บ้าน
หญิงสาวเอ่ยความในใจของเธอออกไป ความรู้สึกลึกๆที่ร่ำร้องมาตลอดเวลา เธอไม่ต้องการพลัดพรากจากคริสมังกรสายฟ้าอีก...แม้จะต้องเสี่ยงอันตรายกับเขามากมายเพียงไหน เธอก็ยังยืนยันที่จะอยู่เคียงข้างเขา...
ร่างบางเอนโน้มลงบนเบาะโซฟานิ่ม ริมฝีปากหนาขบจูบแผ่วเบาเหมือนเกรงว่าเธอจะบอบช้ำ ฝ่ามือลูบไล้เรือนร่างขาวเนียนด้วยความทะนุถนอม เสื้อนอนตัวบางถูกร่างสูงปลดกระดุมทีละเม็ด ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น...เมื่อเริ่มรุกเร้าอารมณ์กันสักพัก เขาก็ลุกขึ้นอุ้มช้อนร่างเธอพาเดินไปบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
ลิ้นยาวลากไล้ไปตามลำคอเนียนขาว ริมฝีปากเล็กถูกดึงดูดจนแทบช้ำ เขาสอดลิ้นเพื่อเกี่ยวกระหวัดซึ่งกันและกัน เสียงครางอื้ออึงในลำคอดังขึ้นเบาๆ มือหนาค่อยๆเลื่อนไปเคล้นคลึงหน้าอกเต่งตึงเล่น เสื้อนอนหลุดรุ่ยจนเผยให้เห็นบราสีดำตัวจิ๋วที่ปิดยอดอกปทุมถันไว้ มือหนาเอื้อมไปปลดตะขอบราด้านหลังด้วยความชำนาญ ใช้เวลาแค่เพียงน้อยนิดร่างบางก็เปลือยเปล่า เนินอกโดดเด่นหอบหายใจช้าๆเมื่ออารมณ์เริ่มพลุ่งพล่าน ยอดปทุมถันสีชมพูถูกลิ้นเรียวตะหวัดและดูดดุน เธอแอ่นร่างบิดเร่าด้วยความเสียวกระสันต์ ใบหน้าคมซุกตรงหว่างอกเปลี่ยนตำแหน่งสลับดูดไปมาอย่างหื่นกระหาย มือหนาลากไล้ตามเอวคอดได้รูป ริมฝีปากขบเบาๆไล่มาตามร่างขาวเนียนผุดผ่อง..สะดือหลุมเล็กถูกลิ้นแหย่เลียวนช้าๆ..
ฉับพลัน ประตูหน้าห้องก็เกิดเสียงดังคล้ายคนเคาะเพื่อขัดจังหวะความสุขสันต์ของคนทั้งสอง...
"นายครับ.."
ร่างสูงจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดใจ การรุกเร้าเพื่อเริ่มกิจกรรมเริงสวาทกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม...
"มีอะไร!" ตะคอกกลับไปด้วยน้ำเสียงดุดัน
"ผมขอโทษครับนาย แต่...คุณโอเซฮุนมาขอพบ แจ้งว่ามีเรื่องด่วนจะต้องรายงานภายในคืนนี้ครับ" ลูกสมุนแก็งค์มังกรขาวเอ่ยไปด้วยใจหวาดหวั่นที่รบกวนเวลาในช่วงนี้
"โอเซฮุน..?" เขาเปรยเบาๆกับตัวเอง
"เดี๋ยวฉันตามไป..."
ใบหน้าคมนิ่งงันและเริ่มใช้ความคิดไตร่ตรอง...มีเรื่องด่วนอะไรที่เพื่อนรักต้องเดินทางมาที่นี่..
