บ้าน
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้น 2-3 ครั้งก่อนที่ร่างสูงจะรีบผละออกมาจากร่างของชานยอล......รูมเซอร์วิสมาถึงแล้วพร้อมกับนำยาแก้ไข้และผ้าห่มนวมผืนใหญ่มาเพิ่มให้ตามคำสั่งของคริส....
"ชานยอล....ทานยาก่อนนะ" คริสค่อยๆพยุงร่างของชานยอลขึ้นมาโดยใช้ต้นแขนแกร่งโอบกอดร่างบางขึ้นมาลุกนั่ง..ชานยอลยังคงหลับตาและอ้าปากรับยาเม็ดนั้นไปก่อนที่จะค่อยๆดื่มน้ำจากหลอดในแก้วน้ำที่คริสคอยป้อนให้....คริสจัดท่าให้ชานยอลนอนลงไปบนเตียงนุ่มก่อนที่จะห่มผ้านวมอีกผืนให้เขาเพราะเกรงว่าชานยอลจะเพ้อว่าหนาวอีก....
มือหนาจับไปตามร่างกายของชานยอลเพื่อดูว่าตัวของชานยอลเย็นขึ้นบ้างไหมหลังจากที่เขาเช็ดตัวให้เมื่อครู่.....เวลานี้ในญี่ปุ่นถือว่าดึกมากแล้ว บรรยากาศในบังกะโลเงียบสงบ.....คริสเองก็เหนื่อยล้าและต้องการพักผ่อน...เขาเอนกายลงนอนบนเตียงข้างๆชานยอล.....ดวงตาคมนอนมองหน้าเนียนใสของเด็กน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบผมสีน้ำตาลนั้นอย่างเบามือ.....คริสจับผมของชานยอลเกลี่ยให้พ้นจากแก้มเปล่งปลั่งนั้นพร้อมกับใช้นิ้วมือเรียวยาวของเขาลูบจับไปที่ริมฝีปากอิ่มตรงหน้า.....เวลานอนหลับแบบนี้ดูไม่มีพิษมีภัย...ปากเก่งๆอย่างนายเวลาที่มันสงบปากสงบคำแล้วก็ดูน่ารักดีนะ.....
คริสนอนมองใบหน้าหวานของชานยอลไปสักพักก่อนที่เขาจะผลอยหลับไปทั้งๆที่มือหนายังคงจับอยู่ที่แก้มเนียนใสนั้น....แสงอาทิตย์ยามเช้าในดินแดนของประเทศญี่ปุ่นสาดส่องเข้ามาตามผ้าม่านในห้องนอน......ลมเย็นโชยมาอ่อนๆและหอบเอาลมหนาวพัดผ่านเข้ามาจนคริสเริ่มขยับร่างเข้าหาชานยอลอย่างไม่รู้ตัว แขนแกร่งโอบกอดร่างบางไว้เพราะความหนาวเย็นด้านนอก.....
ชานยอลค่อยๆรู้สึกตัวตื่นและลืมตาขึ้นช้าๆในขณะที่คริสโอบร่างของเขาไว้ในอ้อมกอด.....ดวงตากลมโตของชานยอลสั่นไหวเมื่อเห็นคนตรงหน้าชัดๆว่าคือคริส...ดวงตาคมที่กำลังหลับสนิท....รวมถึงปลายจมูกโด่งของคริสก็แทบจะชนกับใบหน้าของเขาอยู่แล้ว.......ชานยอลจับแขนของคริสที่วางพาดบนลำตัวของเขาออกช้าๆก่อนที่จะทำท่าเขยิบหนี...แต่ยิ่งขยับตัวหนีคริสก็ยิ่งโอบกอดร่างของเขาแน่นขึ้นจนชานยอลเริ่มอึดอัด......
"นอนต่ออีกหน่อยสิ....ฉันกำลังหลับสบาย" คริสหลับตาพูดกับชานยอลเบาๆก่อนที่จะพยายามซุกหน้าเข้าหาซอกคอขาวละมุนของชานยอลมากขึ้น
"ตื่นได้แล้ว......ผมอึดอัด พี่คริสปล่อยผมซักที" ชานยอลบิดร่างหนีคริสก่อนที่จะค่อยๆผลักวงแขนที่กำลังโอบกอดเขาอยู่
"ขอนอนกอดสักพักนึงไม่ได้เหรอไง......ชานยอล...เมื่อไรนายจะเลิกดื้อกับฉันนะ" ดวงตาคมปรือตาขึ้นมาก่อนที่จะจับจ้องไปที่ดวงหน้าหวานของคนในอ้อมแขน
"ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า.....ตัวเย็นขึ้นหรือยัง" มือหนาของคริสอังที่หน้าผากของชานยอลเบาๆเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายของร่างบาง
ชานยอลนอนนิ่งในอ้อมกอดของคริสพร้อมด้วยสีหน้างุนงง....คนที่หยาบคายโหดร้ายอย่างคริสจะมีมุมแบบนี้ที่เขาไม่เคยเห็นด้วยหรือ....
"ตัวเย็นขึ้นแล้วนี่ ทานยาไปแค่เม็ดเดียวเอง....นายแกล้งอ้อนฉันหรือเปล่า" คริสยกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะแกล้งมองไปที่ใบหน้าของชานยอลที่กำลังนอนมองหน้าของเขาเช่นกัน....
"พี่น่ะแหละ ไม่สบายหรือเปล่า ผมว่าพี่เองก็ควรจะทานยาด้วยนะ " ชานยอลโต้ตอบคริสก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมานั่ง....และพยายามเดินหนีคริส แต่ไม่นานร่างบางก็เซถลาเกือบล้มเพราะเขายังคงเวียนศรีษะจากพิษไข้เมื่อคืนนี้อยู่....เพียงแต่อาการตัวร้อนของเขาเริ่มลดลงเท่านั้น
คริสช่วยรับร่างของชานยอลไว้ด้วยอ้อมแขนแกร่งของเขาก่อนที่ชานยอลจะล้มถึงพื้น
"ฉันบอกแล้วไงว่าให้นอนก่อน นายนี่มันดื้อจริงๆ" คริสดุชานยอลก่อนจะช่วยพยุงร่างของเขามาที่เตียง
"ถ้าฉันอยู่ด้วยแล้วไม่กล้านอน ฉันก็จะออกไปข้างนอกละกัน" คริสพูดพลางเดินออกไปจากห้องทั้งๆที่สวมใส่ชุดนอน ก่อนที่ชานยอลจะแอบชำเลืองมองดูคริสอยู่บนเตียงด้วยความโล่งใจ
ชานยอลนอนไม่หลับ แต่เขานอนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพัก .....สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นผ้าขนหนูผืนเล็กๆที่คริสเช็ดตัวให้เขาเมื่อคืนวางกองไว้ในอ่างน้ำที่คริสยกมาจากในห้องน้ำ.....รวมถึงแผงยาแก้ไขที่คริสวางไว้ตรงหัวเตียง
คิ้วบางขมวดเข้าหากันเพื่อหาคำตอบให้ตัวเองว่าเมื่อคืนเขานอนหลับไม่รู้ตัวโดยที่คริสเป็นคนเช็ดตัวและเอายาแก้ไข้ให้เขาทานจริงหรือ....
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินเล่นดูนู่นนี่อยู่ในโรงแรมที่พักก่อนที่จะตัดสินใจเดินตรงไปยังห้องนอนของคุณปาร์คและคุณนายปาร์คเพื่อบอกท่านทั้งสองว่าชานยอลไม่ค่อยสบายและคงกลับเกาหลีในวันนี้ช่วงเย็นไม่ได้ตามแพลนที่วางไว้...
