บ้าน
กุญแจมือที่ถูกคล้องกับทีบาร์แขวนห้อยโตงเตงอยู่ทำให้ข้อมือบางของหญิงสาวเริ่มเกิดรอยแดงช้ำ ดวงหน้าหวานใสยังไม่่คลายความโมโห เธอยังคงสบถด่าร่างสูงที่ตั้งใจขับรถไปตลอดทาง ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางเป็นระยะและหันไปจับจ้องพื้นถนนด้านหน้า เขาพยายามควบคุมแรงโทสะที่เพิ่มขึ้นช้าๆ มือหนาหยิบซองบุหรี่หน้าคอนโซลรถมาเคาะบุหรี่มวนยาวเพื่อจุดสูบ ควันสีขาวพวยพุ่งในรถและหมุนตลบอบอวล...
"สูบบุหรี่ก็เปิดกระจกรถสิ มีมารยาทบ้าง!" เสียงหวานตะคอกกลับ เธอไม่เคยเกรงกลัวต่อคริส มัรกรสายฟ้าที่นั่งสงบนิ่งอยู่ด้านหน้าเธอเลยสักนิด
"เหม็นเหรอไง เอาหน่อยไหม มันช่วยให้เธอผ่อนคลายได้นะจะได้หายบ้า" บุหรี่มวนเล็กถูกยื่นตรงหน้าร่างบาง เธอเบะปากและเบือนหน้าหนี
คริสยังคงพ่นควันสีขาวใส่ใบหน้าหวานเพื่อกลั่นแกล้งเธอ นิ้วยาวกดปุ่มเปิดกระจกรถเพื่อระบายกลิ่น...เขายกยิ้มชอบใจเมื่อกวนประสาทให้อีกคนโกรธได้ แม้จะถูกกร่นด่าแต่ก็ทำให้ชีวิตเขามีสีสันมากขึ้น
รถยนต์สีดำขับเคลื่อนไปตามเส้นทางด้วยความเร็ว ครั้งนี้เขาไม่ได้ควบคุมยานพาหนะนี้ให้น่าหวาดเสียวเหมือนตอนที่แข่งขัน ร่างเล็กแกว่งไกวไปมาตามแรงเหวี่ยงของรถคันโต หลายครั้งที่เธอเม้มปากจนซีดเมื่อถูกเหล็กของกุญแจมือบาดถูไถไปมา
"นายจะพาฉันไปไหน! เดิมพันบ้าๆบอๆนั่นมันจบลงแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันจะกลับบ้าน!"
"ฉันบอกว่าคืนนี้เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน...ตอนนี้ยังไม่สว่าง ราตรีนี้มันยังอีกยาวไกลนะสาวน้อย" ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปลูบแก้มใสของร่างเล็กและแสร้งเอามาสูดดม เขาระเบิดหัวเราะด้วยความขันเมื่อร่างบางถดตัวหนีและสะบัดหน้าไปมา
"ปล่อยฉันสิไอ้บ้า!! คอยดูนะถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะไปแจ้งความ!!" เธอแผดเสียงใส่ร่างสูงด้วยความโมโห
"แหม เก่งซะด้วย เอาสิ แจ้งเลยสิครับ! แจ้งว่าฉันข่มขืนเธอหรือไง แฟนเธอไม่ใช่เหรอที่ใช้เธอเป็นของเดิมพันให้ฉัน อีกอย่าง..เมื่อกี้ก็ไม่ค่อยเหมือนฉากข่มขืนแบบในหนังสักเท่าไร...ออกจะอีโรติคเร่าร้อนซะขนาดนั้น"
"ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ไอ้...ไอ้.."
ใบหน้าสวยใสแดงซ่านด้วยความโกรธจัด เธอใช้ปลายเท้าถีบเข้าไปที่ร่างสูงหลายครั้งจนรถแทบจะเสียหลัก ทั้งสองโต้เถียงและทะเลาะกันไปตลอดทาง ที่หน้าปัดนาฬิกาบ่งบอกเวลาตีสาม คฤหาสน์ของแก็งค์มังกรดำมักจะปิดช่วงรุ่งเช้า สถานที่พักพิงที่คริสมักจะพาสาวๆที่ถูกใจไปเสพสม แต่ครั้งนี้ต่างกันเมื่อเขาพาร่างเล็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของศัตรูมาเยือนที่นี่ โดยปกติแล้วแหล่งพักพิงของแก็งค์นักเลงแข่งรถในกรุงปักกิ่งจะถูกเก็บเป็นความลับ เนื่องจากหากศัตรูรู้ที่อยู่ที่แน่นอน คนในแก็งค์จะเป็นอันตรายและถูกวางแผนทำลายล้างได้ง่าย การกระทำของหัวหน้าแก็งค์วันนี้ถือเป็นเรื่องที่สร้างความตกอกตกใจให้กับสมาชิกร่วมแก็งค์รวมถึงบริวารของเขาไม่น้อย...
รถมัสแตงสีดำสนิทลายมังกรขลิบทองเคลื่อนตัวช้าๆเข้าไปจอดบริเวณโรงรถ มีรถแต่งซิ่งกว่า 20 คันจอดซ้อนกันทั่วในบริเวณคฤหาสน์ เสียงเพลงจากเครื่องเสียงชั้นดีในรถถูกเปิดบรรเลงอย่างเร้าใจ หญิงชายหลายสิบคนเดินถือเครื่องดื่มมึนเมา หลายคนจับจ้องเข้ามาที่ร่างสูงที่กำลังพาหญิงสาวแปลกหน้าออกมาจากรถ
กูญแจมือถูกปลดจากเสาทีบาร์ เขาใช้ข้อมือของตนเองพันธนาการกุญแจมืออีกข้างของหญิงสาวเพื่อไม่ให้เธอหนี คืนนี้ชานยอลลี่คือผู้หญิงที่ต้องเดินเคียงข้างเขาไปตลอดทั้งคืน เสื้อแจ็คเก็ตสีแดงถูกนำมาพรางข้อมือไว้เพื่อไม่ให้เป็นจุดสังเกต เขากระชากร่างบางออกมาจากรถและเดินจับมือเธอตรงเข้ามาหากลุ่มเพื่อนๆที่อยู่ไม่ห่างนัก
"ที่นี่ที่ไหน พาฉันมาทำบ้าอะไร" เสียงหวานเริ่มซักถาม เธอไม่สบอารมณ์ที่ถูกบังคับทั้งร่างกายและจิตใจให้มาเยือนถ้ำมังกร
"อยู่เฉยๆบ้างได้ไหมวะเนี่ย!" มือหนากระตุกข้อมือเล็กไว้ เขากุมมือของเธอเดินไปตลอดทาง ใบหน้าคมหันมาตำหนิร่างเล็กที่ทำตัวดื้อรั้นไม่รู้จักเวล่ำเวลา
ลูกน้องชั้นปลายแถวเดินเข้ามาโค้งทำความเคารพกับหัวหน้าแก็งค์ด้วยความนอบน้อม ใบหน้าหล่อเหลาพยักขึ้นลงช้าๆเป็นสัญญาณรับรู้ดีว่าเขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามารบกวน สายตาหลายคู่ของชายหนุ่มในงานปาร์ตี้เหลือบมองร่างขาวเนียนของหญิงสาว หลายคนจำได้ว่าหล่อนคือคนรักของฮวางจื่อเทา ศัตรูของแก็งค์มังกรดำ
"กูขอคุยอะไรด้วยหน่อย" หนุ่มร่างเล็กหน้าตาหล่อเหลา เดินเข้ามากระซิบกระซาบกับร่างสูงเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว
"มีอะไรก็พูดตรงนี้" คริสเอ่ยตอบกับโอเซฮุน เพื่อนร่วมแก็งค์ที่มักจะเป็นมือขวาของเขายามต้องการความช่วยเหลือ
"ให้กูพูดตรงนี้ใช่ไหม ได้!...ไอ้คริส มึงเอาอีนี่มาที่ถ้ำมังกรทำไม มึงก็รู้ว่ามันเป็นคนรักของไอ้จื่อเทา ถ้ามันบอกเส้นทางให้พวกนั้นแห่มาถล่มที่นี่ ทุกคนจะเดือดร้อน!" หนุ่มร่างเล็กกว่าชี้หน้าร่างสูงด้วยความไม่พอใจ เขากำลังเตือนสติในสิ่งที่มังกรสายฟ้าทำ
"ต่อไปนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ของฮวางจื่อเทา" น้ำเสียงเรียบเฉยถูกเปล่งออกมาจากใบหน้าคมคาย
"ไอ้หน้าตัวเมียนั่นมันไม่กล้ารับเศษเดนจากกู..."
