บ้าน
รถตู้คนหนึ่งที่มีลักษณะไม่ต่างอะไรจากเศษเหล็กวิ่งได้ ด้านข้างของมันถูกสกรีนด้วยลายครอบครัวช้างน้อยสุดแสนน่ารัก พร้อมกับคำพูดว่า “ มาเล่นกับเราสิ พวกเราน่ารัก” ประโยคนี้ก็เกือบจะเป็นความจริงได้แล้ว ถ้าไม่ติดตรงที่ กลุ่มคนสามคนที่เป็นเจ้าของรถนี้ไม่ได้มีหน้าตาใกล้เคียง ไม่สิ ใช้คำว่าห่างไกลจากคำว่าน่ารักคิขุอะไรทำนองนั้นเลยจะดีกว่า พวกเขาสามคนให้ความรู้สึกเหมือน.....เอเลี่ยนนอกโลก หรือไม่ก็สัตว์ประหลาดอะไรสักตัวที่คุณพอจะนึกออกตอนนี้ ขอสักตัวนั้นแหละ พวกเขาหน้าตาคล้ายๆอะไรแบบนั้นเลย
เศษเหล็กวิ่งได้ขับเคลื่อนไปตามถนนสายหนึ่งที่ทอดตัวยาวไปไกลจนแทบไม่รู้ว่ามันจะไปสิ้นสุดตรงไหน ตลอดทางที่มันเคลื่อนที่ เสียงโหวกเหวกโวยวายของคนทั้งสามก็ดังอยู่ตลอด ดูเหมือนว่าเจ้าเอเลี่ยนพวกนี้ไม่ได้เกรงใจอะไรคนที่กำลังนอนสลบอยู่หลังรถเลยสักนิด
“เฮ้ย งานนี้พวกเรารวยเละว่ะ”ชายร่างบึกบึนที่หุ่นดูเหมือนฟันกรามในปากพูดขึ้นด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“ใช่!!! ฮ่าๆ ท่าทางมันจะรวยมากด้วย” ชายที่หน้าตาเหมือนจับลิงบาบูนผสมกับปลาไหลเห็นด้วยกับเขา
“ตอนนี้ก็เหลือแค่รอมันตื่น แล้วก็เอาเบอร์แม่มัน โทรไปขู่เอาเงิน!!!”
“ใช่!!!”อีกสองคนประสานเสียงกัน ก่อนจะหัวเราะออกมาดังๆ
“ก็แค่รอมันตื่นเท่านั้น!!!!”ทั้งสามชูกำปั้นขึ้นอย่างหมายมั้นว่างานนี้พวกเขาจะต้องรวยเละ
ชานยอลที่ลืมตาตื่นมาได้สักพักกระพริบตาปริบๆ เงี่ยหูฟังว่าพวกเขาคุยอะไรกัน ตากลมเบิกตากว้าง แม้เขาจะไม่ปกติ แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองคงกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย ความจริงต่อให้เขาบ้ากว่านี้สักร้อยเท่าเขาก็ยังรู้ได้อยู่ดี เพราะหน้าตาและน้ำเสียงของสามคนนี้ไม่ได้ดูเหมือนคนใจดีเลยสักนิด
ชานยอลกอดคุโรบุตะในมือแน่น ตากลมฉายแววมุ่งมั่นประหลาด ก่อนจะเหลือบไปมองสำรวจรอบๆตัว ในหัวของเขากำลังประมวลผลอะไรสักอย่างที่ยากจะคาดเดา.....
ตอนนี้เราต้องอยู่ในยานรบอวกาศของพวกคนชั่วแน่เลยคุโร พวกนั้นหน้าตาน่ากลัวยิ่งกว่าเอเลี่ยนในเบ็นเท็นอีก มันอาจจะเป็นอาชญากรแห่งจักรวาล แล้วมันก็คงกำลังคิดแผนชั่วร้ายอะไรบางอย่างที่จะทำลายล้างโลกเราอยู่ด้วย!!! และที่สำคัญนะ มันต้องการใช้เราเป็นเครื่องมือ!!! แถมลากแม่เรามาเกี่ยวอีก หึหึ ระดับอย่างแก๊งคุโร แค่นี้ จิ๊บๆ เราจะไม่ยอมปล่อยให้โลกตกอยู่ในอันตราย และเราจะไม่ยอมถูกใช้เป็นเครื่องมือเด็ดขาด!!! งานนี้เราจะต้องช่วยกอบกู้โลก แบบที่เบ็นเท็นชอบทำ หึหึ มันถึงเวลาแล้ว มันถึงเวลาแล้ว.....!!!
“มันถึงเวลาฮีโร่แล้ว!” เราพูดกับตัวเองเสียงเบาๆ แต่เหมือนมันจะดังไปหน่อย พวกนั้นหันมามองเรา เรารีบแกล้งหลับตาทันที ไม่ได้กลัวนะ มันเป็นแผนๆๆ
“ไอ้เด็กนั่นตื่นแล้วหรอวะ”
“ไม่รู้ว่ะ แต่เหมือนจะตื่น”
“แต่มันยังหลับอยู่เลยนะเว้ย ดูดิ”
“งั้นแกก็ลองไปดูมันดิ่ ถ้าตื่นก็ลากมันมาถามเบอร์พ่อแม่มัน” เอเลี่ยนตัวหนึ่งค่อยๆคลานเข้ามาหาเราแล้ว!!! เข้ามาเลยๆ เราเตรียมพร้อม!!! แล้วผู้ชายคนนั้นก็กระดึ๊บๆมาหาเรา ก่อนจะชะโงกหน้ามามองว่าเราหลับจริงมั้ย เขาค่อยๆก้มหน้าลงมา ก้มหน้าลงมา ทีละนิด ทีละนิด.......ได้เวลาปราบเอเลี่ยนแล้ว!!!!!
“มันก็หลับ......!!! // โฟร์อาร์มมมมมมมมมม!!!!!!!!!!! ” ฮิ! เราตบออมนีทริกล่องหนแล้วก็แปลงร่างเป็นพี่โฟร์อาร์ม ฮิ เสียงเหมือนเป๊ะเลย เหมือนในการ์ตูนเด๊ะๆ เลยนะจะบอกให้!!!
“อะไรวะเนี่ย!!!”
“เจอโฟร์อาร์มหน่อยเป็นไง ย๊ากกกกกกกก พวกแกกำลังมีแผนชั่วอะไรอยู่!!!” เรากระโจนเข้าไปต่อยหน้ามัน แล้วก็ต่อยๆๆๆ พวกมันเอ๋อไปเลย ฮิ!! พี่โฟร์อาร์มสอนมาดีๆ แต่แค่นี้มันยังไม่พอหรอก เราต้องสั่งสอนพวกมัน ว่าอย่ามายุ่งกับโลกนี้ เพราะมันมีชานเท็นคนนี้พิทักษ์อยู่!!! เราลุกขึ้น(แต่หันเราชนโป๊กกับผนัง)ก่อนจะเตะพวกมัน ฮิ!!! รู้ซะมั่ง ใครเจ๋ง!!!