"น้องเป็นอะไรมากหรือเปล่าคริส" เสียงคุณนายปาร์คสอบถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ ผมหายาให้เขาทานแล้ว....แม่กลับไปก่อนละกัน เดี๋ยวผมดูเขาเอง" คริสตอบไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆเพราะท่าทางของมารดาเขาดูจะห่วงใยชานยอลมากกว่าลูกของตัวเอง
ซะอีก
"พรุ่งนี้ลุงปาร์คมีประชุมเช้า คงเลื่อนกลับเป็นพรุ่งนี้ไม่ได้ แม่ฝากคริสดูน้องด้วยละกันนะ" คุณนายปาร์คเอ่ยฝากกับลูกชายก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปเพื่อบอกกับคุณปาร์คและไม่ทันได้สังเกตใบหน้าของลูกชายที่กำลังยกยิ้มอย่างมีแผนการณ์บางอย่างในใจ
ไม่ต้องห่วงมากหรอกครับคุณนาย....ผมจะดูแลเมียผมอย่างดีที่สุดเลย....คริสรำพันในใจก่อนที่ร่างสูงจะเดินมาตามทางและค่อยๆเปิดเข้าไปที่ห้องนอนของชานยอลอีกครั้งเพื่อดูว่าเขายังนอนหลับอยู่บนเตียงหรือไม่....
ดวงตาคมของคริสเห็นแต่เพียงความว่างเปล่าบนเตียง.......ชานยอลกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้สะพายของเขาเพื่อเตรียมตัวกลับเกาหลีในวันนี้ตามไฟล์ทที่พวกเขาจองกันไว้ก่อนเดินทางมาญี่ปุ่น...ร่างบางเดินเก็บของใช้ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อจัดมันใส่กระเป๋าและไม่ทันมองว่าคริสเดินเข้ามาในห้องแล้ว
"นายทำอะไรน่ะ...ปาร์คชานยอล"
"ผมก็เก็บเสื้อผ้าเตรียมกลับบ้านไงถามได้" ชานยอลพูดโดยไม่มองไปที่ใบหน้าของคริสที่กำลังจับจ้องร่างของเขาอยู่
"นายไม่ต้องกลับบ้านแล้ว ฉันเดินไปบอกพ่อนายให้แล้วว่านายไม่สบาย" คริสเดินเข้าไปใกล้ชานยอลและหยิบของบางส่วนออกจากกระเป๋าเป้ของเขาเพื่อวางมันลงบนเตียง
"ผมจะกลับบ้าน!จะให้อยู่ทำไมต่อ...พ่อผมมีประชุมเลื่อนไฟล์ทไม่ได้หรอก " ชานยอลหยิบของที่คริสเอาวางไว้บนเตียงกลับคืนสู่กระเป๋าเหมือนเดิมและลงมือจัดกระเป๋าของเขาต่อ
"นายก็อยู่กับฉันที่นี่ไง!ไม่สบายจะกลับยังไง เกิดไปเป็นอะไรบนเครื่อง ..เขาไม่ให้คนป่วยเดินทาง!" คริสเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อชานยอลชอบดื้อรั้นใส่เขาทุกครั้งเวลาที่เขาออกคำสั่ง
"ให้ผมอยู่ที่นี่กับพี่...ผมไปตายบนเครื่องดีกว่า ผมหายดีแล้วผมจะกลับ!" ชานยอลพูดโดยที่ไม่ใส่ใจว่าร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆเขาจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของเขาบ้าง....มันคือความจริงจากใจที่ชานยอลคิดในตอนนี้
หากชานยอลยิ่งอยู่ใกล้คริสชีวิตของเขาก็จะปลอดภัยน้อยลงเรื่อยๆยิ่งอยู่ด้วยกันแค่สองคน คริสจะทรมานทั้งร่างกายและจิตใจเขามากขนาดไหน....ภาพที่คริสทะเลาะกับเขาและเขาต้องเดินตากฝนกลับบ้านด้วยความเจ็บปวดใจยังคงตราตรึงในความรู้สึกของชานยอล
มือบางยังคงหยิบของที่คริสโยนออกจากกระเป๋ากลับเข้าที่เดิมด้วยความรีบร้อน....ก่อนที่มือหนาของคริสจะดึงรั้งข้อมือของชานยอลไว้ด้วยความโมโหอีกครั้ง...
"ทำไม ฉันพูดอะไรนายต้องเถียงตลอด พอหายไข้ก็ปากเก่งเลยนะชานยอล!" คริสคว้าข้อมือของชานยอลที่กำลังเก็บของให้เขาหยุดการกระทำ...ก่อนที่คริสจะเป็นคนเก็บของทั้งหมดลงกระเป๋าของชานยอลเอง
"อยากกลับบ้านมากใช่มั้ย!ได้เดี๋ยวฉันช่วยเก็บเอง!" คริสเดินไปหยิบเสื้อผ้าของชานยอลในตู้ทั้งหมดมาใส่กระเป๋าเป้สะพายรวมถึงของใช้ส่วนตัวของชานยอลที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง
ดวงตาคมฉายแววของความโกรธผิดกับเมื่อเช้าที่เขาพูดอ่อนโยนกับชานยอล....ของทั้งหมดที่อยู่ในห้องบัดนี้มาอยู่ในกระเป๋าของชานยอลทั้งหมดแล้ว คริสเดินถือกระเป๋าเป้ของชานยอลเดินตรงไปข้างห้องพักที่เป็นที่ตั้งของบ่อน้ำพุร้อนและโยนกระเป๋าใบนั้นลงไปในน้ำจนเกิดเสียงดัง .....ชานยอลยืนมองกระเป๋าใบนั้นด้วยความตกตะลึงก่อนที่จะต่อว่าคริสด้วยความรุนแรง...
"พี่คริส พี่ทำแบบนี้ทำไม!!....ของใช้ผม เสื้อผ้าผมเปียกหมดแล้ว!" มือบางพยายามจับกระเป๋าเป้ที่ลอยอยู่ในน้ำขึ้นมาเพราะกลัวว่าของใช้บางอย่างของเขาจะเสียหาย
"เสื้อผ้ายังเปียกไม่หมดนี่.......ยังเหลือชุดที่ใส่อยู่อีก 1 ชุด" คริสพูดพลางเหลือบมองชานยอลก่อนที่เขาจะช้อนร่างของชานยอลอุ้มขึ้นมาจากพื้นและโอบร่างบางนั้นไว้ในอ้อมแขน
"พี่คริส!!พี่จะทำบ้าอะไร ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะ!...." ชานยอลดิ้นรนอยู่บนแขนแกร่งของคริส มือบางโอบรอบต้นคอคริสด้วยความกลัวว่าจะตกลงไปในน้ำและจะทำให้เสื้อผ้าเปียก
"หายแล้วไม่ใช่เหรอ ปากเก่งนักนี่....อยากให้ฉันปล่อย ฉันก็จะปล่อยละกันนะชานยอล!" เมื่อจบประโยค คริสก็โยนชานยอลลงในบ่อน้ำพุร้อนด้วยโทสะ ร่างของชานยอลกระทบลงไปในน้ำเสียงดังก่อนที่เขาจะยืนอยู่ในน้ำและต่อว่าคริสด้วยความโมโห....มือบางวักน้ำไปใส่ที่ตัวคริสจนน้ำในบ่อน้ำพุกระจัดกระจายทั่วบริเวณ
"พี่คริส คนบ้า!!ทำผมแบบนี้ทำไม พี่มันคนหยาบคาย!" ปากบางพร่ำพูดพร้อมกับตีน้ำในบ่อด้วยความโมโห...
