บ้าน
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แรงลมปะทะร่างบางที่กำลังเดินซื้อของอยู่ริมถนนยามเช้า ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเหลือบเห็นชายคนขับที่นั่งหลังพวงมาลัย ฮวางจื่อเทาเปิดประตูลงมาด้วยท่าทีรีบร้อน แว่นสีดำสวมใส่เพื่ออำพรางใบหน้าหล่อเข้ม ฝ่ามือหนากระชากร่างเล็กให้ขึ้นรถไปกับเขา
"ปล่อยฉัน นี่นายจะทำบ้าอะไร ฉันจะฟ้องพ่อ!"
เสียงตวาดดังขึ้นพร้อมกับแรงทุบตีที่แขนแกร่ง
"ปิงปิง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
ร่างเล็กถูกผลักให้นั่งลงข้างคนขับ รถยนต์ออดี้สีขาวเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว จุดหมายปลายทางของทั้งสองคือ ริมหน้าผาสถานที่เดิมที่เคยนัดแนะกันเมื่อนานมาแล้ว...
จื่อเทาและปิงปิงคืออดีตคนรักคนแรก ทั้งสองต้องห่างเหินกันเมื่อถูกกีดกันจากบิดา ด้วยความที่จื่อเทาคือสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่วรวมถึงบิดาของเธอคือสมาชิกแก็งค์พันธมิตรของมังกรดำ ทั้งสองแตกต่างทั้งทางด้านฐานะ ชาติตระกูล รวมถึงความบาดหมางของพรรค ทำให้ทั้งเขาและเธอตัดสินใจแยกทาง ชายร่างสูงโปร่งหยุดยืนมองออกไปริมภูเขา ดวงตาคมทอดยาวด้วยความคับแค้นเมื่อรับรู้ดีว่าใครๆก็หลงรักคริสมังกรสายฟ้า แม้เรื่องที่จะพูดจาหารือกับเธอในวันนี้อาจจะไม่ประสบผลสำเร็จแต่เขาก็คิดจะทำ...
"ร่วมมือกับฉัน ถ้าอยากได้มันฉันจะช่วยเธอเอง" น้ำเสียงจริงจังเอ่ยออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"มีฉันเท่านั้นที่จะช่วยเธอเรื่องนี้ได้" ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางที่ยืนสงบเงียบด้านข้าง
หญิงสาวนิ่งงัน แม้จะสนใจในตัวคริสมากมายขนาดไหน เธอก็ไม่อยากทำร้ายเขาด้วยการร่วมมือกับแก็งค์หงษ์ซิ่ว ริมฝีปากบางขบเข้าหากันเมื่อต้องใช้สมองอย่างหนักในการไตร่ตรองเรื่องของหัวใจตัวเอง
"ฉันมีวิธีของฉัน" เสียงหวานตอบกลับ ร่างบางเตรียมหันหลังเดินหนีจากเนินเขา
"ปิงปิง เธอคิดดูให้ดี พ่อของเธอคงไม่สนับสนุนให้แย่งคนรักของใคร..."
"ฉันคนเดียว ที่สามารถช่วยเธอได้" ใบหน้าคมยกยิ้มช้าๆ ฝ่ามือหนาแตะไหล่เล็กเพื่อให้เธอพิจารณาอีกครั้ง
ความเงียบเข้าปกคลุมวิวทิวทัศน์บริเวณนั้นกว่าครึ่งชั่วโมง แสงแดดยามเช้าทอแสงเป็นประกาย ใบหน้าสวยหวานเหม่อมองออกไปข้างหน้าอย่างคนไร้จุดหมาย เธอเหลือบมองชายด้านข้างก่อนที่จะพยักหน้ารับช้าๆ...
"ฉันต้องทำยังไงบ้าง" เอ่ยไม่เต็มเสียงนักเมื่อเธอขาดความมั่นใจ
มือหนาลูบศรีษะเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู เธอยังคงว่าง่ายและเชื่อฟังเขาอยู่เสมออย่างเคย
"พรุ่งนี้ล่อมันออกมาจากถ้ำมังกรดำ ที่เหลือฉันจัดการเอง" ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างพึงใจ ความร้ายกาจของจื่อเทาและแก็งค์หงษ์ซิ่วคือสิ่งที่ได้รับการขนานนามถึงแผนการความสกปรกเหลือคนา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่โต๊ะอาหารไม้สักอย่างดี มีอาหารเช้าส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วบริเวณ ร่างเล็กหย่อนกายลงบนเก้าอี้โดยมีมือหนาขยับลากเก้าอี้ให้เธอนั่ง ริมฝีปากบางแย้มยิ้มให้ชายร่างสูงอย่างอ่อนโยน ข้าวต้มถูกตักใส่ชามอย่างละเมียดละไม ไม่นานนักสาวใช้ก็ได้รับคำสั่งให้ออกไปทำงานตามหน้าที่ของพวกเธอ
"ทานนี่ซะ มันดีต่อสุขภาพ ฉันบอกให้แม่บ้านทำเพื่อบำรุงร่างกายเธอ" ถ้วยกระเบื้องที่บรรจุโสมจีนสีน้ำตาลเข้มถูกยื่นมาตรงหน้า
ปลายจมูกโด่งของหญิงสาวก้มลงไปสูดดมกลิ่นก่อนจะสบถออกมา
"กลิ่นแบบนี้ ฉันทานไม่ลงหรอก" ศีรษะเล็กส่ายไปมาเบาๆ
"ถ้าเป็นคำสั่งของฉันเธอต้องทาน" ดวงตาคมแสร้งตำหนิร่างเล็กตรงหน้า ใบหน้าสวยหวานบูดบึ้งขึ้นทันที เธอหยิบถ้วยโสมจิบช้าๆ ริมฝีปากบางเบ้ออกเมื่อรับรู้ถึงรสชาดที่ชวนคลื่นเหียน
"นายไม่ลองทานบ้างล่ะ รสชาดอย่างกับ...หึ่ย" ฝ่ามือบางเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเปล่าสีใสขึ้นจิบล้างคอ
"โสมชนิดนี้เหมาะกับผู้หญิง ฉันไม่มีมดลูกและหน้าที่ให้กำเนิด คงไม่ต้องทานมั้ง" เขายกยิ้มมุมปาก มือหนาตักข้าวต้มในชามรับประทานด้วยใบหน้ายียวน
แม้จะพอรู้มาบ้างว่าโสมจีนมีสรรพคุณบำรุงร่างกายหญิงสาวเพื่อเร่งอัตราการเกิดบุตร เธอก็ยังคงบ่ายเบี่ยงที่จะดื่มมัน ร่างสูงบังคับเธอเหมือนเด็กๆที่จะต้องกินยาให้ตรงตามเวลา ความดื้อรั้นของชานยอลลี่ทำให้มังกรสายฟ้าต้องเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นขอร้อง แม้จะมีอำนาจเหนือลูกสมุนมากมาย แต่เขากลับเกรงใจผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทั้งไม้แข็งไม้อ่อนถูกหยิบยกมาใช้เพื่อเกลี้ยกล่อมร่างเล็กให้ทานโสมจนหมดถ้วย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพื่อขัดจังหวะการทานอาหารของทั้งคู่ ร่างสูงเดินแยกตัวออกไปด้านหน้าคฤหาสน์ นิ้วยาวกดปุ่มรับสายเมื่อเห็นรายชื่อที่โชว์เข้ามาเป็นแก็งค์พันธมิตรของมังกรดำ
"พรุ่งนี้ออกมาหาฉันที่โรงแรมซางโจวได้ไหม ฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกนาย" เสียงหวานกรอกมาตามสายด้วยความร้อนรน
"มีอะไรก็พูดมา" สีหน้านิ่งเฉยบ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายกับปิงปิง หญิงสาวที่ตามตื้อเขาไม่เลิก
"เรื่องนี้คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้ ฮวางจื่อเทากำลังคิดร้ายกับแฟนนาย แฟนนายกำลังตกอยู่ในอันตราย"
แค่เพียงเธอเอาชานยอลลี่มาอ้าง ร่างสูงก็ตอบตกลงรับปากอย่างง่ายดาย สถานที่และเวลาถูกนัดแนะ มือหนากดวางสายด้วยใจครุ่นคิด แม้เขาจะไม่ไว้ใจหญิงสาว แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นลูกสาวของแก็งค์พันธมิตร หากมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับเขา สมาชิกแก็งค์มังกรดำคงไม่ปล่อยให้ทั้งหมดมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขแน่
ด้วยความรักสุดหัวใจที่ทำให้หล่อนหน้ามืดตามัวจนคิดวางแผนการชั่วร้ายกับคนรักเก่า ฮวางจื่อเทารับปากกับเธอว่าจะไม่ทำอันตรายมังกรสายฟ้าถึงแก่ชีวิต สิ่งที่แก็งค์หงษ์ซิ่วต้องการคือการทำร้ายจิตใจของคริสจนทำให้เขาหมดสภาพ หากสามารถแยกชานยอลลี่และหัวหน้าแก็งค์มังกรดำออกจากกันได้ คนที่ได้รับผลประโยชน์ก็คือปิงปิงด้วยเช่นกัน
"พรุ่งนี้ฉันต้องออกไปทำธุระข้างนอก เธอรออยู่ที่นี่นะ" เสียงทุ้มกำชับหญิงสาวด้านข้างเพราะห่วงถึงความปลอดภัย
"นายจะไปไหน"
"เรื่องสำคัญที่ควรได้รับการสะสางเสียที.." ดวงตาคมฉายแววมุ่งมั่น ก่อนจะรับประทานอาหารจนเสร็จเรียบร้อย
.
