บ้าน
คริ สทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ข้างเตียง ก่อนจะเหลือบมองร่างโปร่งที่นอนอยู่บนเตียงด้วยแววตาพึงพอใจระคนสมเพช กลีบปากหนายกยิ้มเย้ยหยันเมื่อเห็นบาดแผลที่เขาสาปไว้รุกรามกลืนกินเอาเนื้อ ดีไปจนถึงมุมปากอีกด้าน อีก ทั้งใบหน้านวลยังซีดเซียวไร้สีเลือด เหงื่อกาฬผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้า ปากอิ่มสั่นระริก พึมพำเหมือนคนละเมอ ท่าทางที่แสดงออกบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าร่างโปร่งกำลังถูกพิษจากบาดแผลรุมเร้า อย่างหนัก แต่กระนั้นร่างสูงก็ไม่ได้รู้สึกสงสารหรือเห็นใจแต่อย่างใด ซ้ำยังปลื้มปิติกับผลงานตัวเองเสียด้วยซ้ำ
“น้ำ น้ำ”ชานยอลพึมพำเบาๆอย่างคนไม่ได้สติ เปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ทำให้ร่างโปร่งไม่รู้เลยว่ากำลังอยู่กับใคร
“น้ำ ......นะ ”คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไปด้วยความเจ็บจี๊ดจากแผลยามขยับปากพูด ชานยอลนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด ในขณะที่มือเรียวก็พยายามไขว่คว้าหาน้ำ ธาตุประจำกายที่จะช่วยบรรเทาอาการให้ทุเลาลงได้บ้าง
คริสมองท่าทางของชานยอลก่อนจะหัวเราะในลำคอ แล้วเหลือบไปมองแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆเขาอย่างไม่ใส่ใจ หรือคิดที่จะหยิบมันให้ ร่างสูงทำเพียงแค่นั่งมองอีกคนทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดที่ตัวเองมอบให้เท่า นั้น
โอฟิอุสมองร่างโปร่งอย่างเป็นกังวล เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ แต่เขาก็ช่วยอะไรไม่ได้ อย่างมากที่สุดก็ทำได้เพียงยืดเวลาของชานยอลเท่านั้น แต่ก็ไม่อาจช่วยให้รอดพ้นไปจากกงเล็บของมัจจุราชมีชีวิตคนนี้ได้อยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว ไม่ช้าก็เร็ว.....คมขวานของมัจจุราช จะตัดฉับเข้าที่วิญญาณของชานยอล แล้วเมื่อเวลานั้นมาถึง แม้แต่สายน้ำของโพไซดอน ก็มิอาจช่วยรักษาได้...
ชานยอลที่นอนทรมานมานานค่อยๆปรือตาขึ้น ดวงตากลมโตที่มักจะฉายแววมาดมั่นและมีชีวิตชีวาเหมือนท้องทะเลในยามฟ้าเปิด บัดนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นขุ่นมัว และเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือเรียวควานหาน้ำอย่างสะเปะสะปะ แม้เขาจะมีความสามารถในการระบุแหล่งน้ำต่างๆ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะใช้ความสามารถนี้ในยามที่ร่างกายอ่อนแอถึงขนาดนี้
“หยิบน้ำ น้ำ ให้หน่อย”ร่างโปร่งเอ่ยออกไป เมื่อมองเห็นลางๆว่ามีใครบางคนกำลังนั่งอยู่ข้างเตียงของเขา คริสเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำตามคำขอของร่างโปร่ง รอยยิ้มดีใจถูกวาดขึ้นที่กลีบปากบาง ก่อนจะค่อยๆหุบลงเมื่อเสียงที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุดเอ่ยขึ้น
“อยากได้น้ำงั้นหรอ”
“คริส...ออกไป”ชานยอลยันตัวลุกขึ้น เอ่ยไล่อีกคนอย่างยากลำบาก น้ำเสียงที่ควรจะเกรี้ยวกราดกลับกลายเป็นเสียงที่ดูอ่อนแรงเสียจนไม่เหลือ เคล้าของความโกรธแค้น ร่างโปร่งพยายามบังคับกระแสน้ำในแก้วให้รดราดร่างสูงแต่ก็ทำได้อย่างมากแค่ ให้มันขยับนิดหน่อยเท่านั้น
คริสมองน้ำในแก้วก่อนจะยิ้มหยันออกมา แล้วหันไปหาชานยอล
“ต่อให้นายกลับลงไปยังทะเลลึก สายน้ำก็ช่วยนายไม่ได้ชานยอล”
“ออกไป”
“คงจะไม่ได้”
“ออกไป โอ๊ย!!!”หยดเลือดค่อยๆไหลออกมาจากปากแผล พร้อมกับรอยแผลที่รุกรามมากขึ้น ชานยอลพยายามเก็บงำความเจ็บปวดไว้ภายใน มือเรียวกำผ้าห่มแน่นเพื่อระบายความทรมานจากบาดแผล เขาไม่อยากแสดงออกมาให้คนคนนี้เห็น ไม่อยากจะแพ้ผู้ชายคนนี้
“หึ น่าสมเพช”คริสเหลือบมองมือที่กำผ้าห่มแน่นก่อนจะแสยะยิ้ม
“ให้ฉันช่วยมั้ยชานยอล เพียงแค่นายวอนขอฉันเท่านั้น แค่วอนขอ...”
“ไม่!”
“โพไซดอนสอนลูกให้หยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ไม่ได้สอนให้รู้จักเอาตัวรอดงั้นหรอ หึ ช่างเป็นพ่อที่โง่เง่าสิ้นดี”
ซ่า!!
มือเรียวสาดน้ำใส่หน้าร่างสูง ก่อนจะปาแก้วใส่หน้า คริสรีบเบี่ยงตัวหลบ แต่เศษแก้วก็ยังคงกระเด็นขึ้นมาบาดแก้มเขาอยู่ดี เลือดสีสดไหลออกมาจากปากแผล นิ้วแกร่งปาดเลือดออกช้าๆ อย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ ก่อนจะหันกลับไปมองร่างโปร่งนั่งหอบอยู่บนเตียง
“อย่ามาหยามเกียรติของโพไซดอน!!!” ชายยอลพูดเสียงกร้าว แม้จะไม่เท่ายามปกติแต่น้ำเสียงก็บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธจัด คริสหลับตาลงข่มอารมณ์ก่อนจะค่อยๆหยิบเศษแก้วที่ปักอยู่ในแผลออกมา ทันทีที่เขาเอามันออกลิ่มเลือดมากมายก็ไหลทะลักออกมา
“ดูเหมือนว่านายจะไม่เชื่อคำเตือน ของฉันเลยนะ”คริสเอ่ยย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาเคยพูดไว้ด้วยน้ำเสียงที่ไม่เจือ ความโกรธเคือง แต่มันกลับสงบนิ่งราบเรียบราวกับคลื่นสงบที่เกิดก่อนพายุที่โหมกระหน่ำ
“ออกไป!!!”
“รักมันมากเลยใช่มั้ยไอ้เกียรติยศพวกนั้น”
“ออกไป!!!”
