บ้าน
เป็นเวลากว่าชั่วโมงที่ร่างสูงนั่งซึมเศร้าไม่มีกะจิตกะใจเสวนากับใคร เก้าอี้พลาสติคสีฟ้าที่เตรียมไว้เพื่อรองรับญาติคนไข้เลอะเทอะไปด้วยรอยเลือดแห้งเกรอะกรัง ทั้งรอยเลือดจากหญิงสาวที่นอนพักในห้องฉุกเฉินและรอยเลือดจากบาดแผลของคริสมังกรสายฟ้าที่ชกต่อยกำแพง แม้พยาบาลจะพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขาไปทำแผลก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ร่างสูงยังคงดื้อรั้น นั่งนิ่งสงบเพียงลำพัง...
โอเซฮุนค่อยๆก้าวเดินออกมาจากห้องปฐมพยาบาลช้าๆ เขาหย่อนกายลงข้างเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ฝ่ามือตบแผ่นหลังกว้างของเพื่อนตัวสูงเบาๆอย่างปลอบโยน...
"เซฮุน...ฝากดูแลชานยอลลี่ด้วย" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนตัวเล็กกว่า
"มึงหมายความว่ายังไง"
"กูจะไปฆ่าจื่อเทา" เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ใบหน้าคมฉายแววมุ่งมั่น ฝ่ามือหนากำแน่นด้วยความโกรธแค้นสุดบรรยาย
"ไอ้คริส! ลืมไปแล้วเหรอว่าวันนั้นที่มึงบุกไปหามันคนเดียวสภาพมึงเป็นยังไง!" เขารั้งแขนแกร่งของเพื่อนใจร้อนไว้เพื่อเตือนสติ
"แต่มันฆ่าลูกกู มึงได้ยินไหม มันฆ่าลูกกู!"
เสียงเข้มแผดดังลั่นด้วยความโมโห ท่าทางดุดันของมังกรสายฟ้าทำให้เพื่อนตัวเล็กชะงักงัน ใบหน้าหล่อขบคิดย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาพอจะเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง..ฝ่ามือเอื้อมไปบีบไหล่ของเพื่อนรักเพื่อเป็นการปลอบประโลมอย่างลูกผู้ชาย
ความโศกเศร้าแผ่ปกคลุมจิตใจของเขาทั้งสอง แม้ไม่ได้ยินดีกับความรักของเพื่อนมาตั้งแต่ต้น แต่การสูญเสียไม่เคยเกิดผลดีต่อแก็งค์มังกรดำ เซฮุนเข้าใจถึงจิตใจของร่างสูง แต่ในตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือความเงียบ เงียบเพื่อให้สมองได้คิดไตร่ตรองวางแผนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน เขาไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาดขึ้นอีกครั้ง...
"ตอนนี้มันเป็นเรื่องระหว่างกูกับฮวางจื่อเทา ไม่เกี่ยวกับแก็งค์มังกรดำ" มือหนาเตรียมคว้ากระบอกปืนที่เหน็บบริเวณเอวขึ้นมาถือไว้
เพื่อนตัวเล็กผลักมือของเขาให้อยู่นิ่ง ใบหน้าหล่อใสส่ายเบาๆเพื่อเตือนสติร่างสูง
"เรื่องของมึงกับจื่อเทาก็คือเรื่องของแก็งค์มังกรดำ กูมีส่วนทำให้ชานยอลลี่ต้องมารับเคราะห์แทน มึงคือหัวหน้าแก็งค์ สมาชิกทุกคนพร้อมยอมตายเพื่อมึง ขอแค่มึงบัญชามาเท่านั้น" น้ำเสียงเรียบเฉยถูกเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
"สิบปีแก้แค้นยังไม่สาย เรื่องที่มึงต้องใส่ใจตอนนี้คือคนที่นอนเจ็บอยู่ในห้องนั้น ชานยอลลี่ต้องการกำลังใจจากมึง อยู่เพื่อเธอ ตอนนี้มึงต้องอยู่เพื่อเธอ.." ฝ่ามือเล็กเขย่าไหล่ของเพื่อนรักเบาๆ
ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าเพื่อนรักตัวเล็ก จริงอย่างที่โอเซฮุนว่า เรื่องที่เขาต้องใส่ใจตอนนี้ไม่ใช่การแก้แค้น หากแต่คือคนที่กำลังต้องการคำปลอบโยนและกำลังใจมากที่สุด หญิงสาวที่ต้องสูญเสียเด็กในท้องที่แสนบริสุทธิ์ เด็กน้อยที่เกิดจากความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ทั้งยังจากไปอย่างไม่ตั้งใจเช่นกัน
"รอให้เหตุการณ์ทุกอย่างสงบลงก่อน รถแต่งราคาหลายล้านหยวนของแก็งค์หงษ์ซิ่วอยู่ในมือของเราทั้งหมดแล้ว มึงจะให้จัดการยังไงก็ว่ามา"
"เผารถทั้งหมดที่หน้าถ้ำแก็งค์หงษ์ซิ่ว..." น้ำเสียงเย็นยะเยือกบ่งบอกถึงความเด็ดเดี่ยว
"มึงว่ายังไงนะ!" ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคำสั่งของร่างสูง
"กูบอกว่าเผาให้หมด"
"แต่..รถพวกนั้น.." เพื่อนตัวเล็กฉายแววลังเลออกมา รถราคาแพงมูลค่ามหาศาลจะต้องสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน
"คำสั่งของกูถือเป็นประกาศิต มึงคงรู้ดี" ร่างสูงนั่งเงยหน้ามองเพดาน เขาค่อยๆปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งและใช้ความคิด วิธีนี้คือวิธีที่สร้างความโกรธแค้นให้แก็งค์หงษ์ซิ่วมากที่สุด
ไม่มีเสียงคัดค้านจากร่างเล็ก เมื่อหัวหน้าแก็งค์มังกรดำมีความเห็นว่าอย่างไรทุกคนควรต้องปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด ใครที่ฝ่าฝืนกฎหรือคำสั่ง นั่นหมายถึงชีวิตที่พวกเขาจะต้องชดใช้ ชายทั้งสองนั่งอยู่ในมุมมืดข้างๆกันในโรงพยาบาล..ความเงียบสงบกลับเข้ามาปกคลุมบรรยากาศโดยรอบอีกครั้ง ในตอนนี้สิ่งที่จะช่วยเยียวยาจิตใจของมังกรสายฟ้าได้คงมีแต่เพียงหญิงสาวสวยใสที่นอนหลับสนิทไม่ได้สติเพียงคนเดียวเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่ บนเตียงนอนนุ่มสีขาวมีร่างหญิงสาวนอนพักผ่อนอยู่อย่างสงบ ดวงตากลมปิดสนิท ใบหน้าสวยหวานดูซีดเซียวกว่าปกติ ขวดน้ำเกลือเหนือเตียงถูกเปลี่ยนเป็นขวดที่สองตามหน้าที่ของพยาบาล ร่างสูงนอนเหยียดยาวที่โซฟาด้านข้างไม่ไกลกันนัก เพื่อนรักร่างเล็กขอตัวกลับไปจัดการธุระของแก็งค์มังกรดำตามคำสั่งของมังกรสายฟ้า เซฮุนรู้ดีว่าตอนนี้ควรเป็นเวลาที่ทั้งสองต้องการอยู่ด้วยกันตามลำพัง...ดวงตาคมเหลือบมองสาวน้อยของเขาด้วยความกังวล คริสนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เขาหวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมาในไม่ช้านี้