“โอ๊ยยยย แรงมาจากไหนวะเนี่ย โอ๊ยยย ไอ้เด็กบ้า”
“ห้ามว่า!!! ผมได้สติมาจากพี่หมอแล้ว!!! ไม่บ้า!!! แล้วนี่จะบอกไรให้นะ พี่โฟร์อาร์มน่ะแรงเยอะ พวกแกสู้ไม่ได้หรอก!!!!” ใช่ๆ สู้ไม่ได้หรอก อยากจะบอก พี่โฟร์อาร์มเป็นเอเลี่ยนของเบ็นที่แรงเยอะมากๆ มีตั้งสี่แขนสี่ตา ไอ้พวกเนี้ย สู้ไมได้หรอก!!!
“ไอ้เด็กบ้า!!! ฉันจะฆ่าแกกกกกก”
“ฆ่าได้ก็มาเลย!!! ย๊ากกกกกกกกกกกกก ชานเท็นจะกอบกู้โลก” แล้วเราก็ทุบอกหลายๆที พี่โฟร์อาร์มมีท่านี้รึเปล่านะ แต่ช่างเถอะ เพิ่มท่าให้ละกัน เราต่อยพวกมันอีกรอบ แต่คราวนี้พลาดท่า!!! มันจับแขนเราไว้ เอเลี่ยนตัวนี้แรงเยอะมากเลย เราจะต้านไหวมั้ยเนี่ย ไม่ได้ๆ ลูกศิษย์เบ็นเท็นซะอย่าง เราต้องสู้!!! เราพยายามต้านแรงไอ้เอเลี่ยนหน้าหมูนั่นกลับไป แต่ดูเหมือนมันจะเหมือนเรากำลังเล่นตบแปะกันมากกว่า แล้วเอเลี่ยนตัวแห้งอีกตัวที่โดนยันล้มกลิ้งกับพื้น ก็ค่อยๆยันตัวขึ้นมา มันหยิบอะไรบางอย่างมาด้วย ต้องเป็นอาวุธทำลายล้าง หรือไม่ก็พวกระเบิดนิวเคลียร์แน่ แต่งานนี้ ไม่กลัว!!! เคลวิ่นเคยสอนเราปลดอาวุธพวกนี้มาแล้ว งานนี้เราสู้ตายเพื่อโลก เพื่อพี่หมอ!!!
“ปากดีนักนะ ไอ้เด็กบ้า”
“โทษทีน้อง นี่จิ๊บๆ ถ้าเอาแร็บมานะ พวกแกไม่กล้าแหย่ม!!!” อยากจะตบมือให้ตัวเอง คำพูดเหมือนในตูนเป๊ะ!!!
“ปากมากนักนะ บอกมา เบอร์แม่แกเบอร์อะไร” เอเลี่ยนผอมแห้งตัวนั้นเอามีดมาจอที่คอเรา เราตกใจมาก เผลอขยับตัวจนโดนมันแทงไปนิดนึง มันเจ็บมากเลย แต่ไม่!!! เราจะไม่ร้อง!!! แค่
นี้เล็กน้อย เบ็นเท็น ศิษย์พี่เราเจอมาเยอะแล้ว แค่นี้เราทนได้! สู้ตายชานเท็น!
“เบอร์แม่หรอ” เรายักคิ้วใส่มัน แต่ว่าโฟร์อาร์มนี่มันยักคิ้วกี่ข้างกัน มีตั้งสี่ตาอะ
“ใช่!! บอกมา ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก!!!”
“อยากรู้ก็โทรถาม 191 สิ!!!!”
“ไอ้เด็กเวร!!!” มันใช้หลังมือตบหน้าเรา!!! มันจากมากไปแล้วนะ! มันจะมากไปแล้ว เราไม่ยอม!!!! เราเอื้อมมือไปตบออมนีทริกซ์ล่องหนแปลงร่างใหม่!!! คราวนี้ เสร็จแน่!!!
“ดัมโบ้ววววววววววววววววววว” หึ! เอ๋อๆ เอ๋อเลยๆ งงอาดิ นี่เอเลี่ยนตัวใหม่ที่เราสแกน DNA เมื่อคืนมาเลยนะเนี่ย
“งงล่ะสิ ฮิ! นี่เพิ่งสแกนดีเอ็นเอเลยนะ พวกแกได้เจอมันเป็นคนแรกเลย”
“.........................ฉันว่าไอ้เด็กนี่มันบ้าว่ะ!!!” เอเลี่ยนหันไปคุยกับเพื่อนมัน
“ก็บอกว่าไม่ได้บ้าๆ เคยจำมั่งมั้ย ไม่บ้าอะ ไม่บ้า นี่เป็นฮีโร่อยู่ เป็นดัมโบ้อะ เข้าใจมั้ย”
“................ฉันก็ว่ามันบ้า ดูที่เสื้อมันสิ ปักชื่อโรงบาลบ้าด้วย”
“นี่น่ะหรอ จะบอกให้รู้ไว้ นี่บ้านผมกับพี่หมอ!!!” เรายื่นเสื้อไปให้เอเลี่ยนดู นั่นตาค้างเลย ไม่ต้องอึ้งๆ บ้านที่เราอยู่มันแค่ธรรมดาเอง ไม่ได้ยิ่งใหญ่
“เฮ้ยจอดรถ เอามันลง มันเป็นคนบ้า!!!”
“จะทำอะไร นี่ยังไม่ได้จัดการพวกแกเลย”
“หุบปาก!!!!” เรารีบงับปากลงทันที แต่มาคิดได้ว่า เราต้องกู้โลกกกกกก โลกอยู่ในกำมือเรา!!!
“หุบให้โง่สิ!!! ย๊ากกกกกกกก!!! อัลทิเมท ดัมโบ้วววววววว” เราอัพเกทดัมโบ้ตัวน่ารักขึ้นอีกเวอร์ชั่น งานนี้มันต้องเจอพี่ใหญ่!!! ท่าไม้ตาย!!!........
พ่นน้ำลาย!!!!
“ปูด ปูด ปูด ปูดดดดดดดดดดดดดดดดด แค่ก แค่ก ปูดดดดดดดดดดดดดดด” พี่หมอพ่นเอเลี่ยนตัวขาวๆนั่น เราพ่นน้ำลาย! เย้! ชนะชัวร์ ว่าแต่ น้ำลายเราเป็นกรดมั้ยนะ ไม่เคยใช้ตัวนี้ ไม่รู้คุณสมบัติเท่าไร
“จอดรถ!!!!!!!!!!!!!!!!! เอาไอ้เด็กบ้านี่ลง!!! จอด จอด!!!”
“ปูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! เอาไปกินซะ!!!” เราพ่นน้ำลายใส่มันอีก งานนี้ไม่รอด!!!
