใจคนฟัง
"แต่เจ้าต้องทำ ข้าจะไม่ยอมให้บัลลังก์ของข้าถูกสั่นคลอนเหมือนโครนอส เดลฟี่ทำนายไว้แล้วว่าสายเลือดแห่งข้าต้องเป็นคนกำจัดเสี้ยนหนามนี้!!!" ฟ้าแลบแปลบปลาบอีกครั้ง คริสยืนนิ่งงัน ทบทวนเรื่องของโครนอส เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่เทพเจ้าหรือลูกคนนึงจะทำได้ โครนอสคือเทพเจ้าแห่งกาลเวลาในยุคของยักษ์ไททัน และมีศักดิ์เป็นพ่อแท้ๆของซุส โครนอสกลืนลูกแท้ๆของตัวเองลงท้อง เพราะกลัวคำสาปแช่งของรีอาแม่ของเขาที่สาปไว้ว่าขอให้ถูกลูกสับเป็นชิ้นๆแล้วโยนลงทาร์ทารัสเหมือนกับที่ทำกับพ่อตัวเองบ้าง แต่โชคร้ายที่ซุสรอดออกมาได้ เทพแห่งสายฟ้าบ่มเพาะความแค้น รอให้ตัวเองแข็งแกร่งพอจะไปโค่นพ่อได้ ก่อนที่เขาจะช่วยพี่น้องออกมา แล้วร่วมมือกันสับพ่อเป็นชิ้นๆก่อนจะโยนลงนรกทาร์ทารัส ถ้าซุสไม่อยากพลาดอย่างโครนอส ก็ต้องชิงสังหารทุกคนให้หมดเสียก่อน แต่ปัญหาก็คือ...เขาคนนั้นคือใคร
"ผมทำไม่ได้ ช.."
ผลัวะ!
เสียงตบหน้าดังฉาด หยดเลือดสาดกระเซ็นจนเล็ดลอดช่องประตูออกมา คำพูดสุดท้ายของซีวอนถูกชะงักไว้
"เจ้าจะทำหรือไม่ทำซีวอน เจ้าจะทำหรือไม่ทำ!!!"เสียงนั้นถามดังดึกก้อง ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น
กรี๊ซ กริ๊ซซ
เสียงประหลาดดังขึ้นแต่ที่มาไม่ใช่จากในห้องแต่จากข้างหูของเขา คริสหันขวับไม่หาก่อนจะสบเข้ากับจิตวิญญาณแห่งพายุที่มองเขาอย่างมาดร้าย ร่างสูงเพิ่งรู้สึกตัวว่าหมอกแห่งความตายที่อำพรางร่างของเขาหายไปแล้ว คริสกลอกตาไปมาอย่างรำคาญ ก่อนที่เขาจะเรียกภูตผีออกมา จิตวิญญาณดวงนั้นถูกรุมทำร้าย มันส่งเสียงกริ๊ซกริ๊ซ และฟาดสายฟ้าใส่อย่างบ้าคลั่ง แต่มันจะทำอะไรได้ในเมื่อภูตผีพวกนั้นคือคนที่ตายไปแล้ว การต่อสู้ดำเนินต่อไปสักพัก จนกระทั่งที่ซากศพใช้โครงกระดูกแทงมันจนตาย แต่แทนที่ร่างมันจะแตกดับ ประจุไฟฟ้ากลับแตกกระจายราวกับพลุแตก พวกจิตวิญญาณที่เหลือหันมามองอย่างสนใจ
"บ้าจริง" ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย สมาธิที่ตั้งใจฟังบทสนทนาต้องหันกลับมาสนใจกับพวกจิตวิญญาณที่เริ่มพุ่งตรงมาที่เขาแล้ว
"ฉันไม่ใช่เหยื่อของพวกแก" เขาพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะสบัดมือออก โครงกระดูกผลุดขึ้นจากพื้นก่อนจะไต่ไปตามกำแพงแล้วค่อยๆมีเลือดเนื้อขึ้น พวกซากศพกระโจนเข้าต่อสู้กับพวกจิตวิญญาณอย่างบ้าระห่ำ
"นั่นเสียงอะไร" ซุสพูดอย่างแปลกใจ บานประตูกำลังจะถูกเปิดออกจาด้านใน คริสรีบตั้งรับ
"ท่านพ่อ ล้มเลิกความคิดนี้เถอะ" เสียงซีวอนขัดขึ้นพอดี บานประตูปิดกลับเข้าไปใหม่
"ข้าจะไม่หยุด จนกว่าพวกมันจะตาย!!"
