บ้าน
อาหารน่าทานฝีมือของชานยอลลี่วางเรียงรายบนโต๊ะ กลิ่นหอมของซุปไก่ลอยฟุ้งในอากาศ ร่างสูงหย่อนกายลงบนเก้าอี้ตำแหน่งหัวโต๊ะ วันนี้หัวหน้าแก็งค์มังกรขาวมีธุระที่ต้องจัดการในตัวเมือง คฤหาสน์ทั้งหลังจึงค่อนข้างเงียบสงบกว่าปกติ นานมากแล้วที่คริสมังกรสายฟ้าแทบไม่ได้พักผ่อนอย่างสบายใจ ทุกๆวันมักมีเรื่องเข้ามากวนใจให้เขาแก้ไข ขบคิดถึงปัญหาต่างๆ
แขนขวาของร่างสูงร้าวระบมเนื่องจากการอักเสบของบาดแผล เขาไม่ถนัดนักกับการตักอาหารเข้าปาก กับข้าวในจานถูกเขี่ยไปมาด้วยความทุลักทุเล มือซ้ายยกขึ้นตักกับข้าวแต่แล้วอาหารในช้อนก็หล่นลงมาทุกครั้ง
"น่าหงุดหงิดชะมัด" เสียงสบถเบาๆกับตัวเองด้วยความขุ่นเคือง ช้อนส้อมถูกปล่อยวางในจานเสียงดัง
ดวงตากลมเหลือบมองร่างสูงที่กำลังขะมักเขม้นกับการตักอาหารเข้าปาก ใบหน้าหวานใสยิ้มขำ เธอช่วยตักอาหารใส่ช้อนของเขาและเอ่ยปลอบใจ
"ให้ฉันช่วยไหม" ริมฝีปากบางแย้มยิ้มน้อยๆ
"..หืม.." ดวงตากลมเหลือบมองร่างบางด้วยท่าทางฉงน
"ก็..ป้อนนาย..ถ้านายต้องการ"
"ต่อหน้าลูกน้องเยอะแยะ ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้" มือหนายกขึ้นห้ามเมื่อหญิงสาวตักอาหารมายื่นตรงหน้า
เขาตั้งใจตักอาหารในจานเข้าปากหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารตัวใหญ่ เขารู้สึกหงุดหงิดใจที่ร่างกายบาดเจ็บจนไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันอย่างเคยได้ ขายาวเดินก้าวไปตามบันไดที่ทอดตัวขึ้นสู่ห้องนอน ใบหน้าสวยใสเหลือบมองตามร่างสูง เธอยกชามข้าวต้มเดินตามมาห่างๆโดยที่คริสไม่รู้ตัว...
ร่างสูงหย่อนกายลงบนโซฟา ชามข้าวต้มร้อนๆถูกวางบนโต๊ะ เธอหยิบถุงยาแก้อักเสบและผ้าพันแผลเตรียมไว้ให้คริสมังกรสายฟ้าหลังจากเขาทานอาหารเสร็จ
"มาทานอาหารก่อน นายมียาหลังอาหารอยู่หลายอย่าง" ฝ่ามือเล็กเลือกเม็ดยาสีสวยมาจัดใส่ถ้วยไว้
"ฉันไม่กิน" ร่างสูงเอนกายลงนอนบนโซฟาไม่ไกลกันนัก
"มังกรสายฟ้าไม่กลัวตายแต่กลัวยาเม็ดเล็กๆ..."
"ฉันไม่ได้กลัวยา แต่ฉันกำลังหงุดหงิดที่ต้องมาเป็นแบบนี้!" สีหน้าจริงจังทำให้หญิงสาวต้องหยุดหยอกล้อเขา ร่างเล็กเขยิบเข้ามาใกล้
เธอตักข้าวต้มในชามขึ้นป้อนชายหนุ่มด้วยความใจเย็น...
"ในนี้ไม่มีลูกสมุนของแก็งค์นายแล้ว ฉันคงป้อนได้" รอยยิ้มบางวาดขึ้นบนใบหน้าสวย เธอเข้าใจร่างสูงดีว่าภาระหน้าที่ของเขามีมากเพียงใด ไหนจะปัญหามากมายที่เขาต้องคอยตามแก้ไขตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องในแก็งค์มังกรดำ
"อยากให้ฉันหายเร็วๆใช่ไหม..."
"ก็ใช่น่ะสิ ถ้านายหายจะได้กลับไปขับรถแข่งได้เหมือนเดิม" ช้อนข้าวต้มถูกยื่นเข้ามาเพื่อบังคับป้อนเขาอีกครั้ง
"บางทีฉันก็ไม่อยากหายเจ็บ..เพราะถ้าฉันเป็นปกติ...นั่นหมายความว่า..เธอต้องไปจากฉัน..." ดวงตาคมสบกับดวงตากลมโตตรงหน้า ความรู้สึกที่ต้องการส่งผ่านทางสายตาไปให้ลึกถึงหัวใจ ความรักที่พูดออกไปไม่ได้เพราะเกรงว่าคนรักจะเกิดอันตรายถึงชีวิต..
"ทานข้าวก่อน" ฝ่ามือเล็กยังคงยกค้างไว้ ...ร่างสูงชะงักงันสักพัก ไม่นานมือหนาก็ค่อยๆเอื้อมไปจับมือบางดึงเข้ามา เขาอ้าปากทานข้าวต้มในช้อนอย่างว่าง่าย..
ดวงตาของทั้งสองสบกันอย่างมีความนัยน์ ร่างสูงนั่งยืดตัวตรงโดยมีร่างเล็กคอยเอาอกเอาใจป้อนเขาอยู่ข้างๆ มังกรสายฟ้าเปรียบเสมือนเด็กไม่กี่ขวบที่ต้องการความรัก ความเอาใจใส่ดูแลจากคนที่เขารักเช่นกัน
แก้วน้ำบรรจุหลอดสีขาวถูกยกขึ้นมาเพื่อให้ชายหนุ่มดูดแก้กระหาย เม็ดยาสีสวยถูกจัดแจงตามคำสั่งของแพทย์พยาบาลที่กำชับให้เขาทานให้ตรงเวลา มือบางยื่นถ้วยยาเล็กๆมาตรงหน้าให้ร่างสูงรับไป
"ไม่ป้อนยาอีกเหรอ" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง
"หือ.."
ถ้วยยาถูกผลักไปตรงหน้าของหญิงสาว ดวงตากลมโตเลิ่กมองด้วยความประหลาดใจ
"ใช้ปากเธอ..ป้อนให้ฉัน" ยาเม็ดเล็กถูกมือหนาหยิบเข้าไปในปากป้อนให้หญิงสาว เขาให้หล่อนคาบเม็ดยาไว้ ใบหน้าสวยใสแดงซ่านด้วยความเขินอาย แต่ถึงกระนั้นเธอก็โน้มริมฝีปากของเธอเข้าหาร่างสูงด้วยความยินดี
ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มรับเม็ดยาจนความนิ่มหยุ่นสัมผัสกัน การทานยาที่แสนอ่อนโยนละมุนละไม ดวงตาคมสบสายตาหวานเนิ่นนานจนยากจะละความสนใจไปจับจ้องอย่างอื่น
ร่างสูงดูดน้ำจากหลอดสีขาวในแก้วใส เขากลืนเม็ดยาลงคออย่างง่ายดาย ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยความสุขใจ แม้จะเป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราวที่เขาขอต่อเวลาไว้ แต่มันก็ทำให้หัวใจของเขาพองโตและรู้ว่าการอยู่เพื่อความรักเป็นเช่นไร
"เธอรู้ไหม ว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน..."
"คุณรู้ไหมครับ... สาวน้อยของผม" ฝ่ามือหนายกขึ้นอย่างยากลำบากเพราะการอักเสบของบาดแผล เขาลูบจับศรีษะคนตัวเล็กกว่าด้วยความอ่อนโยน
"ฉันไม่รู้...ฉันรู้แค่ว่าฉันคิดถึงนายมาก..คิดถึงนายที่สุด" ร่างเล็กโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น ใบหน้าหวานใสซุกลงตรงหน้าอกแกร่ง เธออยากจะอยู่อย่างนี้ให้เนิ่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากเป็นความฝันเธอก็ไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อพบเจอความจริงอะไรอีกเลย
ปลายจมูกโด่งจรดบนผมนุ่มลื่นสีน้ำตาลอ่อนของหญิงสาว ริมฝีปากแตะเส้นผมแผ่วเบา แขนแกร่งโอบร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด...