“ไอ้เด็กบ้า!!!” แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก รถเบรกกะทัดหัน หัวเราโขกกับเบาะรถ แล้วเราก็โดนมันถีบลงพื้นถนนหน้าร้านไรก็ไม่รู้ ไมได้สนใจ แต่ที่รู้ๆตอนนี้เราโกรธมาก!! แพ้เราจะชิ่งหรอ ไม่มีทาง!!!
“ปูดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ตายซะเถอะ ไอ้เอเลี่ยนวายร้าย ฉันจะส่งแกไปมิติเงา ขังแกตลอดไป!!!” แล้วพวกมันก็ไม่อยู่ฟังเรา มันขับรถวิ่งหนีไปเลย
“โด่วววววว!!! เดี๋ยวให้เกว็นกับคุโรรรรรรรรร บุตะ แกะรอยพวกแกทีหลังก็ได้!!!” เราชี้ด่าไล่หลังมัน แต่ยานกระป๋องของมันไวมาก วิ่งไปนู่นแล้ว เราเลิกสนใจ หันมาตบออมนีทริกซ์คืนร่างให้ตัวเอง ถ้าเป็นดัมโบ้นานๆคงไม่ดี เดี๋ยวคนต๊กกะใจ เราหันไปมองรอบๆตัว ที่นี้คงเป็นร้านอาหาร แต่นี่นะ มันมีตุ๊กตาช้างตัวโต๊โตอยู่หน้าร้านด้วย เหมือนดัมโบ้เลยยย แต่ว่าไม่น่ารักเท่าไร เราแวะไปทักทายกับมันหน่อยดีกว่า
“คุณดัมโบ้ตัวน่าเกลียด สวัสดี” เราจับมือด้วยนิดนึง ฝุ่นเต็มมือเลยอะ!!! ยี๋ ตัวเน่าเหม็น สงสัยไม่มีคนอาบน้ำให้ เลยไม่สะอาดเหมือนพี่หมอ ของพี่หมออะไม่ฝุ่นเครอะแบบนี้หรอก เพราะเราดูแลดี ฮิ!!
“นี่ๆ ไม่มีใครอาบน้ำให้หรอ คุณดัมโบ้” ดัมโบ้ตัวน่าเกลียดมันยิ้มแฉ่งให้เรา ไม่ยอมตอบ ไม่น่ารักแล้วยังจะหยิ่งอีก!!
“หยิ่ง!!! ไม่อยากคุยกับผมหรอ” แหนะ! ไม่ตอบอีกละ สงสัยจะงอนที่เราไปว่าว่าไม่น่ารัก ขี้งอนจังเลย
“งอนที่ผมว่าหรอ” เงียบอีก!!! เรายังง้อไม่พอมั้ง แต่ง้อเพิ่มอีก!! เรานั่งคิดว่าจะง้อคุณดัมโบ้ตัวน่าเกลียด เอ๊ย ไม่น่าเกลียดแล้วยังไงดี แล้วเราก็หันไปเห็นเค้าเตอร์สั่งอาหารในร้าน!!! ฮิ! นึกออกแล้วเราจะง้อยังไงดี เรารีบวิ่งเข้าไปสั่งอาหารที่เค้าเตอร์ งานนี้คุณดัมโบ้ตัวน่าเกลียดต้องหายงอนแน่ๆเลย
“เอาเข็มทิศ เชอร์รี่สองลูก น้ำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ แล้วก็สมุนไพรยกๆ ยก เขาเรียกไรนะ เยอะๆ ฮิ เอาสมุนไพรเยอะๆๆๆ”
“อะไรนะคะ!!!”
“เอาใหม่นะ เอาเข็มทิศ เชอร์รี่สองลูก น้ำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ แล้วก็ที่สำคัญ เอาสมุนไพรเยอะๆ” เราพูดทวนอีกรอบ สงสัยเยอะไป คุณผู้หญิงฟังไม่ทัน แต่ว่าทำไมสเขาต้องมองหน้าเราแบบนั้นด้วยอะ เหมือนเห็นเอเลี่ยนเลย เราไม่ได้แปลงร่างนะ เอ๊ะ หรือว่าออมนีทริกซ์เกิดแปลงร่างเอง ดูก่อนๆ เรายื่นหน้าไปดูตัวเองในกระจก ก็เป็นเรานี่นา เราไม่ได้แปลงร่างสักหน่อย เราทำไมเขาต้องตกใจด้วยอะ เราแค่จะเอาของกินไปง้อดัมโบ้ตัวน่าเกลียด เราเห็นดัมโบ้ตัวน่ารักของพี่หมอชอบแบบนั้น ดัมโบ้ตัวน่าเกลียดนี่ก็น่าจะชอบเหมือนกันนี่นา
“นี่ พี่แคชเชียร์ ทำให้ผมสักทีสิ ผมรีบนะ ผมต้องเอาไปง้อคุณดัมโบ้ตัวน่าเกลียดนะ” เราชี้ไปที่คุณดัมโบ้ พี่แคชเชียร์อะทำหน้างงมากเลย แล้วเขาก็จ้องหน้าเราค้าง สงสัยเราหล่อมากเกินไป เราก็เข้าใจล่ะ หูดัมโบ้ของเราอะ น่ารัก ใครๆก็ชอบกัน เรายังชอบเลย พี่แคชเชียร์นั่งมองหน้าเราอยู่อย่างนั้น จนเขาเมื่อยมั้ง เขาก็เลิกแล้วก็หันไปเรียกเพื่อนๆ สงสัยจะเรียกให้มาดูคนหล่อ ฮิ!!!
“......คนบ้า!!! คนบ้าแน่ๆ เธอ คนบ้าเข้าร้านเรา”
“ไม่บ้าแล้วนะ!!! ตามหาสติเจอแล้ว!!!!”เรารีบเถียง ก็จริงนี่นา เราอะปกติแล้ว เรามีสติตุ๊บๆของพี่หมอ
“ตายแล้ววววว บ้าจริงๆด้วย ตายๆ ดูชุดที่เขาใส่สิ นั่นมันชุดโรงบาลบ้า!!!” เสียงพี่แคชเชียร์ตัวอ้วนพูดเสียงดัง ทุกคนเริ่มหันมามองเรา
“ดูนั่นสิ คนบ้าหลุดออกมาจากโรงบาล”
“แง่ง!!! ก็บอกว่าไม่ได้บ้าๆ ปกติแล้ว ได้สติมาแล้ว ไม่เข้าใจกันรึไง ว่าผมอะ ได้สติจากพี่หมอมาแล้ว!!!! ไม่รู้เรื่องเลย!!!” “ชัดเลย ว่าเป็นบ้า” ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ ก็บอกอยู่ว่าไม่ได้บ้าๆ ฟังภาษาคุโรไม่รู้เรื่องรึไง โมโหแล้วนะ อีกครั้งเดียวเราจะแปลงร่าง!!!!
“คนบ้า!!!”