“บังเอิญว่าฉันก็รักเหมือนกันด้วย สิ” คริสแสยะยิ้ม จับจ้องไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยแววตามาดร้าย ก่อนจะพูดถ้อยคำที่กระตุกหัวใจของชานยอลให้สั่นไหว และหวาดระแวงด้วยความกลัว
“แต่ฉันรักที่จะทำลาย”สิ้น เสียง ร่างสูงก็ดึงชานยอลลงมาจากเตียงอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าร่างโปร่งกำลังป่วย อยู่ มือแกร่งลากอีกคนไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะผลักเข้าไปข้างในจนร่างโปร่งเซถลาล้มลงไปกองกับพื้น
เป็นครั้งแรกที่ชานยอลรู้สึกไม่ปลอดภัยในอาณาเขตธาตุของตัวเอง ความเย็นของสายน้ำไม่อาจทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาได้ ซ้ำยังหวาดวิตกมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ร่างโปร่งค่อยๆกระถดตัวหนี ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าน่ากลัวกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเจอ แววตาคมคู่นั่นไม่ส่อแววโกรธเกรี้ยวอย่างครั้งก่อนๆ แต่มันกลับฉายแววสนุก และไม่น่าไว้ใจ เหมือนกับคนบ้าที่เราไม่สามารถเดาความนึกคิดได้
“จะทำอะไร”ชานยอลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ข่มความหวาดกลัวไว้อย่างสุดความสามารถ แต่ถึงอย่างนั้นท้ายประโยคก็ยังสั่นเครือ
“ทำลายเกียรติของโพไซดอน”คริสตอบ ราวกับมันเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศที่ไม่จำเป็นต้องได้รับความสนใจ ชานยอลอ้าปากเตรียมจะพูดต่อ แต่กลีบปากหนาที่บดขยี้ลงมาก็ปิดปากกลืนกินคำพูดเขาไปเสียก่อน ตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจพร้อมกับพยายามผลักอีกคนให้ออกไป สัมผัสจากคนที่เกลียดเร่งเร้าให้เขาผลักไสคนคนนี้ออกไปให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเขาดิ้นรนมากเท่าไรก็ยิ่งกระตุ้นให้คริสสนุกมากขึ้นเท่า นั้น
ปากหนาบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วง มือหนาบีบสันกรามแรงจนชานยอลเผยอปากออกให้เขาได้สอดลิ้นเข้าไป ความร้อนอันชุ่มฉ่ำของลิ้นสากบุกรุกเข้ามาอย่างไม่ยี่หระต่อการปัดป้องของ เจ้าของกลีบปาก มันเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กภายในอย่างเร่าร้อนและลิดรอนลมหายใจของคนถูกกระทำ มากขึ้นเรื่อยๆ จนมือเรียวที่ผลักดันเขาอ่อนแรงลง อกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหอบหนัก แต่ถึงกระนั้นร่างสูงก็ยังไม่ใส่ใจอยู่ดี ฟันคมขบเม้มกลีบปากอิ่มที่เต็มไปด้วยรอยแผลจนเลือดไหลซิบออกมา เลือดบางส่วนซึมเข้าไปในปาก เจือให้รสจูบคราวและน่าสะอิดสะเอียนสุดแสนที่จะน่ารังเกียจในความคิดของชาน ยอล
ห้วงเวลาแห่งความอับอายดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ทุกจังหวะที่ร่างสูงบดกลีบปากลงมา รอยแผลก็ค่อยๆทุเลาลงช้าๆ พิษไข้เริ่มจางหายไป หากแต่เขาไม่ปล่อยให้มันหายสนิทเสียทีเดียว ร่างสูงถอนริมฝีปากออก ชานยอลหอบหายใจหนัก อ้าปากกอบโกยออกซิเจนเข้าปอดอย่างรวดเร็ว แต่ความทรมานเมื่อครู่เหมือนเป็นเพลงแค่การเบิกโรงเท่านั้น เมื่อร่างสูงเปล่งเสียงพูดออกมา
“ถ้าต้องเสียเกียรติภายใต้กระแสน้ำ พวกนี้......นายจะรู้สึกยังไง ชานยอล” คริสกระตุกยิ้ม สายน้ำจากฝักบัวสาดกระเซ็นลงมารดตัวคนทั้งสองให้เปียกปอน คริสลากริมฝีปากเฉียดปลายคางลงมาเรื่อยๆ และเริ่มคลอเคลียกับลำคอระหง มือหนาผลุบหายเข้าไปใต้เสื้อผ้า ความรู้สึกวาบวามชวนขนลุกรุกรานจิตใจของชานยอลอย่างหนักจนหน้าท้องหดเกร็งไป หมด ก่อนความเสียวซ่านจะระเบิดออกมาเป็นเสียงครางเมื่อนิ้วแกร่งจงใจสะกิดยอดอก
“อ๊ะ!..”เสียงครางทุ้มต่ำแต่กลับ ฟังลื่นหูเล็ดรอดออกมาจากกลีบปากอิ่มก่อนจะถูกเก็บงำเอาไว้ภายใต้การเม้มปาก ที่แน่นสนิท แม้เลือดจากบาดแผลที่ยังไม่หายสนิทจะไหลย้อนกลับเข้าไปในปากให้รู้สึกขมปร่า แต่ร่างโปร่งก็ยังคงเม้มมันไว้แน่น เขาจะไม่ยอมตอบสนองสัมผัสของผู้ชายคนนี้ จะไม่ยอมให้เขาเหยียบย้ำศักดิ์ศรีของตัวเองไปมากกว่านี้...
“จะขัดขืนได้สักกี่น้ำ”คริสเอ่ยถามเสียงเย้ยหยัน
“เลว!”
“งั้นมาดูกันว่าฉันจะเลวได้แค่ไหน” คริสโถมตัวเข้ามาก่อนจะปลุกฝูงวิญญาณขึ้นมา ห้องทั้งห้องค่อยๆมืดมิดลงเรื่อยๆราวกับเป็นเวลากลางคืน กลิ่นไอความตายอบอวลไปทั่วห้องจนสั่นประสาทให้สั่นไหว วิญญาณมากมายจะผุดขึ้นมาจากพื้นแล้วตรึงร่างชานยอลเอาไว้ หัวใจดวงน้อยสั่นรัว พยายามขัดขืน และหลบหน้าเหล่าดวงวิญญาณพวกนั้น เพราะพวกมัน...
ล้วนเป็นวิญญาณจากน่านน้ำ
ร่างสูงมองภาพตรงหน้าอย่างชอบใจ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรียกวิญญาณจากน่านน้ำมา แต่เป็นเรื่องจงใจที่คัดสรรมาอย่างดีเพื่อหยามศักดิ์ศรีต่างหาก!!!
คริสไล้สายตาไปตามเสื้อผ้าที่แนบเนื้อเผยให้เห็นทุกสัดส่วนของเด็กหนุ่ม ยอดอกที่ถูกกระแสน้ำชูชันขึ้นมาจนเนื้อผ้านูนขึ้น กางเกงผ้าบางนาบไปกับสะโพกจนเห็นขอบชั้นในสีเบจที่เจ้าตัวสวมใส่
ปากหนาจู่โจมครอบครองยอดอกที่ชูชันผ่านเนื้อผ้า ความร้อนจากลิ้นและชื่นแฉะจากน้ำสีใสทำชานยอลแทบสติแตก ร่างโปร่งเม้มปากแน่นพร้อมกับเชิดหนาขึ้น นิ้วมือและเท้าจิกเกร็งอยู่กับพื้นห้องน้ำอย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ ความอัปยศอดสูถาโถมเข้ามาสู่จิตใจร่างโปร่ง บุตรของโพไซดอนแต่กลับต้องมาถูกย่ำยีภายใต้สายน้ำ ธาตุประจำกายอย่างนั้นน่ะหรือ เขาจะต้องเสียมันไปจริงๆใช่มั้ย ซ้ำร้ายเขายังทำอะไรไม่ได้ จะหนี จะผลักไสก็ไม่ได้ ได้แต่ทนให้ศักดิ์ศรีถูกเหยียบย้ำอยู่อย่างนี้!!!