"เศษเดน"..... คำพูดที่ฉุดร่างบางให้ไร้เรี่ยวแรงจนแทบทำให้หล่อนไม่มีแรงยืน หญิงสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องถูกทำให้กลายเป็นเศษเดนเพียงชั่วข้ามคืน ร่างกายที่ดูสกปรก ไร้ค่า จนใครๆรังเกียจ แม้แต่คนรักที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าซื่อสัตย์ต่อเธอมาก ยังปฎิเสธจิตใจและร่างกายของเธอ ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเมื่อรู้สึกถึงความร้อนผ่าวๆ คำพูดของชายสองคนที่กำลังโต้เถียงกันเรื่องตัวเธอ พรหมจรรย์ที่ฉีกขาดจากฝีมือความหยาบโลนของคริส ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้เหมือนฝันร้ายที่ไม่รู้จักจบสิ้นเสียที...
หูของเธออื้อจนแทบไม่ได้ยินประโยคสนทนาของชายสองคนอีก...ใบหน้าหวานก้มลงมองพื้นและปล่อยให้น้ำตาหยาดใสหยดแหมะลงช้าๆ..
"ถ้ามันเป็นสายให้จื่อเทา? มึงจะทำยังไงไอ้คริส!"
"กูจะยิงมันสองคนทิ้ง....ด้วยมือของกูเอง..." ดวงตาคมนิ่งงัน หากเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น เขาจะไม่ให้อภัยตัวเองอีกเลยตลอดชีวิต
คริสปกครองแก็งค์มังกรดำด้วยดีมาตลอด เขามีความสุขุม เยือกเย็น ความเด็ดเดี่ยวของเขาทำให้หลายๆคนยอมรับ ด้วยอายุ 24 ปีทำให้เขาก้าวขึ้นมาอยู่จุดสูงสุด ทั้งฝีมือการดริฟท์รถและความเฉลียวฉลาด หลอมรวมให้ลูกน้องหลักร้อยคนของเขาซื่อสัตย์ จงรักภักดีแค่เพียงแก็งค์นี้เท่านั้น...
"เฮีย..เอ่อ...เฮียครับ ผมขอโทษที่เข้ามารบกวน ไอ้หยางลี่ แอบลักลอบค้ายาเสพติด พวกเราจับได้เลยพามันกลับมาให้เฮียลงโทษตามกฎของถ้ำมังกรครับ"
หนุ่มผิวขาวซีดแบบคนจีนเอ่ยด้วยความนอบน้อม ด้านหลังของเขามีร่างโปร่งของชายวัยรุ่นที่ถูกซ้อมท่าทางสะบักสะบอม หน้าตาแทบไม่เหลือเค้าเดิมเพราะบวมปูดช้ำ
ร่างสูงเดินตรงเข้าไปใกล้ในขณะที่กุญแจมือก็ติดอยู่กับข้อมือบาง สาวน้อยร่างเล็กเดินตามไปอย่างเสียมิได้ ใบหน้าคมขบกรามแน่นเมื่อมีคนฝืนกฎ คำสั่งของคริสคือประกาศิตที่ทุกคนจะต้องเคารพเชื่อฟัง หากมีใครคนใดคนหนึ่งฝ่าฝืน นั่นหมายถึงชีวิตที่จะต้องจบลงไปด้วย
"ทำไมมึงถึงค้ายา มึงกล้าฝ่าฝืนกฎที่กูตั้งเหรอ หยางลี่" มือหนาตบไปที่แก้มสากเบาๆเพื่อเรียกสติให้เขาตื่น
"ผม..ผมต้องทำเพราะแม่ผมป่วยครับ...ผมไม่มีเงิน ผมไม่มีทางอื่นแล้ว" เสียงแหบแห้งเอ่ยตอบกลับมาเบาๆ
"มึงคิดว่ากูเป็นเด็กอมมือสินะ ใช้แผนนี้นึกว่ากูจะใจอ่อนเหรอ!" ปืนกล็อกที่เหน็บเอวถูกหยิบขึ้นมาจ่อศรีษะของชายที่ไร้เรี่ยวแรง เขาไม่มีแม้หนทางที่จะต่อสู้เอาชีวิตรอด
ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกโพลงด้วยความตกใจ หนุ่มน้อยด้านหลังที่มีศักดิ์เป็นเพื่อนของหยางลี่ยืนแอบดูอยู่เงียบๆ เขาทำได้เพียงพูดออกไปเบาๆเพื่อคิดว่าอาจจะเป็นการช่วยเหลือชีวิตเพื่อนได้ไม่มากก็น้อย...
"เฮียครับ แม่มันไม่สบายจริงๆ ผมเป็นพยานได้ครับ วันนั้นผม..."
"กฎก็ต้องเป็นกฎ กูสร้างกฎไว้ให้พวกมึงทำตามไม่ใช่ฝ่าฝืน แก็งค์มังกรดำจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด แค่นี้พ่อพวกมึงที่โรงพักก็จะแห่มาจับอยู่ทุกวันแล้ว เงินทองไม่มีใช้ก็มาลงชื่อกู้กันภายในแก็งค์ คนอื่นทำได้แต่ทำไมมึงทำไม่ได้หยางลี่!" ร่างสูงสบถด่าด้วยความโกรธ ไกปืนถูกเหนี่ยวเตรียมที่จะลั่นไก
"อย่าทำอะไรเขานะ! แม่นายขาดเงินรักษาตัวอีกเท่าไร เอาเงินฉันไปนะหยางลี่" ชานยอลลี่แผดเสียงร้องห้ามและกระตุกแขนร่างสูง ฝ่ามือเล็กหยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์มาเปิดดู เธอควักเงินออกมาหลายแสนหยวนยัดใส่มือที่กำลังสั่นเทาของเด็กคนนั้น
"นี่เธอทำบ้าอะไร!" คริสรั้งร่างเล็กพร้อมกระชากกุญแจมือดึงกลับ ร่างบางเสียหลักชนร่างสูงที่กำลังโมโห
"นายจะฆ่าเขาไม่ได้นะ ถ้าเขาตายใครจะดูแลแม่เขา นายก็มีพ่อมีแม่ นึกถึงจิตใจคนอื่นเขาบ้างสิ!" เธอพูดจาเตือนสติเขาโดยไม่ไว้หน้าลูกน้องนับสิบคนที่อยู่ในเหตุการณ์
"เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าไหม เธอกล้าสั่งสอนฉัน ทั้งๆที่เธอกำลังจะโดนฉันสั่งสอนทั้งคืนเนี่ยนะ! หึหึ" รอยยิ้มร้ายวาดขึ้นที่ใบหน้าคม มือหนาบีบปากเล็กของหญิงสาวก่อนผลักเบาๆจนเธอเซ
ร่างสูงออกคำสั่งเสียงดังให้ลูกน้องลากหยางลี่ไปซ้อมจนหลาบจำแต่ไม่ให้ถึงแก่ชีวิต ส่วนแม่ที่ป่วยคริสจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้เธอเอง....
