บ้าน
"ทำไมต้องย้ายบ้าน ผมไม่ไป!!"
เสียงกร้าวของคริสดังลั่นบ้านหลังจากเขาฟังประโยคที่เขาไม่ต้องการจะฟังจากปากของผู้เป็นแม่
"คริส....แม่กำลังจะแต่งงานกับลุงปาร์ค เราต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านหลังใหม่นะ" หญิงวัยกลางคนที่ดูดีทั้งรูปร่างหน้าตาและบุคลิกลักษณะซึ่งได้ชื่อว่าเป็นมารดาของคริสเอ่ยกับลูกชายด้วยท่าทีใจเย็น
"แม่แต่งงานกับเขา ผมไม่ได้แต่งด้วย ทำไมผมต้องไป ผมจะอยู่บ้านหลังนี้ บ้านที่แม่และพ่อเคยอยู่ด้วยกัน!!" คริสพูดพลางลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารและวางช้อมส้อมลงที่โต๊ะเสียงดังก่อนจะเดินลุกหนีแม่ของตนเข้ามาที่ห้องนอน
ภายในห้องนอนสีขาวที่ดูสะอาดสะอ้านตา ตรงหัวเตียงของห้องนอนคริสมีกรอบรูปเล็กๆวางไว้ตรงนั้น....ร่างสูงโปร่งของคริสเดินไปหยิบกรอบรูปนั้นขึ้นมามองด้วยแววตาที่แสนเศร้า....ชายสูงวัยและแม่ของเขานั่งข้างกันโดยมีคริสเด็กชายตัวเล็กนั่งอยู่บนตัก...
"พ่อครับ.....ผมคิดถึงพ่อ......แม่กำลังจะหาพ่อใหม่ให้ผมใช่มั้ย.....ผมไม่ต้องการเขา ผมต้องการพ่อ" ดวงตาคมฉายแววเจ็บปวดในวัยเด็ก
พ่อของคริสเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่เขายังเด็กในขณะที่พ่อขับรถมารับเขากลับจากโรงเรียน.....เหตุการณ์ในวันนั้นสร้างความปวดร้าวให้กับหัวใจดวงน้อยๆของเด็กชายคนนึง.....พ่อที่เปรียบเสมือนฮีโร่ของเขาต้องจากเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ
และตอนนี้เขาต้องปรับตัวให้เข้ากับพ่อใหม่ของเขาเหรอ....พ่อใหม่ที่มีลูกชายติดมาอีกหนึ่งคน.....
แล้ววันที่คริสต้องเจ็บปวดใจก็มาถึง.....บ้านหลังเก่าถูกปิดตาย คริสและแม่ต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ซึ่งเป็นของคุณปาร์คมหาเศรษฐีของโซล....หลังจากที่คุณปาร์คแต่งงานกับแม่ของคริสแล้วเขาไม่เคยรังเกียจคริสและแม่ กลับรักและพร้อมจะดูแลคริสและแม่ให้เหมือนคนในครอบครัวเขา.....วันนี้จะเป็นวันแรกที่คริสต้องเจอกับน้องชาย....น้องชายต่างมารดาและต่างบิดาของเขา...
รถคันใหญ่จอดที่คฤหาสถ์หน้าบ้านโดยมีคนรับใช้ลงมาช่วยขนของขึ้นบ้าน......คุณปาร์คลงมาต้อนรับคริสและแม่ด้วยรอยยิ้ม....พร้อมๆกับลูกชายของเขา......เด็กหนุ่มดวงหน้าหวาน ใบหน้าขาวใส ดวงตากลมโตที่ดูสดใสยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตรเมื่อเห็นคริสและแม่ผิดกับคริสที่มีใบหน้าบึ้งตึง เขาไม่มีรอยยิ้มซักนิด....แววตาที่ดูเศร้าและท่าทางที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจของคริสทำให้ชานยอลลอบมองด้วยความสงสัย
"ไหว้คุณลุงสิลูก.......ชานยอลจ๊ะ...นี่พี่คริสนะ รู้จักกันไว้สิ" แม่ของคริสแนะนำให้คริสรู้จักกับปาร์คชานยอลที่มีศักดิ์เป็นน้องของเขารวมถึงลุงปาร์คสามีใหม่ของเธอ
"ห้องนอนผมอยู่ไหน" คริสพูดประโยคสั้นๆโดยที่ไม่ต้องการทำความรู้จักกับคุณปาร์คและชานยอลพร้อมแกล้งเดินสำรวจบ้านรอบๆ
"อยากนอนห้องไหนก็เลือกได้เลยคริส ตามสบายนะ คิดว่าเป็นบ้านตัวเอง" ลุงปาร์คพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนที่จะหันไปยิ้มบางๆกับคุณแม่ของคริส เขาเข้าใจความรู้สึกของคริสดี เด็กคนนี้อาจต้องใช้เวลาในการปรับตัวกับครอบครัวใหม่ของเขา
"ชานยอลเดินตามพี่เขาไปสิลูก" แม่ของคริสพูดพร้อมจับไหล่บางของชานยอลให้เดินตามคริสขึ้นไปบนห้องนอนชั้นบนเพื่อช่วยดูแลคริส....คริสยังใหม่กับบ้านหลังนี้อาจจะยังไม่รู้จักห้องหลายๆห้องดี
ดวงตาคมของคริสเหลือบมองชานยอลก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างคนที่มีแผนการณ์ในใจ.....เมื่อแม่ต้องการให้ผมมาอยู่ด้วยที่นี่...ผมก็จะทำให้คนที่นี่อยู่ไม่ได้......แล้วก็จะได้รู้กันว่าผมหรือใครที่จะต้องไปจากบ้านหลังนี้....