"ชานยอล!....หยุด!ฉันเปียกหมดแล้ว!" คริสดุชานยอลอีกครั้งก่อนที่จะชี้มือและออกคำสั่ง
"ผมไม่หยุด!พี่มันเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว!....เก่งแต่ทำร้ายคนอื่น...ผมเปียกแล้วพี่จะกลัวเปียกทำไม!ผมไม่สบายอยู่นะ บ้าจริงๆพี่คริส!" ชานยอลต่อว่าคริสด้วยใบหน้าจริงจังพร้อมกับตีน้ำในบ่อให้กระจายไปโดนตัวคริสจนเสื้อผ้าของคริสเริ่มเปียกโชก
"ไม่หยุดใช่ไหมชานยอล!จะไม่หยุดใช่ไหม!" คริสตัดสินใจกระโดดลงไปในบ่อน้ำพุร้อนก่อนที่จะจับมือของชานยอลไว้ทั้งสองข้างเพื่อให้เขาหยุดวักน้ำขึ้นมาข้างบน....
ร่างสูงโปร่งโอบกอดร่างของชานยอลไว้จากด้านหลังเพื่อรวบแขนของชานยอลให้เขาอยู่นิ่งๆ ชานยอลดิ้นรนพร้อมกับต่อว่าคริส....ชานยอลทั้งผลักทั้งดันให้คริสออกห่างจากร่างกายของเขาจนคริสต้องออกแรงจับตัวของชานยอลให้อยู่นิ่งๆมากขึ้น...
"แรงดีแล้ว แสดงว่าหายป่วยจริงๆ เมื่อวานเรื่องที่ฉันทำค้างไว้ก็ทำต่อได้แล้วสิ!" ใบหน้าคมยกยิ้มก่อนจะพูดแกล้งให้ชานยอลนึกกลัวเขา...
"ไหนๆนายก็เปียกหมดแล้วชานยอล....เสื้อผ้าที่ใส่ก็ถอดออกไปแล้วกัน" มือหนาแสร้งลูบไปตามร่างกายของชานยอลพร้อมกับทำท่าจะถอดเสื้อของชานยอลออก
ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนที่จะร้องห้ามปรามคริสไว้และรีบจับเสื้อของตัวเองที่อยู่บนร่างบางเพราะกลัวว่าคริสจะทำอะไรบ้าๆกับเขาอีก....หลังจากที่ชานยอลได้สติและเริ่มหยุดโวยวาย เขากำลังคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากคริสให้ได้ก่อนที่คริสจะลงมือทำร้ายเขาอีกครั้ง....
"พี่คริส....พี่คริส....ผมไม่ว่าพี่แล้ว....ผมขอโทษ...ที่ทำพี่เปียก เราขึ้นจากน้ำกันเถอะนะ นะ...ผม..ผม หนาวแล้ว" ชานยอลแกล้งพูดกับคริสดีๆก่อนที่จะยืนนิ่งๆแต่มือบางก็ยังคงจับเสื้อผ้าของตัวเองไว้...เมื่อเสื้อผ้าที่เปียกน้ำเริ่มทรยศเจ้าของโดยการลอยละล่องและง่ายต่อการกระทำของคริส
"นายหลอกฉันไม่สำเร็จนะ เด็กน้อย....กลัวจริงๆใช่ไหม" คริสแสร้งใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ไปที่ต้นคอของชานยอลจากทางด้านหลังและชานยอลก็เริ่มเอียงคอหลบหลีกเขา
"พี่คริส.....พี่คริส...อย่าเพิ่งทำอะไรผมนะ...ผม...ผม ...ไม่สบายอยู่นะ...." ชานยอลเริ่มพูดจาตะกุกตะกัก เขาต้องพยายามสงบสติอารมณ์และลองใช้ไม้อ่อนกับคริสบ้างเผื่อว่าคริสจะยอมคลายอ้อมกอดจากเขาและเลิกรังแกเขาซักที
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้กลัวติดไข้จากนาย" มือหนาเริ่มสอดล้วงเข้าไปใต้เสื้อบางของชานยอลและเริ่มลูบไล้ไปตามผิวกายที่ขาวละเอียดของชานยอลช้าๆก่อนที่ริมฝีปากของคริสจะไล่จูบไปตามติ่งหูของชานยอลเพื่อเริ่มปลุกอารมณ์ความต้องการของคนตรงหน้า
"พี่คริส....พี่...."
ก่อนที่ชานยอลจะเอ่ยประโยคใดๆจบ คริสก็จับร่างของชานยอลหันเข้ามาหาเขาก่อนที่จะจูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากอิ่มตรงหน้าและเริ่มใช้ลิ้นร้อนชื้นเลียไปที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน
...คริสเริ่มสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในปากของชานยอลอย่างที่ชานยอลหลบเลี่ยงไม่ได้....มือหนายึดข้อมือบางไว้ให้อยู่นิ่งๆก่อนที่เจ้าของจะยกขึ้นมาทุบตีเขาอย่างเคย ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของคริสและชานยอล....คริสเริ่มเรียนรู้ดีแล้วว่าคนตรงหน้าเขาจะดิ้นรนขัดขืนขนาดไหนหากเขาจะทำอะไรชานยอลตอนนี้
ดวงตากลมเริ่มสั่นไหวไปด้วยความกลัวจับใจ....เขาไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองใบหน้าของคริส...ร่างบางสั่นเบาๆเมื่อคริสเริ่มใช้มืออีกข้างของเขาพยายามปลดกระดุมเสื้อของชานยอลและอีกมือหนึ่งก็ยังคงพันธนาการข้อมือซีดขาวของชานยอลไว้ทั้งสองข้าง....
"พี่คริส...ปล่อยผมเถอะนะ...ผม...เจ็บแขนไปหมดแล้ว" ชานยอลแสร้งพูดเพื่อหาวิธีเอาตัวรอด แผนนี้คงเป็นแผนสุดท้ายของเขาแล้ว...หากคริสยอมปล่อยมือเขา เขาก็สามารถผลักร่างของคริสออกจากตัวได้...แต่พี่คริสแรงเยอะชะมัด แค่มือเขาข้างเดียวก็สามารถรวบข้อมือเล็กๆของผมได้สองข้างแล้ว
"ฉันไม่ปล่อยหรอก นายมันเจ้าเล่ห์ ชานยอล" คริสกระซิบลงตรงข้างหูชานยอลก่อนที่เขาจะประกบจูบปากอิ่มนั้นด้วยความดุดัน
เรียวลิ้นร้อนเริ่มลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของชานยอลมากขึ้นจนชานยอลเริ่มหวั่นไหว....เสื้อเชิ๊ตตัวบางที่เปียกน้ำกำลังปลุกอารมณ์ความต้องการของคริส...ยอดอกของชานยอลที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาเริ่มชูชันเมื่อเปียกน้ำและโดนกระตุ้นด้วยสัมผัสทางอารมณ์ ไม่นานคริสก็ใช้มือข้างเดียวของเขาปลดเปลื้องเสื้อเชิ๊ตของชานยอลออกไปให้พ้นทาง....ริมฝีปากหนาไล้เลียไปตามต้นคอขาวพร้อมกับจูบซับไปเบาๆสลับกับการดูดต้นคอขาวจนเป็นรอยแดงจ้ำ....คริสเริ่มลงไปหาความรื่นรมย์บริเวณหน้าอกของชานยอลที่กำลังแข็งชูชันนั้น....เขาปลอบประโลมความตื่นกลัวของมันด้วยเรียวลิ้นและใช้ปลายลิ้นสะกิดมันเบาๆจนชานยอลเริ่มไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เพลย์บอยอย่างคริสรู้ดีว่าเขาจะจัดการร่างกายและความต้องการของคนตรงหน้าเขาอย่างไร......หน้าคมคายซุกไซร้ไปตามหน้าท้องที่ขาวเนียนและใช้ลิ้นเลียวนบริเวณสะดือของชานยอลจนร่างบางกระตุกเบาๆด้วยความเสียวซ่าน....ตอนนี้คริสไม่ถนัดนักหากจะใช้มืออีกข้างจับมือของชานยอลไว้ เขาจึงหยั่งน้ำหนักลองปล่อยมือจากชานยอลจากทางด้านหลัง....แต่เจ้าของมือหนาก็ยังฉลาดพอที่จะใช้แขนแกร่งอีกข้างโอบร่างบางไว้ไม่ให้เขาหนี
ชานยอลไร้ซึ่งกำลังความสามารถที่จะดิ้นรนเมื่อร่างกายของเขาเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่หอมละมุนนั้น....ไม่นานคริสก็สามารถปลดเปลื้องเสื้อผ้าของทั้งชานยอลและบนตัวเขาออกได้หมด....มือหนาลูบไปตามสะโพกกลมมนตรงหน้าและบีบเคล้นมันช้าๆเพื่อเร้าอารมณ์ของชานยอล...ริมฝีปากของคริสก็ไม่หยุดทำหน้าที่ของมัน...คริสยังคงใช้ลิ้นตระหวัดและดูดดุนลิ้นของชานยอลไว้ มือหนาไล้ไปตามช่องทางด้านหลังเพื่อแหวกช่องทางรักตรงกลางออกและสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปให้ชานยอลรู้สึกดี...คริสขยับนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อให้ช่องทางตอดรัดนิ้วของเขาดีขึ้น ก่อนที่จะสอดนิ้วยาวเข้าไปเพิ่มทีละนิ้วจนร่างของชานยอลกระตุกวูบไหว.....