"เก็บเงินของเธอไปซะ! หน้าที่ดูแลลูกน้องเป็นของฉัน!" ธนบัตรถูกขว้างใส่ใบหน้าหญิงสาว ร่างสูงไม่รอจนเธอเก็บเศษเงินเหล่านั้น เขากระชากร่างบางเดินตรงเข้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ด้วยแรงโทสะ หัวหน้าแก็งค์ที่น่าเกรงขามกลับถูกสาวน้อยที่ไม่มีคนรู้จักหัวนอนปลายเท้าลบเหลี่ยมต่อหน้าผู้คนมากมาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม งานแกะสลักมังกรที่ทำด้วยหยกขนาดใหญ่ถูกตั้งตระหง่านกลางบันไดหินอ่อน ก้าวแต่ละก้าวช่างทำให้ร่างเล็กหวาดหวั่นในจิตใจ คืนนี้เธอจะพบเจอกับอะไรอีก...ร่างสูงกระชากข้อมือบางให้เดินตามขึ้นมาบนชั้นสอง ห้องนอนขนาดใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยภาพวาดและงานแกะสลักลายมังกร ห้องทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำ ป้ายตัวหนังสือภาษาจีนถูกแขวนระโยงระยางอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เตียงนอนของหัวหน้าแก็งค์มีเสาทั้ง 4 มุมทอดตัวขึ้นไปบนเพดาน ผ้าม่านสีขาวบางเบาพริ้วไหวเมื่อต้องลมช่วยพรางตาเตียงนอนนั้นให้มองเห็นไม่ชัดเจนนัก...
"ฉันจะอาบน้ำ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเบาๆโดยที่ไม่ได้ขอความเห็น หากแต่เป็นประโยคบอกเล่าให้ร่างบางรับรู้
ขายาวก้าวเดินไปเพื่อหยิบผ้าขนหนูสีขาว และเดินตรงเข้าห้องน้ำโดยที่มีร่างเล็กถูกกระชากเข้าไปด้วย
"นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ ถอดกุญแจมือเดี๋ยวนี้นะ พาฉันเข้ามาในห้องน้ำทำไม!" เธอฉุดรั้งข้อมือด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างเล็กถูกเหวี่ยงไปที่อ่างอาบน้ำ การขัดใจคริส มังกรสายฟ้าคือสิ่งที่ไม่ควรกระทำยามที่เขาอารมณ์หงุดหงิด
"ลงไปในอ่าง.."
"เดี๋ยวนี้..."
น้ำเสียงเยือกเย็นออกคำสั่งกับร่างเล็ก เธอจับจ้องใบหน้าคมด้วยความไม่เข้าใจ มีเหตุผลอะไรที่ต้องพาเธอมาทุกข์ทรมานที่นี่อีก...
"เธอหักหน้าฉันพอแล้วนะชานยอลลี่ กล้าขัดใจฉันอีกเหรอ" ฝ่ามือใหญู่ลูบแขนขาวเนียนและกระชากสายเสื้อกล้ามจนขาด ดวงตาคมดุดันและจับจ้องใบหน้าสวยใสไม่ลดละ
"ฉันไม่ลง คิดว่าฉันกลัวนายเหรอไง" ขวดสบู่เหลวถูกขว้างใส่ร่างสูงอย่างไม่เกรงกลัว จมูกเชิดรั้นอย่างคนเอาแต่ใจ ริมฝีปากบางขบเข้าหากันด้วยความโกรธ เธอเองก็ทนมามากพอแล้วเช่นกันกับค่ำคืนที่แสนโหดร้ายนี้
"ไม่ลงดีๆใช่ไหม" แขนแกร่งอุ้มร่างเล็กเดินลงอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ น้ำวนในอ่างทำหน้าที่ฉีดเป็นฟองวนรอบตัว ฟองสบู่ถูกตีรวนส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ
"แค่นี้เสื้อผ้าเธอก็เปียกหมดแล้ว" ยิ้มยียวนสร้างความไม่พอใจให้กับร่างเล็กทวีคูณขึ้นไปอีก
คริสลงมือถอดเสื้อกล้ามของตนเองออก กระดุมกางเกงยีนส์ขายาวถูกปลดและถอดเหวี่ยงไว้ขอบอ่าง ใบหน้าหวานเอียงหลบเพราะไม่ต้องการเห็นภาพชายเปลือยต่อหน้าต่อตา...
"ถอดเสื้อผ้าสิ" คำสั่งถูกเปล่งออกมาอีกครั้ง
"ไม่!"
"ถ้าไม่ถอดเอง ฉันจะถอดให้ แล้วเสื้อผ้าของเธอก็จะขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี" เขาเหม่อมองใบหน้าหวานใส น้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ร่างบางเริ่มหวั่นวิตก
เธอลังเลแต่ก็ยอมทำตามเมื่อไตร่ตรองดีแล้วว่าท้ายที่สุดคริสก็คงจับเธอถอดเสื้อผ้าอย่างที่ขู่ไว้...มือเล็กค่อยๆปลดสายเสื้อกล้ามออกทีละข้าง ตะขอบราถูกปลดช้าๆ ร่างขาวเนียนภายใต้ฟองสบู่ที่อำพรางตาเริ่มเปลือยทีละชิ้น ดวงตาคมจับจ้องร่างตรงหน้าโดยไม่ละสายตา ข้อมือของทั้งสองยังเชื่อมติดกันด้วยกุญแจมือ แม้จะทุลักทุเลแต่ไม่นานเสื้อผ้าของทั้งสองก็หลุดกองลงข้างอ่างใหญ่
"เขยิบเข้ามาใกล้ๆฉัน" มือหนาเอื้อมจับข้อมือบางรั้งเข้ามาใกล้
"ไม่!..ต่างคนต่างอาบสิ ทำไมฉันต้องขยับเข้าไป" ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยความดื้อรั้น
"ชานยอลลี่!" เสียงตวาดชื่อดังลั่นจนร่างเล็กสะดุ้ง เธอถูกแขนแกร่งโอบเอวดึงรั้งเข้ามาประชิดตัว
ร่างบางนั่งซ้อนอยู่ด้านหน้า แผ่นหลังเนียนทาบทับกับอกแกร่งของร่างสูง เรือนร่างสวยถูกฟองสบู่หอมราดรดบนตัวด้วยฝีมือของคริส เขาหยิบฟองน้ำนุ่มมาถูผิวขาวนวลเนียนช้าๆ จมูกโด่งซุกลงตรงหัวไหล่เล็ก ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสแผ่วเบา...
หญิงสาวเอียงคอหนีการรุกล้ำ แขนสองข้างที่เชื่อมติดกันทาบทับบนหน้าท้องน้อยของร่างเล็ก...ฟองน้ำนุ่มถูกจุ่มน้ำและคลึงเนินอกเต่งตึงด้วยมือแกร่ง แขนเล็กยกขึ้นป้องกันการถูกสัมผัสเมื่อรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกล่วงเกิน...
"ชู่วว~ นิ่งๆก่อน" มือเล็กถูกปัดออก ฝ่ามือใหญ่กำฟองน้ำนุ่มและถูไถเคล้นคลึงเนินอกสวย คริสลงมือทำความสะอาดเรือนร่างผุดผ่องที่อยู่ในอ้อมกอดเขา
ร่างเล็กนั่งนิ่งด้วยความกังวลใจ สัญชาตญาณกำลังบอกตัวเธอเองว่าอีกไม่นานคงมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น... น้ำเสียงสั่นเครือถูกรวบรวมความกล้าเพื่อเปล่งออกมาเบาๆเพื่อขอร้องร่างสูง
"อย่า..อย่าทำร้ายฉันอีก..."
"อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะทำร้ายเธอ หืม"
ใบหน้าคมซุกลงตรงไหล่เล็ก จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนและจูบไล้ไปตามต้นคอเรียว ริมฝีปากขบเบาๆตามร่างสวยใส ลมหายใจของร่างสูงเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาต้องการจะชิมความหวานจากร่างเล็กตรงหน้าอีกครั้ง มือหนาลูบไล้โคนขาขาวเนียน เรียวขายาวรีบหดเข้าหากันด้วยเกรงว่าจะโดนของสงวนของตน...มือเล็กปัดฝ่ามือใหญ่ออกเมื่อเขาเริ่มเลื่อนตำแหน่งมาลูบไล้สะโพกกลมมน...
"สิ่งที่นายกำลังจะทำ คือสิ่งที่ทำร้ายฉัน" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยตอบคำถาม ความสงบของเธอนั้นไม่ได้เกิดจากความกลัวแต่รู้สึกชาไปทั้งร่าง
"หวงตัวไปเพื่อใคร ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว" มือแกร่งยังคงซุกซนและลูบไล้ผิวเนียนที่สะท้อนแสงไฟที่ดูยั่วยวน
"เพื่อสามีที่ดีในอนาคตของฉัน..."