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินนำชานยอลขึ้นไปบนห้องนอน....พี่ชายของเขาดูหล่อดีชะมัด หากเพื่อนๆที่มหาลัยเห็นต้องตื่นเต้นดีใจไปกับเขาด้วยแน่ๆ...ชานยอลเดินตามคริสไปด้วยรอยยิ้มโดยที่ไม่เคยรับรู้เลยว่าในช่วงชีวิตนี้เขาจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง...
"นายชื่อปาร์คชานยอลใช่ไหม" คริสเอ่ยถามน้องชายร่างบางที่เดินตามหลังเขามาไม่ห่าง
"ใช่ฮะพี่คริส"....ดวงตากลมของชานยอลดูสดใสและปากอิ่มก็ยิ้มให้กับคริสอย่างอ่อนโยน
"ห้องนอนนายอยู่ห้องไหน" คริสสอดส่ายสายตาคมของตนเองเพื่อเป็นสัญญาณให้ชานยอลตอบเขา
"อ่อ...ห้องนี้ฮะ" ชานยอลเดินไปหยุดหน้าประตูห้องนอนตัวเองพร้อมกับชี้มือไปที่ห้องนั้น...
"อือ ดีละ ฉันจะนอนห้องติดกับนาย.....ห้องนี้...." คริสผลักประตูห้องข้างๆห้องนอนของชานยอลเข้าไป
ห้องนอนใหญ่สองห้องที่ดูหรูหราน่าอยู่ ประดับประดาไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง.....ที่น่าสนใจคือห้องทั้งสองสามารถเปิดทะลุถึงกันได้....โดยมีชั้นวางหนังสือวางคั่นไว้เท่านั้น....
"ก็ดีสิฮะ ผมอยากมีพี่ชายมานานแล้ว....พี่คริสนอนห้องข้างผมก็ดี..." ชานยอลยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าพี่ชายคริสจะเข้ามาพักห้องข้างๆตน
คริสหย่อนกายลงนอนที่เตียงนุ่มช้าๆก่อนที่จะดึงรั้งข้อมือบางของชานยอลให้ลงมานอนข้างๆเขา ชานยอลเสียหลักล้มจากแรงฉุดกระชาก และนอนบนเตียงเดียวกับคริส แขนแกร่งของคริสมารองรับร่างของชานยอลไว้.....รอยยิ้มที่คริสแกล้งวาดบนริมฝีปากได้รูปของตนดูอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยพิษภัย....
"นายจะไม่ถามฉันเหรอชานยอล ว่าฉันอยากมีน้องชายหรือเปล่า"
คริสอมยิ้มก่อนที่จะจูบสัมผัสไปที่หน้าผากของชานยอล มือหนาลูบผมที่ปรกหน้าผากของชานยอลออกและกำลังจับจ้องไปที่ดวงตากลมโตที่กำลังเบิกกว้างด้วยความตกใจ....