"ฉันขอโทษ...ที่ทำให้ชีวิตเธอตกอยู่ในอันตราย" น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยความในใจของตนเองออกไปให้เธอได้รับรู้
"อยู่ใกล้นาย...ชีวิตฉันมีแต่เรื่องตื่นเต้น" ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาของเขาทั้งสอง
"...ในตอนนี้ด้วย เธอกำลังจะตื่นเต้น...อีกครั้ง" เสียงเข้มเปรยออกไปเบาๆ เขาโน้มใบหน้าเพื่อจูบสัมผัสริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวที่ยั่วยวนเกินห้ามใจ
ความคิดถึงที่ฝังแน่นในจิตใจของคนทั้งสองปะทุขึ้นจนแทบระเบิด ร่างเล็กปีนขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่ม ลิ้นยาวดูดดุนลิ้นเล็กไว้ในโพรงปากด้วยความถวิลหาสุดบรรยาย หากคริสกลืนกินเธอได้เขาจะทำ เพื่ออำพรางสายตาคนที่ต้องการปองร้ายชีวิตของเธอ แขนขวายกขึ้นลูบผิวกายนวลเนียนด้วยความยากลำบาก ร่างสูงจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจกับอาการบาดเจ็บ ใบหน้าหวานใสเหลือบมองท่าทางที่ไม่ถนัดของชายหนุ่มและเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"นาย..แขนเจ็บ" เธอทำท่าจะขยับลงไปจากตักของร่างสูง
"ฉันเจ็บแขน...แต่..อย่างอื่นยังใช้การได้อยู่.." ใบหน้าคมยกยิ้มกวน ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ที่ซอกคอหอมละมุน
สาวน้อยแย้มยิ้มอย่างเขินอาย แขนเรียวโอบรอบต้นคอร่างสูง ทั้งสองดูดปากตอบซึ่งกันและกัน ริมฝีปากหนาขบตามกรอบคางเล็ก ลิ้นยาวไล้เลียชอนไชเข้าโพรงปาก ฝ่ามือหนาลูบคลำร่างกายขาวนวลเนียน หน้าอกกลมกลึงถูกเคล้นคลึงอย่างเบามือ
หญิงสาวถอดเสื้อกล้ามตัวเล็กของตนเองออก ฝ่ามือบางเอื้อมไปปลดตะขอบราเผยให้เห็นความอวบอิ่มเต่งตึงล่อตาล่อใจ ใบหน้าคมโน้มลงซุกไซร้และใช้ลิ้นยาวตวัดลิ้มชิมความหวานของยอดอก ร่างบางแอ่นรับอย่างเสียวกระสันต์ ฝ่ามือเล็กจับศรีษะชายหนุ่มฝังหน้าลงกับยอดปทุมถันที่สวยงามเหมาะมือ เสียงครางเบาๆอื้ออึงในลำคอ นิ้วเรียวจิกขยุ้มลงบนแผ่นหลังแกร่ง เสื้อยืดบนร่างสูงถูกถอดออกด้วยฝีมือของหญิงสาว ไม่นานร่างกายท่อนบนของทั้งสองก็เปลือยเปล่า แสงแดดยามเช้าสาดส่องให้ห้องทั้งห้องสว่าง แม้จะเขินอายเมื่อไม่ได้อยู่ในความมืดมิด แต่ความต้องการตามธรรมชาติของทั้งสองร้องเรียกให้เขาสานสัมพันธ์ต่อโดยให้มองข้ามสิ่งเหล่านี้ไป...
กางเกงยีนส์ขาสั้นตัวจิ๋วถูกปลดออกจากร่างด้วยฝีมือของร่างบางเช่นเคย หากมังกรสายฟ้าไม่บาดเจ็บเขาคงช่วยเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของหล่อน ฝ่ามือเล็กลูบจับเป้ากางเกงชายหนุ่ม เธอปลดกระดุมกางเกงของเขาทีละเม็ดจนส่วนแข็งขืนเริ่มโผล่พ้นขึ้นทีละน้อย แกนกายถูกมือนิ่มจับรูดขึ้นลงช้าๆ ใบหน้าคมขบกรามแน่น ความเสียวซ่านโถมเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว...
ความคิดถึง ความรักทำให้ชานยอลลี่ต้องการที่จะใกล้ชิดกับหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ สัมผัสที่อ่อนโยนหอมละมุนของเขาทำให้เธอครวญหา ความรู้สึกของมังกรสายฟ้าก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก หากแต่ว่าแขนข้างขวาที่เป็นอุปสรรคการวาดลีลารักที่ทำให้เขาทำอะไรไม่สะดวกเท่าที่ควร
หลังจากปล่อยให้ร่างสูงรุกเร้าเนินอกอวบอิ่มจนหนำใจ ศรีษะเล็กค่อยๆเลื่อนตำแหน่งลงสู่เบื้องล่าง ลิ้นเล็กไล้เลียแกนกายจากโคนสู่ปลายจนร่างสูงเกร็งตัว น้ำลายสีใสเคลือบอวัยวะจนชุ่มลื่น ริมฝีปากบางอมรูดขึ้นลงสลับกับการใช้ลิ้นตวัดส่วนปลายช้าๆ ส่วนแข็งขืนขยายขนาดจนเริ่มคับปากหญิงสาว ฝ่ามือเล็กกำกระตุกขึ้นลง ลิ้นร้อนชื้นไล้เลียมอบความอุ่นในโพรงปากและครอบคลุมส่วนปลายอวัยวะไว้หลวมๆ แก้มใสตอบลงเนื่องจากแรงดูด ดวงตาคมปรือลงด้วยแรงพิศวาส เขาเสียวกระสันต์จนแทนทนไม่ไหว ตัณหาภายในกายพลุ่งพล่านจนอยากจะปลดปล่อย
"อ่าา...เธอไปแอบฝึกเรื่องพวกนี้มาจากไหน" ส่งเสียงกระซิบหยอกล้อร่างบางที่กำลังรุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่ม
"ฉันคิดถึงนาย..." ใบหน้าหวานใสแดงซ่านเมื่อถูกเอ่ยถามถึงเรื่องน่าอาย เสียงหวานเอ่ยตอบกลับไปตามความจริงจากหัวใจ
"อืมม..ฉันชอบ...เธอทำดีมากสาวน้อย" ฝ่ามือหนารวบผมยาวสลวยไว้หลวมๆ สะโพกขยับเข้าออกช้าๆตามจังหวะที่ริมฝีปากดึงดูด ดวงตาคมจ้องมองภาพหญิงสาวหน้าสวยที่กำลังปรนเปรอเขา ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนปลุกเร้าให้เขาหื่นกระหายมากขึ้น
ร่างเล็กผุดลุกขึ้นเมื่อเล้าโลมเขาจนพอใจ มือหนาพลิกร่างสวยงามให้หันหลังเข้าหาเขา หล่อนคุกเข่าโก้งโค้งแอ่นสะโพกเย้ายวนลอยเด่นตรงหน้า ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันเบาๆ มังกรสายฟ้าแทบคลั่งตายเมื่อเรือนร่างผุดผ่องอยู่ภายใต้แสงสว่างในตอนนี้
มือหนาลูบคลำสะโพกกลมมนนวลเนียน ใบหน้าคมโน้มลงชิมความหวานตามร่องสวรรค์สีชมพูสด ลิ้นยาวลากผ่านตามทางรักที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหยาดใสตามธรรมชาติ ปลายลิ้นสะกิดเม็ดทับทิบและดูดดุนเบาๆจนร่างบางสะดุ้งสั่นไหว ใบหน้าสวยใสเหยเกด้วยความสุขสันต์ ริมฝีปากหนาขบเม้มเนินเนื้ออวบอิ่มที่เด่นหราตรงหน้าอย่างไม่นึกรังเกียจ
"อ๊ะ..อา...คริส" เสียงครวญครางร้องเรียกเมื่อปลายลิ้นแตะโดนจุดกระสันต์
"เธอสวยที่สุด..ชานยอลลี่" ฝ่ามือหนากดสะโพกงามให้แอ่นขึ้น เขาดูดเลียเนินเนื้อน่ารักด้วยความพิศวาสหลงใหล ความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอทำให้มังกรสายฟ้าหลงจนแทบจะถอนตัวไม่ขึ้น ทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นหล่อนคือสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจเกินพรรณนา
ลิ้นยาวแหย่เข้าไปในร่องลึก กลีบสวรรค์ถูกแหวกเพื่อเปิดทางให้ร่างบางสั่นไหว ร่างเล็กกระตุกถี่รัวเมื่อถูกรุกเร้าจนเกือบถึงจุดสุดยอด ร่างสูงผละใบหน้าออกมาด้วยความเสียดาย แกนกายถูกสอดเข้าไปช้าๆแทนที่ปลายลิ้น มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัว ส่วนแข็งขืนถูกกลืนกินเข้าไปจนหมด ขาเรียวยาวถูกจับแยกให้อ้าออกกว้างขึ้น สะโพกหนาดันกระแทกเข้ามาเนิบนาบสลับถี่รัว ร่างเล็กขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวตามจังหวะที่ร่างสูงโถมร่างเข้ามาเรื่อยๆ ผมยาวสลวยสะบัดพริ้วไหวไปมาตามแรงโยก ใบหน้าคมซุกลงตรงแผ่นหลังขาวเนียน ลิ้นยาวไล้เลียดูดจนเกิดรอยแดงอมชมพู
"อืมม...แผ่นหลังของเธอน่าจะมีลายสักมังกรดำ"
ดวงตาคมเหลือบมองความสวยงามบนเรือนร่างหญิงสาวพร้อมคำรามในลำคอเบาๆ เขาอยากจะจับจองชานยอลลี่ให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...