"แต่ผม..."
"ข้าเฝ้าเพียรมาตั้งเท่าไร ข้ารักษาบัลลังก์มานานแค่ไหน ข้าอยู่กับโลกนี้มากี่พันปี ข้าจะไม่ยอมสละบัลลังก์นี้ให้กับใคร ข้าจะไม่มายอมตายเพราะแค่มนุษย์กึ่งเทพกระจอกๆพวกนั้นหรอก ไปซะ!! บุตรแห่งข้า!!! จงไปฆ่าพวกมันซะ!!! จงไปฆ่าเด็กสองคนนั่นซะ!!! จงไปฆ่าโยดากับโยฟานซะ!!" คริสเหมือนถูกอัตสนีบาตผ่าลงมาตรงนั้น โยดาและโยฟาน..ลูกๆของเขา นี่ซุสจะให้ซีวอนฆ่าลูกๆของพวกเขางั้นหรือ!! ไม่มีทาง ไม่มีทาง เขาจะไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นหรอก!!!
อะไรบางอย่างกำลังร่ำร้องบอกเขาถึงเรื่องร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของเขา ร่างสูงรีบรุดขึ้นมาโอลิมปัส เวทมนตร์และอำนาจสกัดกั้นแขกผู้ไม่ได้รับเชิญไม่ให้เข้าถึงพระราชวัง แต่ถึงกระนั้นร่างสูงก็ยังดั้นด้นเข้ามาจนได้
คริสออกเดินตามหาห้องประชุมอย่างเงียบเชียบ ดวงตาคมคอยสอดส่ายหาทหารอย่างระแวดระวัง ทุกครั้งที่มีเสียงผิดปกติเขาต้องรีบหลบเข้าหลังเสา แล้วทหารพวกนั้นก็เดินผ่านไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างสูงรีบเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง ทางเดินที่ทอดตัวยาวอยู่ตรงหน้าต่างจากทางที่ผ่านมา ผนังของมันกรุด้วยกระจกใสที่มองเห็นเมฆพายุและจิตวิญญาณแห่งพายุที่กำลังวิ่งฉวัดเฉวียนอยู่กลางอากาศ บางตัววิ่งกระแทกตัวกับกำแพง เกิดเป็นประกายสายฟ้าแล่นแปลบปลาบไปทั่ว บางตัวก็ส่งเสียงกรีดร้องเป็นเสียงฟ้าผ่า เสียงของพวกมันดังมากจนหูแทบอื้อ แต่ถึงกระนั้นคริสก็ยังได้ยินเสียงที่ต่างออกไป..
"ท่านพ่อจะให้ผมทำอย่างนั้นได้ยังไง!! ผมไม่มีทางทำมันแน่ๆ!!" เสียงคุ้นหูดังแว่วมาจากประตูที่เกือบจะกลืนไปกับผนังที่สุดทางเดิน คริสรีบเรียกหมอกแห่งความตายออกมาอำพรางจากพวกจิตวิญญาณแล้วรีบเดินตรงไปที่นั่น
"เจ้าเป็นลูกข้ารึเปล่า!! เจ้าทำเพื่อพ่อของเจ้าไม่ได้หรือ!!" คริสแน่ใจได้ทันทีว่านั่นคือเสียงของใคร มหาเทพซุส ราชันย์แห่งสรวงสวรรค์
"โดยการให้ผมทำอย่างนั้นน่ะหรอครับ!!" เสียงแรกดังขึ้น ถึงตอนนี้คริสก็รู้แล้วว่าเขาคือใคร ขเว ซีวอน รุ่นพี่ของชานยอลคนนั้น แต่ทำไมกัน ทำไมลูกที่แสนกตัญญูคนนั้นถึงได้ขึ้นเสียงกับพ่อได้ คำขอของซุสคืออะไรกันแน่
เปรี้ยง!!!