"รอผมก่อนนะครับ" กระซิบข้างหูเพื่อบอกร่างบาง ผ้าห่มสีขาวถูกดึงมาคลุมร่างเล็กไว้เพราะเกรงว่าจะมีใครเห็นผิวกายที่น่าหลงใหลนั้น
"ค่ะ" เธอหยักหน้าตอบรับ
ร่างสูงลุกขึ้นคว้าเสื้อคลุมสีขาวสวมใส่ด้วยความรีบร้อน มือหนาจัดแต่งทรงผมของตนเองที่ยุ่งเหยิงให้ดูปกติที่สุด..ขาวยาวก้าวเดินมาตามบันไดวนที่ทอดตัวลงสู่ชั้นล่าง ชายร่างเล็กหน้าตาหล่อเหลานั่งรอคริสมังกรสายฟ้าที่โซฟาตัวใหญ่ สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียดกว่าปกติ
"มีอะไร" เอ่ยถามน้ำเสียงเรียบเฉย
"สายของเรารายงานมาว่า พรุ่งนี้จะมีการเคลื่อนย้ายรถแข่งมูลค่าหลายสิบล้านหยวนของแก็งค์หงษ์ซิ่ว" เพื่อนร่างเล็กเอ่ยขึ้นด้วยความหนักใจ
"ทำไมมันเลื่อนวันขึ้นมา กำหนดการคืออาทิตย์หน้าไม่ใช่เหรอ.." คิ้วเข้มขมวดปมเข้าหากัน
"มันคงรู้ตัว โชคดีที่สายของเรายังสืบข้อมูลมาได้"
"พรุ่งนี้มึงเตรียมเด็กของเราให้พร้อม กูจะแก้แค้นให้สาสมในสิ่งที่มันทำกับแก็งค์มังกรดำไว้"
ทั้งสองวางแผนกันจนดึกดื่นค่อนคืน บุหรี่มวนยาวถูกจุดสูบจนหมดซอง ทั้งสองนั่งจิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วยกันและหารือเรื่องแผนตลบหลังสุดแสบ ไม่นานโอเซฮุนก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน เพื่อเริ่มงานที่หนักหน่วงในคืนวันพรุ่งนี้
เมื่อเสร็จธุระ ร่างสูงเดินก้าวไปตามบันไดเช่นเคย ประตูห้องถูกเปิดออกแผ่วเบาเพราะไม่ต้องการรบกวนหญิงสาว เป็นอย่างที่คิดไว้ ร่างบางนอนหลับสนิทบนเตียงนอนนุ่ม...
รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นบนใบหน้าคม มือหนาเอื้อมไปลูบศรีษะกลมเล่น นิ้วยาวเกลี่ยปอยผมที่ปรกใบหน้าสวยหวานออกไปให้พ้นทาง เขาจุมพิตหน้าผากเล็กด้วยความหวงแหน ในวันพรุ่งนี้คริสไม่รู้ว่าจะเกิดอันตรายอะไรขึ้นกับตัวเขาบ้าง แต่ชานยอลลี่และแก็งค์มังกรดำคือสิ่งที่เขาต้องปกป้องด้วยร่างกายและชีวิตของเขาทั้งหมดที่มี...
"ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะอยู่ดูแลคุณได้ถึงเมื่อไร" ริมฝีปากหนาโน้มจูบกลีบปากแผ่วเบา
ร่างสูงล้มตัวลงนอนด้านข้างร่างเล็ก แขนแกร่งโอบกอดเธอไว้หลวมๆ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยใสนั้นเนิ่นนานจนสติค่อยๆดับวูบและผลอยหลับไปในที่สุด..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้นมาเยือนอย่างเคย ร่างสูงตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมแผนการณ์ต่างๆ เสื้อแจ็กเก็ตสีแดงถูกโยนเข้าไปในรถมัสแตงสีดำสนิท รถคู่ใจของมังกรสายฟ้าที่ได้รับการปรับแต่งซ่อมแซมถูกบูรณะใหม่ให้สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น
ชานยอลลี่หายไปจากในห้องนอนใหญ่ตั้งแต่รุ่งเช้า ร่างสูงกำชับกับเหล่าสมุนมังกรขาวให้ดูแลเธออย่างใกล้ชิด ตอนนี้เขารีบร้อนเกินกว่าที่จะมาใส่ใจร่างเล็กในห้องรับรองแขก รถสีดำถูกสตาร์ทเสียงดังกระหึ่ม คันเร่งถูกเหยียบออกตัวไปด้วยความรวดเร็ว สี่ล้อหมุนวิ่งเสียดสีพื้นถนนจนเกิดควันสีขาวลอยฟุ้ง...เขาไม่ลืมที่จะพกกระบอกปืนกล็อกลายมังกรขลิบทองติดตัวไปอย่างทุกครั้ง...