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้นเบาๆ ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกนำมาเปลี่ยนไว้รองรับคนไข้ ใบหน้าสวยใสพลิกไปมาช้าๆเมื่อเริ่มรู้สึกตัว ร่างสูงรีบลุกผลุนผลัน และเดินตรงมาดูเธอด้วยความเป็นห่วง
"ชานยอลลี่ เธอเป็นยังไงบ้าง" ฝ่ามือหนาลูบไล้หน้าผากเล็กของหญิงสาว
"คริส..ทำไมเลือดเต็มตัวนายไปหมด เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เธอเอ่ยถามเขาด้วยความกังวลไม่แพ้กัน
รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นบนใบหน้าคม แม้ตัวเองจะเจ็บหนักแต่ก็ยังมิวายห่วงเขา
"ยัยบ้าเอ้ย..ฉันไม่เป็นอะไร ห่วงตัวเองก่อนเถอะ" ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกขยี้เบาๆด้วยความเอ็นดูจากฝ่ามือใหญ่
พยาบาลสูงวัยยิ้มช้าๆเมื่อเหลือบมองภาพคนทั้งสอง เธอเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยความไม่รู้ตามประสาเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล
"คุณหมอขูดมดลูกให้แล้วนะคะ อีกไม่นานก็กลับบ้านได้"
"คะ?" หญิงสาวขานรับด้วยใบหน้าฉงนสงสัย
"ขอโทษนะครับ คุณพยาบาลช่วยออกไปก่อนได้ไหมครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับภรรยาผม" สีหน้าเรียบเฉย พร้อมแววตาคมของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำทำให้พยาบาลท้วมรีบขอตัวออกจากห้องด้วยความว่องไว
"ทำไมนายถึงเรียกฉันว่าภรรยา มีอะไรที่ฉันต้องรู้หรือเปล่า.." ดวงตากลมจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนที่เธอรัก หล่อนรู้สึกแปลกที่ร่างสูงมีท่าทีพิรุธ
"ก็คุณเป็นภรรยาผมจริงๆนี่ครับ" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาพยายามฝืนยิ้มให้สาวน้อยบนเตียง ฝ่ามือหนาแสร้งหยิกแก้มใสเธอส่ายไปมาด้วยความทะนุถนอม
"คริส นายกำลังปิดบังฉัน" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าสวยใสบึงตึงเมื่อเธอไม่มีอารมณ์จะเล่นกับสิ่งที่เขาพูด
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้.."
"เกิดอะไรขึ้นกับฉัน..นี่มันร่างกายของฉัน...ฉันต้องรู้" ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่งเบาๆ สีหน้าของเขาดูหนักใจกับสิ่งที่กำลังจะบอกเธอ
"ชานยอลลี่...ตั้งใจฟังฉันให้ดี..." เขาจับไหล่เล็กของเธอทั้งสองข้างเพื่อหวังให้เธอมีสติ
"...เธอ..แท้งลูก"
ร่างบางถูกดึงเข้ามาสวมกอดหลวมๆ ดวงตากลมโตค่อยๆเบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบ คางเล็กวางพาดบนบ่าแกร่ง น้ำตาหยาดใสไหลกลิ้งลงมาอย่างอัตโนมัติ คริสเริ่มกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆเมื่อรับรู้ว่าหญิงสาวเริ่มสะอื้นไห้..กว่าครึ่งชั่วโมงที่ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากร่างบาง เธอนั่งปลดปล่อยอารมณ์ความอาลัยอาวรณ์ บรรยากาศรอบข้างเงียบงันเสียจนหัวใจของมังกรสายฟ้าวูบไหวด้วยความหวั่นเกรง..
"คริส.." เสียงเรียกแผ่วเบาปะปนน้ำเสียงสั่นเครือหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง
"หืม.."
"ถ้าฉันรู้ว่าไม่ได้ตัวคนเดียว... ฉันจะ...ดูแลตัวเองมากกว่านี้"
ร่างเล็กร่ำไห้ตัวสั่นเทาด้วยความเสียใจ แม้เด็กบริสุทธิ์คนนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความตั้งใจของคนทั้งสอง แต่ลึกๆทั้งคริสและชานยอลลี่ก็มีสามัญสำนึกในความเป็นมนุษย์และพร้อมจะรับผิดชอบการกระทำของตนเอง
"ถ้าฉันรู้ว่าเธออุ้มท้องลูกของฉัน ฉันจะปกป้องเธอและเด็กคนนี้ด้วยชีวิตของฉันเอง"
ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสหน้าผากมนแผ่วเบา แม้คำพูดแต่ละคำจะหลุดออกมาจากปากอย่างอย่างลำบากแต่ร่างบางก็รับรู้ถึงความจริงใจที่เขาต้องการจะสื่อ มังกรสายฟ้าถูกหล่อหลอมด้วยความเย็นชา เด็ดเดี่ยว เขาแข็งแกร่งกับเรื่องบางเรื่อง แต่ในทางกลับกันเรื่องบางเรื่องกลับทำให้เขาอ่อนแอลงจนกลายเป็นคนละคน
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแก้มใสที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำตา ทั้งสองคนช่วยกันปลอบประโลมเพื่อเติมเต็มจิตใจซึ่งกันและกัน บนเตียงคนไข้สีขาว ร่างสูงโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น มือหนาลูบผมสีน้ำตาลอ่อนอย่างเบามือ เขาไม่ต้องการให้เธอเจ็บปวดอีกต่อไปแล้วทั้งกายและใจ...
...บริเวณหน้าโกดังแก็งค์หงษ์ซิ่วเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ลูกสมุนหลายสิบคนต่างวิ่งกรูเข้ามาดูเหตุการณ์ รถยนต์ราคาแพงหลายสิบคันถูกเพลิงรุกไหม้โหมกระหน่ำ ทั้งหมดเป็นคำสั่งของคริสมังกรสายฟ้า การแก้แค้นที่ทำให้คนในแก็งค์หงษ์ซิ่วโกรธแค้น รถแข่งแต่งซิ่งเหล่านั้นเปรียบเสมือนบ่อเงินบ่อทองที่มีมูลค่ามหาศาล บัดนี้กลับกลายเป็นเถ้าถ่าน สภาพเสียหายจนยากที่จะบูรณะให้กลับมาเป็นดังเดิม การกระทำของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำครั้งนี้เกิดขึ้นเพื่อความสะใจ การประกาศศักดาให้ทุกคนได้รับรู้ว่า เขาไม่ได้ต้องการเงินทองมากมาย หากแต่การเหยียบหน้าแก็งค์หงษ์ซิ่วคือสิ่งที่เขาโปรดปรานมากกว่าหลายเท่านัก...