เสียงฟ้าผ่าดังมาจากด้านใน ไฟฟ้าหลายหมื่นโวลต์วิ่งรี่ไปตามกำแพงจนคริสต้องผละถอย
"แล้วเจ้าจะยอมให้พวกมันมาสังหารข้าอย่างนั้นรึ ชเว ซีวอน!!!"
"อั่ก!" เสียงเหมือนคนถูกจับกระแทกอย่างแรงดังขึ้น ร่างสูงยิ่งฉงนมากขึ้นไปอีก ซีวอนคือลูกรัก ลูกที่ซุสรักมากยิ่งกว่าคนไหนเสียอีก แล้วทำไมถึงได้ทำร้ายถึงขนาดนี้
"มันก็แค่คำพยากรณ์" ซีวอนพูดต่อด้วยความยากลำบากราวกับคนกำลังขาดอากาศหายใจ ก่อนที่เสียงกระแทกจะเกิดขึ้นอีกครั้ง
"แต่คำพยากรณ์ของเดลฟี่ไม่เคยพลาด!!! พวกมันจะขึ้นมาผงาดเหนือข้า ข้ายอมไม่ได้!!!"
"เดลฟี่..." คริสทวนชื่อด้วยความฉงน เดลฟี่ เดลฟี่พยากรณ์อะไร ใครจะขึ้นมาเหนือซุส
"แล้วท่านพ่อจะให้ผมทำร้ายพวกเขางั้นหรอ ท่านพ่อจะให้ผมหักหลังเพื่อนของผมงั้นหรอ!!!"
"ผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนล้วนต้องเคยฆ่าพวกบริสุทธิ์กันมาแล้วทั้งนั้น!!!" เสียงกระแทกดังขึ้นอีกครั้ง
"แต่ผมไม่ใช่พ่อ!!!" ฟ้าผ่าดังเปรี้ยงจนโถงทางเดินสั่นสะเทือน ความกดอากาศลดฮวบลงจนเกือบติดลบ เสียงของซุสดังขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบดุจน้ำแข็งที่ทิ่มแทงลงไปในจิตใจคนฟัง
"แต่เจ้าต้องทำ ข้าจะไม่ยอมให้บัลลังก์ของข้าถูกสั่นคลอนเหมือนโครนอส เดลฟี่ทำนายไว้แล้วว่าสายเลือดแห่งข้าต้องเป็นคนกำจัดเสี้ยนหนามนี้!!!" ฟ้าแลบแปลบปลาบอีกครั้ง คริสยืนนิ่งงัน ทบทวนเรื่องของโครนอส เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่เทพเจ้าหรือลูกคนนึงจะทำได้ โครนอสคือเทพเจ้าแห่งกาลเวลาในยุคของยักษ์ไททัน และมีศักดิ์เป็นพ่อแท้ๆของซุส โครนอสกลืนลูกแท้ๆของตัวเองลงท้อง เพราะกลัวคำสาปแช่งของรีอาแม่ของเขาที่สาปไว้ว่าขอให้ถูกลูกสับเป็นชิ้นๆแล้วโยนลงทาร์ทารัสเหมือนกับที่ทำกับพ่อตัวเองบ้าง แต่โชคร้ายที่ซุสรอดออกมาได้ เทพแห่งสายฟ้าบ่มเพาะความแค้น รอให้ตัวเองแข็งแกร่งพอจะไปโค่นพ่อได้ ก่อนที่เขาจะช่วยพี่น้องออกมา แล้วร่วมมือกันสับพ่อเป็นชิ้นๆก่อนจะโยนลงนรกทาร์ทารัส ถ้าซุสไม่อยากพลาดอย่างโครนอส ก็ต้องชิงสังหารทุกคนให้หมดเสียก่อน แต่ปัญหาก็คือ...เขาคนนั้นคือใคร
"ผมทำไม่ได้ ช.."