ร่างสูงชะงักงัน เสียงหัวเราะดังเบาๆในลำคอ แม้สาวน้อยตรงหน้าจะมีแฟนเป็นนักเลงแข่งรถที่มีชื่อเสียงของชิงเต่า แต่เธอกลับมีความคิดบริสุทธิ์เหมือนนางเอกในนิยาย เขาหัวเราะขบขันกับความใสซื่อของหล่อน ชีวิตของคนกลางคืนอย่างพวกเขาแทบจะไม่เคยพบเจอผู้หญิงลักษณะแบบนี้เท่าไรนัก
"ความคิดของเธอเหมือนเด็กสาวอายุ 14 ที่กำลังวาดฝันในอากาศว่าสามีในอนาคตจะต้องกลับมาทานข้าวที่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตากัน หลังจากกินเสร็จก็จูบแก้มภรรยา 1 ที เพื่อขอบคุณอาหารมื้อเย็น เข้านอนพร้อมลูกเล็กๆอย่างอบอุ่น"
"เลิกฝันเฟื่องแล้วก็มองโลกบ้างยอลลี่ ชีวิตจริงของเธอมีแต่พวกอันธพาลรอบตัว การพนัน นักเลงแข่งรถ ยาเสพติด ผู้หญิงกร้านโลกที่นอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้าเพื่อแลกกับเศษเงินในกระเป๋าของเขา"
ร่างเล็กขยับหนีและเอื้อมหยิบผ้าขนหนูเพื่อจะลุกขึ้น เธอไม่อยากจะเถียงและเสวนากับคนที่จิตใจมืดบอด การกระทำหยาบโลน ทุกอย่างในสายตาของคริสคือเรื่องโหดร้ายในโลกของความเป็นจริง ทั้งสองเพียงแต่เลือกจะมองในด้านที่ตรงข้ามกันเท่านั้น
"จะไปไหน ฉันยังอาบไม่เสร็จ!" ร่างสูงกระชากข้อมือบางจนเธอเสียหลักกระแทกเข้ามาที่อกแกร่ง
"โอ๊ย" เสียงเล็กหวีดร้องด้วยความเจ็บ ข้อมือสวยถูกกุญแจมือบาดเป็นทาง เลือดซึมออกมาจากบาดแผลช้าๆ
คริสมีท่าทีตกใจ เขาจับแขนเรียวเล็กขึ้นมาดูด้วยความกังวล แม้จะเป็นถึงหัวหน้าแก็งค์ที่มีความเด็ดเดี่ยว เย็นชา แต่ก็อดเป็นห่วงร่างเล็กที่ถูกเขาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไม่ได้
"เจ็บมากไหม ฉันขอโทษ"
"......" ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงช้าๆเพื่อเป็นคำตอบ
"ฉันจะอาบน้ำให้ อยู่เฉยๆก่อน" ร่างสูงออกคำสั่ง มือหนาคว้าฟองน้ำถูลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างคนตัวเล็ก แม้ผิวขาวเนียนจะดูยั่วยวนแต่ร่างสูงก็ข่มอารมณ์และสงบจิตใจ เมื่อบาดแผลที่ข้อมือของคนตัวเล็กเริ่มเปื่อยยุ่ยจากอาการบาดเจ็บ
ไม่นานทั้งสองก็อาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จ ร่างบางที่สวมใส่ผ้าขนหนูสีขาวถูกจูงมานั่งบนเตียงนอนขนาดใหญ่ คริสหยิบกล่องปฐมพยาบาลที่ลิ้นชักหัวนอนมาเปิดออก ผ้าขนหนูสีเทาพันกายเฉพาะท่อนล่างของเขาไว้เท่านั้น กล้ามเนื้อเป็นมัดและรอยสักมังกรแผ่ขยายจนเรียกความสนใจจากชานยอลลี่ เธอเหลือบมองรอยสักสวยงามของเขาอย่างลืมตัว เมื่อได้สติ ดวงตากลมก็หลุบหันไปเหลือบมองทางอื่นแก้เก้อ
"ฉันทำแผลไม่เป็น ต้องเอาอะไรใส่ก่อน ขวดนี้หรือขวดนี้" แอลกอฮอล์ขวดเล็กถูกหยิบขึ้นมาเทียบกับยาใส่แผล
"ไขกุญแจให้ฉัน เดี๋ยวฉันทำเอง" ข้อมือเล็กยื่นเข้ามาตรงหน้าร่างสูง
กูญแจถูกไขออกเพื่อปลดเปลื้องพันธนาการที่ข้อมือ สำลีก้อนกลมถูกชุบแอลกอฮอลล์และซับที่แผลเบาๆด้วยฝีมือของชานยอลลี่ ร่างเล็กซู้ดปากด้วยความแสบ เธอสะบัดข้อมือไปมาด้วยความเจ็บปวด
"เธอทำแบบนี้สิ ฉันเห็นพวกเซฮุนมันทำกัน" ร่างสูงหยิบขวดแอลกอฮอล์มาเทรดไปบนแผลสด เสียงหวีดร้องของร่างบางแสบแก้วหู เธอทุบตีที่แขนเขาและเริ่มสบถคำด่า
"โอ๊ยย นายบ้าไปแล้วเหรอ ฉันเจ็บนะ! ผู้หญิงไม่ได้หนังหนาแบบผู้ชายอย่างนาย ไอ้บ้านี่!" สำลีมวนใหญ่ถูกขว้างใส่ใบหน้าคมคาย เขาผงะออกและเริ่มชักสีหน้า...
"ฉันจะไปรู้เหรอ! เกิดมาไม่เคยทำแผลให้ใครเว้ย อย่างมากก็แค่พาไปส่งโรงพยาบาล ถ้าตายก็ช่วยค่าทำศพ" เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเริ่มโกรธเคือง ร่างเล็กไม่เคยเห็นถึงความหวังดีและความตั้งใจช่วยเหลือของเขา
"เย็นชา หยาบคายอย่างนายจะไปรู้อะไร!"
"ด่าฉันอีกแล้วนะ!" มือหนาบีบริมฝีปากเล็กด้วยความโมโหและผลักใบหน้าเธอ คนที่มีศักดิ์ศรีอย่างเขายอมทำแผลให้ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งก็มากเพียงพอแล้ว หากลูกน้องหรือใครมาเห็นจะยิ่งลดความน่าเชื่อถือที่น่าเกรงขามในตัวเขามากขึ้น
"นายมันก็ดีแต่ใช้กำลังกับผู้หญิง! เมื่อไรจะเช้า ฉันจะได้หลุดพ้นจากนรกขุมนี้สักที!" เสียงหวานสบถออกมาด้วยความน้อยใจ เธอรู้ดีว่าคืนนี้คริสคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ เขาเป็นคนกำชับมาตลอดทางว่า คืนนี้ชานยอลลี่คือเดิมพันที่เขาจะปล่อยให้เป็นอิสระในรุ่งเช้า
"ปากร้ายนักใช่ไหม" ฝ่ามือใหญ่บีบข้อมือข้างที่เป็นแผลจนร่างเล็กน้ำตาซึม เธอดิ้นรนจนผ้าขนหนูสีขาวที่พันร่างหลุด มือบางตบตีใบหน้าคมคายด้วยความโกรธ ร่างสูงตรึงข้อมือทั้งสองข้างไว้และเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน
"ฉันจะช่วยเธอพิสูจน์อีกครั้งว่าที่นี่มันคือสวรรค์หรือนรกกันแน่!" เสียงเข้มดุดันใส่ร่างบางก่อนที่จะโถมทับร่างลงไปบนเตียงนอนนุ่ม
ใบหน้าคมซุกลงตรงเนินอกขาวเนียน ลิ้นยาวไล้เลียยอดปทุมถันและดูดดึงแผ่วเบา เขาไม่ฟังเสียงห้ามปรามร้องขออีกต่อไป...อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้า แต่ใครเล่าจะรู้ว่าค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนนี้ จะมีเส้นทางสวรรค์ที่จำต้องเดินทางอีกยาวไกลนัก...
