บ้าน
ร่างสูงหยอกเย้าร่างเล็กบนเตียงนอนนุ่ม เขาเพียงแค่ต้องการจะกลั่นแกล้งให้เธอหัวเราะเท่านั้น ไม่นานทั้งสองก็ล้มตัวลงนอนข้างกัน หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงพร้อมหายใจหอบเหนื่อยเมื่อเล่นต่อสู้ไปมา คริสเอ่ยปากกำชับเธออีกครั้งถึงสิ่งที่เธอต้องทำจริงๆจังๆเมื่อเป็นภรรยาเขา ช่วงนี้ชานยอลลี่ต้องเรียนเกี่ยวกับศิลปะป้องกันตัวเพิ่มเติม หากมีเวลาว่างเธอก็ซ้อมยิงปืนในสถานที่เดิมที่มังกรสายฟ้าเคยพาไป...
ร่างบางขะมักเขม้นกับการเรียนรู้ทุกสิ่งที่เธอควรจะทำ หัวหน้าแก็งค์มังกรดำต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุด ภายนอกดูแข็งแกร่ง แต่ภายในนิ่มนวลอ่อนหวาน แม้เธอจะได้รับตำแหน่งผู้หญิงของมังกรสายฟ้าจากการสถาปนา แต่หน้าที่เล็กๆน้อยในการดูแลปรนนิบัติเขาก็ห้ามขาดตกบกพร่อง เธอยังคงต้องช่วยดูแลคนในพรรคและแก็งค์พันธมิตรในโครงข่ายของคริสอีกด้วย สิ่งเดียวที่ชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธอฝึกฝนเรียนรู้คือเรื่องการแข่งรถ เขาเกรงว่าเธอจะเกิดอันตรายหากพลาดพลั้ง ทุกครั้งที่เดินทางไปไหนด้วยกันเขาจะอาสาเป็นพลขับ แม้แต่เวลาที่มีการทดสอบสมรรถภาพความเร็วแรงของรถที่ถูกดัดแปลงและนำเข้ามาจากต่างประเทศ เธอก็ไม่ได้รับอนุญาตในนั่งเคียงข้างเขาเช่นกัน...
อุบัติเหตุเคยคร่าชีวิตบิดาของเขาไปชั่วนิจนิรันดร์ ร่างสูงไม่ต้องการให้เรื่องทำนองนี้เกิดซ้ำรอยเดิมอีก คนที่เขารักและห่วงใยมากที่สุดอย่างชานยอลลี่จะได้รับความไว้วางใจขณะโดยสารรถโดยมีเขาและโอเซฮุนเป็นผู้ขับเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
หลายวันผ่านไป ชุดแซคสีดำกำมะหยี่แบบสั้นรัดรึงส่วนเว้าส่วนโค้งของผู้หญิงถูกส่งมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ แม่บ้านเดินตรงมายังห้องนอนเพื่อมอบชุดที่จะเข้าร่วมงานในวันอาทิตย์นี้ให้แก่คุณผู้หญิงของเธอ ฝ่ามือเล็กเอื้อมรับไปพร้อมเอ่ยขอบใจหญิงชรา ชุดแซคดูงามสง่าอย่างหาที่ติไม่ได้ คริสตัลชั้นดีกว่าร้อยเม็ดถูกเรียงรายบนผ้ายืดเข้ารูป ฝีมือเย็บถักทอลายมังกรสีเงินสะท้อนแสงแวววาวเมื่อต้องแสงแดดภายนอก ด้านหลังเป็นผ้าซีทรูเนื้อบางโชว์ลายสักมังกรดำตามความต้องการของคริส เขาชอบให้เธอเปิดเผยความงดงามบนเรือนร่างสู่สายตาสาธารณชน ยิ่งมีคนชื่นชมความสวยใสของเธอเท่าไร เขาก็ยิ่งภูมิใจที่ได้ครอบครองเธอมากขึ้นเท่านั้น
"ชุดนี้คุณออกแบบเองเหรอ" ใบหน้าสวยหวานเหลือบมองคนรักที่กำลังนั่งเปิดหนังสือแต่งรถอ่าน
"อืม..ชอบไหม" เขาพยักหน้าตอบรับพร้อมรอยยิ้ม
"รสนิยมดีเหมือนกันนะ" เธอแสร้งกระเซ้าชายหนุ่มเล่นด้วยท่าทางอารมณ์ดี
"แบรนด์จากฝรั่งเศสนะครับ ไม่ใช่คนพิเศษของผม ผมไม่ใส่ใจขนาดนี้หรอก" ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง
ปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมรัญจวนบริเวณหัวไหล่ คางสากที่มีไรหนวดเขียวครึ้มทาบทับบ่าเล็ก ดวงตาคมจ้องมองเงาสะท้อนของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้ากระจกโดยมีเขากอดรัดอยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มฉวยโอกาสอ้อนคนรักด้วยการหอมแก้มเนียนใส
"คืนนี้คุณจะต้องสวยที่สุด"
ร่างสูงเปิดกล่องสีแดงที่บรรจุสร้อยคอทองคำขาว จี้สัญลักษณ์รูปมังกรดำสีนิลแวววาวถูกหย่อนลงตรงใบหน้าสวย มือหนาถือสร้อยที่แกว่งไกวไปมาช้าๆดวงตากลมโตจ้องมองความงดงามของเครื่องประดับชิ้นนั้นดั่งต้องมนต์สะกด...
"สร้อยของแม่ฉัน แม่สวมใส่มันตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่แม่จากฉันไปเธอก็ยังคงสวมใส่มันไว้"
"ชานยอลลี่...เธอคือผู้หญิงของมังกรสายฟ้า...ผู้หญิงคนที่สองที่ฉันรักรองจากแม่ผู้ให้กำเนิด"
เขาพลิกร่างเล็กให้หันมาสบประสานสายตาเพื่อสื่อถึงความจริงใจที่เขาต้องการจะบอก ริมฝีปากหนาจูบซับหน้าผากมน ไล่ลงมาปลายจมูกโด่งของหญิงสาวจนมาบรรจบที่กลีบปากอิ่มสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ...
"ใส่มันติดตัวไว้ เครื่องประดับชิ้นนี้คือสิ่งที่ฉันรักมาก" นิ้วเรียวยาวปลดตะขอห่วงเพื่อสวมใส่มันบนร่างบาง
ลำคอยาวระหงส์ถูกประดับประดาด้วยของมีค่า ผิวขาวขับสีนิลสนิทให้ดูโดดเด่นขึ้น ฝ่ามือใหญ่โอบจับแก้มใสของคนรักไว้เบาๆอย่างอ่อนโยน
"คุณคือคนเดียวที่ผมจะรัก"
ร่างเล็กถูกรั้งเอวเข้ามาสวมกอด ศีรษะกลมซุกลงตรงแผงอกกว้าง เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก คิดไม่ผิดที่เลือกผู้ชายคนนี้และตัดสินใจจะฝากชีวิตของตัวเองไว้กับเขา...