มือหนาบีบเฟ้นสะโพกมนก่อนจะจงใจลากผ่านส่วนกลางลำตัวแล้วเลิกชายเสื้อของ ชานยอลขึ้นมา แล้วถอดทิ้งมันออกไปอย่างไม่ใยดี ปากหนาตีตราความเป็นเจ้าของ และบรรจงเน้นย้ำจนเรือนร่างขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยรักสีแดงช้ำ ลิ้นร้อนตวัดเลียที่สะดือจนหน้าท้องอีกฝ่ายหดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ทีท่าว่าชานยอลจะยอมเปิดปากครางออกมา
ร่างสูงยิ้มเยาะก่อนจะจัดการถอดกางเกงและกระตุกชั้นในอีกฝ่ายออก แล้วลูบไล้ส่วนกลางลำตัวที่สั่นระริกและเริ่มมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาบ่งบอก ให้รู้ว่าเจ้าของกำลังรู้สึกยังไง คริสยกยิ้มก่อนจะกดย้ำที่ส่วนปลายของมันหลายๆที พร้อมกับรูดมือขึ้นลงถี่ๆ
“อ๊ะ อ้า....” เสียงครางหลุดออกมาจากกลีบปากอิ่ม คริสเพิ่มรสสัมผัสมากขึ้น ลิ้นร้อนค่อยเลียลงมาผ่านไรขนอ่อนจนเกือบที่จุดกลางลำตัว ในขณะที่มือแกร่งก็รูดส่วนอ่อนไหวนั้นขึ้นลงเร็วๆ
เขาไม่ได้ทำเพื่อสนองความสุขให้ชานยอล แต่ทำเพื่อสร้างความสุขให้ตัวเองต่างหาก ยิ่งชานยอลร้องครางมากเท่าไร ศักดิ์ศรีพวกนั้นก็ยิ่งถูกทำลายมากขึ้นเท่านั้น
“อึ้ก อ้ะ อ๊า...” ชานยอลพยายามกั้นเสียงครางอย่างหนัก แต่สุดท้ายสติก็พ่ายแพ้ให้กับสัญชาตญาณดิบในตัว ร่างกายของเขากำลังตอบสนองคริส กำลังให้ผู้ชายคนนี้เหยียบย้ำศักดิ์ศรีตัวเองและ.....โพไซดอน
“ครางชื่อฉัน”
“ไม่!” คริสยิ้มร้ายออกมา มืออีกข้างค่อยๆเคล้นคลึงบั้นท้ายพร้อมกับบีบเฟ้นแรงๆ ก่อนจะใช้นิ้วถูไปตามร่องระหว่างเนินเนื้อกลมกลึงทั้งสอง ก่อนจะกดย้ำที่ปากทางด้านหลังแรงๆ
“อ้า อ๊า อื้ออ” ชานยอครางเสียงกระเส่า แม้จะเสียวซ่านมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ยอมครางชื่อคริสออกมาอยู่ดี
คริสลูบตามผนังช่องทางเบาๆ แต่แค่เพียงเท่านั้นก็ปลุกความต้องการของชานยอลออกมาได้แล้ว.....เพราะ สำหรับคนที่ไม่เคย แค่นิดเดียวมันก็รู้สึกแล้ว....
“อื้มมม อ้ะ อ้ะ ”ช่องทางด้านหลังตอดรัดนิ้วยาวอย่างโหยหา ในขณะที่ด้านหน้าก็ปริ่มน้ำแห่งความสุขสม อีกเพียงนิดเท่านั้นเขาก็จะปลดปล่อย คริสเพิ่มสัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ จนชานยอลเผลอไผลลืมสติและศักดิ์ศรีของตัวเอง สะโพกมนส่ายไปมาอย่างต้องการ ใบหน้านวลเชิดขึ้น ปากอิ่มที่ยังมีรอยแผลเผยออ้าออกอย่างยั่วยวน ตากลมสวยที่ฉ่ำไปด้วยแรงราคะหลับตาลงอย่างรอเวลาที่จะสุขสม
“อ๊า อื้อออ อื้มมม ”เสียงครางดังลั่นไปทั่วห้องน้ำ มือแกร่งรูดรั้งเร็วขึ้นอีก ชานยอลซี๊ดปากก่อนจะเกร็งสะโพกแล้วปลดปล่อยออกมาใส่มือร่างสูง
“หึ”คริสมองน้ำสีขาวขุ่นด้วยแววตาเหยียดก่อนจะใช้มันเป็นสารล่อลื่นให้แก่ช่องทาง
นิ้วยาวกดย้ำๆและหมุนวนในช่องทางหลายๆครั้ง จนสร้างความเสียวซ่านให้ชานยอลมากขึ้นเรื่อยๆ หากแต่มันยังไม่ถึงที่สุด เพราะนิ้วยาวนั้นอยู่ในช่องทางของเขาเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ไม่ได้เข้ามาสุดความยาว สะโพกมนเผลอกดลึกเพื่อจะรับนิ้วให้เข้ามาในตัวมากขึ้นตามที่ร่างกายปรารถนา แต่ก็ถูกมือหนาของคริสขัดขวางเสียก่อน
“ต้องการฉัน ก็ทำให้ฉันมีความสุขซะก่อนสิ โพไซดอนไม่ได้สอนการเอาใจคู่นอนให้รึไง”ชานยอลเม้มปากแน่น ความต้องการกำลังจะแปรเปลี่ยนมาเป็นความโกรธแค้น หากว่านิ้วยาวจะไม่กดย้ำที่ช่องทางกระตุ้นอารมณ์ดิบขึ้นมาเสียก่อน
“อ๊ะ!!!”
“มีความสุขใช่มั้ย อยากสุขจนถึงที่สุดรึเปล่าล่ะ ทำให้ฉันมีความสุขก่อนสิ”มือหนารูดซิบกางเกงลง เผยให้เห็นความเป็นชายที่ตื่นตัวเต็มที่แก่สายตาชานยอล ตากลมเสมองไปทางอื่น แม้ช่องทางด้านหลังจะต้องการคริสมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดจะทำมัน เพราะถ้าเขาทำศักดิ์ศรีของเขาก็จะไม่เหลืออะไร...
“จะไม่ทำ?”คริสเลิกคิ้วถาม
“ไม่ อ๊ะ อ้ะ...”คำปฏิเสธทั้งหมดถูกลดความน่าเชื่อถือด้วยเสียงครางกระเส่าทันทีที่ ช่องทางด้านหลังถูกปรนเปรอ คริสจงใจเน้นย้ำที่จุดกระสันของร่างโปร่งจนคลื่นความเสียวซ่านสุดรัญจวนโหม กระพือไปทั่วร่าง
“จะไม่ทำก็ได้ แต่ระวังเรื่องนี้จะรู้ไปถึงหูโพไซดอนนะ” คริสพูดพร้อมยกยิ้มให้ ชานยอลเม้มปากแน่น ก่อนจะหลับตาข่มอารมณ์ น้ำตาแห่งความแค้นคลอหน่วงที่ขอบตา มือเรียวกำแน่นจนเล็บจิกเนื้อ ปากอิ่มสั่นระริกยามเอื้อนเอ่ย
“ก็ได้” คริสกะตุกยิ้ม ชานยอลมองเหยียดด้วยสายตารังเกียจ แต่สุดท้ายก็จำยอมทำตามคำสั่งของร่างสูง วิญญาณที่ตรึงร่างของเขาค่อยๆลดแรงกักกัน แต่ก็ไม่ปล่อยเป็นอิสระเสียทีเดียว มันยังคงพัวพันอยู่ใกล้ๆร่างของเขา และปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
มือเรียวที่สั่นระริกเพราะความโกรธแค้นค่อยๆยื่นมือเข้าไปใกล้ส่วน นั้น เปลือกตาบางปิดลงอย่างไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า แต่ก่อนที่จะสัมผัสกับส่วนนั้นจู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นขัด
“ปาก” ตากลมลืมตามองอีกคนอย่างตื่นตระหนก หัวใจเต้นรัวแทบแหลกละเอียดด้วยความเจ็บใจ
“คิดเอา ถ้าโพไซดอนรู้มันจะเป็นยังไงนะ” ชานยอลโกรธจนตัวสั่น ตากลมโตที่แดงก่ำด้วยแรงโทสะจ้องคริสเขม็ง ก่อนที่จะค่อยๆโน้มหน้าลงไปกลืนกินความอัปยศอดสูของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ ข้างหน้าช้าๆ หยดน้ำตาร่วงเผาะทันทีที่ความใหญ่โตร้อนรุ่มอยู่ในโพรงปาก ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งเจ็บใจอย่างถึงที่สุด ศักดิ์ศรีของตัวเอง เกียรติของโพไซดอนถูกป่นปี้จนไม่เหลือชิ้นดี