*********************************************************************************************************
END EP3 รบกวนติดแทค #Blackdragon_KY เราจะตามอ่าน ขอบคุณทุกสกรีมเพื่อสร้างขวัญและกำลังใจของไรท์เตอร์นะ แม้ไม่ได้รีทุกแทคแต่อ่านทุกตัวอักษรแน่นอน
"สูบบุหรี่ก็เปิดกระจกรถสิ มีมารยาทบ้าง!" เสียงหวานตะคอกกลับ เธอไม่เคยเกรงกลัวต่อคริส มัรกรสายฟ้าที่นั่งสงบนิ่งอยู่ด้านหน้าเธอเลยสักนิด
"เหม็นเหรอไง เอาหน่อยไหม มันช่วยให้เธอผ่อนคลายได้นะจะได้หายบ้า" บุหรี่มวนเล็กถูกยื่นตรงหน้าร่างบาง เธอเบะปากและเบือนหน้าหนี
คริสยังคงพ่นควันสีขาวใส่ใบหน้าหวานเพื่อกลั่นแกล้งเธอ นิ้วยาวกดปุ่มเปิดกระจกรถเพื่อระบายกลิ่น...เขายกยิ้มชอบใจเมื่อกวนประสาทให้อีกคนโกรธได้ แม้จะถูกกร่นด่าแต่ก็ทำให้ชีวิตเขามีสีสันมากขึ้น
รถยนต์สีดำขับเคลื่อนไปตามเส้นทางด้วยความเร็ว ครั้งนี้เขาไม่ได้ควบคุมยานพาหนะนี้ให้น่าหวาดเสียวเหมือนตอนที่แข่งขัน ร่างเล็กแกว่งไกวไปมาตามแรงเหวี่ยงของรถคันโต หลายครั้งที่เธอเม้มปากจนซีดเมื่อถูกเหล็กของกุญแจมือบาดถูไถไปมา
"นายจะพาฉันไปไหน! เดิมพันบ้าๆบอๆนั่นมันจบลงแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันจะกลับบ้าน!"
"ฉันบอกว่าคืนนี้เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน...ตอนนี้ยังไม่สว่าง ราตรีนี้มันยังอีกยาวไกลนะสาวน้อย" ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปลูบแก้มใสของร่างเล็กและแสร้งเอามาสูดดม เขาระเบิดหัวเราะด้วยความขันเมื่อร่างบางถดตัวหนีและสะบัดหน้าไปมา
"ปล่อยฉันสิไอ้บ้า!! คอยดูนะถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะไปแจ้งความ!!" เธอแผดเสียงใส่ร่างสูงด้วยความโมโห
"แหม เก่งซะด้วย เอาสิ แจ้งเลยสิครับ! แจ้งว่าฉันข่มขืนเธอหรือไง แฟนเธอไม่ใช่เหรอที่ใช้เธอเป็นของเดิมพันให้ฉัน อีกอย่าง..เมื่อกี้ก็ไม่ค่อยเหมือนฉากข่มขืนแบบในหนังสักเท่าไร...ออกจะอีโรติคเร่าร้อนซะขนาดนั้น"
"ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ไอ้...ไอ้.."
ใบหน้าสวยใสแดงซ่านด้วยความโกรธจัด เธอใช้ปลายเท้าถีบเข้าไปที่ร่างสูงหลายครั้งจนรถแทบจะเสียหลัก ทั้งสองโต้เถียงและทะเลาะกันไปตลอดทาง ที่หน้าปัดนาฬิกาบ่งบอกเวลาตีสาม คฤหาสน์ของแก็งค์มังกรดำมักจะปิดช่วงรุ่งเช้า สถานที่พักพิงที่คริสมักจะพาสาวๆที่ถูกใจไปเสพสม แต่ครั้งนี้ต่างกันเมื่อเขาพาร่างเล็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของศัตรูมาเยือนที่นี่ โดยปกติแล้วแหล่งพักพิงของแก็งค์นักเลงแข่งรถในกรุงปักกิ่งจะถูกเก็บเป็นความลับ เนื่องจากหากศัตรูรู้ที่อยู่ที่แน่นอน คนในแก็งค์จะเป็นอันตรายและถูกวางแผนทำลายล้างได้ง่าย การกระทำของหัวหน้าแก็งค์วันนี้ถือเป็นเรื่องที่สร้างความตกอกตกใจให้กับสมาชิกร่วมแก็งค์รวมถึงบริวารของเขาไม่น้อย...
รถมัสแตงสีดำสนิทลายมังกรขลิบทองเคลื่อนตัวช้าๆเข้าไปจอดบริเวณโรงรถ มีรถแต่งซิ่งกว่า 20 คันจอดซ้อนกันทั่วในบริเวณคฤหาสน์ เสียงเพลงจากเครื่องเสียงชั้นดีในรถถูกเปิดบรรเลงอย่างเร้าใจ หญิงชายหลายสิบคนเดินถือเครื่องดื่มมึนเมา หลายคนจับจ้องเข้ามาที่ร่างสูงที่กำลังพาหญิงสาวแปลกหน้าออกมาจากรถ
กูญแจมือถูกปลดจากเสาทีบาร์ เขาใช้ข้อมือของตนเองพันธนาการกุญแจมืออีกข้างของหญิงสาวเพื่อไม่ให้เธอหนี คืนนี้ชานยอลลี่คือผู้หญิงที่ต้องเดินเคียงข้างเขาไปตลอดทั้งคืน เสื้อแจ็คเก็ตสีแดงถูกนำมาพรางข้อมือไว้เพื่อไม่ให้เป็นจุดสังเกต เขากระชากร่างบางออกมาจากรถและเดินจับมือเธอตรงเข้ามาหากลุ่มเพื่อนๆที่อยู่ไม่ห่างนัก
"ที่นี่ที่ไหน พาฉันมาทำบ้าอะไร" เสียงหวานเริ่มซักถาม เธอไม่สบอารมณ์ที่ถูกบังคับทั้งร่างกายและจิตใจให้มาเยือนถ้ำมังกร
"อยู่เฉยๆบ้างได้ไหมวะเนี่ย!" มือหนากระตุกข้อมือเล็กไว้ เขากุมมือของเธอเดินไปตลอดทาง ใบหน้าคมหันมาตำหนิร่างเล็กที่ทำตัวดื้อรั้นไม่รู้จักเวล่ำเวลา
ลูกน้องชั้นปลายแถวเดินเข้ามาโค้งทำความเคารพกับหัวหน้าแก็งค์ด้วยความนอบน้อม ใบหน้าหล่อเหลาพยักขึ้นลงช้าๆเป็นสัญญาณรับรู้ดีว่าเขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามารบกวน สายตาหลายคู่ของชายหนุ่มในงานปาร์ตี้เหลือบมองร่างขาวเนียนของหญิงสาว หลายคนจำได้ว่าหล่อนคือคนรักของฮวางจื่อเทา ศัตรูของแก็งค์มังกรดำ
"กูขอคุยอะไรด้วยหน่อย" หนุ่มร่างเล็กหน้าตาหล่อเหลา เดินเข้ามากระซิบกระซาบกับร่างสูงเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว
"มีอะไรก็พูดตรงนี้" คริสเอ่ยตอบกับโอเซฮุน เพื่อนร่วมแก็งค์ที่มักจะเป็นมือขวาของเขายามต้องการความช่วยเหลือ
"ให้กูพูดตรงนี้ใช่ไหม ได้!...ไอ้คริส มึงเอาอีนี่มาที่ถ้ำมังกรทำไม มึงก็รู้ว่ามันเป็นคนรักของไอ้จื่อเทา ถ้ามันบอกเส้นทางให้พวกนั้นแห่มาถล่มที่นี่ ทุกคนจะเดือดร้อน!" หนุ่มร่างเล็กกว่าชี้หน้าร่างสูงด้วยความไม่พอใจ เขากำลังเตือนสติในสิ่งที่มังกรสายฟ้าทำ
"ต่อไปนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ของฮวางจื่อเทา" น้ำเสียงเรียบเฉยถูกเปล่งออกมาจากใบหน้าคมคาย
"ไอ้หน้าตัวเมียนั่นมันไม่กล้ารับเศษเดนจากกู..."
