บ้าน
ภูเขาอาคาเดีย อยู่เลยออกไปทางทิศตะวันตกนับจากตำแหน่งที่พวกเขายืนอยู่ พวกเขาตกลงกันว่าจะเดินทางไปทางน้ำ แล้วค่อยไปขึ้นบก จากนั้นค่อยตรงไปยังจุดหมาย แผนการดูสุดแสนจะเรียบง่าย จะมีปัญหาก็แต่คริสกับโยดาที่ไม่ถูกกับการนั่งเรือที่เทียมด้วยฮิปโปแคมปัสวัยฉกรรจ์เท่าไรนั้น เพราะแต่เดิมเจ้าสัตว์พวกนั้นก็ว่ายน้ำได้เร็วมากพออยู่แล้ว แล้วยิ่งในตอนที่พวกมันกำลังรู้สึกตื่นกลัวนั่นยิ่งไม่สนุกเข้าไปใหญ่ ใช่...พวกมันกำลังตื่นกลัว
"พวกมันเป็นอะไร" คริสเอ่ยถามเสียงเรียบ ดวงตาคมมองเหล่าสัตว์วิเศษด้วยสายตาเคร่งเครียด ชานยอลมาตอบด้วยความกังวลที่ไม่ต่างกัน
"เพราะที่ที่พวกเราจะไป" เขาเว้นช่วงก่อนจะหันมาสบตา
"ภูเขาอาคาเดีย" น้ำเสียงทุ้มนุ่มนั้นเจือไปด้วยความหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ร่างสูงพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ตาคมมองไปยังเบื้องหน้าด้วยความมั่นคง
"ฉันไม่ยอมให้นายกับลูกเป็นอะไรไปหรอก"
ฮี่!!!!
ฮิปโปแคมปัสหวีดร้องด้วยความตกใจ พวกมันตะกายขาขึ้นจนเรือลอยหวือ ชานยอลและคริสรีบเข้าไปคว้าลูก ก่อนที่ร่างโปร่งจะหันไปถามพวกม้าด้วยความตื่นตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น!!!"
"โอ้! ขอโทษที!! เต่าของข้ามันชนพวกม้าของเจ้าเองล่ะ!!!"เสียงหนึ่งดังขึ้น ทั้งหมดหันขวับไปหาด้วยความตกใจ จู่ๆผู้ชายคนนี้เข้ามาใกล้ขนาดนี้ได้ยังไงโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว ชายท่าทางประหลาดคนนั้นส่งยิ้มให้ พร้อมกับตบหลังเต่ายักษ์ที่เขาขี่มาด้วยเห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ชนฮิปโปแคมปัสของเขา แต่มันกำลังจะพยายามไล่งับฮิปโปแคมปัสของเขาอยู่ต่างหาก!!
"นั่นเขาไม่ได้เรียกว่าชนแล้ว!!!" ชานยอลพูดอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะเบี่ยงทางน้ำให้เรือของเขาออกห่างจากผู้ชายท่าทางแปลกๆคนนั้น ชายปริศนาทำหน้าตกใจแล้วรีบกลบเกลื่อนมันอย่างรวดเร็ว สองคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ คนหนึ่งควบคุมน้ำได้ ส่วนอีกคนก็เหมือนจะมีพลังแปลกๆอะไรบางอย่างกระจายออกมาอยู่ตลอดเวลา
"โอ้! อย่าถือสาเลย เต่าของข้ามันไม่รู้เรื่องรู้ราวน่ะ พวกเจ้าอย่าถือโทษมันเลย" คริสมองชายคนนั้นอย่างไม่ไว้ใจนักก่อนที่เขาจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร
"นายเป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง" ผู้ชายคนนั้นตาโตก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา คริสดวงตาแววโรจน์ด้วยความโกรธจัด โยดารีบจับมือพ่อของเธอเอาไว้ โทสะของคริสค่อยๆบรรเทาลง ก่อนที่ชานยอลจะเป็นฝ่ายถามขึ้น
"พวกเราเพิ่งเคยมาแถวนี้น่ะครับ เลยยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร" ชายคนนั้นเอ่ยตอบทั้งๆที่ยังหัวเราะอยู่
"ว่าแล้ว! พวกมือใหม่สินะ แถวนี้ก็มีแต่พวกโจรสลัดทั้งนั้นล่ะ แล้วที่พวกเจ้าไม่เห็นข้ามาก่อนก็เพราะว่าเราใช้เวทมนต์อำพรางตัว ก็อย่างนี้ล่ะนะ คู่อริเราเยอะ ก็ต้องป้องกันตัวกันหน่อย" ชานยอลสบตากับคริสอย่างฉงน ก่อนที่ร่างโปร่งจะพูดขึ้น
"โจรสลัด?" ชายคนนั้นหัวเราะอย่างร่าเริง
"ก็ใช่น่ะสิ หันไปดูรอบตัวของพวกเจ้าสิ ที่นี่มีแต่โจรสลัดเต็มหมดเลย~" ทั้งหมดค่อยๆหันกลับไปมองโดยรอบก่อนที่พวกเขาจะต้องตะลึงงัน เรือโจรสลัดมากมายรายล้อมพวกเขาอยู่ ผู้คนที่อยู่บนเรือล้วนแล้วแต่น่ากลัวทั้งสิ้น ซ้ำร้ายทุกสายตายังหันมามองพวกเขาด้วยความสนใจ สายตาเหล่านั้นเหมือนกำลังจะจับผิดอะไรพวกเขาอยู่ ชานยอลอุทานขึ้นเบาๆ
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย" ชายปริศนาคนนั้นมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
"ใครที่จะมุ่งตรงไปยังภูเขาอาคาเดียก็ต้องเป็นโจรสลัดกันทั้งนั้น หรือว่าพวกเจ้าไม่ใช่..." เขาหรี่ตามอง ท่าทางที่ดูซื่อบื้อเหล่านั้นถูกแทนที่ด้วยความโหดเหี้ยม ร่างโปร่งรีบกลบความสงสัยลงด้วยคำโกหก
"แน่นอน! พวกเราเป็น! นี่ คุณลุงภูเขาอาคาเดียนี่มันเป็นยังไงหรอ เขาว่ากันนักว่าดี" ร่างโปร่งแกล้งหลอกถาม ชายคนนั้นโบกมือปัด
"โอ๊ย! พูดยาก แต่รับประกันได้เลยว่าสนุก!! ยิ่งเจ้าที่เป็นผู้หญิงหน้าตาสวยด้วยนี่นะ ยิ่งสนุก!!!" เขาหันมามองหน้าชานยอลที่เบิกตากว้างอย่างตกใจ
"ข้าบอกเลยว่ามีคนพาเจ้าขึ้นสวรรค์ทั้งคืนเลยล่ะ!!!" เขาหัวเราะลั่นก่อนจะควบเต่าตัวนั้นออกไป ชานยอลแน่ใจว่าสวรรค์ที่เขาพูดถึงต้องไม่ได้หมายถึงโอลิมปัสแน่นอน แล้วถ้าอย่างนั้นไครอนให้เขามาในสถานที่แบบไหนกันแน่เนี่ย!!
"เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรหน่ะ" คริสถามขึ้น ร่างโปร่งหน้าแดงซ่าน ก่อนจะบอกปัด
"ช่างมันเถอะ เรารีบไปกันดีกว่า" เขาบอกก่อนจะสั่งให้ฮิปโปแคมปัสออกวิ่งเร็วขึ้นพลางขบคิดถึงสถานที่ที่พวกเขากำลังจะไป...
------------------------
ภูเขา โจรสลัด ความสุขของผู้หญิง คำบอกใบ้สามคำถึงสถานที่ที่จะมีคนให้ความช่วยเหลือเขาอยู่ ไม่ได้ช่วยให้เขารู้อะไรเพิ่มขึ้นเลย ตอนนี้ที่เขารู้มีแต่ไม่น่าไว้ใจ ไม่น่าไว้ใจ และไม่น่าไว้ใจ ไครอนให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากพี่น้องบนภูเขานั่น แล้วถ้าพี่น้องที่อยู่ในสถานที่แบบนั้น พวกเขาจะเป็นคนดีได้หรอ ชานยอลไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ร่างโปร่งค่อยๆไล่ความคิดนั้นออกไปช้าๆ ก่อนที่เขาจะมองไปยังเบื้องหน้า ชายฝั่งที่กลายเป็นเส้นสีขมุกขมัวเด่นชัดอยู่ตรงหน้า ความพรั่นพรึงค่อยๆชัดเจนในดวงตาของเขา ที่เบื้องหน้านั้นมีแต่กลุ่มโจรสลัด คนนิสัยเสียและมารยาทต่ำทรามมากมายเดินคราคร่ำกันอยู่ตรงนั้น พวกเขาดื่มเหล้า ร้องรำทำเพลง ทะเลาะวิวาท พลอดรักกับผู้หญิง และอีกต่างๆมากมายของพฤติกรรมเลวร้ายที่จะสรรหาได้ ร่างโปร่งรีบเรียกคริสขึ้นมาดู
"มีแต่พวกคนชั่ว" ร่างสูงพูดอย่างเคร่งเครียด ชานยอลพยักหน้ารับ
"ใช่ โจรสลัดอยู่กันเยอะเต็มไปหมด แล้วเราต้องเอานี่แสดงให้ใครดูล่ะ" ร่างโปร่งชูสะเก็ดดาว
"ไครอนพูดว่าพี่น้อง ก็คงต้องหาเซนทอร์ที่เหมือนเขา แล้วจากนั้นทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อย ถึงท่าแล้ว รีบลงจากเรือกันเถอะ" ร่างสูงเอ่ยบอกเมื่อเรือเข้าเทียบท่าแล้ว เด็กหนุ่มร่างผอมกะหร่องกระวีกระวาดเข้ามาช่วยผูกเรือไว้กับเสา ร่างโปร่งหันมาส่งยิ้มขอบคุณ แต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับมือที่แบขอเงินจากเขา
"หื้ม นี่หมายความว่ายังไง ต้องเก็บเงินกันด้วยหรอ" เขาถามด้วยความแปลกใจ เด็กคนนั้นตอบกลับมาอย่างไม่สุภาพ
"ก็ใช่น่ะสิ!! คิดว่าที่นี่มีของฟรีรึไง ทุกอย่างคือการแลกเปลี่ยน!!!"
"แต่ฉันไม่ได้พกเงินมา" เด็กชายกระทืบเท้าถลึงตาใส่
"ถ้าอย่างนั้นก็ไปนอนกับเจ้านายของฉันเป็นการชดใช้เถอะ!!!"
"นายพูดว่าอะไรนะ.." คริสถามขึ้นเสียงเย็นเยียบ กลิ่นไอแห่งความตายแผ่ขยายออกมาจนทำให้บรรยากาศน่าสะพรึงกลัว ความมืดค่อยๆคลืบคลานเข้าไปหาเด็กคนนั้นช้าๆ เขารีบผละถอยออกด้วยความกลัว ผู้คนแถวนั้นเริ่มหวั่นวิตก
"คนของความตาย.."เสียงเหล่านั้นเริ่มพึมพำ ชานยอลรีบจับแขนคริสเอาไว้
"คริส..พอเถอะ ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเรา" ร่างโปร่งกระซิบบอก กลัวจะยิ่งเสียฤกษ์ไปกันใหญ่ แต่ร่างสูงกลับไม่สนใจ
"ทำไมถึงได้พูดจาอย่างนั้นล่ะ เจ้าหนู.." ม่านหมอกแห่งความตายค่อยๆคลานไปหาเด็กคนนั้นช้าๆ เด็กหนุ่มเถียงกลับมาด้วยความตื่นกลัวระคนโกรธจัด
"ก็มันเรื่องจริง! ที่นี่เขาก็แลกเปลี่ยนกันอย่างนี้ทั้งนั้น!!!" ร่างสูงแสยะยิ้มร้ายก่อนจะพูดขึ้นเสียงเหี้ยม
"งั้นหรอ สงสัยฉันคงต้องเปลี่ยนกฏการแลกเปลี่ยนที่นี่ซะใหม่เสียแล้วล่ะ" ฉับพลันนั้นคลื่นแห่งความตายก็พุ่งเข้าจู่โจม แต่ชั่ววินาทีหนึ่งที่มันกำลังจะจัดการกับเหยื่อ จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
"มีใครมีปัญหาอะไรกับกฏของที่นี่งั้นรึ" ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมกับลูกสมุนหลายสิบคนพูดขึ้นพร้อมคลี่ยิ้มให้ ชานยอลเผลอกลั้นหายใจด้วยความตกใจทันทีที่เห็นพวกเขา เขาคงจะตกใจน้อยกว่านี้ เสียใจน้อยกว่านี้ ถ้าเพียงแต่เหล่าผู้ชายพวกนั้นไม่ได้มีท่อนบนเป็นคน และท่อนล่างเป็นม้า!!!
"เซนทอร์..." ร่างโปร่งพูดเสียงเบา คำพูดของไครอนดังขึ้นมาในหัว พี่น้องของข้า คนพวกนี้อย่างนั้นหรอ แต่เขาแทบไม่มีอะไรเหมือนไครอนเลย เซนทอร์พวกนี้ทั้งดูป่าเถื่อน ขี้เมา และอันธพาล ไม่มีความสุขุมเลยสักนิด
"โอ้ ไม่มีใครเรียกข้าอย่างนั้นมานานแล้วสาวน้อย เอาล่ะ ถ้าพวกเจ้าไม่มีเงินจ่าย คืนนี้เจ้าก็ต้องนอนกับข้.."
ผัวววะ!!!