ที่ถ้ำมังกรดำมีลูกสมุนเกือบสิบชีวิตที่ได้รับการคัดเลือกจากมือขวาของแก็งค์ ทั้งหมดมีความสามารถในการขับรถและการโจรกรรม แผนการณ์ของคริสมังกรสายฟ้าวันนี้คือการขโมยรถแข่งที่มีมูลค่าหลายล้านหยวนเพื่อสร้างความโกรธแค้นให้แก็งค์หงษ์ซิ่ว...
รถมัสแตงสีดำจอดนิ่งสนิทในโรงรถ ร่างสูงก้าวเดินตรงไปยังคฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่เมื่อรับรู้ว่าเหล่าลูกน้องทั้งหลายกำลังรอเขาอยู่ เมื่อในโรงรถเงียบสงบไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ ฉับพลันฝากระโปรงรถสีดำขลับก็ถูกเปิดออกช้าๆ ร่างบางรีบสูดอากาศหายใจเข้าไปเต็มปอด แม้ในฝากระโปรงรถจะคับแคบก็ไม่เป็นอุปสรรคกับหญิงสาวร่างเล็กแบบเธอ การแต่งกายที่ดูทะมัดทะแมงคล้ายกำลังจะออกรบ ร่างบางค่อยๆปีนออกมานั่งพักข้างรถด้วยความทุลักทุเล
การกระทำที่เสี่ยงตายของชานยอลลี่ที่แอบติดตามคริสมา เธอได้ยินสิ่งที่โอเซฮุนและมังกรสายฟ้าปรึกษาหารือกันเมื่อคืน ร่างสูงเป็นห่วงและกำชับเธอหนักหนาถึงความปลอดภัยก็เพราะสาเหตุนี้ เขากำลังจะแก้แค้นแก็งค์หงษ์ซิ่วด้วยวิธีสกปรกอย่างที่เคยโดนกระทำ เธอรู้ดีว่าไม่สามารถจะห้ามปรามเขาได้ แต่สิ่งที่เธอเป็นห่วงก็คือไม่ต้องการให้เขาเดินทางไปเพียงลำพัง ร่างบางไม่ต้องการพลัดพรากจากคนที่เธอรักอีกแล้ว...
เวลาผ่านไปกว่าชั่วโมง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตรงมายังโรงรถ เธอก็รีบกุลีกุจอปีนกลับเข้าไปในฝากระโปรงดังเดิม ร่างสูงตะโกนสั่งลูกน้องให้ออกตัวไปล่วงหน้าตามแผนการณ์ที่วางไว้...
รถมัสแตงสีดำขับเคลื่อนไปตามท้องถนนด้วยความรวดเร็ว พวงมาลัยถูกหมุนควงซิกแซกไปมา ร่างเล็กกลิ้งขลุกขลักด้านหลัง ดวงตากลมหลับปี๋ด้วยความเวียนหัว เธอเริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อยๆและหายใจไม่ออก เมื่อเกินความอดทน เธอจึงตัดสินใจใช้ฝ่ามือเล็กทุบฝากระโปรงเพื่อขอความช่วยเหลือ นานเป็นนาทีที่เธอเคาะเรียกเขา ร่างสูงได้ยินเสียงกุกกักที่ด้านหลัง ไม่นานเขาก็หักพวงมาลัยเข้าข้างทางเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย..