"เศษเดน"..... คำพูดที่ฉุดร่างบางให้ไร้เรี่ยวแรงจนแทบทำให้หล่อนไม่มีแรงยืน หญิงสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องถูกทำให้กลายเป็นเศษเดนเพียงชั่วข้ามคืน ร่างกายที่ดูสกปรก ไร้ค่า จนใครๆรังเกียจ แม้แต่คนรักที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าซื่อสัตย์ต่อเธอมาก ยังปฎิเสธจิตใจและร่างกายของเธอ ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเมื่อรู้สึกถึงความร้อนผ่าวๆ คำพูดของชายสองคนที่กำลังโต้เถียงกันเรื่องตัวเธอ พรหมจรรย์ที่ฉีกขาดจากฝีมือความหยาบโลนของคริส ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้เหมือนฝันร้ายที่ไม่รู้จักจบสิ้นเสียที...
หูของเธออื้อจนแทบไม่ได้ยินประโยคสนทนาของชายสองคนอีก...ใบหน้าหวานก้มลงมองพื้นและปล่อยให้น้ำตาหยาดใสหยดแหมะลงช้าๆ..
"ถ้ามันเป็นสายให้จื่อเทา? มึงจะทำยังไงไอ้คริส!"
"กูจะยิงมันสองคนทิ้ง....ด้วยมือของกูเอง..." ดวงตาคมนิ่งงัน หากเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น เขาจะไม่ให้อภัยตัวเองอีกเลยตลอดชีวิต
คริสปกครองแก็งค์มังกรดำด้วยดีมาตลอด เขามีความสุขุม เยือกเย็น ความเด็ดเดี่ยวของเขาทำให้หลายๆคนยอมรับ ด้วยอายุ 24 ปีทำให้เขาก้าวขึ้นมาอยู่จุดสูงสุด ทั้งฝีมือการดริฟท์รถและความเฉลียวฉลาด หลอมรวมให้ลูกน้องหลักร้อยคนของเขาซื่อสัตย์ จงรักภักดีแค่เพียงแก็งค์นี้เท่านั้น...
"เฮีย..เอ่อ...เฮียครับ ผมขอโทษที่เข้ามารบกวน ไอ้หยางลี่ แอบลักลอบค้ายาเสพติด พวกเราจับได้เลยพามันกลับมาให้เฮียลงโทษตามกฎของถ้ำมังกรครับ"
หนุ่มผิวขาวซีดแบบคนจีนเอ่ยด้วยความนอบน้อม ด้านหลังของเขามีร่างโปร่งของชายวัยรุ่นที่ถูกซ้อมท่าทางสะบักสะบอม หน้าตาแทบไม่เหลือเค้าเดิมเพราะบวมปูดช้ำ
ร่างสูงเดินตรงเข้าไปใกล้ในขณะที่กุญแจมือก็ติดอยู่กับข้อมือบาง สาวน้อยร่างเล็กเดินตามไปอย่างเสียมิได้ ใบหน้าคมขบกรามแน่นเมื่อมีคนฝืนกฎ คำสั่งของคริสคือประกาศิตที่ทุกคนจะต้องเคารพเชื่อฟัง หากมีใครคนใดคนหนึ่งฝ่าฝืน นั่นหมายถึงชีวิตที่จะต้องจบลงไปด้วย
"ทำไมมึงถึงค้ายา มึงกล้าฝ่าฝืนกฎที่กูตั้งเหรอ หยางลี่" มือหนาตบไปที่แก้มสากเบาๆเพื่อเรียกสติให้เขาตื่น
"ผม..ผมต้องทำเพราะแม่ผมป่วยครับ...ผมไม่มีเงิน ผมไม่มีทางอื่นแล้ว" เสียงแหบแห้งเอ่ยตอบกลับมาเบาๆ
"มึงคิดว่ากูเป็นเด็กอมมือสินะ ใช้แผนนี้นึกว่ากูจะใจอ่อนเหรอ!" ปืนกล็อกที่เหน็บเอวถูกหยิบขึ้นมาจ่อศรีษะของชายที่ไร้เรี่ยวแรง เขาไม่มีแม้หนทางที่จะต่อสู้เอาชีวิตรอด
ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกโพลงด้วยความตกใจ หนุ่มน้อยด้านหลังที่มีศักดิ์เป็นเพื่อนของหยางลี่ยืนแอบดูอยู่เงียบๆ เขาทำได้เพียงพูดออกไปเบาๆเพื่อคิดว่าอาจจะเป็นการช่วยเหลือชีวิตเพื่อนได้ไม่มากก็น้อย...
"เฮียครับ แม่มันไม่สบายจริงๆ ผมเป็นพยานได้ครับ วันนั้นผม..."
"กฎก็ต้องเป็นกฎ กูสร้างกฎไว้ให้พวกมึงทำตามไม่ใช่ฝ่าฝืน แก็งค์มังกรดำจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด แค่นี้พ่อพวกมึงที่โรงพักก็จะแห่มาจับอยู่ทุกวันแล้ว เงินทองไม่มีใช้ก็มาลงชื่อกู้กันภายในแก็งค์ คนอื่นทำได้แต่ทำไมมึงทำไม่ได้หยางลี่!" ร่างสูงสบถด่าด้วยความโกรธ ไกปืนถูกเหนี่ยวเตรียมที่จะลั่นไก
"อย่าทำอะไรเขานะ! แม่นายขาดเงินรักษาตัวอีกเท่าไร เอาเงินฉันไปนะหยางลี่" ชานยอลลี่แผดเสียงร้องห้ามและกระตุกแขนร่างสูง ฝ่ามือเล็กหยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์มาเปิดดู เธอควักเงินออกมาหลายแสนหยวนยัดใส่มือที่กำลังสั่นเทาของเด็กคนนั้น
"นี่เธอทำบ้าอะไร!" คริสรั้งร่างเล็กพร้อมกระชากกุญแจมือดึงกลับ ร่างบางเสียหลักชนร่างสูงที่กำลังโมโห
"นายจะฆ่าเขาไม่ได้นะ ถ้าเขาตายใครจะดูแลแม่เขา นายก็มีพ่อมีแม่ นึกถึงจิตใจคนอื่นเขาบ้างสิ!" เธอพูดจาเตือนสติเขาโดยไม่ไว้หน้าลูกน้องนับสิบคนที่อยู่ในเหตุการณ์
"เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าไหม เธอกล้าสั่งสอนฉัน ทั้งๆที่เธอกำลังจะโดนฉันสั่งสอนทั้งคืนเนี่ยนะ! หึหึ" รอยยิ้มร้ายวาดขึ้นที่ใบหน้าคม มือหนาบีบปากเล็กของหญิงสาวก่อนผลักเบาๆจนเธอเซ
ร่างสูงออกคำสั่งเสียงดังให้ลูกน้องลากหยางลี่ไปซ้อมจนหลาบจำแต่ไม่ให้ถึงแก่ชีวิต ส่วนแม่ที่ป่วยคริสจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้เธอเอง....
"เก็บเงินของเธอไปซะ! หน้าที่ดูแลลูกน้องเป็นของฉัน!" ธนบัตรถูกขว้างใส่ใบหน้าหญิงสาว ร่างสูงไม่รอจนเธอเก็บเศษเงินเหล่านั้น เขากระชากร่างบางเดินตรงเข้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ด้วยแรงโทสะ หัวหน้าแก็งค์ที่น่าเกรงขามกลับถูกสาวน้อยที่ไม่มีคนรู้จักหัวนอนปลายเท้าลบเหลี่ยมต่อหน้าผู้คนมากมาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม งานแกะสลักมังกรที่ทำด้วยหยกขนาดใหญ่ถูกตั้งตระหง่านกลางบันไดหินอ่อน ก้าวแต่ละก้าวช่างทำให้ร่างเล็กหวาดหวั่นในจิตใจ คืนนี้เธอจะพบเจอกับอะไรอีก...ร่างสูงกระชากข้อมือบางให้เดินตามขึ้นมาบนชั้นสอง ห้องนอนขนาดใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยภาพวาดและงานแกะสลักลายมังกร ห้องทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำ ป้ายตัวหนังสือภาษาจีนถูกแขวนระโยงระยางอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เตียงนอนของหัวหน้าแก็งค์มีเสาทั้ง 4 มุมทอดตัวขึ้นไปบนเพดาน ผ้าม่านสีขาวบางเบาพริ้วไหวเมื่อต้องลมช่วยพรางตาเตียงนอนนั้นให้มองเห็นไม่ชัดเจนนัก...