นับตั้งแต่เหตุการณ์วันที่คริสถูกวางยา โอเซฮุนก็ไม่มีโอกาสสนทนาประสาเพื่อนกับร่างสูงเท่าใดนัก อารมณ์ยังคงขุ่มมัวเมื่อหวนนึกถึงภาพเหตุการณ์บาดตาบาดใจครั้งนั้น ความรักทำให้เขาเกิดความหึงหวงแม้กระทั่งกับเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา แต่แม้จะเกิดความไม่พอใจเพียงใด เขาก็เก็บกดอารมณ์ความรู้สึกไว้ลึกๆ ไม่เคยเปิดเผยเรื่องราวที่เขาแอบรักลู่ฮานนี่ให้ใครได้รับรู้ ด้วยภาระหน้าที่มากมายที่ต้องดูแลพรรคพันธมิตรของแก็งค์มังกรดำ รวมถึงความเรียบร้อยต่างๆ ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาที่จะไปพบเจอเพื่อกวนประสาทศัลยแพทย์สาวสวยคนเดียวในดวงใจ
ช่วงเย็นก่อนงานครบรอบก่อตั้งแก็งค์อาชาพยัคฆ์จะเริ่มขึ้น ร่างสูงในชุดสูทสีดำสวมทับเสื้อเชิ๊ตสีขาวดูไม่เป็นทางการแต่ร่วมสมัย ใบหน้าหล่อคมคายรับกับเสื้อผ้าแทบทุกชุดที่ถูกคัดสรรมาอย่างดี วันนี้โอเซฮุนออกปากจะตามไปหลังจากเคลียร์ธุระที่โกดังเรียบร้อย ร่างเล็กของหญิงสาวสวมใส่ชุดแซคสีดำเข้ารูป ด้านหลังกึ่งเปลือยเพื่อโชว์รอยสักมังกรตัวใหญ่แสนตระการตา ลำคอยาวละหงส์มีเครื่องประดับชิ้นงามลายมังกรดำสนิท ผิวขาวราวหยวกกล้วยสะท้อนผงมุกที่ฉาบเคลือบร่างสวยไว้ ชานยอลลี่ดูสง่างามเหมาะสมกับคริสมังกรสายฟ้าอย่างไร้ที่ติ
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในงานเฉลิมฉลองที่ถ้ำอาชาพยัคฆ์ มีเหล่าชายฉกรรจ์ในตำแหน่งลูกสมุนของแต่ละพรรคหลายสิบคน ร่างกำยำกระจายกำลังตามพื้นที่ต่างๆเพื่อคอยจับตาดูความผิดปกติ หากมีหนอนบ่อนไส้หรือศัตรูแฝงตัวเข้ามาก่อความวุ่นวาย จะได้จัดการให้อยู่ในความสงบเรียบร้อยโดยไว
ร่างสูงก้าวลงมาจากรถมัสแตงสีดำคันงามพร้อมกับหญิงสาวสวยข้างกาย หลายคนตรงเข้ามาโค้งศีรษะทำความเคารพอย่างนอบน้อม มือหนายกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้ มังกรสายฟ้าพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม วันนี้คืองานครั้งแรกที่เขาพาชานยอลลี่ออกงานอย่างเป็นทางการ สายตาหลายคู่เหลือบมองเขาและเธอ เสียงอื้ออึงดังขึ้นเรื่อยๆ ค่อนไปทางชื่นชมความสง่างามของทั้งคู่ ฝ่ามือเล็กจับแขนแกร่งที่เดินจูงหล่อนไปตลอดทาง ใบหน้าสวยหวานยิ้มแย้มตามมารยาทที่พึงมี แม้เธอจะไม่รู้จักคนเหล่านั้นเลยสักนิดแต่เป็นหน้าที่ของภรรยาที่ต้อนรับแขกของสามีให้ดูธรรมชาติที่สุด
เมื่อถึงเวลาสมพรฤกษ์ที่สมควร เหลาเกาที่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าพรรคอาชาพยัคฆ์ซึ่งรับช่วงต่อจากบิดาขึ้นกล่าวบนเวทีเพื่อขอบคุณแขกเหรื่อ รวมถึงเหล่าพันธมิตรที่ให้เกียรติมาร่วมงานในวันนี้ ทั้งหมดตั้งใจฟังและร่วมแสดงความยินดีที่พรรคเจริญรุ่งเรืองมาจนถึงทุกวันนี้ ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนเขาและคนในพรรคมาโดยตลอด ก่อนจบการปราศรัย ด้วยความเป็นคนขี้เล่น ชอบสร้างเสียงหัวเราะ เขาจึงประกาศเปิดตัวน้องสาวคนเดียวที่รักดุจหัวแก้วหัวแหวนให้ทุกคนทำความรู้จักไปในตัว
"ลู่ฮานนี่ สาวน้อยชุดขาวคนนี้คือน้องสาวที่ผมรักมาก" ร่างท้วมผายมือไปด้านหลัง ในขณะที่ร่างเล็กเดินเก้อเขินมาบนเวทีช้าๆ
"ปรบมือให้เธอหน่อยสิครับ งานนี้อาจจะมีน้องเขยในอนาคตของผมแฝงตัวอยู่ด้วย ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะดังกังวาน คนในงานต่างพากันขำความร่าเริงตลกขบขันของเขา
"พี่พูดบ้าอะไร" หล่อนทุบแขนพี่ชายให้หยุดพูดอะไรเพ้อเจ้อ เธอไม่เคยออกงานสังคมลักษณะนี้และยังคงต้องรักษาภาพลักษณ์ของบุคลากรทางการแพทย์ของโรงพยาบาล
"เธอเขินครับ เธอเป็นคนขี้อาย ฮ่าๆ...." ฝ่ามือหนากุมมือเล็กของน้องสาวไว้ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
ร่างโปร่งรีบก้าวเข้ามาในงานพร้อมเหลือบมองขึ้นไปบนเวที เขายกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาเมื่อใช้เวลาหลายชั่วโมงในการจัดการธุระที่โกดังเก็บรถ เพื่อนตัวเล็กหย่อนกายลงข้างคริสที่นั่งสนทนากับคนในแก็งค์พันธมิตร ร่างสูงยังไม่ทันสังเกตว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่บนเวทีที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวคนเดียวของเหลาเกา คือคนที่เขารังแกน้ำใจเมื่อหลายวันก่อน ร่างบางด้านข้างสะกิดคนรักให้หันมองตามสิ่งที่เธอพูด
"น้องสาวคุณเหลาเกาน่ารักนะคะ เป็นคุณหมอด้วย เก่งจริงๆ" เสียงหวานชื่นชมด้วยรอยยิ้ม
"หืม..ครับ?" เสียงทุ้มเอ่ยตอบหญิงสาวข้างกาย โดยไม่ทันสังเกตคนบนเวที
"น้องสาวคุณเหลาเกาค่ะ จบจากอังกฤษมาแล้วยังกลับมาพัฒนาการแพทย์ที่นี่อีก"
ดวงตาคมเหลือบมองตามคำบอกกล่าว เขาตกตะลึงที่พบเจอกับเธออีกครั้ง ที่น่ากังวลคือเธอมีศักดิ์เป็นน้องสาวของเหล่าพันธมิตรแก็งค์มังกรดำ ร่างสูงกำลังจะลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ ข้อศอกของใครคนหนึ่งกระทุ้งเข้ามาที่ลำตัวอย่างแรงจนเขาจุก
"นั่งลง" น้ำเสียงเรียบเฉยของโอเซฮุนเตือนสติให้เขาได้คิดก่อนที่จะทำอะไรวู่วาม
"มีอะไรกันเหรอคะ" ดวงหน้าหวานใสเอ่ยถามคนรักด้านข้างเมื่อเห็นทั้งสองมีสีหน้าพิรุธ