"ไม่เจ็บนะเด็กน้อย.....พี่จะทำเบาๆ" คริสก้มลงกระซิบข้างหูชานยอลก่อนที่ชานยอลจะกลัวและดิ้นรนหนีเขาอีกครั้ง
ภายใต้น้ำอุ่นของน้ำพุร้อนทำให้การทำอะไรๆของคริสและชานยอลสะดวกขึ้น ร่างกายของเขาทั้งสองรู้สึกสบายเนื่องจากน้ำอุ่น คริสยังคงสาละวนกับการใช้ปากสัมผัสไปตามร่างกายที่ขาวเนียนของชานยอลและนิ้วเรียวยาวก็ขยับเข้าออกช้าๆจากช่องทางรัก....คริสค่อยๆพลิกร่างของชานยอลให้หันด้านหลังเข้าหาเขา...และใช้ริมฝีปากสัมผัสกับแผ่นหลังของชานยอลสลับกับลิ้นร้อนที่ไล้เลียเพื่อเพิ่มอารมณ์....เรียวขาขาวของชานยอลถูกแยกออกช้าๆจากการที่คริสใช้เข่าของเขาดันมันให้เปิดทาง ...ร่างสูงโปร่งของคริสแทรกกายเข้าไปตามช่องทางด้านหลังของชานยอล...
เมื่อคริสใช้นิ้วเรียวยาวของเขาเปิดทางให้สะดวก..สักพักเขาก็ถอนนิ้วมือของเขาออกและสลับสับเปลี่ยนเป็นใช้ส่วนกลางแทรกเข้าไปตามร่องรักจนชานยอลรู้สึกจุก....มือหนาเคล้าคลึงสะโพกจนชานยอลรู้สึกดีขึ้นก่อนที่คริสจะดันส่วนปลายและสะโพกของเขาเข้ามาและค่อยๆถอนมันออกช้าๆ....ส่วนปลายและส่วนกลางของคริสถลำลึกเข้าไปทั้งหมดในตัวของชานยอล...ร่างบางเผลอยกสะโพกขึ้นตอบรับตามอารมณ์หวาบหวามนั้นอย่างลืมตัว
...มือหนาดึงรั้งสะโพกของชานยอลเข้าหาตัวเองหลายครั้งพร้อมกับกระทั้นกระแทกเข้ามา....สายน้ำอุ่นที่โอบร่างของคนทั้งสองกระเพื่อมไหวไปตามแรงรักที่คริสกำลังปรนเปรอให้กับชานยอล คริสโอบกอดร่างของชานยอลแน่นขึ้นในขณะที่มือบางของชานยอลก็จิกเกร็งและวางพาดไปตามโคดหินรอบบ่อน้ำพุ....ริมฝีปากบางขบเข้าหากันแน่น รวมถึงฟันขาวก็ขบกัดริมฝีปากตัวเองไว้ด้วยความเสียวซ่าน
ชานยอลเผยอปากเหมือนกับปลาที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ.....ใบหน้าหวานสะบัดไปมาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด...ชานยอลไม่เคยรับรู้เลยว่าการร่วมรักกันมันคือความสุขของร่างกายอย่างหนึ่งที่เขาเองก็รำพึงหา เสียงครวญครางดังออกมาเบาๆจากริมฝีปากของชานยอล...ในขณะที่เขากำลังลืมตัว...
"พี่...พี่คริส....อาา..." เสียงหอบเหนื่อยจากความสุขทำให้หัวใจของชานยอลเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
คริสเร่งเร้าจังหวะเร่าร้อนนั้นเพิ่มขึ้นเมื่อเขารับรู้ว่าชานยอลกำลังสุขสมกับการกระทำของเขา....ใบหน้าหล่อคมคายยิ้มกริ่มก่อนที่จะฝังจมูกโด่งลงไปตามต้นคอและเรียวปากหนาก็ดูดดุนมันด้วยความเสียวซ่าน...ลำคอขาวเนียนของชานยอลถูกแต่งแต้มด้วยรอยแดงจากฝีมือของคริส...คริสเริ่มได้ใจกับการกระทำของตนเองที่ทำให้ชานยอลเคลิบเคลิ้มได้...
"ชานยอล....นายกำลังทำให้ฉันหลงนาย" คริสพร่ำเพ้อออกมาขณะที่เขากำลังมีความสุขกับร่างกายของชานยอล
คริสซบลงตรงไหล่เนียนของชานยอลขณะที่เขาเอ่ยประโยคนั้นออกมา ปากหนาจูบซับไปตามหัวไหล่และสัมผัสมันอย่างคนที่กำลังหลงใหลคนตรงหน้า....การกระทำของคริสครั้งนี้อ่อนละมุนผิดกับครั้งที่แล้ว....อ้อมแขนแกร่งโอบเอวบางของชานยอลแน่นขึ้น พร้อมกับกระแทกกระทั้นเข้ามาถี่ครั้งก่อนที่คริสจะครางออกมาเบาๆเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาถึงฝั่งฝันกับชานยอลเรียบร้อยแล้ว....ร่างบางหอบด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนที่คริสจะพลิกกายของชานยอลให้หันหน้าเข้ามาหาเขาและจูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากบางนั้น.....
"วันนี้เด็กน้อยของพี่ทำดีมากครับ......วันหลังอย่าดื้อกับพี่อีกนะ...." คริสยิ้มละมุนให้กับชานยอลก่อนที่จะใช้มือหนาลูบไปตามผมสีน้ำตาลอ่อนและก้มลงไปหอมที่แก้มเนียนใสอีกครั้ง
ดวงตาคมที่เคยฉายแววดุดันบัดนี้กลับดูอ่อนโยนจนชานยอลเริ่มหวั่นไหวในการกระทำของคริส....ดวงตากลมหลุบต่ำเนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรในตอนนี้...