"..ชอบไหมครับ.." เสียงกระเซ่าเอ่ยถามขณะระเริงกิจกรรมรักอย่างหนักหน่วง ใบหน้าหวานใสพย้กตอบช้าๆ
"อื้ออ...ชอบค่ะ" ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อขบเข้าหากันแน่น เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามเรือนร่าง
ทั้งสองประกบปากจูบเข้าหากัน ฝ่ามือหนาเคล้นคลึงเนินอกอวบอิ่มเต็มมือ ยอดปทุมถันสีชมพูดูล่อตาล่อใจให้หมู่ภมรเช่นเขาหลงใหล ร่างสูงพลิกร่างเล็กขึ้นมาจากท่าคุกเข่า เธอปีนขึ้นมานั่งบนตักของเขาอย่างว่าง่าย แกนกายถูกสอดใส่เร่งจังหวะรักอีกครั้ง หน้าอกเต่งตึงขยับขึ้นลงตรงหน้าชายหนุ่ม เขายกยิ้มอย่างพอใจ ใบหน้าคมโน้มลงเพื่อซุกไซร้ดูดเลียก้อนเนื้อกลมยั่วยวน สะโพกหนายกสวนกลับกระแทกแรงขึ้น ไม่นานน้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไป หน้าท้องน้อยร้อบวูบวาบเมื่อได้รับสัมผัสนั้น
ร่างเล็กกอดคริสมังกรสายฟ้าแน่น ใบหน้าหล่อเหลาหอบเหนื่อยบริเวณหน้าอกของหญิงสาว ศรีษะชายหนุ่มถูกกอดไว้แนบอก ริมฝีปากบางจูบสัมผัสหน้าผากชายหนุ่มแผ่วเบาด้วยความรักสุดหัวใจ...
ทั้งสองสบสายตาหวานซึ่งกันและกัน จูบตอบรับกับสัมผัสหอมหวานนั้นจนไม่อยากผละจากไปไหน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ช่วงหัวค่ำ เพื่อนร่างเล็กตัดสินใจขับรถมาเยือนถ้ำมังกรขาว ลูกสมุนจากแก็งค์ยืนรออยู่ด้านล่างโดยมีโอเซฮุนก้าวเท้าขึ้นไปตามบันไดที่วนตัวเชื่อมสู่ห้องนอนของมังกรสายฟ้า
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสองสามครั้ง ร่างสูงเดินตรงมาตามเสียงเรียกที่คุ้นเคย ร่างกายกำยำสวมใส่ผ้าขนหนูพันกายเฉพาะช่วงล่างไว้ เพื่อนร่างเล็กถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ เขาหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทีเยือกเย็น..
"แผลเป็นยังไงบ้าง" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ก็ยังอักเสบอยู่" ดวงตาคมเหลือบมองแขนขวาของตนเองที่ยังคงมีผ้าพันแผลพันไว้..
"ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง มึงจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" ร่างสูงตัดสินใจเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"งานศพเรียบร้อยดี แต่ที่ไม่เรียบร้อย..ก็มี" บุหรี่ถูกจุดขึ้นมาสูบ ชายร่างเล็กผิวขาวจัดพ่นควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นสู่อากาศ ดวงตาเหลือบมองเพื่อนร่างสูงพร้อมส่ายศรีษะเบาๆ
"กูต้องการจะคุยกับมึงเรื่องชานยอลลี่" น้ำเสียงจริงจังทำให้ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งตรงข้ามกับเพื่อนรัก
บุหรี่ถูกมือเล็กเขี่ยบนวัตถุสี่เหลี่ยมเพื่อทิ้งเศษตะกอนจากสารนิโคติน ร่างสูงหยิบซองด้านข้างออกมาเคาะบุหรี่มวนยาว ไฟสีแดงสว่างวาบเมื่อริมฝีปากหนาดึงดูด ควันขาวลอยฟุ้งจากปลายจมูกโด่ง สารเสพติดเบาบางถูกดึงเข้าไปในปอดหลายครั้ง เขาหวังที่จะสูบมันเพื่อดับอารมณ์ความตึงเครียดในการคุยเรื่องราวของหญิงสาว
"มังกรสายฟ้าถูกฝึกมาให้ไร้หัวใจ แต่ตอนนี้มึงกำลังฝ่าฝืนกฎ ความรักจะทำให้คนอ่อนแอลง.." เพื่อนร่างเล็กสีหน้าจริงจัง เขาเป็นมือขวาของแก็งค์มังกรดำมาหลายปี ในตอนนี้หัวหน้าแก็งค์กำลังขาดสมาธิ คริสกำลังนำพาความเดือดร้อนมาให้สมาชิกรวมถึงเหล่าสมุน
ร่างสูงนั่งถอดถอนใจฟังในสิ่งที่เพื่อนรักกำลังเอ่ยต่อ
"เมื่อมึงอ่อนแอ ศัตรูที่หมายปองชีวิตมึงและต้องการทำลายล้างแก็งค์มังกรดำจะแฝงตัวเข้ามาได้ง่ายขึ้น กูไม่ได้หมายถึงชีวิตมึงคนเดียว แต่กูหมายถึงสมาชิกในแก็งค์ของเราทั้งหมด" ตราสัญลักษณ์มังกรดำถูกโยนลงมาบนโต๊ะกระจกเพื่อเรียกสติของมังกรสายฟ้า
"มึงคงจำวันแรกที่มึงเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแก็งค์ได้..."
"ชานยอลลี่คือผู้หญิงของกู..." เสียงเข้มเอ่ยตอบสมาชิกแก็งค์มังกรดำที่มีศักดิ์เป็นมือขวาที่คอยช่วยเหลือเขา
"มึงทำพลาดตั้งแต่วันแรกที่ใช้หล่อนเป็นเดิมพันกับฮวางจื่อเทา!" หนุ่มร่างเล็กเริ่มเกิดแรงโทสะเมื่อเพื่อนรักดื้อรั้น เขามักจะมีปัญหาถกเถียงกันภายในแก็งค์เสมอ
"มึงกำลังล้อเล่นกับหัวใจตัวเอง มึงคว้าคนรักของศัตรูมาเป็นของมึงยิ่งสร้างความบาดหมางระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วมากขึ้น!" ฝ่ามือเล็กตบลงบนโต๊ะกระจกเสียงดัง แม้โอเซฮุนจะเป็นเพียงมือขวาของเขา แต่ด้วยความสนิทสนมกันมาหลายปีและอายุที่ไล่เลี่ยกัน ทำให้ทั้งสองสามารถตักเตือนกันได้อย่างเพื่อนรัก
"กูจะจัดการเรื่องนี้เอง ทุกอย่างเกิดจากกูก็ต้องจบที่กู" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความใจเย็น เขาเองก็หนักใจไม่น้อยกับปัญหาหัวใจที่นำความเดือดร้อนมาถึงพี่น้องร่วมแก็งค์
"..มึงจะจัดการยังไง" ร่างเล็กพยายามสงบสติอารมณ์ เขาพรูลมหายใจออกด้วยความอึดอัด
"มึงคอยดูต่อไปแล้วกัน" ฝ่ามือหนาตบลงบนบ่าเพื่อนรักเบาๆ ใบหน้าคมยกยิ้มบางอย่างมีเลศนัย ในเมื่อปัญหาของหญิงสาวทำให้ทุกคนลำบากใจ เขาก็จะเป็นคนสะสางเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น..ในฐานะที่กูคือคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ กูขอให้มึงเคารพการตัดสินใจของกู.."