ขายาวก้าวลงมาจากรถ ปืนพกที่เหน็บเอวถูกมือหนากำแน่น แขนแกร่งยกฝากระโปรงรถขึ้นๆช้าพร้อมเล็งปากกระบอกปืนไปยังร่างบาง...
"ชานยอลลี่ เธอมาอยู่ในนี้ได้ยังไง!"
ใบหน้าสวยหวานรีบสูดอากาศหายใจเข้าปอด เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามร่าง มือเล็กยกขึ้นห้ามเพื่อบ่งบอกเขาว่าอย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้ มือหนาช่วยประคองร่างบางที่กำลังปีนป่ายลงมาด้วยความยากลำบาก
"นี่เธอเล่นบ้าอะไร!" น้ำเสียงดุดันตะคอกใส่ด้วยความขุ่นเคือง ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเธออาจจะทำอันตรายถึงแก่ชีวิต
ร่างเล็กหอบหายใจเหนื่อยสักพัก ไม่นานเธอก็เอ่ยตอบด้วยสีหน้ากังวล
"ฉัน..ฉันเป็นห่วงนายเลยแอบตามมา"
"คริส.... ฉันรู้หมดแล้วว่านายกำลังจะทำอะไร ล้มเลิกเถอะนะ ฉันไม่อยากให้แก้แค้นกันไปมาแบบนี้" ฝ่ามือเล็กจับแขนแกร่งเขย่าเพื่อขอร้องเขา
"มันเป็นไปไม่ได้! ฉันจะโทรไปเรียกคนในแก็งค์มังกรดำมารับเธอกลับ" สีหน้านิ่งเฉยแฝงไปด้วยความมุ่งมั่นทางสายตา
"...เห็นแก่ฉันนะ เห็นแก่เรื่องของเรา" ความดื้อรั้นของเธอทำให้ร่างสูงกุมขมับอันเนื่องมาจากความเครียด
มือหนาหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกง เพื่อกดโทรหาเด็กในแก็งค์ตามความตั้งใจที่จะให้ร่างเล็กกลับไปรอที่ถ้ำมังกรดำ
"ไม่นะ ฉันไม่กลับ ถ้านายไม่ล้มเลิกแผนการนั้นก็ให้ฉันไปด้วย!"
"มันอันตรายเกินไป ชานยอลลี่ เข้าใจฉันบ้าง!" แขนแกร่งกระชากร่างบางเดินตรงไปบริเวณประตูรถมัสแตงสีดำขลับ
"เธอกำลังทำฉันเสียเวลา" เสียงสบถดังขึ้นเมื่อเขาเริ่มปวดหัวกับการกระทำของเธอ
ร่างเล็กโผเข้ากอดคริสมังกรสายฟ้าแน่น เธอซุกหน้าลงกับอกแกร่งและเริ่มร่ำไห้ ความห่วงใยจากใจจริงของเธอกำลังบ่งบอกว่าเขาอาจจะเกิดเหตุร้ายหากไปร่วมแผนการ
"ไม่ไปได้ไหม ฉันขอร้อง.. คริส" น้ำเสียงของหล่อนสั่นเครือ แขนเล็กโอบกอดร่างสูงไว้ เธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปเป็นอันตรายเด็ดขาด
ใบหน้าคมเงยขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความหนักใจ ลมหายใจพรูออกจากปลายจมูกโด่ง มือหนาเสยผมสีทองของตนด้วยความเคร่งเครียด ไม่นานเขาก็จับร่างเล็กให้ผละออกจากตัว เสียงเข้มเอ่ยกำชับด้วยสีหน้าจริงจัง
"อยู่ข้างๆฉันตลอดเวลา แล้วก็ห้ามขัดคำสั่ง เข้าใจไหม?" ฝ่ามือใหญ่ลูบจับศรีษะคนตัวเล็ก เขาดึงร่างเธอเข้ามาสวมกอดด้วยความเป็นห่วงไม่แพ้กัน...