“แล้วก็อย่าคิดจะทำร้ายฉัน เพราะทันทีที่นายทำ วิญญาณพวกนั้นจะวิ่งแจ้นไปบอกเรื่องนี้กับโพไซดอน แล้วเรื่องนี้ก็จะแดงไปถึงโอลิมปัสแน่นอน” คริสก้มลงกระซิบเสียงพร่าข้างหู ชานยอลกำมือแน่นจนเลือดไหลซิบๆ หยดน้ำตาแห่งความเจ็บใจพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ในขณะที่เรียวลิ้นแลบเลียส่วนนั้น และปากอิ่มที่ขยับดูดเม้มไปตามความยาวช้าๆ
“อืมมม...”คริสครางอย่างสุขสม ไม่น่าเชื่อว่าคนจากท้องทะเลจะมีริมฝีปากที่อุ่นแบบนี้ผิดกับความเย็นของสาย น้ำ มือหนาสอดเข้าใต้กลุ่มผมนุ่มก่อนจะขยุ้มไปตามแรงอารมณ์ พร้อมกับลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ก่อนจะเคล้นคลึงแก้มก้นทั้งสองอย่างมันมือ
ชานยอลกำมือแน่นขึ้นอีก จิตใจของเขาแผดเสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด อยากจะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่สุดท้ายก็ต้องก้มหน้าจำยอมต่อความเสื่อมเสีย ลิ้นเรียวโลมเลียไปตามความยาวอย่างนึกรังเกียจ เส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงค่อยๆนูนขึ้นเรื่อยๆ ตามการตื่นตัวของส่วนนั้น ปากอิ่มดูดส่วนปลายซ้ำๆหลายๆที
“อืมมม.... เร็วอีกชานยอล” คริสพูดเสียงแหบพร่า ชายยอลเร่งจังหวะการปรนเปรอให้เร็วและแรงขึ้นอีกจนท่อนเนื้อขยายใหญ่ขึ้นจน คับปากและจุกไปถึงคอ น้ำสีใสค่อยๆไหลย้อยออกมาจากมุมปากพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่เริ่มปริ่มอยู่ ที่ส่วนปลาย มือหนากดศีรษะชานยอลให้กลืนกินส่วนนั้นของเขาเข้าไปมากขึ้นอีก น้ำตาแห่งความเจ็บใจไหลลงมาไม่ขาดสาย ก่อนที่เขาจะลืมตาโพล่งตกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ช่องทาง
“อื้อ!!!”ชานยอลหลุดเสียงครางออกมา เมื่อนิ้วยาวกดเน้นที่จุดกระสันสร้างความร้อนรัญจวนไปทั่วร่าง เพลิงราคะที่ดับไปแล้วค่อยๆโหมกระพือขึ้นอีกครั้ง
ช่องทางด้านหลังตอดรัดนิ้วอีกฝ่ายอย่างแรงจนได้ยินเสียงบีบรัดดังไป ทั่วห้อง ในขณะที่ด้านหน้าก็เร่งเร้าปรนเปรอให้ร่างสูงวาบหวามมากยิ่งขึ้นตามแรง อารมณ์ของตัวเอง
“อืมมม ชอบใช่มั้ย”
“อื้มม อื้อออ!!”สองเสียงครางประสานเป็นเสียงเดียวกัน
ช่องทางด้านหลังถูกนิ้วยาวสอดเพิ่มเข้าไปอีกสองนิ้วในคราวเดียว ก่อนจะหมุนวนภายใน แล้วกดย้ำที่จุดไวสัมผัสในร่างจนชานยอลกระตุก ปากอิ่มดูดเม้มรัดส่วนนั้นเป็นจังหวะตามจังหวะด้านหลัง น้ำสีขาวค่อยๆปริ่มออกมามากขึ้นแต่ยังไม่ทันจะปลดปล่อย จู่ๆคริสก็พลิกร่างโปร่งให้นอนราบไปกับพื้นกระเบื้องเย็นเยียบ ก่อนจะแยกขาของเขาให้อ้าออกกว้าง แล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามารวดเดียวจนหมด
“อ๊ะ อ๊ะ จะ เจ็บ!”ชานยอลร้องลั่น มือเรียวจิกกระเบื้องจนเล็บบิ่น
“อา..อืมมม”คริสครางต่ำในคอพร้อมกับสอดใส่เข้าออกแรงๆจนร่างโปร่งโยกคลอนไปตามแรง โดยไม่สนใจว่าคนใต้ร่างจะเจ็บปวดแค่ไหน
ร่างสูงกระแทกย้ำจุดไวสัมผัสถี่ๆจนร่างโปร่งสั่นกระตุก ความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความกระสันซ่านที่โหมกระพือไปทั่วร่างเสียจนร่าง กายแทบ
แผดเผาท่ามกลางไฟราคะ เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางกระเส่าดังก้องไปทั่วห้องน้ำด้วยจังหวะที่ ค่อยๆถี่ขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่
“อื้ออออ อ้า อ๊ะ อ๋า” ปากอิ่มเผยอออกอย่างยั่วยวน ตากลมปรือขึ้นมองสายน้ำที่สาดลงมารดหน้าตัวเองอย่างเลื่อนลอย
“อื้มม...ครางชื่อฉันสิ” คริสลดจังหวะสอดใส่เพื่อทรมานให้ชานยอลทนไม่ไหวครางเรียกชื่อเขา ร่างโปร่งนิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่สะโพกมนกระถดเข้าหาส่วนนั้น และส่ายไปมาอย่างต้องการตามสัญชาตญาณ
“คะ คริส.....”สุดท้ายศักดิ์ศรีทั้งหมดพังทลายลงมา พ่ายแพ้ให้กับแรงราคะภายในกาย
คริสกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัย ถึงจะขัดใจที่ต้องลดจังหวะกลางคัน แต่เพื่อความอับอายของชานยอลเขาย่อมรอได้เสมอ ร่างสูงกระแทกย้ำเข้าไปด้วยจังหวะที่แรงและเร็วกว่าเดิม มือหนาบีบเฟ้นสะโพกมนจนขึ้นรอยแดง ก่อนจะลูบไรขนอ่อนที่ลุกชันขึ้นด้วยความรัญจวน
“อื้ออ อ๊า อ้ะ คริส คริส” ช่องทางด้านหลังตอดรัดอย่างบ้าคลั่ง เสียงสารล่อลื่นภายในดังเฉอะแฉะเป็นจังหวะ ปลายทางสวรรค์ลอยอยู่รำไรเพียงแค่เอื้อมมือแตะ
“อืมมม ใกล้แล้ว”คริสกระแทกเข้าออกอีกถี่ๆ มือหนาจับแยกเข่าทั้งสองให้กว้างออกอีก ก่อนจะดันตัวเข้าไปลึกกว่าเดิม ร่างสูงขยับรัวๆอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยธารสีขาวขุ่นเต็มช่องทางลี้ลับ ในขณะที่ชานยอลเองก็ปลดปล่อยความสุขออกมาเลอะหน้าขาร่างสูงไปหมด
มือหนาปาดน้ำสีขาวขุ่นที่ล้นออกมาจากช่องทาง ก่อนจะเกลี่ยมันที่กลีบปากและสอดเข้ามาในโพรงปาก ความแสบจากบาดแผลแล่นริ้วเข้ามาจนชานยอลหน้าเหยเก แต่ไม่เท่ารสชาติอันน่าสะอิดสะเอียนของของเหลวที่กลีบปาก คริสยกยิ้มสะใจก่อนจะเลียริมฝีปากชานยอลอย่างเร่าร้อน ปากหนาดูดเม้มเบาๆที่รอยแผล เลือดสีสดไหลผสมไปกับน้ำสีขาวขุ่น ก่อนจะถูกชะล้างออกไปด้วยลิ้นร้อน รอยแผลและพิษจากไข้ค่อยๆดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ปากหนาจูบซับเบาๆก่อนที่คำสาปทุกอย่างจะคลายไป คริสยิ้มพรายก่อนจะยันตัวลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับทิ้งท้ายด้วยประโยคที่แสนจะเจ็บแสบ
“เกียรติของโพไซดอนหอมหวานดีนะ”
---------------------------------------------------------------------
Write talk..