"ไอ้คริส มึงกำลังจะทำอะไร.."
"ออกไปได้แล้ว" ฝ่ามือยกขึ้นเป็นสัญญาณบ่งบอกให้โอเซฮุนเดินออกมาจากห้อง เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรบกวนในเวลานี้
"ไอ้คริส.." ร่างเล็กยังไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาต้องการคำตอบจากปากของร่างสูง
"กูบอกให้มึงออกไป โอเซฮุน!" สิ้นประโยคคำสั่งที่น่าเกรงขาม เพื่อนร่างเล็กก็เดินจากมาด้วยความจำใจ
รถยนต์คันใหญ่ถูกสตาร์ทขับออกไปด้วยความรวดเร็ว ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟา เขาเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย มีธุระหลายอย่างที่คริสจะต้องจัดการ แม้แขนขวาจะยังเจ็บหนักแต่ภาระหน้าที่สำคัญกว่ามากนัก ร่างบางที่พักอยู่ในห้องรับรองข้างๆยังคงนอนหลับใหล สถานที่แห่งนี้จะปลอดภัยสำหรับหล่อน ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขาหากจะให้ชานยอลลี่พักที่นี่สักระยะ
มือหนายกโทรศัพท์ขึ้นกดหาเบอร์ใครคนหนึ่ง สายที่แก็งค์มังกรดำส่งเข้าไปสืบข่าวคราวของแก็งค์หงษ์ซิ่วรายงานว่า ภายในอาทิตย์หน้าจะมีการเคลื่อนย้ายรถแต่งซิ่งหลายสิบคันที่เป็นของเดิมพันในการแข่งขัน ใบหน้าคมยกยิ้มเมื่อคิดถึงแผนการณ์ตลบหลังที่จะสร้างความเจ็บแสบให้กับศัตรู เมื่อฝั่งตรงข้ามเก่งแต่เรื่องสกปรก คริสมังกรสายฟ้าก็จะลงไปเล่นเกมส์นี้ด้วยตนเอง ก่อนที่ร่างสูงจะก้าวออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ เสียงเข้มได้หันมากำชับให้ดูแลหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตา หากเธอต้องการอะไรก็ให้จัดหาให้ ที่สำคัญห้ามให้เธอออกนอกบริเวณที่เขาสั่งไว้เด็ดขาด...
การรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์แห่งนี้เข้มงวดขึ้นหลังจากมังกรสายฟ้ามาพักพิง เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้สมาชิกของแก็งค์มังกรดำเสียชีวิตไปสองคนถูกแพร่สะพัดไปทั่ว หยงเซิ้นหัวหน้าแก็งค์มังกรขาวอำนวยความสะดวกทุกอย่างตามความต้องการของคริส หน้าห้องของหญิงสาวมีลูกสมุนร่างกำยำคอยเฝ้ายามตลอด 24 ชั่วโมง
"ฉันจะไปเดินเล่นด้านล่าง" เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยความรำคาญใจ ชายท่าทางน่ากลัวไม่มีทีท่าที่จะปล่อยให้เธอหายไปตามลำพัง
"ท่านคริสสั่งไว้ครับ พวกผมฝ่าฝืนไม่ได้" หนึ่งในสองเอ่ยขึ้น ศรีษะโน้มลงด้วยความนอบน้อม
"เขากำลังจะทำอะไร ทำไมต้องกักบริเวณฉัน" ใบหน้าสวยใสขบคิด เธอเปรยเบาๆกับตัวเอง
"ไม่ทราบครับ" ชายหนุ่มทั้งสองก้มหน้า โดยไม่ยอมสบตาหญิงสาว
เธอเดินกลับเข้าไปในห้องรับรองอีกครั้งด้วยความสงสัย ร่างบางหย่อนกายลงบนเตียงด้วยความร้อนรนใจ หลายชั่วโมงแล้วที่เธอต้องอยู่เดียวดายภายในห้องนี้ ดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาแขวน เวลาบนหน้าปัดบ่งบอกว่าเป็นช่วงเที่ยงคืน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ.โกดังขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อซ่อมแซมรถแข่งที่มีปัญหา มัสแตงสีดำขลับลายมังกรทองจอดสงบนิ่งหลังจากได้รับอุบัติเหตุเฉี่ยวชนในอุโมงค์คืนนั้น ร่างสูงเดินสำรวจรอบๆด้วยความเป็นห่วง มือหนาลูบไล้ตามรอยบุบต่างๆของรถ รถยนต์คันนี้เป็นของรักคู่ใจคู่กายของเขา อะไรที่เป็นของรักของเขามักได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีแม้มันจะไม่มีชีวิตจิตใจ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อร่างสูงกำลังกำชับลูกน้องให้ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของรถ คริสเดินปลีกตัวออกมาเมื่อเห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอ...
"ทำไมยังไม่นอน" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถาม
"นายอยู่ที่ไหน" เสียงหวานกรอกมาตามสายร้อนรนกว่าปกติ
"ตอบฉันก่อนว่าทำไมยังไม่นอน..."
"ฉันเป็นห่วงนาย กลัวว่านายจะไปทำอะไรไม่ดีที่ไหน" เธอตัดสินใจพูดความจริงของหัวใจออกไป เพราะต้องการให้ร่างสูงรับรู้
"ฉันออกมาดูรถ เดี๋ยวจะไปธุระต่อ เธอนอนได้แล้ว" ร่างสูงออกคำสั่ง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความอ่อนโยน
"ทำไมต้องมีคนเฝ้าฉันตลอดเวลา..."
"เพราะผมเป็นห่วงคุณ....นอนได้แล้วครับ ห้ามฝ่าฝืนคำสั่งผม คุณชานยอลลี่" สายถูกตัดไป ใบหน้าคมยกยิ้มบางเมื่อนึกถึงสาวน้อยของเขา ความดื้อรั้นของเธอบางครั้งก็ช่วยสร้างรอยยิ้มให้โดยไม่รู้ตัว..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่ผับแห่งหนึ่งบรรยากาศครึกครื้น แสงไฟสลัวทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้ากันได้ชัดเจนนัก เสียงเพลงถูกเปิดเพื่อปลุกเร้าอารมณ์นักท่องเที่ยวยามราตรี คิมจงอินหย่อนกายลงด้านข้างฮวางจื่อเทา ข้อมือหนามีผ้าพันแผลอยู่ บาดแผลที่เกิดจากคมมีดลายมังกรดำฝีมือคริสมังกรสายฟ้า หญิงสาวมากมายห้อมล้อมบริเวณโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เสียงเข้มตะโกนสั่งเครื่องดื่มดุดันเมื่อเริ่มมีอาการมึนเมา...
"กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ ไอ้มังกรสายฟ้า!" จื่อเทาสบถด้วยความโมโห ฝ่ามือบีบกำแก้วสีใสจนแทบแตก
"กูต้องรอให้แผลหายดีก่อน หมอบอกว่าเอ็นข้อมือเกือบขาด กูแค้นมันจริงๆ" ใบหน้าเข้มขบกรามแน่น เขาโกรธแค้นที่วันนั้นพลาดท่าปล่อยให้ร่างสูงหนีไปได้
คิมจงอินคว้าแก้วตรงหน้าขึ้นกระดกเกือบหมด ร่างหนาสำลักน้ำมึนเมาเพราะรู้สึกถึงความแปลกประหลาดที่อยู่ในโพรงปาก นิ้วล้วงจับวัตถุทรงกลมที่แก็งค์ของเขาเคยวางแผนหย่อนมันลงในรถมัสแตงสีดำออกมาด้วยความตกใจ เศษกระดาษแผ่นเล็กๆถูกพันเอาไว้ ตัวหนังสือถูกเขียนด้วยหมึกจีนสีดำ เขาคลี่มันออกมาอ่านด้วยความตกตะลึง..
"สวัสดีคิมจงอิน เก็บรักษาชีวิตมึงไว้เพื่อรอพบกูอีกครั้งนะ" - คริสมังกรสายฟ้า หัวหน้าแก็งค์ BLACKDRAGON
แก้วบนโต๊ะถูกเหวี่ยงลงพื้นด้วยแรงโทสะ ฝ่ามือหนากำแน่นด้วยความโมโห การแก้แค้นระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วและแก็งค์มังกรดำกำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง...