มังกรสายฟ้าและมือขวาของเขาส่ายศีรษะพร้อมกัน ทั้งสองนิ่งเงียบ คริสกำลังใช้สมองไตร่ตรองว่าจะใช้วิธีไหนในการกล่าวคำขอโทษเธอ กิจกรรมภายในงานดำเนินไปตามปกติ เสียงดนตรีบรรเลงสร้างความครื้นเครงให้กับแขกเหรื่อที่ร่ำสุราไม่น้อย เครื่องดื่มแอลกอฮอล์คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในงานรื่นเริงของเหล่านักเลงอันธพาล ยิ่งดึกแขกผู้ใหญ่ก็ขอตัวกลับ เหลือแต่เพียงหนุ่มสาวที่เดินทางมาร่วมงาน เหลาเกาลงทุนจ้างหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยเดินชงเครื่องดื่มเพื่อสร้างความตระการตาให้หนุ่มโสด
โอเซฮุนนั่งจิบแอลกอฮอล์เงียบๆ ดวงตาคมคอยเหลือบมองร่างบางที่นั่งข้างพี่ชายไม่ละสายตา รอยยิ้มอ่อนหวานของเธอเรียกชายหนุ่มหลายคนให้เดินเข้ามาทักทาย เหลาเกาไม่คิดหวงน้องสาว เขาเห็นสมควรแล้วว่าหญิงสาวอย่างเธอควรต้องมีใครสักคนดูแลอย่างจริงจังนอกจากเขา แก้วเครื่องดื่มถูกชนเข้าหากันตามมารยาท ใบหน้าสวยหวานพยักตอบรับช้าๆเมื่อชายหนุ่มของแก็งค์พันธมิตรที่มาร่วมงานเริ่มแนะนำตัว
เวลาผ่านไปจนคนในงานเริ่มบางตา ชานยอลลี่ขอตัวเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านในคฤหาสน์ มังกรสายฟ้ากำชับให้ลูกสมุนตามไปดูแลแต่เธอก็ปฎิเสธ เนื่องจากเห็นทุกคนกำลังสนุกและไม่อยากรบกวนใคร
ร่างบางก้าวเดินเข้าไปในตัวอาคาร ภายในบ้านค่อนข้างเงียบงัน ทั้งคนในพรรครวมถึงคนรับใช้ต่างสาละวนกันอยู่ด้านนอก หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ เธอก็เดินสวนกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งตั้งใจเดินตรงเข้ามาทักทาย
"คริสสบายดีไหม" ใบหน้าสวยเฉี่ยวเอ่ยถาม ริมฝีปากแดงสดยกยิ้มช้าๆแต่ดูอย่างไรก็ไม่เป็นมิตร
"คะ?ก็..สบายดีค่ะ"
ดวงตาสวยคมที่ประดับประดาด้วยอายไลเนอร์ดำเหลือบมองต้นคอยาวระหงส์ขณะที่เธอตอบรับ จี้รูปมังกรสะท้อนแสงไฟแวววาว หล่อนจำมันได้ดีว่านี่คือสมบัติที่คริสรักมากที่สุด ปิงปิงไม่เคยลืมว่ามารดาของมังกรสายฟ้าสวมใส่มันตลอดเวลาจนถึงวันที่เธอจากโลกนี้ไป ความอิจฉาริษยาครอบงำจนเธอเดือดดาล หล่อนถลึงตาใส่ร่างเล็ก ตะคอกถามด้วยความสงสัย
"เธอเอาสร้อยเส้นนี้มาจากไหน!" ฝ่ามือเล็กหยิบจี้มังกรที่งดงามขึ้นมาพิจารณาใกล้ๆ
ความชาญฉลาดของชานยอลลี่เริ่มทำให้เธอไตร่ตรองว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นหนึ่งในคนที่เคยพัวพันกับมังกรสายฟ้ามาก่อน
"สามีฉันให้ค่ะ" ใบหน้าสวยหวานแย้มยิ้มอย่างเป็นมิตร แต่กลับแฝงความกวนประสาทไว้ในที
"เขาหวงสร้อยเส้นนี้มาก แม้แต่คนในพรรคก็จับต้องมันไม่ได้ แต่เธอ..!" เสียงตวาดนั้นกำลังบ่งบอกถึงความริษยามากมาย ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากันแน่นเมื่อเริ่มรับรู้ว่าร่างสูงจริงจังกับหล่อนมากเพียงไหน
"ฉันจะบอกอะไรให้หายโง่นะ เมื่อหลายวันก่อนเขามานอนกับฉันที่โรงแรม อ่อ วันที่เขากลับไปหาเธอในสภาพมึนเมาน่ะแหละ!" ฝ่ามือเล็กกระชากสร้อยเส้นนั้นมากำไว้แน่น อารมณ์ชั่ววูบทำให้เธอคิดอยากเอาชนะผู้หญิงตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ
"เธอก็คงเป็นแค่ผู้หญิงข้างทางที่เขาหิ้วเข้าโรงแรมเท่านั้น เอาสร้อยคืนฉันมา" ชานยอลลี่สงบนิ่ง เธอมีสติในการตอบโต้ศัตรูจนดูน่าเกรงขาม
ฝ่ามือบางกระชากข้อมือของปิงปิงเพื่อจะยื้อแย่งสร้อยล้ำค่าเส้นนั้นกลับคืนมา ร่างบางถูกผลักจนเซถลา หญิงสาวในชุดแซคเปรี้ยวโฉบเฉี่ยวง้างมือขึ้นเหนืออากาศเพื่อจะตบใบหน้าสวยหวาน ชานยอลลี่ใช้ความว่องไวของตนเองหลบหลีก ร่างเล็กที่ได้รับการฝึกฝนทฤษฎีป้องกันตัวใช้ฝ่ามือของตนฟาดลงบนใบหน้าสวยของอีกฝั่งจนเธอหน้าหันอย่างแรง
"กล้าตบฉันเหรอ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!" ร่างบางแผดเสียงใส่ด้วยความโมโห ความหึงหวงกำลังทำให้เธอขาดสติ
"ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร แต่เธอควรต้องรับรู้ไว้ว่าฉันคือภรรยาของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ" เธอหยิบกระบอกปืนที่เหน็บบริเวณต้นขาเรียวขึ้นมาข่มขู่หล่อน ปิงปิงเห็นท่าไม่ดีจึงขว้างสร้อยเส้นนั้นลงกับพื้นและวิ่งหนีไปด้วยความหงุดหงิดใจ
ใบหน้าสวยหวานขมวดมุ่น เธอรำคาญใจไม่น้อยกับหญิงสาวที่มาพัวพันกับคนรัก ฝ่ามือเล็กหยิบสร้อยเส้นสวยขึ้นมาสำรวจความเรียบร้อยว่าเสียหายตรงไหนบ้าง ไม่นานนักเธอก็เดินตรงเข้าไปในบริเวณงาน แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเหลือบเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยในเงามืดไม่ไกลจากโรงจอดรถ ชายหญิงกำลังพูดจาตกลงกันซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงจัง ฝ่ามือหนากระชากแขนเรียวไว้ก่อนที่ร่างเล็กของหญิงสาวคนนั้นจะเดินหนี
"เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณยังไม่ได้รับคำขอโทษจากผม" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างจริงใจในความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะฉันเข้าใจดี กลับเข้าไปในงานเถอะค่ะ ออกมาด้วยกันแบบนี้มันดูไม่ดีนัก" ริมฝีปากเล็กแย้มยิ้มช้าๆอย่างเป็นมิตร
"คุณลู่ฮานนี่...ระวังครับ"
เสียงเข้มตะโกนออกไปเมื่อเธอกำลังจะเหยียบงูที่กำลังเลื้อยผ่านด้านหลัง ร่างบางเซถลาเข้ามาในอ้อมกอดของมังกรสายฟ้า ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับชายหนุ่ม แก้มใสขึ้นสีระเรื่ออย่างชัดเจนแต่คงไม่มีใครเห็นในความมืด ภาพเหตุการณ์วันนั้นย้อนกลับมาอีกครั้งเมื่อเธอเพ่งมองใบหน้าหล่อคมคายที่เคยโน้มลงมาสัมผัสกลีบปากอย่างดูดดื่ม