ความรู้สึกเกลียดชังในตัวคริสยังคงคุกรุ่นอยู่...แต่กลับมีความอ่อนหวานหอมละมุนมาแต่งแต้มให้ชานยอลรู้สึกแปลกในจิตใจอย่างประหลาด....ทั้งชานยอลและคริสยังคงไม่สามารถตอบตัวเองได้กับความรู้สึกในตอนนี้ คงจะมีแต่เวลาเท่านั้นที่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าแท้จริงแล้วเขาทั้งสองเกลียดกันหรือ.....รักกัน
------- END EP4 ------------------
"ชานยอล....ทานยาก่อนนะ" คริสค่อยๆพยุงร่างของชานยอลขึ้นมาโดยใช้ต้นแขนแกร่งโอบกอดร่างบางขึ้นมาลุกนั่ง..ชานยอลยังคงหลับตาและอ้าปากรับยาเม็ดนั้นไปก่อนที่จะค่อยๆดื่มน้ำจากหลอดในแก้วน้ำที่คริสคอยป้อนให้....คริสจัดท่าให้ชานยอลนอนลงไปบนเตียงนุ่มก่อนที่จะห่มผ้านวมอีกผืนให้เขาเพราะเกรงว่าชานยอลจะเพ้อว่าหนาวอีก....
มือหนาจับไปตามร่างกายของชานยอลเพื่อดูว่าตัวของชานยอลเย็นขึ้นบ้างไหมหลังจากที่เขาเช็ดตัวให้เมื่อครู่.....เวลานี้ในญี่ปุ่นถือว่าดึกมากแล้ว บรรยากาศในบังกะโลเงียบสงบ.....คริสเองก็เหนื่อยล้าและต้องการพักผ่อน...เขาเอนกายลงนอนบนเตียงข้างๆชานยอล.....ดวงตาคมนอนมองหน้าเนียนใสของเด็กน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบผมสีน้ำตาลนั้นอย่างเบามือ.....คริสจับผมของชานยอลเกลี่ยให้พ้นจากแก้มเปล่งปลั่งนั้นพร้อมกับใช้นิ้วมือเรียวยาวของเขาลูบจับไปที่ริมฝีปากอิ่มตรงหน้า.....เวลานอนหลับแบบนี้ดูไม่มีพิษมีภัย...ปากเก่งๆอย่างนายเวลาที่มันสงบปากสงบคำแล้วก็ดูน่ารักดีนะ.....
คริสนอนมองใบหน้าหวานของชานยอลไปสักพักก่อนที่เขาจะผลอยหลับไปทั้งๆที่มือหนายังคงจับอยู่ที่แก้มเนียนใสนั้น....แสงอาทิตย์ยามเช้าในดินแดนของประเทศญี่ปุ่นสาดส่องเข้ามาตามผ้าม่านในห้องนอน......ลมเย็นโชยมาอ่อนๆและหอบเอาลมหนาวพัดผ่านเข้ามาจนคริสเริ่มขยับร่างเข้าหาชานยอลอย่างไม่รู้ตัว แขนแกร่งโอบกอดร่างบางไว้เพราะความหนาวเย็นด้านนอก.....
ชานยอลค่อยๆรู้สึกตัวตื่นและลืมตาขึ้นช้าๆในขณะที่คริสโอบร่างของเขาไว้ในอ้อมกอด.....ดวงตากลมโตของชานยอลสั่นไหวเมื่อเห็นคนตรงหน้าชัดๆว่าคือคริส...ดวงตาคมที่กำลังหลับสนิท....รวมถึงปลายจมูกโด่งของคริสก็แทบจะชนกับใบหน้าของเขาอยู่แล้ว.......ชานยอลจับแขนของคริสที่วางพาดบนลำตัวของเขาออกช้าๆก่อนที่จะทำท่าเขยิบหนี...แต่ยิ่งขยับตัวหนีคริสก็ยิ่งโอบกอดร่างของเขาแน่นขึ้นจนชานยอลเริ่มอึดอัด......
"นอนต่ออีกหน่อยสิ....ฉันกำลังหลับสบาย" คริสหลับตาพูดกับชานยอลเบาๆก่อนที่จะพยายามซุกหน้าเข้าหาซอกคอขาวละมุนของชานยอลมากขึ้น
"ตื่นได้แล้ว......ผมอึดอัด พี่คริสปล่อยผมซักที" ชานยอลบิดร่างหนีคริสก่อนที่จะค่อยๆผลักวงแขนที่กำลังโอบกอดเขาอยู่
"ขอนอนกอดสักพักนึงไม่ได้เหรอไง......ชานยอล...เมื่อไรนายจะเลิกดื้อกับฉันนะ" ดวงตาคมปรือตาขึ้นมาก่อนที่จะจับจ้องไปที่ดวงหน้าหวานของคนในอ้อมแขน
"ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า.....ตัวเย็นขึ้นหรือยัง" มือหนาของคริสอังที่หน้าผากของชานยอลเบาๆเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายของร่างบาง
ชานยอลนอนนิ่งในอ้อมกอดของคริสพร้อมด้วยสีหน้างุนงง....คนที่หยาบคายโหดร้ายอย่างคริสจะมีมุมแบบนี้ที่เขาไม่เคยเห็นด้วยหรือ....
"ตัวเย็นขึ้นแล้วนี่ ทานยาไปแค่เม็ดเดียวเอง....นายแกล้งอ้อนฉันหรือเปล่า" คริสยกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะแกล้งมองไปที่ใบหน้าของชานยอลที่กำลังนอนมองหน้าของเขาเช่นกัน....
"พี่น่ะแหละ ไม่สบายหรือเปล่า ผมว่าพี่เองก็ควรจะทานยาด้วยนะ " ชานยอลโต้ตอบคริสก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมานั่ง....และพยายามเดินหนีคริส แต่ไม่นานร่างบางก็เซถลาเกือบล้มเพราะเขายังคงเวียนศรีษะจากพิษไข้เมื่อคืนนี้อยู่....เพียงแต่อาการตัวร้อนของเขาเริ่มลดลงเท่านั้น
คริสช่วยรับร่างของชานยอลไว้ด้วยอ้อมแขนแกร่งของเขาก่อนที่ชานยอลจะล้มถึงพื้น
"ฉันบอกแล้วไงว่าให้นอนก่อน นายนี่มันดื้อจริงๆ" คริสดุชานยอลก่อนจะช่วยพยุงร่างของเขามาที่เตียง
"ถ้าฉันอยู่ด้วยแล้วไม่กล้านอน ฉันก็จะออกไปข้างนอกละกัน" คริสพูดพลางเดินออกไปจากห้องทั้งๆที่สวมใส่ชุดนอน ก่อนที่ชานยอลจะแอบชำเลืองมองดูคริสอยู่บนเตียงด้วยความโล่งใจ
ชานยอลนอนไม่หลับ แต่เขานอนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพัก .....สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นผ้าขนหนูผืนเล็กๆที่คริสเช็ดตัวให้เขาเมื่อคืนวางกองไว้ในอ่างน้ำที่คริสยกมาจากในห้องน้ำ.....รวมถึงแผงยาแก้ไขที่คริสวางไว้ตรงหัวเตียง
คิ้วบางขมวดเข้าหากันเพื่อหาคำตอบให้ตัวเองว่าเมื่อคืนเขานอนหลับไม่รู้ตัวโดยที่คริสเป็นคนเช็ดตัวและเอายาแก้ไข้ให้เขาทานจริงหรือ....
ร่างสูงโปร่งของคริสเดินเล่นดูนู่นนี่อยู่ในโรงแรมที่พักก่อนที่จะตัดสินใจเดินตรงไปยังห้องนอนของคุณปาร์คและคุณนายปาร์คเพื่อบอกท่านทั้งสองว่าชานยอลไม่ค่อยสบายและคงกลับเกาหลีในวันนี้ช่วงเย็นไม่ได้ตามแพลนที่วางไว้...