ผลัวะ!
เสียงตบหน้าดังฉาด หยดเลือดสาดกระเซ็นจนเล็ดลอดช่องประตูออกมา คำพูดสุดท้ายของซีวอนถูกชะงักไว้
"เจ้าจะทำหรือไม่ทำซีวอน เจ้าจะทำหรือไม่ทำ!!!"เสียงนั้นถามดังดึกก้อง ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น
กรี๊ซ กริ๊ซซ
เสียงประหลาดดังขึ้นแต่ที่มาไม่ใช่จากในห้องแต่จากข้างหูของเขา คริสหันขวับไม่หาก่อนจะสบเข้ากับจิตวิญญาณแห่งพายุที่มองเขาอย่างมาดร้าย ร่างสูงเพิ่งรู้สึกตัวว่าหมอกแห่งความตายที่อำพรางร่างของเขาหายไปแล้ว คริสกลอกตาไปมาอย่างรำคาญ ก่อนที่เขาจะเรียกภูตผีออกมา จิตวิญญาณดวงนั้นถูกรุมทำร้าย มันส่งเสียงกริ๊ซกริ๊ซ และฟาดสายฟ้าใส่อย่างบ้าคลั่ง แต่มันจะทำอะไรได้ในเมื่อภูตผีพวกนั้นคือคนที่ตายไปแล้ว การต่อสู้ดำเนินต่อไปสักพัก จนกระทั่งที่ซากศพใช้โครงกระดูกแทงมันจนตาย แต่แทนที่ร่างมันจะแตกดับ ประจุไฟฟ้ากลับแตกกระจายราวกับพลุแตก พวกจิตวิญญาณที่เหลือหันมามองอย่างสนใจ
"บ้าจริง" ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย สมาธิที่ตั้งใจฟังบทสนทนาต้องหันกลับมาสนใจกับพวกจิตวิญญาณที่เริ่มพุ่งตรงมาที่เขาแล้ว
"ฉันไม่ใช่เหยื่อของพวกแก" เขาพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะสบัดมือออก โครงกระดูกผลุดขึ้นจากพื้นก่อนจะไต่ไปตามกำแพงแล้วค่อยๆมีเลือดเนื้อขึ้น พวกซากศพกระโจนเข้าต่อสู้กับพวกจิตวิญญาณอย่างบ้าระห่ำ
"นั่นเสียงอะไร" ซุสพูดอย่างแปลกใจ บานประตูกำลังจะถูกเปิดออกจาด้านใน คริสรีบตั้งรับ
"ท่านพ่อ ล้มเลิกความคิดนี้เถอะ" เสียงซีวอนขัดขึ้นพอดี บานประตูปิดกลับเข้าไปใหม่
"ข้าจะไม่หยุด จนกว่าพวกมันจะตาย!!"
"แต่ผม..."
"ข้าเฝ้าเพียรมาตั้งเท่าไร ข้ารักษาบัลลังก์มานานแค่ไหน ข้าอยู่กับโลกนี้มากี่พันปี ข้าจะไม่ยอมสละบัลลังก์นี้ให้กับใคร ข้าจะไม่มายอมตายเพราะแค่มนุษย์กึ่งเทพกระจอกๆพวกนั้นหรอก ไปซะ!! บุตรแห่งข้า!!! จงไปฆ่าพวกมันซะ!!! จงไปฆ่าเด็กสองคนนั่นซะ!!! จงไปฆ่าโยดากับโยฟานซะ!!" คริสเหมือนถูกอัตสนีบาตผ่าลงมาตรงนั้น โยดาและโยฟาน..ลูกๆของเขา นี่ซุสจะให้ซีวอนฆ่าลูกๆของพวกเขางั้นหรือ!! ไม่มีทาง ไม่มีทาง เขาจะไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นหรอก!!!