END EP11-
เรื่องราวของ BLACKDRAGON จะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky เพื่อเป็นกำลังใจต่อไรท์เตอร์ ไม่รีทุกอันแต่อ่านทุกข้อความ ใครไม่ติดแทคมีงอน ฮ่าๆ
แขนขวาของร่างสูงร้าวระบมเนื่องจากการอักเสบของบาดแผล เขาไม่ถนัดนักกับการตักอาหารเข้าปาก กับข้าวในจานถูกเขี่ยไปมาด้วยความทุลักทุเล มือซ้ายยกขึ้นตักกับข้าวแต่แล้วอาหารในช้อนก็หล่นลงมาทุกครั้ง
"น่าหงุดหงิดชะมัด" เสียงสบถเบาๆกับตัวเองด้วยความขุ่นเคือง ช้อนส้อมถูกปล่อยวางในจานเสียงดัง
ดวงตากลมเหลือบมองร่างสูงที่กำลังขะมักเขม้นกับการตักอาหารเข้าปาก ใบหน้าหวานใสยิ้มขำ เธอช่วยตักอาหารใส่ช้อนของเขาและเอ่ยปลอบใจ
"ให้ฉันช่วยไหม" ริมฝีปากบางแย้มยิ้มน้อยๆ
"..หืม.." ดวงตากลมเหลือบมองร่างบางด้วยท่าทางฉงน
"ก็..ป้อนนาย..ถ้านายต้องการ"
"ต่อหน้าลูกน้องเยอะแยะ ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้" มือหนายกขึ้นห้ามเมื่อหญิงสาวตักอาหารมายื่นตรงหน้า
เขาตั้งใจตักอาหารในจานเข้าปากหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารตัวใหญ่ เขารู้สึกหงุดหงิดใจที่ร่างกายบาดเจ็บจนไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันอย่างเคยได้ ขายาวเดินก้าวไปตามบันไดที่ทอดตัวขึ้นสู่ห้องนอน ใบหน้าสวยใสเหลือบมองตามร่างสูง เธอยกชามข้าวต้มเดินตามมาห่างๆโดยที่คริสไม่รู้ตัว...
ร่างสูงหย่อนกายลงบนโซฟา ชามข้าวต้มร้อนๆถูกวางบนโต๊ะ เธอหยิบถุงยาแก้อักเสบและผ้าพันแผลเตรียมไว้ให้คริสมังกรสายฟ้าหลังจากเขาทานอาหารเสร็จ
"มาทานอาหารก่อน นายมียาหลังอาหารอยู่หลายอย่าง" ฝ่ามือเล็กเลือกเม็ดยาสีสวยมาจัดใส่ถ้วยไว้
"ฉันไม่กิน" ร่างสูงเอนกายลงนอนบนโซฟาไม่ไกลกันนัก
"มังกรสายฟ้าไม่กลัวตายแต่กลัวยาเม็ดเล็กๆ..."
"ฉันไม่ได้กลัวยา แต่ฉันกำลังหงุดหงิดที่ต้องมาเป็นแบบนี้!" สีหน้าจริงจังทำให้หญิงสาวต้องหยุดหยอกล้อเขา ร่างเล็กเขยิบเข้ามาใกล้
เธอตักข้าวต้มในชามขึ้นป้อนชายหนุ่มด้วยความใจเย็น...
"ในนี้ไม่มีลูกสมุนของแก็งค์นายแล้ว ฉันคงป้อนได้" รอยยิ้มบางวาดขึ้นบนใบหน้าสวย เธอเข้าใจร่างสูงดีว่าภาระหน้าที่ของเขามีมากเพียงใด ไหนจะปัญหามากมายที่เขาต้องคอยตามแก้ไขตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องในแก็งค์มังกรดำ
"อยากให้ฉันหายเร็วๆใช่ไหม..."
"ก็ใช่น่ะสิ ถ้านายหายจะได้กลับไปขับรถแข่งได้เหมือนเดิม" ช้อนข้าวต้มถูกยื่นเข้ามาเพื่อบังคับป้อนเขาอีกครั้ง
"บางทีฉันก็ไม่อยากหายเจ็บ..เพราะถ้าฉันเป็นปกติ...นั่นหมายความว่า..เธอต้องไปจากฉัน..." ดวงตาคมสบกับดวงตากลมโตตรงหน้า ความรู้สึกที่ต้องการส่งผ่านทางสายตาไปให้ลึกถึงหัวใจ ความรักที่พูดออกไปไม่ได้เพราะเกรงว่าคนรักจะเกิดอันตรายถึงชีวิต..
"ทานข้าวก่อน" ฝ่ามือเล็กยังคงยกค้างไว้ ...ร่างสูงชะงักงันสักพัก ไม่นานมือหนาก็ค่อยๆเอื้อมไปจับมือบางดึงเข้ามา เขาอ้าปากทานข้าวต้มในช้อนอย่างว่าง่าย..
ดวงตาของทั้งสองสบกันอย่างมีความนัยน์ ร่างสูงนั่งยืดตัวตรงโดยมีร่างเล็กคอยเอาอกเอาใจป้อนเขาอยู่ข้างๆ มังกรสายฟ้าเปรียบเสมือนเด็กไม่กี่ขวบที่ต้องการความรัก ความเอาใจใส่ดูแลจากคนที่เขารักเช่นกัน
แก้วน้ำบรรจุหลอดสีขาวถูกยกขึ้นมาเพื่อให้ชายหนุ่มดูดแก้กระหาย เม็ดยาสีสวยถูกจัดแจงตามคำสั่งของแพทย์พยาบาลที่กำชับให้เขาทานให้ตรงเวลา มือบางยื่นถ้วยยาเล็กๆมาตรงหน้าให้ร่างสูงรับไป
"ไม่ป้อนยาอีกเหรอ" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง
"หือ.."
ถ้วยยาถูกผลักไปตรงหน้าของหญิงสาว ดวงตากลมโตเลิ่กมองด้วยความประหลาดใจ
"ใช้ปากเธอ..ป้อนให้ฉัน" ยาเม็ดเล็กถูกมือหนาหยิบเข้าไปในปากป้อนให้หญิงสาว เขาให้หล่อนคาบเม็ดยาไว้ ใบหน้าสวยใสแดงซ่านด้วยความเขินอาย แต่ถึงกระนั้นเธอก็โน้มริมฝีปากของเธอเข้าหาร่างสูงด้วยความยินดี
ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มรับเม็ดยาจนความนิ่มหยุ่นสัมผัสกัน การทานยาที่แสนอ่อนโยนละมุนละไม ดวงตาคมสบสายตาหวานเนิ่นนานจนยากจะละความสนใจไปจับจ้องอย่างอื่น
ร่างสูงดูดน้ำจากหลอดสีขาวในแก้วใส เขากลืนเม็ดยาลงคออย่างง่ายดาย ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยความสุขใจ แม้จะเป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราวที่เขาขอต่อเวลาไว้ แต่มันก็ทำให้หัวใจของเขาพองโตและรู้ว่าการอยู่เพื่อความรักเป็นเช่นไร
"เธอรู้ไหม ว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน..."
"คุณรู้ไหมครับ... สาวน้อยของผม" ฝ่ามือหนายกขึ้นอย่างยากลำบากเพราะการอักเสบของบาดแผล เขาลูบจับศรีษะคนตัวเล็กกว่าด้วยความอ่อนโยน
"ฉันไม่รู้...ฉันรู้แค่ว่าฉันคิดถึงนายมาก..คิดถึงนายที่สุด" ร่างเล็กโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น ใบหน้าหวานใสซุกลงตรงหน้าอกแกร่ง เธออยากจะอยู่อย่างนี้ให้เนิ่นนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากเป็นความฝันเธอก็ไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อพบเจอความจริงอะไรอีกเลย
ปลายจมูกโด่งจรดบนผมนุ่มลื่นสีน้ำตาลอ่อนของหญิงสาว ริมฝีปากแตะเส้นผมแผ่วเบา แขนแกร่งโอบร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด...