"ปาร์คชานยอล นายอยากเป็นครอบครัวเดียวกับฉันมากใช่มั้ย" คริสเอ่ยถามเสียงเบาข้างหูของชานยอลก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงไปเพื่อประทับริมฝีปากอิ่มของชานยอลอีกครั้งอย่างที่ชานยอลไม่ทันตั้งตัว
นายยังต้องพบเจออะไรอีกเยอะ ................ปาร์คชานยอล
END INTRO ~~~~~
เสียงกร้าวของคริสดังลั่นบ้านหลังจากเขาฟังประโยคที่เขาไม่ต้องการจะฟังจากปากของผู้เป็นแม่
"คริส....แม่กำลังจะแต่งงานกับลุงปาร์ค เราต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านหลังใหม่นะ" หญิงวัยกลางคนที่ดูดีทั้งรูปร่างหน้าตาและบุคลิกลักษณะซึ่งได้ชื่อว่าเป็นมารดาของคริสเอ่ยกับลูกชายด้วยท่าทีใจเย็น
"แม่แต่งงานกับเขา ผมไม่ได้แต่งด้วย ทำไมผมต้องไป ผมจะอยู่บ้านหลังนี้ บ้านที่แม่และพ่อเคยอยู่ด้วยกัน!!" คริสพูดพลางลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารและวางช้อมส้อมลงที่โต๊ะเสียงดังก่อนจะเดินลุกหนีแม่ของตนเข้ามาที่ห้องนอน
ภายในห้องนอนสีขาวที่ดูสะอาดสะอ้านตา ตรงหัวเตียงของห้องนอนคริสมีกรอบรูปเล็กๆวางไว้ตรงนั้น....ร่างสูงโปร่งของคริสเดินไปหยิบกรอบรูปนั้นขึ้นมามองด้วยแววตาที่แสนเศร้า....ชายสูงวัยและแม่ของเขานั่งข้างกันโดยมีคริสเด็กชายตัวเล็กนั่งอยู่บนตัก...
"พ่อครับ.....ผมคิดถึงพ่อ......แม่กำลังจะหาพ่อใหม่ให้ผมใช่มั้ย.....ผมไม่ต้องการเขา ผมต้องการพ่อ" ดวงตาคมฉายแววเจ็บปวดในวัยเด็ก
พ่อของคริสเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่เขายังเด็กในขณะที่พ่อขับรถมารับเขากลับจากโรงเรียน.....เหตุการณ์ในวันนั้นสร้างความปวดร้าวให้กับหัวใจดวงน้อยๆของเด็กชายคนนึง.....พ่อที่เปรียบเสมือนฮีโร่ของเขาต้องจากเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ
และตอนนี้เขาต้องปรับตัวให้เข้ากับพ่อใหม่ของเขาเหรอ....พ่อใหม่ที่มีลูกชายติดมาอีกหนึ่งคน.....
แล้ววันที่คริสต้องเจ็บปวดใจก็มาถึง.....บ้านหลังเก่าถูกปิดตาย คริสและแม่ต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ซึ่งเป็นของคุณปาร์คมหาเศรษฐีของโซล....หลังจากที่คุณปาร์คแต่งงานกับแม่ของคริสแล้วเขาไม่เคยรังเกียจคริสและแม่ กลับรักและพร้อมจะดูแลคริสและแม่ให้เหมือนคนในครอบครัวเขา.....วันนี้จะเป็นวันแรกที่คริสต้องเจอกับน้องชาย....น้องชายต่างมารดาและต่างบิดาของเขา...
รถคันใหญ่จอดที่คฤหาสถ์หน้าบ้านโดยมีคนรับใช้ลงมาช่วยขนของขึ้นบ้าน......คุณปาร์คลงมาต้อนรับคริสและแม่ด้วยรอยยิ้ม....พร้อมๆกับลูกชายของเขา......เด็กหนุ่มดวงหน้าหวาน ใบหน้าขาวใส ดวงตากลมโตที่ดูสดใสยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตรเมื่อเห็นคริสและแม่ผิดกับคริสที่มีใบหน้าบึ้งตึง เขาไม่มีรอยยิ้มซักนิด....แววตาที่ดูเศร้าและท่าทางที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจของคริสทำให้ชานยอลลอบมองด้วยความสงสัย
"ไหว้คุณลุงสิลูก.......ชานยอลจ๊ะ...นี่พี่คริสนะ รู้จักกันไว้สิ" แม่ของคริสแนะนำให้คริสรู้จักกับปาร์คชานยอลที่มีศักดิ์เป็นน้องของเขารวมถึงลุงปาร์คสามีใหม่ของเธอ
"ห้องนอนผมอยู่ไหน" คริสพูดประโยคสั้นๆโดยที่ไม่ต้องการทำความรู้จักกับคุณปาร์คและชานยอลพร้อมแกล้งเดินสำรวจบ้านรอบๆ
"อยากนอนห้องไหนก็เลือกได้เลยคริส ตามสบายนะ คิดว่าเป็นบ้านตัวเอง" ลุงปาร์คพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนที่จะหันไปยิ้มบางๆกับคุณแม่ของคริส เขาเข้าใจความรู้สึกของคริสดี เด็กคนนี้อาจต้องใช้เวลาในการปรับตัวกับครอบครัวใหม่ของเขา
"ชานยอลเดินตามพี่เขาไปสิลูก" แม่ของคริสพูดพร้อมจับไหล่บางของชานยอลให้เดินตามคริสขึ้นไปบนห้องนอนชั้นบนเพื่อช่วยดูแลคริส....คริสยังใหม่กับบ้านหลังนี้อาจจะยังไม่รู้จักห้องหลายๆห้องดี
ดวงตาคมของคริสเหลือบมองชานยอลก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างคนที่มีแผนการณ์ในใจ.....เมื่อแม่ต้องการให้ผมมาอยู่ด้วยที่นี่...ผมก็จะทำให้คนที่นี่อยู่ไม่ได้......แล้วก็จะได้รู้กันว่าผมหรือใครที่จะต้องไปจากบ้านหลังนี้....