"แอบมาอยู่ที่นี่กันเองเหรอ" ร่างโปร่งของใครคนนึงก้าวเดินมาทักทาย ทั้งสองผละออกจากกันด้วยความตกตะลึง ใบหน้าหล่อใสของเพื่อนตัวเล็กแปรเปลี่ยน เขาไม่มีแม้รอยยิ้ม ดวงตาคมดุดันกว่าทุกครั้งที่เคยพบเจอ
"ครั้งที่แล้วคงยังไม่หนำใจ...ใช่ไหม" เขาเหลือบมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวร่างเล็ก แรงโทสะก่อตัวขึ้นช้าๆผสมผสานกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เริ่มทำปฎิกิริยาในร่างกาย
"มันไม่ใช่อย่างนั้น กูกำลังขอโทษ..." ร่างสูงเปล่งเสียงออกมาไม่ทันจบประโยคดี เขาต้องการอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจเจตนาของทั้งสอง
"ไอ้คริส! มึงยังกล้าที่จะมายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีกเหรอ!" ฝ่ามือหนากระชากคอเสื้อเพื่อนตัวสูง เขากำหมัดแน่น ร่างโปร่งหงุดหงิดใจตั้งแต่มาถึงในงาน ลู่ฮานนี่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาวนเวียนเข้ามาทำความรู้จัก ในตอนนี้เขายังพบเธอกำลังกอดกับคริสมังกรสายฟ้า ยิ่งทำให้ความหึงหวงในตัวเธอเพิ่มมากขึ้นทวีคูณ
"สิ่งที่คุณกำลังพูดอยู่คือการดูถูกศักดิ์ศรีฉัน" ดวงตากลมจับจ้องใบหน้าชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวด โอเซฮุนมักจะพูดจาทำร้ายจิตใจเธอเสมอ
"ลู่ฮานนี่ คุณเองก็มีการศึกษา ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะสิ้นคิดโดยการยอมเป็นเมียน้อยเขา"
"ไอ้เซฮุน!" ร่างสูงง้างหมัดขึ้นในอากาศ เขาเหวี่ยงมันลงบนใบหน้าเพื่อนรักสุดแรงเพื่อปกป้องหญิงสาว
หญิงสาวร่างเล็กหวีดร้องด้วยความตกใจ ชานยอลลี่รีบวิ่งออกมาจากมุมมืดเพื่อห้ามปราม ร่างบางของภรรยาเพื่อนรักกอดรั้งแขนโอเซฮุนแน่น เมื่อทั้งสองเหลือบเห็นบุคคลที่สี่ ทุกอย่างก็นิ่งสงบ การชกต่อยเมื่อครู่สิ้นสุดลง มีเพียงโอเซฮุนที่ยังคงยืนโงนเงนไปมา ทุกคนตะลึงงันที่พบนายหญิงของแก็งค์มังกรดำในตอนนี้...
"คุณมีอะไรจะอธิบายกับฉันไหมคะ" ใบหน้าสวยเรียบเฉย ร่างสูงเหลือบมองด้วยความหวั่นวิตก เขาไม่ต้องการมีปัญหากับคนรัก เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาจงรักภักดีนั่นคือสิ่งที่คริสยืนยันกับเธอมาตลอด
ร่างบางเดินหลบออกไปจากบริเวณนั้น มังกรสายฟ้ารีบก้าวเดินตามออกไปด้วยความร้อนรน แขนเรียวถูกคว้าไว้แต่ก็ไม่เป็นผล เธอสะบัดมันทิ้งและเดินไวขึ้นจนทั้งสองหายลับไปทางด้านหน้าคฤหาสน์
ลู่ฮานนี่เบี่ยงตัวหลบมือขวาของมังกรสายฟ้า เขาคว้าข้อมือเธอไว้แน่น แรงโทสะพลุ่งพล่านเมื่อจับจ้องใบหน้าใสซื่อ ดวงตากลมโตเลิ่กขึ้นเมื่อรู้สึกไม่พอใจ ปลายเท้ายกขึ้นเตะหน้าแข้งชายหนุ่มอย่างแรง
"มีมารยาทกับฉันหน่อย นี่มันบ้านฉันนะ!" เสียงตวาดใส่ร่างโปร่งดังลั่น
"เพื่อนผมยังกอดคุณในบ้านได้เลย ทำไมผมจะทำไม่ได้" น้ำเสียงยียวนเปรยออกมาขณะกอดรัดเธอจากด้านหลัง
"คุณมันชอบอ่อยผู้ชาย ยิ้มแย้มกับเขาไปทั่ว ผู้หญิงใจง่าย!" เขาตะคอกใส่ร่างเล็กในขณะที่เขย่าตัวเธอจนเจ็บระบม
"หยาบคาย!" ฝ่ามือเล็กฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลา แขนเรียวถูกรวบไว้ทั้งสองข้างด้วยความรวดเร็ว โอเซฮุนโน้มใบหน้าลงดูดกลีบปากสวยด้วยความโมโห
ใบหน้าสวยใสแดงซ่าน เธอทั้งเขินอายและโกรธที่ถูกล่วงเกิน ฝ่ามือหนาล็อคแก้มนิ่มไว้ให้อยู่กับที่ ปลายลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าไปในปากอีกคนจนเธอสะดุ้งสุดตัว ร่างเล็กดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง ไม่นานเธอก็เสียหลักล้มลงบนพื้นซีเมนต์ ร่างโปร่งทาบทับโดยไม่ต้องการเสียโอกาส ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวนวลเนียน กลิ่นหอมละมุนยั่วยวนให้โอเซฮุนขาดสติ แอลกอฮอล์ช่วยกระตุ้นให้ความต้องการของชายหนุ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ ปล่อยฉัน" ร้องเสียงหลงเมื่อถูกลูบไล้แผ่นหลัง เขาสอดมือล้วงเข้าไปใต้เสื้อเพื่อหวังจะเคล้นคลึงเนินอก
"หยุดนะ ไม่อย่างนั้นฉันร้องจริงๆ" แขนเรียวทุบตีไหล่กว้าง ชายหนุ่มไม่สนใจฟังสิ่งรอบข้าง เขาต้องการจะทำโทษที่เธอสร้างมิตรสัมพันธ์กับคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขา
"คุณชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" เสียงเข้มกระซิบแผ่วข้างใบหู ดวงตากลมเริ่มมีน้ำหยาดใสรื้น ขอบตาร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกว่าเหตุการณ์เดิมจะย้อนกลับมาอีกครั้ง
ฝ่ามือหนาลูบไล้สะโพกกลมกลึงตามอารมณ์ความรู้สึก ริมฝีปากหนาดูดกลีบปากเล็กไว้ ลู่ฮานนี่ร่ำไห้สะอื้นช้าๆจนร่างเล็กสั่นไหว
"คุณลู่ฮาน..." ร่างโปร่งหยุดชะงักเมื่อรับรู้ว่าเธอร้องไห้ ดวงตาคมจดจ้องใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
"ผม..ผมขอโทษ" ปลายจมูกโด่งจรดหน้าผากมนแผ่วเบา เขารู้สึกผิดที่ให้อารมณ์อยู่เหนือความถูกต้อง
"วันนี้มีคนขอโทษฉันสองคน ที่สำคัญเขาทำอะไรที่ข่มเหงฉันเหมือนๆกัน" ร่างเล็กลุกขึ้นจากพื้น เธอปัดเสื้อผ้าสีขาวของตัวเองอย่างลวกๆเมื่อเลอะเศษฝุ่นจากใบไม้
"ฉันรู้สึกว่าตัวเองสกปรกมากกว่าเสื้อผ้าที่เลอะเทอะนี่อีก" เสียงหวานเอ่ยคำทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งร่างโปร่งไว้เพียงลำพัง
โอเซฮุนนั่งกุมขมับอยู่ที่พื้นซีเมนต์ เขามองตามแผ่นหลังเล็กที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปอีกทาง ฝ่ามือหนาเสยผมตัวเองช้าๆ ความเครียดเกาะกุมหัวใจเมื่อได้สติว่าทำอะไรลงไป...