คริสซัดหมัดรุนๆเข้าใส่หน้าตั้งแต่อีกฝ่ายยังพูดไม่จบ ดวงตาสีรัตติกาลส่องแสงสีทองแววโรจน์ ร่างสูงกระชากอีกฝ่ายเข้ามาถาม
"เมื่อกี้แกพูดว่ายังไงนะ!!!"
"เหอะ!! นี่แกกล้าลองดีกับฉันงั้นรึ!!!" เซนทอร์ตัวนั้นแผดเสียงก่อนที่เขาจะชกคริสกลับด้วยพละกำลังมหาศาลร่างสูงถอยกรูไปตามสะพานไม้
"คริส!!!" ชานยอลถลาเข้าไปหา แล้วหันไปพูดกับอีกฝ่าย
"พอทีเถอะน่า อย่ามาทำร้ายกันนะ เรามาอย่างสันติ!!" เซนทอร์ตนนั้นควบเข้ามาหา กลิ่นเหล้าส่งกลิ่นโชยออกมาจากเขา ชานยอลพยายามคิดถึงเรื่องที่เคยได้ยิน เซนทอร์อีกกลุ่มหนึ่ง เซนทอร์ที่ไม่เหมือนไครอน
"แล้วใครมันเป็นคนมาหาเรื่องข้าก่อน!!!" เขาตวาดพร้อมกับควบเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง มือใหญ่กำยำนั้นคว้าไม้แหลมขึ้นมาเงื้อขึ้นสูงเตรียมจะแทงคริส
"หลบไป" คริสผลักชานยอลไปอีกทาง ก่อนจะใช้มือจับปลายแหลม หยุดการเคลื่อนไหวได้อย่างเฉียดฉิว แล้วเรียกโครงกระดูกขึ้นมาไต่ขึ้นไปตามด้ามไม้เข้าจู่โจมคู่ต่อสู้ เหล่าเซนทอร์ที่เหลือคำรามอย่างฉุนเฉียวก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหา ชานยอลเรียกสายน้ำขึ้นมากวาดทั้งหมดให้ตกลงไปในทะเล
"แกจะเปิดศึกกับพวกเราใช่มั้ย แกจะเปิดศึกกับพวกเราใช่มั้ย!!!" เซนทอร์ที่เป็นหัวหน้ากู่ร้องอย่างเดือดดาล ก่อนที่เขาจะหยิบเขาสัตว์ขึ้นมาเป่า ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งภูเขาจะสั่นสะเทือนด้วยแรงควบของม้า ชานยอลและคริสหันมาสบตากัน
"เราคงมีงานใหญ่ให้จัดการแล้วล่ะชานยอล" ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่ศัตรูกลับแย้มยิ้ม เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ พวกมันอาจจะมีสักสิบ สักร้อย สัก ไม่!!! พวกมันมีเป็นพัน!!!
เซนทอร์ทั้งฝูงพุ่งออกมาจากป่าพวกมันเข้ารุมล้อมพวกเขาไว้ ท่าทางแต่ละตัวล้วนป่าเถื่อน และขี้เมา ไม่มีตัวใดที่ไม่มีกลิ่นเหล้า หรือกลิ่นยาสูบเลยสักตน พวกมันกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างบ้าคลั่งราวกับเด็กโรคจิตที่คิดว่าจะจัดการยังไงกับของเล่นของตัวเองดี ในขณะที่บางตัวกลับมองชานยอลแย่กว่านั้น สายตาพวกนั้นอย่างกับสัตว์ที่ต้องการจะผสมพันธุ์!!
"จัดการมัน" สิ้นเสียงนั้นพวกมันก็พุ่งเข้ามาหา คริสตะโกนบอกให้ชานยอลคอยปกป้องลูกไว้ ร่างสูงเรียกกองทัพปีศาจขึ้นมาจัดการ แต่ด้วยพละกำลัง และความบ้าคลั่งของพวกม้านั่นมีมากกว่า ทำให้ส่วนใหญ่พวกมันล้วนหลุดรอดไปได้ทุกครั้ง
"บ้าจริง!" ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย
"ไม่มีทางที่เจ้าจะเอาชนะพวกข้าได้หรอก" หัวหน้าของมันพูด ก่อนที่ลูกน้องจะระดมยิงธนูใส่คริส ร่างสูงรีบปัดป้อง แต่ไม่วายพลาดโดนศรปักที่แขน ชานยอลหวีดร้องเสียงหลงเรียกสายน้ำขึ้นมากวาดพวกนั้นลงไปจนเผลอลืมระวังหลัง ฝูงเซนทอร์รุมเข้ากระชากลูกเขาออกไป ก่อนจะจับตัวเขาเอาไว้
"โยดาโยฟาน!!" ร่างโปร่งร้องหาลูก เซนทอร์พวกนั้นรัดตัวชานยอลแน่นขึ้นก่อนจะก้มลงหอมแก้ม
"หื้มมม หอมดีจริงๆยัยคนนี้ สงสัยคืนนี้พวกเราจะต้องมีความสุขกันมากแน่ๆ" เซนทอร์ทั้งหมดหัวเราะชอบใจ คริสแผดเสียงลั่น
"อย่ายุ่งกับเขา!!!" พวกมันแสยะยิ้มให้
"ไอ้พวกของมีเจ้าของนี่พวกข้าล่ะชอบดีจริงๆ" มันพูดก่อนที่เซนทอร์ตัวอื่นจะรุมจัดการกับคริส
"ปล่อยฉันนะ!!!!" ชานยอลพยายามดิ้นหนีสุดกำลัง โยดากับโยฟานร้องเรียกหาแม่ ร่างโปร่งยิ่งร้อนใจดีดดิ้นขึ้นอีก
"หยุดดิ้นได้แล้ว!!! ข้าชักจะรำคาญเจ้าแล้วนะ แม่สาวน้อย!!!"
"ฉันไม่สน!!!" ร่างโปร่งดิ้นอย่างแรงจนหลุดจากอ้อมกอด ชานยอลรีบวิ่งเข้าไปหาลูกก่อนจะถูกเซนทอร์คว้าตัวขึ้นมาอุ้มกลางอากาศ ขวดแสงดาวตกลงบนพื้นจนเกิดเสียงดังเคร้ง ชานยอลหวีดร้องด้วยความตกใจ
"ไม่นะ!!!"