"ฉันขอโทษ...ที่ทำให้ชีวิตเธอตกอยู่ในอันตราย" น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยความในใจของตนเองออกไปให้เธอได้รับรู้
"อยู่ใกล้นาย...ชีวิตฉันมีแต่เรื่องตื่นเต้น" ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาของเขาทั้งสอง
"...ในตอนนี้ด้วย เธอกำลังจะตื่นเต้น...อีกครั้ง" เสียงเข้มเปรยออกไปเบาๆ เขาโน้มใบหน้าเพื่อจูบสัมผัสริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวที่ยั่วยวนเกินห้ามใจ
ความคิดถึงที่ฝังแน่นในจิตใจของคนทั้งสองปะทุขึ้นจนแทบระเบิด ร่างเล็กปีนขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่ม ลิ้นยาวดูดดุนลิ้นเล็กไว้ในโพรงปากด้วยความถวิลหาสุดบรรยาย หากคริสกลืนกินเธอได้เขาจะทำ เพื่ออำพรางสายตาคนที่ต้องการปองร้ายชีวิตของเธอ แขนขวายกขึ้นลูบผิวกายนวลเนียนด้วยความยากลำบาก ร่างสูงจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจกับอาการบาดเจ็บ ใบหน้าหวานใสเหลือบมองท่าทางที่ไม่ถนัดของชายหนุ่มและเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"นาย..แขนเจ็บ" เธอทำท่าจะขยับลงไปจากตักของร่างสูง
"ฉันเจ็บแขน...แต่..อย่างอื่นยังใช้การได้อยู่.." ใบหน้าคมยกยิ้มกวน ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ที่ซอกคอหอมละมุน
สาวน้อยแย้มยิ้มอย่างเขินอาย แขนเรียวโอบรอบต้นคอร่างสูง ทั้งสองดูดปากตอบซึ่งกันและกัน ริมฝีปากหนาขบตามกรอบคางเล็ก ลิ้นยาวไล้เลียชอนไชเข้าโพรงปาก ฝ่ามือหนาลูบคลำร่างกายขาวนวลเนียน หน้าอกกลมกลึงถูกเคล้นคลึงอย่างเบามือ
หญิงสาวถอดเสื้อกล้ามตัวเล็กของตนเองออก ฝ่ามือบางเอื้อมไปปลดตะขอบราเผยให้เห็นความอวบอิ่มเต่งตึงล่อตาล่อใจ ใบหน้าคมโน้มลงซุกไซร้และใช้ลิ้นยาวตวัดลิ้มชิมความหวานของยอดอก ร่างบางแอ่นรับอย่างเสียวกระสันต์ ฝ่ามือเล็กจับศรีษะชายหนุ่มฝังหน้าลงกับยอดปทุมถันที่สวยงามเหมาะมือ เสียงครางเบาๆอื้ออึงในลำคอ นิ้วเรียวจิกขยุ้มลงบนแผ่นหลังแกร่ง เสื้อยืดบนร่างสูงถูกถอดออกด้วยฝีมือของหญิงสาว ไม่นานร่างกายท่อนบนของทั้งสองก็เปลือยเปล่า แสงแดดยามเช้าสาดส่องให้ห้องทั้งห้องสว่าง แม้จะเขินอายเมื่อไม่ได้อยู่ในความมืดมิด แต่ความต้องการตามธรรมชาติของทั้งสองร้องเรียกให้เขาสานสัมพันธ์ต่อโดยให้มองข้ามสิ่งเหล่านี้ไป...
กางเกงยีนส์ขาสั้นตัวจิ๋วถูกปลดออกจากร่างด้วยฝีมือของร่างบางเช่นเคย หากมังกรสายฟ้าไม่บาดเจ็บเขาคงช่วยเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของหล่อน ฝ่ามือเล็กลูบจับเป้ากางเกงชายหนุ่ม เธอปลดกระดุมกางเกงของเขาทีละเม็ดจนส่วนแข็งขืนเริ่มโผล่พ้นขึ้นทีละน้อย แกนกายถูกมือนิ่มจับรูดขึ้นลงช้าๆ ใบหน้าคมขบกรามแน่น ความเสียวซ่านโถมเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว...
ความคิดถึง ความรักทำให้ชานยอลลี่ต้องการที่จะใกล้ชิดกับหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ สัมผัสที่อ่อนโยนหอมละมุนของเขาทำให้เธอครวญหา ความรู้สึกของมังกรสายฟ้าก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก หากแต่ว่าแขนข้างขวาที่เป็นอุปสรรคการวาดลีลารักที่ทำให้เขาทำอะไรไม่สะดวกเท่าที่ควร
หลังจากปล่อยให้ร่างสูงรุกเร้าเนินอกอวบอิ่มจนหนำใจ ศรีษะเล็กค่อยๆเลื่อนตำแหน่งลงสู่เบื้องล่าง ลิ้นเล็กไล้เลียแกนกายจากโคนสู่ปลายจนร่างสูงเกร็งตัว น้ำลายสีใสเคลือบอวัยวะจนชุ่มลื่น ริมฝีปากบางอมรูดขึ้นลงสลับกับการใช้ลิ้นตวัดส่วนปลายช้าๆ ส่วนแข็งขืนขยายขนาดจนเริ่มคับปากหญิงสาว ฝ่ามือเล็กกำกระตุกขึ้นลง ลิ้นร้อนชื้นไล้เลียมอบความอุ่นในโพรงปากและครอบคลุมส่วนปลายอวัยวะไว้หลวมๆ แก้มใสตอบลงเนื่องจากแรงดูด ดวงตาคมปรือลงด้วยแรงพิศวาส เขาเสียวกระสันต์จนแทนทนไม่ไหว ตัณหาภายในกายพลุ่งพล่านจนอยากจะปลดปล่อย
"อ่าา...เธอไปแอบฝึกเรื่องพวกนี้มาจากไหน" ส่งเสียงกระซิบหยอกล้อร่างบางที่กำลังรุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่ม
"ฉันคิดถึงนาย..." ใบหน้าหวานใสแดงซ่านเมื่อถูกเอ่ยถามถึงเรื่องน่าอาย เสียงหวานเอ่ยตอบกลับไปตามความจริงจากหัวใจ
"อืมม..ฉันชอบ...เธอทำดีมากสาวน้อย" ฝ่ามือหนารวบผมยาวสลวยไว้หลวมๆ สะโพกขยับเข้าออกช้าๆตามจังหวะที่ริมฝีปากดึงดูด ดวงตาคมจ้องมองภาพหญิงสาวหน้าสวยที่กำลังปรนเปรอเขา ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนปลุกเร้าให้เขาหื่นกระหายมากขึ้น
ร่างเล็กผุดลุกขึ้นเมื่อเล้าโลมเขาจนพอใจ มือหนาพลิกร่างสวยงามให้หันหลังเข้าหาเขา หล่อนคุกเข่าโก้งโค้งแอ่นสะโพกเย้ายวนลอยเด่นตรงหน้า ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันเบาๆ มังกรสายฟ้าแทบคลั่งตายเมื่อเรือนร่างผุดผ่องอยู่ภายใต้แสงสว่างในตอนนี้
มือหนาลูบคลำสะโพกกลมมนนวลเนียน ใบหน้าคมโน้มลงชิมความหวานตามร่องสวรรค์สีชมพูสด ลิ้นยาวลากผ่านตามทางรักที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหยาดใสตามธรรมชาติ ปลายลิ้นสะกิดเม็ดทับทิบและดูดดุนเบาๆจนร่างบางสะดุ้งสั่นไหว ใบหน้าสวยใสเหยเกด้วยความสุขสันต์ ริมฝีปากหนาขบเม้มเนินเนื้ออวบอิ่มที่เด่นหราตรงหน้าอย่างไม่นึกรังเกียจ
"อ๊ะ..อา...คริส" เสียงครวญครางร้องเรียกเมื่อปลายลิ้นแตะโดนจุดกระสันต์
"เธอสวยที่สุด..ชานยอลลี่" ฝ่ามือหนากดสะโพกงามให้แอ่นขึ้น เขาดูดเลียเนินเนื้อน่ารักด้วยความพิศวาสหลงใหล ความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอทำให้มังกรสายฟ้าหลงจนแทบจะถอนตัวไม่ขึ้น ทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นหล่อนคือสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจเกินพรรณนา
ลิ้นยาวแหย่เข้าไปในร่องลึก กลีบสวรรค์ถูกแหวกเพื่อเปิดทางให้ร่างบางสั่นไหว ร่างเล็กกระตุกถี่รัวเมื่อถูกรุกเร้าจนเกือบถึงจุดสุดยอด ร่างสูงผละใบหน้าออกมาด้วยความเสียดาย แกนกายถูกสอดเข้าไปช้าๆแทนที่ปลายลิ้น มือหนารั้งสะโพกบางเข้าหาตัว ส่วนแข็งขืนถูกกลืนกินเข้าไปจนหมด ขาเรียวยาวถูกจับแยกให้อ้าออกกว้างขึ้น สะโพกหนาดันกระแทกเข้ามาเนิบนาบสลับถี่รัว ร่างเล็กขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวตามจังหวะที่ร่างสูงโถมร่างเข้ามาเรื่อยๆ ผมยาวสลวยสะบัดพริ้วไหวไปมาตามแรงโยก ใบหน้าคมซุกลงตรงแผ่นหลังขาวเนียน ลิ้นยาวไล้เลียดูดจนเกิดรอยแดงอมชมพู
"อืมม...แผ่นหลังของเธอน่าจะมีลายสักมังกรดำ"
ดวงตาคมเหลือบมองความสวยงามบนเรือนร่างหญิงสาวพร้อมคำรามในลำคอเบาๆ เขาอยากจะจับจองชานยอลลี่ให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...