“ย๊ากกกกกกกกกกก แปลงร่าง!!! ดัมโบ้วววววววววว!!!!”เราตบออมนีทริกซ์แล้วก็แปลงร่างเป้นดัมโบ้ คราวนี้ล่ะเสร็จแน่!!!
“คนบ้าอาละวาด!!!”
“ปูดดดดดดดดดด ปูดดดดดดดดดดดด” คราวนี้เราไม่ได้พ่นน้ำลายนะ พ่นอะของอัลทิเมทเขา นี่เราอะตด ตดบุ๋งๆ ไล่ศัตรู ตายซะ!!! พวกเอเลี่ยนที่ชอบก้าวหาชานเท็นอย่างเรา ไม่ช่วยกอบกู้โลกแล้วยังจะขัดขวางหาว่าเราเป็นบ้าอีก พวกบ้า!!! ไร้สาระ!!!
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย” นั่นทรมานล่ะสิ!!!
“ปูดดดดดดดดดด ระเบิดบุ๋งๆ ตายซะๆ พวกเอเลี่ยน”เราหันก้น ส่ายตูดดุ๊กดิ๊กปล่อยระเบิดบุ๋งให้ฟุ้งกระจายกลางอาก๊าศศศศศ อากาศศศศศศศศ ทุกคนอะอุดจมูกแล้วพากันเดินหนีออกไปหมดเลย ฮิ!!! งานนี้เราชนะๆ เราชนะ ชนะอีกแล้ววววว เก่งจริงๆเลย ชานเท็น ตะ แต่แต่ แต่มันมีเอเลี่ยนอยู่ตัวหนึ่งไม่ยอมถอยแบบเพื่อนมัน มันเดินเข้ามาในวงล้อมระเบิดบุ๋งของเรา มันยื่นกอดอก ขมวดคิ้วมองผมด้วยตาเท่าเม็ดก๋วยจี๊ของมัน
“หึ!!! คิดจะสู้หรอ!!! ไม่รอดหรอก!!!!” เราหันก้นไปปล่อยระเบิดบุ๋งใส่หน้ามัน!!! ฮิ!!! ให้มันรู้ซะบ้างว่าเราน่ะเจ๋ง!!! เอเลี่ยนตัวนั้นรีบถอยออกไป มันรีบอุดจมูกใหญ่เลย ฮ่าๆ เห็นมั้ยพี่เบ็นเท็น ผมอะ ปราบเอเลี่ยนได้ด้วย!!! ผมเก่งมั้ยล่ะ เก่งที่สุดเลยเนอะ ฮิ!
“ฮ่าๆๆๆ ถอยไปเลยหรอ ไอ้เอเลี่ยน!!!”
“โอ่ยยยยยย พระเจ้า เมื่อเช้ากินไรไปวะ”
“กินกล้วยหอม กับอะไรก็ไม่รู้”
“ไม่ได้อยากรู้!!!”
“ก็ถามอะ”
“ฮึ่ย นี่หลุดออกมาได้ไงเนี่ย!!!”
“อะไรหลุด? ดัมโบ้น่ะหรอ ดัมโบ้ไม่ได้หลุด ดัมโบ้เป็นเอเลี่ยนของพี่หมอที่ได้รับใบรับรองจากกาแล็กซี่มาแล้ว เอ๊ะ หรือยัง ไม่รู้อะ ต้องไปถามพี่หมอ แต่ว่าตัวนี้ไม่ได้หลุดนะ ผมอะสแกนDNAมาแล้วเมื่อคืน” เอเลี่ยนตัวนั้นถลึงตาใส่เรา
“จริงๆนะ” เราย้ำ เผื่อเขาไม่เชื่อ แต่ว่าเขาอะ ไม่สนใจเราเลย เขาเอาแต่กรอกตาแล้วก็ตบหน้าผากตัวเอง เฮ้ย!!! จะทำไรอะ จะคืนร่างกลับไปเป็นเอเลี่ยนหน้าปลาหมึกแบบในเบ็นเท็นหรอ ไม่ได้นะ!! ไม่ได้! เดี๋ยวคนอื่นตกใจ ไม่ได้ๆ เราต้องหยุดเขาไว้ เราตัดสินใจรีบวิ่งเข้าไปประชิดตัว แล้วก็จับมือมันเอาไว้ เราจะให้เขาถอดหน้ากากตัวเองแล้วกลายร่างไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!!! เบ็นเท็นสอนไว้!!!
“เฮ้ นี่ทำอะไรเนี่ย”
“ไม่ให้แก เอ๊ย คุณแปลงเป็นเอเลี่ยนได้ไง!!! ห้ามแปลงนะ ที่นี่มีคนอยู่เยอะ ห้าม!!!”
“อ๊าก ไม่ใช่ ผมไม่ใช่เอเลี่ยน!!!” เอเลี่ยนมันโวยวายๆ
“ผมเข้าใจ แรกๆคุณจะยอมรับตัวเองไม่ได้”
“ไม่ใช่!!! เป็นคน เป็นคนธรรมดา โอ่ย นี่หลุดมาได้ไงเนี่ย”
“ก็บอกว่าไม่ได้หลุดๆ ยังจะบอกว่าดัมโบ้ของพี่หมอไม่ได้มาตรฐานอีก ผมว่านะ มันเกินมาตรฐานด้วยซ้ำไป อย่ามาว่านะ!!!”เราเถียง ต้องเถียง มาว่าดัมโบ้ตัวน่ารักไม่ได้มาตรฐานได้ไง ไม่จริงหรอก!!!
“โอ่ย โอเคๆ คุณดัมโบ้เกินมาตรฐาน คือ นายหลุดออกมาจากโรงพยาบาลได้ยังไง”
“ไม่ได้หลุด แต่ถูกเอเลี่ยนจับตัวมา!!!”
“ถูกจับตัวมาเนี่ยนะ” เอเลี่ยนมันทำหน้างงใส่เรา จะงงอะไร ก็เพื่อนตัวเองอะ จับเรามา อย่ามาทำไขสือ!!!
“อย่ามาทำไขสือ ก็เอเลี่ยนเพื่อนนายนั่นแหละ”
“มั่นใจว่าไม่ได้มีเพื่อนเป็นคนเลว แล้วนี่มันทำอะไรมั้ย” เอลี่ยนตัวนั้นเขย่าตัวเรา นี่ยังไงกันนะ มันต้องจะฆ่าเราสิ ไหงเป็นเงี้ย ไม่เข้าใจ คุโร พี่โฟร์อาร์มและพวกผอง เข้าใจไอ้เอเลี่ยนนี่มั้ย ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอเค ไม่มีใครตอบ สงสัยทุกคนหลับอยู่ งานนี้เราต้องบุกเดี่ยวอีกละ น่าเบื่ออออออ!!!!