อยากรู้ฟีดแบคของพาร์ทนี้มากกก รบกวนด้วยนะคะะ >>> กลับไปที่เด็กดี
“น้ำ น้ำ”ชานยอลพึมพำเบาๆอย่างคนไม่ได้สติ เปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ทำให้ร่างโปร่งไม่รู้เลยว่ากำลังอยู่กับใคร
“น้ำ ......นะ ”คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไปด้วยความเจ็บจี๊ดจากแผลยามขยับปากพูด ชานยอลนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด ในขณะที่มือเรียวก็พยายามไขว่คว้าหาน้ำ ธาตุประจำกายที่จะช่วยบรรเทาอาการให้ทุเลาลงได้บ้าง
คริสมองท่าทางของชานยอลก่อนจะหัวเราะในลำคอ แล้วเหลือบไปมองแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆเขาอย่างไม่ใส่ใจ หรือคิดที่จะหยิบมันให้ ร่างสูงทำเพียงแค่นั่งมองอีกคนทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดที่ตัวเองมอบให้เท่า นั้น
โอฟิอุสมองร่างโปร่งอย่างเป็นกังวล เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ แต่เขาก็ช่วยอะไรไม่ได้ อย่างมากที่สุดก็ทำได้เพียงยืดเวลาของชานยอลเท่านั้น แต่ก็ไม่อาจช่วยให้รอดพ้นไปจากกงเล็บของมัจจุราชมีชีวิตคนนี้ได้อยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว ไม่ช้าก็เร็ว.....คมขวานของมัจจุราช จะตัดฉับเข้าที่วิญญาณของชานยอล แล้วเมื่อเวลานั้นมาถึง แม้แต่สายน้ำของโพไซดอน ก็มิอาจช่วยรักษาได้...
ชานยอลที่นอนทรมานมานานค่อยๆปรือตาขึ้น ดวงตากลมโตที่มักจะฉายแววมาดมั่นและมีชีวิตชีวาเหมือนท้องทะเลในยามฟ้าเปิด บัดนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นขุ่นมัว และเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือเรียวควานหาน้ำอย่างสะเปะสะปะ แม้เขาจะมีความสามารถในการระบุแหล่งน้ำต่างๆ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะใช้ความสามารถนี้ในยามที่ร่างกายอ่อนแอถึงขนาดนี้
“หยิบน้ำ น้ำ ให้หน่อย”ร่างโปร่งเอ่ยออกไป เมื่อมองเห็นลางๆว่ามีใครบางคนกำลังนั่งอยู่ข้างเตียงของเขา คริสเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำตามคำขอของร่างโปร่ง รอยยิ้มดีใจถูกวาดขึ้นที่กลีบปากบาง ก่อนจะค่อยๆหุบลงเมื่อเสียงที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุดเอ่ยขึ้น
“อยากได้น้ำงั้นหรอ”
“คริส...ออกไป”ชานยอลยันตัวลุกขึ้น เอ่ยไล่อีกคนอย่างยากลำบาก น้ำเสียงที่ควรจะเกรี้ยวกราดกลับกลายเป็นเสียงที่ดูอ่อนแรงเสียจนไม่เหลือ เคล้าของความโกรธแค้น ร่างโปร่งพยายามบังคับกระแสน้ำในแก้วให้รดราดร่างสูงแต่ก็ทำได้อย่างมากแค่ ให้มันขยับนิดหน่อยเท่านั้น
คริสมองน้ำในแก้วก่อนจะยิ้มหยันออกมา แล้วหันไปหาชานยอล
“ต่อให้นายกลับลงไปยังทะเลลึก สายน้ำก็ช่วยนายไม่ได้ชานยอล”
“ออกไป”
“คงจะไม่ได้”
“ออกไป โอ๊ย!!!”หยดเลือดค่อยๆไหลออกมาจากปากแผล พร้อมกับรอยแผลที่รุกรามมากขึ้น ชานยอลพยายามเก็บงำความเจ็บปวดไว้ภายใน มือเรียวกำผ้าห่มแน่นเพื่อระบายความทรมานจากบาดแผล เขาไม่อยากแสดงออกมาให้คนคนนี้เห็น ไม่อยากจะแพ้ผู้ชายคนนี้
“หึ น่าสมเพช”คริสเหลือบมองมือที่กำผ้าห่มแน่นก่อนจะแสยะยิ้ม
“ให้ฉันช่วยมั้ยชานยอล เพียงแค่นายวอนขอฉันเท่านั้น แค่วอนขอ...”
“ไม่!”
“โพไซดอนสอนลูกให้หยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ไม่ได้สอนให้รู้จักเอาตัวรอดงั้นหรอ หึ ช่างเป็นพ่อที่โง่เง่าสิ้นดี”
ซ่า!!
มือเรียวสาดน้ำใส่หน้าร่างสูง ก่อนจะปาแก้วใส่หน้า คริสรีบเบี่ยงตัวหลบ แต่เศษแก้วก็ยังคงกระเด็นขึ้นมาบาดแก้มเขาอยู่ดี เลือดสีสดไหลออกมาจากปากแผล นิ้วแกร่งปาดเลือดออกช้าๆ อย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ ก่อนจะหันกลับไปมองร่างโปร่งนั่งหอบอยู่บนเตียง
“อย่ามาหยามเกียรติของโพไซดอน!!!” ชายยอลพูดเสียงกร้าว แม้จะไม่เท่ายามปกติแต่น้ำเสียงก็บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธจัด คริสหลับตาลงข่มอารมณ์ก่อนจะค่อยๆหยิบเศษแก้วที่ปักอยู่ในแผลออกมา ทันทีที่เขาเอามันออกลิ่มเลือดมากมายก็ไหลทะลักออกมา
“ดูเหมือนว่านายจะไม่เชื่อคำเตือน ของฉันเลยนะ”คริสเอ่ยย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาเคยพูดไว้ด้วยน้ำเสียงที่ไม่เจือ ความโกรธเคือง แต่มันกลับสงบนิ่งราบเรียบราวกับคลื่นสงบที่เกิดก่อนพายุที่โหมกระหน่ำ
“ออกไป!!!”
“รักมันมากเลยใช่มั้ยไอ้เกียรติยศพวกนั้น”
“ออกไป!!!”