ฝ่ามือหนาทุบลงบนโต๊ะกระจกเสียงดังลั่น คิมจงอินสบถออกมาด้วยแรงโทสะเมื่อเห็นสภาพรถแข่งของพวกเขา คริส และโอเซฮุน ตั้งตนเป็นศัตรูคู่อาฆาตของคิมจงอิน รวมถึงฮวางจื่อเทา ทั้งสองฝั่งปฎิญาณแล้วว่าจะขอตามจองล้างจองผลาญกันและกันทุกชาติไป..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นถ้ำมังกรดำ คราคร่ำไปด้วยลูกสมุนมากมาย... รถมัสแตงสีดำเคลื่อนที่มาจอดหน้าประตูไม้สักบานใหญ่ หญิงสาวค่อยๆก้าวลงมาด้านล่างโดยได้รับการประคองร่างจากโอเซฮุน ใบหน้าสวยหวานแย้มยิ้มบางๆเมื่อรับรู้ความรู้สึกของชายหนุ่มที่มีไมตรีให้เธอมากกว่าเคย ร่างสูงปิดประตูรถและยื่นกุญแจให้ลูกน้องดูแลจัดการความเรียบร้อย เขาเปลี่ยนตำแหน่งมาช่วยพยุงร่างของเธอแทนเพื่อนรัก ลูกสมุนทั้งหลายรวมถึงคนรับใช้ต่างโค้งศรีษะให้เขาและเธออย่างนอบน้อม
เมื่อร่างบางตรงเข้าไปพักผ่อนที่ห้องนอนใหญ่ ร่างสูงก้าวเดินลงมาเพื่อตรงไปยังห้องทำงาน มังกรสายฟ้ามีเรื่องที่ต้องการจะหารือกับมือขวาของเขา ธุระสำคัญที่เขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องดูแลใครคนหนึ่งอย่างจริงจัง...
"สิ้นเดือนนี้ช่วยจัดการเรื่องงานสถาปนาที่ถ้ำมังกรดำให้กูที" ฝ่ามือหนาหยิบเงินปึกใหญ่โยนให้เพื่อนรักบนโต๊ะกระจก
"มึงกำลังจะทำอะไร" ใบหน้าหล่อใสฉงนกับคำสั่งของร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าแก็งค์
"งานสถาปนาผู้หญิงของคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำอย่างเป็นทางการ กูต้องการบอกให้ทุกคนรับรู้ว่า ห้ามใครแตะต้องเธอทั้งนั้น"
"ไม่ว่าใครหน้าไหนที่ทำร้ายชานยอลลี่ กูถือว่ามันผู้นั้นตั้งตนเป็นปรปักษ์กับกูและแก็งค์มังกรดำ!" ใบหน้าคมอาฆาตแค้นถึงเหตุการณ์วันที่ร่างบางถูกผลักชนต้นไม้ จนทำให้เธอต้องเจ็บปวดทั้งกายใจเมื่อเสียเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา
"กูไม่คิดจะคัดค้านมึง แต่กูแค่อยากถามว่ามึงคิดดีแล้วใช่ไหม การแต่งตั้งผู้หญิงของมังกรสายฟ้าคือการประกาศศักดาให้แก็งค์ต่างๆที่อยู่ในกรุงปักกิ่งรับรู้.."
ร่างเล็กพรูลมหายใจออกมาช้าๆและเอ่ยต่อ...
"รับรู้ว่าชานยอลลี่คือนายหญิงของแก็งค์นี้ เธอจะได้รับอันตรายมากกว่าเดิม หรือจะได้รับความเคารพยำเกรงมากกว่ากัน"
ดวงตาคมฉายแววมุ่งมั่น เขาครุ่นคิดมาอย่างดีแล้วกับการจัดงานครั้งนี้ แม้การประกาศศักดาอย่างเป็นทางการจะทำให้ชีวิตเธอมีอันตรายมากขึ้นในที่แจ้ง แต่อย่างน้อยชานยอลลี่ก็จะได้รับการปกป้องจากแก็งค์พันธมิตรต่างๆ เมื่อร่างบางตกอยู่ในอันตรายเหล่าสมุนจะร่วมแรงร่วมใจกันช่วยเหลือเธอ คริสรู้ดีว่าเขาคงไม่สามารถดูแลเธอได้ตลอดเวลา หากแต่ถ้าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่ อำนาจสิทธิขาดต่างๆเธอก็จะได้รับเช่นกัน ทุกคนจะให้ความเคารพและดูแลเธอประหนึ่งนายหญิงของหัวหน้า BLACK DRAGON...
"ช่วยเคารพการตัดสินใจของกู กูขอแค่นั้น" เมื่อเอ่ยจบ ร่างสูงก็เดินจากไป ชายหนุ่มร่างเล็กรับคำสั่งอย่างเคร่งครัดโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆอีก เขาเดินเข้าไปกำชับกับลูกสมุนสองสามคนด้านหน้าคฤหาสน์เพื่อเตรียมงานสำคัญที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า...
ร่างบางในชุดลำลองนั่งจัดช่อดอกไม้สีสวยสด แม้อาการตกเลือดจากการแท้งจะยังไม่เข้าที่นัก แต่เธอก็สามารถทำใจได้บ้างแล้ว ใบหน้าสวยใสยังคงฉายแววเศร้าหมองเมื่อคิดย้อนถึงเหตุการณ์วันนั้นบนเตียงคนไข้ คริสดูเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่แพ้เธอ นั่นคือสิ่งที่เธอมั่นใจว่าเขารักเธอ แม้ร่างสูงจะไม่เคยเอ่ยมันออกมาก็ตาม...
ประตูไม้บานใหญ่ถูกผลักออกช้าๆ ดวงตาคมเหลือบมองร่างเล็กตรงโซฟา เขาแย้มยิ้มให้กับเธออย่างอ่อนโยน ร่างสูงหย่อนกายลงด้านข้างและถือวิสาสะนอนซบลงบนตักนิ่ม
"ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ ร่างกายของเธอกลับมาแข็งแรงหรือยัง หืม?" แขนแกร่งโอบกอดเอวเล็ก เขาซุกใบหน้าลงบนหน้าท้องเรียบเนียนด้วยความคนึงหา
"ใกล้เป็นปกติแล้ว เลือดที่ออก..ก็...ค่อยๆจางลงจนเกือบหมด.." ดวงตากลมฉายแววเศร้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
ใบหน้าคมเงยขึ้นมองคนสวยหวาน มือหนาจับปลายคางมนส่ายไปมาด้วยความเอ็นดู
"ไม่เอาสิครับคุณ อย่าเศร้านะครับ อีกไม่นานเด็กคนนั้นต้องกลับมาอีกครั้ง ขอแค่เราร่วมมือกัน" ฝ่ามือลูบจับแก้มใสอย่างปลอบโยน รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นตรงมุมปาก
ชานยอลลี่อมยิ้มบาง ฝ่ามือเล็กลูบผมสีทองที่นุ่มมือเล่น ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยว เย็นชา เผยด้านแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยเห็น และคงมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นด้านนี้ของเขา...