ทั้งสองก้าวขึ้นรถมัสแตงสีดำอย่างว่องไว คันเร่งถูกเหยียบจนเกือบมิดเมื่อร่างสูงเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือ ใกล้ถึงเวลาตามที่นัดหมาย รถแข่งราคาหลายสิบล้านหยวนจะต้องใช้เส้นทางผ่านถนนฉางลี่ ลูกสมุนของแก็งค์มังกรดำแฝงกายจอดรถตามพื้นที่ต่างๆ วิทยุสื่อสารถูกติดต่อหากันเพื่อรายงานความเคลื่อนไหวของแก็งค์หงษ์ซิ่ว ร่างสูงหยุดรถบริเวณหัวถนน รถบรรทุกคันใหญ่ที่แก็งค์มังกรดำจัดเตรียมมาจอดช้าๆเพื่ออำพรางสายตาของคนพวกนั้น
เมื่อถึงเวลาตามที่สายรายงานไว้ รถตู้คอนเทนเนอร์ที่ภายในมีรถแต่งซิ่งสวยหรูอยู่ในนั้นหลายสิบคันก็ขับผ่านมา คริสเหยียบคันเร่งออกตัวไปด้วยความรวดเร็ว ร่างเล็กด้านข้างจับราวทีบาร์แน่น ด้วยฝีมือการขับรถที่เก่งฉกาจและเร็วประดุจสายฟ้า ร่างสูงขับรถแซงหน้าเพื่อปิดเส้นทางความคล่องตัว รถแต่งซิ่งของแก็งค์มังกรดำขับปิดท้ายด้านหลังจนหมดหนทางหนี
คนขับรถบรรทุกมีสีหน้าวิตกกังวลเมื่อสังเกตถึงความปกติของรถที่ล้อมหน้าล้อมหลัง เขารีบโทรรายงานฮวางจื่อเทาที่อยู่ไม่ห่างจากบริเวณนั้นให้เข้ามาช่วยเหลือ โอเซฮุนออกคำสั่งให้รถของแก็งค์มังกรดำกระจายกำลังเพื่อตามประกบรถคอนเทนเนอร์หลายสิบคันที่วิ่งบนถนนเส้นหลัก
เมื่อรถแต่ละคันแล่นตามประกบคนขับได้ทั้งหมด อาวุธปืนในมือถูกเล็งไปที่คนขับรถบรรทุกเพื่อเป็นการข่มขู่ เสียงเข้มของลูกสมุนแก็งค์มังกรดำออกคำสั่งให้คนขับจอด ด้วยความกลัวตายคนขับรถบรรทุกค่อยๆผ่อนความเร็วลงและหักพวงมาลัยลงข้างทางหลายคัน
ร่างสูงเร่งความเร็วประกบรถบรรทุกคันหน้าสุด รถแลมโบกินี่สีขาวที่มีมูลค่าหลายสิบล้านหยวนอยู่ภายในตู้คอนเทนเนอร์นั้น มังกรสายฟ้าขับปาดรถด้านหน้าโดยมีรถของโอเซฮุนตามประกบด้านหลังด้วยความระมัดระวัง มือซ้ายควบคุมพวงมาลัยเพียงมือเดียว ฝ่ามือหนาด้านขวาของชายหนุ่มจับปลายกระบอกปืนเล็งไปยังร่างของคนขับรถบรรทุก เขาตะโกนสั่งให้หยุด.. คนขับรถบรรทุกหักพวงมาลัยข้ามเลนไปอีกฝั่งพร้อมเร่งความเร็วหนี ร่างสูงเริ่มมีโทสะเมื่อแผนการที่วางมากลับยากขึ้นกว่าที่เขาคิด..