“บังเอิญว่าฉันก็รักเหมือนกันด้วย สิ” คริสแสยะยิ้ม จับจ้องไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยแววตามาดร้าย ก่อนจะพูดถ้อยคำที่กระตุกหัวใจของชานยอลให้สั่นไหว และหวาดระแวงด้วยความกลัว
“แต่ฉันรักที่จะทำลาย”สิ้น เสียง ร่างสูงก็ดึงชานยอลลงมาจากเตียงอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าร่างโปร่งกำลังป่วย อยู่ มือแกร่งลากอีกคนไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะผลักเข้าไปข้างในจนร่างโปร่งเซถลาล้มลงไปกองกับพื้น
เป็นครั้งแรกที่ชานยอลรู้สึกไม่ปลอดภัยในอาณาเขตธาตุของตัวเอง ความเย็นของสายน้ำไม่อาจทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาได้ ซ้ำยังหวาดวิตกมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ร่างโปร่งค่อยๆกระถดตัวหนี ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าน่ากลัวกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเจอ แววตาคมคู่นั่นไม่ส่อแววโกรธเกรี้ยวอย่างครั้งก่อนๆ แต่มันกลับฉายแววสนุก และไม่น่าไว้ใจ เหมือนกับคนบ้าที่เราไม่สามารถเดาความนึกคิดได้
“จะทำอะไร”ชานยอลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ข่มความหวาดกลัวไว้อย่างสุดความสามารถ แต่ถึงอย่างนั้นท้ายประโยคก็ยังสั่นเครือ
“ทำลายเกียรติของโพไซดอน”คริสตอบ ราวกับมันเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศที่ไม่จำเป็นต้องได้รับความสนใจ ชานยอลอ้าปากเตรียมจะพูดต่อ แต่กลีบปากหนาที่บดขยี้ลงมาก็ปิดปากกลืนกินคำพูดเขาไปเสียก่อน ตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจพร้อมกับพยายามผลักอีกคนให้ออกไป สัมผัสจากคนที่เกลียดเร่งเร้าให้เขาผลักไสคนคนนี้ออกไปให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเขาดิ้นรนมากเท่าไรก็ยิ่งกระตุ้นให้คริสสนุกมากขึ้นเท่า นั้น
ปากหนาบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วง มือหนาบีบสันกรามแรงจนชานยอลเผยอปากออกให้เขาได้สอดลิ้นเข้าไป ความร้อนอันชุ่มฉ่ำของลิ้นสากบุกรุกเข้ามาอย่างไม่ยี่หระต่อการปัดป้องของ เจ้าของกลีบปาก มันเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กภายในอย่างเร่าร้อนและลิดรอนลมหายใจของคนถูกกระทำ มากขึ้นเรื่อยๆ จนมือเรียวที่ผลักดันเขาอ่อนแรงลง อกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหอบหนัก แต่ถึงกระนั้นร่างสูงก็ยังไม่ใส่ใจอยู่ดี ฟันคมขบเม้มกลีบปากอิ่มที่เต็มไปด้วยรอยแผลจนเลือดไหลซิบออกมา เลือดบางส่วนซึมเข้าไปในปาก เจือให้รสจูบคราวและน่าสะอิดสะเอียนสุดแสนที่จะน่ารังเกียจในความคิดของชาน ยอล
ห้วงเวลาแห่งความอับอายดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ทุกจังหวะที่ร่างสูงบดกลีบปากลงมา รอยแผลก็ค่อยๆทุเลาลงช้าๆ พิษไข้เริ่มจางหายไป หากแต่เขาไม่ปล่อยให้มันหายสนิทเสียทีเดียว ร่างสูงถอนริมฝีปากออก ชานยอลหอบหายใจหนัก อ้าปากกอบโกยออกซิเจนเข้าปอดอย่างรวดเร็ว แต่ความทรมานเมื่อครู่เหมือนเป็นเพลงแค่การเบิกโรงเท่านั้น เมื่อร่างสูงเปล่งเสียงพูดออกมา
“ถ้าต้องเสียเกียรติภายใต้กระแสน้ำ พวกนี้......นายจะรู้สึกยังไง ชานยอล” คริสกระตุกยิ้ม สายน้ำจากฝักบัวสาดกระเซ็นลงมารดตัวคนทั้งสองให้เปียกปอน คริสลากริมฝีปากเฉียดปลายคางลงมาเรื่อยๆ และเริ่มคลอเคลียกับลำคอระหง มือหนาผลุบหายเข้าไปใต้เสื้อผ้า ความรู้สึกวาบวามชวนขนลุกรุกรานจิตใจของชานยอลอย่างหนักจนหน้าท้องหดเกร็งไป หมด ก่อนความเสียวซ่านจะระเบิดออกมาเป็นเสียงครางเมื่อนิ้วแกร่งจงใจสะกิดยอดอก
“อ๊ะ!..”เสียงครางทุ้มต่ำแต่กลับ ฟังลื่นหูเล็ดรอดออกมาจากกลีบปากอิ่มก่อนจะถูกเก็บงำเอาไว้ภายใต้การเม้มปาก ที่แน่นสนิท แม้เลือดจากบาดแผลที่ยังไม่หายสนิทจะไหลย้อนกลับเข้าไปในปากให้รู้สึกขมปร่า แต่ร่างโปร่งก็ยังคงเม้มมันไว้แน่น เขาจะไม่ยอมตอบสนองสัมผัสของผู้ชายคนนี้ จะไม่ยอมให้เขาเหยียบย้ำศักดิ์ศรีของตัวเองไปมากกว่านี้...
“จะขัดขืนได้สักกี่น้ำ”คริสเอ่ยถามเสียงเย้ยหยัน
“เลว!”
“งั้นมาดูกันว่าฉันจะเลวได้แค่ไหน” คริสโถมตัวเข้ามาก่อนจะปลุกฝูงวิญญาณขึ้นมา ห้องทั้งห้องค่อยๆมืดมิดลงเรื่อยๆราวกับเป็นเวลากลางคืน กลิ่นไอความตายอบอวลไปทั่วห้องจนสั่นประสาทให้สั่นไหว วิญญาณมากมายจะผุดขึ้นมาจากพื้นแล้วตรึงร่างชานยอลเอาไว้ หัวใจดวงน้อยสั่นรัว พยายามขัดขืน และหลบหน้าเหล่าดวงวิญญาณพวกนั้น เพราะพวกมัน...
ล้วนเป็นวิญญาณจากน่านน้ำ
ร่างสูงมองภาพตรงหน้าอย่างชอบใจ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรียกวิญญาณจากน่านน้ำมา แต่เป็นเรื่องจงใจที่คัดสรรมาอย่างดีเพื่อหยามศักดิ์ศรีต่างหาก!!!
คริสไล้สายตาไปตามเสื้อผ้าที่แนบเนื้อเผยให้เห็นทุกสัดส่วนของเด็กหนุ่ม ยอดอกที่ถูกกระแสน้ำชูชันขึ้นมาจนเนื้อผ้านูนขึ้น กางเกงผ้าบางนาบไปกับสะโพกจนเห็นขอบชั้นในสีเบจที่เจ้าตัวสวมใส่
ปากหนาจู่โจมครอบครองยอดอกที่ชูชันผ่านเนื้อผ้า ความร้อนจากลิ้นและชื่นแฉะจากน้ำสีใสทำชานยอลแทบสติแตก ร่างโปร่งเม้มปากแน่นพร้อมกับเชิดหนาขึ้น นิ้วมือและเท้าจิกเกร็งอยู่กับพื้นห้องน้ำอย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ ความอัปยศอดสูถาโถมเข้ามาสู่จิตใจร่างโปร่ง บุตรของโพไซดอนแต่กลับต้องมาถูกย่ำยีภายใต้สายน้ำ ธาตุประจำกายอย่างนั้นน่ะหรือ เขาจะต้องเสียมันไปจริงๆใช่มั้ย ซ้ำร้ายเขายังทำอะไรไม่ได้ จะหนี จะผลักไสก็ไม่ได้ ได้แต่ทนให้ศักดิ์ศรีถูกเหยียบย้ำอยู่อย่างนี้!!!