END EP20----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำและมือขวาของเขาจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky ในทวิต เพื่อเป็นกำลังใจแก่ไรท์เตอร์ รายละเอียดการรวมเล่มจะตามมาเร็วๆนี้ อดใจรอกันก่อนนะ
ร่างบางขะมักเขม้นกับการเรียนรู้ทุกสิ่งที่เธอควรจะทำ หัวหน้าแก็งค์มังกรดำต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุด ภายนอกดูแข็งแกร่ง แต่ภายในนิ่มนวลอ่อนหวาน แม้เธอจะได้รับตำแหน่งผู้หญิงของมังกรสายฟ้าจากการสถาปนา แต่หน้าที่เล็กๆน้อยในการดูแลปรนนิบัติเขาก็ห้ามขาดตกบกพร่อง เธอยังคงต้องช่วยดูแลคนในพรรคและแก็งค์พันธมิตรในโครงข่ายของคริสอีกด้วย สิ่งเดียวที่ชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธอฝึกฝนเรียนรู้คือเรื่องการแข่งรถ เขาเกรงว่าเธอจะเกิดอันตรายหากพลาดพลั้ง ทุกครั้งที่เดินทางไปไหนด้วยกันเขาจะอาสาเป็นพลขับ แม้แต่เวลาที่มีการทดสอบสมรรถภาพความเร็วแรงของรถที่ถูกดัดแปลงและนำเข้ามาจากต่างประเทศ เธอก็ไม่ได้รับอนุญาตในนั่งเคียงข้างเขาเช่นกัน...
อุบัติเหตุเคยคร่าชีวิตบิดาของเขาไปชั่วนิจนิรันดร์ ร่างสูงไม่ต้องการให้เรื่องทำนองนี้เกิดซ้ำรอยเดิมอีก คนที่เขารักและห่วงใยมากที่สุดอย่างชานยอลลี่จะได้รับความไว้วางใจขณะโดยสารรถโดยมีเขาและโอเซฮุนเป็นผู้ขับเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
หลายวันผ่านไป ชุดแซคสีดำกำมะหยี่แบบสั้นรัดรึงส่วนเว้าส่วนโค้งของผู้หญิงถูกส่งมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ แม่บ้านเดินตรงมายังห้องนอนเพื่อมอบชุดที่จะเข้าร่วมงานในวันอาทิตย์นี้ให้แก่คุณผู้หญิงของเธอ ฝ่ามือเล็กเอื้อมรับไปพร้อมเอ่ยขอบใจหญิงชรา ชุดแซคดูงามสง่าอย่างหาที่ติไม่ได้ คริสตัลชั้นดีกว่าร้อยเม็ดถูกเรียงรายบนผ้ายืดเข้ารูป ฝีมือเย็บถักทอลายมังกรสีเงินสะท้อนแสงแวววาวเมื่อต้องแสงแดดภายนอก ด้านหลังเป็นผ้าซีทรูเนื้อบางโชว์ลายสักมังกรดำตามความต้องการของคริส เขาชอบให้เธอเปิดเผยความงดงามบนเรือนร่างสู่สายตาสาธารณชน ยิ่งมีคนชื่นชมความสวยใสของเธอเท่าไร เขาก็ยิ่งภูมิใจที่ได้ครอบครองเธอมากขึ้นเท่านั้น
"ชุดนี้คุณออกแบบเองเหรอ" ใบหน้าสวยหวานเหลือบมองคนรักที่กำลังนั่งเปิดหนังสือแต่งรถอ่าน
"อืม..ชอบไหม" เขาพยักหน้าตอบรับพร้อมรอยยิ้ม
"รสนิยมดีเหมือนกันนะ" เธอแสร้งกระเซ้าชายหนุ่มเล่นด้วยท่าทางอารมณ์ดี
"แบรนด์จากฝรั่งเศสนะครับ ไม่ใช่คนพิเศษของผม ผมไม่ใส่ใจขนาดนี้หรอก" ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง
ปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมรัญจวนบริเวณหัวไหล่ คางสากที่มีไรหนวดเขียวครึ้มทาบทับบ่าเล็ก ดวงตาคมจ้องมองเงาสะท้อนของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้ากระจกโดยมีเขากอดรัดอยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มฉวยโอกาสอ้อนคนรักด้วยการหอมแก้มเนียนใส
"คืนนี้คุณจะต้องสวยที่สุด"
ร่างสูงเปิดกล่องสีแดงที่บรรจุสร้อยคอทองคำขาว จี้สัญลักษณ์รูปมังกรดำสีนิลแวววาวถูกหย่อนลงตรงใบหน้าสวย มือหนาถือสร้อยที่แกว่งไกวไปมาช้าๆดวงตากลมโตจ้องมองความงดงามของเครื่องประดับชิ้นนั้นดั่งต้องมนต์สะกด...
"สร้อยของแม่ฉัน แม่สวมใส่มันตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่แม่จากฉันไปเธอก็ยังคงสวมใส่มันไว้"
"ชานยอลลี่...เธอคือผู้หญิงของมังกรสายฟ้า...ผู้หญิงคนที่สองที่ฉันรักรองจากแม่ผู้ให้กำเนิด"
เขาพลิกร่างเล็กให้หันมาสบประสานสายตาเพื่อสื่อถึงความจริงใจที่เขาต้องการจะบอก ริมฝีปากหนาจูบซับหน้าผากมน ไล่ลงมาปลายจมูกโด่งของหญิงสาวจนมาบรรจบที่กลีบปากอิ่มสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ...
"ใส่มันติดตัวไว้ เครื่องประดับชิ้นนี้คือสิ่งที่ฉันรักมาก" นิ้วเรียวยาวปลดตะขอห่วงเพื่อสวมใส่มันบนร่างบาง
ลำคอยาวระหงส์ถูกประดับประดาด้วยของมีค่า ผิวขาวขับสีนิลสนิทให้ดูโดดเด่นขึ้น ฝ่ามือใหญ่โอบจับแก้มใสของคนรักไว้เบาๆอย่างอ่อนโยน
"คุณคือคนเดียวที่ผมจะรัก"
ร่างเล็กถูกรั้งเอวเข้ามาสวมกอด ศีรษะกลมซุกลงตรงแผงอกกว้าง เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก คิดไม่ผิดที่เลือกผู้ชายคนนี้และตัดสินใจจะฝากชีวิตของตัวเองไว้กับเขา...