“เพื่อนนายทำอะไรมั้ยน่ะหรอ ก็ทำสิ มันอะเอามีดมาแทงคอ แต่มันแทงไม่โดนหรอก ผมอะเอาคอไปโดนมันเอง เบอะ!!! ได้เลือดมาหลายหยดแหนะ แต่ว่าไม่กลัวหรอกนะ เราเป็นชานเท็น เรากอบกู้โลก สุดท้ายนะ!!! ไม่อยากจะโม้!!! เราจัดการไอ้พวกนั้นไปหมดเลย”
“ว่าไงนะ!! โดนแทง!! ไหน!!”
“นี่ไง” เรายื่นคอไปให้ดู เอเลี่ยนมันตาโตใหญ่เลย สงสัยมันกลัวเลือด โถ่ ป๊อด!!!
“พระเจ้า!!! ไอ้หมอคริสมันปล่อยมาได้ยังไงวะเนี่ย โอ่ย แล้วแผลนั่น !!!”
“รู้จักพี่หมอหรอ!!!!”
“ยิ่งกว่ารู้”
“งั้นพากลับบ้านที!!!!”
“ไว้ก่อน!”มันยิ้มให้เรา ไอ้เอเลี่ยนชั่วร้าย!!!
“ได้ไงอะ ปูดดดดดดดดดดดดดด เอาตดไปดมซะ ผมโกรธแล้ว!!!” เราตดใส่หน้ามันอีกหนึ่งที แต่คราวนี้อะ แรงมาก เพราะเราโมโหมากๆ ทำไมอะ ทำไม ทำไมไม่พากลับไปหาพี่หมออะ ไอ้
บ้าไอ้บอ! นิสัยไม่ดี!! ไม่มีคนรัก!!!
“โอ่ยยยย พระเจ้า หมายถึง จะพากลับหลังจากไปทำแผลที่โรงพยาบาลแล้ว!!! เลือดออกขนาดนี้กว่าจะกลับถึงนู่น ได้ตายก่อนแน่!!!”
“เลือดไม่ออก!!! จะกลับบ้าน!!!”เราเถียง เลือดออกอะไร นิดเดียวเอง!!! ทนได้!!!
“จะให้ต้องรุนแรงมั้ยครับ!!!” เอเลี่ยนก้าวเท้าเข้ามาประชิดเรา
“จัดมาเลย!!!! อัลทิเมท ดัมโบ้ววววววววววว!!!” เราตบออมนีทริกซ์ งานนี้ไม่รอดแน่ เจ้าเอเลี่ยนหน้าจืด!!!
“อัลทีเมทอะไรเนี่ย!!!”
“ปูดดดดดดดดดดดดดด ปูดดดดดดดดดดดดดดดดด” คราวนี้เราทั้งพ่นน้ำลาย ทั้งปล่อยตดใส่ เพราะเราอะ โมโหมาก ไม่ยอมพาเรากลับบ้าน แถมมาเถียงเราอีก ไม่น่ารักเอาซะเลย เอเลี่ยนตัวนี้!!! นิสัยไม่ดี!!! ไม่มีคนรัก!!!
“โอ่ย พระเจ้า หยุดเดี๋ยวนี้!!!”
“ตายซะเถอะ!!! ปูดดดดดดดดด ปูดดดดด บุ๋ง บุ๋ง”
“พระเจ้า ไอ้ ไอ้...... โอ่ย!!!” ระหว่างที่เรากำลังต่อสู้กับเจ้าเอเลี่ยนอย่างดุเดือด จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามากลางวง ไม่ได้นะ!!! อย่าเข้ามา มันอันตราย!!!
“นี่มันอะไรเนี่ย หยุด!!! หยุด!!!” ผู้ชายคนนั้นตะโกน ก่อนจะจับแยกเราสองคนออกจากกัน
“แยกทำไม!!! ยังสู้ไม่ชนะเลย!!!”
“หยุดก่อน! เฮ้ย แล้วนั่น เลือด!!!”
“เห็นเป็นน้ำแดงรึไง” ไอ้เอเลี่ยนคนนั้นตอบหน้าตาย
“เดี๋ยวจะได้มีน้ำแดงออกมาจากตัวนาย!!! นี่มาทะเลาะกันได้ไง นายบอกว่าจะมาช่วยเด็กคนนี้ไม่ใช่รึไงเนี่ย”
“ช่วยเนี่ยนะ!!!” เราร้อง ช่วย ช่วย ช่วยทำไม ยังไง แล้วนี่ มันช่วยหรอ มันรังแกกันชัดๆ
“เออดิ แต่เห็นโวยวายอยู่นั่น อย่างนี้ปล่อยให้เลือดหมดตัวตายไปเลย!!!”
“อะไรนะ!!!” อย่าคิดว่าเราพูด เราเปล่า คนผู้ชายที่มาใหม่อะพูด เสียงเขาน่ากลัวมากเลย
“สวย!! เด็กนี่อาละวาดก่อนนะ”
“จะยังไงก็ช่าง!!! แต่คนเป็นหมอควรทำอย่างนี้รึไง!!!”
“หา หมอหรอ หมอ!!! ไม่ใช่เอเลี่ยน แต่เป็นหมอ หมอ!!!”เราตะโกน เอเลี่ยนนี่เป็นหมอ!!! หมอที่รู้จักกับพี่หมอของเราด้วย !!!
“ใช่ เขาเป็นหมอ แล้วตอนนี้พวกนายสองคนก็ควรเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ไปโรงพยาบาล”
“แต่!!!”เรากับเอเลี่ยนพูดพร้อมกัน
“ไป-เดี๋ยว-นี้”
“ครับบบบ” ไอ้เอเลี่ยนนั้นพูดตามเราอีกละ ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น!!! แค่นี้ก็เลียนแบบ เรานั่งบ่นในใจอยู่อย่างนั้น แต่ก็บ่นได้ไม่นานหรอก เพราะคุณผู้ชายที่เหมือนนางฟ้าขี้โมโหคนนั้นลากเรากับไอ้เอเลี่ยนออกจากร้าน ก่อนไปเขาก็หันมาตะโกนกับคนในร้านด้วยล่ะ
“ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะครับ เชิญทานกันต่อได้” แล้วเขาก็ลากเรายัดใส่รถ แต่คราวนี้ไม่ใช่รถกระป๋องวิ่งได้ มันดีกว่านั้นเยอะแยะมั่กๆ เหมือนรถของเบ็นเท็นเลย ฮิ! ชอบๆ เราจะไปกับสองคนนี้ รถเบ็นเท็นๆ ฮิ! ชอบบบ
“คุโรรรรรรรรรรร บูตะ รถเบ็นเท็นๆ ชอบมั้ยๆ ชอบเนอะ” เราหันไปคุยกับคุโรรรรรร บุตะ
“อ่า คุยกับตุ๊กตาด้วย ฮ่าๆ”ไอ้เอเลี่ยนมันหัวเราะเยาะเรา
“หมอที่ดีต้อง.....”