"สะ สะ สะเก็ดดาว.." เซนทอร์พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองมันอย่างครั่นคร้าม ก่อนทีทั้งฝูงจะเริ่มหันมามอง ประกายระยิบระยับสีทองที่ส่องสว่างสะกดให้พวกมันหยุดทุกการกระทำ หัวหน้าของมันควบกีบม้าเหยาะๆเข้ามาเก็บขวดขึ้น
"คะ คะ ไครอน.." เขาพูดขึ้นอย่างตกตะลึง ทั้งฝูงอยู่ในอารามตกใจ ก่อนที่เสียงฮือฮาจะเริ่มดังขึ้น หัวหน้าฝูงหันกลับมาหาชานยอล
"พวกเจ้าเป็นใคร"
"ไครอนบอกให้เรามาที่นี่ เขาว่าพี่น้องของเขาพร้อมที่จะช่วยเรา" คริสเอ่ยตอบแต่หัวหน้าฝูงไม่สนใจอะไรแล้ว เขาเปิดฝาขวดออกก่อนที่แสงสีทองจะพุ่งออกมาจากขวด บรรยากาศรอบตัวมืดมิดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เกลียวแสงนั่นจะม้วนตัวแล้วเกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นช้าๆ
"จงฟังคำของข้าให้ดีเหล่าพี่น้องของข้า" เสียงของไครอนดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของร่างอันเรือนรางของเขาราวกับนี่คือม้วนวีดิโอฉบับแสงดาวเวอร์ชั่น เหล่าเซนทอร์ทั้งหมดต่างก้มศีรษะทำความเคารพเขา
"เด็กพวกนี้คือสหายของข้า พวกเขากำลังมีภัยอันใหญ่หลวง มหาเทพซุสสั่งฆ่าลูกของพวกเขา ด้วยเหตุผลที่กลัวจะโดนแย่งชิงอำนาจตามคำทำนาย พวกเจ้าจงช่วยพวกเขา ยืนหยัดเคียงข้างพวกเขา และปกป้องพวกเขาจากภยันตรายทั้งปวง กาลเวลาได้มาถึงยุคแห่งการปฏิวัติแล้ว" เกิดเสียงโห่ร้องอย่างฮึกเหิม พวกครึ่งม้าตะกุยกีบเท้าอย่างลิงโลด เสียงตะโกนอย่างยินดีดังเซ็งแซ่ คริสกับชานยอลหันหน้ามาสบตากันก่อนที่พวกเขาจะบีบมือกันและกันเบาๆ
"ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็พร้อมที่จะช่วย เพื่อสหายของเรา เพื่อไครอน" เสียงโห่ร้องดังทันทีที่หัวหน้าฝูงคนนั้นพูดจบ ไครอนพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าหาไปเซนทอร์ตนนั้น
"จงแสดงศักยภาพของพวกเจ้าออกมา เหล่าเซนทอร์แห่งอิคซอน!! นี่คือเพลาที่พวกเจ้าจะได้พิสูจน์ตนเอง" เขาพูดก่อนจะพุ่งเข้าใส่ ฉับพลันนั้นร่างของเขาก็ฟุ้งกระจายออกกลายเป็นผุยผงสีทอง ละอองแห่งแสงดาวนั้นแผ่กระจายปกคลุมไปทั่วทั้งฝูงเซนทอร์ พวกครึ่งม้าส่งเสียงร้องอย่างฮึกเหิม บางตนตะกุยเท้าไปมา บางตนยกเหล้าขึ้นดื่ม ในขณะที่บางตนก็คว้าผู้หญิงมาจูบอย่างหน้าตาเฉย ชานยอลคิดออกแล้วว่าพวกเขาคือใคร เซนทอร์อีกกลุ่มหนึ่ง เซนทอร์แห่งอิคซอน สัตว์ครึ่งคนครึ่งม้าที่เกิดจากอันธพาลแห่งสรวงสวรรค์ นามว่าอิคซอน และนางเนฟิลี ทำให้ลูกที่เกิดมามีอุปนิสัยชอบวิวาท มีพลังกำลังมาก ทั้งยังชอบเที่ยวคว้าผู้หญิงมาไล่ปล้ำ และดื่มเหล้าสังสรรค์กันเป็นกิจวัตร เพราะเหตุนี้เองที่พวกเขาถึงให้จ่ายแทนด้วยการร่วมหลับนอนด้วย แล้วนี่เขาต้องมาพึ่งคนแบบนี้หรอเนี่ย!!!
ชานยอลพยายามสงบสติอารมณ์ บางทีคนพวกนี้อาจดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้ ร่างโปร่งเหลือบไปมองยังฝูงเซนทอร์ที่กระโดดโลดเต้นไปมาขณะที่เส้นแสงสีทองลอยผ่าน ก่อนที่มันจะค่อยๆสลายหายไปช้าๆ เมื่อถูกสายลมพัด หัวหน้าฝูงหันกลับมาหาพวกเขา รอยยิ้มเจ้าสำราญถูกระบายขึ้นที่กลีบปาก
เรามาจัดเลี้ยงต้อนรับพวกเจ้ากันดีกว่า" ทั้งฝูงส่งเสียงดีใจ พวกเขาร้องรำทำเพลงอย่างเริงร่า คริสกับชานยอลหันกลับมาสบตากันด้วยความตกใจ
"แต่ก่อนอื่น..." เขาเว้นช่วงก่อนจะหันมามองชานยอลด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไรนัก
"เรามาเปลี่ยนแม่สาวนมแบนนี่ให้สะบึ้มกันเถอะ!" เขาหันไปขยิบตาให้คริส
"ห๊ะ!!!" ร่างโปร่งร้องด้วยความตกใจ ก่อนที่เซนทอร์ตัวนั้นจะดีดนิ้วดังเป๊าะ กระแสเวทมนตร์สีน้ำตาลอ่อนหมุนรอบตัวเขาก่อนที่มันจะส่องประกายเจิดจ้าแล้วหายไป พร้อมกับร่างกายใหม่ที่เขาได้มา
"หื้มมม.." คริสครางอย่างพึงพอใจ ดวงตาคมเหลือบมองคนรักของตนเองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ร่างโปร่งก้มลงดูตาม ก่อนที่เขาจะต้องอ้าปากค้าง ก็ร่างของเขาที่เคยแบนราบเป็นหน้ากระดาน ตอนนี้มันกลับกลายเป็นร่างของผู้หญิงสุดเซ็กซี่ ที่ขนาดหน้าอกหน้าใจใหญ่จนเขาแทบจะเป็นลมน่ะสิ!!!
"ฮ่ะ ฮ่ะ แบบนี้ค่อยดีหน่อย เอาล่ะไปกันเถอะ!" เขาพูดก่อนเดินนำหน้า ชานยอลย่นจมูกอย่างไม่พอใจนักก่อนจะตั้งท่าเปลี่ยนกลับคืนร่างเดิม เซนทอร์ตัวนั้นจุ๊ปากเตือนก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา
"ทำไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเวทมนตร์นี้คือเวทมนตร์เฉพาะของเซนทอร์เท่านั้น และทางเดียวที่จะแก้ได้ก็คือ..." เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ชานยอลเห็นแล้วขนลุกเกลียว ก่อนจะพูดต่อด้วยประโยคที่ชานยอลแทบจะกัดลิ้นตายอยู่ตรงนั้น
"....ต้องมีอะไรกับคนรักของเจ้าเท่านั้น เอ้าพวกเรา ไปฉลองกันเถอะ!!!!" หัวหน้าหันไปบอกฝูงเซนทอร์ทั้งหมดร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างร่วมยินดี มีแต่ชานยอลที่ปั้นหน้าไม่ถูก ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
"เป็นอะไรรึเปล่าชานยอล.."คริสเอ่ยถามร่างโปร่งหันหน้าไปหาก่อนที่แก้มจะแดงเรื่อ
"ไม่มี!!" เขาตะโกนใส่ก่อนจะรีบเดินหนี ต้องมีอะไรกับคริส ต้องมีอะไรกับคริส เขาจะทำอย่างไรดี เขาจะทำอย่างไรดี คืนนี้เขาจะผ่านพ้นไปได้มั้ยเนี่ย!!!