.
.
.
.
.
.
.
ในคฤหาสน์หลังใหญ่มีร่างสูงนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงโซฟา ปลายเท้าวางพาดโต๊ะกระจก นอนเอนกายอย่างสบายอารมณ์ หนังสือแต่งรถถูกเปิดอ่านด้วยความสนใจ อุปกรณ์มากมายทั้งปลายท่อรถขนาดใหญ่ ถังไนโตรเจน ล้อแม็กซ์ชนิดเกาะขอบถนนเพื่อป้องกันอันตราย มือหนากดโทรศัพท์สั่งสินค้าเพื่อโมดิฟายด์มัสแตงสีดำดุคันงาม...
ร่างเล็กของเพื่อนรักหย่อนกายลงด้านข้าง หนังสือเล่มหนาถูกพลิกอ่านลวกๆ ใบหน้าหล่อใสเหลือบมองร่างสูงด้านข้างก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยปรึกษาเรื่องอะไรบางอย่าง..
"เอ่อ กูมีเรื่องอยากจะ.."
RRRRRRR เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา
"Yeah I'm Kris speaking." เสียงทุ้มโต้ตอบเป็นภาษาอังกฤษกับคนรับออร์เดอร์สินค้า เขาสั่งซื้ออุปกรณ์แต่งรถจากญี่ปุ่นเพื่อเพิ่มความรวดเร็ว คล่องตัว ในสนามแข่ง กว่าครึ่งชั่วโมงที่ทั้งสองสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องรถ รวมถึงสินค้าที่ร่างสูงตัดสินใจสั่งเข้ามาในจีน
"Thank you Yoshika bye."
ใบหน้าคมเหลือบมองเพื่อนร่างเล็กด้านข้างหลังคุยสายต่างประเทศจบ
"มึงมีอะไร" เขี่ยบุหรี่มวนยาวพลางเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
"กู...กู..ไม่มีแล้ว..." โอเซฮุนรีบปฎิเสธเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังยุ่งกับการทำงาน
"กูถามว่ามีอะไร อะไรของมึง!" เสียงเข้มสบถอีกครั้งหลังจากเริ่มรู้สึกรำคาญใจ
"คือ...กู...อยากรู้ว่า...ความรัก มันเป็นยังไงวะ" ชายร่างโปร่งดูลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ดวงตาคมเหลือบมองด้วยความเจ้าเล่ห์
"เดี๋ยวๆ นี่มึงมีความรักใช่ไหม" ฝ่ามือหนาเขย่าไหล่เล็กถามด้วยความฉงน เขาหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อสังเกตุอาการเขินอายของเพื่อนรัก
"ไม่ๆ...กู ไม่รู้..." ชายหนุ่มร่างเล็กรีบส่ายหน้าปฎิเสธ เขาเองก็ไม่รู้หัวใจตัวเองเช่นกัน รู้แต่เพียงว่าตั้งแต่วันที่เจอกับสาวน้อยลู่ฮานนี่ เขาก็คิดถึงแต่เธอมาตลอด
เพื่อนทั้งสองนั่งหยอกล้อกันตามประสา เสียงหัวเราะครื้นเครงกำลังบ่งบอกถึงความสุขในจิตใจของคริสและโอเซฮุน มือขวาของแก็งค์มังกรดำไม่ยอมปริปากว่าเธอผู้นั้นเป็นใคร แม้จะเป็นคำสั่งของหัวหน้าแก็งค์ที่พยายามเค้นให้เขาพูดยังไงก็ตาม
ค่ำคืนนั้นร่างเล็กเข้านอนพร้อมกับร่างสูงอย่างเคย แขนแกร่งโอบกอดเอวบางรั้งเข้ามาที่แผงอก หน้าผากมนถูกจุมพิตแผ่วเบา ดวงตาคมสบสายตาหวาน เขาจับจ้องคนที่นอนอยู่ด้านข้างด้วยความพิศวาส นิ้วเรียวยาวจิ้มปลายจมูกรั้นเล่นพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ
"ฉันห่วงเธอมาก เวลาที่ฉันไม่อยู่อย่าออกไปไหนตามลำพัง นี่คือคำสั่ง" เขากำชับกับคนรักเมื่อนึกถึงเรื่องที่ปิงปิงต้องการจะพบเขาในวันพรุ่งนี้
"โอเซฮุนคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุด หากมีอะไรให้อยู่ข้างๆเขา" มือหนาลูบศีรษะเล็กเล่นอย่างอ่อนโยน
ใบหน้าสวยหวานพยักรับรู้ช้าๆ เธอซุกแผงอกหนา แขนเรียวโอบกอดแน่น ร่างเล็กก็เป็นห่วงร่างสูงเช่นกัน ต่อจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็เลือกแล้วที่จะยืนเคียงข้างเขา ทั้งสองนอนหลับไปพร้อมกันภายใต้ผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ แม้อากาศข้างนอกจะค่อนข้างหนาวเหน็บ แต่ภายในใจของทั้งคู่กลับอบอุ่นเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาที่เตียงนอนสีขาว ร่างสูงงัวเงียลุกขึ้นมานั่งมองหาหญิงสาวคนรัก ดวงตาคมกระพริบถี่รัวเพื่อปรับโฟกัสรับกับแสงสว่างในห้อง ร่างบางกำลังง่วนกับการทำอาหารเช้าในครัว ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียงนอนเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย วันนี้เขามีธุระที่ีจะต้องสะสาง ความแค้นที่มีต่อฮวางจื่อเทาควรได้รับการคลี่คลายในเร็ววัน
เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำถูกสวมใส่บนร่างกายกำยำ มังกรสายฟ้าไม่ลืมที่จะพกปืนสั้นคู่ใจเพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาตัดสินใจแล้วว่าการนัดพบกับปิงปิงในช่วงเวลากลางวันจะดูไม่น่าเกลียด เพราะสถานที่ที่ทั้งสองจะพบกันคือโรงแรมดังระดับห้าดาวกลางกรุงปักกิ่ง ร่างสูงกำชับกับลูกสมุนแก็งค์มังกรดำด้วยความเป็นห่วง ทุกคนที่อยู่ใต้อาณัติเขาต้องดูแลชานยอลลี่ไม่ให้คลาดสายตา ตราบใดที่แก็งค์หงษ์ซิ่วยังไม่วางมือหญิงสาวอันเป็นที่รักก็ยังคงตกอยู่ในอันตราย
"ไม่ทานอะไรก่อนเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยทักเมื่อเหลือบเห็นแผ่นหลังของร่างสูงกำลังเดินตรงไปหน้าคฤหาสน์
"ผมรีบ เดี๋ยวกลับมาค่อยทานก็ได้ครับ" รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่ใบหน้าคม เขาพยายามเก็บอาการให้เป็นปกติเพื่อให้เธอสบายใจกับทุกเรื่อง
กลางกรุงปักกิ่งหน้าโรงแรมดังระดับห้าดาวมีรถราขวักไขว่ การจราจรค่อนข้างแออัดในช่วงสายของวัน หญิงสาวในชุดแซครัดรูปสีดำนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถคันหรูด้วยท่าทีร้อนรน เธอกังวลไม่ใช่น้อยกับแผนการในครั้งนี้ ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากัน สมองคิดทบทวนกับเรื่องที่กำลังจะทำ หากบิดาของเธอรู้เรื่องคงโดนลงโทษไม่ใช่น้อย การร่วมมือกับสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่วเพื่อทำร้ายหัวหน้าแก็งค์มังกรดำเปรียบเสมือนกบฎของพันธมิตร เธอกำลังทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพื่อเรียกสติหญิงสาวให้หลุดจากภวังค์...