“โอเคคคคๆ”
“ขับรถไปที่โรงบาลที่ใกล้ที่สุดตอนนี้ เร็ว” คุณคนนี้น่ากลัวจังเลย ดุ๊ดุ เราขอนั่งเงียบๆ ดีกว่าเนอะ คุโรรรรรรร บุตะ ปลอดภัยกว่า เกิดคุณคนนี้โมโหขึ้นมา เดี๋ยวเราโดนดุ เราไม่ชอบโดนดุ
ไอ้เจ้าเอเลี่ยนนั่นขับรถได้เร็วมากเลย มันขับไปไหนของมันก็ไม่รู้ อ้อๆ รู้ละ ไปโรงบาล ลืมไปว่าคุณคนนี้เพิ่งสั่งมันว่าให้ไปโรงบาล แต่ว่าไปทำไมก็ไม่รู้ ไม่ให้มีใครเป็นอะไรเลย เราก็ปกติดีเนอะ คุโรเนอะ พวกเนี้ยะ ทำตกใจไปได้ ไม่แมนเอาซะเลย! สู้เราก็ไม่ได้ เลือดออกเรายังไม่กลัวเลย เจ็บเราก็ไม่สน!!! เพราะเราต้องอดทน เราเป็นชานเท็น เราต้องกอบกู้โลก เรามีเรื่องต้องสนใจมากกว่าแค่แผลเท่าลูกมดตัวน้อย
ไอ้เอเลี่ยนหน้าจืดนั่นหักเลี้ยวตรงมุมถนน แล้วก็ขับด้วยแรงม้ายี่สิบ(อันนี้เราจำมาจากเคลวิ่น เห็นเขาชอบพูด เลยเอามั่ง) ต่อไปเรื่อยๆ แล้วก็หักซ้ายเข้าโรงบาลอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากอ่าน ตาขี้เกียจชั่วคราว จากนั้นนะคุณคนนี้ก็ลากเราลงจากรถ พอพี่ๆพยาบาลเห็นเรานะ เขาตะลึงเลย ฮิ สงสัยจะตะลึงในความหล๊อหล่อของเรา ฮิ เราเข้าใจๆ เรารู้ว่าเราอะ หล่อมาก!!! เห็นมั้ยๆ เขาวิ่งเข้ามาหาเราใหญ่เลย สงสัยจะชอบมาก ง๊า เขินเนอะ คุโรรรรรรรรรรร บุตะ ฮิ!
“ตายแล้ว รีบพาไปห้องฉุกเฉินเร็ว”พี่พยาบาลคนหนึ่งหันไปบอกพี่ชายตัวดำคนหนึ่ง แล้วเขาก็ให้ผมนั่งลงเข็น
“ห้องรับรองแขกหรอ ห้องฉุกเฉิน”
“ประมาณนั้น รีบไปเถอะ”คุณคนนี้ตอบผม พอไปถึงที่ห้อง เราอึ้งเลย อึ้งมากๆ นี่ห้องรับแขกหรอ ไหงมีแขกเยอะจังเลย แขกคนหนึ่งนอนบนเตียง อีกคนนั่งบนเก้าอี้ ทุกคนมีพลาสเตอร์สีขาวจั๊วะแปะเต็มตัวเลย นี่เขาใช้ห้องนี้รับแขกหรอ น่ากลัวจังเลย ไม่อบอุ่นเหมือนในหนังที่เคยดูเลยแฮ่ะ เรานั่งคิดนู่นนี่ได้แค่แปบเดียว ไอ้คนนึงมันก็จับเรานั่งบนเตียง เตียง เตียงหรอ !!!
“จะไปเดินป่าหรอ!!!”
“ห๊ะ อะไรนะครับ”
“ก็พามาบนเตียงอะ ผมไม่ไปเดินนะ จะเดินกับพี่หมอคนเดียว ปูดดดดด!!!” เราพ่นน้ำลายใส่หน้าเขา ต้องสั่งสอน!!!
“เอ่อ ขอโทษครับ คือเขา เอ่อ ดูชื่อโรงพยาบาลเอานะครับ” คุณคนนี้หันไปพูดกับพี่ผู้ชายคนนั้น แต่เราไม่สนหรอก เรางอน!!! มาให้เราเดินป่าได้ไง นิสัยเสียมาก!!! ไม่สนใจหรอก!!! อยากจะทำไรก็เชิญ!!!
เรานั่งกอดอกเชิดหน้าใส่ เราหยิ่งนะ แล้วเราก็ไม่ชอบด้วยที่มาชวนเราแบบนั้น เราจะเดินป่ากับพี่หมอแค่สองคนเท่านั้น สองคนน่ะ สองคน รู้จักมั้ย เลขสองอะ!!! คุณคนนี้หันไปยิ้มแหยๆให้พี่ผู้ชายคนนั้น แล้วก็บอกให้พี่พยาบาลผู้หญิงอีกคนมาหาผมแทน
“ให้เขาทำแผลนะครับ เลือดออกเยอะแล้ว นะ” คุณคนนี้ย่อตัวลงมาคุยกับเรา เขายิ้มให้ด้วย ฮิ แบบนี้ดูใจดีจังเลย
“อื้อ ก็ได้ แต่ผมไม่เป็นไรสักหน่อย แต่ผมจะให้ทำก็ได้ เพราะผมไม่อยากให้คุณคนนี้เสียใจ” คุณคนนี้กับพี่พยาบาลยิ้มหวานให้เรา แล้วพี่พยาบาลก็เดินมาทำแผลให้เรา เขาเอาน้ำมาล้างๆแล้วก็บีบเลือดให้ออกๆมา เจ็บอะ แต่ว่า แต่ว่าร้องไมได้ เพราะเบ็นเท็นเก่ง เราก็ต้องเก่ง ต้องไม่อ่อนแอ สู้ๆ ชานเท็น ห้ามร้องไห้!!! พอพี่พยาบาลล้างน้ำเสร็จใช่มั้ย เขาก็เอาบลูเบอร์รี่สีฟ้ามาทาๆคอเรา เพิ่งรู้นะว่าบลูเบอร์รี่รักษาแผลได้ สงสัยต้องเอามาใช้มั่งละ แต่ว่ามันไม่ค่อยดีนะ เพราะมันอะแสบ เสร็จแล้วเขาก็เอาสำลีมาเช็ดๆเลือดตรงคอเรา แล้วก็เอายามาใส่ๆ แสบมาก จะร้องไห้ แต่ว่าต้องทน! เป็นชานเท็นต้องไม่อ่อนแอ!!! เรางับปาก ไม่ยอมร้องออกมา ทนจนพี่พยาบาลเอาผ้าก๊อตมาปิด
“ขะ ขอบ คุณ....”