ดอกไม้ถูกจัดเป็นช่อๆเพื่องานทำบุญในวันพรุ่งนี้ ร่างสูงตั้งใจจะพาหล่อนไปทำสมาธิที่วัดจีนแถวถนนฉางลี่ อาหารคาวหวานถูกเตรียมให้หลวงจีนในวัด เขาต้องการให้เธอสบายใจ แม้จะเสียลูกในท้องไปอย่างน้อยก็ยังมีเขาที่จะเคียงข้างไปกับเธอ...
ช่วงเช้าลูกสมุนเตรียมรถเพื่อบริการให้หัวหน้าแก็งค์มังกรดำ ร่างบางออกจะแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้รับการโค้งคำนับตลอดทางเมื่อเธอย่างก้าวไปบริเวณไหนๆ ในตอนนี้ทุกคนในแก็งค์มังกรดำรับรู้แล้วว่าเธอคือนายหญิงของหัวหน้าแก็งค์ รอแค่เพียงวันสถาปนาที่จะเกิดขึ้นในสิ้นเดือนนี้้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ร่างสูงยังไม่ได้ตัดสินใจบอกกล่าวให้เตรียมตัว
หลังจากเสร็จการทำบุญที่วัดจีน ร่างสูงเอ่ยถามร่างเล็กด้านข้างเมื่อเขานึกถึงบางอย่างที่ทั้งสองเคยพูดคุยกันไว้นานแล้ว
"ชอบรอยสักลายมังกรของฉันไหม" เสียงทุ้มตั้งคำถามแผ่วเบา ดวงตาคมจับต้องใบหน้านวลเนียน
"อืม ชอบสิ นายยังเคยบอกฉันว่าของรักของนายทุกอย่างจะมีลายมังกร ทั้งปืน รถ และก็บนร่างกายของนาย" เสียงเจื้อยแจ้วตอบกลับไปด้วยแววตาใสซื่อ
"มีของรักอีกอย่างของฉัน ที่ยังไม่มีลายมังกร.."
"นั่นคือ...เธอ..."
ฝ่ามือหนารั้งมือเล็กเข้ามาสอดประสานแนบแน่น ดวงตาคมหวานเชื่อมเพียงต้องการสื่อความรักออกไปเต็มหัวใจ เขาเป็นคนปากแข็งที่ไม่ค่อยยอมรับใจของตนเองง่ายๆ ใบหน้าหวานอมยิ้มแก้เก้อ แม้ไม่ได้เอ่ยคำว่ารักตรงๆก็เปรียบเสมือนว่าเธอคือของรักอย่างหนึ่งของเขาที่มังกรสายฟ้าจะปกป้องด้วยชีวิต
"สิ้นเดือนนี้จะมีงานสถาปนาที่ถ้ำมังกรดำ ฉันอยากจะพาเธอไปสักลายมังกร แผลใช้เวลา 1 อาทิตย์กว่าจะฟื้นตัว"
"กลัวไหม หืม" มือหนาลูบหัวกลมเล็กของหญิงสาวเล่นด้วยความเอ็นดู
"ไม่กลัว...ว่าแต่งานสถาปนาอะไร" เสียงหวานเปล่งออกไปด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวเธอจะรู้เอง"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รถยนต์คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังตำหนักรับสักฝีมือดีของราชวงศ์จีน อาจารย์ไป๋ซื่อคือช่างสักลายที่มีชื่อเสียงที่สุดในปักกิ่ง บรรยากาศในร้านค่อนข้างอึมครึม คนดูบางตาเนื่องจากมังกรสายฟ้าได้โทรนัดแนะล่วงหน้าไว้ ร่างเล็กเดินดูภาพถ่ายลายสักสวยงามระรานตา เธอไม่เกรงกลัวความเจ็บปวด ความใจเด็ดของเธอคือสิ่งที่คริสประทับใจ น้ำชาถูกยกมาวางต้อนรับตรงโต๊ะกลม ไม่นานช่างรับสักลายก็ออกมาทักทายหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ
"ไม่เจอกันนานนะครับท่านคริส" ชายสูงวัยโค้งศรีษะลงด้วยความนอบน้อม
"ฉันพาคนมาสักลาย" มือหนาจูงร่างบางเข้ามายืนตรงหน้า
"ผิวของเธอเรียบเนียนผุดผ่องมาก หากประดับประดาด้วยลายสักมังกรดำคงดูสง่างามมิใช่น้อยนะครับ"
ร่างเล็กหย่อนกายลงบนเก้าอี้ไม้ แม้ปากจะบอกว่าไม่กลัวแต่เมื่ออยู่ในบรรยากาศที่ดูเงียบเชียบนี้ก็ทำให้เธอกังวลเล็กน้อย เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามร่างขาวเนียน ร่างสูงออกคำสั่งให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องด้านข้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อรับรู้ว่าเธอต้องเปลือยแผ่นหลังเพื่อสักลายมังกรดำตัวใหญ่
"ของรักทุกอย่างของฉันจะมีลายมังกร" มือหนาลูบศรีษะเล็กเล่นเพื่อปลอบขวัญ เขารู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังหวั่นเกรง
ร่างบางยินยอมเปลือยกายโดยมีผ้าสีขาวผืนใหญ่ปกคลุมด้านหน้าและด้านล่าง เธอนอนคว่ำบนเตียงไม้สักชั้นดี แผ่นหลังขาวเนียนถูกหมึกสีดำลงรอยสักมังกรตัวใหญ่ ไม่นานอาจารย์ไป๋ซื่อก็เริ่มลงมือ ร่างสูงยืนจับจ้องร่างบางไม่ห่าง เสียงเครื่องจักรเล็กๆดังขึ้นเบาๆ ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันหลวมๆ แม้ความเจ็บจะไม่มากมายนัก แต่เธอก็หวาดหวั่น เลือดสีแดงหยดเล็กค่อยๆซึมออกมาจากบาดแผล ร่างสูงเดินวนเวียนไปมา ไม่นานเขาก็หย่อนกายลงด้านข้างเธอพร้อมจุดบุหรี่มวนยาวเพื่อสูบฆ่าเวลา
เวลาผ่านไปกว่าสี่ชั่วโมงที่เขาทั้งสามอยู่ภายในห้องรับสักลาย กระดาษทิชชู่สีขาวซับรอยเลือดบนแผ่นหลังอย่างเบามือ ไม่นานแผ่นหลังขาวเนียนก็โชว์รอยสักมังกรดำตัวใหญ่ผงาดอย่างแกร่งกล้าบนร่างสวยงามของหญิงสาว ผิวเรียบเนียนถูกประดับประดาด้วยหมึกดำดูตระการตา ลายสักที่ดูอ่อนช้อยเกินพรรณา ร่างสูงใช้มือหนาลูบไล้แผ่นหลังผุดผ่องด้วยความหลงใหล...
"สวยงามมาก ผู้หญิงของฉัน"
ใบหน้าคมยกยิ้มบาง เขาภูมิใจกับศิลปะบนเรือนร่างชิ้นดีที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ การประกาศศักดาของคริสมังกรสายฟ้ากำลังจะเริ่มขึ้น เขาต้องการตีตราของรักของเขาทุกอย่างให้ทุกคนได้รับรู้ว่า "เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว"
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม....