"มึงกำลังท้าทายกู!" เขาสบถเสียงดัง ปลายเท้าเหยียบคันเร่งขับรถตามอย่างหัวเสีย
"ชานยอลลี่ เธอโอเคนะ" เขาเหลือบมองร่างบางที่นั่งหน้าซีดอยู่ด้านข้าง
หญิงสาวพยักหน้าตอบช้าๆทั้งที่ใจจริงเธอกำลังกลัวและตื่นตระหนก
ในขณะที่รถทั้งสามคันกำลังไล่ล่ากันบนท้องถนน ไม่กี่นาทีต่อมา รถออดี้สีขาวของแก็งค์หงษ์ซิ่วก็ตามมาประกบรถบรรทุกอีกฝั่ง ตำแหน่งคนขับรถมีร่างของฮวางจื่อเทาหลังพวงมาลัย เขาเล็งปากกระบอกปืนมาที่ร่างสูงและเหนี่ยวไก กระสุนวิ่งออกจากรังเพลิงด้วยความรวดเร็ว มังกรสายฟ้าหักรถหลบด้วยความรวดเร็ว คันเร่งถูกเหยียบเพื่อเร่งเครื่องหนี เมื่อเห็นท่าไม่ดีโอเซฮุนจึงขับรถปาดขึ้นมาขนาบข้างรถของจื่อเทา วิทยุสื่อสารของร่างสูงดังขึ้น เพื่อนรักตัวเล็กกำชับว่าปล่อยให้เขาจัดการฮวางจื่อเทาเอง ส่วนคริสมีหน้าที่โจรกรรมรถที่อยู่ในตู้คอนเทนเนอร์
เมื่อวางแผนการเรียบร้อย รถมัสแตงสีดำก็เปลี่ยนเลนไปขนาบข้างอีกฝั่ง กระสุนวิ่งจากปากกระบอกปืนตรงเข้าร่างคนขับรถบรรทุกด้วยฝีมือของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำอย่างแม่นยำ รถคันใหญ่เสียหลักลอยหมุนเคว้งกลางถนน ท้ายรถบรรทุกฟาดเข้ากับออดี้สีขาวเสียงดังสนั่นหวั่นไหว รถฮวางจื่อเทาเสียหลักพุ่งลงข้างทางอีกฝั่ง เมื่อได้ทีโอเซฮุนรีบจอดรถเพื่อวิ่งไปยังร่างโปร่งของสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่ว
มัสแตงสีดำเหยียบเบรคกระทันหัน ร่างสูงวิ่งตรงไปยังรถบรรทุกเพื่อเปิดตู้คอนเทนเนอร์ แผงสายไฟในรถแลมโบกินี่ถูกต่อสายตรงเพื่อสตาร์ทให้ง่ายขึ้น ร่างเล็กยืนรออยู่ข้างตู้เทนเนอร์ด้วยใจระทึก ดวงตากลมเหลือบมองไปยังโอเซฮุนและฮวางจื่อเทาที่กำลังชกต่อยกันไม่ห่างจากบริเวณนั้น
ร่างโปร่งผิวเข้มถูกชกต่อย แต่ไม่นานมือขวาของแก็งค์มังกรดำก็พลาดท่าถูกด้ามปืนตบเข้าที่ศรีษะจนเลือดสีแดงฉานไหลเปรอะเปื้อน หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ ร่างเล็กเหนี่ยวรั้งแขนแกร่งของฮวางจื่อเทาสุดกำลัง เมื่อเขากำลังเล็งปลายกระบอกปืนไปยังร่างของโอเซฮุน
"จื่อเทา อย่ายิงเขา!" เธอตะโกนร้องขอ แม้จะไม่สนิทใจกับมือขวาของแก็งค์มังกรดำเท่าไรนัก แต่เธอก็รู้ดีว่าคนที่กำลังจะตายตรงหน้าคือเพื่อนรักของคริส
"เธออย่ายุ่งหน่า!" สะบัดแขนสุดแรง ร่างเล็กยังคงใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อพยุงให้สถานการณ์ดีขึ้น