"ฉันจะอาบน้ำ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเบาๆโดยที่ไม่ได้ขอความเห็น หากแต่เป็นประโยคบอกเล่าให้ร่างบางรับรู้
ขายาวก้าวเดินไปเพื่อหยิบผ้าขนหนูสีขาว และเดินตรงเข้าห้องน้ำโดยที่มีร่างเล็กถูกกระชากเข้าไปด้วย
"นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ ถอดกุญแจมือเดี๋ยวนี้นะ พาฉันเข้ามาในห้องน้ำทำไม!" เธอฉุดรั้งข้อมือด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างเล็กถูกเหวี่ยงไปที่อ่างอาบน้ำ การขัดใจคริส มังกรสายฟ้าคือสิ่งที่ไม่ควรกระทำยามที่เขาอารมณ์หงุดหงิด
"ลงไปในอ่าง.."
"เดี๋ยวนี้..."
น้ำเสียงเยือกเย็นออกคำสั่งกับร่างเล็ก เธอจับจ้องใบหน้าคมด้วยความไม่เข้าใจ มีเหตุผลอะไรที่ต้องพาเธอมาทุกข์ทรมานที่นี่อีก...
"เธอหักหน้าฉันพอแล้วนะชานยอลลี่ กล้าขัดใจฉันอีกเหรอ" ฝ่ามือใหญู่ลูบแขนขาวเนียนและกระชากสายเสื้อกล้ามจนขาด ดวงตาคมดุดันและจับจ้องใบหน้าสวยใสไม่ลดละ
"ฉันไม่ลง คิดว่าฉันกลัวนายเหรอไง" ขวดสบู่เหลวถูกขว้างใส่ร่างสูงอย่างไม่เกรงกลัว จมูกเชิดรั้นอย่างคนเอาแต่ใจ ริมฝีปากบางขบเข้าหากันด้วยความโกรธ เธอเองก็ทนมามากพอแล้วเช่นกันกับค่ำคืนที่แสนโหดร้ายนี้
"ไม่ลงดีๆใช่ไหม" แขนแกร่งอุ้มร่างเล็กเดินลงอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ น้ำวนในอ่างทำหน้าที่ฉีดเป็นฟองวนรอบตัว ฟองสบู่ถูกตีรวนส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ
"แค่นี้เสื้อผ้าเธอก็เปียกหมดแล้ว" ยิ้มยียวนสร้างความไม่พอใจให้กับร่างเล็กทวีคูณขึ้นไปอีก
คริสลงมือถอดเสื้อกล้ามของตนเองออก กระดุมกางเกงยีนส์ขายาวถูกปลดและถอดเหวี่ยงไว้ขอบอ่าง ใบหน้าหวานเอียงหลบเพราะไม่ต้องการเห็นภาพชายเปลือยต่อหน้าต่อตา...
"ถอดเสื้อผ้าสิ" คำสั่งถูกเปล่งออกมาอีกครั้ง
"ไม่!"
"ถ้าไม่ถอดเอง ฉันจะถอดให้ แล้วเสื้อผ้าของเธอก็จะขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี" เขาเหม่อมองใบหน้าหวานใส น้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ร่างบางเริ่มหวั่นวิตก
เธอลังเลแต่ก็ยอมทำตามเมื่อไตร่ตรองดีแล้วว่าท้ายที่สุดคริสก็คงจับเธอถอดเสื้อผ้าอย่างที่ขู่ไว้...มือเล็กค่อยๆปลดสายเสื้อกล้ามออกทีละข้าง ตะขอบราถูกปลดช้าๆ ร่างขาวเนียนภายใต้ฟองสบู่ที่อำพรางตาเริ่มเปลือยทีละชิ้น ดวงตาคมจับจ้องร่างตรงหน้าโดยไม่ละสายตา ข้อมือของทั้งสองยังเชื่อมติดกันด้วยกุญแจมือ แม้จะทุลักทุเลแต่ไม่นานเสื้อผ้าของทั้งสองก็หลุดกองลงข้างอ่างใหญ่
"เขยิบเข้ามาใกล้ๆฉัน" มือหนาเอื้อมจับข้อมือบางรั้งเข้ามาใกล้
"ไม่!..ต่างคนต่างอาบสิ ทำไมฉันต้องขยับเข้าไป" ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยความดื้อรั้น
"ชานยอลลี่!" เสียงตวาดชื่อดังลั่นจนร่างเล็กสะดุ้ง เธอถูกแขนแกร่งโอบเอวดึงรั้งเข้ามาประชิดตัว
ร่างบางนั่งซ้อนอยู่ด้านหน้า แผ่นหลังเนียนทาบทับกับอกแกร่งของร่างสูง เรือนร่างสวยถูกฟองสบู่หอมราดรดบนตัวด้วยฝีมือของคริส เขาหยิบฟองน้ำนุ่มมาถูผิวขาวนวลเนียนช้าๆ จมูกโด่งซุกลงตรงหัวไหล่เล็ก ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสแผ่วเบา...
หญิงสาวเอียงคอหนีการรุกล้ำ แขนสองข้างที่เชื่อมติดกันทาบทับบนหน้าท้องน้อยของร่างเล็ก...ฟองน้ำนุ่มถูกจุ่มน้ำและคลึงเนินอกเต่งตึงด้วยมือแกร่ง แขนเล็กยกขึ้นป้องกันการถูกสัมผัสเมื่อรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกล่วงเกิน...
"ชู่วว~ นิ่งๆก่อน" มือเล็กถูกปัดออก ฝ่ามือใหญ่กำฟองน้ำนุ่มและถูไถเคล้นคลึงเนินอกสวย คริสลงมือทำความสะอาดเรือนร่างผุดผ่องที่อยู่ในอ้อมกอดเขา
ร่างเล็กนั่งนิ่งด้วยความกังวลใจ สัญชาตญาณกำลังบอกตัวเธอเองว่าอีกไม่นานคงมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น... น้ำเสียงสั่นเครือถูกรวบรวมความกล้าเพื่อเปล่งออกมาเบาๆเพื่อขอร้องร่างสูง
"อย่า..อย่าทำร้ายฉันอีก..."
"อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะทำร้ายเธอ หืม"
ใบหน้าคมซุกลงตรงไหล่เล็ก จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนและจูบไล้ไปตามต้นคอเรียว ริมฝีปากขบเบาๆตามร่างสวยใส ลมหายใจของร่างสูงเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาต้องการจะชิมความหวานจากร่างเล็กตรงหน้าอีกครั้ง มือหนาลูบไล้โคนขาขาวเนียน เรียวขายาวรีบหดเข้าหากันด้วยเกรงว่าจะโดนของสงวนของตน...มือเล็กปัดฝ่ามือใหญ่ออกเมื่อเขาเริ่มเลื่อนตำแหน่งมาลูบไล้สะโพกกลมมน...
"สิ่งที่นายกำลังจะทำ คือสิ่งที่ทำร้ายฉัน" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยตอบคำถาม ความสงบของเธอนั้นไม่ได้เกิดจากความกลัวแต่รู้สึกชาไปทั้งร่าง
"หวงตัวไปเพื่อใคร ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว" มือแกร่งยังคงซุกซนและลูบไล้ผิวเนียนที่สะท้อนแสงไฟที่ดูยั่วยวน
"เพื่อสามีที่ดีในอนาคตของฉัน..."