“ชานยอล!!!” เสียงคนเรียกเราดังมาจากข้างหลัง เราหันไปมอง เห็นพี่หมอเดินเข้ามาในห้องรับแขก
“พี่หมออออออ” เรากระโดดกอดพี่หมอ
“เป็นยังไงบ้าง”
“พี่หมอมาได้ไงอะ มาได้ไง ใครลักพาตัวมา”
“สองคนนี้โทรตามพี่หมอมา ชานยอลเป็นไงบ้างครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า แล้วไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” เราหัวเราะดีใจ ก่อนจะอวดว่าวันนี้ทำไรมาบ้าง
“ นี่ๆ วันนี้ผมไปกู้โลกมาด้วยล่ะ ไปสู้ๆๆ กับเอเลี่ยน นี่ผมแปลงเป็นดัมโบ้ด้วยนะ!!! ดัมโบ้ชนะด้วย!!! เก่งมั้ย” พี่หมอตาโตใหญ่เลย ฮิ เราเก่งๆ
“ชานยอล สู้กับใคร ยังไง อะไร เล่าสิ่”
“ก็ ก็ มีเอเลี่ยนสามคนอะ จับตัวผมไป ผมรู้ทันพวกมัน ว่ามันอะจะมาทลายโลกเรา ผมก็เลยแปลงเป็นดัมโบ้ สู้กับมัน นี่ๆ ผมแปลงเป็นอัลทิเมท ดัมโบ้ด้วยนะ นี่ๆ โชว์ท่าไม้ตายๆ” เราอมลมเข้าไปในปาก แล้วก็......
“ปูดดดดดดดดดดดดดดด”พ่นน้ำลายใส่หน้าพี่หมอ นี่เราเอาแบบเบาๆเลยนะ เดี๋ยวพี่หมอตาย
“ชะ ชานยอล.....”
“ฮิ! ก็ดัมโบ้ตัวน่ารักของพี่หมออะพ่น พ่น อะไรอะ ไอ้นั้นอะ ผมก็เลยพ่นน้ำลายมั่ง เจ๋งมั้ย”
“ฮ่าๆ ชานยอล บ๊องจริงๆเลย แล้วนี่โดนเขาทำร้ายมามั้ย” พี่หมอจับนู่นจับนี่ไปทั่วตัวเรา แล้วก็จับเราหมุนๆตั้งหลายรอบจนมึนหัว
“ผมไม่เป็นไรรรรรร แค่โดนแทงน้อยนิด เลือดออกนิดเดียว”
“ออกเยอะต่างหาก” จู่ๆไอ้เอเลี่ยนหน้าจืดนั้นก็เดินเข้ามาแทรก มาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้!!! ไม่บอกก่อน ไม่มีมารยาทเลย!!!
“ยุ่ง!!!”
“ชานยอล จริงหรอครับ”
“ผมว่ามันน้อยนึงเอง ไม่เจ็บ”
“ชาน” พี่หมอทำหน้าดุ อะไรอะ แค่นี้ก็ต้องดุ ก็ไม่ได้เป็นไรนี่นา
“..............แค่นี้ก็ดุ คนใจร้าย มันออกเยอะก็ได้ แต่ผมไม่ได้เป็นไรนี่ ทนได้”
“ห้ามคิดว่าตัวเองทนได้อีก คราวหลังไม่เอาอีกแล้วนะ แล้วนี่โดนเขาจับตัวไปได้ยังไง”
“ดุทำไมอ่ะ!!! ไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย แค่ แค่ไปเก็บก้อนหินให้พี่หมอ จะเอามาให้วันเกิด แค่นี้ทำไมต้องดุด้วย!!!”
“ก็มันน่ามั้ยล่ะ แล้วปีนไปทำไม เกิดสองคนนี้ตามหาไม่เจอ จะทำยังไง”
“ดุ ดุ ดุ เป็นยักษ์ขมูขี ชอบดุ ไม่รักแล้ว!!! ไม่น่ารัก!!”เราหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นหน้า แล้วก็ไม่อยากให้คนใจร้ายเห็นเราร้องไห้ด้วย ทำไมอะ ทำไมต้องดุอะ แค่ไปเก็บก้อนหินเองนะ!! ดุทำไม
“ชาน!!.......เฮ้อ พี่หมอขอโทษ ไม่ดุแล้วครับ แต่คราวหลังห้ามทำอีกนะ” พี่หมอนั่งลงข้างๆเรา แล้วเขาก็คว้าเราไปกอดแน่น แอ่ก จะตายแล้ว
“อึดอัด!!!”
“โทษที แล้วนี่ไม่ได้เป็นไรมากใช่มั้ย”
“ไม่...”
“แค่โดนแทงที่คอ”ไอ้เอเลี่ยนตอบอีกละ
“ยุ่ง!!!” เราถลึงตาใส่
“ให้ยุ่งน่ะดีแล้ว”
“ไอ้เอเลี่ยนตัวน่าเกลียด ไม่น่ารัก!!! เบื่อขี้หน้า!!!”
“ชานยอล” พี่หมอเรียกเราเสียงดุๆ ดุอีกละ ดุทุกนาทีเลย น่าเบื่อ!!!
“น่าเบื่อ!!!”
“ไม่ได้เป็นไรมากใช่มั้ย พี่หมอห่วงเรามากนะ”
“แข็งแรงดี!!!”
“หรอออออออออ” ไอ้เอเลี่ยนนิสัยเสีย ต้องสั่งสอน เราตบออมนีทริกซ์ล่องหน แล้วแปลงร่าง!!!
“ดัมโบ้วววววววววว อัลทิเมท ดัมโบ้วววววววว!!!”
“แปลงร่างแล้วเว้ย!!!”เอเลี่ยนร้อง เตรียมจะวิ่งหนี เราไม่ยอมหรอก เรากระโดดไปปล่อยพลังใส่หน้ามัน
“ปูดดดดดดดดดดด บุ๋ง บุ๋ง”
“ชานยอล!!”
“ห๊ะ พี่หมอ”
“หยุดเลย กลับบ้าน”
“ไม่กลับ ไม่กลับ ฆ่าเอเลี่ยนก่อน ตายซะๆ”
“กลับไปอาละวาดต่อที่บ้านเลย นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลของเรานะ” แล้วพี่หมอก็ลากเอวเราออกจากห้องรับแขก ได้ไงอะ ได้ไง ยังไม่ได้จัดการไอ้เอเลี่ยนเลย ได้ไงอะ!! ไม่ยอม!!! เราตะเกียกตะกาย แต่พี่หมอก็ก้มลงมากระซิบคำขู่ข้างๆ หูเรา
“ไม่งั้นกลับบ้านจะพาไปเดินป่าอีกนะ”
“ไม่เดินป่า!!!” ผมหยุดดื้อ เดินตามพี่หมอต้อยๆ เดินป่าทีแล้วเหนื่อย หอบแฮ่ก แต่ว่าถ้าเล่นกับดัมโบ้อะไม่เหนื่อย น่ารัก สนุก ชอบบบบบๆ
พี่หมอพาเราไปขึ้นรถ แล้วก็ขับกลับบ้าน โดยมีไอ้รถของคุณคนนี้กับเอเลี่ยนขับตามมาข้างหลัง จะตามมาทำไมนะ จะตามมาทำลายบ้านเราหรอ น่ารำคาญ คอยดูนะ พี่หมอเผลอเมื่อไร จะเอาพี่ใหญ่ฮิวมังกาซอร์ไปถล่มให้เละเลย หึหึ!!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับชานเท็น มันต้องเจออย่างนี้!!!