"พวกมันเป็นอะไร" คริสเอ่ยถามเสียงเรียบ ดวงตาคมมองเหล่าสัตว์วิเศษด้วยสายตาเคร่งเครียด ชานยอลมาตอบด้วยความกังวลที่ไม่ต่างกัน
"เพราะที่ที่พวกเราจะไป" เขาเว้นช่วงก่อนจะหันมาสบตา
"ภูเขาอาคาเดีย" น้ำเสียงทุ้มนุ่มนั้นเจือไปด้วยความหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ร่างสูงพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ตาคมมองไปยังเบื้องหน้าด้วยความมั่นคง
"ฉันไม่ยอมให้นายกับลูกเป็นอะไรไปหรอก"
ฮี่!!!!
ฮิปโปแคมปัสหวีดร้องด้วยความตกใจ พวกมันตะกายขาขึ้นจนเรือลอยหวือ ชานยอลและคริสรีบเข้าไปคว้าลูก ก่อนที่ร่างโปร่งจะหันไปถามพวกม้าด้วยความตื่นตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น!!!"
"โอ้! ขอโทษที!! เต่าของข้ามันชนพวกม้าของเจ้าเองล่ะ!!!"เสียงหนึ่งดังขึ้น ทั้งหมดหันขวับไปหาด้วยความตกใจ จู่ๆผู้ชายคนนี้เข้ามาใกล้ขนาดนี้ได้ยังไงโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว ชายท่าทางประหลาดคนนั้นส่งยิ้มให้ พร้อมกับตบหลังเต่ายักษ์ที่เขาขี่มาด้วยเห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ชนฮิปโปแคมปัสของเขา แต่มันกำลังจะพยายามไล่งับฮิปโปแคมปัสของเขาอยู่ต่างหาก!!
"นั่นเขาไม่ได้เรียกว่าชนแล้ว!!!" ชานยอลพูดอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะเบี่ยงทางน้ำให้เรือของเขาออกห่างจากผู้ชายท่าทางแปลกๆคนนั้น ชายปริศนาทำหน้าตกใจแล้วรีบกลบเกลื่อนมันอย่างรวดเร็ว สองคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ คนหนึ่งควบคุมน้ำได้ ส่วนอีกคนก็เหมือนจะมีพลังแปลกๆอะไรบางอย่างกระจายออกมาอยู่ตลอดเวลา
"โอ้! อย่าถือสาเลย เต่าของข้ามันไม่รู้เรื่องรู้ราวน่ะ พวกเจ้าอย่าถือโทษมันเลย" คริสมองชายคนนั้นอย่างไม่ไว้ใจนักก่อนที่เขาจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร
"นายเป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง" ผู้ชายคนนั้นตาโตก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา คริสดวงตาแววโรจน์ด้วยความโกรธจัด โยดารีบจับมือพ่อของเธอเอาไว้ โทสะของคริสค่อยๆบรรเทาลง ก่อนที่ชานยอลจะเป็นฝ่ายถามขึ้น
"พวกเราเพิ่งเคยมาแถวนี้น่ะครับ เลยยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร" ชายคนนั้นเอ่ยตอบทั้งๆที่ยังหัวเราะอยู่
"ว่าแล้ว! พวกมือใหม่สินะ แถวนี้ก็มีแต่พวกโจรสลัดทั้งนั้นล่ะ แล้วที่พวกเจ้าไม่เห็นข้ามาก่อนก็เพราะว่าเราใช้เวทมนต์อำพรางตัว ก็อย่างนี้ล่ะนะ คู่อริเราเยอะ ก็ต้องป้องกันตัวกันหน่อย" ชานยอลสบตากับคริสอย่างฉงน ก่อนที่ร่างโปร่งจะพูดขึ้น
"โจรสลัด?" ชายคนนั้นหัวเราะอย่างร่าเริง
"ก็ใช่น่ะสิ หันไปดูรอบตัวของพวกเจ้าสิ ที่นี่มีแต่โจรสลัดเต็มหมดเลย~" ทั้งหมดค่อยๆหันกลับไปมองโดยรอบก่อนที่พวกเขาจะต้องตะลึงงัน เรือโจรสลัดมากมายรายล้อมพวกเขาอยู่ ผู้คนที่อยู่บนเรือล้วนแล้วแต่น่ากลัวทั้งสิ้น ซ้ำร้ายทุกสายตายังหันมามองพวกเขาด้วยความสนใจ สายตาเหล่านั้นเหมือนกำลังจะจับผิดอะไรพวกเขาอยู่ ชานยอลอุทานขึ้นเบาๆ
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย" ชายปริศนาคนนั้นมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
"ใครที่จะมุ่งตรงไปยังภูเขาอาคาเดียก็ต้องเป็นโจรสลัดกันทั้งนั้น หรือว่าพวกเจ้าไม่ใช่..." เขาหรี่ตามอง ท่าทางที่ดูซื่อบื้อเหล่านั้นถูกแทนที่ด้วยความโหดเหี้ยม ร่างโปร่งรีบกลบความสงสัยลงด้วยคำโกหก
"แน่นอน! พวกเราเป็น! นี่ คุณลุงภูเขาอาคาเดียนี่มันเป็นยังไงหรอ เขาว่ากันนักว่าดี" ร่างโปร่งแกล้งหลอกถาม ชายคนนั้นโบกมือปัด
"โอ๊ย! พูดยาก แต่รับประกันได้เลยว่าสนุก!! ยิ่งเจ้าที่เป็นผู้หญิงหน้าตาสวยด้วยนี่นะ ยิ่งสนุก!!!" เขาหันมามองหน้าชานยอลที่เบิกตากว้างอย่างตกใจ
"ข้าบอกเลยว่ามีคนพาเจ้าขึ้นสวรรค์ทั้งคืนเลยล่ะ!!!" เขาหัวเราะลั่นก่อนจะควบเต่าตัวนั้นออกไป ชานยอลแน่ใจว่าสวรรค์ที่เขาพูดถึงต้องไม่ได้หมายถึงโอลิมปัสแน่นอน แล้วถ้าอย่างนั้นไครอนให้เขามาในสถานที่แบบไหนกันแน่เนี่ย!!
"เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรหน่ะ" คริสถามขึ้น ร่างโปร่งหน้าแดงซ่าน ก่อนจะบอกปัด
"ช่างมันเถอะ เรารีบไปกันดีกว่า" เขาบอกก่อนจะสั่งให้ฮิปโปแคมปัสออกวิ่งเร็วขึ้นพลางขบคิดถึงสถานที่ที่พวกเขากำลังจะไป...