END EP14 ---------------------------------------------------------- รบกวนติดแทค #BLACKDRAGON_KY เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับไรท์เตอร์ ขอบคุณค่ะ
โอเซฮุนค่อยๆก้าวเดินออกมาจากห้องปฐมพยาบาลช้าๆ เขาหย่อนกายลงข้างเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ฝ่ามือตบแผ่นหลังกว้างของเพื่อนตัวสูงเบาๆอย่างปลอบโยน...
"เซฮุน...ฝากดูแลชานยอลลี่ด้วย" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนตัวเล็กกว่า
"มึงหมายความว่ายังไง"
"กูจะไปฆ่าจื่อเทา" เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ใบหน้าคมฉายแววมุ่งมั่น ฝ่ามือหนากำแน่นด้วยความโกรธแค้นสุดบรรยาย
"ไอ้คริส! ลืมไปแล้วเหรอว่าวันนั้นที่มึงบุกไปหามันคนเดียวสภาพมึงเป็นยังไง!" เขารั้งแขนแกร่งของเพื่อนใจร้อนไว้เพื่อเตือนสติ
"แต่มันฆ่าลูกกู มึงได้ยินไหม มันฆ่าลูกกู!"
เสียงเข้มแผดดังลั่นด้วยความโมโห ท่าทางดุดันของมังกรสายฟ้าทำให้เพื่อนตัวเล็กชะงักงัน ใบหน้าหล่อขบคิดย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาพอจะเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง..ฝ่ามือเอื้อมไปบีบไหล่ของเพื่อนรักเพื่อเป็นการปลอบประโลมอย่างลูกผู้ชาย
ความโศกเศร้าแผ่ปกคลุมจิตใจของเขาทั้งสอง แม้ไม่ได้ยินดีกับความรักของเพื่อนมาตั้งแต่ต้น แต่การสูญเสียไม่เคยเกิดผลดีต่อแก็งค์มังกรดำ เซฮุนเข้าใจถึงจิตใจของร่างสูง แต่ในตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือความเงียบ เงียบเพื่อให้สมองได้คิดไตร่ตรองวางแผนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน เขาไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาดขึ้นอีกครั้ง...
"ตอนนี้มันเป็นเรื่องระหว่างกูกับฮวางจื่อเทา ไม่เกี่ยวกับแก็งค์มังกรดำ" มือหนาเตรียมคว้ากระบอกปืนที่เหน็บบริเวณเอวขึ้นมาถือไว้
เพื่อนตัวเล็กผลักมือของเขาให้อยู่นิ่ง ใบหน้าหล่อใสส่ายเบาๆเพื่อเตือนสติร่างสูง
"เรื่องของมึงกับจื่อเทาก็คือเรื่องของแก็งค์มังกรดำ กูมีส่วนทำให้ชานยอลลี่ต้องมารับเคราะห์แทน มึงคือหัวหน้าแก็งค์ สมาชิกทุกคนพร้อมยอมตายเพื่อมึง ขอแค่มึงบัญชามาเท่านั้น" น้ำเสียงเรียบเฉยถูกเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
"สิบปีแก้แค้นยังไม่สาย เรื่องที่มึงต้องใส่ใจตอนนี้คือคนที่นอนเจ็บอยู่ในห้องนั้น ชานยอลลี่ต้องการกำลังใจจากมึง อยู่เพื่อเธอ ตอนนี้มึงต้องอยู่เพื่อเธอ.." ฝ่ามือเล็กเขย่าไหล่ของเพื่อนรักเบาๆ
ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าเพื่อนรักตัวเล็ก จริงอย่างที่โอเซฮุนว่า เรื่องที่เขาต้องใส่ใจตอนนี้ไม่ใช่การแก้แค้น หากแต่คือคนที่กำลังต้องการคำปลอบโยนและกำลังใจมากที่สุด หญิงสาวที่ต้องสูญเสียเด็กในท้องที่แสนบริสุทธิ์ เด็กน้อยที่เกิดจากความไม่ตั้งใจของพ่อแม่ทั้งยังจากไปอย่างไม่ตั้งใจเช่นกัน
"รอให้เหตุการณ์ทุกอย่างสงบลงก่อน รถแต่งราคาหลายล้านหยวนของแก็งค์หงษ์ซิ่วอยู่ในมือของเราทั้งหมดแล้ว มึงจะให้จัดการยังไงก็ว่ามา"
"เผารถทั้งหมดที่หน้าถ้ำแก็งค์หงษ์ซิ่ว..." น้ำเสียงเย็นยะเยือกบ่งบอกถึงความเด็ดเดี่ยว
"มึงว่ายังไงนะ!" ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคำสั่งของร่างสูง
"กูบอกว่าเผาให้หมด"
"แต่..รถพวกนั้น.." เพื่อนตัวเล็กฉายแววลังเลออกมา รถราคาแพงมูลค่ามหาศาลจะต้องสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน
"คำสั่งของกูถือเป็นประกาศิต มึงคงรู้ดี" ร่างสูงนั่งเงยหน้ามองเพดาน เขาค่อยๆปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งและใช้ความคิด วิธีนี้คือวิธีที่สร้างความโกรธแค้นให้แก็งค์หงษ์ซิ่วมากที่สุด
ไม่มีเสียงคัดค้านจากร่างเล็ก เมื่อหัวหน้าแก็งค์มังกรดำมีความเห็นว่าอย่างไรทุกคนควรต้องปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด ใครที่ฝ่าฝืนกฎหรือคำสั่ง นั่นหมายถึงชีวิตที่พวกเขาจะต้องชดใช้ ชายทั้งสองนั่งอยู่ในมุมมืดข้างๆกันในโรงพยาบาล..ความเงียบสงบกลับเข้ามาปกคลุมบรรยากาศโดยรอบอีกครั้ง ในตอนนี้สิ่งที่จะช่วยเยียวยาจิตใจของมังกรสายฟ้าได้คงมีแต่เพียงหญิงสาวสวยใสที่นอนหลับสนิทไม่ได้สติเพียงคนเดียวเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่ บนเตียงนอนนุ่มสีขาวมีร่างหญิงสาวนอนพักผ่อนอยู่อย่างสงบ ดวงตากลมปิดสนิท ใบหน้าสวยหวานดูซีดเซียวกว่าปกติ ขวดน้ำเกลือเหนือเตียงถูกเปลี่ยนเป็นขวดที่สองตามหน้าที่ของพยาบาล ร่างสูงนอนเหยียดยาวที่โซฟาด้านข้างไม่ไกลกันนัก เพื่อนรักร่างเล็กขอตัวกลับไปจัดการธุระของแก็งค์มังกรดำตามคำสั่งของมังกรสายฟ้า เซฮุนรู้ดีว่าตอนนี้ควรเป็นเวลาที่ทั้งสองต้องการอยู่ด้วยกันตามลำพัง...ดวงตาคมเหลือบมองสาวน้อยของเขาด้วยความกังวล คริสนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เขาหวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมาในไม่ช้านี้