มือหนาบีบเฟ้นสะโพกมนก่อนจะจงใจลากผ่านส่วนกลางลำตัวแล้วเลิกชายเสื้อของ ชานยอลขึ้นมา แล้วถอดทิ้งมันออกไปอย่างไม่ใยดี ปากหนาตีตราความเป็นเจ้าของ และบรรจงเน้นย้ำจนเรือนร่างขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยรักสีแดงช้ำ ลิ้นร้อนตวัดเลียที่สะดือจนหน้าท้องอีกฝ่ายหดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ทีท่าว่าชานยอลจะยอมเปิดปากครางออกมา
ร่างสูงยิ้มเยาะก่อนจะจัดการถอดกางเกงและกระตุกชั้นในอีกฝ่ายออก แล้วลูบไล้ส่วนกลางลำตัวที่สั่นระริกและเริ่มมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาบ่งบอก ให้รู้ว่าเจ้าของกำลังรู้สึกยังไง คริสยกยิ้มก่อนจะกดย้ำที่ส่วนปลายของมันหลายๆที พร้อมกับรูดมือขึ้นลงถี่ๆ
“อ๊ะ อ้า....” เสียงครางหลุดออกมาจากกลีบปากอิ่ม คริสเพิ่มรสสัมผัสมากขึ้น ลิ้นร้อนค่อยเลียลงมาผ่านไรขนอ่อนจนเกือบที่จุดกลางลำตัว ในขณะที่มือแกร่งก็รูดส่วนอ่อนไหวนั้นขึ้นลงเร็วๆ
เขาไม่ได้ทำเพื่อสนองความสุขให้ชานยอล แต่ทำเพื่อสร้างความสุขให้ตัวเองต่างหาก ยิ่งชานยอลร้องครางมากเท่าไร ศักดิ์ศรีพวกนั้นก็ยิ่งถูกทำลายมากขึ้นเท่านั้น
“อึ้ก อ้ะ อ๊า...” ชานยอลพยายามกั้นเสียงครางอย่างหนัก แต่สุดท้ายสติก็พ่ายแพ้ให้กับสัญชาตญาณดิบในตัว ร่างกายของเขากำลังตอบสนองคริส กำลังให้ผู้ชายคนนี้เหยียบย้ำศักดิ์ศรีตัวเองและ.....โพไซดอน
“ครางชื่อฉัน”
“ไม่!” คริสยิ้มร้ายออกมา มืออีกข้างค่อยๆเคล้นคลึงบั้นท้ายพร้อมกับบีบเฟ้นแรงๆ ก่อนจะใช้นิ้วถูไปตามร่องระหว่างเนินเนื้อกลมกลึงทั้งสอง ก่อนจะกดย้ำที่ปากทางด้านหลังแรงๆ
“อ้า อ๊า อื้ออ” ชานยอครางเสียงกระเส่า แม้จะเสียวซ่านมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ยอมครางชื่อคริสออกมาอยู่ดี
คริสลูบตามผนังช่องทางเบาๆ แต่แค่เพียงเท่านั้นก็ปลุกความต้องการของชานยอลออกมาได้แล้ว.....เพราะ สำหรับคนที่ไม่เคย แค่นิดเดียวมันก็รู้สึกแล้ว....
“อื้มมม อ้ะ อ้ะ ”ช่องทางด้านหลังตอดรัดนิ้วยาวอย่างโหยหา ในขณะที่ด้านหน้าก็ปริ่มน้ำแห่งความสุขสม อีกเพียงนิดเท่านั้นเขาก็จะปลดปล่อย คริสเพิ่มสัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ จนชานยอลเผลอไผลลืมสติและศักดิ์ศรีของตัวเอง สะโพกมนส่ายไปมาอย่างต้องการ ใบหน้านวลเชิดขึ้น ปากอิ่มที่ยังมีรอยแผลเผยออ้าออกอย่างยั่วยวน ตากลมสวยที่ฉ่ำไปด้วยแรงราคะหลับตาลงอย่างรอเวลาที่จะสุขสม
“อ๊า อื้อออ อื้มมม ”เสียงครางดังลั่นไปทั่วห้องน้ำ มือแกร่งรูดรั้งเร็วขึ้นอีก ชานยอลซี๊ดปากก่อนจะเกร็งสะโพกแล้วปลดปล่อยออกมาใส่มือร่างสูง
“หึ”คริสมองน้ำสีขาวขุ่นด้วยแววตาเหยียดก่อนจะใช้มันเป็นสารล่อลื่นให้แก่ช่องทาง
นิ้วยาวกดย้ำๆและหมุนวนในช่องทางหลายๆครั้ง จนสร้างความเสียวซ่านให้ชานยอลมากขึ้นเรื่อยๆ หากแต่มันยังไม่ถึงที่สุด เพราะนิ้วยาวนั้นอยู่ในช่องทางของเขาเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ไม่ได้เข้ามาสุดความยาว สะโพกมนเผลอกดลึกเพื่อจะรับนิ้วให้เข้ามาในตัวมากขึ้นตามที่ร่างกายปรารถนา แต่ก็ถูกมือหนาของคริสขัดขวางเสียก่อน
“ต้องการฉัน ก็ทำให้ฉันมีความสุขซะก่อนสิ โพไซดอนไม่ได้สอนการเอาใจคู่นอนให้รึไง”ชานยอลเม้มปากแน่น ความต้องการกำลังจะแปรเปลี่ยนมาเป็นความโกรธแค้น หากว่านิ้วยาวจะไม่กดย้ำที่ช่องทางกระตุ้นอารมณ์ดิบขึ้นมาเสียก่อน
“อ๊ะ!!!”
“มีความสุขใช่มั้ย อยากสุขจนถึงที่สุดรึเปล่าล่ะ ทำให้ฉันมีความสุขก่อนสิ”มือหนารูดซิบกางเกงลง เผยให้เห็นความเป็นชายที่ตื่นตัวเต็มที่แก่สายตาชานยอล ตากลมเสมองไปทางอื่น แม้ช่องทางด้านหลังจะต้องการคริสมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดจะทำมัน เพราะถ้าเขาทำศักดิ์ศรีของเขาก็จะไม่เหลืออะไร...
“จะไม่ทำ?”คริสเลิกคิ้วถาม
“ไม่ อ๊ะ อ้ะ...”คำปฏิเสธทั้งหมดถูกลดความน่าเชื่อถือด้วยเสียงครางกระเส่าทันทีที่ ช่องทางด้านหลังถูกปรนเปรอ คริสจงใจเน้นย้ำที่จุดกระสันของร่างโปร่งจนคลื่นความเสียวซ่านสุดรัญจวนโหม กระพือไปทั่วร่าง
“จะไม่ทำก็ได้ แต่ระวังเรื่องนี้จะรู้ไปถึงหูโพไซดอนนะ” คริสพูดพร้อมยกยิ้มให้ ชานยอลเม้มปากแน่น ก่อนจะหลับตาข่มอารมณ์ น้ำตาแห่งความแค้นคลอหน่วงที่ขอบตา มือเรียวกำแน่นจนเล็บจิกเนื้อ ปากอิ่มสั่นระริกยามเอื้อนเอ่ย
“ก็ได้” คริสกะตุกยิ้ม ชานยอลมองเหยียดด้วยสายตารังเกียจ แต่สุดท้ายก็จำยอมทำตามคำสั่งของร่างสูง วิญญาณที่ตรึงร่างของเขาค่อยๆลดแรงกักกัน แต่ก็ไม่ปล่อยเป็นอิสระเสียทีเดียว มันยังคงพัวพันอยู่ใกล้ๆร่างของเขา และปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
มือเรียวที่สั่นระริกเพราะความโกรธแค้นค่อยๆยื่นมือเข้าไปใกล้ส่วน นั้น เปลือกตาบางปิดลงอย่างไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า แต่ก่อนที่จะสัมผัสกับส่วนนั้นจู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นขัด
“ปาก” ตากลมลืมตามองอีกคนอย่างตื่นตระหนก หัวใจเต้นรัวแทบแหลกละเอียดด้วยความเจ็บใจ
“คิดเอา ถ้าโพไซดอนรู้มันจะเป็นยังไงนะ” ชานยอลโกรธจนตัวสั่น ตากลมโตที่แดงก่ำด้วยแรงโทสะจ้องคริสเขม็ง ก่อนที่จะค่อยๆโน้มหน้าลงไปกลืนกินความอัปยศอดสูของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ ข้างหน้าช้าๆ หยดน้ำตาร่วงเผาะทันทีที่ความใหญ่โตร้อนรุ่มอยู่ในโพรงปาก ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งเจ็บใจอย่างถึงที่สุด ศักดิ์ศรีของตัวเอง เกียรติของโพไซดอนถูกป่นปี้จนไม่เหลือชิ้นดี