------------------------
ภูเขา โจรสลัด ความสุขของผู้หญิง คำบอกใบ้สามคำถึงสถานที่ที่จะมีคนให้ความช่วยเหลือเขาอยู่ ไม่ได้ช่วยให้เขารู้อะไรเพิ่มขึ้นเลย ตอนนี้ที่เขารู้มีแต่ไม่น่าไว้ใจ ไม่น่าไว้ใจ และไม่น่าไว้ใจ ไครอนให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากพี่น้องบนภูเขานั่น แล้วถ้าพี่น้องที่อยู่ในสถานที่แบบนั้น พวกเขาจะเป็นคนดีได้หรอ ชานยอลไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ร่างโปร่งค่อยๆไล่ความคิดนั้นออกไปช้าๆ ก่อนที่เขาจะมองไปยังเบื้องหน้า ชายฝั่งที่กลายเป็นเส้นสีขมุกขมัวเด่นชัดอยู่ตรงหน้า ความพรั่นพรึงค่อยๆชัดเจนในดวงตาของเขา ที่เบื้องหน้านั้นมีแต่กลุ่มโจรสลัด คนนิสัยเสียและมารยาทต่ำทรามมากมายเดินคราคร่ำกันอยู่ตรงนั้น พวกเขาดื่มเหล้า ร้องรำทำเพลง ทะเลาะวิวาท พลอดรักกับผู้หญิง และอีกต่างๆมากมายของพฤติกรรมเลวร้ายที่จะสรรหาได้ ร่างโปร่งรีบเรียกคริสขึ้นมาดู
"มีแต่พวกคนชั่ว" ร่างสูงพูดอย่างเคร่งเครียด ชานยอลพยักหน้ารับ
"ใช่ โจรสลัดอยู่กันเยอะเต็มไปหมด แล้วเราต้องเอานี่แสดงให้ใครดูล่ะ" ร่างโปร่งชูสะเก็ดดาว
"ไครอนพูดว่าพี่น้อง ก็คงต้องหาเซนทอร์ที่เหมือนเขา แล้วจากนั้นทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อย ถึงท่าแล้ว รีบลงจากเรือกันเถอะ" ร่างสูงเอ่ยบอกเมื่อเรือเข้าเทียบท่าแล้ว เด็กหนุ่มร่างผอมกะหร่องกระวีกระวาดเข้ามาช่วยผูกเรือไว้กับเสา ร่างโปร่งหันมาส่งยิ้มขอบคุณ แต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับมือที่แบขอเงินจากเขา
"หื้ม นี่หมายความว่ายังไง ต้องเก็บเงินกันด้วยหรอ" เขาถามด้วยความแปลกใจ เด็กคนนั้นตอบกลับมาอย่างไม่สุภาพ
"ก็ใช่น่ะสิ!! คิดว่าที่นี่มีของฟรีรึไง ทุกอย่างคือการแลกเปลี่ยน!!!"
"แต่ฉันไม่ได้พกเงินมา" เด็กชายกระทืบเท้าถลึงตาใส่
"ถ้าอย่างนั้นก็ไปนอนกับเจ้านายของฉันเป็นการชดใช้เถอะ!!!"
"นายพูดว่าอะไรนะ.." คริสถามขึ้นเสียงเย็นเยียบ กลิ่นไอแห่งความตายแผ่ขยายออกมาจนทำให้บรรยากาศน่าสะพรึงกลัว ความมืดค่อยๆคลืบคลานเข้าไปหาเด็กคนนั้นช้าๆ เขารีบผละถอยออกด้วยความกลัว ผู้คนแถวนั้นเริ่มหวั่นวิตก
"คนของความตาย.."เสียงเหล่านั้นเริ่มพึมพำ ชานยอลรีบจับแขนคริสเอาไว้
"คริส..พอเถอะ ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเรา" ร่างโปร่งกระซิบบอก กลัวจะยิ่งเสียฤกษ์ไปกันใหญ่ แต่ร่างสูงกลับไม่สนใจ
"ทำไมถึงได้พูดจาอย่างนั้นล่ะ เจ้าหนู.." ม่านหมอกแห่งความตายค่อยๆคลานไปหาเด็กคนนั้นช้าๆ เด็กหนุ่มเถียงกลับมาด้วยความตื่นกลัวระคนโกรธจัด
"ก็มันเรื่องจริง! ที่นี่เขาก็แลกเปลี่ยนกันอย่างนี้ทั้งนั้น!!!" ร่างสูงแสยะยิ้มร้ายก่อนจะพูดขึ้นเสียงเหี้ยม
"งั้นหรอ สงสัยฉันคงต้องเปลี่ยนกฏการแลกเปลี่ยนที่นี่ซะใหม่เสียแล้วล่ะ" ฉับพลันนั้นคลื่นแห่งความตายก็พุ่งเข้าจู่โจม แต่ชั่ววินาทีหนึ่งที่มันกำลังจะจัดการกับเหยื่อ จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
"มีใครมีปัญหาอะไรกับกฏของที่นี่งั้นรึ" ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมกับลูกสมุนหลายสิบคนพูดขึ้นพร้อมคลี่ยิ้มให้ ชานยอลเผลอกลั้นหายใจด้วยความตกใจทันทีที่เห็นพวกเขา เขาคงจะตกใจน้อยกว่านี้ เสียใจน้อยกว่านี้ ถ้าเพียงแต่เหล่าผู้ชายพวกนั้นไม่ได้มีท่อนบนเป็นคน และท่อนล่างเป็นม้า!!!
"เซนทอร์..." ร่างโปร่งพูดเสียงเบา คำพูดของไครอนดังขึ้นมาในหัว พี่น้องของข้า คนพวกนี้อย่างนั้นหรอ แต่เขาแทบไม่มีอะไรเหมือนไครอนเลย เซนทอร์พวกนี้ทั้งดูป่าเถื่อน ขี้เมา และอันธพาล ไม่มีความสุขุมเลยสักนิด
"โอ้ ไม่มีใครเรียกข้าอย่างนั้นมานานแล้วสาวน้อย เอาล่ะ ถ้าพวกเจ้าไม่มีเงินจ่าย คืนนี้เจ้าก็ต้องนอนกับข้.."
ผัวววะ!!!
คริสซัดหมัดรุนๆเข้าใส่หน้าตั้งแต่อีกฝ่ายยังพูดไม่จบ ดวงตาสีรัตติกาลส่องแสงสีทองแววโรจน์ ร่างสูงกระชากอีกฝ่ายเข้ามาถาม
"เมื่อกี้แกพูดว่ายังไงนะ!!!"