นับตั้งแต่เหตุการณ์วันที่คริสถูกวางยา โอเซฮุนก็ไม่มีโอกาสสนทนาประสาเพื่อนกับร่างสูงเท่าใดนัก อารมณ์ยังคงขุ่มมัวเมื่อหวนนึกถึงภาพเหตุการณ์บาดตาบาดใจครั้งนั้น ความรักทำให้เขาเกิดความหึงหวงแม้กระทั่งกับเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา แต่แม้จะเกิดความไม่พอใจเพียงใด เขาก็เก็บกดอารมณ์ความรู้สึกไว้ลึกๆ ไม่เคยเปิดเผยเรื่องราวที่เขาแอบรักลู่ฮานนี่ให้ใครได้รับรู้ ด้วยภาระหน้าที่มากมายที่ต้องดูแลพรรคพันธมิตรของแก็งค์มังกรดำ รวมถึงความเรียบร้อยต่างๆ ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาที่จะไปพบเจอเพื่อกวนประสาทศัลยแพทย์สาวสวยคนเดียวในดวงใจ
ช่วงเย็นก่อนงานครบรอบก่อตั้งแก็งค์อาชาพยัคฆ์จะเริ่มขึ้น ร่างสูงในชุดสูทสีดำสวมทับเสื้อเชิ๊ตสีขาวดูไม่เป็นทางการแต่ร่วมสมัย ใบหน้าหล่อคมคายรับกับเสื้อผ้าแทบทุกชุดที่ถูกคัดสรรมาอย่างดี วันนี้โอเซฮุนออกปากจะตามไปหลังจากเคลียร์ธุระที่โกดังเรียบร้อย ร่างเล็กของหญิงสาวสวมใส่ชุดแซคสีดำเข้ารูป ด้านหลังกึ่งเปลือยเพื่อโชว์รอยสักมังกรตัวใหญ่แสนตระการตา ลำคอยาวละหงส์มีเครื่องประดับชิ้นงามลายมังกรดำสนิท ผิวขาวราวหยวกกล้วยสะท้อนผงมุกที่ฉาบเคลือบร่างสวยไว้ ชานยอลลี่ดูสง่างามเหมาะสมกับคริสมังกรสายฟ้าอย่างไร้ที่ติ
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในงานเฉลิมฉลองที่ถ้ำอาชาพยัคฆ์ มีเหล่าชายฉกรรจ์ในตำแหน่งลูกสมุนของแต่ละพรรคหลายสิบคน ร่างกำยำกระจายกำลังตามพื้นที่ต่างๆเพื่อคอยจับตาดูความผิดปกติ หากมีหนอนบ่อนไส้หรือศัตรูแฝงตัวเข้ามาก่อความวุ่นวาย จะได้จัดการให้อยู่ในความสงบเรียบร้อยโดยไว
ร่างสูงก้าวลงมาจากรถมัสแตงสีดำคันงามพร้อมกับหญิงสาวสวยข้างกาย หลายคนตรงเข้ามาโค้งศีรษะทำความเคารพอย่างนอบน้อม มือหนายกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้ มังกรสายฟ้าพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม วันนี้คืองานครั้งแรกที่เขาพาชานยอลลี่ออกงานอย่างเป็นทางการ สายตาหลายคู่เหลือบมองเขาและเธอ เสียงอื้ออึงดังขึ้นเรื่อยๆ ค่อนไปทางชื่นชมความสง่างามของทั้งคู่ ฝ่ามือเล็กจับแขนแกร่งที่เดินจูงหล่อนไปตลอดทาง ใบหน้าสวยหวานยิ้มแย้มตามมารยาทที่พึงมี แม้เธอจะไม่รู้จักคนเหล่านั้นเลยสักนิดแต่เป็นหน้าที่ของภรรยาที่ต้อนรับแขกของสามีให้ดูธรรมชาติที่สุด
เมื่อถึงเวลาสมพรฤกษ์ที่สมควร เหลาเกาที่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าพรรคอาชาพยัคฆ์ซึ่งรับช่วงต่อจากบิดาขึ้นกล่าวบนเวทีเพื่อขอบคุณแขกเหรื่อ รวมถึงเหล่าพันธมิตรที่ให้เกียรติมาร่วมงานในวันนี้ ทั้งหมดตั้งใจฟังและร่วมแสดงความยินดีที่พรรคเจริญรุ่งเรืองมาจนถึงทุกวันนี้ ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนเขาและคนในพรรคมาโดยตลอด ก่อนจบการปราศรัย ด้วยความเป็นคนขี้เล่น ชอบสร้างเสียงหัวเราะ เขาจึงประกาศเปิดตัวน้องสาวคนเดียวที่รักดุจหัวแก้วหัวแหวนให้ทุกคนทำความรู้จักไปในตัว
"ลู่ฮานนี่ สาวน้อยชุดขาวคนนี้คือน้องสาวที่ผมรักมาก" ร่างท้วมผายมือไปด้านหลัง ในขณะที่ร่างเล็กเดินเก้อเขินมาบนเวทีช้าๆ
"ปรบมือให้เธอหน่อยสิครับ งานนี้อาจจะมีน้องเขยในอนาคตของผมแฝงตัวอยู่ด้วย ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะดังกังวาน คนในงานต่างพากันขำความร่าเริงตลกขบขันของเขา
"พี่พูดบ้าอะไร" หล่อนทุบแขนพี่ชายให้หยุดพูดอะไรเพ้อเจ้อ เธอไม่เคยออกงานสังคมลักษณะนี้และยังคงต้องรักษาภาพลักษณ์ของบุคลากรทางการแพทย์ของโรงพยาบาล
"เธอเขินครับ เธอเป็นคนขี้อาย ฮ่าๆ...." ฝ่ามือหนากุมมือเล็กของน้องสาวไว้ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
ร่างโปร่งรีบก้าวเข้ามาในงานพร้อมเหลือบมองขึ้นไปบนเวที เขายกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาเมื่อใช้เวลาหลายชั่วโมงในการจัดการธุระที่โกดังเก็บรถ เพื่อนตัวเล็กหย่อนกายลงข้างคริสที่นั่งสนทนากับคนในแก็งค์พันธมิตร ร่างสูงยังไม่ทันสังเกตว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่บนเวทีที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวคนเดียวของเหลาเกา คือคนที่เขารังแกน้ำใจเมื่อหลายวันก่อน ร่างบางด้านข้างสะกิดคนรักให้หันมองตามสิ่งที่เธอพูด
"น้องสาวคุณเหลาเกาน่ารักนะคะ เป็นคุณหมอด้วย เก่งจริงๆ" เสียงหวานชื่นชมด้วยรอยยิ้ม
"หืม..ครับ?" เสียงทุ้มเอ่ยตอบหญิงสาวข้างกาย โดยไม่ทันสังเกตคนบนเวที
"น้องสาวคุณเหลาเกาค่ะ จบจากอังกฤษมาแล้วยังกลับมาพัฒนาการแพทย์ที่นี่อีก"
ดวงตาคมเหลือบมองตามคำบอกกล่าว เขาตกตะลึงที่พบเจอกับเธออีกครั้ง ที่น่ากังวลคือเธอมีศักดิ์เป็นน้องสาวของเหล่าพันธมิตรแก็งค์มังกรดำ ร่างสูงกำลังจะลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ ข้อศอกของใครคนหนึ่งกระทุ้งเข้ามาที่ลำตัวอย่างแรงจนเขาจุก
"นั่งลง" น้ำเสียงเรียบเฉยของโอเซฮุนเตือนสติให้เขาได้คิดก่อนที่จะทำอะไรวู่วาม
"มีอะไรกันเหรอคะ" ดวงหน้าหวานใสเอ่ยถามคนรักด้านข้างเมื่อเห็นทั้งสองมีสีหน้าพิรุธ
มังกรสายฟ้าและมือขวาของเขาส่ายศีรษะพร้อมกัน ทั้งสองนิ่งเงียบ คริสกำลังใช้สมองไตร่ตรองว่าจะใช้วิธีไหนในการกล่าวคำขอโทษเธอ กิจกรรมภายในงานดำเนินไปตามปกติ เสียงดนตรีบรรเลงสร้างความครื้นเครงให้กับแขกเหรื่อที่ร่ำสุราไม่น้อย เครื่องดื่มแอลกอฮอล์คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในงานรื่นเริงของเหล่านักเลงอันธพาล ยิ่งดึกแขกผู้ใหญ่ก็ขอตัวกลับ เหลือแต่เพียงหนุ่มสาวที่เดินทางมาร่วมงาน เหลาเกาลงทุนจ้างหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยเดินชงเครื่องดื่มเพื่อสร้างความตระการตาให้หนุ่มโสด
โอเซฮุนนั่งจิบแอลกอฮอล์เงียบๆ ดวงตาคมคอยเหลือบมองร่างบางที่นั่งข้างพี่ชายไม่ละสายตา รอยยิ้มอ่อนหวานของเธอเรียกชายหนุ่มหลายคนให้เดินเข้ามาทักทาย เหลาเกาไม่คิดหวงน้องสาว เขาเห็นสมควรแล้วว่าหญิงสาวอย่างเธอควรต้องมีใครสักคนดูแลอย่างจริงจังนอกจากเขา แก้วเครื่องดื่มถูกชนเข้าหากันตามมารยาท ใบหน้าสวยหวานพยักตอบรับช้าๆเมื่อชายหนุ่มของแก็งค์พันธมิตรที่มาร่วมงานเริ่มแนะนำตัว
เวลาผ่านไปจนคนในงานเริ่มบางตา ชานยอลลี่ขอตัวเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านในคฤหาสน์ มังกรสายฟ้ากำชับให้ลูกสมุนตามไปดูแลแต่เธอก็ปฎิเสธ เนื่องจากเห็นทุกคนกำลังสนุกและไม่อยากรบกวนใคร