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินนำชานยอลขึ้นไปบนห้องนอน....พี่ชายของเขาดูหล่อดีชะมัด หากเพื่อนๆที่มหาลัยเห็นต้องตื่นเต้นดีใจไปกับเขาด้วยแน่ๆ...ชานยอลเดินตามคริสไปด้วยรอยยิ้มโดยที่ไม่เคยรับรู้เลยว่าในช่วงชีวิตนี้เขาจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง...
"นายชื่อปาร์คชานยอลใช่ไหม" คริสเอ่ยถามน้องชายร่างบางที่เดินตามหลังเขามาไม่ห่าง
"ใช่ฮะพี่คริส"....ดวงตากลมของชานยอลดูสดใสและปากอิ่มก็ยิ้มให้กับคริสอย่างอ่อนโยน
"ห้องนอนนายอยู่ห้องไหน" คริสสอดส่ายสายตาคมของตนเองเพื่อเป็นสัญญาณให้ชานยอลตอบเขา
"อ่อ...ห้องนี้ฮะ" ชานยอลเดินไปหยุดหน้าประตูห้องนอนตัวเองพร้อมกับชี้มือไปที่ห้องนั้น...
"อือ ดีละ ฉันจะนอนห้องติดกับนาย.....ห้องนี้...." คริสผลักประตูห้องข้างๆห้องนอนของชานยอลเข้าไป
ห้องนอนใหญ่สองห้องที่ดูหรูหราน่าอยู่ ประดับประดาไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง.....ที่น่าสนใจคือห้องทั้งสองสามารถเปิดทะลุถึงกันได้....โดยมีชั้นวางหนังสือวางคั่นไว้เท่านั้น....
"ก็ดีสิฮะ ผมอยากมีพี่ชายมานานแล้ว....พี่คริสนอนห้องข้างผมก็ดี..." ชานยอลยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าพี่ชายคริสจะเข้ามาพักห้องข้างๆตน
คริสหย่อนกายลงนอนที่เตียงนุ่มช้าๆก่อนที่จะดึงรั้งข้อมือบางของชานยอลให้ลงมานอนข้างๆเขา ชานยอลเสียหลักล้มจากแรงฉุดกระชาก และนอนบนเตียงเดียวกับคริส แขนแกร่งของคริสมารองรับร่างของชานยอลไว้.....รอยยิ้มที่คริสแกล้งวาดบนริมฝีปากได้รูปของตนดูอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยพิษภัย....
"นายจะไม่ถามฉันเหรอชานยอล ว่าฉันอยากมีน้องชายหรือเปล่า"
คริสอมยิ้มก่อนที่จะจูบสัมผัสไปที่หน้าผากของชานยอล มือหนาลูบผมที่ปรกหน้าผากของชานยอลออกและกำลังจับจ้องไปที่ดวงตากลมโตที่กำลังเบิกกว้างด้วยความตกใจ....
"ปาร์คชานยอล นายอยากเป็นครอบครัวเดียวกับฉันมากใช่มั้ย" คริสเอ่ยถามเสียงเบาข้างหูของชานยอลก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงไปเพื่อประทับริมฝีปากอิ่มของชานยอลอีกครั้งอย่างที่ชานยอลไม่ทันตั้งตัว
นายยังต้องพบเจออะไรอีกเยอะ ................ปาร์คชานยอล
END INTRO ~~~~~