ใบหน้าคมสบถด้วยความโมโห ร่างโปร่งผลักชานยอลลี่ให้ออกห่างกาย เขาเหวี่ยงเธออย่างแรงจนร่างเล็กเซถลากระแทกต้นไม้ใหญ่ เธอทรุดลงกับพื้นและกุมหน้าท้องแน่น ริมฝีปากบางขบเข้าหากันด้วยความเจ็บปวด
เมื่อร่างสูงสตาร์ทรถแลมโบกินี่สีขาวได้สำเร็จ เขาก็ขับออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์ ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางที่นอนกองอยู่บริเวณพื้นหญ้า ไวเท่าความคิด ประตูรถถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว ขายาวรีบวิ่งมาในจุดเกิดเหตุ ร่างสูงคว้ากระบอกปืนเพื่อเหนี่ยวไก กระสุนวิ่งออกจากรังเพลิงตรงเข้าร่างของจื่อเทาแต่พลาดเป้า แขนขวาของร่างโปร่งถูกรอยกระสุนถาก จื่อเทารีบวิ่งหนีเอาตัวรอดเมื่อเหลือบเห็นคริสมังกรสายฟ้า เขาขับรถบรรทุกคันใหญ่หนีไปจากจุดเกิดเหตุด้วยความว่องไว ร่างสูงกำฝ่ามือแน่นด้วยความโกรธแค้น แค่เพียงไม่นานเขาก็ตรงมายังร่างเล็กที่ร้องโอดครวญที่พื้นไม่ห่างจากร่างเพื่อนรัก..
"เธอเป็นยังไงบ้าง!" เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความร้อนรน
"เจ็บ...เจ็บท้อง.." ฝ่ามือเล็กกุมท้องน้อยแน่น เลือดสีแดงสดซึมเปรอะกางเกงยีนส์ขาสั้นของหล่อน ร่างสูงรีบหาร่องรอยว่าเธอถูกยิงหรือไม่แต่ก็ไม่พบ
"คริส..ฉัน..ปวดท้อง" ใบหน้าสวยใสขาวซีดเหมือนกระดาษ ริมฝีปากบางขบเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บปวดเกินบรรยาย
ร่างเล็กของโอเซฮุนเดินกะเผลกเข้ามาดูเหตุการณ์ ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มร่างเล็กเปื้อนเลือดจากรอยแผลแตกที่ศรีษะ เขาจับจ้องไปยังร่างบางด้วยความเป็นห่วง หากชานยอลลี่ไม่เข้ามาเสี่ยงชีวิต ป่านนี้เขาคงไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ ร่างสูงรีบอุ้มช้อนร่างคนรักขึ้นรถเพื่อพาส่งโรงพยาบาล เพื่อนรักด้านข้างถูกพยุงเพื่อช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนเช่นเดียวกัน...
ใบหน้าคมร้อนรนด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ ทั้งเพื่อนรักและคนรักกำลังได้รับอันตราย ดวงตาเหลือบมองฝ่ามือของตนเองที่เปรอะเปื้อนโลหิตสีแดงฉานของหญิงสาว เขาเหยียบคันเร่งแทบมิด แขนแกร่งเอื้อมไปลูบศรีษะเล็กของร่างบางด้วยความวิตกกังวล...