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้นเบาๆ ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกนำมาเปลี่ยนไว้รองรับคนไข้ ใบหน้าสวยใสพลิกไปมาช้าๆเมื่อเริ่มรู้สึกตัว ร่างสูงรีบลุกผลุนผลัน และเดินตรงมาดูเธอด้วยความเป็นห่วง
"ชานยอลลี่ เธอเป็นยังไงบ้าง" ฝ่ามือหนาลูบไล้หน้าผากเล็กของหญิงสาว
"คริส..ทำไมเลือดเต็มตัวนายไปหมด เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เธอเอ่ยถามเขาด้วยความกังวลไม่แพ้กัน
รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นบนใบหน้าคม แม้ตัวเองจะเจ็บหนักแต่ก็ยังมิวายห่วงเขา
"ยัยบ้าเอ้ย..ฉันไม่เป็นอะไร ห่วงตัวเองก่อนเถอะ" ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกขยี้เบาๆด้วยความเอ็นดูจากฝ่ามือใหญ่
พยาบาลสูงวัยยิ้มช้าๆเมื่อเหลือบมองภาพคนทั้งสอง เธอเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยความไม่รู้ตามประสาเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล
"คุณหมอขูดมดลูกให้แล้วนะคะ อีกไม่นานก็กลับบ้านได้"
"คะ?" หญิงสาวขานรับด้วยใบหน้าฉงนสงสัย
"ขอโทษนะครับ คุณพยาบาลช่วยออกไปก่อนได้ไหมครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับภรรยาผม" สีหน้าเรียบเฉย พร้อมแววตาคมของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำทำให้พยาบาลท้วมรีบขอตัวออกจากห้องด้วยความว่องไว
"ทำไมนายถึงเรียกฉันว่าภรรยา มีอะไรที่ฉันต้องรู้หรือเปล่า.." ดวงตากลมจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนที่เธอรัก หล่อนรู้สึกแปลกที่ร่างสูงมีท่าทีพิรุธ
"ก็คุณเป็นภรรยาผมจริงๆนี่ครับ" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาพยายามฝืนยิ้มให้สาวน้อยบนเตียง ฝ่ามือหนาแสร้งหยิกแก้มใสเธอส่ายไปมาด้วยความทะนุถนอม
"คริส นายกำลังปิดบังฉัน" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าสวยใสบึงตึงเมื่อเธอไม่มีอารมณ์จะเล่นกับสิ่งที่เขาพูด
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้.."
"เกิดอะไรขึ้นกับฉัน..นี่มันร่างกายของฉัน...ฉันต้องรู้" ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่งเบาๆ สีหน้าของเขาดูหนักใจกับสิ่งที่กำลังจะบอกเธอ
"ชานยอลลี่...ตั้งใจฟังฉันให้ดี..." เขาจับไหล่เล็กของเธอทั้งสองข้างเพื่อหวังให้เธอมีสติ
"...เธอ..แท้งลูก"
ร่างบางถูกดึงเข้ามาสวมกอดหลวมๆ ดวงตากลมโตค่อยๆเบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบ คางเล็กวางพาดบนบ่าแกร่ง น้ำตาหยาดใสไหลกลิ้งลงมาอย่างอัตโนมัติ คริสเริ่มกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆเมื่อรับรู้ว่าหญิงสาวเริ่มสะอื้นไห้..กว่าครึ่งชั่วโมงที่ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากร่างบาง เธอนั่งปลดปล่อยอารมณ์ความอาลัยอาวรณ์ บรรยากาศรอบข้างเงียบงันเสียจนหัวใจของมังกรสายฟ้าวูบไหวด้วยความหวั่นเกรง..
"คริส.." เสียงเรียกแผ่วเบาปะปนน้ำเสียงสั่นเครือหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง
"หืม.."
"ถ้าฉันรู้ว่าไม่ได้ตัวคนเดียว... ฉันจะ...ดูแลตัวเองมากกว่านี้"
ร่างเล็กร่ำไห้ตัวสั่นเทาด้วยความเสียใจ แม้เด็กบริสุทธิ์คนนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความตั้งใจของคนทั้งสอง แต่ลึกๆทั้งคริสและชานยอลลี่ก็มีสามัญสำนึกในความเป็นมนุษย์และพร้อมจะรับผิดชอบการกระทำของตนเอง
"ถ้าฉันรู้ว่าเธออุ้มท้องลูกของฉัน ฉันจะปกป้องเธอและเด็กคนนี้ด้วยชีวิตของฉันเอง"
ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสหน้าผากมนแผ่วเบา แม้คำพูดแต่ละคำจะหลุดออกมาจากปากอย่างอย่างลำบากแต่ร่างบางก็รับรู้ถึงความจริงใจที่เขาต้องการจะสื่อ มังกรสายฟ้าถูกหล่อหลอมด้วยความเย็นชา เด็ดเดี่ยว เขาแข็งแกร่งกับเรื่องบางเรื่อง แต่ในทางกลับกันเรื่องบางเรื่องกลับทำให้เขาอ่อนแอลงจนกลายเป็นคนละคน
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแก้มใสที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำตา ทั้งสองคนช่วยกันปลอบประโลมเพื่อเติมเต็มจิตใจซึ่งกันและกัน บนเตียงคนไข้สีขาว ร่างสูงโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น มือหนาลูบผมสีน้ำตาลอ่อนอย่างเบามือ เขาไม่ต้องการให้เธอเจ็บปวดอีกต่อไปแล้วทั้งกายและใจ...
...บริเวณหน้าโกดังแก็งค์หงษ์ซิ่วเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ลูกสมุนหลายสิบคนต่างวิ่งกรูเข้ามาดูเหตุการณ์ รถยนต์ราคาแพงหลายสิบคันถูกเพลิงรุกไหม้โหมกระหน่ำ ทั้งหมดเป็นคำสั่งของคริสมังกรสายฟ้า การแก้แค้นที่ทำให้คนในแก็งค์หงษ์ซิ่วโกรธแค้น รถแข่งแต่งซิ่งเหล่านั้นเปรียบเสมือนบ่อเงินบ่อทองที่มีมูลค่ามหาศาล บัดนี้กลับกลายเป็นเถ้าถ่าน สภาพเสียหายจนยากที่จะบูรณะให้กลับมาเป็นดังเดิม การกระทำของหัวหน้าแก็งค์มังกรดำครั้งนี้เกิดขึ้นเพื่อความสะใจ การประกาศศักดาให้ทุกคนได้รับรู้ว่า เขาไม่ได้ต้องการเงินทองมากมาย หากแต่การเหยียบหน้าแก็งค์หงษ์ซิ่วคือสิ่งที่เขาโปรดปรานมากกว่าหลายเท่านัก...