"เหอะ!! นี่แกกล้าลองดีกับฉันงั้นรึ!!!" เซนทอร์ตัวนั้นแผดเสียงก่อนที่เขาจะชกคริสกลับด้วยพละกำลังมหาศาลร่างสูงถอยกรูไปตามสะพานไม้
"คริส!!!" ชานยอลถลาเข้าไปหา แล้วหันไปพูดกับอีกฝ่าย
"พอทีเถอะน่า อย่ามาทำร้ายกันนะ เรามาอย่างสันติ!!" เซนทอร์ตนนั้นควบเข้ามาหา กลิ่นเหล้าส่งกลิ่นโชยออกมาจากเขา ชานยอลพยายามคิดถึงเรื่องที่เคยได้ยิน เซนทอร์อีกกลุ่มหนึ่ง เซนทอร์ที่ไม่เหมือนไครอน
"แล้วใครมันเป็นคนมาหาเรื่องข้าก่อน!!!" เขาตวาดพร้อมกับควบเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง มือใหญ่กำยำนั้นคว้าไม้แหลมขึ้นมาเงื้อขึ้นสูงเตรียมจะแทงคริส
"หลบไป" คริสผลักชานยอลไปอีกทาง ก่อนจะใช้มือจับปลายแหลม หยุดการเคลื่อนไหวได้อย่างเฉียดฉิว แล้วเรียกโครงกระดูกขึ้นมาไต่ขึ้นไปตามด้ามไม้เข้าจู่โจมคู่ต่อสู้ เหล่าเซนทอร์ที่เหลือคำรามอย่างฉุนเฉียวก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหา ชานยอลเรียกสายน้ำขึ้นมากวาดทั้งหมดให้ตกลงไปในทะเล
"แกจะเปิดศึกกับพวกเราใช่มั้ย แกจะเปิดศึกกับพวกเราใช่มั้ย!!!" เซนทอร์ที่เป็นหัวหน้ากู่ร้องอย่างเดือดดาล ก่อนที่เขาจะหยิบเขาสัตว์ขึ้นมาเป่า ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งภูเขาจะสั่นสะเทือนด้วยแรงควบของม้า ชานยอลและคริสหันมาสบตากัน
"เราคงมีงานใหญ่ให้จัดการแล้วล่ะชานยอล" ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่ศัตรูกลับแย้มยิ้ม เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ พวกมันอาจจะมีสักสิบ สักร้อย สัก ไม่!!! พวกมันมีเป็นพัน!!!
เซนทอร์ทั้งฝูงพุ่งออกมาจากป่าพวกมันเข้ารุมล้อมพวกเขาไว้ ท่าทางแต่ละตัวล้วนป่าเถื่อน และขี้เมา ไม่มีตัวใดที่ไม่มีกลิ่นเหล้า หรือกลิ่นยาสูบเลยสักตน พวกมันกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างบ้าคลั่งราวกับเด็กโรคจิตที่คิดว่าจะจัดการยังไงกับของเล่นของตัวเองดี ในขณะที่บางตัวกลับมองชานยอลแย่กว่านั้น สายตาพวกนั้นอย่างกับสัตว์ที่ต้องการจะผสมพันธุ์!!
"จัดการมัน" สิ้นเสียงนั้นพวกมันก็พุ่งเข้ามาหา คริสตะโกนบอกให้ชานยอลคอยปกป้องลูกไว้ ร่างสูงเรียกกองทัพปีศาจขึ้นมาจัดการ แต่ด้วยพละกำลัง และความบ้าคลั่งของพวกม้านั่นมีมากกว่า ทำให้ส่วนใหญ่พวกมันล้วนหลุดรอดไปได้ทุกครั้ง
"บ้าจริง!" ร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย
"ไม่มีทางที่เจ้าจะเอาชนะพวกข้าได้หรอก" หัวหน้าของมันพูด ก่อนที่ลูกน้องจะระดมยิงธนูใส่คริส ร่างสูงรีบปัดป้อง แต่ไม่วายพลาดโดนศรปักที่แขน ชานยอลหวีดร้องเสียงหลงเรียกสายน้ำขึ้นมากวาดพวกนั้นลงไปจนเผลอลืมระวังหลัง ฝูงเซนทอร์รุมเข้ากระชากลูกเขาออกไป ก่อนจะจับตัวเขาเอาไว้
"โยดาโยฟาน!!" ร่างโปร่งร้องหาลูก เซนทอร์พวกนั้นรัดตัวชานยอลแน่นขึ้นก่อนจะก้มลงหอมแก้ม
"หื้มมม หอมดีจริงๆยัยคนนี้ สงสัยคืนนี้พวกเราจะต้องมีความสุขกันมากแน่ๆ" เซนทอร์ทั้งหมดหัวเราะชอบใจ คริสแผดเสียงลั่น
"อย่ายุ่งกับเขา!!!" พวกมันแสยะยิ้มให้
"ไอ้พวกของมีเจ้าของนี่พวกข้าล่ะชอบดีจริงๆ" มันพูดก่อนที่เซนทอร์ตัวอื่นจะรุมจัดการกับคริส
"ปล่อยฉันนะ!!!!" ชานยอลพยายามดิ้นหนีสุดกำลัง โยดากับโยฟานร้องเรียกหาแม่ ร่างโปร่งยิ่งร้อนใจดีดดิ้นขึ้นอีก
"หยุดดิ้นได้แล้ว!!! ข้าชักจะรำคาญเจ้าแล้วนะ แม่สาวน้อย!!!"
"ฉันไม่สน!!!" ร่างโปร่งดิ้นอย่างแรงจนหลุดจากอ้อมกอด ชานยอลรีบวิ่งเข้าไปหาลูกก่อนจะถูกเซนทอร์คว้าตัวขึ้นมาอุ้มกลางอากาศ ขวดแสงดาวตกลงบนพื้นจนเกิดเสียงดังเคร้ง ชานยอลหวีดร้องด้วยความตกใจ
"ไม่นะ!!!"