ร่างสูงชะงักงัน เสียงหัวเราะดังเบาๆในลำคอ แม้สาวน้อยตรงหน้าจะมีแฟนเป็นนักเลงแข่งรถที่มีชื่อเสียงของชิงเต่า แต่เธอกลับมีความคิดบริสุทธิ์เหมือนนางเอกในนิยาย เขาหัวเราะขบขันกับความใสซื่อของหล่อน ชีวิตของคนกลางคืนอย่างพวกเขาแทบจะไม่เคยพบเจอผู้หญิงลักษณะแบบนี้เท่าไรนัก
"ความคิดของเธอเหมือนเด็กสาวอายุ 14 ที่กำลังวาดฝันในอากาศว่าสามีในอนาคตจะต้องกลับมาทานข้าวที่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตากัน หลังจากกินเสร็จก็จูบแก้มภรรยา 1 ที เพื่อขอบคุณอาหารมื้อเย็น เข้านอนพร้อมลูกเล็กๆอย่างอบอุ่น"
"เลิกฝันเฟื่องแล้วก็มองโลกบ้างยอลลี่ ชีวิตจริงของเธอมีแต่พวกอันธพาลรอบตัว การพนัน นักเลงแข่งรถ ยาเสพติด ผู้หญิงกร้านโลกที่นอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้าเพื่อแลกกับเศษเงินในกระเป๋าของเขา"
ร่างเล็กขยับหนีและเอื้อมหยิบผ้าขนหนูเพื่อจะลุกขึ้น เธอไม่อยากจะเถียงและเสวนากับคนที่จิตใจมืดบอด การกระทำหยาบโลน ทุกอย่างในสายตาของคริสคือเรื่องโหดร้ายในโลกของความเป็นจริง ทั้งสองเพียงแต่เลือกจะมองในด้านที่ตรงข้ามกันเท่านั้น
"จะไปไหน ฉันยังอาบไม่เสร็จ!" ร่างสูงกระชากข้อมือบางจนเธอเสียหลักกระแทกเข้ามาที่อกแกร่ง
"โอ๊ย" เสียงเล็กหวีดร้องด้วยความเจ็บ ข้อมือสวยถูกกุญแจมือบาดเป็นทาง เลือดซึมออกมาจากบาดแผลช้าๆ
คริสมีท่าทีตกใจ เขาจับแขนเรียวเล็กขึ้นมาดูด้วยความกังวล แม้จะเป็นถึงหัวหน้าแก็งค์ที่มีความเด็ดเดี่ยว เย็นชา แต่ก็อดเป็นห่วงร่างเล็กที่ถูกเขาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไม่ได้
"เจ็บมากไหม ฉันขอโทษ"
"......" ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงช้าๆเพื่อเป็นคำตอบ
"ฉันจะอาบน้ำให้ อยู่เฉยๆก่อน" ร่างสูงออกคำสั่ง มือหนาคว้าฟองน้ำถูลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างคนตัวเล็ก แม้ผิวขาวเนียนจะดูยั่วยวนแต่ร่างสูงก็ข่มอารมณ์และสงบจิตใจ เมื่อบาดแผลที่ข้อมือของคนตัวเล็กเริ่มเปื่อยยุ่ยจากอาการบาดเจ็บ
ไม่นานทั้งสองก็อาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จ ร่างบางที่สวมใส่ผ้าขนหนูสีขาวถูกจูงมานั่งบนเตียงนอนขนาดใหญ่ คริสหยิบกล่องปฐมพยาบาลที่ลิ้นชักหัวนอนมาเปิดออก ผ้าขนหนูสีเทาพันกายเฉพาะท่อนล่างของเขาไว้เท่านั้น กล้ามเนื้อเป็นมัดและรอยสักมังกรแผ่ขยายจนเรียกความสนใจจากชานยอลลี่ เธอเหลือบมองรอยสักสวยงามของเขาอย่างลืมตัว เมื่อได้สติ ดวงตากลมก็หลุบหันไปเหลือบมองทางอื่นแก้เก้อ
"ฉันทำแผลไม่เป็น ต้องเอาอะไรใส่ก่อน ขวดนี้หรือขวดนี้" แอลกอฮอล์ขวดเล็กถูกหยิบขึ้นมาเทียบกับยาใส่แผล
"ไขกุญแจให้ฉัน เดี๋ยวฉันทำเอง" ข้อมือเล็กยื่นเข้ามาตรงหน้าร่างสูง
กูญแจถูกไขออกเพื่อปลดเปลื้องพันธนาการที่ข้อมือ สำลีก้อนกลมถูกชุบแอลกอฮอลล์และซับที่แผลเบาๆด้วยฝีมือของชานยอลลี่ ร่างเล็กซู้ดปากด้วยความแสบ เธอสะบัดข้อมือไปมาด้วยความเจ็บปวด
"เธอทำแบบนี้สิ ฉันเห็นพวกเซฮุนมันทำกัน" ร่างสูงหยิบขวดแอลกอฮอล์มาเทรดไปบนแผลสด เสียงหวีดร้องของร่างบางแสบแก้วหู เธอทุบตีที่แขนเขาและเริ่มสบถคำด่า
"โอ๊ยย นายบ้าไปแล้วเหรอ ฉันเจ็บนะ! ผู้หญิงไม่ได้หนังหนาแบบผู้ชายอย่างนาย ไอ้บ้านี่!" สำลีมวนใหญ่ถูกขว้างใส่ใบหน้าคมคาย เขาผงะออกและเริ่มชักสีหน้า...
"ฉันจะไปรู้เหรอ! เกิดมาไม่เคยทำแผลให้ใครเว้ย อย่างมากก็แค่พาไปส่งโรงพยาบาล ถ้าตายก็ช่วยค่าทำศพ" เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเริ่มโกรธเคือง ร่างเล็กไม่เคยเห็นถึงความหวังดีและความตั้งใจช่วยเหลือของเขา
"เย็นชา หยาบคายอย่างนายจะไปรู้อะไร!"
"ด่าฉันอีกแล้วนะ!" มือหนาบีบริมฝีปากเล็กด้วยความโมโหและผลักใบหน้าเธอ คนที่มีศักดิ์ศรีอย่างเขายอมทำแผลให้ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งก็มากเพียงพอแล้ว หากลูกน้องหรือใครมาเห็นจะยิ่งลดความน่าเชื่อถือที่น่าเกรงขามในตัวเขามากขึ้น
"นายมันก็ดีแต่ใช้กำลังกับผู้หญิง! เมื่อไรจะเช้า ฉันจะได้หลุดพ้นจากนรกขุมนี้สักที!" เสียงหวานสบถออกมาด้วยความน้อยใจ เธอรู้ดีว่าคืนนี้คริสคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ เขาเป็นคนกำชับมาตลอดทางว่า คืนนี้ชานยอลลี่คือเดิมพันที่เขาจะปล่อยให้เป็นอิสระในรุ่งเช้า
"ปากร้ายนักใช่ไหม" ฝ่ามือใหญ่บีบข้อมือข้างที่เป็นแผลจนร่างเล็กน้ำตาซึม เธอดิ้นรนจนผ้าขนหนูสีขาวที่พันร่างหลุด มือบางตบตีใบหน้าคมคายด้วยความโกรธ ร่างสูงตรึงข้อมือทั้งสองข้างไว้และเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน
"ฉันจะช่วยเธอพิสูจน์อีกครั้งว่าที่นี่มันคือสวรรค์หรือนรกกันแน่!" เสียงเข้มดุดันใส่ร่างบางก่อนที่จะโถมทับร่างลงไปบนเตียงนอนนุ่ม
ใบหน้าคมซุกลงตรงเนินอกขาวเนียน ลิ้นยาวไล้เลียยอดปทุมถันและดูดดึงแผ่วเบา เขาไม่ฟังเสียงห้ามปรามร้องขออีกต่อไป...อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้า แต่ใครเล่าจะรู้ว่าค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนนี้ จะมีเส้นทางสวรรค์ที่จำต้องเดินทางอีกยาวไกลนัก...
*********************************************************************************************************
END EP3 รบกวนติดแทค #Blackdragon_KY เราจะตามอ่าน ขอบคุณทุกสกรีมเพื่อสร้างขวัญและกำลังใจของไรท์เตอร์นะ แม้ไม่ได้รีทุกแทคแต่อ่านทุกตัวอักษรแน่นอน