"น้องเป็นอะไรมากหรือเปล่าคริส" เสียงคุณนายปาร์คสอบถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ ผมหายาให้เขาทานแล้ว....แม่กลับไปก่อนละกัน เดี๋ยวผมดูเขาเอง" คริสตอบไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆเพราะท่าทางของมารดาเขาดูจะห่วงใยชานยอลมากกว่าลูกของตัวเอง
ซะอีก
"พรุ่งนี้ลุงปาร์คมีประชุมเช้า คงเลื่อนกลับเป็นพรุ่งนี้ไม่ได้ แม่ฝากคริสดูน้องด้วยละกันนะ" คุณนายปาร์คเอ่ยฝากกับลูกชายก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปเพื่อบอกกับคุณปาร์คและไม่ทันได้สังเกตใบหน้าของลูกชายที่กำลังยกยิ้มอย่างมีแผนการณ์บางอย่างในใจ
ไม่ต้องห่วงมากหรอกครับคุณนาย....ผมจะดูแลเมียผมอย่างดีที่สุดเลย....คริสรำพันในใจก่อนที่ร่างสูงจะเดินมาตามทางและค่อยๆเปิดเข้าไปที่ห้องนอนของชานยอลอีกครั้งเพื่อดูว่าเขายังนอนหลับอยู่บนเตียงหรือไม่....
ดวงตาคมของคริสเห็นแต่เพียงความว่างเปล่าบนเตียง.......ชานยอลกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้สะพายของเขาเพื่อเตรียมตัวกลับเกาหลีในวันนี้ตามไฟล์ทที่พวกเขาจองกันไว้ก่อนเดินทางมาญี่ปุ่น...ร่างบางเดินเก็บของใช้ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อจัดมันใส่กระเป๋าและไม่ทันมองว่าคริสเดินเข้ามาในห้องแล้ว
"นายทำอะไรน่ะ...ปาร์คชานยอล"
"ผมก็เก็บเสื้อผ้าเตรียมกลับบ้านไงถามได้" ชานยอลพูดโดยไม่มองไปที่ใบหน้าของคริสที่กำลังจับจ้องร่างของเขาอยู่
"นายไม่ต้องกลับบ้านแล้ว ฉันเดินไปบอกพ่อนายให้แล้วว่านายไม่สบาย" คริสเดินเข้าไปใกล้ชานยอลและหยิบของบางส่วนออกจากกระเป๋าเป้ของเขาเพื่อวางมันลงบนเตียง
"ผมจะกลับบ้าน!จะให้อยู่ทำไมต่อ...พ่อผมมีประชุมเลื่อนไฟล์ทไม่ได้หรอก " ชานยอลหยิบของที่คริสเอาวางไว้บนเตียงกลับคืนสู่กระเป๋าเหมือนเดิมและลงมือจัดกระเป๋าของเขาต่อ
"นายก็อยู่กับฉันที่นี่ไง!ไม่สบายจะกลับยังไง เกิดไปเป็นอะไรบนเครื่อง ..เขาไม่ให้คนป่วยเดินทาง!" คริสเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อชานยอลชอบดื้อรั้นใส่เขาทุกครั้งเวลาที่เขาออกคำสั่ง
"ให้ผมอยู่ที่นี่กับพี่...ผมไปตายบนเครื่องดีกว่า ผมหายดีแล้วผมจะกลับ!" ชานยอลพูดโดยที่ไม่ใส่ใจว่าร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆเขาจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของเขาบ้าง....มันคือความจริงจากใจที่ชานยอลคิดในตอนนี้
หากชานยอลยิ่งอยู่ใกล้คริสชีวิตของเขาก็จะปลอดภัยน้อยลงเรื่อยๆยิ่งอยู่ด้วยกันแค่สองคน คริสจะทรมานทั้งร่างกายและจิตใจเขามากขนาดไหน....ภาพที่คริสทะเลาะกับเขาและเขาต้องเดินตากฝนกลับบ้านด้วยความเจ็บปวดใจยังคงตราตรึงในความรู้สึกของชานยอล
มือบางยังคงหยิบของที่คริสโยนออกจากกระเป๋ากลับเข้าที่เดิมด้วยความรีบร้อน....ก่อนที่มือหนาของคริสจะดึงรั้งข้อมือของชานยอลไว้ด้วยความโมโหอีกครั้ง...
"ทำไม ฉันพูดอะไรนายต้องเถียงตลอด พอหายไข้ก็ปากเก่งเลยนะชานยอล!" คริสคว้าข้อมือของชานยอลที่กำลังเก็บของให้เขาหยุดการกระทำ...ก่อนที่คริสจะเป็นคนเก็บของทั้งหมดลงกระเป๋าของชานยอลเอง
"อยากกลับบ้านมากใช่มั้ย!ได้เดี๋ยวฉันช่วยเก็บเอง!" คริสเดินไปหยิบเสื้อผ้าของชานยอลในตู้ทั้งหมดมาใส่กระเป๋าเป้สะพายรวมถึงของใช้ส่วนตัวของชานยอลที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง
ดวงตาคมฉายแววของความโกรธผิดกับเมื่อเช้าที่เขาพูดอ่อนโยนกับชานยอล....ของทั้งหมดที่อยู่ในห้องบัดนี้มาอยู่ในกระเป๋าของชานยอลทั้งหมดแล้ว คริสเดินถือกระเป๋าเป้ของชานยอลเดินตรงไปข้างห้องพักที่เป็นที่ตั้งของบ่อน้ำพุร้อนและโยนกระเป๋าใบนั้นลงไปในน้ำจนเกิดเสียงดัง .....ชานยอลยืนมองกระเป๋าใบนั้นด้วยความตกตะลึงก่อนที่จะต่อว่าคริสด้วยความรุนแรง...
"พี่คริส พี่ทำแบบนี้ทำไม!!....ของใช้ผม เสื้อผ้าผมเปียกหมดแล้ว!" มือบางพยายามจับกระเป๋าเป้ที่ลอยอยู่ในน้ำขึ้นมาเพราะกลัวว่าของใช้บางอย่างของเขาจะเสียหาย
"เสื้อผ้ายังเปียกไม่หมดนี่.......ยังเหลือชุดที่ใส่อยู่อีก 1 ชุด" คริสพูดพลางเหลือบมองชานยอลก่อนที่เขาจะช้อนร่างของชานยอลอุ้มขึ้นมาจากพื้นและโอบร่างบางนั้นไว้ในอ้อมแขน
"พี่คริส!!พี่จะทำบ้าอะไร ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะ!...." ชานยอลดิ้นรนอยู่บนแขนแกร่งของคริส มือบางโอบรอบต้นคอคริสด้วยความกลัวว่าจะตกลงไปในน้ำและจะทำให้เสื้อผ้าเปียก
"หายแล้วไม่ใช่เหรอ ปากเก่งนักนี่....อยากให้ฉันปล่อย ฉันก็จะปล่อยละกันนะชานยอล!" เมื่อจบประโยค คริสก็โยนชานยอลลงในบ่อน้ำพุร้อนด้วยโทสะ ร่างของชานยอลกระทบลงไปในน้ำเสียงดังก่อนที่เขาจะยืนอยู่ในน้ำและต่อว่าคริสด้วยความโมโห....มือบางวักน้ำไปใส่ที่ตัวคริสจนน้ำในบ่อน้ำพุกระจัดกระจายทั่วบริเวณ
"พี่คริส คนบ้า!!ทำผมแบบนี้ทำไม พี่มันคนหยาบคาย!" ปากบางพร่ำพูดพร้อมกับตีน้ำในบ่อด้วยความโมโห...