“แล้วก็อย่าคิดจะทำร้ายฉัน เพราะทันทีที่นายทำ วิญญาณพวกนั้นจะวิ่งแจ้นไปบอกเรื่องนี้กับโพไซดอน แล้วเรื่องนี้ก็จะแดงไปถึงโอลิมปัสแน่นอน” คริสก้มลงกระซิบเสียงพร่าข้างหู ชานยอลกำมือแน่นจนเลือดไหลซิบๆ หยดน้ำตาแห่งความเจ็บใจพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ในขณะที่เรียวลิ้นแลบเลียส่วนนั้น และปากอิ่มที่ขยับดูดเม้มไปตามความยาวช้าๆ
“อืมมม...”คริสครางอย่างสุขสม ไม่น่าเชื่อว่าคนจากท้องทะเลจะมีริมฝีปากที่อุ่นแบบนี้ผิดกับความเย็นของสาย น้ำ มือหนาสอดเข้าใต้กลุ่มผมนุ่มก่อนจะขยุ้มไปตามแรงอารมณ์ พร้อมกับลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ก่อนจะเคล้นคลึงแก้มก้นทั้งสองอย่างมันมือ
ชานยอลกำมือแน่นขึ้นอีก จิตใจของเขาแผดเสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด อยากจะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่สุดท้ายก็ต้องก้มหน้าจำยอมต่อความเสื่อมเสีย ลิ้นเรียวโลมเลียไปตามความยาวอย่างนึกรังเกียจ เส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงค่อยๆนูนขึ้นเรื่อยๆ ตามการตื่นตัวของส่วนนั้น ปากอิ่มดูดส่วนปลายซ้ำๆหลายๆที
“อืมมม.... เร็วอีกชานยอล” คริสพูดเสียงแหบพร่า ชายยอลเร่งจังหวะการปรนเปรอให้เร็วและแรงขึ้นอีกจนท่อนเนื้อขยายใหญ่ขึ้นจน คับปากและจุกไปถึงคอ น้ำสีใสค่อยๆไหลย้อยออกมาจากมุมปากพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่เริ่มปริ่มอยู่ ที่ส่วนปลาย มือหนากดศีรษะชานยอลให้กลืนกินส่วนนั้นของเขาเข้าไปมากขึ้นอีก น้ำตาแห่งความเจ็บใจไหลลงมาไม่ขาดสาย ก่อนที่เขาจะลืมตาโพล่งตกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ช่องทาง
“อื้อ!!!”ชานยอลหลุดเสียงครางออกมา เมื่อนิ้วยาวกดเน้นที่จุดกระสันสร้างความร้อนรัญจวนไปทั่วร่าง เพลิงราคะที่ดับไปแล้วค่อยๆโหมกระพือขึ้นอีกครั้ง
ช่องทางด้านหลังตอดรัดนิ้วอีกฝ่ายอย่างแรงจนได้ยินเสียงบีบรัดดังไป ทั่วห้อง ในขณะที่ด้านหน้าก็เร่งเร้าปรนเปรอให้ร่างสูงวาบหวามมากยิ่งขึ้นตามแรง อารมณ์ของตัวเอง
“อืมมม ชอบใช่มั้ย”
“อื้มม อื้อออ!!”สองเสียงครางประสานเป็นเสียงเดียวกัน
ช่องทางด้านหลังถูกนิ้วยาวสอดเพิ่มเข้าไปอีกสองนิ้วในคราวเดียว ก่อนจะหมุนวนภายใน แล้วกดย้ำที่จุดไวสัมผัสในร่างจนชานยอลกระตุก ปากอิ่มดูดเม้มรัดส่วนนั้นเป็นจังหวะตามจังหวะด้านหลัง น้ำสีขาวค่อยๆปริ่มออกมามากขึ้นแต่ยังไม่ทันจะปลดปล่อย จู่ๆคริสก็พลิกร่างโปร่งให้นอนราบไปกับพื้นกระเบื้องเย็นเยียบ ก่อนจะแยกขาของเขาให้อ้าออกกว้าง แล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามารวดเดียวจนหมด
“อ๊ะ อ๊ะ จะ เจ็บ!”ชานยอลร้องลั่น มือเรียวจิกกระเบื้องจนเล็บบิ่น
“อา..อืมมม”คริสครางต่ำในคอพร้อมกับสอดใส่เข้าออกแรงๆจนร่างโปร่งโยกคลอนไปตามแรง โดยไม่สนใจว่าคนใต้ร่างจะเจ็บปวดแค่ไหน
ร่างสูงกระแทกย้ำจุดไวสัมผัสถี่ๆจนร่างโปร่งสั่นกระตุก ความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความกระสันซ่านที่โหมกระพือไปทั่วร่างเสียจนร่าง กายแทบ
แผดเผาท่ามกลางไฟราคะ เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางกระเส่าดังก้องไปทั่วห้องน้ำด้วยจังหวะที่ ค่อยๆถี่ขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่
“อื้ออออ อ้า อ๊ะ อ๋า” ปากอิ่มเผยอออกอย่างยั่วยวน ตากลมปรือขึ้นมองสายน้ำที่สาดลงมารดหน้าตัวเองอย่างเลื่อนลอย
“อื้มม...ครางชื่อฉันสิ” คริสลดจังหวะสอดใส่เพื่อทรมานให้ชานยอลทนไม่ไหวครางเรียกชื่อเขา ร่างโปร่งนิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่สะโพกมนกระถดเข้าหาส่วนนั้น และส่ายไปมาอย่างต้องการตามสัญชาตญาณ
“คะ คริส.....”สุดท้ายศักดิ์ศรีทั้งหมดพังทลายลงมา พ่ายแพ้ให้กับแรงราคะภายในกาย
คริสกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัย ถึงจะขัดใจที่ต้องลดจังหวะกลางคัน แต่เพื่อความอับอายของชานยอลเขาย่อมรอได้เสมอ ร่างสูงกระแทกย้ำเข้าไปด้วยจังหวะที่แรงและเร็วกว่าเดิม มือหนาบีบเฟ้นสะโพกมนจนขึ้นรอยแดง ก่อนจะลูบไรขนอ่อนที่ลุกชันขึ้นด้วยความรัญจวน
“อื้ออ อ๊า อ้ะ คริส คริส” ช่องทางด้านหลังตอดรัดอย่างบ้าคลั่ง เสียงสารล่อลื่นภายในดังเฉอะแฉะเป็นจังหวะ ปลายทางสวรรค์ลอยอยู่รำไรเพียงแค่เอื้อมมือแตะ
“อืมมม ใกล้แล้ว”คริสกระแทกเข้าออกอีกถี่ๆ มือหนาจับแยกเข่าทั้งสองให้กว้างออกอีก ก่อนจะดันตัวเข้าไปลึกกว่าเดิม ร่างสูงขยับรัวๆอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยธารสีขาวขุ่นเต็มช่องทางลี้ลับ ในขณะที่ชานยอลเองก็ปลดปล่อยความสุขออกมาเลอะหน้าขาร่างสูงไปหมด
มือหนาปาดน้ำสีขาวขุ่นที่ล้นออกมาจากช่องทาง ก่อนจะเกลี่ยมันที่กลีบปากและสอดเข้ามาในโพรงปาก ความแสบจากบาดแผลแล่นริ้วเข้ามาจนชานยอลหน้าเหยเก แต่ไม่เท่ารสชาติอันน่าสะอิดสะเอียนของของเหลวที่กลีบปาก คริสยกยิ้มสะใจก่อนจะเลียริมฝีปากชานยอลอย่างเร่าร้อน ปากหนาดูดเม้มเบาๆที่รอยแผล เลือดสีสดไหลผสมไปกับน้ำสีขาวขุ่น ก่อนจะถูกชะล้างออกไปด้วยลิ้นร้อน รอยแผลและพิษจากไข้ค่อยๆดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ปากหนาจูบซับเบาๆก่อนที่คำสาปทุกอย่างจะคลายไป คริสยิ้มพรายก่อนจะยันตัวลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับทิ้งท้ายด้วยประโยคที่แสนจะเจ็บแสบ
“เกียรติของโพไซดอนหอมหวานดีนะ”
---------------------------------------------------------------------
Write talk..
อยากรู้ฟีดแบคของพาร์ทนี้มากกก รบกวนด้วยนะคะะ >>> กลับไปที่เด็กดี
แก้ไขล่าสุดโดย 0ctogus เมื่อ Tue Jun 18, 2013 8:32 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง
