บ้าน
ถ้ำมังกรดำเงียบสงบมากขึ้นเมื่อหัวหน้าแก็งค์เปลี่ยนแหล่งพักพิงไปที่คฤหาสน์ของหยงเซิ้น ร่างสูงขับรถสปอร์ตคันหรูเข้ามาจอดในโรงรถ เช้าวันนี้เขามีธุระที่ต้องแวะเข้ามาเคลียร์และจัดการ หากเสร็จปัญหาทุกอย่างจึงจะกลับไปพักรักษาตัวที่หมู่บ้านจินจางอย่างเคย..
ภายในห้องโถงขนาดใหญ่มีเสียงโต้เถียงกันดังเล็ดลอดออกมา แผนการณ์แก้แค้นตลบหลังแก็งค์หงษ์ซิ่วถูกวางขึ้นโดยมีคำคัดค้านของโอเซฮุน เพื่อนรักร่างเล็กกำลังห้ามปรามเพราะเกรงถึงปัญหาที่จะตามมา มังกรสายฟ้าตวาดเสียงดังลั่น จนลูกน้องหลายคนที่เฝ้าอยู่ภายนอกสะดุ้งสุดตัว
"การที่กูต้องเสียพี่น้องร่วมแก็งค์ไปอีก 2 คนมันเหมือนกับการที่ไอ้จงอินเหยียบหน้ากู!"
"มึงคิดดีแล้วใช่ไหมคริส ปัญหาระหว่างแก็งค์มังกรดำและแก็งค์หงษ์ซิ่วกำลังจะลุกลามมากขึ้นกว่าเดิม" ชายหนุ่มผิวขาวจัดเอ่ยเตือนสติเพื่อนให้ลองไตร่ตรองใหม่อีกครั้ง
"เมื่อมันถนัดใช้แผนสกปรก กูก็จะทำกับมันบ้าง!" ร่างสูงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเคียดแค้น รถราคาหลายล้านหยวนที่ถูกพวกของจื่อเทาขโมยไป ปัจจุบันยังไม่ได้คืน ความบาดหมางก่อตัวขึ้นเรื่อยๆซึ่งดูทีท่าว่าจะไม่จบสิ้นเสียง่ายๆ
"ถ้ามึงตัดสินใจแล้วกูก็คงห้ามอะไรไม่ได้ พร้อมเมื่อไรก็บอก กูจะจัดหาคนที่ไว้ใจได้เพื่อร่วมแผนการณ์ครั้งนี้" มือขวาของแก็งค์มังกรดำเปรยขึ้นช้าๆ ไม่นานเขาก็ขอตัวออกไป เพื่อจัดการภาระหน้าที่มากมายที่กำลังรอเขาอยู่ในเช้าวันนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ชั้นใต้ดินของถ้ำมังกรดำ มีร่างของชายผิวซีดถูกตรึงข้อมือไว้ทั้งสองข้าง ร่างสูงก้าวลงบันไดไปช้าๆ ดวงตาคมเหลือบมองด้วยความเยือกเย็น ชายที่ถูกพันธนาการหน้าตาบวมปูดจากการถูกทำร้าย เลือดสีแดงฉานซึมไหลออกมาจากริมฝีปาก มือหนาเหวี่ยงหมัดไปในอากาศ แรงกระแทกปะทะใบหน้าของหนอนบ่อนไส้จนศรีษะของเขาหันไปตามแรง คริสมังกรสายฟ้าโกรธแค้นเมื่อสมุนที่ถูกเลี้ยงดูอย่างดีคือสายของแก็งค์หงษ์ซิ่ว ซึ่งคอยรายงานความเคลื่อนไหวและจับตาดูพฤติกรรมของเขากับชานยอลลี่
"มึงรู้ใช่ไหมว่ากำลังจะตาย!" น้ำเสียงดุดันตะคอกเอ่ยถาม ฝ่ามือบีบปากชายตรงหน้าและสะบัดออกอย่างแรง
"ไว้ชีวิตผม..เถอะครับ คุณ..คริส" ถ้อยคำแห้งผากหลุดออกมาอย่างยากลำบาก
"ผมต้องทำเพราะ..ผมถูกบังคับ ลูกเมียผม..กำลังลำบาก" เลือดสีสดค่อยๆไหลออกมาจากริมฝีปาก เสียงกระแอมไอกระอักออกมาช้าๆ
"ผมห่วงเมียผม..ครับ ถ้าผมไม่ทำมันจะฆ่า..ลูกเมียผม.."
ดวงตาคมจ้องมองเพื่อจับพิรุธ ใบหน้าที่แตกช้ำเริ่มร่ำไห้ด้วยความกลัวตาย ภาพเหตุการณ์วันที่ชานยอลลี่พยายามช่วยเหลือชีวิตลูกสมุนของเขาย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง ความฝันที่โหดร้ายเมื่อร่างสูงเห็นคนที่ตนเองรักถูกรุมข่มขืนย้อนกลับเข้ามาในโสตประสาท ความเจ็บปวดที่เขาไม่สามารถช่วยเหลือร่างบางได้ มันทำให้เขารู้สึกสลดใจแม้ในยามตื่นจากนิมิตนั้น...
"ใครเป็นคนบังคับให้มึงทำ!" เขาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความขุ่นเคือง ฝ่ามือหนาจิกผมรองทรงของลูกสมุนเก่าให้เงยหน้าขึ้นมาตอบ
"ฮวาง..จื่อเทากับคิม..จงอิน..ครับ"
โทสะพลุ่งพล่านหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินชื่อของสองคนนี้ ปลายเท้าเตะเข้าไปที่ลำตัวอย่างแรงด้วยความโมโห แม้คริสจะเป็นหัวหน้าแก็งค์มังกรดำและเคยส่งสายสืบเข้าไปที่แก็งค์หงษ์ซิ่ว แต่เขาก็ไม่เคยใช้แผนสกปรกเพื่อบังคับขู่เข็ญใคร วิธีการนำคนรักในครอบครัวมาบีบคั้นให้หนอนบ่อนไส้ตกลงทำงานให้ ถือว่าเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่ทำให้มังกรสายฟ้าโกรธแค้น การใช้แผนการณ์สกปรกเพื่อเล่นงานศัตรูอีกฝั่งไม่เคยอยู่ในหัวสมองของร่างสูง แต่ตอนนี้เขากำลังจะหาทางตลบหลังแก็งค์หงษ์ซิ่วให้เจ็บแสบที่สุด...
"ตัดมือมันทิ้งทั้งสองข้าง ให้มันจับปืนไม่ได้อีกตลอดชีวิต!" ร่างสูงกำชับลูกน้องเสียงดังลั่น
คริสมังกรสายฟ้าตัดสินใจไว้ชีวิตสายสืบที่ถูกส่งเข้ามา เขายังไม่ไว้ใจที่จะปล่อยให้ศัตรูเป็นอิสระ หากแต่ร่างสูงเข้าใจหัวอกของลูกผู้ชายที่เป็นห่วงคนรัก เงินก้อนหนึ่งถูกควักจากกระเป๋าสตางค์ เขาโยนมันลงพื้นเพื่อช่วยเหลือครอบครัวของชายหนุ่ม แม้หนอนบ่อนไส้จะพิการจนลำบากในการใช้ชีวิตประจำวัน แต่อย่างน้อยก็ยังมีเงินที่สามารถช่วยเหลือเลี้ยงดูครอบครัวของเขาได้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สามวันผ่านไป อาการเจ็บแผลของร่างสูงดีขึ้น วันนี้เขาออกปากนัดร่างบางให้เจอกันในช่วงเช้า หญิงสาวตื่นนอนด้วยความกระปรี้กระเปร่า หลายวันแล้วที่เธอต้องขลุกตัวอยู่แต่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ ครั้นจะเดินไปทางไหนก็มีแต่ลูกสมุนของแก็งค์มังกรขาวประกบทุกที่ แม้แต่สวนหลังบ้าน ร่างเล็กแต่งแต้มใบหน้าที่สวยใสด้วยลิปติกสีชมพูอ่อน น้ำหอมถูกฉีดพรมร่างของหญิงสาวส่งกลิ่นยั่วยวน เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังเบาๆเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอควรต้องรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จสิ้น
"ชานยอลลี่ เรียบร้อยหรือยัง" เสียงเข้มเอ่ยถามเมื่อเหลือบมองดูเวลาที่ค่อนข้างสายมาก
"เสร็จแล้วค่ะ เสร็จแล้ว" ร่างเล็กรีบเดินตรงมาเปิดประตูเพื่อต้อนรับชายหนุ่ม
ใบหน้าคมจับจ้องร่างบางตรงหน้า ชุดแซคกระโปรงสั้นสีขาวดูน่ารักสะอาดตา ผมยาวถูกม้วนลอนตรงปลายให้ดูอ่อนหวาน หมวกปีกกว้างลายลูกไม้ขลิบโบว์สีชมพูอ่อนประดับประดาบนศรีษะกลม ริมฝีปากเล็กแย้มยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นชายหนุ่มจ้องมองเธออย่างไม่ลดละ
ร่างสูงแสร้งยกยิ้มบาง แค่เพียงพักเดียวเขาก็หุบยิ้มลงด้วยความว่องไว มือหนานวดขมับตัวเองและส่ายศรีษะเบาๆ
"แต่งตัวบ้าอะไรของเธอ"สีหน้าเจ้าของประโยคดูเคร่งขรึมกว่าปกติ
"หือ.." ดวงตากลมโตเลิ่กขึ้นด้วยความสงสัยว่าเธอทำอะไรผิด
"ฉันไม่ได้จะพาเธอไปออกเดท" ฝ่ามือหนาจูงข้อมือบางมาหน้าตู้เสื้อผ้า เขาถือวิสาสะเลือกหยิบเสื้อผ้าของหญิงสาวโดยไม่มีความเกรงใจ
"ใส่ชุดนี้"
เสื้อยืดเข้ารูปตัวเล็กและกางเกงยีนส์ขาสั้นถูกจับยัดในฝ่ามือเล็ก แจ็คเก็ตยีนส์ที่คริสมังกรสายฟ้าเป็นคนเลือกซื้อให้ถูกหยิบมาทาบที่ร่างของสาวน้อย ร่างสูงทำตัวเป็นสไตลิสต์ออกแบบการแต่งกายให้กับชานยอลลี่ในวันนี้...
"แต่งตัวให้มันทะมัดทะแมงหน่อย"
หมวกสีสวยหวานถูกหยิบออกจากศรีษะกลม ร่างสูงถอดหมวกหนังสีดำของตนเองสวมใส่ให้บนศรีษะของหญิงสาว มือหนาวางบนหมวกและจับศรีษะของเธอส่ายไปมาด้วยความเอ็นดู
"ใส่ใบนี้ วันนี้เธอต้องสมบุกสมบันรู้ไหม" น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยบอกคนตัวเล็กกว่า ร่างสูงย่อตัวลงมาจับจ้องใบหน้าสวยใสพร้อมรอยยิ้ม
"เราจะไปไหนกัน ทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้" ร่างเล็กจับเสื้อผ้าในมือขึ้นมาโชว์เหนือใบหน้าคม
"ฉันจะสอนเธอยิงปืน..." คำตอบคลายความสงสัยให้กับหญิงสาว เขาเดินหันหลังออกไปนอกห้องโดยปล่อยให้เธอยืนตกตะลึงกับคำพูดของเขา
อาวุธปืนสั้นลายมังกรสีทองถูกสั่งทำพิเศษให้เหมาะกับฝ่ามือเล็กของหญิงสาว มังกรสายฟ้าไตร่ตรองดีแล้วว่าผู้หญิงของเขาควรต้องรู้จักศิลปะการป้องกันตัว หากเธอยังคงอยู่ใกล้ชิดเขาชีวิตคงมีแต่ความอันตราย แม้ชานยอลลี่จะยังไม่ได้ถูกเปิดตัวอย่างเป็นทางการว่าเป็นคนรักของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ แต่เขาก็มีส่วนทำให้ชีวิตของเธอถูกปองร้ายจากศัตรูเบอร์หนึ่งของเขาอย่างแก็งค์หงษ์ซิ่ว
รถบีเอ็มสปอร์ตสีขาวถูกใช้เป็นยานพาหนะชั่วคราวแทนมัสแตงสีดำขลับ ดวงตากลมนั่งมองวิวทิวทัศน์ไปตลอดทาง ลมแรงปะทะใบหน้าขาวใสเนื่องจากคริสตัดสินใจเปิดประทุนเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ในช่วงเช้า แว่นตาสีดำถูกสวมใส่บนใบหน้าคม เขาเหลือบมองร่างบางเป็นระยะๆ ริมฝีปากหนายกยิ้มช้าๆ แต่เมื่อเธอหันกลับมาเมื่อรู้สึกถึงการถูกจับจ้อง เขาก็แสร้งมองไปยังถนนด้านหน้าเสมือนกำลังตั้งใจควบคุมรถเพื่อไม่ให้เธอสังเกตุเห็น
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างเล็กเดินก้าวไปตามหินผาด้วยความยากลำบาก มือหนาช่วยรับฝ่ามือบางเมื่อเธอเดินข้ามลำธารเล็กๆ ผิวขาวจัดสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้า เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายเมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในป่าลึกบนภูเขา เป้าที่รองรับกระสุนถูกแขวนไว้ตามต้นไม้น้อยใหญ่ คริสมีคำสั่งให้จำลองสถานที่ไว้เพื่อการฝึกฝน เก้าอี้ที่ทำจากขอนไม้ถูกวางไว้สองที่ มันถูกสร้างขึ้นเพื่อต้อนรับผู้ที่มาเยี่ยมเยียน แหล่งรวบรวมความลับในการซ้อมยิงปืนและทดสอบความอดทนของสมาชิกในพรรค
"ที่นี่ดูลึกลับจัง" ดวงตากลมเหลือบมองเพื่อสำรวจรอบๆบริเวณ
"สถานที่ซ้อมยิงปืนของคนในแก็งค์มังกรดำ" ร่างสูงหย่อนกายลงนั่งกับขอนไม้ขนาดใหญ่
มือหนาเอื้อมจับไปบริเวณเอวที่มีปืนสั้นขลิบลายมังกรทอง เขายื่นให้เธอรับไปถือไว้ ใบหน้าสวยใสหวั่นเกรง แม้เธอจะผ่านสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานกับคริสมาหลายครั้ง แต่การจับกระบอกปืนครั้งนี้คือครั้งแรกในชีวิตเธอ
"ลองดู ฉันยังไม่ได้ใส่กระสุน" ดวงตาคมมุ่งมั่นที่จะช่วยฝึกสอนให้หญิงสาวตรงหน้าเก่งฉกาจพอที่จะสามารถเอาตัวรอดเองได้
"ฉัน...ไม่เคยยิงปืน"
"ไม่ยากหรอก"
ร่างสูงลุกขึ้นมายืนประกบด้านหลัง หูฟังป้องกันเสียงดังขนาดใหญ่ถูกสวมให้โดยมือหนา ผมยาวสีน้ำตาอ่อนหอมละมุนถูกคริสช่วยรวบไว้ด้านข้าง ปลายเท้าเตะหว่างขาของร่างเล็กแยกออกจากกันเบาๆ แขนแกร่งโอบรอบลำตัวเพื่อประคองแขนของเธอให้นิ่งในการเล็งเป้า คางสากที่มีไรหนวดสีเขียวประดับประดาค่อยๆวางลงบนไหล่เล็กของหญิงสาว ดวงตาคมหรี่ข้างนึงเพื่อจับตามองเป้ากระสุนสีขาวกลางต้นไม้ใหญ่ มือหนากุมมือบาง นิ้วยาวเหนี่ยวไกและกระซิบบอกคนตัวเล็กกว่าว่าเธอควรต้องทำอย่างไร
แม้จะผ่านเรื่องอย่างว่ามาด้วยกันหลายครั้งแต่ร่างเล็กกลับใจเต้นแรงเมื่อได้ใกล้ชิด สัมผัสอ่อนโยนของมังกรสายฟ้าทำให้เธอสั่นไหว เธอประหม่าทั้งการฝึกยิงปืนในตอนนี้รวมถึงจากลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอ...
"กลัวเหรอ.. หืม" น้ำเสียงอ่อนโยนสอบถามเมื่อเห็นร่างบางมีเหงื่อซึมออกมาน้อยๆ
"อือ..." ใบหน้าหวานใสพยักช้าๆเป็นการตอบรับ
"ฉันคงไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอดเวลา เรียนรู้ไว้บ้าง เพราะ...ฉันเป็นห่วงเธอ" รอยยิ้มละมุนปรากฎบนใบหน้าคม
เขาห่วงเธอสุดหัวใจแต่คงทำได้แค่เพียงสอนให้เธอรู้จักการช่วยเหลือตัวเอง หากวันใดที่เขาไม่สามารถดูแลเธอได้อย่างน้อย เธอจะได้เรียนรู้หนทางการเอาตัวรอดจากภยันอันตรายทั้งหลาย ศัตรูของคริสมังกรสายฟ้ามีรอบตัว เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าวันใด จะมีใครมาทำลายหัวใจของเขาหรือไม่
หลังจากจัดท่าทางการจับปืนที่ถูกต้องให้กับร่างเล็ก กระสุนก็ถูกบรรจุลงรังเพลิง ร่างสูงกำชับเป็นหมั้นเป็นเหมาะถึงความปลอดภัยและต้องอาศัยความระมัดระวังอย่างสูงในการยิงเป้านิ่งสีขาว
"แรงสะบัดของปืนอาจจะทำให้เธอตกใจ ตั้งสติไว้" ร่างสูงกำชับอย่างหนักแน่นอีกครั้ง
ฝ่ามือเล็กกำด้ามปืนแน่น ดวงตากลมหรี่ลงเพื่อเล็งเป้าที่ไม่ห่างจากตัวมากนัก แขนเรียวเหยียดตรง นิ้วเล็กเหนี่ยวไกและยิง เสียงดังลั่นเมื่อกระสุนวิ่งออกจากรังเพลิงไปด้วยความรวดเร็ว
ไม่มีเสียงหวีดร้องจากร่างบาง เธอตั้งสติและมีสมาธิกับสิ่งที่คริสกำลังพร่ำสอน ใบหน้าหวานใสหันมายิ้มดีใจเมื่อกระสุนวิ่งเข้าเป้าแต่เป็นต้นไม้ด้านข้างที่อยู่ติดกัน
ร่างสูงยกหลังมือขึ้นปิดปากตน เขาหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขัน ดวงตาคมหยีเล็กลงเมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของคนตัวเล็ก
"ขำอะไร" เธอชักสีหน้าบูดบึ้งเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังแสร้งหันไปทางอื่นเพื่อเก็บอารมณ์ขัน ไม่นานร่างสูงก็เริ่มตัวงอและกุมท้องของตนเองไว้เนื่องจากทนไม่ไหว
"เธอนี่ตลกชะมัด ฉันบอกให้เธอยิงต้นนี้ ไม่ใช่ต้นนี้ ฮ่าๆ" เขาทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นด้วยความขำ เสียงหัวเราะของความสุขดังลั่นเมื่อฝ่ามือเล็กตีโดนแขนแกร่ง
"มานี่ เดี๋ยวทำให้ดู" มังกรสายฟ้าชักอาวุธปืนที่เหน็บเอวของตนเองขึ้นมาเล็ง
กระสุนวิ่งตรงจากรังเพลิงเข้าเป้ากระดาษสีขาวอย่างแม่นยำ แขนแกร่งเปลี่ยนตำแหน่งเล็งต้นไม้ทีละต้นจนตัวล่อเป้าที่ทำจากกระดาษขาดกระจุยไม่มีชิ้นดี ดวงตากลมจับจ้องด้วยความตกตะลึง เธอไม่เคยรับรู้ว่าคริสจะมีความสามารถในการใช้อาวุธปืนถึงเพียงนี้...
"มายืนตรงนี้" ร่างสูงออกคำสั่งในเธอเดินเข้ามายืนขนาบข้างเขา แขนแกร่งประคองแขนเรียวเล็กของหญิงสาวไว้ มือหนากุมมือบางที่กำลังจับด้ามปืนแน่น ดวงตาคมหรี่เล็กและตั้งใจเล็งเป้าอย่างมีสมาธิ
ชานยอลลี่ลองเหนี่ยวไกดูอีกครั้ง ตอนนี้เขาทำได้ดีขึ้นกว่าครั้งแรก ทั้งสองใช้เวลาฝึกฝนการยิงปืนกันอยู่หลายชั่วโมง บ้างหยอกล้อ บ้างหัวร่อต่อกระซิกกันตามประสา คริสจับตาดูร่างเล็กตลอดเวลาด้วยความเป็นห่วง เย็นวันนั้นจบลงด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทั้งคู่ รถสปอร์ตสีขาวขับเคลื่อนไปตามถนนช้าๆเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ในช่วงใกล้ค่ำ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวเดินวนเวียนไปมาเพื่อคุยโทรศัพท์ส่วนตัว ท่าทางกระวนกระวายบ่งบอกถึงความตึงเครียด อีกไม่กี่วันจะถึงกำหนดการแก้แค้นแก็งค์หงษ์ซิ่วตามแผนที่ถูกวางไว้ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นเบาๆ ดวงตาคมเหลือบมองพร้อมบอกลาคนในสายสนทนา
"ใคร.." เอ่ยถามคนที่หน้าห้องออกไปทันควันเมื่อถูกรบกวน
"ฉันเอง.." เธอตอบกลับมาไม่เต็มเสียงนัก
มังกรสายฟ้ามีคำสั่งให้ร่างบางเข้ามาในห้องนอนเพื่อช่วยทำความสะอาดแผลให้ แม้เขาจะไม่มีอาการอักเสบตามกล้ามเนื้อแล้วแต่แผลก็ยังไม่แห้งดีนัก ร่างเล็กเดินตรงไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล เขาหย่อนกายลงนั่งรอหญิงสาว ปลายเท้ายกขึ้นพาดกับที่วางขาด้วยท่าทีสบายๆ
เชือกผูกเอวของชุดคลุมอาบน้ำถูกปลดออกช้าๆด้วยฝีมือของร่างสูง สาบเสื้อด้านขวาหล่นลง แผ่นหลังกว้างมีลายสักมังกรดำสีโดดเด่น หากสังเกตุดีๆจะเห็นรอยแผลเป็นมากมายตามร่างกายกำยำ ดวงตากลมเหลือบมองตามร่างด้วยความฉงน มือบางเอื้อมหยิบสำลีก้อนกลมจุ่มแอลกอฮอล์และซับแผลอย่างเบามือ
"ร่างกายนายมีแต่แผลเต็มไปหมด" หล่อนยังคงทำหน้าของพยาบาลที่ดี ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปตามแผลเป็นช้าๆด้วยความสงสารจับใจ
"นักรบย่อมมีบาดแผล" เขายกยิ้มน้อยๆเมื่อรับรู้ดีว่าร่างเล็กกำลังรู้สึกเช่นไร
"ชั่วชีวิตของนายจะพบความสุขสงบไหม" ดวงตากลมจับจ้องใบหน้าคมที่เหลือบมองใบหน้าหวานใสของเธอ
"ฉันมีภาระหน้าที่จะต้องดูแลอีกมาก ชีวิตฉันเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร..."