"มันออกมาหรือยัง" เสียงเข้มกรอกมาตามสาย
"เขาออกมาแล้ว..แต่..จื่อเทา...ฉัน..ฉันไม่มั่นใจกับเรื่องวันนี้" น้ำเสียงตะกุกตะกักบ่งบอกถึงความลังเลกับแผนการ
"ปิงปิง เธอต้องการมันไม่ใช่เหรอ แผนวันนี้ขึ้นอยู่กับตัวเธอว่าจะสมหวังหรือผิดหวัง ฉันช่วยเพราะต้องการให้มันเสียชื่อเสียง เสียการปกครองของแก็งค์มังกรดำ ถ้าเหล่าพันธมิตรรู้ว่าภายหลังงานสถาปนาแค่ไม่กี่วัน มันมาเล่นชู้กับเธอ ทุกคนจะหมดความศรัทธากับหัวหน้าพรรค"
"ความรักคือการแย่งชิง ไม่ใช่การยอมแพ้" ใบหน้าคมเข้มขึงขัง เขาเอ่ยปลอบใจหญิงสาวทางโทรศัพท์และหวังว่าแผนการวันนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาด
ใบหน้าสวยหวานพยักรับรู้ช้าๆ เธอตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง ลิปสติกสีแดงสดถูกหยิบจากกระเป๋าเครื่องสำอางค์เพื่อแต่งแต้มเรียวปากอิ่ม เธอตรวจสอบความเรียบร้อยบนใบหน้า หน้าอกอวบอิ่มถูกมือเล็กจับขยับให้เข้าที่เข้าทาง วันนี้ชายหนุ่มที่เธอรักจะต้องหลงใหลเธอจนแทบยอมตายถวายชีวิตให้
บริเวณหน้าเคาน์เตอร์บาร์มีร่างสูงนั่งเคาะนิ้วเพื่อรอเวลา แขนแกร่งยกขึ้นเหลือบดูนาฬิกา แก้วบรั่นดีถูกยกขึ้นจิบบางๆ ดวงตาคมสอดส่ายสายตาหาหญิงสาวที่กำลังรอ เขาสวมใส่แว่นตาสีดำเพื่ออำพรางสายตาจากบุคคลอื่น ไม่นานนักร่างเล็กของหญิงสาวก็เดินตรงเข้ามาทักทาย แม้เธอจะประหม่าสักเพียงใดก็พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อดำเนินแผนการให้เสร็จสิ้น
เสียงหวานเล่าเรื่องราวทั้งหมดว่าฮวางจื่อเทาคิดจะลักพาตัวชานยอลลี่เพื่อแก้แค้นให้กับแก็งค์หงษ์ซิ่ว เธอบังเอิญได้ยินแผนการทั้งหมดจากสายของบิดา แม้จะรักคริสมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่อาจทนเห็นเขาเจ็บปวดใจกับการสูญเสียคนรัก หญิงสาวกำชับให้เขาระวังตัวในการเคลื่อนย้ายรถแข่งทั้งหมดจากโกดัง เพราะแก็งค์หงษ์ซิ่วกำลังหาวิธีเล่นงานโดยการขโมยรถนำเข้าผิดกฎหมายทั้งหมดส่งให้กับตำรวจ ร่างสูงนั่งฟังเธอพร้อมใช้สมองขบคิด สิ่งที่เธอกล่าวมาทั้งหมดคือเรื่องที่มีโอกาสเกิดขึ้นจริง ปิงปิงรับรู้เรื่องความบาดหมางของสองแก็งค์ไม่น้อยเลยทีเดียว สีหน้าจริงจังของหญิงสาวทำให้มังกรสายฟ้าเชื่อใจ เมื่อเขาเผลอ เธอก็แสร้งปัดโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นไปที่พื้นตามแผนการที่วางไว้...
มือหนาควานหาโทรศัพท์ด้านล่าง เล้าจน์ของโรงแรมระดับห้าดาวค่อนข้างมืดแม้จะเป็นเวลาช่วงสาย ใบหน้าคมโน้มลงไปด้านล่างเพื่อมองหาโทรศัพท์ของตนเอง ฝ่ามือเล็กรีบเคาะผงเกล็ดสีใสลงในแก้วบรั่นดี แค่เพียงไม่นานเกล็ดของยาชนิดพิเศษก็มลายหายไปกับน้ำสีอัมพันสีเข้ม
"ฉันขอบใจเธอมากนะ" เสียงทุ้มเอ่ยตอบด้วยความจริงใจ
"ไม่เป็นไร ฉันรู้ดีว่าการรักใครสักคนจนหมดหัวใจเป็นยังไง" ใบหน้าสวยหวานยิ้มบาง เธอยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบและเอ่ยขอตัว
"ทานให้หมดแก้วแล้วกลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อจะถามหา"
"อืม" ฝ่ามือหนายกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกรวดเดียวหมด
ร่างสูงลุกขึ้นและล้วงกระเป๋าเงินเพื่อหยิบบัตรเครดิต การ์ดถูกยื่นให้บริกรด้วยมือที่เริ่มสั่นเทาน้อยๆ ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าบริกรหนุ่มที่เริ่มเบลอและเลือนลางขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือหนาลูบใบหน้าตนเองเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ เหงื่อกาฬเริ่มผุดพรายแม้ในเล้าจน์ชั้นใต้ดินจะเปิดแอร์เย็นฉ่ำ
"ขอผ้าเย็นให้ฉันที" เสียงทุ้มเอ่ยกับชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทีรีบร้อน
ผ้าเย็นถูกยื่นให้ร่างสูง เขารีบแกะมันออกจากซองพลาสติคด้วยมือที่เริ่มสั่นเทาขึ้นเรื่อยๆ อัตราการเต้นของหัวใจสูบฉีดแรงจนส่งผลกระทบต่อระบบในร่างกาย หน้าอกระเพื่อมขึ้นลง เขาเริ่มหอบหายใจช้าๆ ดวงตาคมพร่ามัว ความต้องการภายใต้ของจิตใจชายหนุ่มเริ่มปะทุอย่างแปลกประหลาด ตัวยาที่ผสมผสานความเคลิบเคลิ้ม มึนเมา ทำให้สติของเขาเริ่มหลุดลอยทีละนิด
ฝ่ามือเล็กเอื้อมไปเขย่าแขนแกร่งเพื่อแสร้งเรียกเขา เธอต้องการจะเช็คดูว่ามังกรสายฟ้ายังคงมีสติสัมปัญชัญญะครบถ้วนหรือไม่
"คริสคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เอามือออกไป!"
"เธอ....วางยาฉัน....เธอมันสกปรกสิ้นดี!" แขนแกร่งผลักร่างเล็กให้ออกห่างเต็มแรง ร่างบางเสียหลักจนเซถลา คริสเดินโซซัดโซเซออกไปด้านหน้าคล้ายคนเมาสุราอย่างหนัก
ชายหนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทาง สภาพของเขาในตอนนี้ไม่สามารถที่จะขับรถหนีไปที่ไหนได้ มือเริ่มสั่นเทาและชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ค่อยๆซึมออกมามากมาย ใบหน้าคมเริ่มซีดเซียว ริมฝีปากหนาขบเข้าหากัน ขายาวเริ่มอ่อนแรงลงทีละน้อย สติที่มีอยู่น้อยนิดกำลังจะดับวูบลงช้าๆ
เขาเดินสวนกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่กำลังเดินคุยโทรศัพท์ ฝ่ามือหนาฉุดกระชากข้อมือเล็กเข้าไปตรงมุมมืดของซอกในโรงแรม ใบหน้าสวยหวานแทบจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงแต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่อุดปากไว้ ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวราวกระดาษ เขาหอบหายใจเหนื่อย ดวงตาคมพร่ามัวเมื่อจับจ้องใบหน้าสวยใสของหล่อน...
"ฉัน...ไม่รู้ว่าเธอ...เป็นใคร แต่เธอ...ต้องช่วยฉัน" น้ำเสียงขาดช่วงเนื่องจากฤทธิ์ของยาที่กำลังทำปฎิกิริยากับร่างกายอย่างหนักหน่วง..
ภายหน้าอาคารโรงแรม ปิงปิงรีบเดินหาร่างสูงที่หายไปด้วยความเร่งรีบ เธอกดโทรศัพท์เพื่อรายงานฮวางจื่อเทาด้วยความร้อนรน...
.
.
.
.
.
.