ร่างบางก้าวเดินเข้าไปในตัวอาคาร ภายในบ้านค่อนข้างเงียบงัน ทั้งคนในพรรครวมถึงคนรับใช้ต่างสาละวนกันอยู่ด้านนอก หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ เธอก็เดินสวนกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งตั้งใจเดินตรงเข้ามาทักทาย
"คริสสบายดีไหม" ใบหน้าสวยเฉี่ยวเอ่ยถาม ริมฝีปากแดงสดยกยิ้มช้าๆแต่ดูอย่างไรก็ไม่เป็นมิตร
"คะ?ก็..สบายดีค่ะ"
ดวงตาสวยคมที่ประดับประดาด้วยอายไลเนอร์ดำเหลือบมองต้นคอยาวระหงส์ขณะที่เธอตอบรับ จี้รูปมังกรสะท้อนแสงไฟแวววาว หล่อนจำมันได้ดีว่านี่คือสมบัติที่คริสรักมากที่สุด ปิงปิงไม่เคยลืมว่ามารดาของมังกรสายฟ้าสวมใส่มันตลอดเวลาจนถึงวันที่เธอจากโลกนี้ไป ความอิจฉาริษยาครอบงำจนเธอเดือดดาล หล่อนถลึงตาใส่ร่างเล็ก ตะคอกถามด้วยความสงสัย
"เธอเอาสร้อยเส้นนี้มาจากไหน!" ฝ่ามือเล็กหยิบจี้มังกรที่งดงามขึ้นมาพิจารณาใกล้ๆ
ความชาญฉลาดของชานยอลลี่เริ่มทำให้เธอไตร่ตรองว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นหนึ่งในคนที่เคยพัวพันกับมังกรสายฟ้ามาก่อน
"สามีฉันให้ค่ะ" ใบหน้าสวยหวานแย้มยิ้มอย่างเป็นมิตร แต่กลับแฝงความกวนประสาทไว้ในที
"เขาหวงสร้อยเส้นนี้มาก แม้แต่คนในพรรคก็จับต้องมันไม่ได้ แต่เธอ..!" เสียงตวาดนั้นกำลังบ่งบอกถึงความริษยามากมาย ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากันแน่นเมื่อเริ่มรับรู้ว่าร่างสูงจริงจังกับหล่อนมากเพียงไหน
"ฉันจะบอกอะไรให้หายโง่นะ เมื่อหลายวันก่อนเขามานอนกับฉันที่โรงแรม อ่อ วันที่เขากลับไปหาเธอในสภาพมึนเมาน่ะแหละ!" ฝ่ามือเล็กกระชากสร้อยเส้นนั้นมากำไว้แน่น อารมณ์ชั่ววูบทำให้เธอคิดอยากเอาชนะผู้หญิงตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ
"เธอก็คงเป็นแค่ผู้หญิงข้างทางที่เขาหิ้วเข้าโรงแรมเท่านั้น เอาสร้อยคืนฉันมา" ชานยอลลี่สงบนิ่ง เธอมีสติในการตอบโต้ศัตรูจนดูน่าเกรงขาม
ฝ่ามือบางกระชากข้อมือของปิงปิงเพื่อจะยื้อแย่งสร้อยล้ำค่าเส้นนั้นกลับคืนมา ร่างบางถูกผลักจนเซถลา หญิงสาวในชุดแซคเปรี้ยวโฉบเฉี่ยวง้างมือขึ้นเหนืออากาศเพื่อจะตบใบหน้าสวยหวาน ชานยอลลี่ใช้ความว่องไวของตนเองหลบหลีก ร่างเล็กที่ได้รับการฝึกฝนทฤษฎีป้องกันตัวใช้ฝ่ามือของตนฟาดลงบนใบหน้าสวยของอีกฝั่งจนเธอหน้าหันอย่างแรง
"กล้าตบฉันเหรอ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!" ร่างบางแผดเสียงใส่ด้วยความโมโห ความหึงหวงกำลังทำให้เธอขาดสติ
"ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร แต่เธอควรต้องรับรู้ไว้ว่าฉันคือภรรยาของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ" เธอหยิบกระบอกปืนที่เหน็บบริเวณต้นขาเรียวขึ้นมาข่มขู่หล่อน ปิงปิงเห็นท่าไม่ดีจึงขว้างสร้อยเส้นนั้นลงกับพื้นและวิ่งหนีไปด้วยความหงุดหงิดใจ
ใบหน้าสวยหวานขมวดมุ่น เธอรำคาญใจไม่น้อยกับหญิงสาวที่มาพัวพันกับคนรัก ฝ่ามือเล็กหยิบสร้อยเส้นสวยขึ้นมาสำรวจความเรียบร้อยว่าเสียหายตรงไหนบ้าง ไม่นานนักเธอก็เดินตรงเข้าไปในบริเวณงาน แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเหลือบเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยในเงามืดไม่ไกลจากโรงจอดรถ ชายหญิงกำลังพูดจาตกลงกันซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงจัง ฝ่ามือหนากระชากแขนเรียวไว้ก่อนที่ร่างเล็กของหญิงสาวคนนั้นจะเดินหนี
"เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณยังไม่ได้รับคำขอโทษจากผม" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างจริงใจในความผิดที่ตัวเองก่อขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะฉันเข้าใจดี กลับเข้าไปในงานเถอะค่ะ ออกมาด้วยกันแบบนี้มันดูไม่ดีนัก" ริมฝีปากเล็กแย้มยิ้มช้าๆอย่างเป็นมิตร
"คุณลู่ฮานนี่...ระวังครับ"
เสียงเข้มตะโกนออกไปเมื่อเธอกำลังจะเหยียบงูที่กำลังเลื้อยผ่านด้านหลัง ร่างบางเซถลาเข้ามาในอ้อมกอดของมังกรสายฟ้า ดวงตากลมโตหลุบลงต่ำเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับชายหนุ่ม แก้มใสขึ้นสีระเรื่ออย่างชัดเจนแต่คงไม่มีใครเห็นในความมืด ภาพเหตุการณ์วันนั้นย้อนกลับมาอีกครั้งเมื่อเธอเพ่งมองใบหน้าหล่อคมคายที่เคยโน้มลงมาสัมผัสกลีบปากอย่างดูดดื่ม
"แอบมาอยู่ที่นี่กันเองเหรอ" ร่างโปร่งของใครคนนึงก้าวเดินมาทักทาย ทั้งสองผละออกจากกันด้วยความตกตะลึง ใบหน้าหล่อใสของเพื่อนตัวเล็กแปรเปลี่ยน เขาไม่มีแม้รอยยิ้ม ดวงตาคมดุดันกว่าทุกครั้งที่เคยพบเจอ
"ครั้งที่แล้วคงยังไม่หนำใจ...ใช่ไหม" เขาเหลือบมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวร่างเล็ก แรงโทสะก่อตัวขึ้นช้าๆผสมผสานกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เริ่มทำปฎิกิริยาในร่างกาย
"มันไม่ใช่อย่างนั้น กูกำลังขอโทษ..." ร่างสูงเปล่งเสียงออกมาไม่ทันจบประโยคดี เขาต้องการอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจเจตนาของทั้งสอง
"ไอ้คริส! มึงยังกล้าที่จะมายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีกเหรอ!" ฝ่ามือหนากระชากคอเสื้อเพื่อนตัวสูง เขากำหมัดแน่น ร่างโปร่งหงุดหงิดใจตั้งแต่มาถึงในงาน ลู่ฮานนี่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาวนเวียนเข้ามาทำความรู้จัก ในตอนนี้เขายังพบเธอกำลังกอดกับคริสมังกรสายฟ้า ยิ่งทำให้ความหึงหวงในตัวเธอเพิ่มมากขึ้นทวีคูณ
"สิ่งที่คุณกำลังพูดอยู่คือการดูถูกศักดิ์ศรีฉัน" ดวงตากลมจับจ้องใบหน้าชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวด โอเซฮุนมักจะพูดจาทำร้ายจิตใจเธอเสมอ
"ลู่ฮานนี่ คุณเองก็มีการศึกษา ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะสิ้นคิดโดยการยอมเป็นเมียน้อยเขา"
"ไอ้เซฮุน!" ร่างสูงง้างหมัดขึ้นในอากาศ เขาเหวี่ยงมันลงบนใบหน้าเพื่อนรักสุดแรงเพื่อปกป้องหญิงสาว
หญิงสาวร่างเล็กหวีดร้องด้วยความตกใจ ชานยอลลี่รีบวิ่งออกมาจากมุมมืดเพื่อห้ามปราม ร่างบางของภรรยาเพื่อนรักกอดรั้งแขนโอเซฮุนแน่น เมื่อทั้งสองเหลือบเห็นบุคคลที่สี่ ทุกอย่างก็นิ่งสงบ การชกต่อยเมื่อครู่สิ้นสุดลง มีเพียงโอเซฮุนที่ยังคงยืนโงนเงนไปมา ทุกคนตะลึงงันที่พบนายหญิงของแก็งค์มังกรดำในตอนนี้...