"..ชอบไหมครับ.." เสียงกระเซ่าเอ่ยถามขณะระเริงกิจกรรมรักอย่างหนักหน่วง ใบหน้าหวานใสพย้กตอบช้าๆ
"อื้ออ...ชอบค่ะ" ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อขบเข้าหากันแน่น เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามเรือนร่าง
ทั้งสองประกบปากจูบเข้าหากัน ฝ่ามือหนาเคล้นคลึงเนินอกอวบอิ่มเต็มมือ ยอดปทุมถันสีชมพูดูล่อตาล่อใจให้หมู่ภมรเช่นเขาหลงใหล ร่างสูงพลิกร่างเล็กขึ้นมาจากท่าคุกเข่า เธอปีนขึ้นมานั่งบนตักของเขาอย่างว่าง่าย แกนกายถูกสอดใส่เร่งจังหวะรักอีกครั้ง หน้าอกเต่งตึงขยับขึ้นลงตรงหน้าชายหนุ่ม เขายกยิ้มอย่างพอใจ ใบหน้าคมโน้มลงเพื่อซุกไซร้ดูดเลียก้อนเนื้อกลมยั่วยวน สะโพกหนายกสวนกลับกระแทกแรงขึ้น ไม่นานน้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไป หน้าท้องน้อยร้อบวูบวาบเมื่อได้รับสัมผัสนั้น
ร่างเล็กกอดคริสมังกรสายฟ้าแน่น ใบหน้าหล่อเหลาหอบเหนื่อยบริเวณหน้าอกของหญิงสาว ศรีษะชายหนุ่มถูกกอดไว้แนบอก ริมฝีปากบางจูบสัมผัสหน้าผากชายหนุ่มแผ่วเบาด้วยความรักสุดหัวใจ...
ทั้งสองสบสายตาหวานซึ่งกันและกัน จูบตอบรับกับสัมผัสหอมหวานนั้นจนไม่อยากผละจากไปไหน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ช่วงหัวค่ำ เพื่อนร่างเล็กตัดสินใจขับรถมาเยือนถ้ำมังกรขาว ลูกสมุนจากแก็งค์ยืนรออยู่ด้านล่างโดยมีโอเซฮุนก้าวเท้าขึ้นไปตามบันไดที่วนตัวเชื่อมสู่ห้องนอนของมังกรสายฟ้า
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสองสามครั้ง ร่างสูงเดินตรงมาตามเสียงเรียกที่คุ้นเคย ร่างกายกำยำสวมใส่ผ้าขนหนูพันกายเฉพาะช่วงล่างไว้ เพื่อนร่างเล็กถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ เขาหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทีเยือกเย็น..
"แผลเป็นยังไงบ้าง" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ก็ยังอักเสบอยู่" ดวงตาคมเหลือบมองแขนขวาของตนเองที่ยังคงมีผ้าพันแผลพันไว้..
"ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง มึงจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" ร่างสูงตัดสินใจเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"งานศพเรียบร้อยดี แต่ที่ไม่เรียบร้อย..ก็มี" บุหรี่ถูกจุดขึ้นมาสูบ ชายร่างเล็กผิวขาวจัดพ่นควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นสู่อากาศ ดวงตาเหลือบมองเพื่อนร่างสูงพร้อมส่ายศรีษะเบาๆ
"กูต้องการจะคุยกับมึงเรื่องชานยอลลี่" น้ำเสียงจริงจังทำให้ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งตรงข้ามกับเพื่อนรัก
บุหรี่ถูกมือเล็กเขี่ยบนวัตถุสี่เหลี่ยมเพื่อทิ้งเศษตะกอนจากสารนิโคติน ร่างสูงหยิบซองด้านข้างออกมาเคาะบุหรี่มวนยาว ไฟสีแดงสว่างวาบเมื่อริมฝีปากหนาดึงดูด ควันขาวลอยฟุ้งจากปลายจมูกโด่ง สารเสพติดเบาบางถูกดึงเข้าไปในปอดหลายครั้ง เขาหวังที่จะสูบมันเพื่อดับอารมณ์ความตึงเครียดในการคุยเรื่องราวของหญิงสาว
"มังกรสายฟ้าถูกฝึกมาให้ไร้หัวใจ แต่ตอนนี้มึงกำลังฝ่าฝืนกฎ ความรักจะทำให้คนอ่อนแอลง.." เพื่อนร่างเล็กสีหน้าจริงจัง เขาเป็นมือขวาของแก็งค์มังกรดำมาหลายปี ในตอนนี้หัวหน้าแก็งค์กำลังขาดสมาธิ คริสกำลังนำพาความเดือดร้อนมาให้สมาชิกรวมถึงเหล่าสมุน
ร่างสูงนั่งถอดถอนใจฟังในสิ่งที่เพื่อนรักกำลังเอ่ยต่อ
"เมื่อมึงอ่อนแอ ศัตรูที่หมายปองชีวิตมึงและต้องการทำลายล้างแก็งค์มังกรดำจะแฝงตัวเข้ามาได้ง่ายขึ้น กูไม่ได้หมายถึงชีวิตมึงคนเดียว แต่กูหมายถึงสมาชิกในแก็งค์ของเราทั้งหมด" ตราสัญลักษณ์มังกรดำถูกโยนลงมาบนโต๊ะกระจกเพื่อเรียกสติของมังกรสายฟ้า
"มึงคงจำวันแรกที่มึงเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแก็งค์ได้..."
"ชานยอลลี่คือผู้หญิงของกู..." เสียงเข้มเอ่ยตอบสมาชิกแก็งค์มังกรดำที่มีศักดิ์เป็นมือขวาที่คอยช่วยเหลือเขา
"มึงทำพลาดตั้งแต่วันแรกที่ใช้หล่อนเป็นเดิมพันกับฮวางจื่อเทา!" หนุ่มร่างเล็กเริ่มเกิดแรงโทสะเมื่อเพื่อนรักดื้อรั้น เขามักจะมีปัญหาถกเถียงกันภายในแก็งค์เสมอ
"มึงกำลังล้อเล่นกับหัวใจตัวเอง มึงคว้าคนรักของศัตรูมาเป็นของมึงยิ่งสร้างความบาดหมางระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วมากขึ้น!" ฝ่ามือเล็กตบลงบนโต๊ะกระจกเสียงดัง แม้โอเซฮุนจะเป็นเพียงมือขวาของเขา แต่ด้วยความสนิทสนมกันมาหลายปีและอายุที่ไล่เลี่ยกัน ทำให้ทั้งสองสามารถตักเตือนกันได้อย่างเพื่อนรัก
"กูจะจัดการเรื่องนี้เอง ทุกอย่างเกิดจากกูก็ต้องจบที่กู" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความใจเย็น เขาเองก็หนักใจไม่น้อยกับปัญหาหัวใจที่นำความเดือดร้อนมาถึงพี่น้องร่วมแก็งค์
"..มึงจะจัดการยังไง" ร่างเล็กพยายามสงบสติอารมณ์ เขาพรูลมหายใจออกด้วยความอึดอัด
"มึงคอยดูต่อไปแล้วกัน" ฝ่ามือหนาตบลงบนบ่าเพื่อนรักเบาๆ ใบหน้าคมยกยิ้มบางอย่างมีเลศนัย ในเมื่อปัญหาของหญิงสาวทำให้ทุกคนลำบากใจ เขาก็จะเป็นคนสะสางเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น..ในฐานะที่กูคือคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ กูขอให้มึงเคารพการตัดสินใจของกู.."
"ไอ้คริส มึงกำลังจะทำอะไร.."