บริเวณซอกภายในโรงแรมหรูชื่อดัง มีร่างของชายหนุ่มหล่อเหลายืนซบใบหน้าคมลงกับไหล่เล็กของหญิงสาวสวยหวาน ฝ่ามือหนาบีบไหล่ของเธอแน่น เขากำลังจะหมดแรงลงตรงหน้าของเธอ แขนเรียวประคองร่างสูงไว้เพราะเกรงว่าจะล้มลงไปทั้งคู่
"คุณคริส...ฉันจำคุณได้แล้ว" หญิงสาวคลายความฉงนเมื่อนึกออกว่าเขาคือใคร
"คุณคือ...คริสมังกรสายฟ้า" ดวงตากลมจับจ้องใบหน้าคมเมื่อเธอเริ่มคุ้นตา ลู่ฮานนี่เขย่าแขนเขาเบาๆเพื่อเรียกสติ
"ฉันโดน...วางยา เธอต้อง...ช่วยฉัน" เสียงแหบแห้งพยายามรวบรวมคำพูดทั้งหมดให้เป็นปกติ
เขาทรุดลงกับพื้นพรมสีแดง เหงื่อกาฬเริ่มซึมออกมาจากร่างกายทีละน้อย อากาศร้อนๆหนาวๆทำให้เขามีอาการคล้ายคนเป็นไข้ ในขณะที่ความมึนเมาจากฤทธิ์ยาก็ทำให้ระบบในร่างกายแปรปรวน ร่างสูงขอร้องให้เธอพาไปยังห้องพักของโรงแรมที่เขาเปิดแบบรายเดือนไว้ ร่างเล็กประคองชายหนุ่มเดินไปตามทางด้วยความเป็นห่วง เมื่อคีย์การ์ดถูกสอด ประตูห้องพักสุดหรูก็เปิดออกช้าๆ
คริสรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้วงคอ นิ้วยาวสอดเข้าปากของตนเองเพราะต้องการอาเจียนยาออกให้หมด แจ็คเก็ตหนังสีดำถูกถอดออก เขาเหวี่ยงมันไปที่พื้นอย่างแรง ดวงตาคมสะลึมสะลือ ศีรษะส่ายไปมาด้วยความมึนงง ฝ่ามือหนาวักน้ำขึ้นเพื่อล้างหน้าและบ้วนปากให้อาการดีขึ้นแต่ทุกอย่างกลับแย่ลงทวีคูณ ตัวยาปลุกอารมณ์ความต้องการจากส่วนลึกของจิตใจ ปลายจมูกโด่งผ่อนลมหายใจเข้าออก เขาพยายามควบคุมสติอารมณ์ที่กำลังกระเจิดกระเจิงจากฤทธิ์ยา ร่างบางก้าวเดินตรงเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
"คุณคริส คุณโอเคไหมคะ" ฝ่ามือเล็กแตะแขนแกร่งจนเขาสะดุ้งสุดตัว
"ช่วยอยู่ห่างๆผมด้วยครับ" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวด้านข้างและตักเตือนเธอ
"หน้าคุณซีดมาก คุณโดนวางยาควรไปหาหมอมากกว่านะคะ" ลู่ฮานนี่ยังส่งเสียงอยู่ไม่ห่างจากเขานัก
"ผมบอกให้ออกไปไกลๆไง!!" เขาผลักร่างหญิงสาวจนหล่อนกระแทกกับผนังห้องทรุดนั่งลงกับพื้น
ใบหน้าคมเหลือบมองด้วยความตกใจ คริสรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับความต้องการของตัวเอง ตัวยาที่ใส่ในแก้วบรั่นดีมีฤทธิ์ให้เขามึนเมา เคลิบเคลิ้ม ขาดสติ รวมถึงปลุกอารมณ์ของความเป็นชายให้พลุ่งพล่านจนยากจะควบคุม ร่างสูงตัดสินใจเดินตรงไปพยุงร่างบางที่ล้มอยู่ข้างฝักบัว
"ผม...ผม ขอโทษ"
ฝ่ามือหนาประคองแผ่นหลังเล็กขึ้นมาจากพื้น เขาพลาดท่าโดนปุ่มปล่อยกระแสน้ำออกจากฝักบัว สายน้ำรินรดร่างคนทั้งสอง ลู่ฮานนี่ร้องโวยวายด้วยความตกใจ มือหนาปิดปากร่างเล็กไว้เพราะเกรงว่าเสียงจะดังออกไปด้านนอกจนคนแตกตื่น
"ชู่ว เงียบๆสิครับ" ปลายจมูกโด่งใกล้ชิดใบหน้าของเธอเสียจนหัวใจของร่างสูงเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
เสื้อซีทรูสีขาวบางเบาเปียกน้ำหมาด ร่างสูงเหลือบมองพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาคมพร่ามัว ภาพซ้อนหลอกล่อสายตาของเขาให้มองเธอเป็นคนรัก อารมณ์ในกายชวนให้เคลิบเคลิ้มไปกับภาพตรงหน้า
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแก้มใสของหญิงสาวเล่นอย่างเบามือ สายตาหวานเชื่อมเหมือนต้องการจะกลืนกินทั้งร่างของเธอ ลู่ฮานนี่สบสายตาที่มีอิทธิพลนั้น เธอชะงักงันดั่งโดนมนต์สะกดเมื่อใกล้ชิดกับคริสมังกรสายฟ้าจนแทบจะเป็นร่างเดียวกัน
ใบหน้าคมค่อยๆโน้มลงไปใกล้ สติของเขาเริ่มขาดหายไปทีละน้อย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกำลังถูกควบคุมโดยฤทธิ์ยาที่มีประสิทธิภาพทำลายล้างระบบสมอง เขาไม่มีแม้เวลาจะคิดไตร่ตรองกับสิ่งที่กำลังจะทำ ริมฝีปากหนาขบจูบกลีบปากเล็กด้วยความโหยหา ลิ้นยาวสอดเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวจากความต้องการภายใน ดวงตากลมเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือเล็กทุบตีไหล่กว้าง เธอดิ้นรนสุดกำลังจนเกือบจะหมดแรง ร่างสูงขึงเธอไว้กับผนังห้องน้ำอย่างคนขาดสติ
"คุณคริส ปล่อยฉัน ปล่อยสิ!" ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอหอมละมุน เธอขืนตัวขึ้นพร้อมร้องเรียกเขา
"คุณคริส คุณต้องมีสตินะ" เสียงหวานตวาดใส่ร่างสูง แต่เขาก็เหมือนคนหูหนวกตาบอด ตอนนี้ฤทธิ์ยากำลังทำลายสติสัมปัญชัญญะทั้งหมดที่มี
"คุณคริส...ไม่ อย่านะ อย่า..." เธอร้องเสียงหลงเมื่อฝ่ามือหนาเริ่มล้วงเข้าไปใต้เสื้อตัวบาง ขย้ำขยี้เนินอกเต่งตึงของเธอเล่นอย่างมึนเมา...ตะขอบรากำลังจะถูกปลดออกช้าๆ
ก่อนที่ร่างเล็กจะหลงไปกับสัมผัสที่เร่าร้อนของชายหนุ่ม เธอรวบรวมสมาธิที่มีอยู่น้อยนิด หล่อนกัดริมฝีปากของมังกรสายฟ้าเต็มแรง เขาผละออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดสีสดไหลซึมออกมาทีละน้อย หลังมือยกขึ้นปาดโลหิตที่ไหลเลอะ ดวงตาคมยังคงพร่ามัวดังเดิม
เขาดึงร่างเธอเข้ามากอดและทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องน้ำ ความทรมานกำลังทำลายชายหนุ่มให้หมดสภาพอย่างช้าๆ
"ช่วยผมที....ช่วย....ขังผมไว้ในนี้..."
"ช่วยออกไปให้ห่างผม...ผมขอร้อง"
ร่างสูงหนาวสั่นไปทั้งตัว เขาออกปากไล่หญิงสาวเสียงดังลั่นเพราะเกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย คริสกำลังขาดสติและควบคุมตัวเองไม่ได้ น้ำถูกเปิดใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม ร่างสูงรีบลงไปนั่งแช่ในอ่างเพื่อระงับอารมณ์ความต้องการ..มือหนาเสยผมสีดำขลับของตนเองเพื่อเรียกสติเข้าร่างโดยไว..
"อยู่ให้ห่างผมที่สุด!! ออกไป!" ใบหน้าคมฟุบหน้าลงกับขอบอ่าง ร่างเล็กรีบเดินออกไปนอกห้องน้ำด้วยความหวาดหวั่นใจ
แม้เธอจะเป็นห่วงเขาแต่ผู้ชายคนนี้ก็อันตราย เธอเกือบเผลอไผลไปกับสัมผัสที่เร่าร้อนของเขา โชคดีที่เธอเองก็พยายามหักห้ามใจไม่แพ้เขาเช่นกัน...ฝ่ามือเล็กแตะริมฝีปากของตนเมื่อนึกถึงภาพเมื่อครู่ หล่อนขยุ้มคอเสื้อซีทรูของตนเองไว้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ชวนตื่นเต้น หัวใจดวงน้อยวูบไหวเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของคริสมังกรสายฟ้าที่กำลังเล้าโลมเธออย่างอ่อนโยน...