"คุณมีอะไรจะอธิบายกับฉันไหมคะ" ใบหน้าสวยเรียบเฉย ร่างสูงเหลือบมองด้วยความหวั่นวิตก เขาไม่ต้องการมีปัญหากับคนรัก เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาจงรักภักดีนั่นคือสิ่งที่คริสยืนยันกับเธอมาตลอด
ร่างบางเดินหลบออกไปจากบริเวณนั้น มังกรสายฟ้ารีบก้าวเดินตามออกไปด้วยความร้อนรน แขนเรียวถูกคว้าไว้แต่ก็ไม่เป็นผล เธอสะบัดมันทิ้งและเดินไวขึ้นจนทั้งสองหายลับไปทางด้านหน้าคฤหาสน์
ลู่ฮานนี่เบี่ยงตัวหลบมือขวาของมังกรสายฟ้า เขาคว้าข้อมือเธอไว้แน่น แรงโทสะพลุ่งพล่านเมื่อจับจ้องใบหน้าใสซื่อ ดวงตากลมโตเลิ่กขึ้นเมื่อรู้สึกไม่พอใจ ปลายเท้ายกขึ้นเตะหน้าแข้งชายหนุ่มอย่างแรง
"มีมารยาทกับฉันหน่อย นี่มันบ้านฉันนะ!" เสียงตวาดใส่ร่างโปร่งดังลั่น
"เพื่อนผมยังกอดคุณในบ้านได้เลย ทำไมผมจะทำไม่ได้" น้ำเสียงยียวนเปรยออกมาขณะกอดรัดเธอจากด้านหลัง
"คุณมันชอบอ่อยผู้ชาย ยิ้มแย้มกับเขาไปทั่ว ผู้หญิงใจง่าย!" เขาตะคอกใส่ร่างเล็กในขณะที่เขย่าตัวเธอจนเจ็บระบม
"หยาบคาย!" ฝ่ามือเล็กฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลา แขนเรียวถูกรวบไว้ทั้งสองข้างด้วยความรวดเร็ว โอเซฮุนโน้มใบหน้าลงดูดกลีบปากสวยด้วยความโมโห
ใบหน้าสวยใสแดงซ่าน เธอทั้งเขินอายและโกรธที่ถูกล่วงเกิน ฝ่ามือหนาล็อคแก้มนิ่มไว้ให้อยู่กับที่ ปลายลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าไปในปากอีกคนจนเธอสะดุ้งสุดตัว ร่างเล็กดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง ไม่นานเธอก็เสียหลักล้มลงบนพื้นซีเมนต์ ร่างโปร่งทาบทับโดยไม่ต้องการเสียโอกาส ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวนวลเนียน กลิ่นหอมละมุนยั่วยวนให้โอเซฮุนขาดสติ แอลกอฮอล์ช่วยกระตุ้นให้ความต้องการของชายหนุ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ ปล่อยฉัน" ร้องเสียงหลงเมื่อถูกลูบไล้แผ่นหลัง เขาสอดมือล้วงเข้าไปใต้เสื้อเพื่อหวังจะเคล้นคลึงเนินอก
"หยุดนะ ไม่อย่างนั้นฉันร้องจริงๆ" แขนเรียวทุบตีไหล่กว้าง ชายหนุ่มไม่สนใจฟังสิ่งรอบข้าง เขาต้องการจะทำโทษที่เธอสร้างมิตรสัมพันธ์กับคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขา
"คุณชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" เสียงเข้มกระซิบแผ่วข้างใบหู ดวงตากลมเริ่มมีน้ำหยาดใสรื้น ขอบตาร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกว่าเหตุการณ์เดิมจะย้อนกลับมาอีกครั้ง
ฝ่ามือหนาลูบไล้สะโพกกลมกลึงตามอารมณ์ความรู้สึก ริมฝีปากหนาดูดกลีบปากเล็กไว้ ลู่ฮานนี่ร่ำไห้สะอื้นช้าๆจนร่างเล็กสั่นไหว
"คุณลู่ฮาน..." ร่างโปร่งหยุดชะงักเมื่อรับรู้ว่าเธอร้องไห้ ดวงตาคมจดจ้องใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
"ผม..ผมขอโทษ" ปลายจมูกโด่งจรดหน้าผากมนแผ่วเบา เขารู้สึกผิดที่ให้อารมณ์อยู่เหนือความถูกต้อง
"วันนี้มีคนขอโทษฉันสองคน ที่สำคัญเขาทำอะไรที่ข่มเหงฉันเหมือนๆกัน" ร่างเล็กลุกขึ้นจากพื้น เธอปัดเสื้อผ้าสีขาวของตัวเองอย่างลวกๆเมื่อเลอะเศษฝุ่นจากใบไม้
"ฉันรู้สึกว่าตัวเองสกปรกมากกว่าเสื้อผ้าที่เลอะเทอะนี่อีก" เสียงหวานเอ่ยคำทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งร่างโปร่งไว้เพียงลำพัง
โอเซฮุนนั่งกุมขมับอยู่ที่พื้นซีเมนต์ เขามองตามแผ่นหลังเล็กที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปอีกทาง ฝ่ามือหนาเสยผมตัวเองช้าๆ ความเครียดเกาะกุมหัวใจเมื่อได้สติว่าทำอะไรลงไป...
END EP20----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำและมือขวาของเขาจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky ในทวิต เพื่อเป็นกำลังใจแก่ไรท์เตอร์ รายละเอียดการรวมเล่มจะตามมาเร็วๆนี้ อดใจรอกันก่อนนะ