"ออกไปได้แล้ว" ฝ่ามือยกขึ้นเป็นสัญญาณบ่งบอกให้โอเซฮุนเดินออกมาจากห้อง เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรบกวนในเวลานี้
"ไอ้คริส.." ร่างเล็กยังไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาต้องการคำตอบจากปากของร่างสูง
"กูบอกให้มึงออกไป โอเซฮุน!" สิ้นประโยคคำสั่งที่น่าเกรงขาม เพื่อนร่างเล็กก็เดินจากมาด้วยความจำใจ
รถยนต์คันใหญ่ถูกสตาร์ทขับออกไปด้วยความรวดเร็ว ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟา เขาเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย มีธุระหลายอย่างที่คริสจะต้องจัดการ แม้แขนขวาจะยังเจ็บหนักแต่ภาระหน้าที่สำคัญกว่ามากนัก ร่างบางที่พักอยู่ในห้องรับรองข้างๆยังคงนอนหลับใหล สถานที่แห่งนี้จะปลอดภัยสำหรับหล่อน ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขาหากจะให้ชานยอลลี่พักที่นี่สักระยะ
มือหนายกโทรศัพท์ขึ้นกดหาเบอร์ใครคนหนึ่ง สายที่แก็งค์มังกรดำส่งเข้าไปสืบข่าวคราวของแก็งค์หงษ์ซิ่วรายงานว่า ภายในอาทิตย์หน้าจะมีการเคลื่อนย้ายรถแต่งซิ่งหลายสิบคันที่เป็นของเดิมพันในการแข่งขัน ใบหน้าคมยกยิ้มเมื่อคิดถึงแผนการณ์ตลบหลังที่จะสร้างความเจ็บแสบให้กับศัตรู เมื่อฝั่งตรงข้ามเก่งแต่เรื่องสกปรก คริสมังกรสายฟ้าก็จะลงไปเล่นเกมส์นี้ด้วยตนเอง ก่อนที่ร่างสูงจะก้าวออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ เสียงเข้มได้หันมากำชับให้ดูแลหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตา หากเธอต้องการอะไรก็ให้จัดหาให้ ที่สำคัญห้ามให้เธอออกนอกบริเวณที่เขาสั่งไว้เด็ดขาด...
การรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์แห่งนี้เข้มงวดขึ้นหลังจากมังกรสายฟ้ามาพักพิง เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้สมาชิกของแก็งค์มังกรดำเสียชีวิตไปสองคนถูกแพร่สะพัดไปทั่ว หยงเซิ้นหัวหน้าแก็งค์มังกรขาวอำนวยความสะดวกทุกอย่างตามความต้องการของคริส หน้าห้องของหญิงสาวมีลูกสมุนร่างกำยำคอยเฝ้ายามตลอด 24 ชั่วโมง
"ฉันจะไปเดินเล่นด้านล่าง" เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยความรำคาญใจ ชายท่าทางน่ากลัวไม่มีทีท่าที่จะปล่อยให้เธอหายไปตามลำพัง
"ท่านคริสสั่งไว้ครับ พวกผมฝ่าฝืนไม่ได้" หนึ่งในสองเอ่ยขึ้น ศรีษะโน้มลงด้วยความนอบน้อม
"เขากำลังจะทำอะไร ทำไมต้องกักบริเวณฉัน" ใบหน้าสวยใสขบคิด เธอเปรยเบาๆกับตัวเอง
"ไม่ทราบครับ" ชายหนุ่มทั้งสองก้มหน้า โดยไม่ยอมสบตาหญิงสาว
เธอเดินกลับเข้าไปในห้องรับรองอีกครั้งด้วยความสงสัย ร่างบางหย่อนกายลงบนเตียงด้วยความร้อนรนใจ หลายชั่วโมงแล้วที่เธอต้องอยู่เดียวดายภายในห้องนี้ ดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาแขวน เวลาบนหน้าปัดบ่งบอกว่าเป็นช่วงเที่ยงคืน...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ.โกดังขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อซ่อมแซมรถแข่งที่มีปัญหา มัสแตงสีดำขลับลายมังกรทองจอดสงบนิ่งหลังจากได้รับอุบัติเหตุเฉี่ยวชนในอุโมงค์คืนนั้น ร่างสูงเดินสำรวจรอบๆด้วยความเป็นห่วง มือหนาลูบไล้ตามรอยบุบต่างๆของรถ รถยนต์คันนี้เป็นของรักคู่ใจคู่กายของเขา อะไรที่เป็นของรักของเขามักได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีแม้มันจะไม่มีชีวิตจิตใจ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อร่างสูงกำลังกำชับลูกน้องให้ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของรถ คริสเดินปลีกตัวออกมาเมื่อเห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอ...
"ทำไมยังไม่นอน" น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถาม
"นายอยู่ที่ไหน" เสียงหวานกรอกมาตามสายร้อนรนกว่าปกติ
"ตอบฉันก่อนว่าทำไมยังไม่นอน..."
"ฉันเป็นห่วงนาย กลัวว่านายจะไปทำอะไรไม่ดีที่ไหน" เธอตัดสินใจพูดความจริงของหัวใจออกไป เพราะต้องการให้ร่างสูงรับรู้
"ฉันออกมาดูรถ เดี๋ยวจะไปธุระต่อ เธอนอนได้แล้ว" ร่างสูงออกคำสั่ง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความอ่อนโยน
"ทำไมต้องมีคนเฝ้าฉันตลอดเวลา..."
"เพราะผมเป็นห่วงคุณ....นอนได้แล้วครับ ห้ามฝ่าฝืนคำสั่งผม คุณชานยอลลี่" สายถูกตัดไป ใบหน้าคมยกยิ้มบางเมื่อนึกถึงสาวน้อยของเขา ความดื้อรั้นของเธอบางครั้งก็ช่วยสร้างรอยยิ้มให้โดยไม่รู้ตัว..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่ผับแห่งหนึ่งบรรยากาศครึกครื้น แสงไฟสลัวทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้ากันได้ชัดเจนนัก เสียงเพลงถูกเปิดเพื่อปลุกเร้าอารมณ์นักท่องเที่ยวยามราตรี คิมจงอินหย่อนกายลงด้านข้างฮวางจื่อเทา ข้อมือหนามีผ้าพันแผลอยู่ บาดแผลที่เกิดจากคมมีดลายมังกรดำฝีมือคริสมังกรสายฟ้า หญิงสาวมากมายห้อมล้อมบริเวณโต๊ะกลมขนาดใหญ่ เสียงเข้มตะโกนสั่งเครื่องดื่มดุดันเมื่อเริ่มมีอาการมึนเมา...
"กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ ไอ้มังกรสายฟ้า!" จื่อเทาสบถด้วยความโมโห ฝ่ามือบีบกำแก้วสีใสจนแทบแตก
"กูต้องรอให้แผลหายดีก่อน หมอบอกว่าเอ็นข้อมือเกือบขาด กูแค้นมันจริงๆ" ใบหน้าเข้มขบกรามแน่น เขาโกรธแค้นที่วันนั้นพลาดท่าปล่อยให้ร่างสูงหนีไปได้
คิมจงอินคว้าแก้วตรงหน้าขึ้นกระดกเกือบหมด ร่างหนาสำลักน้ำมึนเมาเพราะรู้สึกถึงความแปลกประหลาดที่อยู่ในโพรงปาก นิ้วล้วงจับวัตถุทรงกลมที่แก็งค์ของเขาเคยวางแผนหย่อนมันลงในรถมัสแตงสีดำออกมาด้วยความตกใจ เศษกระดาษแผ่นเล็กๆถูกพันเอาไว้ ตัวหนังสือถูกเขียนด้วยหมึกจีนสีดำ เขาคลี่มันออกมาอ่านด้วยความตกตะลึง..
"สวัสดีคิมจงอิน เก็บรักษาชีวิตมึงไว้เพื่อรอพบกูอีกครั้งนะ" - คริสมังกรสายฟ้า หัวหน้าแก็งค์ BLACKDRAGON
แก้วบนโต๊ะถูกเหวี่ยงลงพื้นด้วยแรงโทสะ ฝ่ามือหนากำแน่นด้วยความโมโห การแก้แค้นระหว่างแก็งค์หงษ์ซิ่วและแก็งค์มังกรดำกำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง...
END EP11-
เรื่องราวของ BLACKDRAGON จะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky เพื่อเป็นกำลังใจต่อไรท์เตอร์ ไม่รีทุกอันแต่อ่านทุกข้อความ ใครไม่ติดแทคมีงอน ฮ่าๆ