END EP17--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าจะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม...
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky เราจะตามอ่าน สกรีมมาพวกท่าน
"ปล่อยฉัน นี่นายจะทำบ้าอะไร ฉันจะฟ้องพ่อ!"
เสียงตวาดดังขึ้นพร้อมกับแรงทุบตีที่แขนแกร่ง
"ปิงปิง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
ร่างเล็กถูกผลักให้นั่งลงข้างคนขับ รถยนต์ออดี้สีขาวเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว จุดหมายปลายทางของทั้งสองคือ ริมหน้าผาสถานที่เดิมที่เคยนัดแนะกันเมื่อนานมาแล้ว...
จื่อเทาและปิงปิงคืออดีตคนรักคนแรก ทั้งสองต้องห่างเหินกันเมื่อถูกกีดกันจากบิดา ด้วยความที่จื่อเทาคือสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่วรวมถึงบิดาของเธอคือสมาชิกแก็งค์พันธมิตรของมังกรดำ ทั้งสองแตกต่างทั้งทางด้านฐานะ ชาติตระกูล รวมถึงความบาดหมางของพรรค ทำให้ทั้งเขาและเธอตัดสินใจแยกทาง ชายร่างสูงโปร่งหยุดยืนมองออกไปริมภูเขา ดวงตาคมทอดยาวด้วยความคับแค้นเมื่อรับรู้ดีว่าใครๆก็หลงรักคริสมังกรสายฟ้า แม้เรื่องที่จะพูดจาหารือกับเธอในวันนี้อาจจะไม่ประสบผลสำเร็จแต่เขาก็คิดจะทำ...
"ร่วมมือกับฉัน ถ้าอยากได้มันฉันจะช่วยเธอเอง" น้ำเสียงจริงจังเอ่ยออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"มีฉันเท่านั้นที่จะช่วยเธอเรื่องนี้ได้" ดวงตาคมเหลือบมองร่างบางที่ยืนสงบเงียบด้านข้าง
หญิงสาวนิ่งงัน แม้จะสนใจในตัวคริสมากมายขนาดไหน เธอก็ไม่อยากทำร้ายเขาด้วยการร่วมมือกับแก็งค์หงษ์ซิ่ว ริมฝีปากบางขบเข้าหากันเมื่อต้องใช้สมองอย่างหนักในการไตร่ตรองเรื่องของหัวใจตัวเอง
"ฉันมีวิธีของฉัน" เสียงหวานตอบกลับ ร่างบางเตรียมหันหลังเดินหนีจากเนินเขา
"ปิงปิง เธอคิดดูให้ดี พ่อของเธอคงไม่สนับสนุนให้แย่งคนรักของใคร..."
"ฉันคนเดียว ที่สามารถช่วยเธอได้" ใบหน้าคมยกยิ้มช้าๆ ฝ่ามือหนาแตะไหล่เล็กเพื่อให้เธอพิจารณาอีกครั้ง
ความเงียบเข้าปกคลุมวิวทิวทัศน์บริเวณนั้นกว่าครึ่งชั่วโมง แสงแดดยามเช้าทอแสงเป็นประกาย ใบหน้าสวยหวานเหม่อมองออกไปข้างหน้าอย่างคนไร้จุดหมาย เธอเหลือบมองชายด้านข้างก่อนที่จะพยักหน้ารับช้าๆ...
"ฉันต้องทำยังไงบ้าง" เอ่ยไม่เต็มเสียงนักเมื่อเธอขาดความมั่นใจ
มือหนาลูบศรีษะเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู เธอยังคงว่าง่ายและเชื่อฟังเขาอยู่เสมออย่างเคย
"พรุ่งนี้ล่อมันออกมาจากถ้ำมังกรดำ ที่เหลือฉันจัดการเอง" ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างพึงใจ ความร้ายกาจของจื่อเทาและแก็งค์หงษ์ซิ่วคือสิ่งที่ได้รับการขนานนามถึงแผนการความสกปรกเหลือคนา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่โต๊ะอาหารไม้สักอย่างดี มีอาหารเช้าส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วบริเวณ ร่างเล็กหย่อนกายลงบนเก้าอี้โดยมีมือหนาขยับลากเก้าอี้ให้เธอนั่ง ริมฝีปากบางแย้มยิ้มให้ชายร่างสูงอย่างอ่อนโยน ข้าวต้มถูกตักใส่ชามอย่างละเมียดละไม ไม่นานนักสาวใช้ก็ได้รับคำสั่งให้ออกไปทำงานตามหน้าที่ของพวกเธอ
"ทานนี่ซะ มันดีต่อสุขภาพ ฉันบอกให้แม่บ้านทำเพื่อบำรุงร่างกายเธอ" ถ้วยกระเบื้องที่บรรจุโสมจีนสีน้ำตาลเข้มถูกยื่นมาตรงหน้า
ปลายจมูกโด่งของหญิงสาวก้มลงไปสูดดมกลิ่นก่อนจะสบถออกมา
"กลิ่นแบบนี้ ฉันทานไม่ลงหรอก" ศีรษะเล็กส่ายไปมาเบาๆ
"ถ้าเป็นคำสั่งของฉันเธอต้องทาน" ดวงตาคมแสร้งตำหนิร่างเล็กตรงหน้า ใบหน้าสวยหวานบูดบึ้งขึ้นทันที เธอหยิบถ้วยโสมจิบช้าๆ ริมฝีปากบางเบ้ออกเมื่อรับรู้ถึงรสชาดที่ชวนคลื่นเหียน
"นายไม่ลองทานบ้างล่ะ รสชาดอย่างกับ...หึ่ย" ฝ่ามือบางเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเปล่าสีใสขึ้นจิบล้างคอ
"โสมชนิดนี้เหมาะกับผู้หญิง ฉันไม่มีมดลูกและหน้าที่ให้กำเนิด คงไม่ต้องทานมั้ง" เขายกยิ้มมุมปาก มือหนาตักข้าวต้มในชามรับประทานด้วยใบหน้ายียวน
แม้จะพอรู้มาบ้างว่าโสมจีนมีสรรพคุณบำรุงร่างกายหญิงสาวเพื่อเร่งอัตราการเกิดบุตร เธอก็ยังคงบ่ายเบี่ยงที่จะดื่มมัน ร่างสูงบังคับเธอเหมือนเด็กๆที่จะต้องกินยาให้ตรงตามเวลา ความดื้อรั้นของชานยอลลี่ทำให้มังกรสายฟ้าต้องเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นขอร้อง แม้จะมีอำนาจเหนือลูกสมุนมากมาย แต่เขากลับเกรงใจผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทั้งไม้แข็งไม้อ่อนถูกหยิบยกมาใช้เพื่อเกลี้ยกล่อมร่างเล็กให้ทานโสมจนหมดถ้วย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพื่อขัดจังหวะการทานอาหารของทั้งคู่ ร่างสูงเดินแยกตัวออกไปด้านหน้าคฤหาสน์ นิ้วยาวกดปุ่มรับสายเมื่อเห็นรายชื่อที่โชว์เข้ามาเป็นแก็งค์พันธมิตรของมังกรดำ
"พรุ่งนี้ออกมาหาฉันที่โรงแรมซางโจวได้ไหม ฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกนาย" เสียงหวานกรอกมาตามสายด้วยความร้อนรน
"มีอะไรก็พูดมา" สีหน้านิ่งเฉยบ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายกับปิงปิง หญิงสาวที่ตามตื้อเขาไม่เลิก
"เรื่องนี้คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้ ฮวางจื่อเทากำลังคิดร้ายกับแฟนนาย แฟนนายกำลังตกอยู่ในอันตราย"
แค่เพียงเธอเอาชานยอลลี่มาอ้าง ร่างสูงก็ตอบตกลงรับปากอย่างง่ายดาย สถานที่และเวลาถูกนัดแนะ มือหนากดวางสายด้วยใจครุ่นคิด แม้เขาจะไม่ไว้ใจหญิงสาว แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นลูกสาวของแก็งค์พันธมิตร หากมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับเขา สมาชิกแก็งค์มังกรดำคงไม่ปล่อยให้ทั้งหมดมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขแน่
ด้วยความรักสุดหัวใจที่ทำให้หล่อนหน้ามืดตามัวจนคิดวางแผนการชั่วร้ายกับคนรักเก่า ฮวางจื่อเทารับปากกับเธอว่าจะไม่ทำอันตรายมังกรสายฟ้าถึงแก่ชีวิต สิ่งที่แก็งค์หงษ์ซิ่วต้องการคือการทำร้ายจิตใจของคริสจนทำให้เขาหมดสภาพ หากสามารถแยกชานยอลลี่และหัวหน้าแก็งค์มังกรดำออกจากกันได้ คนที่ได้รับผลประโยชน์ก็คือปิงปิงด้วยเช่นกัน
"พรุ่งนี้ฉันต้องออกไปทำธุระข้างนอก เธอรออยู่ที่นี่นะ" เสียงทุ้มกำชับหญิงสาวด้านข้างเพราะห่วงถึงความปลอดภัย
"นายจะไปไหน"
"เรื่องสำคัญที่ควรได้รับการสะสางเสียที.." ดวงตาคมฉายแววมุ่งมั่น ก่อนจะรับประทานอาหารจนเสร็จเรียบร้อย
.
.
.
.
.
.
.
.
ในคฤหาสน์หลังใหญ่มีร่างสูงนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงโซฟา ปลายเท้าวางพาดโต๊ะกระจก นอนเอนกายอย่างสบายอารมณ์ หนังสือแต่งรถถูกเปิดอ่านด้วยความสนใจ อุปกรณ์มากมายทั้งปลายท่อรถขนาดใหญ่ ถังไนโตรเจน ล้อแม็กซ์ชนิดเกาะขอบถนนเพื่อป้องกันอันตราย มือหนากดโทรศัพท์สั่งสินค้าเพื่อโมดิฟายด์มัสแตงสีดำดุคันงาม...
ร่างเล็กของเพื่อนรักหย่อนกายลงด้านข้าง หนังสือเล่มหนาถูกพลิกอ่านลวกๆ ใบหน้าหล่อใสเหลือบมองร่างสูงด้านข้างก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยปรึกษาเรื่องอะไรบางอย่าง..
"เอ่อ กูมีเรื่องอยากจะ.."
RRRRRRR เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา
"Yeah I'm Kris speaking." เสียงทุ้มโต้ตอบเป็นภาษาอังกฤษกับคนรับออร์เดอร์สินค้า เขาสั่งซื้ออุปกรณ์แต่งรถจากญี่ปุ่นเพื่อเพิ่มความรวดเร็ว คล่องตัว ในสนามแข่ง กว่าครึ่งชั่วโมงที่ทั้งสองสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องรถ รวมถึงสินค้าที่ร่างสูงตัดสินใจสั่งเข้ามาในจีน
"Thank you Yoshika bye."
ใบหน้าคมเหลือบมองเพื่อนร่างเล็กด้านข้างหลังคุยสายต่างประเทศจบ
"มึงมีอะไร" เขี่ยบุหรี่มวนยาวพลางเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
"กู...กู..ไม่มีแล้ว..." โอเซฮุนรีบปฎิเสธเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังยุ่งกับการทำงาน
"กูถามว่ามีอะไร อะไรของมึง!" เสียงเข้มสบถอีกครั้งหลังจากเริ่มรู้สึกรำคาญใจ
"คือ...กู...อยากรู้ว่า...ความรัก มันเป็นยังไงวะ" ชายร่างโปร่งดูลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ดวงตาคมเหลือบมองด้วยความเจ้าเล่ห์
"เดี๋ยวๆ นี่มึงมีความรักใช่ไหม" ฝ่ามือหนาเขย่าไหล่เล็กถามด้วยความฉงน เขาหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อสังเกตุอาการเขินอายของเพื่อนรัก
"ไม่ๆ...กู ไม่รู้..." ชายหนุ่มร่างเล็กรีบส่ายหน้าปฎิเสธ เขาเองก็ไม่รู้หัวใจตัวเองเช่นกัน รู้แต่เพียงว่าตั้งแต่วันที่เจอกับสาวน้อยลู่ฮานนี่ เขาก็คิดถึงแต่เธอมาตลอด
เพื่อนทั้งสองนั่งหยอกล้อกันตามประสา เสียงหัวเราะครื้นเครงกำลังบ่งบอกถึงความสุขในจิตใจของคริสและโอเซฮุน มือขวาของแก็งค์มังกรดำไม่ยอมปริปากว่าเธอผู้นั้นเป็นใคร แม้จะเป็นคำสั่งของหัวหน้าแก็งค์ที่พยายามเค้นให้เขาพูดยังไงก็ตาม
ค่ำคืนนั้นร่างเล็กเข้านอนพร้อมกับร่างสูงอย่างเคย แขนแกร่งโอบกอดเอวบางรั้งเข้ามาที่แผงอก หน้าผากมนถูกจุมพิตแผ่วเบา ดวงตาคมสบสายตาหวาน เขาจับจ้องคนที่นอนอยู่ด้านข้างด้วยความพิศวาส นิ้วเรียวยาวจิ้มปลายจมูกรั้นเล่นพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ
"ฉันห่วงเธอมาก เวลาที่ฉันไม่อยู่อย่าออกไปไหนตามลำพัง นี่คือคำสั่ง" เขากำชับกับคนรักเมื่อนึกถึงเรื่องที่ปิงปิงต้องการจะพบเขาในวันพรุ่งนี้
"โอเซฮุนคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุด หากมีอะไรให้อยู่ข้างๆเขา" มือหนาลูบศีรษะเล็กเล่นอย่างอ่อนโยน
ใบหน้าสวยหวานพยักรับรู้ช้าๆ เธอซุกแผงอกหนา แขนเรียวโอบกอดแน่น ร่างเล็กก็เป็นห่วงร่างสูงเช่นกัน ต่อจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็เลือกแล้วที่จะยืนเคียงข้างเขา ทั้งสองนอนหลับไปพร้อมกันภายใต้ผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ แม้อากาศข้างนอกจะค่อนข้างหนาวเหน็บ แต่ภายในใจของทั้งคู่กลับอบอุ่นเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาที่เตียงนอนสีขาว ร่างสูงงัวเงียลุกขึ้นมานั่งมองหาหญิงสาวคนรัก ดวงตาคมกระพริบถี่รัวเพื่อปรับโฟกัสรับกับแสงสว่างในห้อง ร่างบางกำลังง่วนกับการทำอาหารเช้าในครัว ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียงนอนเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย วันนี้เขามีธุระที่ีจะต้องสะสาง ความแค้นที่มีต่อฮวางจื่อเทาควรได้รับการคลี่คลายในเร็ววัน
เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำถูกสวมใส่บนร่างกายกำยำ มังกรสายฟ้าไม่ลืมที่จะพกปืนสั้นคู่ใจเพื่อป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาตัดสินใจแล้วว่าการนัดพบกับปิงปิงในช่วงเวลากลางวันจะดูไม่น่าเกลียด เพราะสถานที่ที่ทั้งสองจะพบกันคือโรงแรมดังระดับห้าดาวกลางกรุงปักกิ่ง ร่างสูงกำชับกับลูกสมุนแก็งค์มังกรดำด้วยความเป็นห่วง ทุกคนที่อยู่ใต้อาณัติเขาต้องดูแลชานยอลลี่ไม่ให้คลาดสายตา ตราบใดที่แก็งค์หงษ์ซิ่วยังไม่วางมือหญิงสาวอันเป็นที่รักก็ยังคงตกอยู่ในอันตราย
"ไม่ทานอะไรก่อนเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยทักเมื่อเหลือบเห็นแผ่นหลังของร่างสูงกำลังเดินตรงไปหน้าคฤหาสน์
"ผมรีบ เดี๋ยวกลับมาค่อยทานก็ได้ครับ" รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่ใบหน้าคม เขาพยายามเก็บอาการให้เป็นปกติเพื่อให้เธอสบายใจกับทุกเรื่อง
กลางกรุงปักกิ่งหน้าโรงแรมดังระดับห้าดาวมีรถราขวักไขว่ การจราจรค่อนข้างแออัดในช่วงสายของวัน หญิงสาวในชุดแซครัดรูปสีดำนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถคันหรูด้วยท่าทีร้อนรน เธอกังวลไม่ใช่น้อยกับแผนการในครั้งนี้ ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากัน สมองคิดทบทวนกับเรื่องที่กำลังจะทำ หากบิดาของเธอรู้เรื่องคงโดนลงโทษไม่ใช่น้อย การร่วมมือกับสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่วเพื่อทำร้ายหัวหน้าแก็งค์มังกรดำเปรียบเสมือนกบฎของพันธมิตร เธอกำลังทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพื่อเรียกสติหญิงสาวให้หลุดจากภวังค์...