ระหว่างที่เรากำลังนั่งคิดนู่นนี่อยู่สนุกๆ จู่ๆเราก็เห็นอะไรก็ไม่รู้แวบไปแวบมาข้างกระจก พอเราหันไปมองนะ ฮึ่ม!!!!!
“ไอ้เอเลี่ยน!!!!!”
“ห๊ะ ชาน?”
“เอเลี่ยนมาท้าสงครามกับผม!!!!” เราชี้ไปที่เอเลี่ยน ตอนนี้มันกำลังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เราอยู่ ไอ้เอเลี่ยนบ้า!!! งานนี้มันต้องเจอดี!!! ตายแน่!!!
“ได้เวลาฮีโร่!!!!! พี่หมอ!!!!!!!!!!!”เราหันไปหาพี่หมอ งานนี้ต้องขอแรง
“ครับ ชาน เฮ้ย อย่าเปิดกระจกแบบนั้นสิ!!!” เราไม่สนใจคำพูดพี่หมอหรอก งานนี้มันปล่อนไว้ไม่ได้ หยามหน้าชานเท็นฮีโร่ของกาแล็กซี่เลยนะ!!! ยอมไม่ได้!!!
“พี่หมอ แปลงเป็นดัมโบ้ตัวน่ารักหน่อย จะสแกนDNA ของพี่หมออะเจ๋งกว่า สู้ไอ้เอเลี่ยนนั่นได้แน่ เร็ว แปลงเป็นดัมโบ้สิ!!!”
“ว่าไงนะครับ!!!! ตอนนี้เนี่ยนะ!!!”
“ไม่ตอนนี้จะตอนไหนเล่า เร็วสิ แปลงร่างงงงงงง ไม่แปลงสักที!!!” เรามุดไปจับกางเกงพี่หมอ ไม่แปลงสักที ชักช้า เสียเวลาต่อสู้
“ชานทำอะไร!!!” พี่หมอจับมือเราไว้ เราไปหาดัมโบ้ตัวน่ารักไม่ได้ ฮึ่ย!!! ไม่ช่วยกันเลย ไม่มีเวลาละ จะปล่อยให้เอเลีย่นได้ใจต่อไปไม่ได้ แปลงร่างเลยละกัน เราตบออมนีทริกซ์ แล้วก็อัพเกรดดัมโบ้เป็น อัลทิเมทดัมโบ้ อย่างนี้มันต้องเจอดี มันต้องเจอน้ำลายของดัมโบ้!!!
“อัลทีเมท ดัมโบ้วววววววววว เสร็จแน่ ไอ้เอเลี่ยน ปูดดดดดดดดดดดด ปูดดดดดดดดดด”เราพ่นน้ำลายออกไปเต็มๆ งานนี้มีตาย!!!
“ชานยอลทำอะไร!!! น้ำลายกระเด็นหมดแล้ว”
“ห้ามดุ ค่อยดุ ตอนนี้กำลังกู้โลกอยู่!!! ตายซะ ไอ้เอเลี่ยนหน้าจืดดดดดด ย๊าๆ ไอ้บ้าไอ้บอ ตายๆๆๆ ปูดดดดดดดดด บุ๋งงง”
“ชาน ตดทำไม!!!”
“สู้อยู่!!! ดูๆ เอเลี่ยนมันยังหัวเราะอยู่เลย นั่น มันหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมจะสู้แล้ว ต้องจัดการๆ ปูดดดดดด บุ๋ง บุ๋ง” เราชี้ให้พี่หมอดู แต่พี่หมอไม่สนใจ กลับหยิบมือถือขึ้นมารับสาย ช่างสิ!!! ไม่สน ตอนนี้จะฆ่าเอเลี่ยนอย่างเดียววววววววว
“ปูดดดดดดดดด บุ๋ง ปูดดดดดดดดดด”
“ฮัลโหล ไรวะ โทรมาทำไม”พี่หมอพูดกับใครก็ไม่รู้ แต่เราไม่สน ปล่อยพลังต่อ!!!
“เด็กพี่นี่ฮาว่ะ นี่นั่งพ่นน้ำลายทำไมเนี่ย ทำงี้มันสกปรกต่อท้องถนนนะครับบบบบ” เราได้ยินใครไม่รู้พูด แต่เสียงเหมือนไอ้เอเลี่ยนเลย ต้องตั้งใจฟังก่อน!!!
“เลิกกวนประสาทสักสองสามวิไม่ได้รึไงวะ แล้วนี่ช่วยเลิกแกล้งชานยอลที ตอนนี้ฉันจะตายอยู่แล้ว”
“ฮ่าๆ ก็มันน่าแกล้งนี่หว่า ดูดิ่ จ้องหน้าพี่ตาเขม็งเชียว ฮ่าๆ โคตรมันเลยว่ะงานนี้”
“ใครโทรมาอะ!!!!” เราตะโกนถาม แต่พี่หมอตอบช้า!! ไม่ได้ดั่งใจ เราเลยคว้ามือถือมาคุยเองเลย
“ใคร!!!”
“ your Alien”
แก้ไขล่าสุดโดย 0ctogus เมื่อ Tue Feb 12, 2013 5:51 pm, ทั้งหมด 3 ครั้ง
***โถๆๆๆน้องชานเท็นของออมม่าท่าทางลูกจะเหนื่อยเอามากๆน่ะค่ะเนี่ยะต่อสู้กะเอเลี่ยนเยอะมากเลยหลายตัวซะด้วยยยยยแต่ทุกตัวก็แพ้ชานเท็นของหม่ามี๊หมดใช่ป่าวหล่ะค่ะ***เพราะอะไรเหรอชานเท็นแปลงร่างเป็นดัมโบ้ววววววววววแถมพ่นน้ำลายใส่เอเลี่ยนไม่ยั้งเลยน่ะน้องคงจำมากจากดัมโบ้ววววววววววววของพี่หมอที่เอาแต่พ่นใส่น้องชานเท็นของหม่ามี๊ใช่มั้ยหล่ะค่ะ55555555พี่หมอนี่ก็พ่นเก่งเหมือนกันน่ะเราพ่นจนชานเท็นจำได้อ่ะแสดงว่าพ่นเยอะหล่ะ>>////<<แต่ยังไงชานเท็นกู้โลกก็ชนะเอเลี่ยนที่มีรถกระป๋องมาได้อย่างหวุดหวิดแม้จะเจ็บตัวบ้าง***ไม่ๆๆๆเจ็บซะหน่อยต้องเข้มแข็งไม่เจ็บหรอก555ย้ำๆๆไม่เจ็บ
ดื้อมากกกกกกกก พี่หมอเอาไปเดินป่าเลย!