ร่างเล็กผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ หญิงสาวมีความคิดที่แตกต่างจากร่างสูงราวฟ้ากับเหว โลกในจินตนาการของเธอสวยงาม เธอต้องการชีวิตที่สุขสงบกับคนที่เธอรัก ซึ่งดูจากหนทางแล้วไม่มีความเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ
คริสมังกรสายฟ้าเสียพ่อไปตั้งแต่เขาอายุยังน้อยด้วยอุบัติแข่งรถ แม่ของเขาต้องเลี้ยงดูเขาเพียงลำพัง สภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ในสังคมทำให้ร่างสูงแข็งแกร่งกว่าปกติ คริสรักความเร็วพอๆกับชีวิตของตัวเอง เมื่อก้าวเข้ามาสู่วังวนด้านมืดในกรุงปักกิ่ง ทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้นเรื่อยๆ การแข่งขันที่มีเดิมพันมหาศาลทำให้แม่และเขามีชีวิตที่สะดวกสบาย ไม่กี่ปีให้หลัง มารดาที่ได้ชื่อว่าเป็นทุกอย่างในชีวิตถูกลอบยิง แผลเป็นที่แขนซ้ายคือรอยกระสุนถากร่างเขาก่อนที่จะไปหยุดที่ร่างของหญิงสูงวัย เธอหมดลมหายใจในอ้อมกอดของลูกชายคนเดียว เหตุการณ์ครั้งนั้นสร้างความเศร้าโศกเสียใจจนทำให้คริสแทบเสียสติ เขาตัดสินใจจะลาออกจากวงการแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ภาพความทรงจำของสองมือที่เปื้อนเลือดยังคงตราตรึงในหัวสมอง และครั้งนั้น มือปืนที่คร่าชีวิตมารดาของเขาได้ตายตกไปตามกันเพียงแค่หนึ่งวันให้หลังด้วยน้ำมือของคริสมังกรสายฟ้า...
ร่างสูงกลัวเกรงกับการมีความรัก เขาคือตัวอันตรายที่สร้างความเดือดร้อนให้กับคนรอบข้าง ความเย็นชาในหัวใจหล่อหลอมให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ชานยอลลี่คือผู้รับเคราะห์คนต่อไปที่จะต้องมารับผลกรรม จากการกระทำที่เธอไม่ได้ก่อ...
"ฉันเป็นห่วงเธอมากนะ..สาวน้อย" มือหนาลูบศรีษะคนตัวเล็กแผ่วเบา ริมฝีปากหนาจรดหน้าผากด้วยความรักสุดหัวใจ
"เธอจะปลอดภัย ฉันจะไม่ให้ใครมาทำอันตรายเธอ" เขาดึงเธอเข้ามาสวมกอด ภาพเหตุการณ์เก่าๆที่มารดาของเขาเสียชีวิตย้อนกลับมาอีกครั้ง
แขนแกร่งกอดร่างบางแน่นเหมือนเกรงว่าเธอจะหนีหายไปไหน ฝ่ามือเล็กโอบร่างสูงกลับไป ใบหน้าหวานซุกลงตรงไหล่กว้างเพื่อโหยหาความอบอุ่น...ทั้งสองสุขหัวใจเมื่อได้อยู่ใกล้กัน คริสมังกรสายฟ้าไม่ต้องการให้เธอตกที่นั่งลำบาก แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยเธอไปได้เช่นกัน
"คริส.." เสียงหวานเอ่ยเรียกเขาเบาๆ
"หืม.." ขานตอบในลำคอเพื่อให้เธอรับรู้
"ฉันอยากเป็นผู้หญิงของคุณ...ตลอดไป.."
ริมฝีปากเล็กจูบสัมผัสชายหนุ่มแผ่วเบา เธอพร้อมแล้วกับการยืนเคียงข้างเขา แม้จะมีเสียงคัดค้านจากผู้คนมากมายและชีวิตต้องตกอยู่ในอันตรายเพียงใด เธอยินดีที่จะอยู่ตรงนี้โดยไม่ต้องการจากไปไหน...
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าและชานยอลลี่ผู้หญิงของเขาจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม...
END EP12 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนติดแทค #Blackdragon_KY ขอบคุณที่ติดตามมาตลอด เรื่องนี้จะมีรวมเล่มเร็วๆนี้