"มันออกมาหรือยัง" เสียงเข้มกรอกมาตามสาย
"เขาออกมาแล้ว..แต่..จื่อเทา...ฉัน..ฉันไม่มั่นใจกับเรื่องวันนี้" น้ำเสียงตะกุกตะกักบ่งบอกถึงความลังเลกับแผนการ
"ปิงปิง เธอต้องการมันไม่ใช่เหรอ แผนวันนี้ขึ้นอยู่กับตัวเธอว่าจะสมหวังหรือผิดหวัง ฉันช่วยเพราะต้องการให้มันเสียชื่อเสียง เสียการปกครองของแก็งค์มังกรดำ ถ้าเหล่าพันธมิตรรู้ว่าภายหลังงานสถาปนาแค่ไม่กี่วัน มันมาเล่นชู้กับเธอ ทุกคนจะหมดความศรัทธากับหัวหน้าพรรค"
"ความรักคือการแย่งชิง ไม่ใช่การยอมแพ้" ใบหน้าคมเข้มขึงขัง เขาเอ่ยปลอบใจหญิงสาวทางโทรศัพท์และหวังว่าแผนการวันนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาด
ใบหน้าสวยหวานพยักรับรู้ช้าๆ เธอตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง ลิปสติกสีแดงสดถูกหยิบจากกระเป๋าเครื่องสำอางค์เพื่อแต่งแต้มเรียวปากอิ่ม เธอตรวจสอบความเรียบร้อยบนใบหน้า หน้าอกอวบอิ่มถูกมือเล็กจับขยับให้เข้าที่เข้าทาง วันนี้ชายหนุ่มที่เธอรักจะต้องหลงใหลเธอจนแทบยอมตายถวายชีวิตให้
บริเวณหน้าเคาน์เตอร์บาร์มีร่างสูงนั่งเคาะนิ้วเพื่อรอเวลา แขนแกร่งยกขึ้นเหลือบดูนาฬิกา แก้วบรั่นดีถูกยกขึ้นจิบบางๆ ดวงตาคมสอดส่ายสายตาหาหญิงสาวที่กำลังรอ เขาสวมใส่แว่นตาสีดำเพื่ออำพรางสายตาจากบุคคลอื่น ไม่นานนักร่างเล็กของหญิงสาวก็เดินตรงเข้ามาทักทาย แม้เธอจะประหม่าสักเพียงใดก็พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อดำเนินแผนการให้เสร็จสิ้น
เสียงหวานเล่าเรื่องราวทั้งหมดว่าฮวางจื่อเทาคิดจะลักพาตัวชานยอลลี่เพื่อแก้แค้นให้กับแก็งค์หงษ์ซิ่ว เธอบังเอิญได้ยินแผนการทั้งหมดจากสายของบิดา แม้จะรักคริสมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่อาจทนเห็นเขาเจ็บปวดใจกับการสูญเสียคนรัก หญิงสาวกำชับให้เขาระวังตัวในการเคลื่อนย้ายรถแข่งทั้งหมดจากโกดัง เพราะแก็งค์หงษ์ซิ่วกำลังหาวิธีเล่นงานโดยการขโมยรถนำเข้าผิดกฎหมายทั้งหมดส่งให้กับตำรวจ ร่างสูงนั่งฟังเธอพร้อมใช้สมองขบคิด สิ่งที่เธอกล่าวมาทั้งหมดคือเรื่องที่มีโอกาสเกิดขึ้นจริง ปิงปิงรับรู้เรื่องความบาดหมางของสองแก็งค์ไม่น้อยเลยทีเดียว สีหน้าจริงจังของหญิงสาวทำให้มังกรสายฟ้าเชื่อใจ เมื่อเขาเผลอ เธอก็แสร้งปัดโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะหล่นไปที่พื้นตามแผนการที่วางไว้...
มือหนาควานหาโทรศัพท์ด้านล่าง เล้าจน์ของโรงแรมระดับห้าดาวค่อนข้างมืดแม้จะเป็นเวลาช่วงสาย ใบหน้าคมโน้มลงไปด้านล่างเพื่อมองหาโทรศัพท์ของตนเอง ฝ่ามือเล็กรีบเคาะผงเกล็ดสีใสลงในแก้วบรั่นดี แค่เพียงไม่นานเกล็ดของยาชนิดพิเศษก็มลายหายไปกับน้ำสีอัมพันสีเข้ม
"ฉันขอบใจเธอมากนะ" เสียงทุ้มเอ่ยตอบด้วยความจริงใจ
"ไม่เป็นไร ฉันรู้ดีว่าการรักใครสักคนจนหมดหัวใจเป็นยังไง" ใบหน้าสวยหวานยิ้มบาง เธอยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบและเอ่ยขอตัว
"ทานให้หมดแก้วแล้วกลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อจะถามหา"
"อืม" ฝ่ามือหนายกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกรวดเดียวหมด
ร่างสูงลุกขึ้นและล้วงกระเป๋าเงินเพื่อหยิบบัตรเครดิต การ์ดถูกยื่นให้บริกรด้วยมือที่เริ่มสั่นเทาน้อยๆ ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าบริกรหนุ่มที่เริ่มเบลอและเลือนลางขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือหนาลูบใบหน้าตนเองเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ เหงื่อกาฬเริ่มผุดพรายแม้ในเล้าจน์ชั้นใต้ดินจะเปิดแอร์เย็นฉ่ำ
"ขอผ้าเย็นให้ฉันที" เสียงทุ้มเอ่ยกับชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทีรีบร้อน
ผ้าเย็นถูกยื่นให้ร่างสูง เขารีบแกะมันออกจากซองพลาสติคด้วยมือที่เริ่มสั่นเทาขึ้นเรื่อยๆ อัตราการเต้นของหัวใจสูบฉีดแรงจนส่งผลกระทบต่อระบบในร่างกาย หน้าอกระเพื่อมขึ้นลง เขาเริ่มหอบหายใจช้าๆ ดวงตาคมพร่ามัว ความต้องการภายใต้ของจิตใจชายหนุ่มเริ่มปะทุอย่างแปลกประหลาด ตัวยาที่ผสมผสานความเคลิบเคลิ้ม มึนเมา ทำให้สติของเขาเริ่มหลุดลอยทีละนิด
ฝ่ามือเล็กเอื้อมไปเขย่าแขนแกร่งเพื่อแสร้งเรียกเขา เธอต้องการจะเช็คดูว่ามังกรสายฟ้ายังคงมีสติสัมปัญชัญญะครบถ้วนหรือไม่
"คริสคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เอามือออกไป!"
"เธอ....วางยาฉัน....เธอมันสกปรกสิ้นดี!" แขนแกร่งผลักร่างเล็กให้ออกห่างเต็มแรง ร่างบางเสียหลักจนเซถลา คริสเดินโซซัดโซเซออกไปด้านหน้าคล้ายคนเมาสุราอย่างหนัก
ชายหนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทาง สภาพของเขาในตอนนี้ไม่สามารถที่จะขับรถหนีไปที่ไหนได้ มือเริ่มสั่นเทาและชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ค่อยๆซึมออกมามากมาย ใบหน้าคมเริ่มซีดเซียว ริมฝีปากหนาขบเข้าหากัน ขายาวเริ่มอ่อนแรงลงทีละน้อย สติที่มีอยู่น้อยนิดกำลังจะดับวูบลงช้าๆ
เขาเดินสวนกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่กำลังเดินคุยโทรศัพท์ ฝ่ามือหนาฉุดกระชากข้อมือเล็กเข้าไปตรงมุมมืดของซอกในโรงแรม ใบหน้าสวยหวานแทบจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงแต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่อุดปากไว้ ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวราวกระดาษ เขาหอบหายใจเหนื่อย ดวงตาคมพร่ามัวเมื่อจับจ้องใบหน้าสวยใสของหล่อน...
"ฉัน...ไม่รู้ว่าเธอ...เป็นใคร แต่เธอ...ต้องช่วยฉัน" น้ำเสียงขาดช่วงเนื่องจากฤทธิ์ของยาที่กำลังทำปฎิกิริยากับร่างกายอย่างหนักหน่วง..
ภายหน้าอาคารโรงแรม ปิงปิงรีบเดินหาร่างสูงที่หายไปด้วยความเร่งรีบ เธอกดโทรศัพท์เพื่อรายงานฮวางจื่อเทาด้วยความร้อนรน...
.
.
.
.
.
.