"ชานยอลลี่ แข็งใจไว้ เธอต้องไม่เป็นอะไร" เขาเอ่ยปลอบหญิงสาวที่นอนนิ่งหน้าซีดเซียวด้านข้าง
แม้ระยะทางจะไม่ห่างไกลจากโรงพยาบาลมากนัก แต่ร่างสูงก็มีทีท่ากระวนกระวายใจ เขาไม่ต้องการให้เหตุการณ์ต่างๆซ้ำรอยเดิมอีก เมื่อถึงโรงพยาบาล รถมัสแตงสีดำหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าโซนอุบัติเหตุ เปลสีขาวถูกเข็นมาเพื่อรองรับร่างบาง หญิงสาวนอนตัวงอด้วยความเจ็บปวด บุรุษพยาบาลหลายคนช่วยกันร่างสูงออกจากห้องฉุกเฉิน เขามีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด มือหนาเกาะขอบกระจกใสด้านหน้าเพื่อแอบมองคนรักด้านใน เพื่อนตัวเล็กเอื้อมมือมาจับไหล่เขาบีบเบาๆเพื่อปลอบประโลม ไม่นานพยาบาลก็เชิญโอเซฮุนไปทำแผลที่ศรีษะในห้องด้านข้าง
เวลาผ่านไปกว่าสามชั่วโมง แพทย์สูงอายุเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินและถามหาญาติของคนไข้
"ขอโทษนะครับ คุณเป็นสามีของเธอหรือเปล่า"
"หืม..ครับ?" แม้จะฉงนกับคำถามแต่เขาก็ตอบรับไปด้วยท่าทางงงๆ
"เธอปลอดภัยครับ แต่...ผมเสียใจด้วย..ที่...รักษาชีวิตเด็กไว้ไม่ได้" ใบหน้าของหมอสูงวัยฉายแววเศร้าสลดลงทันที
"อะไรนะครับหมอ! หมอว่ายังไงนะครับ!" แขนแกร่งเขย่าร่างชายตรงหน้าด้วยความตกใจ เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"คุณครับ..ทำใจดีๆนะครับ...ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์ เธอเสียเลือดมากจากการกระทบกระเทือนอย่างหนัก เราเสียเด็กในท้องของเธอไปแล้วครับ"
ดั่งสายฟ้าผ่าลงมากลางใจ ใบหน้าคมตะลึงงัน หูอื้อตาลายกับสิ่งที่เขาเพิ่งรับรู้ ชานยอลลี่ตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์ในขณะที่เธอไม่รู้ตัว รวมถึงเขาเองก็เช่นกัน ลูกที่เกิดจากความไร้เดียงสาของพ่อแม่วัยรุ่นที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ร่างสูงทรุดนั่งลงกับพื้นด้วยความอ่อนแรง เขาทั้งผิดหวังและเสียใจที่ทำให้เธอเจ็บปวด ความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจของเธอที่ยากเกินเยียวยา เขารู้ดีว่าชานยอลลี่คงไม่เข้มแข็งพอที่จะรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ ฝ่ามือหนากุมขมับด้วยความเครียด ขายาวเดินวนไปมาคล้ายสัตว์ป่าที่กำลังติดกับดัก ดวงตาคมรื้นไปด้วยน้ำตาหยาดใส น้ำตาของลูกผู้ชายที่ทำอะไรไม่ได้ในฐานะของพ่อผู้ให้กำเนิดคนหนึ่ง....
"ฉันปกป้องใครไว้ไม่ได้ แม้กระทั่งชีวิตของเด็กคนนึง..."
ร่างสูงกำหมัดแน่น เขาชกต่อยกำแพงสีขาวอย่างบ้าคลั่ง บุรุษพยาบาลหลายคนวิ่งเข้ามาห้ามปราม คริสมังกรสายฟ้าแผดเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บปวดใจ เขาก้มหน้าลงร่ำไห้กับแขนแกร่งของตนเองอย่างไม่อายสายตาใคร....
หัวสมองคิดเหตุการณ์ย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้น ร่างบางถูกฮวางจื่อเทาผลักจนชนต้นไม้ใหญ่ เธอร้องโอดครวญเมื่อมีโลหิตสีแดงฉานไหลซึมออกมาจากกางเกง ริมฝีปากหนาขบเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธแค้นสุดจะบรรยาย เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อนึกถึงตัวต้นเหตุที่คร่าชีวิตเด็กน้อย เสียงเข้มสบถลั่นโรงพยาบาลสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนบริเวณนั้นไม่น้อย...
"ไอ้ฮวางจื่อเทา มึงกับกูอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!!!!"
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ จะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม...
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky เพื่อเป็นกำลังใจต่อไรท์เตอร์ เราจะตามอ่านทุกแทค ขอบคุณค่ะ
END EP13 --------------------------------------------------------------------------------------------------------