"ชานยอล!....หยุด!ฉันเปียกหมดแล้ว!" คริสดุชานยอลอีกครั้งก่อนที่จะชี้มือและออกคำสั่ง
"ผมไม่หยุด!พี่มันเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว!....เก่งแต่ทำร้ายคนอื่น...ผมเปียกแล้วพี่จะกลัวเปียกทำไม!ผมไม่สบายอยู่นะ บ้าจริงๆพี่คริส!" ชานยอลต่อว่าคริสด้วยใบหน้าจริงจังพร้อมกับตีน้ำในบ่อให้กระจายไปโดนตัวคริสจนเสื้อผ้าของคริสเริ่มเปียกโชก
"ไม่หยุดใช่ไหมชานยอล!จะไม่หยุดใช่ไหม!" คริสตัดสินใจกระโดดลงไปในบ่อน้ำพุร้อนก่อนที่จะจับมือของชานยอลไว้ทั้งสองข้างเพื่อให้เขาหยุดวักน้ำขึ้นมาข้างบน....
ร่างสูงโปร่งโอบกอดร่างของชานยอลไว้จากด้านหลังเพื่อรวบแขนของชานยอลให้เขาอยู่นิ่งๆ ชานยอลดิ้นรนพร้อมกับต่อว่าคริส....ชานยอลทั้งผลักทั้งดันให้คริสออกห่างจากร่างกายของเขาจนคริสต้องออกแรงจับตัวของชานยอลให้อยู่นิ่งๆมากขึ้น...
"แรงดีแล้ว แสดงว่าหายป่วยจริงๆ เมื่อวานเรื่องที่ฉันทำค้างไว้ก็ทำต่อได้แล้วสิ!" ใบหน้าคมยกยิ้มก่อนจะพูดแกล้งให้ชานยอลนึกกลัวเขา...
"ไหนๆนายก็เปียกหมดแล้วชานยอล....เสื้อผ้าที่ใส่ก็ถอดออกไปแล้วกัน" มือหนาแสร้งลูบไปตามร่างกายของชานยอลพร้อมกับทำท่าจะถอดเสื้อของชานยอลออก
ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนที่จะร้องห้ามปรามคริสไว้และรีบจับเสื้อของตัวเองที่อยู่บนร่างบางเพราะกลัวว่าคริสจะทำอะไรบ้าๆกับเขาอีก....หลังจากที่ชานยอลได้สติและเริ่มหยุดโวยวาย เขากำลังคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากคริสให้ได้ก่อนที่คริสจะลงมือทำร้ายเขาอีกครั้ง....
"พี่คริส....พี่คริส....ผมไม่ว่าพี่แล้ว....ผมขอโทษ...ที่ทำพี่เปียก เราขึ้นจากน้ำกันเถอะนะ นะ...ผม..ผม หนาวแล้ว" ชานยอลแกล้งพูดกับคริสดีๆก่อนที่จะยืนนิ่งๆแต่มือบางก็ยังคงจับเสื้อผ้าของตัวเองไว้...เมื่อเสื้อผ้าที่เปียกน้ำเริ่มทรยศเจ้าของโดยการลอยละล่องและง่ายต่อการกระทำของคริส
"นายหลอกฉันไม่สำเร็จนะ เด็กน้อย....กลัวจริงๆใช่ไหม" คริสแสร้งใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ไปที่ต้นคอของชานยอลจากทางด้านหลังและชานยอลก็เริ่มเอียงคอหลบหลีกเขา
"พี่คริส.....พี่คริส...อย่าเพิ่งทำอะไรผมนะ...ผม...ผม ...ไม่สบายอยู่นะ...." ชานยอลเริ่มพูดจาตะกุกตะกัก เขาต้องพยายามสงบสติอารมณ์และลองใช้ไม้อ่อนกับคริสบ้างเผื่อว่าคริสจะยอมคลายอ้อมกอดจากเขาและเลิกรังแกเขาซักที
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้กลัวติดไข้จากนาย" มือหนาเริ่มสอดล้วงเข้าไปใต้เสื้อบางของชานยอลและเริ่มลูบไล้ไปตามผิวกายที่ขาวละเอียดของชานยอลช้าๆก่อนที่ริมฝีปากของคริสจะไล่จูบไปตามติ่งหูของชานยอลเพื่อเริ่มปลุกอารมณ์ความต้องการของคนตรงหน้า
"พี่คริส....พี่...."
ก่อนที่ชานยอลจะเอ่ยประโยคใดๆจบ คริสก็จับร่างของชานยอลหันเข้ามาหาเขาก่อนที่จะจูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากอิ่มตรงหน้าและเริ่มใช้ลิ้นร้อนชื้นเลียไปที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน
...คริสเริ่มสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในปากของชานยอลอย่างที่ชานยอลหลบเลี่ยงไม่ได้....มือหนายึดข้อมือบางไว้ให้อยู่นิ่งๆก่อนที่เจ้าของจะยกขึ้นมาทุบตีเขาอย่างเคย ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของคริสและชานยอล....คริสเริ่มเรียนรู้ดีแล้วว่าคนตรงหน้าเขาจะดิ้นรนขัดขืนขนาดไหนหากเขาจะทำอะไรชานยอลตอนนี้
ดวงตากลมเริ่มสั่นไหวไปด้วยความกลัวจับใจ....เขาไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองใบหน้าของคริส...ร่างบางสั่นเบาๆเมื่อคริสเริ่มใช้มืออีกข้างของเขาพยายามปลดกระดุมเสื้อของชานยอลและอีกมือหนึ่งก็ยังคงพันธนาการข้อมือซีดขาวของชานยอลไว้ทั้งสองข้าง....
"พี่คริส...ปล่อยผมเถอะนะ...ผม...เจ็บแขนไปหมดแล้ว" ชานยอลแสร้งพูดเพื่อหาวิธีเอาตัวรอด แผนนี้คงเป็นแผนสุดท้ายของเขาแล้ว...หากคริสยอมปล่อยมือเขา เขาก็สามารถผลักร่างของคริสออกจากตัวได้...แต่พี่คริสแรงเยอะชะมัด แค่มือเขาข้างเดียวก็สามารถรวบข้อมือเล็กๆของผมได้สองข้างแล้ว
"ฉันไม่ปล่อยหรอก นายมันเจ้าเล่ห์ ชานยอล" คริสกระซิบลงตรงข้างหูชานยอลก่อนที่เขาจะประกบจูบปากอิ่มนั้นด้วยความดุดัน
เรียวลิ้นร้อนเริ่มลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของชานยอลมากขึ้นจนชานยอลเริ่มหวั่นไหว....เสื้อเชิ๊ตตัวบางที่เปียกน้ำกำลังปลุกอารมณ์ความต้องการของคริส...ยอดอกของชานยอลที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาเริ่มชูชันเมื่อเปียกน้ำและโดนกระตุ้นด้วยสัมผัสทางอารมณ์ ไม่นานคริสก็ใช้มือข้างเดียวของเขาปลดเปลื้องเสื้อเชิ๊ตของชานยอลออกไปให้พ้นทาง....ริมฝีปากหนาไล้เลียไปตามต้นคอขาวพร้อมกับจูบซับไปเบาๆสลับกับการดูดต้นคอขาวจนเป็นรอยแดงจ้ำ....คริสเริ่มลงไปหาความรื่นรมย์บริเวณหน้าอกของชานยอลที่กำลังแข็งชูชันนั้น....เขาปลอบประโลมความตื่นกลัวของมันด้วยเรียวลิ้นและใช้ปลายลิ้นสะกิดมันเบาๆจนชานยอลเริ่มไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เพลย์บอยอย่างคริสรู้ดีว่าเขาจะจัดการร่างกายและความต้องการของคนตรงหน้าเขาอย่างไร......หน้าคมคายซุกไซร้ไปตามหน้าท้องที่ขาวเนียนและใช้ลิ้นเลียวนบริเวณสะดือของชานยอลจนร่างบางกระตุกเบาๆด้วยความเสียวซ่าน....ตอนนี้คริสไม่ถนัดนักหากจะใช้มืออีกข้างจับมือของชานยอลไว้ เขาจึงหยั่งน้ำหนักลองปล่อยมือจากชานยอลจากทางด้านหลัง....แต่เจ้าของมือหนาก็ยังฉลาดพอที่จะใช้แขนแกร่งอีกข้างโอบร่างบางไว้ไม่ให้เขาหนี
ชานยอลไร้ซึ่งกำลังความสามารถที่จะดิ้นรนเมื่อร่างกายของเขาเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่หอมละมุนนั้น....ไม่นานคริสก็สามารถปลดเปลื้องเสื้อผ้าของทั้งชานยอลและบนตัวเขาออกได้หมด....มือหนาลูบไปตามสะโพกกลมมนตรงหน้าและบีบเคล้นมันช้าๆเพื่อเร้าอารมณ์ของชานยอล...ริมฝีปากของคริสก็ไม่หยุดทำหน้าที่ของมัน...คริสยังคงใช้ลิ้นตระหวัดและดูดดุนลิ้นของชานยอลไว้ มือหนาไล้ไปตามช่องทางด้านหลังเพื่อแหวกช่องทางรักตรงกลางออกและสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปให้ชานยอลรู้สึกดี...คริสขยับนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อให้ช่องทางตอดรัดนิ้วของเขาดีขึ้น ก่อนที่จะสอดนิ้วยาวเข้าไปเพิ่มทีละนิ้วจนร่างของชานยอลกระตุกวูบไหว.....