บริเวณซอกภายในโรงแรมหรูชื่อดัง มีร่างของชายหนุ่มหล่อเหลายืนซบใบหน้าคมลงกับไหล่เล็กของหญิงสาวสวยหวาน ฝ่ามือหนาบีบไหล่ของเธอแน่น เขากำลังจะหมดแรงลงตรงหน้าของเธอ แขนเรียวประคองร่างสูงไว้เพราะเกรงว่าจะล้มลงไปทั้งคู่
"คุณคริส...ฉันจำคุณได้แล้ว" หญิงสาวคลายความฉงนเมื่อนึกออกว่าเขาคือใคร
"คุณคือ...คริสมังกรสายฟ้า" ดวงตากลมจับจ้องใบหน้าคมเมื่อเธอเริ่มคุ้นตา ลู่ฮานนี่เขย่าแขนเขาเบาๆเพื่อเรียกสติ
"ฉันโดน...วางยา เธอต้อง...ช่วยฉัน" เสียงแหบแห้งพยายามรวบรวมคำพูดทั้งหมดให้เป็นปกติ
เขาทรุดลงกับพื้นพรมสีแดง เหงื่อกาฬเริ่มซึมออกมาจากร่างกายทีละน้อย อากาศร้อนๆหนาวๆทำให้เขามีอาการคล้ายคนเป็นไข้ ในขณะที่ความมึนเมาจากฤทธิ์ยาก็ทำให้ระบบในร่างกายแปรปรวน ร่างสูงขอร้องให้เธอพาไปยังห้องพักของโรงแรมที่เขาเปิดแบบรายเดือนไว้ ร่างเล็กประคองชายหนุ่มเดินไปตามทางด้วยความเป็นห่วง เมื่อคีย์การ์ดถูกสอด ประตูห้องพักสุดหรูก็เปิดออกช้าๆ
คริสรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้วงคอ นิ้วยาวสอดเข้าปากของตนเองเพราะต้องการอาเจียนยาออกให้หมด แจ็คเก็ตหนังสีดำถูกถอดออก เขาเหวี่ยงมันไปที่พื้นอย่างแรง ดวงตาคมสะลึมสะลือ ศีรษะส่ายไปมาด้วยความมึนงง ฝ่ามือหนาวักน้ำขึ้นเพื่อล้างหน้าและบ้วนปากให้อาการดีขึ้นแต่ทุกอย่างกลับแย่ลงทวีคูณ ตัวยาปลุกอารมณ์ความต้องการจากส่วนลึกของจิตใจ ปลายจมูกโด่งผ่อนลมหายใจเข้าออก เขาพยายามควบคุมสติอารมณ์ที่กำลังกระเจิดกระเจิงจากฤทธิ์ยา ร่างบางก้าวเดินตรงเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
"คุณคริส คุณโอเคไหมคะ" ฝ่ามือเล็กแตะแขนแกร่งจนเขาสะดุ้งสุดตัว
"ช่วยอยู่ห่างๆผมด้วยครับ" ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวด้านข้างและตักเตือนเธอ
"หน้าคุณซีดมาก คุณโดนวางยาควรไปหาหมอมากกว่านะคะ" ลู่ฮานนี่ยังส่งเสียงอยู่ไม่ห่างจากเขานัก
"ผมบอกให้ออกไปไกลๆไง!!" เขาผลักร่างหญิงสาวจนหล่อนกระแทกกับผนังห้องทรุดนั่งลงกับพื้น
ใบหน้าคมเหลือบมองด้วยความตกใจ คริสรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับความต้องการของตัวเอง ตัวยาที่ใส่ในแก้วบรั่นดีมีฤทธิ์ให้เขามึนเมา เคลิบเคลิ้ม ขาดสติ รวมถึงปลุกอารมณ์ของความเป็นชายให้พลุ่งพล่านจนยากจะควบคุม ร่างสูงตัดสินใจเดินตรงไปพยุงร่างบางที่ล้มอยู่ข้างฝักบัว
"ผม...ผม ขอโทษ"
ฝ่ามือหนาประคองแผ่นหลังเล็กขึ้นมาจากพื้น เขาพลาดท่าโดนปุ่มปล่อยกระแสน้ำออกจากฝักบัว สายน้ำรินรดร่างคนทั้งสอง ลู่ฮานนี่ร้องโวยวายด้วยความตกใจ มือหนาปิดปากร่างเล็กไว้เพราะเกรงว่าเสียงจะดังออกไปด้านนอกจนคนแตกตื่น
"ชู่ว เงียบๆสิครับ" ปลายจมูกโด่งใกล้ชิดใบหน้าของเธอเสียจนหัวใจของร่างสูงเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
เสื้อซีทรูสีขาวบางเบาเปียกน้ำหมาด ร่างสูงเหลือบมองพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาคมพร่ามัว ภาพซ้อนหลอกล่อสายตาของเขาให้มองเธอเป็นคนรัก อารมณ์ในกายชวนให้เคลิบเคลิ้มไปกับภาพตรงหน้า
นิ้วเรียวยาวเกลี่ยแก้มใสของหญิงสาวเล่นอย่างเบามือ สายตาหวานเชื่อมเหมือนต้องการจะกลืนกินทั้งร่างของเธอ ลู่ฮานนี่สบสายตาที่มีอิทธิพลนั้น เธอชะงักงันดั่งโดนมนต์สะกดเมื่อใกล้ชิดกับคริสมังกรสายฟ้าจนแทบจะเป็นร่างเดียวกัน
ใบหน้าคมค่อยๆโน้มลงไปใกล้ สติของเขาเริ่มขาดหายไปทีละน้อย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกำลังถูกควบคุมโดยฤทธิ์ยาที่มีประสิทธิภาพทำลายล้างระบบสมอง เขาไม่มีแม้เวลาจะคิดไตร่ตรองกับสิ่งที่กำลังจะทำ ริมฝีปากหนาขบจูบกลีบปากเล็กด้วยความโหยหา ลิ้นยาวสอดเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวจากความต้องการภายใน ดวงตากลมเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือเล็กทุบตีไหล่กว้าง เธอดิ้นรนสุดกำลังจนเกือบจะหมดแรง ร่างสูงขึงเธอไว้กับผนังห้องน้ำอย่างคนขาดสติ
"คุณคริส ปล่อยฉัน ปล่อยสิ!" ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอหอมละมุน เธอขืนตัวขึ้นพร้อมร้องเรียกเขา
"คุณคริส คุณต้องมีสตินะ" เสียงหวานตวาดใส่ร่างสูง แต่เขาก็เหมือนคนหูหนวกตาบอด ตอนนี้ฤทธิ์ยากำลังทำลายสติสัมปัญชัญญะทั้งหมดที่มี
"คุณคริส...ไม่ อย่านะ อย่า..." เธอร้องเสียงหลงเมื่อฝ่ามือหนาเริ่มล้วงเข้าไปใต้เสื้อตัวบาง ขย้ำขยี้เนินอกเต่งตึงของเธอเล่นอย่างมึนเมา...ตะขอบรากำลังจะถูกปลดออกช้าๆ
ก่อนที่ร่างเล็กจะหลงไปกับสัมผัสที่เร่าร้อนของชายหนุ่ม เธอรวบรวมสมาธิที่มีอยู่น้อยนิด หล่อนกัดริมฝีปากของมังกรสายฟ้าเต็มแรง เขาผละออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดสีสดไหลซึมออกมาทีละน้อย หลังมือยกขึ้นปาดโลหิตที่ไหลเลอะ ดวงตาคมยังคงพร่ามัวดังเดิม
เขาดึงร่างเธอเข้ามากอดและทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องน้ำ ความทรมานกำลังทำลายชายหนุ่มให้หมดสภาพอย่างช้าๆ
"ช่วยผมที....ช่วย....ขังผมไว้ในนี้..."
"ช่วยออกไปให้ห่างผม...ผมขอร้อง"
ร่างสูงหนาวสั่นไปทั้งตัว เขาออกปากไล่หญิงสาวเสียงดังลั่นเพราะเกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย คริสกำลังขาดสติและควบคุมตัวเองไม่ได้ น้ำถูกเปิดใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม ร่างสูงรีบลงไปนั่งแช่ในอ่างเพื่อระงับอารมณ์ความต้องการ..มือหนาเสยผมสีดำขลับของตนเองเพื่อเรียกสติเข้าร่างโดยไว..
"อยู่ให้ห่างผมที่สุด!! ออกไป!" ใบหน้าคมฟุบหน้าลงกับขอบอ่าง ร่างเล็กรีบเดินออกไปนอกห้องน้ำด้วยความหวาดหวั่นใจ
แม้เธอจะเป็นห่วงเขาแต่ผู้ชายคนนี้ก็อันตราย เธอเกือบเผลอไผลไปกับสัมผัสที่เร่าร้อนของเขา โชคดีที่เธอเองก็พยายามหักห้ามใจไม่แพ้เขาเช่นกัน...ฝ่ามือเล็กแตะริมฝีปากของตนเมื่อนึกถึงภาพเมื่อครู่ หล่อนขยุ้มคอเสื้อซีทรูของตนเองไว้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ชวนตื่นเต้น หัวใจดวงน้อยวูบไหวเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของคริสมังกรสายฟ้าที่กำลังเล้าโลมเธออย่างอ่อนโยน...
END EP17--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวของคริสมังกรสายฟ้าจะดำเนินต่อไปเช่นไร โปรดติดตาม...
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky เราจะตามอ่าน สกรีมมาพวกท่าน