"สะ สะ สะเก็ดดาว.." เซนทอร์พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองมันอย่างครั่นคร้าม ก่อนทีทั้งฝูงจะเริ่มหันมามอง ประกายระยิบระยับสีทองที่ส่องสว่างสะกดให้พวกมันหยุดทุกการกระทำ หัวหน้าของมันควบกีบม้าเหยาะๆเข้ามาเก็บขวดขึ้น
"คะ คะ ไครอน.." เขาพูดขึ้นอย่างตกตะลึง ทั้งฝูงอยู่ในอารามตกใจ ก่อนที่เสียงฮือฮาจะเริ่มดังขึ้น หัวหน้าฝูงหันกลับมาหาชานยอล
"พวกเจ้าเป็นใคร"
"ไครอนบอกให้เรามาที่นี่ เขาว่าพี่น้องของเขาพร้อมที่จะช่วยเรา" คริสเอ่ยตอบแต่หัวหน้าฝูงไม่สนใจอะไรแล้ว เขาเปิดฝาขวดออกก่อนที่แสงสีทองจะพุ่งออกมาจากขวด บรรยากาศรอบตัวมืดมิดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เกลียวแสงนั่นจะม้วนตัวแล้วเกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นช้าๆ
"จงฟังคำของข้าให้ดีเหล่าพี่น้องของข้า" เสียงของไครอนดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของร่างอันเรือนรางของเขาราวกับนี่คือม้วนวีดิโอฉบับแสงดาวเวอร์ชั่น เหล่าเซนทอร์ทั้งหมดต่างก้มศีรษะทำความเคารพเขา
"เด็กพวกนี้คือสหายของข้า พวกเขากำลังมีภัยอันใหญ่หลวง มหาเทพซุสสั่งฆ่าลูกของพวกเขา ด้วยเหตุผลที่กลัวจะโดนแย่งชิงอำนาจตามคำทำนาย พวกเจ้าจงช่วยพวกเขา ยืนหยัดเคียงข้างพวกเขา และปกป้องพวกเขาจากภยันตรายทั้งปวง กาลเวลาได้มาถึงยุคแห่งการปฏิวัติแล้ว" เกิดเสียงโห่ร้องอย่างฮึกเหิม พวกครึ่งม้าตะกุยกีบเท้าอย่างลิงโลด เสียงตะโกนอย่างยินดีดังเซ็งแซ่ คริสกับชานยอลหันหน้ามาสบตากันก่อนที่พวกเขาจะบีบมือกันและกันเบาๆ
"ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็พร้อมที่จะช่วย เพื่อสหายของเรา เพื่อไครอน" เสียงโห่ร้องดังทันทีที่หัวหน้าฝูงคนนั้นพูดจบ ไครอนพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าหาไปเซนทอร์ตนนั้น
"จงแสดงศักยภาพของพวกเจ้าออกมา เหล่าเซนทอร์แห่งอิคซอน!! นี่คือเพลาที่พวกเจ้าจะได้พิสูจน์ตนเอง" เขาพูดก่อนจะพุ่งเข้าใส่ ฉับพลันนั้นร่างของเขาก็ฟุ้งกระจายออกกลายเป็นผุยผงสีทอง ละอองแห่งแสงดาวนั้นแผ่กระจายปกคลุมไปทั่วทั้งฝูงเซนทอร์ พวกครึ่งม้าส่งเสียงร้องอย่างฮึกเหิม บางตนตะกุยเท้าไปมา บางตนยกเหล้าขึ้นดื่ม ในขณะที่บางตนก็คว้าผู้หญิงมาจูบอย่างหน้าตาเฉย ชานยอลคิดออกแล้วว่าพวกเขาคือใคร เซนทอร์อีกกลุ่มหนึ่ง เซนทอร์แห่งอิคซอน สัตว์ครึ่งคนครึ่งม้าที่เกิดจากอันธพาลแห่งสรวงสวรรค์ นามว่าอิคซอน และนางเนฟิลี ทำให้ลูกที่เกิดมามีอุปนิสัยชอบวิวาท มีพลังกำลังมาก ทั้งยังชอบเที่ยวคว้าผู้หญิงมาไล่ปล้ำ และดื่มเหล้าสังสรรค์กันเป็นกิจวัตร เพราะเหตุนี้เองที่พวกเขาถึงให้จ่ายแทนด้วยการร่วมหลับนอนด้วย แล้วนี่เขาต้องมาพึ่งคนแบบนี้หรอเนี่ย!!!
ชานยอลพยายามสงบสติอารมณ์ บางทีคนพวกนี้อาจดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้ ร่างโปร่งเหลือบไปมองยังฝูงเซนทอร์ที่กระโดดโลดเต้นไปมาขณะที่เส้นแสงสีทองลอยผ่าน ก่อนที่มันจะค่อยๆสลายหายไปช้าๆ เมื่อถูกสายลมพัด หัวหน้าฝูงหันกลับมาหาพวกเขา รอยยิ้มเจ้าสำราญถูกระบายขึ้นที่กลีบปาก
เรามาจัดเลี้ยงต้อนรับพวกเจ้ากันดีกว่า" ทั้งฝูงส่งเสียงดีใจ พวกเขาร้องรำทำเพลงอย่างเริงร่า คริสกับชานยอลหันกลับมาสบตากันด้วยความตกใจ
"แต่ก่อนอื่น..." เขาเว้นช่วงก่อนจะหันมามองชานยอลด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไรนัก
"เรามาเปลี่ยนแม่สาวนมแบนนี่ให้สะบึ้มกันเถอะ!" เขาหันไปขยิบตาให้คริส
"ห๊ะ!!!" ร่างโปร่งร้องด้วยความตกใจ ก่อนที่เซนทอร์ตัวนั้นจะดีดนิ้วดังเป๊าะ กระแสเวทมนตร์สีน้ำตาลอ่อนหมุนรอบตัวเขาก่อนที่มันจะส่องประกายเจิดจ้าแล้วหายไป พร้อมกับร่างกายใหม่ที่เขาได้มา
"หื้มมม.." คริสครางอย่างพึงพอใจ ดวงตาคมเหลือบมองคนรักของตนเองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ร่างโปร่งก้มลงดูตาม ก่อนที่เขาจะต้องอ้าปากค้าง ก็ร่างของเขาที่เคยแบนราบเป็นหน้ากระดาน ตอนนี้มันกลับกลายเป็นร่างของผู้หญิงสุดเซ็กซี่ ที่ขนาดหน้าอกหน้าใจใหญ่จนเขาแทบจะเป็นลมน่ะสิ!!!
"ฮ่ะ ฮ่ะ แบบนี้ค่อยดีหน่อย เอาล่ะไปกันเถอะ!" เขาพูดก่อนเดินนำหน้า ชานยอลย่นจมูกอย่างไม่พอใจนักก่อนจะตั้งท่าเปลี่ยนกลับคืนร่างเดิม เซนทอร์ตัวนั้นจุ๊ปากเตือนก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา
"ทำไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเวทมนตร์นี้คือเวทมนตร์เฉพาะของเซนทอร์เท่านั้น และทางเดียวที่จะแก้ได้ก็คือ..." เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ชานยอลเห็นแล้วขนลุกเกลียว ก่อนจะพูดต่อด้วยประโยคที่ชานยอลแทบจะกัดลิ้นตายอยู่ตรงนั้น
"....ต้องมีอะไรกับคนรักของเจ้าเท่านั้น เอ้าพวกเรา ไปฉลองกันเถอะ!!!!" หัวหน้าหันไปบอกฝูงเซนทอร์ทั้งหมดร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างร่วมยินดี มีแต่ชานยอลที่ปั้นหน้าไม่ถูก ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
"เป็นอะไรรึเปล่าชานยอล.."คริสเอ่ยถามร่างโปร่งหันหน้าไปหาก่อนที่แก้มจะแดงเรื่อ
"ไม่มี!!" เขาตะโกนใส่ก่อนจะรีบเดินหนี ต้องมีอะไรกับคริส ต้องมีอะไรกับคริส เขาจะทำอย่างไรดี เขาจะทำอย่างไรดี คืนนี้เขาจะผ่านพ้นไปได้มั้ยเนี่ย!!!