"ไม่เจ็บนะเด็กน้อย.....พี่จะทำเบาๆ" คริสก้มลงกระซิบข้างหูชานยอลก่อนที่ชานยอลจะกลัวและดิ้นรนหนีเขาอีกครั้ง
ภายใต้น้ำอุ่นของน้ำพุร้อนทำให้การทำอะไรๆของคริสและชานยอลสะดวกขึ้น ร่างกายของเขาทั้งสองรู้สึกสบายเนื่องจากน้ำอุ่น คริสยังคงสาละวนกับการใช้ปากสัมผัสไปตามร่างกายที่ขาวเนียนของชานยอลและนิ้วเรียวยาวก็ขยับเข้าออกช้าๆจากช่องทางรัก....คริสค่อยๆพลิกร่างของชานยอลให้หันด้านหลังเข้าหาเขา...และใช้ริมฝีปากสัมผัสกับแผ่นหลังของชานยอลสลับกับลิ้นร้อนที่ไล้เลียเพื่อเพิ่มอารมณ์....เรียวขาขาวของชานยอลถูกแยกออกช้าๆจากการที่คริสใช้เข่าของเขาดันมันให้เปิดทาง ...ร่างสูงโปร่งของคริสแทรกกายเข้าไปตามช่องทางด้านหลังของชานยอล...
เมื่อคริสใช้นิ้วเรียวยาวของเขาเปิดทางให้สะดวก..สักพักเขาก็ถอนนิ้วมือของเขาออกและสลับสับเปลี่ยนเป็นใช้ส่วนกลางแทรกเข้าไปตามร่องรักจนชานยอลรู้สึกจุก....มือหนาเคล้าคลึงสะโพกจนชานยอลรู้สึกดีขึ้นก่อนที่คริสจะดันส่วนปลายและสะโพกของเขาเข้ามาและค่อยๆถอนมันออกช้าๆ....ส่วนปลายและส่วนกลางของคริสถลำลึกเข้าไปทั้งหมดในตัวของชานยอล...ร่างบางเผลอยกสะโพกขึ้นตอบรับตามอารมณ์หวาบหวามนั้นอย่างลืมตัว
...มือหนาดึงรั้งสะโพกของชานยอลเข้าหาตัวเองหลายครั้งพร้อมกับกระทั้นกระแทกเข้ามา....สายน้ำอุ่นที่โอบร่างของคนทั้งสองกระเพื่อมไหวไปตามแรงรักที่คริสกำลังปรนเปรอให้กับชานยอล คริสโอบกอดร่างของชานยอลแน่นขึ้นในขณะที่มือบางของชานยอลก็จิกเกร็งและวางพาดไปตามโคดหินรอบบ่อน้ำพุ....ริมฝีปากบางขบเข้าหากันแน่น รวมถึงฟันขาวก็ขบกัดริมฝีปากตัวเองไว้ด้วยความเสียวซ่าน
ชานยอลเผยอปากเหมือนกับปลาที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ.....ใบหน้าหวานสะบัดไปมาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด...ชานยอลไม่เคยรับรู้เลยว่าการร่วมรักกันมันคือความสุขของร่างกายอย่างหนึ่งที่เขาเองก็รำพึงหา เสียงครวญครางดังออกมาเบาๆจากริมฝีปากของชานยอล...ในขณะที่เขากำลังลืมตัว...
"พี่...พี่คริส....อาา..." เสียงหอบเหนื่อยจากความสุขทำให้หัวใจของชานยอลเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
คริสเร่งเร้าจังหวะเร่าร้อนนั้นเพิ่มขึ้นเมื่อเขารับรู้ว่าชานยอลกำลังสุขสมกับการกระทำของเขา....ใบหน้าหล่อคมคายยิ้มกริ่มก่อนที่จะฝังจมูกโด่งลงไปตามต้นคอและเรียวปากหนาก็ดูดดุนมันด้วยความเสียวซ่าน...ลำคอขาวเนียนของชานยอลถูกแต่งแต้มด้วยรอยแดงจากฝีมือของคริส...คริสเริ่มได้ใจกับการกระทำของตนเองที่ทำให้ชานยอลเคลิบเคลิ้มได้...
"ชานยอล....นายกำลังทำให้ฉันหลงนาย" คริสพร่ำเพ้อออกมาขณะที่เขากำลังมีความสุขกับร่างกายของชานยอล
คริสซบลงตรงไหล่เนียนของชานยอลขณะที่เขาเอ่ยประโยคนั้นออกมา ปากหนาจูบซับไปตามหัวไหล่และสัมผัสมันอย่างคนที่กำลังหลงใหลคนตรงหน้า....การกระทำของคริสครั้งนี้อ่อนละมุนผิดกับครั้งที่แล้ว....อ้อมแขนแกร่งโอบเอวบางของชานยอลแน่นขึ้น พร้อมกับกระแทกกระทั้นเข้ามาถี่ครั้งก่อนที่คริสจะครางออกมาเบาๆเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาถึงฝั่งฝันกับชานยอลเรียบร้อยแล้ว....ร่างบางหอบด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนที่คริสจะพลิกกายของชานยอลให้หันหน้าเข้ามาหาเขาและจูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากบางนั้น.....
"วันนี้เด็กน้อยของพี่ทำดีมากครับ......วันหลังอย่าดื้อกับพี่อีกนะ...." คริสยิ้มละมุนให้กับชานยอลก่อนที่จะใช้มือหนาลูบไปตามผมสีน้ำตาลอ่อนและก้มลงไปหอมที่แก้มเนียนใสอีกครั้ง
ดวงตาคมที่เคยฉายแววดุดันบัดนี้กลับดูอ่อนโยนจนชานยอลเริ่มหวั่นไหวในการกระทำของคริส....ดวงตากลมหลุบต่ำเนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรในตอนนี้...
ความรู้สึกเกลียดชังในตัวคริสยังคงคุกรุ่นอยู่...แต่กลับมีความอ่อนหวานหอมละมุนมาแต่งแต้มให้ชานยอลรู้สึกแปลกในจิตใจอย่างประหลาด....ทั้งชานยอลและคริสยังคงไม่สามารถตอบตัวเองได้กับความรู้สึกในตอนนี้ คงจะมีแต่เวลาเท่านั้นที่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าแท้จริงแล้วเขาทั้งสองเกลียดกันหรือ.....รักกัน
------- END EP4 ------------------