ฝ่ามือหนาทุบลงบนโต๊ะกระจกเสียงดังลั่น คิมจงอินสบถออกมาด้วยแรงโทสะเมื่อเห็นสภาพรถแข่งของพวกเขา คริส และโอเซฮุน ตั้งตนเป็นศัตรูคู่อาฆาตของคิมจงอิน รวมถึงฮวางจื่อเทา ทั้งสองฝั่งปฎิญาณแล้วว่าจะขอตามจองล้างจองผลาญกันและกันทุกชาติไป..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นถ้ำมังกรดำ คราคร่ำไปด้วยลูกสมุนมากมาย... รถมัสแตงสีดำเคลื่อนที่มาจอดหน้าประตูไม้สักบานใหญ่ หญิงสาวค่อยๆก้าวลงมาด้านล่างโดยได้รับการประคองร่างจากโอเซฮุน ใบหน้าสวยหวานแย้มยิ้มบางๆเมื่อรับรู้ความรู้สึกของชายหนุ่มที่มีไมตรีให้เธอมากกว่าเคย ร่างสูงปิดประตูรถและยื่นกุญแจให้ลูกน้องดูแลจัดการความเรียบร้อย เขาเปลี่ยนตำแหน่งมาช่วยพยุงร่างของเธอแทนเพื่อนรัก ลูกสมุนทั้งหลายรวมถึงคนรับใช้ต่างโค้งศรีษะให้เขาและเธออย่างนอบน้อม
เมื่อร่างบางตรงเข้าไปพักผ่อนที่ห้องนอนใหญ่ ร่างสูงก้าวเดินลงมาเพื่อตรงไปยังห้องทำงาน มังกรสายฟ้ามีเรื่องที่ต้องการจะหารือกับมือขวาของเขา ธุระสำคัญที่เขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องดูแลใครคนหนึ่งอย่างจริงจัง...
"สิ้นเดือนนี้ช่วยจัดการเรื่องงานสถาปนาที่ถ้ำมังกรดำให้กูที" ฝ่ามือหนาหยิบเงินปึกใหญ่โยนให้เพื่อนรักบนโต๊ะกระจก
"มึงกำลังจะทำอะไร" ใบหน้าหล่อใสฉงนกับคำสั่งของร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าแก็งค์
"งานสถาปนาผู้หญิงของคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำอย่างเป็นทางการ กูต้องการบอกให้ทุกคนรับรู้ว่า ห้ามใครแตะต้องเธอทั้งนั้น"
"ไม่ว่าใครหน้าไหนที่ทำร้ายชานยอลลี่ กูถือว่ามันผู้นั้นตั้งตนเป็นปรปักษ์กับกูและแก็งค์มังกรดำ!" ใบหน้าคมอาฆาตแค้นถึงเหตุการณ์วันที่ร่างบางถูกผลักชนต้นไม้ จนทำให้เธอต้องเจ็บปวดทั้งกายใจเมื่อเสียเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา
"กูไม่คิดจะคัดค้านมึง แต่กูแค่อยากถามว่ามึงคิดดีแล้วใช่ไหม การแต่งตั้งผู้หญิงของมังกรสายฟ้าคือการประกาศศักดาให้แก็งค์ต่างๆที่อยู่ในกรุงปักกิ่งรับรู้.."
ร่างเล็กพรูลมหายใจออกมาช้าๆและเอ่ยต่อ...
"รับรู้ว่าชานยอลลี่คือนายหญิงของแก็งค์นี้ เธอจะได้รับอันตรายมากกว่าเดิม หรือจะได้รับความเคารพยำเกรงมากกว่ากัน"
ดวงตาคมฉายแววมุ่งมั่น เขาครุ่นคิดมาอย่างดีแล้วกับการจัดงานครั้งนี้ แม้การประกาศศักดาอย่างเป็นทางการจะทำให้ชีวิตเธอมีอันตรายมากขึ้นในที่แจ้ง แต่อย่างน้อยชานยอลลี่ก็จะได้รับการปกป้องจากแก็งค์พันธมิตรต่างๆ เมื่อร่างบางตกอยู่ในอันตรายเหล่าสมุนจะร่วมแรงร่วมใจกันช่วยเหลือเธอ คริสรู้ดีว่าเขาคงไม่สามารถดูแลเธอได้ตลอดเวลา หากแต่ถ้าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่ อำนาจสิทธิขาดต่างๆเธอก็จะได้รับเช่นกัน ทุกคนจะให้ความเคารพและดูแลเธอประหนึ่งนายหญิงของหัวหน้า BLACK DRAGON...
"ช่วยเคารพการตัดสินใจของกู กูขอแค่นั้น" เมื่อเอ่ยจบ ร่างสูงก็เดินจากไป ชายหนุ่มร่างเล็กรับคำสั่งอย่างเคร่งครัดโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆอีก เขาเดินเข้าไปกำชับกับลูกสมุนสองสามคนด้านหน้าคฤหาสน์เพื่อเตรียมงานสำคัญที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า...
ร่างบางในชุดลำลองนั่งจัดช่อดอกไม้สีสวยสด แม้อาการตกเลือดจากการแท้งจะยังไม่เข้าที่นัก แต่เธอก็สามารถทำใจได้บ้างแล้ว ใบหน้าสวยใสยังคงฉายแววเศร้าหมองเมื่อคิดย้อนถึงเหตุการณ์วันนั้นบนเตียงคนไข้ คริสดูเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่แพ้เธอ นั่นคือสิ่งที่เธอมั่นใจว่าเขารักเธอ แม้ร่างสูงจะไม่เคยเอ่ยมันออกมาก็ตาม...
ประตูไม้บานใหญ่ถูกผลักออกช้าๆ ดวงตาคมเหลือบมองร่างเล็กตรงโซฟา เขาแย้มยิ้มให้กับเธออย่างอ่อนโยน ร่างสูงหย่อนกายลงด้านข้างและถือวิสาสะนอนซบลงบนตักนิ่ม
"ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ ร่างกายของเธอกลับมาแข็งแรงหรือยัง หืม?" แขนแกร่งโอบกอดเอวเล็ก เขาซุกใบหน้าลงบนหน้าท้องเรียบเนียนด้วยความคนึงหา
"ใกล้เป็นปกติแล้ว เลือดที่ออก..ก็...ค่อยๆจางลงจนเกือบหมด.." ดวงตากลมฉายแววเศร้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
ใบหน้าคมเงยขึ้นมองคนสวยหวาน มือหนาจับปลายคางมนส่ายไปมาด้วยความเอ็นดู
"ไม่เอาสิครับคุณ อย่าเศร้านะครับ อีกไม่นานเด็กคนนั้นต้องกลับมาอีกครั้ง ขอแค่เราร่วมมือกัน" ฝ่ามือลูบจับแก้มใสอย่างปลอบโยน รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นตรงมุมปาก
ชานยอลลี่อมยิ้มบาง ฝ่ามือเล็กลูบผมสีทองที่นุ่มมือเล่น ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยว เย็นชา เผยด้านแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยเห็น และคงมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นด้านนี้ของเขา...
ดอกไม้ถูกจัดเป็นช่อๆเพื่องานทำบุญในวันพรุ่งนี้ ร่างสูงตั้งใจจะพาหล่อนไปทำสมาธิที่วัดจีนแถวถนนฉางลี่ อาหารคาวหวานถูกเตรียมให้หลวงจีนในวัด เขาต้องการให้เธอสบายใจ แม้จะเสียลูกในท้องไปอย่างน้อยก็ยังมีเขาที่จะเคียงข้างไปกับเธอ...
ช่วงเช้าลูกสมุนเตรียมรถเพื่อบริการให้หัวหน้าแก็งค์มังกรดำ ร่างบางออกจะแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้รับการโค้งคำนับตลอดทางเมื่อเธอย่างก้าวไปบริเวณไหนๆ ในตอนนี้ทุกคนในแก็งค์มังกรดำรับรู้แล้วว่าเธอคือนายหญิงของหัวหน้าแก็งค์ รอแค่เพียงวันสถาปนาที่จะเกิดขึ้นในสิ้นเดือนนี้้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ร่างสูงยังไม่ได้ตัดสินใจบอกกล่าวให้เตรียมตัว
หลังจากเสร็จการทำบุญที่วัดจีน ร่างสูงเอ่ยถามร่างเล็กด้านข้างเมื่อเขานึกถึงบางอย่างที่ทั้งสองเคยพูดคุยกันไว้นานแล้ว
"ชอบรอยสักลายมังกรของฉันไหม" เสียงทุ้มตั้งคำถามแผ่วเบา ดวงตาคมจับต้องใบหน้านวลเนียน
"อืม ชอบสิ นายยังเคยบอกฉันว่าของรักของนายทุกอย่างจะมีลายมังกร ทั้งปืน รถ และก็บนร่างกายของนาย" เสียงเจื้อยแจ้วตอบกลับไปด้วยแววตาใสซื่อ
"มีของรักอีกอย่างของฉัน ที่ยังไม่มีลายมังกร.."
"นั่นคือ...เธอ..."
ฝ่ามือหนารั้งมือเล็กเข้ามาสอดประสานแนบแน่น ดวงตาคมหวานเชื่อมเพียงต้องการสื่อความรักออกไปเต็มหัวใจ เขาเป็นคนปากแข็งที่ไม่ค่อยยอมรับใจของตนเองง่ายๆ ใบหน้าหวานอมยิ้มแก้เก้อ แม้ไม่ได้เอ่ยคำว่ารักตรงๆก็เปรียบเสมือนว่าเธอคือของรักอย่างหนึ่งของเขาที่มังกรสายฟ้าจะปกป้องด้วยชีวิต
"สิ้นเดือนนี้จะมีงานสถาปนาที่ถ้ำมังกรดำ ฉันอยากจะพาเธอไปสักลายมังกร แผลใช้เวลา 1 อาทิตย์กว่าจะฟื้นตัว"
"กลัวไหม หืม" มือหนาลูบหัวกลมเล็กของหญิงสาวเล่นด้วยความเอ็นดู
"ไม่กลัว...ว่าแต่งานสถาปนาอะไร" เสียงหวานเปล่งออกไปด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวเธอจะรู้เอง"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รถยนต์คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังตำหนักรับสักฝีมือดีของราชวงศ์จีน อาจารย์ไป๋ซื่อคือช่างสักลายที่มีชื่อเสียงที่สุดในปักกิ่ง บรรยากาศในร้านค่อนข้างอึมครึม คนดูบางตาเนื่องจากมังกรสายฟ้าได้โทรนัดแนะล่วงหน้าไว้ ร่างเล็กเดินดูภาพถ่ายลายสักสวยงามระรานตา เธอไม่เกรงกลัวความเจ็บปวด ความใจเด็ดของเธอคือสิ่งที่คริสประทับใจ น้ำชาถูกยกมาวางต้อนรับตรงโต๊ะกลม ไม่นานช่างรับสักลายก็ออกมาทักทายหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ
"ไม่เจอกันนานนะครับท่านคริส" ชายสูงวัยโค้งศรีษะลงด้วยความนอบน้อม
"ฉันพาคนมาสักลาย" มือหนาจูงร่างบางเข้ามายืนตรงหน้า
"ผิวของเธอเรียบเนียนผุดผ่องมาก หากประดับประดาด้วยลายสักมังกรดำคงดูสง่างามมิใช่น้อยนะครับ"
ร่างเล็กหย่อนกายลงบนเก้าอี้ไม้ แม้ปากจะบอกว่าไม่กลัวแต่เมื่ออยู่ในบรรยากาศที่ดูเงียบเชียบนี้ก็ทำให้เธอกังวลเล็กน้อย เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามร่างขาวเนียน ร่างสูงออกคำสั่งให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องด้านข้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อรับรู้ว่าเธอต้องเปลือยแผ่นหลังเพื่อสักลายมังกรดำตัวใหญ่
"ของรักทุกอย่างของฉันจะมีลายมังกร" มือหนาลูบศรีษะเล็กเล่นเพื่อปลอบขวัญ เขารู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังหวั่นเกรง
ร่างบางยินยอมเปลือยกายโดยมีผ้าสีขาวผืนใหญ่ปกคลุมด้านหน้าและด้านล่าง เธอนอนคว่ำบนเตียงไม้สักชั้นดี แผ่นหลังขาวเนียนถูกหมึกสีดำลงรอยสักมังกรตัวใหญ่ ไม่นานอาจารย์ไป๋ซื่อก็เริ่มลงมือ ร่างสูงยืนจับจ้องร่างบางไม่ห่าง เสียงเครื่องจักรเล็กๆดังขึ้นเบาๆ ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากันหลวมๆ แม้ความเจ็บจะไม่มากมายนัก แต่เธอก็หวาดหวั่น เลือดสีแดงหยดเล็กค่อยๆซึมออกมาจากบาดแผล ร่างสูงเดินวนเวียนไปมา ไม่นานเขาก็หย่อนกายลงด้านข้างเธอพร้อมจุดบุหรี่มวนยาวเพื่อสูบฆ่าเวลา
เวลาผ่านไปกว่าสี่ชั่วโมงที่เขาทั้งสามอยู่ภายในห้องรับสักลาย กระดาษทิชชู่สีขาวซับรอยเลือดบนแผ่นหลังอย่างเบามือ ไม่นานแผ่นหลังขาวเนียนก็โชว์รอยสักมังกรดำตัวใหญ่ผงาดอย่างแกร่งกล้าบนร่างสวยงามของหญิงสาว ผิวเรียบเนียนถูกประดับประดาด้วยหมึกดำดูตระการตา ลายสักที่ดูอ่อนช้อยเกินพรรณา ร่างสูงใช้มือหนาลูบไล้แผ่นหลังผุดผ่องด้วยความหลงใหล...
"สวยงามมาก ผู้หญิงของฉัน"
ใบหน้าคมยกยิ้มบาง เขาภูมิใจกับศิลปะบนเรือนร่างชิ้นดีที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ การประกาศศักดาของคริสมังกรสายฟ้ากำลังจะเริ่มขึ้น เขาต้องการตีตราของรักของเขาทุกอย่างให้ทุกคนได้รับรู้ว่า "เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว"
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม....
END EP14 ---------------------------------------------------------- รบกวนติดแทค #BLACKDRAGON_KY เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับไรท์เตอร์ ขอบคุณค่ะ
